SEVMEKTE HOŞ SEVİLMEKTE

SEVMEKTE HOŞ SEVİLMEKTE Aldırmadan derde gama Sevmek de hoş sevilmek de Dünya fani derler amma Sevmek de hoş sevilmek de Husumet def olup gitsin Hoşgörü her şeye yetsin Haset,nefret,öfke bitsin Sevmek de hoş sevilmek de Asıla edersek rücu Elbet kaçmaz ipin ucu Ayırmadan şucu bucu Sevmek de hoş sevilmek de Can cananı bulsun artık Herkes nasib alsın artık Parolamız olsun artık Sevmek de hoş sevilmek de Soruyorsan gaye nedir Atan kalbe aşk aşk dedir Bu his Hak'tan hediyedir Sevmek de hoş sevilmek de Azrail kapıyı çalsa Benzimiz sararsa solsa Bir nefeslik ömür kalsa Sevmek de hoş sevilmek de Sevgi güldür amma solmaz Sevenin vadesi dolmaz  Sevemeyen adam olmaz Sevmek de hoş sevilmek de

GÖZLER YALAN SÖYLEMEZ

Gözler Yalan Söylemez  Yalnız gözler konuşur, dilin sustuğu yerde, Tek bakış yürek yakar, kimbilir neler der de, Bir bakışın içinde ne duygular saklıdır, Sevgi de var, nefred te, isyan, hüzün, keder de Bir büyülü şaraptır, gönülleri coşturur, Küllenmiş bir ateşi yeniden tutuşturur, O bir sevda okudur, tam on ikiden vurur, Gözler yalan söylemez, diller bazen söyler de

ŞİMDİ GİDİYORSUN GİT.......

Şimdi gidiyorsun Git Oysa senden tek bir damla istemiştim Sana kocaman bir deniz sunmak için Şimdi gidiyorsun Git Ne zaman başladı bu hikaye Anımsamak zor Gençtim Hazırda fırtınalarım vardı dört nala sevdalarım Komazdı öyle üç-beş nöbetleri Geceler içimi acıtmazdı böyle Bir insan bu kadar eksilebilir mi, Hatırlarsan sesine uyku kaçmış bir adam vardı Bu şehrin biryerlerinde Düşler ormanının gece bekçisi derdin sen ona Gözlerinde gizledi o seni sen bilmedin O adam bendim unuttun mu Bak sevdiğin adam gülmeyi bile unuttu Seni unutamadı İşin kolayına kaçmadım Uğruna ölmedim yani Uğruna ölünecek sandığım biri için yaşadım hep Sen bunu da bilmedin Ben bir bakışına bin anlam yükledim Sen aşka kestirmeden gittin Bir hayatın özetini bırakıp avuçlarıma Şimdi gidiyorsun Git Bana karanlığın ne demek olduğunu öğretmeden Bütün ışıklarımı söndürüyorsun Bu cehennem cinayetlerini işliyorsun Sonra bunlara intihar süsü veriyorsun Yazıklar olsun yazıklar olsun Susuyorsun susuyorum susayacaklarım bitmiyor Hani sen sevdiğini Yarı yolda bırakacak kadar yüreksiz değildin Hani Sen Bana Kalkmayı Değil Düşmemeyi öğretecektin nerdesin nerdesin Uzun lafın kısası yoktur Anlatacağım çok şey var Hoyrat bir rüzgar gibi geldin Aklımı hayatımı dağıttın Şimdi gidiyorsun Git Daha ayrılığa bile çarpmadan Aşk bize döndü Bir yılan gibi soktun koynuma kimsesiz geceleri Artık ölüm sana dokunamamaktan kötü değil Ama sana dokunmak da yasak bana Göz çukurlarımdaki karanlık bunu anlatır Sen var ya sen Allah kahretsin Yani şimdi Gözleri sana benzeyen bir kızım olmayacak mı Yani şimdi başkaları mı sevecek seni Ben saçlarını okşadığım zaman Ellerin öksüz kalırdı Şimdi gidiyorsun git

ARAFTA KALMAK ÖYLECE.........

Bir adım ötesinde “yar” deyip susmak varken Bir adım gerisinde ağyarı’ı “yar” bildiği için susturulmak olan çizgi. Arafta kalakalmak öylece… Yar’la nasıl hasbihal edeceğini kestirememek Yar’e nasıl dokunacağını bilememek /üşümek bir ağustos sıcağında kendi çölünde./ Yar’e varma edebini bilememek kaybetmek! /kaybolmak en iyi bildiği muhitte./ Yar deyip susmanın güzelliğini kavrayamamak /lütufları aşikar olarak aramak belki de Hikmetin perdesinde takılı kalmak./ Ah yar deyip geceyle söz eyleyebilmenin adabını bilmemek Yar’in “var” olduğunu anlayıp “yok”ların dirliğinde can çekişmek. Can-sızlık için… Arafta kalakalmak öylece… Her cinayetin yolcusuna yol sorulup her yola baş koymaya çalışmak Ve…hiçbir yolun O’na ulaştığını görememek Yol bir’dir oysa /yürekten geçen yol/ Yar bir’dir oysa /bizi kendine yar bilen yüreğe vefalı olan…/ Yolun sonu bir tek sondur oysa /ölüm…/ Ebedi mekan birdir oysa /güzel’le randevulaşılan yer ; Toprak ve ötesi…/ Yüreğim Toparlan gidiyoruz! /ya da Toparlandım gidelim!/ Arafta kalakalmak yakışmadı bize; Bir adım atalım hadi “yar” deyip susalım; “yar”dandır deyip razı olalım!

AĞLA KENDİ HALİNE

Ben müslümanım diyipte  islamiyeti yaşamadıgında Agla kendine…  Kardeşlerin aglarken senin kahkaların yükselince  Onlar yokluk çekerken sen nimetleri küçümserken Agla kendine…  Nefsinin arzuları önünde zayıf görünce  Günahların önünde mükemmel olunca Agla kendine…  münkeri görüpte inkar etmediginde  Hayırı görüpte hakir gördügünde Agla kendine…  Filim tesirinde kalıpta akıttıgın göz yaşlarına  Kuran kerimi duyupta tesirinde kalmadıgında Agla kendine…  Yalan dünyanın peşinde koşarken  Allaha itaatte kimseyle yarişmazken Agla kendine…  Namazın ibadetten adete  Rahatlık saatinden sıkıntıya dönüşünce Agla kendine…  Eşarbını toplum geregi örtündügünde  Seni mecburen setrettiginde Agla kendine…  Vaktini boş yere hedr ettiginde  Hesabı bilipte gaflette oldugunda Agla kendine…  ibadetlerde lezzet ve huzuru bulamadıgında Agla kendine…  sıkıntılarını hüzne bogdugunda  Gecenin yarısına sahip oldugunu bildigin halde Agla kendine…  Yanlış yolda oldugunu idrak ettiginde  Ömrünün çogu boşa geçtiginde Agla kendine…  Allah için akmayan göz yaşlarına  Allah için atmayan adımlarına Agla kendine…  Rabbine güzel bir dönüşle  Tövbe ederek yeni bir sayfa açarak Sende bilirsinki tövbe kapısı açıktır Can bogaza gelmedikçe Aglaki gözyaşların katılaşmış kalbe bir sel gibi aksın güller açsın yüreklerde Aglaki bu dünyada ukbada akmasın gözlerden yaşlar…

VE ADIN İMTİHAN YERİDİR DÜNYA

VE ADIN İMTİHAN YERİDİR DÜNYA Ve adın imtihan yeridir Dünya! Eğer düşersek sendendir, Dik durabilirsek bizden… Soğuk ve kaygan yollarda kaymadan ayaklarımız Ateşten bir koru düşürmeden ellerimizden Üşümesin diye yüreğimiz sırtımıza aldığımız bir şaldır haya Ve iman yüreğin ve bedenin damarlarında dolaşır Kalbe inen zikirle tazelenir, güçlenir… Ve kaymadan ayağın yürümeye çalışırken hayat yolunda Yolda ki dikenlere takılıverir şalın Yavaş, yavaş, sökülür, sökülür… Hiç fark etmezsen çırılçıplak kala kalırsın yolun ortasında Elinde bir kor, dayanılamayacak sıcaklıkta Setretmek için ellerinle bedenini, onu bırakırsın Ve bir daha asla ısınamazsın… Ya da, olurda fark edersen, yürürken buzlu yollarda Ayağın bir şeylere takılırda yuvarlanıverirsin yere Bir bakarsın ki yüreğini ısıtan şalındır, ayağına dolanan, Yoldaki dikenlere takılıp yavaş, yavaş sökülen…

BİLMİYORUM NERDEYİM NE HALDEYİM

BİLMİYORUM NERDEYİM NE HALDEYİM Bilmiyorum nerdeyim ne haldeyim ben kimim? Ayrılırken kimliğim adresim sende kalmış Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış Akların kaybolduğu renğin ahenk bulduğu Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu Bir gül için bülbülün saçlarını yolduğu Aşkın harman olduğu o mevsim sende kalmış Nerede o çocuksu o şımarık hallerim Saçlarına hasreti tanımayan ellerim Rengarenk rüyalarım toz pembe hayallerim Tekmil neşem sevincim hevesim sende kalmış Ayıplama kınama kahveye gidiyorsam Avunabilmek için bir tavla atıyorsam Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam Sende kalmış demektir ladesim sende kalmış Dostlar da muhabbeti kestiler,luzumda yok Zaten senden ziyade sohbetim sözüm de yok Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok Aynalarda kendimi göresim sende kalmış Allahım düşmanımı düşürmesin bu zafa Sanki her noksanımı mecburum itirafa Hangi şarkıya girsem notalar do re mi fa Sol! diyorum sana sol! sesim sende kalmış Sende kalmış umudum saadet çağım sende Sende kalmış huzurum tüten ocağım sende Sende hayat kaynağım duygu membağım sende Can diyorum sana,can-kafesim sende kalmış Gel Tanrıya borcunu teslim etsin bu yürek Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek Kelime-i şahadet getirmem için gerek Son diyorum sana son nefesim sende kalmış...  Cemal Safi