GÜNEŞİMİ KAYBETTİM FLAŞ

Güneşimi Kaybettim  Dün akşam yüreğimden çıkardım anıları  Yaşadım bir yangın gibi  İçimde acıları  Ben benden geçtim ama bir senden vazgeçemem  Dokunulmazımsın benim  Yüreğime hükmedemem  Güneşimi kaybettim  Gözlerini görmem gerek  Yaşamaya dönmem için  Hasretini silmem gerek

GEL EY SEVGİLİ FLAŞH

Yusuf oldum kuyularda hep seni bekledim Yaradan Rabbimin adıyla okudum. Ey Muhammed seni okudum. Okudum, çoğaldı harflerim, ırmaklarım, yıldızlarım… Bütün kitaplara senin isminle yazıldım. Doğdum Muhammede doğdum Aşiksam Muhammede aşığım Ölürsem Muhammede ölürüm Gelirsem Muhammede gelirim Hüseyin oldum Kerbelada Kuruyan dudaklarımla sayıkladım ismini. Gelsin de ırmaklar taşıyan ellerinden Ab-ı hayat akıtsın içimde diye bekledim Bekledim Kapandi yollarım Uzattım parmaklarımı Hallaç gibi doğrandı ellerim Hiç seni söylemedim Dağlandı dudaklarım Yazdım göz yaşlarımla Mekkenin dağlarına: Sen gel diye Ey Sevgili Sevgili… Ben Veyselim Kenan illerinde hasretini soluyan, Hırkana bürünürüm karanlıkta kaybolduğumda Dört tarafdan vururlar bana Vururlar da söyletmezler sensizliği. Sümeyye gibi develer ayırır bedenimi… Hamzayım Ey sevgili, Uhuddayim tam önündeyim Vahşinin mızrağı deler geçer yüreğimi. Gel de okşa ne olur oyulmuş kalbimi, Hind değil hasretin acıtır onu. ittin ya gül yüzlü Sevgili. Kırıldım gittiğinden beri Kırıldıkca yandı canım. Çarmıha gerilen benim bedenim, benim ellerim Benim ayaklarım. Harami sofralarda sergilenen benim başım. Beni bir ağaçta kıstırdılar, Kör bir testereyle biçildim. Ağladım, kurudu göz pınarlarım Ağladım, hasretine türkü yaktım Ağladım, gel diye Ey Sevgili… Ey Sevgili… Kırıldımı dişin, Dikenler acıttımı ayaklarını, Deve işkembeleri kirlettimi elbiselerini? Medine yollarında yoruldunmu? Taifte taşlar kanattımı gül yanağını? Kırıldımı kalbin bize, kırgın mısın Ey Sevgili? Ne çare Bekirler yok şimdi Aliler, Osmanlar, Ömerler yok Halidler gitti, Musablar gitti. Hatice yok, Zeynep yok, Fatıma yok. Müminlerin annesi sofra açmaz evlerimizde Kedilerin babası dolaşmaz sokaklarımızda. Biz ne cok yetim olduk da, senin gibi okşayanımız yok artık. Gel bir okşa ne olur. Yaralarımızdaki irinler azdı. Canımız acıdı Bir merhamet et, bir gülümse Efendim Bir görün paslı yüreklerimize Bekler dururuz her seherde: Sen gel diye Ey Sevgili… Ey Sevgili… Buralara bir hal oldu: Ne Yakup inliyor şimdi Ne Mısırda rüya görülüyor Züleyhalar şaşkın. Yedi adam ne yapsın Mağaraların kapıları da kapalı. Musa vurunca asasını Oynamıyor yer yerinden Yol vermiyor Kızıldeniz Sakınmıyor İbrahimi ateşler Su taşımıyor karınca. Ethemin balıkları getirmiyor iğneleri denizden. Buralara bir hal oldu: Sen yoksun, buralar duman oldu Efendim. Bir mektubun gelmedi buralara… Bir Necaşi sormaz halimizi. Bir yanlızlıktır düştü ocağımıza Bir karanlıktır çöktü başımıza Ay aydınlatmıyor Gül kokmuyor Yokluğun karabasanlar gibi basınca sinemize; Dağıldı hanemiz Dağıldı yüreğimiz Dağıldı birliğimiz… Sevgili affet bizi: Bir deve olamadik Hasretine çatlayip ölecek, Bir kuru agaç olamadık Yokluğuna kanlı gözyaşları dökecek Bir Bilal olamadık Sensiz ses vermeyecek, Bir Ebu Zer olamadık Alıp başını gidecek. Ey Sevgili Ey Şefahat sahibi Affet bizi Affet… Şimdi bir şarkı düşer dilimize Bir aşk iner yüreğimize Bir el tutar elimizden. Bir af fermanı gelir ötelerden. Bir sen gelirsin. Bir sen gelirsin. Biz bin seviniriz: Sevgilim Muhammedim diye… Sevgilim Muhammedim diye, meleklerle yarış ederiz. Gel sevgili Gel öp, kokla ve yeşert bizi Ve kalbimizi

