Afariti Seba

TÜRK-İSLAM TARİHİNDE VE GELENEĞİNDE SEYYİD BATTAL GAZİ VE BATTALNAME Yağmur SAY T.C. ESKİŞEHİR VALİLİĞİ TÜRK-İSLAM TARİHİNDE VE GELENEĞİNDE SEYYİD BATTAL GAZİ VE BATTALNAME Yağmur SAY Editör Murat Küçük Kapak Tasarım Seray Hasköy Tashih Davut Pehlivanoğlu Baskı Sistem Ofset Matbaacılık, Ankara 1.Basım, 2009 ISBN 978-605-378-092-2 www.eskisehir.gov.tr 0222 2219000 T.C. ESKİŞEHİR VALİLİĞİ İÇİNDEKİLER SUNUŞ Vali Mehmet KILIÇLAR 4 ÖNSÖZ Yağmur SAY 5 GİRİŞ SEYYİD BATTAL GAZİ KİMLİĞİNİN OLUŞUMU VE GELİŞİMİ 1- Kült Kavramı ve Gazi-Veli Düşüncesi 7 a- Kavramatik Alt Yapı ve Arka Plan 9 b- Türk ve Anadolu İnanışları İçinde Veli Kültü 11 2- Seyyid Battal Gazi Kült Kimliği ve Battalname 14 I. BÖLÜM ANONİM BATTALNAME’NİN TÜRKÇE TRANSKRİPSİYONU 32 DİPNOTLAR 262 KAYNAKÇA 293 II. BÖLÜM ORİJİNAL METİN 298 SUNUŞ Seyyid Battal Gazi inanç ve kültür tarihinin önemli kahramanlarından biridir. Seyyid Battal Gazi ve sonradan ortaya çıkacak efsanevi kişiliği Anadolu’nun Türkleşmesi ve İslamlaşması sürecinde önemli rol oynamıştır. Bu süreçte olağanüstü güçlerle donanmış bir Türk savaşçıya ve ardından da Gazi-Veli’ye dönüştüğünü gördüğümüz Battal Gazi, VIII. yüzyıldan başlayarak Anadolu folklorunun yanı sıra siyasi ve askeri örgütlenmeler alanlarında da Anadolu güçlerinin Batı güçleri ile olan ilişkilerinde simgesel bir kahraman kimlik olarak karşımıza çıkmaktadır. Anadolu’nun Türkleşmesi ve İslamlaşması sürecinde verilen mücadelelerde, Seyyid Battal Gazi’nin “Kutlu” ve hatta efsanevi kimliğinin itici gücünden yararlanılmıştır. Bu bağlamda, Battal Gazi'nin menkıbevî yaşamına ışık tutan en önemli kaynak Battalname’dir. Anadolu'ya yerleşen Müslüman Türkler'in gözüyle oluşturulan ve zaman içinde zenginleşen Battalnâme’ye göre, Battal Gazi, Hz. Ali soyundan Hüseyin Gazi'nin oğludur. Çok güçlü ve zekidir. Daha çocukken dinî ilimleri çok kısa bir zamanda öğrenmiştir. Savaş yöntemlerini aynı düzeyde iyi bilir. Hıristiyanlara karşı savaşır. Onları İslâm'a davet eder. Türk gazi tipini mükemmel bir biçimde aksettiren Battalnâme sadece halk arasında değil, XIV. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Osmanlılar'ın Rumeli topraklarında başlattıkları fetihler ve mücadeleler çağında da gaziler arasında sevilerek okunmuştur. Battalnâme Anadolu dışında yaşayan Türk toplulukları arasında da sevilmiş, yazılıp okunmuş, Battalnâme menkıbeleriyle âdeta teselli bulunmuştur. Battalnâme XIX. yüzyılda Herman Ethé ve Heinrich L. Fleischer'den başlayarak bilimsel ve popüler içerikli bazı çalışmalara da konu olduğunu ve hakkında edebiyat tarihi ve tarih bakımından dikkate değer incelemeler yayımlanmıştır. Battalnâme, başta Doğu Anadolu olmak üzere Anadolu'nun bazı bölgelerinde bugün de eski geleneğin bir devamı olarak halk ağzında hâlâ anlatılmaktadır. Ayrıca bazı köylerde zaman zaman Battalnâme nüshalarına rastlanması, eserin Türk kültür yaşamıyla ne ölçüde bütünleştiğini göstermesi bakımından da dikkat çekicidir. Değeli tarihçi Doç. Dr. Yağmur Say’a, tarihimize taze bir ışık tutacağından şüphe duymadığım bu kitabı tarih dünyasına kazandırdığı için içtenlikle teşekkür ediyorum. Mehmet KILIÇLAR Eskişehir Valisi 4 ÖNSÖZ Seyyid Battal Gazi ismi Anadolu kültür ve inanç tarihinde olduğu kadar Batı kültür ve inanç tarihinde de önemli bir alanı işgal etmektedir. VIII. yüzyıldan başlayarak Anadolu folkloru ile siyasal ve askerî örgütlenmeler alanlarında da Anadolu güçlerinin Batı güçleri ile olan ilişkilerinde yine simgesel bir kahraman kimlik olarak karşımıza çıkmaktadır. Anadolu’nun Türkleşmesi ve İslamlaşması sürecinde verilen mücadelelerin bu “Kutu” kimlik ekseninde organize edilmiş ve yeni yaşam alanlarının oluşumunda bu güçlü kimliğin itici gücünden yararlanılmıştır. Seyyid Battal Gazi, İslam’ın yayılması sürecinde bir Arap kahramanı iken Anadolu’da Türkleşme ve İslamlaşmanın başladığı dönemlerde de bir Türk savaşçıya dönüşecektir. Daha sonraki süreçlerde kendisine yüklenen uhrevi ve mucizevî yeteneklerle sadece Ortodoks inancın değil, heterodoks inançların da çok istekle andığı ve takdis ettiği bir veli-evliya kimliğine de kavuşacaktır. Dolayısıyla Battal Gazi, Anadolu inanç ve kültür tarihi alanında çok önemli bir perspektifi oluşturmaktadır. Çalışmamıza konu olan Seyyid Battal Gazi ve Külliyesi isimli kitabımız 2007 tarihinde yayınlanmıştı. Ancak bu uzun süreli çalışmayı yaparken birçok bölgede yüzey araştırmaları ve kütüphane, arşiv çalışmaları da yapmıştık. Dolayısıyla elimizde birçok Battalname nüshaları da bu çalışmamız esnasında bize ulaşmıştı. Ancak yayınını yaptığımız bu çalışmaya konu olan Battalname nüshası ise Amasya-Merzifon dolaylarından elimize ulaştı. Bu nüshanın müellifi ve kaleme alındığı tarih belli değil. Ancak incelemelerimiz sonucunda bu nüshanın XVII. yüzyıl sonları ile XVIII. yüzyıl başlarına ait olduğunu tahmin etmekteyiz. Çok duru bir Türkçe ile kaleme alındığından sadeleştirmeye gerek duymadık. Eser kişisel kütüphanemizde olup Türkiye’deki kütüphanelerde herhangi bir kaydı yoktur. Ayrıca akademik bir kaygıdan çok, halkımızın anlayacağı bir biçimde sunmak maksadıyla transkripsiyon ve edebî imla kurallarını da uygulamadık. Çalışmanın hazırlanma aşamasında bize önemli katkılar sağlayan değerli öğrencilerim Ayhan ŞAHİN’e, Başak KÖTAN’a ve oğlum Yağan SAY’a müteşekkirim. Özellikle bu çalışmanın halkımıza ulaşmasını sağlayan bilim dostu, çok değerli Eskişehir Valisi Sayın Mehmet KILIÇLAR’a sonsuz şükranlarımı arz ediyorum. Yağmur SAY 5 GİRİŞ S B G EYYİD K İMLİĞİNİN ATTAL O LUŞUMU VE AZİ G ELİŞİMİ 6 1-Kült Kavramı ve Gazi-Veli Düşüncesi Veli kültü, olağanüstü güçlerle donatılmış olup Tanrı’ya yakın olduğu varsayılan bir kimliğin Tanrı’ya ulaşmadan kişisel yardım taleplerine kadar varan geniş bir mistik alanda yardımının olacağına inanılması ve bunu sağlamak için de çeşitli ritüellere başvurulmasıdır, denebilir. Bu anlayış, velinin takdis olunmasıyla da sonuçlanır. Veli kültünün, Budizm, Hinduizm, Hristiyanlık ve İslamiyet gibi dinlerin hâkim olduğu alanlarda benzerlikler gösterdiği açıktır. Din tarihçileri ve din sosyologları, gerek Hristiyanlık, gerekse İslam’daki aziz veya veli kültünün kaynağını, bu dinlerin ortaya çıktığı ve yayıldığı alanlarda eskiden mevcut bir takım kültlere bağlamaktadırlar. Yine bu araştırmacılar, Hristiyanlıktaki aziz kültünün ilk çağlardaki çeşitli doğa kültleriyle, mitolojik tanrı veya kahraman kültlerinden kaynaklanıp geliştiğini ortaya koymaktadırlar. Müslümanlıktaki veli kültünün ise kaynak itibariyle İslam’la doğrudan bir bağlantısının olmadığı açıktır. Müslümanlık anlayışı içine de bu anlayışın putperest kültlerden girdiği söylenebilir. Veli düşüncesini zamanla içine alan sünni doktrin, kült anlamlı ve içerikli bir veli anlayışını reddeder. Ancak yardımı Allah'tan bilmek ve istemek şartıyla evliyaya saygının caiz olduğunu savunur1; ancak arzu edilen bu sınırın korunması mümkün olmamış, kavram kültleşerek inancın içine raptedilmiştir. Ayrıca, Anadolu da dâhil, İslamlaşma süreci içerisine girmiş bütün coğrafyalarda, İslamlaşma sürecinin başladığı dönemlerden beri yaşayagelen çeşitli veli kültlerini tespit edebiliyoruz. Bunun en önemli sebebi; eskiden mevcut yerel doğa ve atalar kültleri, tasavvufun veli anlayışının ister istemez yardımıyla halk içinde yorumlanıp veli kültüne dönüştürülmüştür. Tasavvufun ana konusunu rızasını elde ederek Tanrı’ya ulaşma olduğunu biliyoruz. Bu hedefe ulaşmak için de dünyevi yaşamın bütün bağlayıcı etkilerinden kurtulmak gerekmektedir. Tasavvufun bu ana sorunu XIII. yüzyıla kadar bütün İslamî düşünce tarihi içinde canlı ve geniş içerikli bir düşünsel yaşam oluşturmuştur. Kişinin Tanrı’ya ulaşması ile ilgili büyük duygusal savaş ve katedilmesi gereken yol sorunu veli kavramını yaratmış ve bu uğurda savaşan ve başarıya ulaşan kişi "veli"(Tanrı dostu) olarak nitelendirilmiştir2. 7 Velayet kavramı birçok İslam düşünürlerinin ve müelliflerinin eserlerinde sünni bir tabana oturtulur. Buralarda çizilen perspektife göre veli olabilmenin ilk ve temel şartı, tüm ayrıntı ve inceliklerine göre dinsel kurallara uymak ve ondan dışarı çıkmama konusunda en fazla titizliği göstermektir. Bundan sonra çok sıkı bir öz benlik savaşı(nefs mücadelesi) ve dünya nimetlerinden sakınma, perhizle(riyazet) öz benliği terbiye etmek ve çok ibadet yapmak gerekmektedir3. Burada sorunun içine keramet kavramı da girmektedir. Keramet; velilerin ortaya çıkaracakları birtakım doğaüstü olayları ifade eder. Bunun içindir ki sorunun burasında veliliğin peygamberliğe benzer bir statü kazandığı dikkat çeker. Bu nedenle sufi nazariyeciler bu paralelliği açıklığa kavuşturmak istemişler, peygamberliğin velilikten ayrı ve onunla kıyaslanamayacak ölçüde üstün bir makam olduğunu ısrarla tekrarlamışlardır. Ancak her zaman mevcut olan bu paralellik IX. yüzyılda Hz. Muhammed için kullanılan Hatemü'l-Enbiya terimine benzer bir Hatemü'l-Evliya(velilerin mührü) kavramının doğmasına neden olacaktır4. Velayet kavramı IX. yüzyılda kendi içinde de bir sınıflamaya tabi tutulmuştur. Veliler bir piramit şeklinde çeşitli derecelere ayrılırlar. Bunlar sırayla; Recebiyyun, Müfredun, Asaib, Nukaba, Nüceba, Abdal, Efrad, Evtad, İmaman'dır. En tepede ise Kutb bulunur. Kutb, yeryüzünde bulunan bütün velilerin en büyüğü olup evren onun otoritesi altında zikredilen tabakaları oluşturan veliler tarafından yönetilir5. Veli ve velayet kavramlarının XIII. yüzyıla kadar büyük bir gelişim yaşadığı ve Muhyiddin-i Arabî ile de en gelişmiş şeklini aldığını görüyoruz6. Buradan da anlaşılıyor ki; bu tasavvuf anlayışının sadece İslamî temel kavram ve geleneklerden kaynaklanmadığı, bu anlayış ve düşünüş biçiminin içinde önceki ve sonraki mistik düşünceler, Eflatunculuk ve Gnostisizm gibi mistik düşüncelerin de büyük payları olduğu görülmektedir. Örneğin, Hristiyan mistisizmindeki Saint(aziz) anlayışıyla Alevilik ile Hristiyan ve İslam tasavvufundaki7 veli düşüncesi arasında benzer noktalar bulunmaktadır; buradaki saint(Allah adamı, Allah dostu) anlamındadır. Allah dostu olan saint yani bütün dünyevi zevk ve bağlardan kurtularak birtakım riyazet ve mücadele yöntemleriyle kendini Allah'a adayan hristiyandır. Hristiyan mistisizmindeki bu anlayış Alevilik ve tasavvuftaki velayet-i amme(bütün müslümanların genel manada veli olduğu) ve velayet-i hassa(özel anlamıyla veli) anlayışına uymaktadır. Ayrıca Alevilik ve tasavvufta olduğu gibi saint'in keramet mefhumuyla da sıkı ilişkisi bu benzerliğin diğer bir ögesini oluşturur. 8 Veli anlayışı başlangıçta, sünni ulema ve onlara bağlı halk tarafından tepki ile karşılanmış, özellikle peygamberlik ile velilik arasındaki benzer noktalar reddedilmiştir. Ancak zamanla bu tepkilerin mutasavvıfların önemli fikri girişimleri halk katmanında şiddetle taraftar bulmuş olan veli inancına daha sıcak bakılmasına neden olacaktır. Üçüncü aşamada ise sünniliğin velilik anlayışını sadece benimsemekle kalmayıp bu anlayışı Tanrı ve ona ulaşma telakkileri arasında adeta vazgeçilmez bir konuma getirdiği görülecektir. Bu aşama öyle bir boyut kazanacak ki artık velilik anlayışını reddetmek bir yana bu anlayışı inancının içine yerleştirmeyenler eksik Müslümanlar olarak kabul edilecektir8. Türklerin İslamlaşma sürecinde temel kavramatiği oluşturan felsefî tasavvuf anlayışı Türk mutasavvıfları tarafından, adeta peygambere veya Hz. Ali'ye denk tutulması, özdeşleşmesi ve onların söylediği her sözün mutlak kabul görmesi gibi bazı temel konularda farklılaşmalar olmasına rağmen benimsenmiştir. Burada bir önemli belirleyici de; Türk veli tipinin daha askerî ve savaşçı bir kimlik olmasıdır. Türk tasavvufundaki veli düşüncesi, halk için yazılmış tasavvuf eserlerinin popüler hale getirilmesi suretiyle, daha geniş bir halk kitlesine ulaşmıştır. 