Senin Şehrine Geliyordum Senin Ayak Bastıgın Senin Nefes Aldıgın Hayallerimin Başkentine Geliyordum . . . İçimde Anlatılmaz Heyecan Ellerim Desen Terlemeli Kalbim Küt Küt Sevdiğime Geliyordum… Her Baktıgımda Tabelaya Senin Şehrine 20 km Senin Şehrine 10 Km Yazıyordu Benimde Heyecanım Kat Kat Artiyordu . . . Aylardan Sonra Sana Kavusmanın Mutlulugu Vardı Bende. Çocuklar Gibiydim. Otobüsten İndiğimde Seke Seke Gidiyordum. Hiçbir Aşk Sevindirmemişti Beni Bu Kadar, Güldürmemişti Yüzümü. Oysa Sen Herşeydin Benim İçin.. Bir Gülüşün Yeterliydi Dunyaları Ayaklarımın Altına Sermeye . . .
Ne Güzeldi O Günler Kısa Sürmesine Rağmen Hayat Kattın Hayatıma Teşekkür Ederim Yagmur Yüreklim . . . Hani İlk Buluşmamızdı Sinemaya Gitmiştik 27-28 Numaralı Koltuktaydık Biraz Geç Gelen İtiraf Olacak Ama Ben O İzlediğimiz Filmden Bişey Anlamadım Ben Kafamda Acaba Elini Nasıl Tutsam Diye Planlar Yapiyordum Ellerimi Sıka Sıka Terlemişti Terleyen Ellerimi Üzerime Silmiştim Tam Cesaretimi Toplamıştımki Film Bitmişti . . .
Kızmıştın Bana Neden Yemek Yemiyorsun Diye, Anlatamadımki İçimdeki Heyecanı Çıkıvercek Gibiydi Lokmalar. Bilmiyordunkin Seni Nasıl Sevdiğimi Hep Kaçtın Ben Adım Attıkça Sen Uzaklastın Anlamadın Yada Anlatamadım. . .
Sen Ayrı Sehirde Ben Ayrı Sehirde Ama Kalbim Hep Seninle Ruyalarımda Süslüyorsun Gecelerimi… Kızmıyorum Sana Yeniden Gelsem Dunyaya Yine Seni Tercih Ederdim Sen Yaşama Sebebimdin. Hala Saklıyorum Verdiğin Eldivenleri Giymiyorum Hiç Eskimesin Diye Fotograsın Desen Yatagımın Basucunda Onunla Yatıyor Onunla Kalkıyorum Çıkmıyorsun Aklımdan Unutamıyorum . . .
Peki Sen ?
Özlüyormusun Seni Özlediğim Gibi Gözlüyormusun Yollarımı Gelirmi Diye Gözyaşı Döküyormusun Gelmeyince Midene Ağrilar Giriyormu Kavga Ediyormusun Kendinle Keşke Bitmeseydi Diyormusun Ben Diyorum Keşke Bitmeseydi Keşke Hayallerim Yarım Kalmasaydı Keşke Yüzümüz Gülseydi Ağlamak Yerine . . . Pembe Yalanlar Söyledim Sana Seni Kaybetmekten Korktugum İçin Kıskandım Seni Sana Değil Başkalarına Güvenemediğim İçin. Affet Beni Daha Fazlasını Yapmak İsterdim Bu Aşk İçin Elimden Geldiğince Ayakta Tutmaya Çaliştim Becerebilseydim Ne Ala . . Şimdi Yaralı Yüreğim Ağir Geliyor Bedenime Kaldıramıyorum. Tek Başına Bıraktın ya Su Yalan Dunyada Ben Kime Güveneyim Artık? Kime Yaslıyım Omzumu Söylesene Kime? Hem Kim Dolduracak Senin Yerini? Kimin Hayatının Anlamı Olacagım Ben? Kim Beni Kızdıracak? Kim Sabahın 7 Sinde Arayacak Beni Söylesene Kim ?
Herşeyinle, Acısıyla Tatlısıyla Bana Bu Aşkı Yasattıgın İçin Teşekkür Ederim..
Herseyi,Herkesi Unuttuda Bu Kalbim Bir Seni Unutamadım Beni Unuttugun Gibi Ben Hala Seviyorum Seni Ve Şuna İnanıyorum Aşk Kazanacak! Biz Kazanacagız! Eskisi Gibi Mutlu Olacağız! Belki Kendimi Avutuyorum Böyle Ama En Azından Yaramı Hafifletiyor Be Yagmur Yüreklim . . . Yaramı Hafifletiyor…
Yılların birinde, ayın ** ünde vurdular beni. Sakin, sade, mutlu, huzurlu, neşeli, sağlıklı yürüyorken yolumda doğrulttular da namluyu sıkıverdiler kurşunu. Yapamazlar, basamazlar sanmıştım tetiğe. Hiç acımadan dokundular da can evimden yaktılar bırakıp sonra kaçtılar. Bir saniyeden kısaydı sanki, gözümde film şeritleri misali geçen yaşamım... Bitiyordu ha böylesi kalleş kurşunla tükeniyordu öyle mi? Oysa ne güzel güzelliklerim olacaktı benim! Ilık ılık bir şeyler akıyordu bedenimden yattığım toprağa, koyu kırmızı bir şeydi. Bağırmak istedikçe sessizlik basıyordu yüreğimi, soluk almak istedikçe nefessizlik doluyordu ciğerime. Ne kimse görüyor, ne de kimseler duyuyordu beni. Bir el bile uzanmadı bana. Kaldırımlarda bir cansız canlıydım; kulaklarımda kurtlar uluyordu. Tepemde ise leş kargaları ve akbabalar turlayıp duruyordu. Beni istiyorlardı kim bilir, hangi öğünlerine ziyafet. Sağımdan solumdan neşeli, coşkulu telaş ve sohbetleri ile insanlar geçiyor, çığlıklarıma bakmıyorlardı bile. Kara giysili sıska bir adam duruyordu ayak ucumda, çirkin mi çirkindi yüzü. Dişleri ağzından fırlıyordu, gözleri zekadan mahrum ve yüzü eblehti. Sırıtıyordu pis pis ve yağlı saçlarında batan güneşin son ışıkları yansıyordu. Kalkmak istiyordum, yapıştığım ve düşürüldüğüm yerden. Kalkmalı ve bu acımasız sonu bitirmeli, bu kara giysili siyah yürekli adama dersini vermeliydim. Başımı çeviremeden göz ucuyla baktım bir parmak boyu yanıma, bembeyaz giysiler içinde başında bir ışık demetiyle biri ağlıyordu. Tanımıyordum onu ama benim için niye ağlıyordu böyle gizli gizli. Koşsaydı da kaldırıp kaçırıverseydi ya beni. Elini bir uzatışıyla dokunurdu, o kadar yakındı ki bana. Ama o sadece ağlıyor ve susuyordu. Gün battı saniyeler içinde; karardı her yer, son kez baktığım gökyüzünde, bir yıldız kayıp uzaklaştı apansız...