SENDEN BİRŞEY BEKLEMİYORUM.....

SENDEN BİRŞEY BEKLEMİYORUM..... Herhangi birsey beklemiyorum kelimelerim karsiliginda... Kelimelerden dahi birsey beklemiyorum, hissettiklerimin tercümani olabilmelerinin haricinde...  Neden...  Nedenini benden daha iyi biliyorsun... inanmasan da biliyorsun...  Ben iyi bir tiyatrocu degilim... Ben iyi bir yalanci da degilim... Hissettiklerimi birbirinden ayirmayi becerememis olmamin sebebi çok fazla olmalari sana dair... Birbirine sarmas dolas dügüm olmus 7 farkli yün yumagini birbirinden ayirmayi denedin mi hiç? Hiç beyaz yün yerine siyah yünü çektigin olmadi mi?  Ben bunu yaptim... Ve bedelini sen ödedin... Elimde 7 yumakla geride kaldim... Onlarla oynayabilecegim oyunlari paylasabilecegim kimse olmadan, 77 yumakla uzaklasmani izledim uzaktan... Ve arkami döndüm...  Bos bir sokakta kendi adimlarimi dinledim, rüzgar gecenin karanligini dagitmaya çalisirken... Aslinda hersey ayni, isikta da olsa karanlikta da olsa... Sadece farkli görünüyor insan gözüne... Aslinda her adim bir öncekinin aynisi; Sadece ayaklarin altinda ezilen yolu degistiriyor insan fikirlerinin arasinda...  Atilan her adim, bir öncekinden biraz daha yavas... Gittikçe yavasladi zaman... Gittikçe gidememeye basladim... Geride birseyler kalmis gibi... Konusulmamis, kapanmamis birseyler var gibi...  Yoksa neden islansin gözler, geçen her saatte biraz daha... Neden burkulsun insanin içi zaman geçtikçe... Neden uçussun etrafta korku yumaklari daha fazla kirmaya dair... Ve neden bir baraj olup önünü kessinler akmak isteyen kelimelerin...  Sana, beni gülümseyerek hatirlayabilecegin anilar birakamadim... Veya siyah yumaklar, agir geliyor dudaklarina; asagiya çekiyor onlari... Oysa ben odama girip kapiyi her kapattigimda, duvarima sana dair astigim seylere bakiyor ve bir kez gülümseyebiliyorum kendi içimde... Bunca zaman sonra bile... Bana hediye ettigin melekler zaman zaman yüzlerini, zaman zaman sirtlarini çeviriyorlar... Ama... Artik o kadar parlak degil sanki isiklari... Atesböcekleri dolusmuyor artik etraflarina... Orada durup içime birseyler katmiyorlar artik... içimdekilerle hayatta tutmaya çalisiyorum onlari... Beraber sevdigimiz kediler ise hala eskisi kadar sevimliler, herhangi birseyden haberleri yok gibi sanki...  Bütün bunlari neden yazdigimi merak ediyorsun... Senden ne istedigimi merak ediyorsun...  Artik senden herhangi birsey isteme hakkini kendimde göremiyorum ne yazik ki...  Sadece çok, çok üzgün oldugumu bilmeni istiyorum... Seni kirdigim her kelime için... Sana aci çektirdigim saniyelerin her biri için... Hayatina girmesine yol açtigim bulutlarin her bir zerresi için... Canini yakan gözyaslarinin her bir damlasi için... Birseyler söylememi istedigin zamanlardaki suskunlugumun her ani için... Sicakligima ihtiyaç duydugun haftalardaki soguklugumun her bir günü için... Duygularimi incelemekten daha önemli herhangi bir isim olmadiginda baska seylerle ilgilendigim her bir dakika için... Sana ayirabilecegim zamanin baska yerlere harcanmis her bir zerresi için...  Ve tesekkür ederim... Kedileri, melekleri ve seni hüzünle de olsa hala içten bir gülümsemeyle hatirlayabildigim için...  Ve beklenmedik bir zamanda dökülen bu kelimelerin kendi içten ve mahçup gözyaslarimla islandigini bilmeni istiyorum...  Ve bilmeni istedigim birsey daha var... Ama onu zaten biliyorsun... inanmasan da biliyorsun.