2- Kavramatik Alt Yapı ve Arka Plan Külte konu olan kimliklerin(kutb, veli) ait oldukları toplumun sosyal, dinsel ve ahlakî değerlerinin tamamının veya bir kısmının temsilcisi ve simgesi olduğuna inanılır. İkinci aşamada, sözkonusu topluluk, ona yüklediği misyon ile temsil yetkisini verdiği bu simgesel varlığı kendi topluluğu ile özdeşleştirir. Simgeleşen ve sözkonusu toplum ile özdeşleşen kimlik ancak veli olacak ve bu süreç de aynı zamanda beraberinde yeni yeni ilavelerle "kült"ü oluşturacaktır. Üçüncü aşamada, o veli o topluluk için artık bir insan değil, olağan ve olağanüstünün bir arada bulunduğu, inanılan değerler bütününün toplamıdır. Bu kavramatiğe ve sürece en iyi örnek hiç kuşkusuz Battal Gazi ve kültüdür. Veli kavramının bir diğer boyutunda "keramet" olgusu bulunmaktadır. Yaşamakta iken o veli, bu dünyadakinden farklı, olağanüstü olaylarla süslü bir soyut dünya ile kuşatılır. Veli öldükten sonra, kendisi hayattayken sahip olduğuna inanılan insanüstü kimliğinin, güç ve kudretinin devam ettiğine 9 inanılır. Hatta bu varsayılan güç, mistik bir gizemle süslenerek daha da artar. Artık o veli etrafında kerametlerden oluşan bir menkıbeler sistemi oluşur ve giderek büyür. Veli, olağanüstü ruhani güçlere sahip olduğu için, toplumda ona karşı korku ile karışık bir saygı duygusu hâkim olmaya başlar. Ona karşı yapılacak saygısızlığın çarpılma, ölme, amansız bir hastalığa tutulma şeklinde ceza ile karşılık bulacağına inanılır. Bunun yanında, velinin varsayılan bu ruhani gücünden iyilik elde etme ve kötülük giderme arzusu doğar. Son aşamada da dünyada kendisinden bu tarzda yararlanılacak olan velinin öbür dünyada da insanlara yardımcı olması için onu memnun etme çabası ortaya çıkar ki bu da kişisel tatminin önemli bir aşamasıdır9. Velileşen kült kimliğin toplumdaki sürekliliğini sağlamak için de topluluk çeşitli önlemler alır. Bu önlemler manevi yaşantıda olduğu gibi maddi yaşantıda da kendini gösterecektir. Toplumsal yapıyı, toplumsal barışı, inançları, ahlaki değerleri vb. ögeleri temsil eden veli, bu özelliklerini kalıcı, sürekli, topluluğun günlük yaşantısında her an görebildiği kişisel ritüel ve kurumsal yapılarla kendi varlığını ve önderliğini güçlendirir. Tabii ki bu misyonu ona topluluk vermiş ve onu bu değerler bütünü içinde aşmak yerine, bu değerlerin temsilcisi, önderi ve devam ettiricisi konumuna da o topluluk getirmiştir. Bu yapılanmayı sağlamlaştırmak ve devam ettirmek adına topluluk ritüele ve günlük yaşamın anlamına konu olacak bazı simgeler veya simgesel yapılar oluşturur. Veli adına yapılmış bir mezar veya türbe, ondan kaldığına inanılan bazı eşyalar topluluk için çok önemli simgelerdir. Bu mezar, türbe10 veya eşyanın uhreviyetinden yardım dileme, günahlardan arınma, hastalıkların tedavisinde onları kullanma ve bu uhreviyete sahip olmak için adak11 ve kurban kesme gibi bir üst aşama yaşanır ki bu da topluluk içindeki veli anlayışının devamını ve gücünü sağlamlaştıran, kişiye iç tatmini veren çok önemli bir yapılanmadır. Son aşamada ise kişilerin veya toplulukların inançlarının içinde olmamasına rağmen Tanrı’ya ulaşmada bir başka önemli olguyu da onun adının zikredildiği dualar alır. Kişiler artık o velinin adını dualarında zikrederken bir başka taraftan da onun için de söylenen dualar, inancın içine girmiş ve inanç artık yeni katılımlarla, yeni bir aşamayı yaşar olmuştur. Velinin mezar ya da türbesinin varlığı, bir anlamda kültün de yaygınlık düzeyini gösterir. Toplumda; herhangi bir yerde herhangi bir zamanda çok özenle yapılmış olan bir türbe, genellikle içindeki velinin de çok saygın bir kimlik olduğuna, bu velinin, dolayısıyla bu kültün yerel değil daha 10 evrensel bir olguya işaret ettiğini göstermektedir. Buna hiç kuşkusuz en iyi örneklerden biri Seyyid Battal Gazi kültüdür. Ünü Balkanlara kadar yayılmış olan Battal'ın inananlarının perspektifi oldukça geniştir. Ayrıca mezar ve türbelerinin Anadolu'da yedi ayrı yerde olması, bütün bu bölgelerde ayrı ayrı söylencelere kaynaklık etmesi de çok önemli ayrıntılardır. 3-Türk ve Anadolu İnanışları İçinde Veli Kültü Anadolu’daki veli kültünün kaynağını İslam öncesi eski Türk inançlarının içinde aramak doğru olacaktır. İslam ve Anadolu’da İslami süreçte gelişen tasavvuf da buna bir kılıf görevi görmüştür. Türkler İslamlaşma süreci içine girmeden önce ilişkide bulundukları çeşitli kültür çevrelerinde Şamanizm, Hinduizm, Taoizm, Budizm, Maniheizm, Mazdeizm, Zerdüştlük, Hristiyanlık gibi inançlardan etkilenmişler, inancı tam anlamıyla benimsemeseler de bu inançlardan kendi yaşam biçimlerine uygun olan motifleri, alt yapılarında her zaman varolmuş olan Gök Tanrı inancı içine rapdetmişlerdir. Bu tespitte hemen şunu belirtmek gerekir ki yeni etkisi hissedilen inanç unsurları kabul edilirken bir önceki inancın etkileri ve ögeleri silinip gitmemiş, bu ögeler ile yeni ögeler birleştirilerek ve kaynaştırılarak daha yeni bir sentez oluşturulmuştur. Anadolu’daki İslami süreç içerisindeki veli kültü yukarıda zikrettiğimiz uzun serüvenin bir sonucudur. Türklerdeki veli kültünün temelinin Gök Tanrı inancının önemli bir ayağını oluşturan Atalar Kültü12 ile ve daha sonra da Şamanist etkinin yoğun olarak yaşandığı dönemde atıldığı söylenebilir. Türk kamları(şaman)nın Türk veli tipine çok benzediği açıktır. Gelecekten haber veren, doğa olaylarını etkileyen veya değiştirebilen, felaketleri önleyen, düşmanlara kötülükler getirebilen, hastaları iyileştiren, göğe çıkıp uçabilen, ateşte yanmayan Türk kamlarının bu özellikleri bir süreci ifade eder. Çünkü başlangıçta herhangi bir aile reisinden belli bir ritüeli yönetmesi için o anda seçilebilen kamlar ile sihirbazlık gösteren kişileri Türk tarihleri birbirinden ayırmaktadır. Yani Türklerde sihir ve büyü gösteren her kişi kam olamamaktadır. Türklerde başlangıçta kam adeta toplum lideri, yol göstericisi konumundadır. Ancak Şamanizm’in13 Taoizm’in ve Budizm’in etkisini arttırması ile kama biçilen görev değişmiş, ataları öldükten sonra onları korumaya devam edeceği düşüncesi geliştirilerek yeni bir kam göreve başlatılmıştır. Bu kam; iyi ve olağanüstü bir varlıktır. Ruhlar ve gizemli güçlerle ilişki kurar, 11 Gök Tanrı ile temasa geçip ondan haberler getirir. Bunu yapmak için de İslami süreç içerisindeki veli14 tipolojilerinde gördüğümüz inziva ve riyazete başvurur. Şamanist etkinin yoğun olarak yaşandığı ve buna da Budist önermelerin eklendiği dönemden sonra Türk veli kültü daha da zenginleşir. Burada, Budist azizlerin çok eski dönemlere inen ve Budizm’in yayılmasında önemli bir propaganda aracı olan kerametlerini anlatan metinler ve söylenceler tercüme edilerek Türklere özgü motif ve simgelerle süslenmesi geniş bir alana yayılmasına ve geniş bir inanan taifenin oluşmasına zemin hazırlar. Böylece Şamanist, Budist ve atalar kültü kimlikli yeni bir veli tipi oluşur. Bu yeni veli tipinde, ilave olarak; hayvan şekillerine bürünen, eşyaları hareket ettirebilen veliler X. yüzyıla gelindiğinde İslamî etkinin üzerine bina edilecek temeli hazırlamıştır. Bu üstün ve mistik güçlerle donatılmış kimlikler, Müslümanlıkla ilişkiye girmede ve temel düşüncede bağdaşmada fazla güçlük çekmez. İslam dünyasındaki, çeşitli mucizeler gösteren peygamberlerle Hz. Muhammed'in kimliği, İslamî süreci yaşayan Türklere yabancı gelmediği gibi, temel anlayışlarına da ters değildir. Onlar kendi din önderleriyle, süreç içerisinde kendilerine anlatılanlar arasında pek çok ortak noktalar bulurlar. Bu kabulde en önemli öge Türklerin İslamî süreci; gelişmiş bir veli anlayışıyla güçlendirilmiş ve renklendirilmiş olan tasavvuf kanalıyla tanımış olmalarıdır. Burada da en önemli işlevi, İran din ve medeniyet alanı oluşturmuştur.15 Veli kültü, İslami süreç içerisindeki çeşitli Türk topluluklarında zamanla gelişecektir. Özellikle Yesevilik, bu gelişimde çok önemli bir işlev üstlenecektir. Bu sayede veli kültü yerleşik veya göçebe Türk çevrelerinde yayılır. Ortaya çıkan ve buralarda Türkmen babaları tarafından anlatılıp zenginleştirilen yeni hikâyelerle Türklere özgü yeni bir veli anlayışının ortaya çıkması sağlanmıştır. XI. yüzyıldan itibaren Anadolu'ya yerleşmeye gelen ve çoğunluğunu Oğuzlara mensup boyların oluşturduğu çeşitli Türk toplulukları kendileriyle birlikte bu anlayışı ve kültü de taşırlar. Özellikle XIII. yüzyılda Moğol istilasının önünden kaçarak Anadolu'ya gelen şeyh ve dervişler bu konuda başrolü oynarlar. Selçuklu otoritesi birçok ekonomik, sosyal, kültürel ve dinsel sebepler yüzünden birtakım imtiyazlar tanıyarak yerleşmelerini ve tekkelerini kurmalarını sağlar16. X. yüzyılla XII. yüzyıl arasındaki dönemde İslam, Orta Asya steplerinde yayılırken tekkelerin çoğu, eski Budist manastırlarının yerine veya onların yakınına inşa edilir, zamanla bu manastırlar ve özdeşleştiği aziz ile birlikte Müslümanlaşır. Aynı süreç ve kurgu Anadolu'da da yaşanacak, şeyh ve 12 dervişler tekkelerini terkedilmiş, savaşlar nedeniyle yıkıntı haline gelmiş veya işler durumdaki kilise ve manastırların yerine, yakınına yaparlar. Buradaki temel düşünce; arkada saklanan diğer inançların yok sayılmadığı, onların devamı olunduğu, birçok konuda onlardan yararlanıldığı ve önemli simgelerin alındığı gibi tezler olmakla birlikte; A. Y. OCAK'ın düşüncesiyle, onların kullandığı araçları aynen kullanıp bu inançların etkilerini zamanla zayıflatarak onların yerine geçme isteği de olabilir. Önceki inançlarla kaynaşma, devam etme olgusu, Anadolu'daki aziz kültü ile de açıkça örülmektedir. Başlangıcı Hristiyanlık öncesine giden, Hristiyanlığın da kullandığı aziz kültleri sadece isimler değiştiri lerek adeta olduğu gibi alınacaktır. Böylece Hristiyanlıktan alınan ve yüzeysel de olsa Müslümanlaştırılan aziz kültleri ile Orta Asya merkezli Türk veli tipi, İslami bir kıyafet içinde devam ettirilmiş olmaktadır. Buna en iyi örnekler; Hacı Bektaş, Sarı Saltuk, Elvan Çelebi, Baba İlyas ve Battal Gazi kült kimlikleridir. Hacı Bektaş'ın XIII. yüzyılda Sulucakaraöyük'de kurduğu tekke, bu bölge Hristiyanlarının da kutsadığı Saint Charalambus kültünü Müslümanlaştırarak kendisine maletmiş, böylece Hacı Bektaş Hristiyanlarca da benimsenmiştir. Yine aynı yüzyılın ikinci yarısında Balkanlardaki Dobruca bölgesinde bir Türkmen kolonisinin yerleşimini sağlayan Türkmen babası Sarı Saltuk da aynı şekilde orada eskiden mevcut olan Saint Nicolas kültüyle özdeşleşir. XIV. yüzyılda Elvan Çelebi tarafından Sain Theodore ve Saint Georges kültünün yaygın bulunduğu eski Eukhaita köyü civarında kurulan tekke, bu kültlerin Baba İlyas'a maledilmesine yardımcı olur17. Baba İlyas ile zikredilen kültler arasındaki benzerlik o kadar büyüktür ki adeta kült aynen alınmış ve Müslümanlaştırılmıştır. Bu yüzden menakıba yeni bir ilave ile yukarıda zikredilen isimler ile Baba İlyas'ın arkadaş olduğu rivayeti eklenecektir. Burada örnek verilmesi gereken çok önemli kült kimliklerden biri de Battal Gazi'dir. Kültün kurgulandığı yöre Bizans ile Müslüman Arapların kanlı savaşlar yaptıkları, Hristiyanlığın yoğun olarak yaşandığı, Hristiyanlık öncesinde de Herakles ve Zeus kültlerinin merkezi konumundaki bir bölgedir. Bölgenin tesadüfî olarak seçilmediği, Battal Gazi Külliyesi'nin ve kült merkezinin, toprak üzerinde hiçbir şey kalmamasına rağmen bir önceki dönemde büyük bir dinsel alan üzerine inşa edilmesi, inşaası esnasında Hristiyanlıkta kullanılan simgelerin işlev değiştirerek aynen kullanılmaları da tesadüfî olmamalıdır. 13 Bütün bunların yanında meselenin başına dönerek bir varsayımda bulunursak; savaşçı, kahraman, veli ve hatta kutup şeklinde resmedilen Battal Gazi ile yine bu bölgede Hristiyanlık öncesi dönemde hemen hemen aynı niteliklerle donatılmış Herakles arasında önemli bir bağ olsa gerek. Bu arada Bizanslıların çok önem verdikleri Digenis Acritas destanı ile Battalname arasındaki inanılmaz benzerliklerin de bu senkretizmde önemli rolü gözden kaçmamalıdır. 4-Seyyid Battal Gazi Kült Kimliği ve Battalname Emeviler döneminde Anadolu'da Bizans'a karşı yapılan savaşlarda ün kazanmış, Müslümanlar ve özellikle Alevi-Bektaşi Türkler arasında büyük bir gazi-velî kimliğiyle yüceltilip destan kahramanı yapılmış Müslüman Emîr18, Gazi-Evliya olarak adlandırılabilecek Battal Gazi'nin tarihsel kimliğiyle, söylencelere dayanan edebî ve efsanevî kimliği bilimsel çalışmalarda dahi birbirine karışmıştır. Anadolu'da gerçek tarihî kişiliğine oranla efsanevî kimliği daha geniş bir etkiye sahip olan Battal Gazi, Endülüs'den Orta Asya'ya kadar bütün İslam uluslarının ortak malı haline gelmiştir. Tarihî kaynaklarla efsanevî kaynakların iç içe girmesinden dolayı oluşan karmaşaya rağmen, Battal Gazi'nin gerçek kimliğiyle efsanevî kimliğini birbirinden ayrı olarak ele almak gerekir. Seyyid Battal Gazi'nin künyesinde kullanılan "Seyyid" kelimesi onun İslam peygamberinin soyundan geldiği iddiasını ifade etmesine rağmen, zamanla Müslüman olmayan savaş kahramanlarına da bu laka bın verildiği gözlenmektedir. Bunun en çarpıcı örneği; "Seyyid" lakabının "Sid", "Sidi" biçiminde İspanyol kültüründe ve dilinde kullanılmasıdır. Ancak bu konuda Hammer19; İspanyolcadaki "Sidi" lakabının ve İspanyol menkıbelerindeki kahramanın kahramanlıklarını, ondan 300 sene önce yaşamış olan Seyyid-i Arabî'nin şöhretinden kaynaklandığının zannedilmesinin hata olduğunu ifade eder. Ayrıca, Arapların, Seyyid Battal'dan büyük kahraman tanımadıklarını, bunun sonucu olarak İspanya’daki savaşlarından ötürü "Seyyid"(Sid) lakabının, İspanyol şövalyesinin ismine ilave edilmiş olduğunu da eklemektedir. Bu görüşü reddeden, Seyyid Battal Gazi Külliyesi son postnişini Şükrü Baba20 ise Hammer'in, "Seyyid" adını "seydi" yani "efendi" anlamına "evlad" adı ile karıştırdığını, Seyyid Battal Gazi'nin seyyidliğinin "Siyadet-i Evlad-ı Nebevî"den olması nedeniyle, bu lakabın onun kahramanlığından dolayı gelmediğini savunmaktadır. 14 Türkler Anadolu'ya geldikleri zaman onun kahramanlık menkıbeleriyle karşılaşmışlar ve kendisine büyük hayranlık duymuşlar, bu sebeple onun menkıbelerini yeni bir yorumla ele almışlardır. Bu suretle Anadolu’yu fethetmiş bir Türk kahramanına dönüşen Battal Gazi'ye muhtemelen XIII. yüzyıl ya da XIV. yüzyılda bir de "seyyidlik" payesi uygun görülerek peygamber soyuna bağlanmıştır. Böylece daha XIII. yüzyılda gerek halk gerekse Bizans sınırındaki gaziler arasında "GaziEvliya" olarak kutsanmaya başlanan Seyyid Battal Gazi'nin aynı dönemde başta Kalenderiler olmak üzere Alevi ve Bektaşiler arasında da yaygın bir külte konu teşkil ettiği görülmektedir. Ancak bu önemli olayın nasıl ve hangi bağlantılarla meydana geldiği; Anadolu Kalenderileri'nin, daha sonra da Alevi ve Bektaşilerin ne gibi sebepler yüzünden onu Pir-i Abdalan kabul ettikleri bilinmemektedir21. Rivayetler ve menkıbeler dışında Battal Gazi hakkında elimizde çok az bilgi bulunmaktadır. Hemen hemen bütün kaynaklarda temel alınan tema Battal Gazi'nin savaşları ve kahramanlıklarıdır. Nitekim tüm kaynaklarda "Battal" kelimesinin asıl adı değil, kahramanlığını gösteren lakabı olduğu belirtilmektedir22. Asıl adının Abd Allah veya Abdullah olduğunda kaynaklardan birçoğu hem fikirdir23. Bununla birlikte "Battal" lakabının da bütün kaynaklarda "Abd Allah" veya "Abdullah" ile birlikte yeraldığı görülmektedir. Nitekim Taberî24, Hayreddin El-Zirkilî25, Yakubî26, Vasiliev27'de "Abdullah El-Battal" olarak zikredilmektedir. Ayrıca Battal'ın künyesini "Ebu Yahya" şeklinde belirten kaynaklar da mevcuttur. Bunlardan Abdullah b. Mehmed- Abdurrahman b. Elgaz'ın Tarih-i Dımaşk adlı eserinde; Battal Gazi, "Battal adıyla bilinen Ebu Yahya" şeklinde zikredilir28. Yine, Ez-Zehebî'nin eseri Siyeru A'lâmü'n-Nübelâ'da künyesi "Ebu Yahya" olarak belirtilmiştir29. Ahmet Rıfat'ın Lugat-ı Tarihiye ve Coğrafiye adlı eserinde de bu künye kullanılmıştır30. Battal Gazi'nin künyesi olarak, Ebu Yahya'dan başka, Abu Husayn31 ve Abu Muhammed'in de zikredildiği görülmektedir32. Buna ek olarak Muhiddin Aslanbay Seyyid Battal Gazi'nin Hayatı ve Bazı Menkıbeleri adlı eserinde Battal Gazi'nin künyesi olarak; Ebu Yahya, Ebu Hüseyin ve Ebu Muhammed'i kullanmıştır33. Aynı eserde Aslanbay34 İ. A. GÖVSA'yı mehaz göstererek "Ebu Muhammed" künyesinden başka "Ebu Muhammed Cafer", "Cafer" ve "Cafer Gazi" adlarını da vermektedir35. Bu adların yanında 1909 yılında Seyitgazi'ye gelmiş olan gezgin Georg Jacob, eserinde36 Battal Gazinin adını "Cafer b. Hüseyn Seyyid Gazi" olarak zikretmektedir37. 15 Bunların dışında İbnü'l-Esîr38, Hüseyin Hüsameddin39, Muhiddin Aslanbay40 Battal Gazi için Abdullah adının yanında kullanılan "Battal" lakabı dışında soy ve memleket sıfatı belirten "Ebu'lHüseyin Abdullah El-Antakî" ismini kullanmışlardır. Hüseyin Hüsameddin'in kullandığı bu isme Hasluck41 ve Şükrü Baba42'nın Battal lakabını da ekledikleri görülür. Ancak Hasluck'da bu lakap "Abdullah Abu'l-Hüseyn el-Antakî el-Battal" şeklinde sonda, Şükrü Baba'da ise "Ebu'l-Hüseyin Abdullah El-Battal El-Antakî" şeklinde memleket sıfatının önünde kullanılmıştır. Ayrıca Fuat Köprülü43 eserinde Battal Gazi için "Ebu Muhammed Ca'fer b. Sultan Hüseyin b. Rebi' b. Abbâs El-Haşimi"yi kullanılmıştır. Burada kullanılan Ebu Muhammed Ca'fer ve Hüseyin isimleri yukarıdaki kaynaklarda belirtilmesine rağmen Rebi' ve Abbâs El-Haşimi isimleri sıkça kullanılmamaktadır. Bu kullanım tarzı Battal Gazi'nin F. Köprülü' nün de belirttiği gibi menkıbelerde Battal Gazi'nin soyunun peygamber soyuna bağlanmasından kaynaklanmaktadır. İslam tarihçilerinin yanında Wulzinger, Theopanes44 'in de eserinde Seyyid Battal Gazi ismini kullandığını belirtmektedir45. Kaynaklarda, Battal Gazi'nin babası için Hüseyin, Ömer veya Amr, Abdülmelik ve Muhammed gibi farklı isimler kaydedilmektedir46. Taberî47’de Omar veya Amr isimleri kullanılmıştır. Ez-Zehebi48 'de ise baba adı Muhammed şeklinde belirtilmektedir. Zirkilî49'de baba adı olarak "Amr" ve "Abdülmelik" aynı anda kullanılmaktadır. Battalnamelerde Hüseyin b. Cafer b. Münzer b. Ömer b. Ali b. Hüseyin b. Ali b. Ebi Talip şeklinde bir künye verilmektedir50. Bunlardan başka Georg Jacob51 babasının adının Hüseyin Gazi olduğunu ve Hüseyin Gazi'nin Angora (Ankara)'dan güneye doğru bir günlük mesafede bulunan Hüseyin Gazi şehrine gömüldüğünü söylemektedir52. Söylencelerde Hüseyin Gazi'nin ölümünün öcü, oğlu Cafer tarafından alınmıştır. Cafer Kırşehir yakınlarındaki bir kaleyi tek bir saldırı ile Hristiyanlardan almış, Vali Shamas'ı İslam’a döndürmüştür. Schumas(Shamas-Şamas) romantik söylencelerde Battal tarafından İslam’a döndürülmüş bir rahip olarak yer alır. Amorium valisinin kardeşi olarak görülen Shamas, Battal tarafından öldürülmüştür. Shamas'ın adı Alaca'daki Shamaspur Tekkesi ile korunmuştur. Bu tekkede de Hüseyin Gazi'nin mezarı olduğu söylenmektedir. Hasluck'a göre; Cafer, büyük bir olasılıkla Tulumbunar yakınlarındaki tekkede gömülü kahramandır53 Şamas destanında Şamas, Battal tarafından Müslüman yapılan bir keşiş olarak görülmektedir. 16 Bu isim de yine Alaca'daki Şemaspur Tekkesinde zikredilmekte olup, burası Hüseyin'in daha başka bir meşhur mezarını içermektedir. Sivas'ta da ziyaret edilmektedir. Arap vak'anüvisleri, bunun M 730731' de "Bilâd-ı Rûm"’da şehid düşmüş olduğunu söylemektedirler54. Ayrıca, Seyid Battal Gazi efsanesinin geniş ölçüde ün kazanması, Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde büyük izler bırakmıştır. İstanbul, Maltepe'de Seyyid Gazi Kayası, Erdek'te kalesi, Kapadokya Karacadağ'da bir Cami, Caesarea (Hacı Halife-Hacı Kalfa) adına bir vakıf bulunmaktadır. Kırşehir'de ise ikinci bir türbe görülmektedir. Üçüncüsü de Çorum yakınlarındaki Ali Dağı'ndadır. Battal Gazi Destanı'nın Bizans versiyonu olan Diegenes Acritas’ta da benzer biçimde Trabzon, Girit ve Karpathos'da üç ayrı mezara sahiptir. Seyitgazi yakınlarındaki Kırk Kızlar Dağı(Kırk Bakire Dağı), büyük bir ihtimalle Battal Gazi'nin romantik hikâyelerinden biri olan "Kırk Prenses" menkıbesiyle bağlantılıdır55. Bunlara ek olarak, Hasluck56 menkıbelerin çok kesin ve yaptırıma dönük bir önem kazandığının, Anadolu'daki bazı yerlerle ve kurum adlarıyla olan ilişkiden anlaşıldığını belirtiyor. Örneğin; Kayseri'de kendisinin tesis ettiği halk tarafından rivayet olunan bir cami57, Malatya’da da keza bir cami onun adı ile anılmaktadır. Bununla birlikte, İstanbul Kadıköy ile ilgili görüldüğü gibi, Kızkulesi menkıbesinin58 bir şekli de bunun inşaasına sebep olmak üzere Battal Gazi’yi göstermesi, bu kesin önemi, kurumların varlığının temelini ve devamını simgelemesi bakımından son derece dikkat çekicidir59. Pertev Naili BORATAV, Battal'ın, Emevilerin VIII. yüzyılda Bizans'a karşı açtıkları seferlerde ün kazanmış bir Arap komutanı olup, Arap ve Türk destanî halk romanlarının da yegâne kahramanı olduğunu ve Türkler arasında Battal Gazi, Seyyid Battal ve Seyyid Battal Gazi isimleri ile tanındığını belirtmekle birlikte, ayrıca ibn Asakir'in, Emevilerin azatlı bir kölesi olup60 Arap aslından olmadığını kaydettiğini de belirtmektedir61. Fikret ÇELİKKANAT eserinde62 Battal Gazi'nin Muhammed Mustafa'nın soyundan geldiğini belirtip, birçok müellif gibi, kaynak gösterdikleri ibn Asakir'den yanlış bir alıntı yapmıştır. İbn Asakir'den doğru bir alıntı yapan Hasan KÖKSAL63 eserinde; "İbn Asakir'e göre Emevilerin azatlı kölesi olup Arap asıllı değildir." demektedir. Bunların yanında yine İ. A. SARAR64 bu konuda iki rivayetin olduğunu, birincisinin Emeviler zamanında VIII. yüzyılda yaşadığını, Malatya'da doğduğunu; ikinci rivayetin ise; (İbn Asakir'i mehaz alarak) Emevilerin azatlı bir kölesi olup, Arap aslından 17 geldiği65 ve Antakya'da doğduğu biçiminde olduğunu belirtmektedir. Battal Gazi'nin nereli olduğu hakkında da değişik görüşler mevcuttur. Battal Gazi, kimi yerde Şamlı, kimi yerde Antakyalı ya da Malatyalı, kimi yerde bir Türk66 kimi yerde de bir Arap67 olarak gösterilmektedir; Zirkilî 'de68 Battal Gazi'nin Benî Ümeyye zamanında Şamlı bir emîr olduğu belirtilir. İbnü'lEsir'de69 Battal Gazi'nin yaşadığı dönem olarak gösterilen, yukarıda belirttiğimiz VII. yüzyıl tarihlemesinden(Emevi Dönemi) farklı olarak birçok kaynakta ve araştırmada VIII. yüzyıl sonu ile IX. yüzyılda Abbasi döneminde, Halife Harunurreşid zamanında(786-809) Malatya civarında yaşadığı görüşü de sıkça kullanılmıştır.70 Ayrıca bazı kaynaklarda Battal Gazi'nin Malatyada doğmuş olduğu belirtilir.71 Bunların yanında Battal Gazi'nin künyesi verilirken "Ebu Muhammed Cafer b. Hüseyn b. Rebi' b. Abbas Malatyavî ve Haşimî" olarak gösterilir72. Buradaki Malatyavî ismi Battal'ın Malatyalı olduğu iddiasını kuvvetlendirmesi açısından da önemlidir. Seyyid Battal Gazi Külliyesi son postnişini Şükrü Baba da eserinde73 Evliya Çelebi74'yi mehaz alarak Battal Gazi'nin Malatyalı olduğunu belirtip; "Asbozan bağları içindeki hanesinde tevellüd etti" demektedir. Ayrıca Georg Jacob75 'da kesin bir ifadeyle Battal'ın doğum yerinin Murat Nehri kıyısına yakın olan Malatya şehrinin olduğunu savunmaktadır. Yine bu bilgiye ek olarak Hammer'de76 Battal Gazi'nin doğum yeri olarak Malatya(Mitilen)'yı vermekte ve burasının Danişmend hükümdarlarının payitahtı olduğunu da kaydetmektedir. Şükrü Baba, Hammer'in Seyyid Battal Gazi'nin hicretden 121 sene sonra doğduğunu iddia ettiğini belirttikten başka elde bulunan kayıtlara göre Seyyid Ca'fer b. Hüseyn Gazi Malatya'da hicretin 121. senesinde Asbozan Bağlarında bir hanede doğduğu ve Abbasiler zamanında İstanbul’un fethi için sevk edilen orduda ümeradan biri olduğu görüşünü paylaştığını belirtir77. Evliya Çelebi; Battal Gazi'nin, Harunurreşid tarafından elçilikle görevlendirildiğini, ayrıca Antakya’nın kuşatılması ve fethinde rol aldığını ve Harunurreşid'in İstanbul kuşatmasına da katıldığı ve kuşatmadan sonra Üsküdar yakasında kaldığını ve Anadolu yakasında çeşitli muharebelerde bulunduğunu belirtmektedir78. Bu durum bize, Battal Gazi kimliğinin efsaneleşerek, yaşadığı dönemden sonraki yüzyıllarda ve olaylarda da gücünü koruduğunu göstermektedir. 18 Ahmed Rifat79 ise Battal Gazi'nin Antakyalı bir Arap emîri olduğunu söyler ve Emevî döneminde Melik Hişam b. Abdullah zamanında(H. XI. yüzyıl) Anadolu'ya akınlar yaptığını belirtir. Yine Tarih-i Dımaşk80'da Battal Gazi'nin Antakya'da oturduğu ve Hakemoğlu Mervanoğlu Abdülmelik tarafından Şam ve Cezire ehlinin reisliğiyle görevlendirildiği bildirilir. Samuel ben David Yemşel, seyahatnamesinde81 "Müslümanlar, Battal'ın Rumeli’yi fethettiğini ve aslen Osmancıklı olduğunu söylemektedirler." demektedir. Ayrıca Bernard Lewis de makalesinin dipnotunda82 "Osmancık'ın büyük bir Bektaşi merkezi olduğu hatırlanmalıdır" şeklinde bir açıklamayla bu iddiayı temellendirmeye çalışmaktadır. Hüseyin Hüsameddin, Battalnamelerde Hüseyn b. Cafer b. Münzar b. Ömer b. Ali b. Hüseyn b. Ali b. Ebi Talib şeklinde Hüseyin soyundan gösterildiğini belirtmekte, bu silsilenin asılsız ve inandırıcı olmadığını söyleyerek Benî Ümeyye devrinde Hz.Hüseyin evlatlarına imaret ve nüfuz verilmesinin düşünülemeyeceğini bildirmektedir83. Bununla birlikte Ahmet Yaşar OCAK84 ve Abdülbaki GÖLPINARLI85 Saltukname’de Battal Gâzi ile Sarı Saltuk arasında bir ilişki kurulduğunu kaydederek, Sarı Saltuk da tıpkı Melik Dânişmend Gâzi86 gibi Hz. Ali soyundan ve Seyyid Battal Gâzi'nin torunlarından Seyyid Hasan'ın oğlu olarak gösterildiğini belirterek bir anlamda bu ve benzeri nesep sahiplenmelerinin temelinde menkıbevî halk kültürünün büyük etkisini vurgulamaktadırlar. Fuat Köprülü, menkıbelerde; Sayramlı Molla Musa'nın Aksu'da gömülü Battal Gâzi adıyla meşhur İmam Abdurrahman Alevi'nin Muhammed Hanefi'nin dördüncü torunu olduğunu kaydettiğini belirtir87 Pertev Naili Boratav, İslam Ansiklopedisi’nde, genel kanı olarak Battal Gâzi'nin Emevilerin VIII. yüzyılda Bizans'a karşı giriştikleri seferlerde ün kazanmış bir Arap komutanı olarak bilindiğini belirtmekte ve İbn Asakir'in Emevilerin azatlı bir kölesi olduğunu ve Arap aslından gelmediğini88 belirttiğini de kaydetmektedir89. Bu görüş, İbnü'l-Esîr'de temellenmektedir. İbnü'l-Esîr Battal Gâzi'nin aslen Arap olmayıp Emevilere intisap etmiş azatlı bir köle ailesinden geldiğini90 kaydetmektedir91. Mehmet Önder, herhangi bir kaynak göstermeden Battal Gâzi'nin Horasanlı bir Türk olduğunu kaydetmekte; "Söylentilere göre Battal Gâzi, Hz. Ali soyundan Malatyalı Emir Hüseyin 19 Gâzi'nin oğludur" demektedir92. Buna karşılık Fikret Çelikkanat da Battal Gazi'nin Hz. Muhammed soyundan geldiğini belirtir93. Vehbi Cem Aşkun, eserinde94 kaynak vermeden doğum yeri konusunda iki görüşün olduğunu belirtiyor. Bunlardan ilkinde onun Antalya veya Şamlı olduğu, ikinci görüşte (tarihsel kayıtlarda) ise onun Antakya'da doğduğunun belirtildiğini kaydediyor. Menkıbevi eserlerde Seyyid Battal Gazi'nin bir de Nesepnamesi kaydedilmektedir. Bu Nesepname Seyyid Hüseyin Gazi'den, Seyyid Ali'den başlayarak Seyyid Battal Gazi'yi dokuzuncu göbekte Hz. Ali'ye ulaştırmaktadır95. Bu Nesepname'de Seyyid Battal Gazi Arap ırkından gösteril mektedir. Yukarıda zikrettiğimiz bilgilere ek olarak Heinrich Leberecht Fleischer eserinde Seyyid Battal Gazi'nin soyu üzerinde durmakta ve bir soy dizini vermektedir. Buna göre de onun soyu, Hz. Muhammed ve Hz. Ali'ye kadar gitmektedir.96 Bunlara ek olarak Şükrü de Seyyid Battal Gazi'nin bir tarikat silsilesini vermiştir.97 Aslanbay98, Mükrimin Halil Yinanç'ın "Halep'li Mehmet ibn-i Ali Azîmî eserinde H 113 senesi olaylarından bahsederken Battal'ın Mesleme'nin kölesi olduğuna işaret etmektedir" kaydını eserine almış, ayrıca Mansel tarafından Türkçe’ye çevrilen Bizans İmparatorluğu Tarihi adlı esere göre "Seyyid Battal Gazi Türklerin millî kahramanıdır." yargısını da belirterek, İ. A. Gövsa'ya göre; "Seyyid Battal Gazi Anadolu'nun bir halk kahramanı olup Türk olduğuna da şüphe yoktur." ibaresi ile de bu düşünceleri kuvvetlendirmiştir. Yukarıdaki görüşü kuvvetlendirme adına Aslanbay99 eserinde yine İ. A. Gövsa'yı mehaz göstererek bu dönemi ve Battal'ın bir Türk kahramanı olduğu tezini ispatlamaya çalışmaktadır; "Müslümanlık uğruna muharebelere girişmiş ve dini yaymak için kahramanlıklar yapmış olduğundan soyunun peygambere mensup, yani Haşimî, kendisinin de seyyid olduğuna inanılmıştır. Bütün bu deliller, onun Arap olarak adlandırılmasına neden olmuştur. Hâlbuki Anadolu'nun bir halk kahramanı ve Türk olduğuna şüphe yoktur." M.Aslanbay100 yine aynı yazarın; "VIII. yüzyılın ilk yıllarında; İslâm âlemi Emevilerin idaresi altında olup halifelik mevkiinde Hişam bulunuyordu. Şark Türkleri Araplarla mücadele ve muharebe durumunda idiler. Hazar Devleti orduları Emevi topraklarında galip bir durumda dolaşıyorlardı. Buna 20 rağmen İslâmiyet’i kabul eden birçok Türk de Emevi bayrağını taşıyarak hıristiyanlarla savaşıyordu. İşte Battal Gazi de bu muharebelerde şöhret kazanmış bir Türk kahramanıdır" dediğini belirtir. Battal Gazi'nin yaşadığı dönemi ve yaşamı hakkındaki bilgileri, genellikle onun bulunduğu Rum seferlerine ve savaşlarına ait verilen haberlerden öğrenmekteyiz. Taberî ve diğer birçok kaynağın da gösterdiği gibi Battal Gazi'yi VIII. yüzyılda Emevîler devrinde yaşamış kabul etmek gerçeğe daha yakın görünmektedir101. Bu durumda Battal Gazi'nin bilhassa 717-740 yılları dolaylarında, Emevîler'in Bizans'a karşı yürüttükleri mücadelelerde rol aldığını ve hem Müslüman hem de Hristiyan kaynaklara yansıyan efsanevî şöhretini bu sırada kazandığını kabul etmek doğru olacaktır. Belirtilen kaynaklar Battal Gazi'nin Bizanslılarla Anadolu'da yaptığı mücadeleleri ayrıntılı olarak zikrederler. Bunlardan en önemlisi ve bütün menkıbelere de kaynaklık edeni H 109 yılındaki savaşlardır.102 Ayrıca Amasya103, Tokat, Antakya ve Maraş ile ilgili bilgilerde yaşamı bakımından son derece önemlidir. Bu kayıtlarda yaşamı ve savaşları destansı bir anlatımla işlenmektedir. Taberî'deki kayıtta; H 113 yılında Anadolu seferlerinin içinde bulunmuş104 ve Maraş'ı almış105, H. 114'de İstanbul'a sefer düzenlemiş olarak görülmektedir106. Battal Gazi'nin muharebelerini anlatan söz konusu kaynakların zikrettikleri bölge, şehir ve kasaba isimlerine bakıldığında onun başta Malatya, Antakya, Amasya, Kayseri, Afyon ve Eskişehir yöresi olmak üzere, el-Cezîre(Güneydoğu Anadolu dâhil) ve Suriye bölgelerinde faaliyet gösterdiği görülür. Hiç şüphesiz bu coğrafya gerçek muharebelerin olduğu coğrafyanın aynı olmalıdır107. Battalnâme başta olmak üzere birçok Türk kaynağı108 ise onu daha çok Malatya ve Antakya yöresinde savaşmış gösterirler ki bu; Abbâsîler dönemi Bizans mücadelelerinin menkıbeleşmiş şekillerinin Battal Gazi'nin kişiliği etrafında toplanmasından kaynaklanmış gibi görünmektedir. Osmanlı kaynakları da bu bilgileri tarihsel olaylar olarak kabul etmektedir. Menkıbevî bilgilerle karışmasına rağmen tarihî kaynaklar Battal Gazi'nin öldüğü zamanı ve yeri tespit ediyorlar.109 Ölüm tarihi üzerinde kaynaklar her ne kadar birleşmiş değillerse de olaylar ve bölgelerin tarihî yapıları bilindiğinden en azından on yıllık bir dönem içinde ölüm tarihine ulaşabiliyoruz. Ölümü ile ilgili rivayetlerin110 en gerçeğe yakını; Battal Gazi'nin, bugün Eskişehir'in Güneybatısında yer alan Seyitgazi kasabasının bulunduğu antik Akroinon mevkiindeki bir muharebe sırasında şehid olduğudur.111 Birçok kaynak, onun ölüm tarihini 21 113 (731), 122 (740) ve 123 (741) yılları olarak zikretmektedir112. Buna göre Battal Gazi'nin M. 730'lu veya 740'lı yıllarda Akroinon mevkiinde şehit düştüğü kabul edilebilir113. Hasluck114 eserinde Battal Gazi'nin Arap ve Bizans savaşlarında VIII. yüzyılın Arap seferlerine katılmış ve M 740'da115 Akroenos116(Afyonkarahisar)'da bugün isimini taşıyan tekkenin bir kaç mil güneyinde şehit düştüğünü söylemektedir. J.Wellhausen117 'da Battal'ın 121/739 veya 122/740 yılları arasında, "Akroinos"118 yakınlarında, ağır kış şartları içinde yapılan savaşlar sırasında şehit olduğunu belirtmektedir.119 İrfan Ünver Nasrattınoğlu120 eserinde, Battal hakkında ansiklopedik bilgilerde; onun Bizans seferlerinde ün kazanmış bir Arap komutanı olduğunu belirttikten sonra, 717-740 yılları arasında Emevi orduları ile Bizans seferlerine katıldığını ve 740 yılında Afyonkarahisar yakınındaki Akroinon mevkiinde yapılan savaşta şehit olduğunu yazmakla yetinildiğini belirtmektedir.121 İslam, Hristiyan, Türk, Arap, Bizans vb. destanî roman ve kahramanların çizdiği kültürel çevre ve karakter birbirine son derece benzeyen ögeler taşır. Farklı gibi duran, değişik etnik ve kültür çevresinin ürünü gibi görünen bu kaynaklarda sadece isimler ve yer adlarının değiştiği gözlenir. Özde anlatılan kahraman ve onun etrafında dönen olaylar hemen hemen hep aynı olmuştur. Kültürel açıdan aynı coğrafyalarda yaşamanın, birbirini etkileyen kültür alışverişlerinin olmasının yanında tarihi açıdan da buna benzer bir görüntü çıkar ortaya. Hristiyan ve Müslüman unsurlar karşılıklı iki düşman sıfatı ile Türk-Bizans sınırları üzerinde yaşadıkları halde bile aralarında asla derin bir düşmanlık olmamıştır. Bizanslı yazarlar daha XII. yüzyılın başlarında o zaman bir sınır bölgesi olan Beyşehri Gölü üzerindeki adacıklarda oturan Rumların, Türklerle sıkı ilişkileri sebebiyle Türk âdet ve geleneklerini kabul ettiklerini hatta onlarla dostane ilişkilere girişerek Bizans İmparatoru’nun emirlerine önem vermediklerini kaydediyorlar. Digenis Akritas Destanı ile Seyyid Battal Destanı birbirinden derin dinî uçurumlarla ayrılmış iki düşman toplumun ifadesi değil, tam tersine yaşam şartları birbirine çok benzeyen ve birbirleriyle sıkı, hatta dostça sürekli iletişim halinde bulunan sosyal zümrelerin bir görüntüsüdür. Bunu Seyyid Battal Romanı’nın bir devamından başka birşey olmayan diğer bir Türk romanında yani Danişmendnamede, Trabzon İmparatorluklarıyla Akkoyunlu Türkmenlerinin mücadelelerinden bazı sahneleri içeren Dede Korkut'ta da görmek mümkündür.122 22 Bu etkileşimlerin bir boyutu da Saint Georges kültünde ortaya çıkmaktadır. Saint Georges ya da Aya Yorgi kültünün, İslamiyet’in Arap Yarımadası’nın dışına çıkarak Suriye, Irak ve Mısır bölgelerine yerleşme ye başladığı ilk dönemlerden itibaren Müslüman topluluklar arasında yer bulabilen, İslamîleştirilmiş en eski Hristiyan kültlerden biri olduğu düşünülebilir. Örneğin İbn Kuteybe, Taberi, Mes'ûdî vb. tarihçi ve yazarlar eserlerinde Saint Georges menkıbesine ait önemli açıklamalar yapmışlardır. Söz konusu kaynaklarda Saint Georges, Cercis, Circis veya Curcis Nebî Aleyhisselam tarzında zikredilmektedir. Cercis Nebî'nin Musul'da bulunduğuna inanılan bir mezarının, çok erken dönemlerde Müslüman halk arasında bir ziyaretgâh mahalli özelliğini kazandığı anlaşılmaktadır. Herevi, İbn Batuta ve Makrizi bu ziyaretgâhtan saygı ile bahsetmektedirler. Öyle ki zamanla bu mezar etrafında bir vakıf kurulmuş olup, Osmanlı döneminde Cercis Nebî Evkafı adıyla zikredilen bu vakfın hatırı sayılır zengin bir vakıf olduğu kaynaklardan anlaşılmaktadır.123 Bazı kaynaklara göre Saint Georgios Kapadokyalı olup Diokletianus döneminde yaşamış bir askerdir. Hristiyanlığı yaymaya çalıştığı için İznik'te başı kesilerek öldürülmüştür. Ölüm tarihi olarak Jülien takvimine göre 23 Nisan 303 kabul edilmektedir. Anadolu’da da bu geleneksel tarih, Hıdırelleze rastlamaktadır. Müslüman Türklerin Anadolu’ya geldikleri zaman Saint Georges kültü ile ilgileri burada başlamaktadır. Müslüman Anadolu Türkleri onu Cercis Nebî olarak kabul etmenin yanında daha çok Hızır İlyas'la özdeşleştirmişlerdir. Zamanla bütün fethedilen bölgelerde Aya Yorgi kilise ve manastırları Hızır İlyas makamı olarak takdise ve 23 Nisan(6 Mayıs) da Hıdırellez günü olarak kutlanmaya başlanmıştır. Saint Georges'un beyaz atlı, savaşçı ve ejderha öldüren bir aziz oluşunun bu özdeşleştirmede en önemli araç olduğu açıktır. XIII.-XIV. yüzyıllarda Anadolu, XV. yüzyıldan itibaren de Rumeli fetihleri sırasında Saint Georges'un bu niteliklerinden faydalanmışlar ve onu kendi atlı savaşçı şeyhleriyle özdeşleştirmişlerdir. Örneğin Mecidözü'nde Baba İlyas-ı Horasani'nin; Sulucakarahöyük'de Hacı Bektaş'ın; Rumeli Dobruca'da Sarı Saltık'ın ve Üsküp civarında Karaca Ahmed Sultan'ın Saint Georges'la aynı şahsiyet kabul edildiklerini söylemeliyiz. Bu kişilerin türbelerinin hem Müslüman hem de yerli Hristiyanlar tarafından ziyaret ve takdis olunduklarını, gerek yerli gerekse yabancı kaynaklar sayesinde tespit edebiliyoruz. Bilindiği gibi Baba 23 İlyas, Karaca Ahmed ve Sarı Saltık da beyaz atlı, savaşçı ve ejderha öldüren velîlerdir.124 Battal Gazi'nin adı etrafında, daha ilk kaynaklardan başlayarak, bir menkıbeler silsilesi oluşmuştur. Onun Rum seferlerindeki maceraları, Taberi'den başlayarak, Arap tarihçilerinde ve Bizans kroniklerinde, ya birbirinden nakledilmek suretiyle ya da birbirini tamamlayacak şekilde anlatılmıştır. Bunların hepsinin gerçek tarihî olaylar olduğuna Arap tarihçileri insanları inandırmak istemişlerdir; çoğunda, verdikleri haberleri, rivayet edenlerin adlarını kaydetmek suretiyle, belgelendirme gayreti görülür. Bununla beraber bu rivayetlerin çoğunda menkıbevî yaklaşım hemen farkedilmektedir. Menkıbe ile belgelendirilmiş tarih, bütün Ortaçağ edebî ürünlerinde olduğu gibi, Battal maceralarını hikâye eden eserlerde de, çok defa ayırdedilemeyecek derecede, birbirine karışmıştır; Battal romanlarındaki menkıbelerin birçoğu tarih kitaplarında tespit edilmiş olayların biraz bozulup, şekil değiştirip, abartılması ile meydana geldiği gibi; tarih kitaplarındaki olaylar da, şüphesiz bunlardan etkilenip, gerçek olayların oldukça menkıbeleşmiş şekilleridir. Eski kaynaklarda menkıbelerin tarih olarak kabul edilmesi çok sık karşılaştığımız bir olgudur. Arap vekayinamelerinde çizilen Battal Gazi portresinin geniş ölçüde Türk kaynaklarının resmettiği portreye benzediği hemen dikkati çeker. Arap vekayinamelerine göre o, Hristiyanların çok korktuğu bir cengâverdir.125 Anneler yaramazlık yapan çocuklarını onunla korkuturlar126, çocuklarına onun kim olduğunu öğretmek için kiliselerinde resimlerini bulundururlar. Battal Gazi sık sık kilise ve manastırlara saldırır, rahiplerle temas halindedir. Ele geçirmek istediği kale ve şehirleri bazen kılıç kuvvetiyle bazen de aklını kullanarak kendisine bağlar. Bu tablo Türkçe Battalname'ye de uymaktadır. Battal Gazi'nin menkıbevî kişiliği Anadolu Türkleri arasında da kendisini kuvvetle ortaya çıkarmaktadır.127 Türkler bu savaşçıyı gerçek kimliğinden çıkarıp klasik bir Türk alpi şeklinde düşünmüşler ve Battalnâme'yi muhtemelen XI. yüzyılın sonlarıyla XIII. yüzyılın başları arasındaki dönem içinde128 bu anlayışa göre yeni bir yorumla oluşturmuşlardır.129 Destanın Türkçe’ye adapte edilmiş şeklinde Danişmend ailesi Battal Gazi'ye kadar gitmektedir. Türkler, Danişmend'i kendi geleneklerine bağlamışlar ve Battal Gazi'nin doğum yeri Malatya'nın onun doğum yeri olduğunu öne sürmüşlerdir. Bazı Ermeni yazarlar da Danişmend'in bir 24 İranlı Ermeni olduğunu öne sürmek istemişlerdir.130 Bizans-Arap savaşlarını konu alan geleneksel halk destanlarını, Anadolu'yu fethettikten sonra Türklerin kendilerine mâletmelerini doğal karşılamak gerekir. Yeni Türk unsurları katılarak değiştirilen bu destanlar, Anadolu'nun fethine ilişkin yeni Anadolu halk destanlarını doğurmuştur.131 Bunun diğer önemli örneklerinden biri de Battal Gazi menkıbelerinin Afyonkarahisar'a uyarlanmasıyla meydana gelmiş bir Battalnamedir. Akronion(Afyonkarahisar) bölgesinde şehit edilen Battal'a Afyonkarahisar halkı ve kültürü hemen sahip çıkmış ve yeni ilavelerle yeni bir Battalname doğmuştur.132 Battal Gazi'nin Türkler arasında bu kadar çok sevilip bir "gazi-velî133(alp eren) kimliğiyle yüceltilmesinde ve ululanmasında, şehit olduğu yerde eski bir Bizans dinî yerleşimi üzerinde bulunduğu varsayılan mezarının, I. Alâeddin Keykubad'ın(1220-1237) annesi tarafından bir rüya sonucu keşfedildiğini134 nakleden menkıbenin önemli bir katkısı olsa gerek. Bunun yanında bu tür sosyal-dinî yapıların inşaasında özellikle Seyyid Battal Gazi Külliyesi'nde Selçuk sultanının Danişmendlere karşı olan minnetdarlığının ispatı olarak gerçekleştiği tezi de ilginç bir değerlendirmedir.135 Wulzinger'e göre; Hazarasp'ın emriyle orada bir ziyaret tekkesi136 yapılmış ve herhangi bir isteği olan herkes orayı ziyaret etmeye başlamıştır.137 Menkıbelerin ve edebî ürünlerden Battalnamenin etkileri o denli büyük olmuştur ki, Battal Gazi daha Selçuklular döneminden itibaren Anadolu'da özellikle sünni İslam inanışı dışındaki Türkler (önce Kalenderiler, sonra Bektaşîler ve Alevîler) tarafından da çok benimsenip yüceltilmiştir. Burada dikkatlerden kaçmaması gereken olgu; gerçekte Hz. Ali ve soyuna hiç de iyi gözle bakmayan bir hânedana, Emevîlere mensup bir kişiliğin, bu niteliğinin unutularak en ön safta gelen bir evliya mertebesine çıkarılmış olmasıdır. Böylece, Emevî komutanı Battal Gazi, heterodoks Türk zümreleri arasında yerini Hz. Ali soyundan gelen Seyyid Battal Gazi'ye bırakmıştır. Seyyid Gazi Zâviyesi, bütün Selçuklu ve Osmanlı dönemleri boyunca, mevcut Kalenderî zâviyelerinin en önemlilerinin de başında gelmiştir. Bu önem yalnızca onun merkez zâviye olmasından değil, aynı zamanda, yakın çevresinde bulunan Uryan Baba, Sultan Şucâ'(Şucâu'd-dîn) vb. diğer Kalenderî zâviyeleriyle çevrili bulunmasından da doğu yordu.138 Battal Gazi'ye muhtemelen XIII. veya XIV. yazyılda bir de seyyidlik pâyesi uygun görülerek 25 peygamber soyuna bağlanmıştır. Battal Gazi'yi Hz. Ali soyuna bağlayan bir Siyâdetnâme vaktiyle zâviye şeyhleri tarafından muhafaza edilmekteydi.139 Böylece daha XIII. yüzyılda gerek halk, gerekse Bizans sınırındaki gaziler arasında bir gazievliya olarak takdis edilmeye başlanan Seyyid Battal Gazi'nin aynı devirde başta Kalenderîler olmak üzere çeşitli sünnilik dışı topluluklar arasında yaygın bir külte konu teşkil ettiği görülür. Ancak bu önemli olayın nasıl ve hangi bağlantılarla meydana geldiği; Anadolu Kalenderîlerinin ne gibi sebepler yüzünden onu "Pîr-i Abdâlân" kabul ettikleri henüz tam olarak bilinememektedir.140 Battal Gazi geleneği ve onun yarattığı edebî kişilik Anadolu insanını gerek kahramanlığı gerekse evliya kimliğiyle o derece etki lemiştir ki daha XIII. yüzyılda, o zaman Anadolu'nun hemen her tarafında kalabalık kitleler halinde görülmeye başlayan Kalenderi dervişleri onu kendilerine "Pîr" kabul etmekte tereddüt göstermemişlerdir. Battal Gazi'nin türbe ve tekkesi, Kalenderiler'in merkez tekkesi durumuna yükselmiş ve bu konumunu XVI. yüzyılın son çeyreğine kadar korumuştur. XV. yüzyılın başlarında Bektaşilik, pek çok şey gibi Battal Gazi kültünü de devralmıştır.141 Bektaşî şairleri XVI. yüzyıldan itibaren gerek Battal Gazi'yi gerekse babası Hüseyin Gazi'yi hürmetle yâdeden nefesler söylemişler, aynı şekilde Alevî zümreler de onu büyük evliyadan saymışlardır. Alevî şairleri söyledikleri nefeslerin bir kısmını ona ithaf ettikleri gibi bir kısmında da onu ululamışlardır; ayrıca Battal Gazi'nin ve babasının kahramanlıklarını anlatan uzun manzum destanlar da yazmışlardır.142 XVI. yüzyılda Seyid Battal Gazi adının, Türk ordusunun itici gücünü oluşturduğunu görüyoruz. Seyyid Battal Gazi Tekkesi bu dönemde, yeniçerilerle yakın bağları olan Baktaşilerin elinde bulunmaktadır.143 Battal Gazi, sünnî halk şairleri tarafından da XV. yüzyıldan beri hem gazilik ve kahramanlık, hem de evliyalık yönleri vurgulanarak yüceltilegelmiştir. Battal Gazi, erken dönemlerden itibaren Osmanlı gazileri arasında da büyük bir saygıya mazhar olmuştur. İçiçe geçmiş durumdaki menkıbe ve kaynaklar, onun, XV. yüzyıldan beri savaşa giden gaziler tarafından "Gazilerin Ulusu" olarak kabul edildiğini gösteriyor. Askerler yola çıkmadan önce onun türbesini ziyaret etmişler ve ruhaniyetinden yardım dilemişlerdir.144 Ayrıca bazı Batılı bilim adamları145 Gâziyân-ı Rum diye adlandırılan Anadolu gazilerini; "Elleri tahta kılıçlı Müslüman misyoner şovalyeler" olarak eserlerinde zikretmektedirler. Onlar gerçekten de Müslüman misyonerlerdir. Onlar, yalnız şecaatleriyle tanınmış savaşçı kılıç erleri değil, 26 Anadolu insanını millî-dinî birlik potasında sevgiyle birleştirmek isteyen gönül erleridirler146. Osmanlı tarihlerinde Battal'ın tarihî kişiliğinden çok, menkıbevî kişiliğini buluruz. Arap kaynaklarında tarihî haberler ile yan yana duran hikâyeleşmiş olayların birçoğunu, Osmanlı tarihçileri de olduğu gibi nakletmişlerdir147; bunların içinde, bâzı başka menkıbeler ile çoğu Battal romanlarından geçme, daha yeni yorumlar da bulunmaktadır148. İslamî dönem Türk edebiyatının en ilgi çekici ve gelişmiş örneklerinden birini destanî romanlar teşkil etmektedir. Ebu Müslim Horasani, Battal Gazi, Melik Danişmend Gazi, Sarı Saltuk ve Köroğlu gibi kahramanların etrafında oluşan bu destanî romanların en eskileri muhtemelen XIII. yüzyılda Türkçeye uyarlanan Battalname ve Ebu Müslimnamedir149. Ebu Müslimname, Abbasi Devletinin kuruluşunda tarihi bir rol oynamış bulunan Ebu Müslim Horasânî (öl. 137/755)'nin Abbasi ihtilalini nasıl başlatıp bitirdiğini anlatan yine efsanevi içerikte bir destandır150. Battalname yazıya geçirildiği dönemden itibaren halk arasında çok okunmakta olup yaşadığı yüzyıllar boyunca birçok ilaveler gördüğü, ayrıca eserdeki kültürel ürünlerin yüzyıllara ve coğrafyalara göre de değişiklikler gösterdeği açıktır. Bunlardan biri, Battal Gazi'nin Hızır ve İlyas ile olan menkıbeleridir. Hızır bu destanî romanlarda kahramanların yardımcısı, yol göstericisidir. Başları sıkıştığında veya ölümle burun buruna geldiklerinde Hızır ortaya çıkar ve kendilerini kurtarır151. Buna benzer bir başka destan da yine XIII. yüzyılda Arif Ali tarafından yazıya aktarıldığı sanılan ve Melik Danişmend Gazinin ilk Anadolu fetihlerini nakleden Danişmendnamedir.152 Bunda da Hızır ile dikkate değer bölümler bulunmaktadır. Bunun yanında Dede Korkut153 hikâyeleri de önemli birer kültür ürünüdür. Aynı şekilde, aslında büyük bir menâkıbnâme kimliği de göstermesine rağmen kahramanlık destanı türüne de sokulabilecek olan Ebu'l-Hayr-ı Rûmî'nin Saltıkname’sini154 de sayabiliriz. XV. yüzyılda kaleme alınmakla beraber aslında XIII. yüzyılda ya şayan Sarı Saltuk adlı bir Türkmen babasının kahramanlık menkıbelerini ve kerametlerini anlatan bu eserde Hızır'ın Sarı Saltık ile olan ilişkileri, konuşmaları, menkıbeleri zengin bir biçimde yer almaktadır. Ayrıca İslamî dönem Orta Asya Türk destanlarından Manas Destanı’nı155, Alpamış Destanı’nı156, Anadolu dâhil hemen hemen bütün Ön Asya’ya yayılmış bulunan ünlü Köroğlu Destanı’nı157 da anmak gerekir. Bunlarda da Hızır’la ilgili birçok bölüm bulunmaktadır158. Bu da bize bu kültür etkileşiminin 27 en çarpıcı özelliklerini ve bu özelliklerin etkilerini göstermesi açısından önemlidir. Kahramânâne-dinî bir içeriğe sahip olan Battal Gazi menkıbesi, Selçukluların ilk zamanından beri, manzum ve mensur birçok Battalnameler oluşmasına vesile olmuştur ki, H. Ethé, bunun esasında, askerleri Anadolu fethine hazırlamak amacıyla yazılmış bir eser olduğunu iddia etmektedir; önce kimin tarafından ve her ne amaçla yazılmış olursa olsun, o dönem Türklerinin ortak duygularını yansıtan bu eser, halk arasında büyük bir ün kazanmış, hattâ Doğu Türkistan'a kadar yayılmıştır. Orada da bu menkıbevî kahraman hakkında birtakım menkıbelerin varlığı, hattâ Aksu şehrinde onun mezarına rastlanması bunu göstermektedir. Oradaki menkıbeye göre159, Battal Gazi, H. 81(M. 700701) de Medine'de vefat ederek Bakü'de defnedilen Muhammedü'l-Hanife'nin dördüncü torunu olup, İmâm Abdu'r-rahmân 'Alevî ismiyle tanınmıştır. VIII. yüzyılda Emevîler'in Bizans'a karşı yaptıkları savaşlarda "El-Battal" lakabıyla şöhret kazanmış bir savaşçının Türkler arasında yayılan kahramanlık menkıbelerinin destanlaştırıldığı bir halk hikâyesi olan Battalnâmenin160 yazma nüshaları Menâkıb-ı Gazavât-ı Seyyid Battal Gâzî, Hikâyet-i Seyyid Battal Gâzî gibi isimler taşımaktadır. Hikâyenin yazıya geçiriliş tarihi henüz kesin olarak tayin edilmemekle beraber bütün araştırmacıların birleşmiş göründükleri zaman dilimi, XI. yüzyılın sonlarından XIII. yüzyılın başlarına kadar olan 100 yıldan biraz fazla bir dönemdir161. Ancak Battalname'den bazı kısımlar almış olup 643'te(1245-46) yazıldığı kesin olarak bilinen Danişmendnâme'de Melik Dânişmend'in162 Battal Gazi soyuna bağlandığı dikkate alınırsa, eserin bilinmeyen yazarının kitabını bu tarihten önce yazdığı anlaşılmaktadır. Nitekim Battalnâme, Türk destan edebiyatında XI. yüzyılda Hamzanâme ile başlayan Ebûmüslimnâme ve Dânişmendnâme163 ile devam eden, XV. yüzyılda da Saltuknâme ile son bulan bir zincirin ikinci halkasını teşkil etmektedir164. Battalnâme, tarihî bir şahsiyet olduğuna şüphe olmayan Battal Gazi'nin menkıbevî yaşamını, Anadolu'ya yerleşen Müslüman Türklerin gözüyle aksettirir. Bu menkıbelere göre; Battal Gazi, Hz. Ali soyundan Hüseyin Gazi'nin oğludur. Çok güçlü ve zekidir. Daha çocukken dinî ilimleri çok kısa bir zamanda öğrenmiştir. Savaş yöntemlerini aynı düzeyde iyi bilir. Abdülvehhâb165 Gazi tarafından kendisine ulaştırılan Hz. Peygamber'in tükürüğü sayesinde bütün dilleri konuşur. Keşiş kılığında manastırlara girip İncil'den vaazlar verir. Rahiplerle tartışıp, onları mağlup ederek İslam’a dönmeye mecbur eder. Hızır'la yoldaştır; sıkışık zamanlarda ondan yardım görür. Aynı şekilde perilerle de 28 dosttur. Devler ve cadılarla savaşır; okuduğu dualarla büyülerini bozarak onları yener. Ateşte yanmaz. Vahşi hayvanlar emrine âmâdedir. Doğa güçlerine hâkimdir. Göz açıp kapayıncaya kadar uzun mesafeler aşar. Kullandığı silahlar "Dahhak", "Rüstem" ve "Hamza" gibi eski ünlü cengâverlerin silahları, bindiği atlar onların atlarının soyundan gelen atlardır. Bunlarla Hristiyanlara karşı savaşır. Onları İslâm'a davet eder, davetini kabul etmeyenleri öldürür. Battalnâme esas olarak Battal Gazi'nin Anadolu'da Hristiyanlarla(Rumlar, Ermeniler ve diğerleri) yaptığı savaşları konu edinmekle beraber, bunlarla ilgili menkıbeler büyük çapta eski Türk inançlarından ve İran peri masallarından alınan motifler ve sahnelerle süslenmiştir. Bunlar ayıklandığı zaman geri kalan savaş menkıbeleri ise VIII. yüzyıldaki Emevî-Bizans mücadeleleri devrinden XI. yüzyılda Anadolu'da Türk fetihlerinin sürdüğü dönemlere kadar uzun bir zaman diliminin anılarını taşır166. Bu savaşlarda merkez alan, genellikle Malatya ve yöresidir167. Savaşlar, eserde, siyasî bir mücadele değil bir din savaşı(İslâmiyet-Hristiyanlık mücadelesi) kimliği taşır. Cihad ve gazâ ruhu kendini çok kuvvetli bir şekilde hissettirir. Şehirlerde oturan Müslüman Türkler arasında meydana geldiği muhakkak olan bu destanda Battal Gazi "yarı evliya" bir karakter sergiler; bu onun öteki Türk destan kahramanlarıyla olan en önemli ortak yanıdır. Melik Dânişmend Gazi ve Sarı Saltuk, Battal Gazi'nin isim değiştirmiş şekillerinden başka bir şey değildir. Bu da Battalnâme'nin tanımıyla Müslüman-Türk geleneklerine göre oluşmuş destanî bir halk hikâyesi olduğunu gösterir168. Battal Gazi efsanesi XIV. ve XV. yüzyıllarda başta Bizans İmparatorluğu ile sınırları olan Germiyanoğulları ve Osmanoğulları döneminde yeniden canlandırılmıştır. Bu dönem boyunca Bizanslılardan fethedilen bölgeler bu Anadolu efsanesinin yaşatılmasının nedeni olarak görülebilir. Fethedilen topraklardaki din ve kültürü değiştirmekle görevli savaşçı dervişler, Battal Gazi'nin savaşçı kişiliğini rahatlıkla kabullenmiş olmalıdırlar. Bu dervişler, kendi "Zaviye" ve "Kağanlıkları” etrafında, bir şeyhin liderliğinde toplanmışlardır. Bunlar özellikle XIII. yüzyıldan sonra169 Anadolu'nun gündelik yaşamında büyük ölçüde etkili olmuşlardır. Genel olarak zaviyeler, kurucularının isimleri ile yaşamışlardır. Ancak, Seyyid Battal Gazi olgusunda yapılar kurulmuş ve geleneksel Anadolu destan kahramanı adı altında yaşamış görünmektedir. Battalnâme Osmanlı döneminde genel anlamdaki vekâyiname lerde malzeme olarak da kullanılmıştır. Örneğin Müneccimbaşı, Gelibolulu Mustafa Âlî ve Fındıklılı Süleyman Efendi gibi 29 tarihçilerle Evliya Çelebi, eserlerine Battal Gazi menkıbelerini tarihî olaylar şeklinde almışlardır. Bundan başka Taberî'nin ünlü tarihini Türkçe'ye tercüme eden Osmanlı müellifleri, eserin Arapça aslında ve Farsça tercümelerinde bulunmadığı halde Türkçe nüshalarına bol miktarda Battal Gazi menkıbeleri koymuşlardır. Bunun sebebi, herhalde Türkler arasında büyük bir sevgi ve ilgiye mazhar olan Battal Gazi'nin tamamıyla bir Türk kahramanı sayılmış bulunması olsa gerek. Nitekim Saltuknâme müellifi Ebü'l-Hayr-ı Rûmî de 1473-1480 yılları arasında kaleme aldığı eserinde Battalnâme'deki birçok menkıbeyi kahramanın adını değiştirerek aynen Sarı Saltuk'a mâletmiştir. Türk gazi tipini mükemmel bir biçimde aksettiren Battalnâme sadece halk arasında değil, XIV. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Osmanlıların Rumeli topraklarında başlattıkları fetihler ve mücadeleler çağında da gaziler arasında sevilerek okunmuştur. Kısaca o, Anadolu ve Rumeli coğrafyasıyla bütünleşmiştir. Battalnâme Anadolu dışında yaşayan Türk toplulukları arasında da sevilmiş, yazılıp okunmuştur. Bilhassa XIX. yüzyılda Rus işgali altında kalan Asya Türkleri Battalnâme menkıbeleriyle âdeta teselli bulmuşlardır.170 Battalnâme daha XIX. yüzyılda Herman Ethé ve Heinrich L. Fleischer'den başlayarak bilimsel ve popüler içerikli bazı çalışmalara konu olmuş, hakkında edebiyat tarihi ve tarih bakımından dikkate değer incelemeler yayımlanmıştır.171 Battalnâme'nin bugün bilinen nüshaları arasında yazıldığı döneme ait olanı yoktur. Ancak bütün nüshaların Türkiye'de ve Türkiye dışındaki nüshalardan ibaret olmadığı, özellikle Anadolu'da bazı özel ellerde de bir hayli tam veya eksik nüshanın var olduğu muhakkaktır. Bilinen en eski nüshalar arasında 840 tarihli iki nüsha zikredilebilir. En kapsamlı nüshalardan biri olan ilk nüsha mensur dur. Manzum olarak bugüne kadar şair Bekâyi'nin 1183'te(1769-70) nazma çektiği Battalnâme'den başka nüsha tespit edilememiştir.172 Battalnâme'nin söz konusu nüshalardan bazı kısımlar çıkarılmak suretiyle173 çeşitli tarihlerde yapılmış taş basma yayınları da bulunmaktadır. Bunların bazıları halk ressamları tarafından yapılan ilgi çekici resimlerle süslenmiştir.174 Battalnâme, başta Doğu Anadolu olmak üzere Anadolu'nun bazı bölgelerinde bugün de eski geleneğin bir devamı olarak halk ağzında hâlâ anlatılmaktadır. Ayrıca bazı köylerde zaman zaman Battalnâme nüshalarına rastlanması, eserin Türk kültür yaşamıyla ne ölçüde bütünleştiğini göstermesi bakımından dikkat çekicidir. 30 Öte yandan Battalname, çağdaş Bizans destanı "Digenes Akritas" ile de büyük benzerlikler gösterir. Digenes Akritas175 Destanı Bizans bakış açısını yansıtması kaydıyla, aynı Bizans-Arap savaşlarını konu alır ve Digenes Akritas'ın kahramanlıkları ile kurgusal tarihi kişiliği Seyyid Battal Gazi'ninki ile büyük benzerlikler gösterir. Bu nedenle her iki efsanenin karşılıklı etkileşimleri ve benzerlikleri Ortaçağ Anadolu’sunun toplumsal ve siyasi koşulları içinde değerlendirilmelidir. Bunun yanında Battalnamenin ana bölümlerinin haçlı seferlerinden de etkilendiğine inanılmaktadır176. Bunun yanında Dede Korkut destanındaki kahramanlarla da Battal arasında bir benzerlik göze çarpar. Temelde aynı gibi görünen bu benzerlik, aslında bazı farklılıkları da bağrında taşımaktadır. Burada Şamanî ve İslamî inanç sistemlerinin aynı ortam içinde hem bileşimini hem de ayrımlarını görmek mümkündür; Yüksek tabaka İslam medeniyeti içerisinde daha çok İran kültürü etkilerine maruz kalıp onun gelişmesinde başlıca etken olurken, İslamiyeti farklı bir şekilde(farklı bir yorumla) kabul eden ve Sünni İslam merkezlerinden uzak bölgelerde yaşayan ve özellikle göçebeliği ve kültürünü devam ettiren Türkler uzun zaman Şamanî inanış ve düşüncelerini İslamiyet’le uzlaştırmak suretiyle muhafaza etmişlerdir. Ulusal destanın bir parçası olan ve İslamî bir toplumdan çok Şamanî bir toplumun yaşayış ve inanışlarını aksettiren Dede Korkut destanı bu göçebeler arasında vücut bulmuştur. Oğuznâme'nin Câmiü't-Tevârih'e geçmesi bunlar arasında yaşayan rivayetlerin toplanması sayesinde mümkün olmuştur. Battal Gazi destanı ile Dede Korkut destanındaki kahramanlar aynı İslam ideolojisi uğrunda savaşan insanlar olmakla birlikte, birbirlerinden farklı özellikler göstermektedirler. Birinciler, tamamiyle İslamlaşan şehirli ve yerleşik Türklerin, ikinciler farklı bir şekilde İslamlaşan ve eski Türk yaşam ve kültürünü yaşatan göçer ve yarı göçer Türklerin eseridir. Dede Korkut'ta geçen kahramanlar İslamiyet uğrunda Trabzon Rumları ve Gürcülerle savaşan, mey içen, kadınlı meclisler kuran insanlar olup İslam’ın gazilerinden çok Türklerin alpleridirler. Bu hikâyeler bize, Müslüman göçebelerin hangi kriterlere göre İslamlaştıklarını, yaşayış ve düşünüşlerinin eski Türk karakterini nasıl devam ettirdiklerini göstermek tedir177. 31 I. Bölüm A B T T NONİM ÜRKÇE ATTALNAME’NİN RANSKRİPSİYONU 32 [1] 1 5 20 Seyyid Battal Gazi’nin Ravza-i Atası Hüseyin Gazi’nin şehit olub Rabi bin Kayser 100.000 leşkerle Mutahharasını, binâ olduğunu beyan Seyyid Gazi gidip 14 beğiyle gelüb Seyyid’in önünde Müslüman eder. Mihiryalı katletdüğini beyan eder. olduğunu beyan eder. 28 40 53 Seyyid-i Cağfer-i Gazi Ahmer’le Kayser’in dört oğlu 500.000 erle Abdüsselâm Rûm’a varıp esir cenk idüb Müslüman olduğunu gelüb Seyyid anları sındırdığı beyan olduğu beyânında. beyan eder. eder. 60 69 77 Seyyid Battal Gazi Gazi varup Kayser-i Rum Beyza’i Seyyide Seyyid Gazi mağribe varıp Firdevsi Mihranı öldürdüğünü beyan eder. gönderdiği beyanında. katl ettiği beyanındadır. 107 134 94 Seyyid Gazi’nin Rum’a varıp esir Seyyid Battal Gazi’nin Saka Fitne Akabe Kadı derisini olduğu beyan eder. suretine girdiğini beyan eder. yüzdüğünü beyan eder. 153 165 184 Seyyid Battal Gazi Hindistan’a varıp Seyyid Gazi’nin Kitayon ile geçen Seyyid Gazi İslambol’a azm Kara Divi katl ettiğini beyan eder. macerası ve Caha indirdikleri eyledikleri beyan eder. gazaları beyanındadır. 192 207 219 Abdulvahhab Gazi’nin islamdan Seyyid Gazi’nin Kûh-ı Kafa azm Seyyid Gazi’nin Papik ile geçen rücû‘ ettiğini beyan eder. eylediğini beyan eder. mâcerasını beyan eder. 236 243 Seyyid Gazi’nin Ra‘da cazu ile geçen Seyyid Battal Gazi’nin şehid mâcerasını beyan eder. olduğunu beyan eder. 33 [2] Hâzâ Gazâvât-ı Seyyid Sultan Battalgazi Rahmetullahi Aleyh Bismillâhirrahmânirrahîm Rivâyât-ı ahbâr ve nâkilân-ı âsâr ve muhaddisân-ı râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet etmişlerdir kim, Sultan Seyyid Battalgazi Rahmetullahi ‘Aleyh şehid olduğundan sonra Sultan Ala’eddin Rum’a geldi padişah oldu. Konya ânın tahtı idi. Âdil ve cömert padişah idi ve çevre illeri ve memleketleri kullarına ulaştırdı ve bir beği var idi. Adına Hezârası derler idi. Kal’a-i Mesihâyı âna virdi, hâli kal‘a idi, geldi, oturdı. Köyler ve şehirler eyledi, şenlendi, devletlü kişi idi. Devesi ve koyunu çok idi ve çobanlarının birisine Kutluca derler idi. Birgün kal’a karşısındaki depeye karşu koyunları çıkardı. Otururken gördü kim depenin üstünde bir nur Balkar, Kutluca anı görür, hayran olur. Koyunları dahi oraya cem‘ olub ol gün anda kalurlar ve Hezârasiye dahi haber olur, gelür. Ol perde Kutlacayı ve koyunları o depe üstünde bulur. Ol dem Kutluca dahi gördü ki hikâyeti bunlara haber virdi. Hezârası dahi buyurur, ol yere taştan bir havlu (avlu) yapdırur, ziyâretgâh iderler. Kimin kim bir hâceti olsa gelür, hâcet diler. Hâceti kabul olur idi ve ol mekân bir ulu menzil-i ziyâretgâh oldı ve bir zaman böyle kaldı. Meğer Sultan Ala’addin’in bir vâlidesi var idi. Sultan Hatun derler idi. Resûl-i Ekrem Hazretinin kızları aslından idi. Gayet sâlihalardan idi ve bir vakit olmaz idi ki, ibâdetten hâli olmazdı ve ulemâya ve fukâralara sadakalar verir idi. Bir gice Seyyid BattalGazi’yi düşünde gördü. Seyyid Hazretleri eydür. Ey Sultan Hatun, ben Âl-i Resûldenim. Bilesin kim bu Rum vilâyetin aldum, Müslümanlık eyledim Âhir Kal’a-i Mesihde şehid oldum, kaldım. [3] Gel imdi benim üzerime türbe yaptır, dedi. Çünkim Sultan Hatun bu rüyadan uyandı. Sultan Ala’addinin katına gelüb bu vak’ayı bildürdi. Hemândem Sultan Ala’addin dahi tiz buyurdı, hazine açtılar, mal çıkardılar, develere ve katırlara yükletdiler ve yanınca kullar ve hademeler birleh Sultan Hatun dahi revâne oldılar ve dahi Kılıçarslan derler idi. Sultan Ala’addin’in bir kethüdası var idi, ânı dahi bile koşdı. Günlerde bir gün gelüb Kal’anın yakınında kondılar. Bir sahra ortasında Sultan Hatun buyurdı. Ol ârâya bir kârbânsaray yapdılar ve bir köy getürüb şimdiki vakitte Şişenkeh derler malum oluna. Çünki Hezarası dahi işitdi kim Sultan Hatun gelür karşu varurlar, alur, getürüb kondırdılar. Sultan Hatun’a ulu izzet edüb konukladılar. Andan Hezarası Sultan Hatuna eyitdi: Ya Sultan hatun nice oldı kim siz bu diyara geldiniz, maslahat nedir, dedi. Sultan Hatun eyitdi: Ya Hezaras bu Kal’anın yakınında bir ziyâretgâh 34 var mıdır, dedi. Hezaras eyitdi: Belî vardur dedi. Ya Sultan Hatun eydür Milletinizde ben kulunuzun bir çobanı vardur adına Kutluca derler. Bu Kal’anın karşusundaki tepede koyunları güderken gördi kim tepenin üstünde bir nur Balkar. Ol nurun şevkinden vücudu hâli olur kendinden gider, bî-haber olub ol gün anda kalur. Koyunlar dahi ol nurun çevresinde kalur dahi ol arâya birükür, anda kalurlar ve bana dahi haber virdiler vardım, çobandan bu haberi aldım ve ol yere havlu çevirdim. Şimdiki hâlde bu diyarda ol ziyâretgah vardurur idi. Çün Sultan Hatun bu haberi işitdi, şâd olub Hezarisiye ol dem bahşişler eyledi ve tiz andan geçüb ol tepenin üstüne kondı ki Hezaris demişti. Pes Sultan Hatun abdest alıp, ol havluya girdi ve iki rek’at namaz kılub hâcet diledi eyitdi. İşbu gördüğüm vâkı’â Rahmânî ise gene bana âşikâr görünsün, didi. Çünkim dua kıldı yüz yere urdı. Ol dem içinde Hakk Te‘âlâ’nın kudretinden havlunun orta yerinden bir kapu açıldı. Andan bir nur balktı ve âlem dahi münevver oldı. Andan bir âvâz geldi kim, Ya Sultan Hatun gel ol gördüğün düş Rahmandandur, dedi. Hemândem [4] Ya Sultan Hatun durub ol kuyudan içerü girib yedi ayak nerdüban aşağa indi ve ol nurun aydınlığından mağaranın içi rûşen oldı. Andan Sultan Hatun gördi kim, harirler döşenmiş, misk anber kohusundan dimağı muattar oldı ve kırk adım ilerü yürüdü. Pes mağaranın dibine geldi. Andan gördi kim mihrabda Sultan Seyyid Battal Gazi Hazretleri kıbleye karşu oturur, kürsünün üstünde ve saz selîb üzerinde tî’i Dahhak mübârek belinde ve imâme mübârek başında ve nikâb mübârek yüzünde Sultan Hatun bu azameti gördi. Mütehayyir olub Sultan hazretine karşı el bağlayub durdu. Hemandem bir âvâz geldi kim ol gördüğün vâkı’ada Seyyid Battal Gazi menim ve Âl-i Resûlem kim doksan dokuz yıl gâzilik eyledüm. Gâh karada gâh denizde ve bu Rum memleketini alıb Müslümanlık eyledim. Allah-u Te‘âlâ’nın emriyle âhir bu kal’anın üzerinde şehid oldum ve beni işbu araya Hızır Peygamber getürdi ve bunla ölirin. İmdi benim üzerime türbe yap ve sen dahi benim yanımda ta‘did yapdır ve bunda bir mescit ve bir âlî tekye bünyâd eyle. Köyler vakf eyle, âlimler ve dervişler getürgil. Yılda üzerimde mâhiye eyle. Dünya ve ahiret senden hoşnudum dedi ve dahi çok nasihatlardan idüb andan sonra iki kitab virdi. Bir Mushaf-ı Şerif ve biri Gazâvat ve bir çevgân virdi ve eyitdi: Bunlar bizim yâdigârımız olsun, dedi. Kamu illerde ve vilâyetlerde devr-i kıyametten söylene, dedi. Andan Sultan Hatun yüz yere urub ol yâdigârları alub mağaradan taşra çıkdı. Secde-i şükür kıldı ve ol kapu yine yapıldı. Bayâ galın yer oldı. Andan Sultan Hatun kendi makamına gelib ol kitapları gösterdi, dahi Hazret-i Sultana nice buluşduğun ve nice buyurduğun bunlara birer hikâyet takrir eyledi. Andan Sultan Hatun buyurdu mimarlar yapucılar alub getürdiler. Hazret-i Sultan’un üzerine âli makam türbe-i şerif yaptırdılar ve bir mescid ve bir tekye âsitâne bünyâd eylediler ve dahi köyler ve kazalar 35 eyledi ve âlimler ve dervişler getürdi ve Sultan Hatun buyurdu. Sultan’un üzerinde bir ulu mâhiye eylediler ve nimetler yedirib hatimler okutub sema‘alar ve safalar ettirdi ve dualar ve senalar ettirdi. Andan Sultan Hazreti’ne dahi kurbanlar ve çarklar ve nezirler gelüdi. Pes Rum’da ol mahiye-i Sultan Hazretinin makamında [5] oldı. Andan Hezaras dahi ol dem Kutluca’yı bir nice kullar birleh Hazret-i Sultan’a hizmetkâr virdi. Nice zaman ol dahi sultanun aşkına hizmet eyledi. Andan sonra vefat kıldı. Şimdiki zamanda Kutluca dahi büyük kapunun iç yüzünde ziyâretgahdur. Malum oluna andan Sultan Hatun dahi bu dâr-ı fenâdan dâr-ı bekâya rıhlet eyledi. Anı dahi türbesinde kodılar. Şimdiki vakitte ol dahi ziyaretgâhdır. Malum oluna ve işde bunların hikâyeti burada tamam oldı. Cümle gâziler ervâhına tekbir aşkla Allah diyelim, Muhammed’e salâvat verelim. Vallahü a‘lem bis-savab ve ‘ileyhi merci’ülme’abve ba‘dehû fehâzihî’n-nesebü’l-be-şerîfü’l-hasîb seyyidüs-saadât ve menba‘is-saadât ve murtaza a‘zâm ve müçtebâ-yı ekrem iftihârimül-a‘zam ve’l-eşrâfi neslehû El-Abdul-Menaf ser-âlâtahû ve bere nûr-ı hadika-i Resul-i Rabbil-âlemîn Seyyid Kemalullah-i veddin Seyyid-i Cağfer ve hüve Battal-ı Kattal Şehid Seyyid Gazi Seyyid Hüseyin Gazi İbn Seyyid Ali İbn Seyyid Zeyd ve hüve Keneyt Rabi‘ İbn Seyyid Alül-Medeniyül-Ekber Şehid Henar Seyyid Zeydülenver ibn İmam Zeynelâbidin İmamülMazlum Ebi Abdullah El-Hüseynî İbn Ali Murtaza İbn Haşim İbn Abdi Menaf İbn Kasana İbn Gülab Merhamin Ka‘b İbn Lûy Galib İbn Malik İbn Nasr İbn Kenana İbn Zarîm İbn Nasır İbn Şuayb İbn Hami‘ İbn Binti İbn Hamel İbn Karar İbn İsmail İbn İbrahim İbn Azar İbn Nahor İbn Eşrah İbn Argot İbn Kano‘ İbn Hud İbn Salih İbn Erkahşa İmam İbn Nuh İbnül-melikül-Meşlü İbn Şelh İbn Aznoh İbn Yerde İbn Mihail İbn Kınan İbn Anoş İbn Şitün-Nebi Aleyhisselam Âdem safiyullah ‘aleyhis-salâtü ves’selâm Tahteş-şerifün-neseb malum Seyyid Battalgazi Kuddise sırrahûlaziz hazretleridir: Her sözün evveli Bismillâhdır Mahlûkun çün hâlıkı Allahdır Hakkkun ismini yâd etmekdür erkân Kim bir kâr ucunu tuttukda insan Hudânın ismini yâd ederler Dil-i cân mülkünü âbâd ederler 36 Devâdur ismini yâd itmek anun Kim oldur hayatı cümle cânun Bi-emr-i Hâlıkı ser cümle eşyâ Ki nur oldı âlemde peyda Yani Seyyid Battalgazi Hem oldur evliyalar şeh-yârı [6] Zuhûr oldı hicâbından çöl olma Ki oldı cümle âlem hâliki âgâh Bi-hamdullah ki ol şâh-ı velâyet Vücuda geldi ve gitdi dalâlet Vech-i nûruyla münevver oldı kâinat Zât-ı Hakkdan oldı peydâ bu sıfât Anberin mûyi bûyi nâfizi Kân-ı ihsân mâdeni eltâf idi Ref’ idüb pürka’ olaydı bî-hicâb Hacil olurdı gün yüzünden âfitâb Kadd-i bâlâsı havâsıyla ey peder Düşdi serv-i endâm üzere zelzeleler Nusret atına kim olsa şeh-süvâr Tîg alub eline hem-çü Zülfikar Tazarru‘lar kılub bâd-ı Hüdâya Senâ vü medh okurdı Mustafa’ya 37 Ururdı kendü özin küffâra derhâl Eğer Pesyâ döğer andan beher hâl Verilmişdi ânâ nusret ezelden Hüdâvend-i kadîm kim yezelden Yaratmışdı Hüda san‘atdan anı Dile gelmez anun vasf-ı beyânı Dil anun vasfı sıfatından haber Çün viRebi’lmez kılalım muhtasar Başlayalum kıssa-i şerbete Gör ne say etmişdür Ahmed dinine Vir salâvat Ahmed eline Tâ eziyle şükür ağzın balına Yâ Mu‘în Hâzâ Gazâvat-ı Sultan Seyyid Battal Gazi Rahmetullâhi ‘Aleyh Bismillâhirrahmânirrahim Elhamdü’lillâhirabbi’l-‘âlemîn ve’l-âkibetü lil-müttekîn ve’alâ udvâne illâ ale’z-zâlimîn ve sallallâhü âlâ seyyidinâ Muhammedün ze âlihî ecmâîn Ol veled-i sadr-ı bedr-i âlem veled-i âdem mufahhaü mevcûdât-ı ve mihr-i kâinât sadr-ı safne safâ mâh-ı kubbe-i vakâ pürnûr Muhammed Mustafa aleyhissalâvât vesselâmün dürer-bârından ve şükr-ü senâ ve kelamından. Râviler şöyle rivayet ve böyle hikayet ederler kim bir gün ol iki cihan fecri Muhammed Mustafa sallallâhü Te‘âlâ ‘aleyhi ves sellem sabah namazın kılub oturmuşdı. Ashâb-ı güzîde rıdvân-i ‘aleyhim ecma’în karşısında cem’ olub oturmuşlar idi ve Resûl Hazretinin mübarek hâtır-ı şerîfleri hayli melul idi. Şol sebebden kim üç gün 38 olmuş idi. Cebrail-i Emin Hazret-i Rabbülâlemînden vahy gelmemişdi. Pes Resûl-ü Hazreti mübârek dîdar-ı şerîfini ol dem yârenlerden [7] yana tutdı ve eyitdi yârenlerim ve ya ashâblarım dilerim ki birinüzden bugün bir latif hikayet veyahut sergüzeşt idesiz. Biraz âna meşgul olam inşallah ki karındaşım Cebrâ’il vahy getüre didi. Ol dem ashâb ortasından bir yiğit hûb yüzlü adı Abdulvahhâb Gazi yerinden turu geldi ve Hazret-i Resûl’ün önünde dua kılub eyitdi: Ya Resûlallâh bu ben zaif bîçâre benden bu âna dek çok seferler etdüm ve çok iklimler temaşâ eyledüm. Amma dönlü gördüğüm yerlerden hiç Rumdan yeğ bir makam görmedim. Şehirleri birbirine yakın ve suları ferâvân, çeşmeleri çok, havası hûb tend-ü rast ve pınarları çok ve nimetleri ve efrâd-ı meyleri garib devlet ammâ kâfirlerdür. İnşaallah ol vilâyeti Hakk Cell-ü ‘âlâ hazretleri siz habibin mübarek yüzü suyu hürmetine Müslümanlara rûzi kıla dedi ve şol kadar vasf eyledi kim, Resul Hazretinün mübarek hatır-ı şerifleri Rum’a meyl eyledi. Ol dem kuşluk saat Cebrail-i emin Hazret-i Rabbül-‘âleminden vahy getürdi ve eyitdi: Ya Resûlullâh Hâlık-ı Âlem celle celâlehû sana selam kıldı ve dahi şöyle buyurdı kim, çün benüm Resûlümün mübarek hatırı Rum’a meyl eyledi. Ben dahi ol vilâyeti ânun ümmetine rûzî kılam gerekdür kim, diğerlerin yakalarına mescidler, medreseler bünyad ideler. Hükm-i risâlet tamam ola. İki yüz yıldan sonra bir yiğit kopa. Uzun boylu, hub yüzlü, buğday anlu ola. Senün oğullarından Şehr-i Malatya’dan adı Cağfer ola ve sağ yüzünde şâhâne bir beni ola ve dahi pehlüvanlıkta Hamza’ya beraber ola ve heybeti Hazret-i Ali heybetinde ola ve ayyârlıkda Emir Ömer’den ziyâde ola ve yalınuz yüzücü ola ve dört kitab yâd kıla. Çün âvâz çeke, bir nesne okuya. Hava yüzünden kuşlar döküle. Ol vilâyeti ol küşâda kıla ve kiliselerin yıkub yerine mescidler ve medreseler bünyâd kıla ve dahi İstanbul’ın kapusın ol aça ve keşişlerin ciğerin kese didi. İmdi benüm habîbimün hâtırı âsûde olsun didi. Andan Cebra’il uruc edüb gitdi. Çün Hazret-i Resûl sallallâhü aleyhi ve sellem bu haberi işitdi. Azîm şâd olub mübârek yüzü açıldı. Andan mübarek lisânın debredüb ashablara eyitdi: Bilün ve âgâh olun kim padişâh-ı âlem-i pervirdigâr benî âdem ol vilâyeti bana ve benüm ümmetime bağışladı didi. Andan ashab bu sözden azîm şâd olub sevindiler. Pes Abdulvahhab yerinden turu geldi ve eydür: Ya Resûlullâh bu ashâbdan ol zamana bir kimse irişe mi, dedi ve ol yiğidin mübarek yüzün göre mi, didi. Pes [8] Cebrâ’il yine çıkdı ve eyitdi: Ya Resulallâh Hakk cell-ü âlâ Hazretleri şöyle buyurur ki, ol kişi kim sual kıldı ol zamana yine ol kalacakdur ve ol yiğidin yüzini görüb anunla çok gazalar idecekdir ve benüm habîbüm Abdulvahhâb’ın başını eliyle sağasun ve mübarek ağzınun bârın Abdülvehhâb’un ağzına bıraksun ve bu günü ve bu saati tarih idüb Abdulvahhab’a ısmarlasun. Kaçankim Seyyid Cağfer’e irişe. Benüm Resûlümün namesin ve ağzı bârın ânâ vire, teslim ide, dedi. Çün Cebrail yine 39 urûc kıldı. Pes Resûl Hazreti buyurdu. Ol günü ve ol saati tarih idüb Abdülvahhab’a ısmarladılar ve dahi Resul Hazreti mübarek eliyle Abdülvahhab başını sığadı ve mübarek ağzının barın ağzına kodı. Kaçan kim Abdülvahhab yutdı. Boğazında durdı. Aşağı inmedi. Zira kim emânet idi ve dahi Resûl Hazreti Abdülvahhab’a çok nasihatlar eyledi eyitdi: Çün Cağfer’e irişesin ve benüm selamım ânâ değüveresin, didi. Çün Abdülvahhab desti hattı aldı. Yüz yire urub sakladı. Çün hükm-i risâlet tamam oldı. Resul Hazreti ‘aleyhisselam bu dâr-ı fenadan dâr-ı bekâya rıhlet eyledi. Hilâfet Ebûbekir’e değdi. İki yıl hilâfet eyledi. Hilâfet Ömer’e değdi. On iki yıl hilafet eyledi. Andan hilafet Osman’a değdi. On yıl hilâfet eyledi. Andan hilâfet Ali’ye değdi. Dört yıl halifelik eyledi. Ânı dahi şehîd eylediler. Rıdvânüllâh-i ‘aleyhim ecmâ’in. Andan sonra Âl-i Yezid huruç kıldılar. Hazret-i İmam Hasan’ı ve Hüseyin’i şehid kıldılar. Kalû İnnallâhe ve innâ ileyhi râci‘ûn ve evlâdı Ali’yi perakende eylediler. Hariciler kazb ile hilâfeti tutdı ve yetmiş dört yıl Hazreti Resûl’ün evlâdına ihânetlik etdiler ve Hazreti Ali hânedânına ki, hutbe okunurdı. Hazreti Ali’nin adın anmazlardı. La‘netullahi ‘alel-kavmüzzalimin. Pes öyle olsa bir yiğit var idi. Adına Aliyyül-Medeni derlerdi ve Aliyyülmedeni Zeyd oğlu idi. Yani Râbi’ idi. Muhammedü’l-Erdeşîr Muhyiyü’l-İdris oğlu idi. Hüseyin-i Ekber oğlu idi. Hüseyni Ekber Zeydülenver oğlu idi Zeydülenver İmam Zeynelâbidin oğlu idi. İmam Zeynelâbidin İmam Hüseyin oğlu idi. İmam Hüseyin İmam Hazreti Aliyyül-Murtaza idi. Anası Fatımatü’z-Zehra idi kim Hazret-i Muhammedü’l- Mustafa’nın kızı idi. Salavâtullah-i ‘aleyhim ecmâ’în. Pes bu Aliyyü’l-Medenî dahi gelüb Medine’de ikâmet eyledi. Gördi kim hâl böyle oldı andan hârici [9] lâ’inler âlemi tutdı ve bir gice Medine’den çıkub Bağdad’a geldi. Bir yıl anda durdı. Andan Medine’ye geldi. Ol zamanda Malatya’nın bir beği var idi adına Nu’man derler idi ve mümin muvahhid kişi idi. Şâh-ı merdân Ali’yi sevirdi. Muhabbet ederdi. Çün Aliyyü’l-Medeni bunun katına geldi. Azîm hoş görüb nevâhet kıldı ve şehrin hitâbetini ânâ virdiler. Dört yıl hitâbetlik eyledi. Andan vefat eyledi. Andan yerine bir oğlu kaldı adına Râbi’ derler idi. Gâyet âlim kopdı. Hitâbeti âna virdiler. Otuz yıl hatiblik eyledi. Ol dahi vefat eyledi ve yerine bir oğlu kaldı. Adına Ali derler idi. Ali dahi vefat eyledi. Ali’nün dahi iki oğlu kaldı. Biri Hasan biri Hüseyin. Amma Hasan gayet hûb âvâzlu kopdı. Hitâbeti âna virdiler. Amma Hüseyin gayet gürbüz, pehlivan kopdı. Yedi kere Kayser’den haraç aldı ve altı pâre şehrin on iki kal’asını aldı. Andan şehrin beği vefat eyledi. Yerine oğlu beğ oldı. Azîm yüreklü kopdı. Adına Nu’man derler idi. Mümin muvahhid oldı. Ol dem şehrin serleşkerliğini Hüseyin Gazi’ye virdiler. Kayser dahi âcize kaldı. Hüseyin’in korkusundan yedi meyl yapdurdı ve Hüseyin Gazi ile kavl idüb durur kim ol mallardan geçmeye ve her yıl haraçlar ve armağanlar gönderirdi. Hüseyin Gazi dahi ol tarafa varmazdı. Ot daim 40 şikâr iderdi. Hergîz hâli olmazdı. Birgün Malatya beğleri ile otururken gelürler Nu’man’a oğlun doğdı, deyü muşdıladılar ve adın Ömer kodılar ve yedi gün toylar kıldılar. Andan birgün yine Hüseyin Gazi Şam dağlarına avlanmağa vardı. Hikmet-i Hudâ önüne bir geyik çıka geldi. Hüseyin Gazi gördü kim Münakkaş atlasdan çul üzerinde bezenmiş Andan Hüseyin Gazi’yi görünce geyik kaçdı. Hüseyin Gazi dahi eyitdi: Ben seni komazam. Ta Allah getürmeyince tâ kim Nu’man’ın oğluna armağan iletem, dedi. Çün geyik kaçdı. Hüseyin Gazi dahi ardından sürüb geldi ve bir mağaraya girdi. Belürsüz oldı. Andan Hüseyin Gazi atından aşağı indi. Mağaranın içine girdi ve bir iki kademe ilerüye yürüdi. Ol dem gördü kim mağaranın köşesinde bir saru at el kim sağmaya benzer, durur ve önünde bir sinü sencelmiş ve eğer uyan dahi üzerinde ve bir buğ ekreh perkinmiş ve bir azîmet görür, sağında durur, çün Hüseyin Gazi dahi ânı gördi, hayran olub acibe kaldı, eydür: Acibe bunun gibi at bunda neyler deyüb deyü duru kim atı tuta. At dahi Hüseyin Gazi’nin önüne gelüb bir çifte saldı. Hüseyin [10] Gazi gerüye sıçradı ve nice kim cehd eyledi, tutmağa âcize kaldı. Ol dem Kudret-i Hakk mağaranın köşesinden bir âvâz geldi kim ol yiğide mutî’ ve münkâd ol henüz vakit vakit olmadı kim ben çıkam seni Hakk Te‘âla Seyyid Cağfer’e virdi kim gele, senin üzerinde yeryüzünde gazalar kıla ve âlemi küfr karanluğundan kurtara. İmdi ol yiğide mutî ve münkâd ol didi. Çün at dahi bu âvâzı işitdi sakin olub durdı. Pes Hüseyin Gazi dört yakaya bakdı, kimse görmedi. Hemandem ilerü yürüdi atı tutub celberin eline aldı ve sekuyu çıkarub gördi kim sekûya yazılmış. Bu sekû kebbûsundur ve buğu dahi açdı. Gördi kim Âdem peygamberin salâvatullahi ‘aleyh zırhı ve İshak Peygamberin salavatullâhi ‘aleyh çakalı ve temâmet-i emîrü’l-mü’min’in Hamza’nın yerâğı (silahı) hâzır. Her birinin üstünde adlu adıyla yazıludur. Çün Hüseyin Gazi bunları mütâlaa kıldı. Azîm şâd oldı secde-i şükür kılub atına süvâr oldı. Aşkar dîvzâdeyi eline alub yetdi revâne oldı ve dahi yolda giderken fikr iderdi. Elhay Seyyid Cağfer kimdür kim, bunun gibi at ve yerâk (silah) ânâ virile, derken ol dem Hüseyin Gazi’nin gözüne uyhu galebe kıldı. Hemandem atından aşağı inüb atını bağladı ve kendi yatub uyudı ve ol dem düş gördi kim bir pîr kişi gelüb izzetle selam virdi ve eyitdi: Ya Hüseyin Gazi sana beşâret olsun kim ol Seyyid Cağfer senün oğlundur. Az kaldı kim zuhura gele ve tamam Rum vilâyetin küşâda kılub Müslümanlık ide ve işler ide ki hiç kimesne itmemiş ola didi. Çün ol dem Hüseyin Gazi uyhudan uyandı. Duru gelüb secde-i şükür kıldı ve atına süvar olub Malatya’ya geldi. Birkaç gün bunun üzerine geçdi ve Nu’man bin Ziyad vefat eyledi ve yerine oğlu Ömer tahta geçdi padişah oldı. Andan bir gün Emir Ömer ve Hüseyin Gazi ve yârenler oturub sohbet ederlerdi. Ol dem Hüseyin Gazi’nin bir kulu var idi. Adına Tavabil-i Rûmî derlerdi. Ol dem Tavabil kapudan içerü girüb Hüseyin Gazi’nin kulağına söyledi. 41 Hüseyin Gazi’nin mübârek yüzü kızardı şâd oldı. Çün Tavabil çıkub taşra gitdi. Emir Ömer dahi eyitdi: Ya Hüseyin Gazi haber nedür bize dahi bildirün dedi. Ol dem Hüseyin Gazi eydür bu bendenizün oğlancuğu bu dem vücuda gelmiş dedi. Andan Emir Ömer ıstarlab ilmin yahşi belürdi. Tiz ıstarlaba nazar kıldı gördi kim be-gâyet Seyyid Hazretinin tâlihi kutlu göründü. Andan kevâkiblere nazar kıldı. Hüküm kıldı eyitdi: Ya Hüseyin Gazi [11] gerekdür kim bu senün oğlun be-gâyet görüklü yüreklü ve heybetlü pehlivan kopa ve hem dindar ola ve işler ide kim hiç kimse itmemiş ola ve bunun adı Cağfer ola didi. Andan bir iki dualar yazub eyitdi: Bu duâları başına bağlan, görelüm Hakk Te‘âlâ ne göstere, didi. Pes Hüseyin Gazi dahi konukluk idüb, şehrin ekâbirlerin ve fukâraların cem’ idüb, üç gün yemek içmek eyledi. Dualar ve senâlar kıldı. Andan sonra Seyyid Cağfer büyüdü üç yaşına girdi. Her kim görübdü on yaşında sanurdı şunun gibi hûb oldı kim nazîri yoğ idi ve her kim bir kez göreydi yahut eline alaydı yere komazdı. Hüseyin Gazi dahi her gün şikâr iderdi ve Kayser dahi her yıl halifeye ve Hüseyin Gazi’ye haraçlar gönderirdi. