SEN

SEN

Aşkını gözlerinle, dün, kalbime işledin,

Bir sanatkâr,eliyle oyar gibi mermeri.

Rüzgâr yüzü görmeyen ufkumda genişledin

Bir fırtına halinde koptuğun günden beri.
Daha fani olaydı kurtulurdu zarardan,

Aşkım ki farkı yoktur bir dağ başında kardan.

Gururuma basarak üstüne çıkanlardan

Dönmeyen bir sen varsın geri.
Nasıl taşta çeliğin izi kalırsa derin,

Üstüne satır satır öyle nakşoldu yerin.

Üzülme, senden sonra kalbime girenlerin

Yalnız senin aksindir orda görecekleri…

Her geçen gün bir aşkın gevşetirken bağını,
Her geçen yıl aşkıma yeni bir hız bıraktı.
Onda bulmuş gibi hayatın kaynağını,
Bu ateşle yanmasa kalnim vurmayacaktı…
Kalbim vahşi bir kuştu, kendi yurdunda sultan,
Ona gurur vermişti güneşten emdiği kan.
Daha dün bir çığ gibi inerken dağlarından
Bugün karşında sakin bir su halinde aktı.
Hangi ruh duydu seni benim kadar derinden?
Hangi gönülde yandın böyle bir yangınla sen?
Ya benim gözlerimdir seni bambaşka gören
Ya hepsinin gözleri, sana, görmeden baktı…

Şair: Yaşar Nabi Nayır

KENDİNİ ARAYAN İNSAN PDF E-KİTAP Türkçesi : Ayşen Karpat

KENDİNİ ARAYAN İNSAN PDF E-KİTAP

Rollo May

Türkçesi:Ayşen Karpat 

İLETİŞİM ÇAĞINDA AYDIN KİRLENMESİ NOMOS VE AYDIN PEF E-KİTAP

İLETİŞİM ÇAĞINDA AYDIN KİRLENMESİ 

NOMOS VE AYDIN PEF E-KİTAP

EY CAN YOK OLACAK BU ALEME İBRETLE BAK...

EY CAN YOK OLACAK BU ALEME İBRETLE BAK... Bu fena mülküne ibretle nazar kıl, ey can,  Gafleti eyle heba, hail değildir meydan.  Hani Sultan Süleyman, hani İskender han?  Sat hezar ömrü sürür ile geçir sen bir an. Ne güle, bülbüle bakî a gözüm bağ-ı cihan,  Kime yâr oldu muradınca felek-i devr-i zaman*  *Ey can! Yok olacak bu âleme ibretle bak.  Gafletten kurtul, meydan boş değildir.  Sultan Süleyman ve İskender Han neredeler?  Yüzbin senelik ömrü neşe içinde geçirsen de, aslında hepsi "bir an"dan ibarettir.  A gözüm! Cihan denen bu bahçe ne güle, ne bülbüle kalacaktır.  Zaten felek, kime isteğine göre yâr olmuştur. Yürü, ey seyyah-ı avare yürü, durma yürü!  Koymasın rah-ı visalden seni ezyak-ı misal. Bu bedayi, bu letaij, neme rüya ve hayal,  Yürü, ey zair-i biçare yürü, durma yürü!  Yürü ki, müzhet-i vuslatta teali göresin,  Yürü, aslında fena bul, budur etvar-ı kemal. Yürü, alâyişi terk et içersin ke's-i visal,  Yürü ki, saha-i hîçîde tecelli göresin.*  *Ey avare yolcu! Yürü! Durma, yürü!  Bu geçici âlemin zevkleri seni Allah'a kavuşmaktan alıkoymasın.  Bu eşsiz manzaraların, bu güzelliklerin hepsi yalnızca bir rüya ve hayaldir.  Ey zavallı ziyaretçi! Yürü! Durma, yürü! Yürü, kendi aslına kavuş.  Kemalin dereceleri bunlardır.  Geçici süs ve gösterişi terk edip, yürü ki Allah'a kavuşma kadehinden içesin.  Yürü ki, yokluk meydanında Allah'ın kudretini ve sırrını göresin.  Buşuun, âlem Bîsebat- u bîkıdem Nerde Havva, Adem?  Varsa aklın ey dedem.Dem bu demdir, dem bu dem!  Dem bu demdir, dem bu dem! Yâd-ı mazi bahşeder  Hayf-ü âlâm-ü keder Olma meşgul-i kader  Kimse kalmaz hep gider.  Dem bu demdir, dem bu dem! Dem bu demdir, dem bu dem!  Sen gibi bir saile Heyf değil mi gaile?  Olma meşgul hâl ile Derd-i istikbal ile.  Dem bu demdir, dem bu dem! Dem bu demdir, dem bu dem!  Bu hayatta yok vefa Her günü derd-ü cefa  Sen, ey müştak-ı sefa Ömrünü etme heba.  Dem bu demdir, dem bu dem! Dem bu demdir, dem bu dem!  Kim bilir Ethem imiş Bilmeyen sersem imiş  Gayesi bir dem imiş Maadası hem imiş.  Dem bu demdir, dem bu dem! Dem bu demdir, dem bu dem!* *Bu olaylar ve bu âlem ezelî ve ebedî değildir.  Havva ve Âdem nerede?  Ey dedem! Aklın varsa an bu andır, an bu an.  Geçmişi hatırlamak korku,ıstırap ve keder verir.  Kaderle uğraşma. Çünkü kimse kalıcı değildir, herkes gidicidir.  An bu andır, an bu an.  Senin gibi bir dilencinin dert ve sıkıntı ile uğraşması yazık değil mi? Şimdinin ve geleceğin derdiyle uğraşma! An bu andır, an bu an.  Bu hayatta vefa yoktur, her günü dert ve eziyettir.  Ey huzura can atan! Ömrünü boşa geçirme.  An bu andır, an bu an.  Bilen kimse Ethem imiş, bilmeyen ise sersem imiş.  Ölüm sırasında hayat sadece bir nefesten ibaret olup, geride kalanlar dert ve keder imiş.  An bu andır, an bu an. An bu andır, an bu an.