SON BİR DEFA ....GİTMEDEN

Son bir defa öp beni!Gitmeden son bir kez...Lütfen!" Biliyordum.Dayanamazdım ama yaptım.Son öpücüğüm dudağına değdiğim anda bitti.Son olmasına dayanamadım.Usulca çekildim.Omzuna yaslandım.Ağladım "son defa" sessizce, yine O'nda buldum teselliyi.O da ağladı biliyorum, ama içinden..Sevmez başkasının önünde zayıflığını göstermeyi.Ama çok iyi bilirim ben O'nu. "Başkasıyla çık.Unut beni.Belki unutursun.Benim için beni unut.Acı çekme.Kıyamam ben sana.Beni düşündükçe acı çekiyosun.Düşünme, unut.Olmuyor işte beraberken.Her zaman bir sorun çıkıyor.Olmadı işte.N'apalım.İkimiz de dayanıcaz.Dik durcaz.Üzülme hadi.Sil gözünü." Ben gitmek için kalktım.Ama dayanamadı küsmeme, kırılmama.Tuttu,çekti ve öptü.O da istemiyordu gitmemi.Ama anlam veremiyordum.O'na göre ayrı olmamız daha iyiydi.Ben çok üzülüyormuşum beraberken.Tamam bazen kızıyorum O'na ama napıyım işte yapım böyle.Ama iyi olan bu değil o kesin. 2 haftadır telefonda, karşısında akıttığım gözyaşları kötü olduğumu kanıtlamıyormuş.O'na göre hala iyisini yapıyoruz biz.Ben de başkasını bulurmuşum.Unuturmuşum. "Bak 3 ay sonra görmiceksin artık beni.Bölüme başlıcaksın.Bir sürü kız olcak etrafında.Unutursun beni." Biliyorum.İyiliğimi istiyor sadece.Ama hangisi iyi anlamıyor işte.Kaç kişiyi reddetti benden sonra.Beni özleyişini bende kaç kez giderdi, biliyorum hepsini.Bazen zayıflığını gizleyemiyor benim karşımda.Ayrılmadan önce konuşmaz, gezmezdik beraber bu kadar.Artık telefon kapanmaz, yanımdan ayrılmaz oldu.Ama söyleyemiyor işte; özlediğini, bensiz yapamadığını. Ve bugün.2 haftadır ayrıyız.Ama ben "Anla artık!" dedim."Anla.İyi olan bu değil.Sen de kurtul ben de karanlıktan.Gel bana!"Ama hayır işte.Anlamadı."Unut!" dedi sadece."Benim için beni unut.Beni seviyosan beni unut.İyi olan bu.Senin için iyi olan bu."Yalan söylüyordu o da biliyordu bu kötüydü benim için.Ama beni sevdiğinden belki de benim kabahatimden inanmıştı buna.Benim sert çıkışlarımdan, çabuk sinirlenmelerimden bıkmıştı belki.Ama biliyordu O'nu seviyordum.O da korkuyor sonuçta.Acaba yeniden olsa her şey aynı mı devam etcek diye.Ben korkmuyor muyum?Ben de korkuyorum.Kırarım bir daha diye. N'apalım... Zor olucak ama unutucaz birbirimizi.Severek ayrıldık.Severken unutucaz. Severek unutucaz. Birbirimiz için... O üzülmesin ben üzüldükçe diye unutucam... Ama ne olursa olsun kanatsız meleğim kalıcak o hep... Hep yanımda başucumda olucak ben uyurken.Bana masal anlatıcak.Saçımla oynayacak uyuyana kadar.. Ve uyuduğumda gidecek.Bilinmeyene doğru gidecek...

HAYIRLI CUMA GÜNÜN ÖNEMİNİN ÖZELLİKLERİNDEN RİVAYETLER

Elfu elfi salatin ve elfu elfi selamin Aleyke Ya Resulullah  Elfu elfi salatin ve elfu elfi selamin Aleyke Ya Resulullah  Elfu elfi salatin ve elfu elfi selamin Aleyke Ya Resulullah  Cuma günü bana çok salât ü selâm getirin. Kim salâvat getirirse onu bana arz ederler.  Râvi: Hz. İbni Me'sud (r.anhüma) . Cuma namazında hazır olun ve imama da yakın bulunun. Zira insan Cuma'dan geri kalmakla, Cennet ehli olduğu halde, Cennetten geri kalmış olur.  Râvi: Hz. Semure (r.a.) Dört gece gündüz, dört gündüz de gece gibidir. ALLAH, o günlerde and verenin isteğini geri çevirmez. İnsanları mağfiret eder ve onlar bu günlerde bol ihsana nail olurlar. Bunlar: Kadir gecesi, Kurban arefesi, Beraat gecesi, Cuma gecesi ve günleridir.  Râvi: Hz. Enes (r.a.) Muhammed Diayaeddin hazretlerinin çok fakir bir hayatı vardı. Fakir ahali ondan dua almaya geliyordu. Dua ettiği kimseler, hemen refaha erişiyor, zengin oluyordu. Karısı bu duruma içerliyordu. Bir gün dayanamadı:  ---Efendim Rabbül Âlemin size değer veriyor. Dualarınızı geri çevirmiyor. Başkalarına ettiğiniz dualar gibi bize de etseniz de azıcıkta biz ferahlasak olmaz mı?” Diayaeddin efendi gülümser: ---Hanım biz bu hale razı olalım. Emin ol bu daha hayırlı… Hanımı bir gece sabaha kadar uyumaz. Seccadesinin üzerinde dua eder: ---Ya Rabbim. Sana Onun ağzı ile dua ediyorum. Bizim halimizi görüyorsun. Bize biraz dünyalık ihsan et!  Dua ede ede uyuya kalır. Rüyasında kendini muntazam bir köşkün içinde görür. O kadar güzel ki hayran kalır.  ---Kimin bu köşk? ---Muhammed Diyaeddin hazretlerinin, derler. Sevinci ve ilgisi daha da artar. Cennetteki köşkünü gezer hevesle. Tuğlaları bile en kıymetli mücevherlerdendir. Yazlı duvarın birinde bir tuğla eksik. Dışarısı gözüküyor. ---Burası niye eksik? ---Orasını dünyaya gönderdik. İstemiştiniz ya. Kadının aklı başına gelir. Ebedi yurdundaki evinin eksik olmasına katlanamaz. Telaşla: ---Vazgeçme hakkım var mı? Diye sorarken uyanır… Ettiği duaya tövbe ederek, her türlü yokluğa, sevinçle sabreder. Şimdiki zamanda da…  Cennet arsalarımızı imar etmeye devam ediyoruz. Farz ibadetler kulluk görevimiz. Nafile ibadetler sadakalar zikirler… işte bunlar cennetteki arsalarımız için gönderdiğimiz malzemeler. Bir kere SubhanALLAHil el azim deriz hemen cennetteki bahçemize bir ağaç oluveriyor.. Efendimiz miraça çıkarıldığında, kendisine cennet gezdirilir. O kadar güzel köşkler, saraylar görür ki hayran kalır. --- Rabbim bu köşkler hangi peygamberlerinin? ---O köşkler peygamberlere ait değil. --- Hangi evliyaların, şehidlerin, alimlerin, diye sorar. Her defasında değil cevabı alınca --- Kimlerin Ey Rabbim?  ---Senin ümmetin için. ---Hepsine mi? ---Hayır! Geceleri uykusunu bölüp teeccüde kalkanların Zor mu İlim öğren demiyor/ Hafızlık et demiyor/ Sadece gece yatağından kalkıp iki rekât namaz kılacaksın/ On beş dakika sadece. On beş dakikada cennette köşkün için çalışacaksın/ ALLAHın bizim ibadetimize namazımıza ihtiyacı yok/  Bakın efendimiz Rabbiyle bizim için pazarlık etmiş. Yarabbi Benim ümmetinin ömrü kısa/ Çok hayırlı amel yapacak vakti yok/ Benim ümmetim zamanın ahirinde yaşayacak/ Hayatları zor olacak. Dünya üzerinde bir sürü sapıklık olacak. Ben onlar için endişe ediyorum.  Hesapları tartıldığında korkarım güzel amelleri hafif gelir. Rabbimiz ona neyi teminat verdi biliyor musunuz  ---Senin ümmetinden bir kişi kalbinden bir kötülük geçirse onu işlemese Ona günah yok/ Yine senin ümmetinden bir kişi kalbinden bir sevap geçirse onu işlemese ona işlemiş gibi sevap var/ Düşünebiliyor musunuz/ Kalbimizden şu şu iyilikleri yapmak geçiyor imkanınız elvermiyor yapamıyorsunuz ama sırf o güzel şeyi düşündüğünüz için onu yapmış gibi sevap yazılıyor size. Ne kadar güzel değil mi.. “Yine senin ümmetinden biri bir sevap düşünse ve onu işlese on sevap yazılır.” Bir fakir giydiriyorsun on fakir giydirmiş kadar sevap yazılıyor…bir kere subhanALLAH diyorsun on kere demiş gibi cennette sana on ağaç dikiliyor… Şimdi şu kapıdan Peygamber Efendimiz girse Ne yapardık sahi..bunca kolaylık için pazarlık yaptım size dermiydi..Bunca sıkıntıyı ben bunlr içinmi çektim demezmiydi.. ALLAH Sevdiği kullarını seçermiş. Onları seçer Dostlarının kapısına gönderirmiş. şu sanal alemde tek şey için toplanmış olmak dahi Rabbimizin bize olan Sevgisi lutfu...Elhamdülillah Ne kadar şükretsek yettiremeyiz/ve mutuluk birkardeşimizi ateşten alıkoyma yolunda atılan adımdan ötesi değil düsturunca ilerlemenin şükrü.. Cennete Amel ile Neden Girilmez Salih amel işlemek güzeldir. Ama onu korumak daha güzeldir. Salih ameller övünmek değil, şükür ister. Yapılan iyiliklerle övünmek, nefsini beğenmek ve insanları küçük görmek amelin sevabını yok eder. Bu kötü sonucun tek sebebi insanın Rabbini ve nefsini tanımamasıdır. Güzel bir amel yaptıktan sonra, ben bunun karşılığında muhakkak sevap alırım; bu sevaplarla cennetin kapısını açarım, yüksek makamlarda uçarım demek doğru değildir. Yapılan bir salih amele sevap vermek ALLAHu Teala üzerine vacip değildir. Ancak O, kulların yaptığı bir hayra karşılık en az on sevap vereceğini vâd etmiştir.( Enam, 160.) Bu Onun rahmetidir. Bizler, yaptığımız amele değil, ALLAH'ın bu vadine ve geniş rahmetine güvenmeliyiz. Hz. Rasulullah (S.A.V) Efendimiz, bu konuda buyurmuştur ki: "Şayet ALLAHu Teala, bütün yer ve gök ehline azap edecek olsa, muhakkak azap ederdi, bununla onlara zulmetmiş de olmazdı. Eğer onlara rahmet ederse, hiç şüphesiz onun rahmeti onların amellerinden kendileri için daha hayırlıdır." (Ebu Davud, Sünnet, 16; ibnu Mace, Mukaddime, 10.) "Salih amellerle ALLAH'a yaklaşmaya çalışın. Amelde istikâmet ve itidal üzere bulunun ve (bununla birlikte) hiç kimsenin ameli ile kurtulamayacağını da bilin." Yanındakiler: "Siz de mi yâ RasûlALLAH?" diye sorduklarında,  Efendimiz (s.a.v): "Evet ben de sırf amelimle kurtulamam. Ancak ALLAHu Teala lütuf ve rahmetiyle beni saracak ve cennetine koyacaktır buyurdu. Alemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Rasulullah (s.a.v) Efendimiz böyle olursa, bu rahmet olmadan hangimiz imanını koruyabilir ve Cennet'e girebilir, iman cevherimizi ALLAHu Teala'ya emanet etmeliyiz; Ondan destek istemeliyiz. Ölene kadar hayırlı amellerle Rabbimize kulluk yapmaya azmetmeliyiz; ancak şunu bilmeliyiz ki: Cennet'e ALLAHu Teala'nın rahmetiyle girilir. Cehennem'e de adaletiyle. Hz. Ömer (r.a) Efendimizin şu duasını hatırlayalım: "Ya Rabbi! Eğer benim ismim şakilerin (Cehennemliklerin) defterinde yazılı ise, hüküm senindir, sahifem senin elindedir; kerem ve rahmetinle oradan ismimi sil, Cennetliklerin defterine yaz, Ey kerim Rabbim." ALLAHım şu mübarek günler hürmetine bizi ayır yalandan   dolandan    günahtan    isyandan Berat eyle    bizi kurtar buhrandan hüsrandan    bize güzel erdemden    edepten    rahmetten    ilimden    bereketten   nasip et  Ya Rabbi Merhametin bütün tezahürleri gönlümüzün tükenmez hazinesi olsun Verme ahlakının zirvesindeki  fakirlikten korkmaksızın  kendisi muhtac iken dahi veren Hak Dostlarının aşk dolu hayatlarından bizlere de hisseler nasib eyle El-Muhsin olup karşılıksız veren Er-Rezzak olup cümle mevcudatın madde ve manasını durmaksızın besleyen alemlerin Rabbinin kulu olana yakışan halifesi olduğu makamın ahlakıyla ahlaklanıp güzelliği ile güzelleşmektir Bizlere yetimlerin muhtaçların ve yalnızların sessiz çığlıklarını duyabilecek kulak ve hissedebilecek bir gönül ihsan eyle.. Bismillahirahmanirrahim kendileri ihtiyaç duysalar bile kardeşlerine öncelik verir, onlara verilmesini öz canlarına tercih ederler. Her kim nefsinin hırsından ve mala düşkünlüğünden kendini kurtarırsa, işte felah ve mutluluğa erenlerin ta kendileridir." Haşr:9

HAYIRLI CUMALARINIZ OLSUN İNŞALLAH

HAYIRLI CUMALAR..HAYIRLI CUMALAR..HAYIRLI CUMALAR..HAYIRLI CUMALAR.. İnsanın bu kaypak dünyada tutunmasını sağlayan varlığını anlamlı kılan birazda dostlarıdır. Lükatinde dosta ve dosluğa dair kelimeler bulunmayan bir dil ne kadar soğuk o lükatinsahibi topluluk ne kadar bed baht bir topluluktur . Dostu ve dosluğu yaratan Allah a ham dolsunbaşta peygamberler olmak üzere cümle dost lara Allah dostlarına selam olsun. Dost kardeşin kardeşidir desek yalan söylemeyiz. Yer yüzünde dost olarak gördüğümüz kişiler yerine göre kardeşten daha evveldir , İnsanın bu kaypak dünyada tutunmasını sağlayan varlığınıanlamlı kılan birazda dostlarıdır. Allah cümle insanları iyi lerle karşılaştırsın. Duasında bulunalım ve diyelimki kimle beraber olduğunuz kimliğinize de yansımaktadır . Sizin kim olduğunuz kimlerle düşüp kalktığınıza sırrınızı kimlerle paylaştığınıza bağlıdır. Kimseden dost olmayacağını söylemek ne kadar abest gözüyle bakmakta oda okadarabestir. Dost seçilendir onun için seçkindir arkadaşlığınızda yoldaşlığınız da bu kişinin dost olmasıyla anlam kazanmaktadır. Önce refik sonra tarik hikmetindeki refik dostun ta kendisidir. Dostvardır çıkılmaz yokuş ları geçilmez uçurumları size hissettirmeden yol yapar .Dost diye bildiğiniz vardır düz yolda ayağınızın tökezlemesine yol açmakla kalmaz onuda sırtınızda taşımak zorunda kalırsınız .Onun için Doğunun büyükbilgisi Sadi Dost dostuna yolunun üzerindeki dikenleri gözteren kişidir . Sözünü boşuna söylememiştir. Dostun sözünü acılığından şikayet etmeyin duyduğunuz acı acılık dostsuz kaldığında yüz üstü düşeceğiniz hayatın size sunduğu zeğir dolu kadehten daha acı olmayacaktır. Varsın dost acı söylesin. O acı yalancı dostun dünyayı toz pembe gözteren aynasından daha bereketlidir. Dost bereket demektir .İnsan oğlunun tekamülünde ruhunda taşıdığı yeteneklerin inkışafında en büyük tesi ona dost ları yapmıştır . Mevlana üstadımızın bu gün dünyayı etrafında pervane kılan bilgeliğinin müsebbibi tepsirli Şemsten başkası değildir Hazreti peygamberin yol arkadaşları önce arkasından ziyade dostlarıdır. İnsanlığı fıtrat dinine çağıran o Yüce Elçinin dost ları o gökte bir yıldız olan güzel insanlar dostun dostu için hangi cefaya katlana bileğini cümle cihana yaşa***** göztermişlerdir. Dostun her şeyi paylaşılan yeryüzünde halk içinde yüzdeki ben sayısı kadar azdır. Ondan dolayıdır ki insan dostlarıyla da hangi kulvarda dostluk edeceğini iyi bilmelidir. Dostltan dosta fark vardır.Bundanda dost olur mu diye kimseyi küçümsemeyelim. Herkesin bilgisine görgüsüne donanımına meşrebine göredostları vardır .Sizin dostluğa değer görmediğiniz birisi başka birinin has dostu olabilir .Nadanlar eder sohbet nadanla telezzüz Divanelerin hemdemi divane gerektir diyen Ziya paşa Allah bilir ya doğru söylemiştir. Bir dost bulamadım gün akşam oldu diyen Kul Himmet üstadımızın çılığı gibi nihayetinde insanın ezeli yalnızlığına hayatını özetlemektedir. Yoksa bunu diyen şairin de halincehatırınca ve dahi yeterice dostu olduğundan kimsenin kuşkusu bulunmamalıdır…..Bir insana Dostum diye hitap etmek ona kardeş diye seslenmekten daha sıcaktır . Kardeşlik seçilmeyen bir şeydir yer yüzünde kimsenin kardeşini semce gibi bir tasarufu söz konusu değildir. Ne varki DOST SEÇİLENDİR ÖZELDİR.

AH ŞU BENİM KALBİM

Ah şu benim kalbim...! Ah şu benim kalbim, ulaşılmış ve çoktan fethedilmiş bir kale var onu korumaya çalışan. Bir Eylül sabahında en büyük yenilgisini alan... Beni hala ağlatan pek çok anı saklı içimde, ne kadar unutmaya çalışsam da her kıvrımda saklanıyorlar. Ve onlar istedikleri zaman ortaya çıkıyorlar. Rüzgarda havada dönen bir yaprak beni ağlatabiliyor ve ben hiç birşey yapamıyorum. Bu yüzden çaresizlik nedir bilirim. Sabaha kadar dansettiğim, güzel olduğum ve uzun saçlarımı rüzgara bırabildiğim o eylül sabahları bana hala aynı hissettiriyor ama nafile ruhumu diriltemiyor. Kızarmış gözlerimle işe giderken, yaşantımın bu hale nasıl geldiğini anlamıyorum. Akıllı sandığım beynimin her seferinde bu ağır yenilgilere nasıl dayandığını gel de anlat zavallılığıma istersen... Bir zamanlar seni seviyorum dediğim pek çok şey artık yok, ya öldüler ya da gittiler tek bir kelime bile söylemeden... Bu gece de o ayrılık gecelerinden biri, içimin çekildiğini ve dayanılmaz sancıların başladığını hissediyorum midemde. Aslında gökyüzünde, koskaca bir ay var hani mavi ay dedikleri. Tüm yıldızları silmiş gökyüzünden. Işığı kör etmiş tüm gözleri, herşey sanki daha ağırlaşmış, suyun içinde parlayan yakamozlara döndürmüş kendine bakan herşeyi. Etrafta kimse yok sadece ben, kalbim ve ruhum. Doğru zamanı bekliyorlar. Ne kadar çok düşünürsem herşey o kadar mantıklı geliyor, Orhan Velinin söylediği gibi, sebebi bu havalar olmalı, çaresizliğimin... Aslında göremediğim nedenler var sadece sezebildiklerimi biliyorum.Belki doğru değil ama olsun. Kapımı kapatmayı başarsam belki herşey dışarıda kalır. Ben de kurtulurum her Eylül sabahında yıllardan geriye kalan enkaza acımaktan. Belki kapıyı kapatırsam o zaman gerçekten uyuyabilirim. Gördüğüme bile emin olamadığım her rüyayı hatırlamaktan kurtulurum... Belki o zaman gidebilirim ben de diğerleri neredeyse, hangi boyutsa o zamanı durduran. Ve belki gerçekten gidebilirim, o asla fethedilmeyen yere. Çünkü bildiğim tek şey bu dünyanın aslında benim olmadığı...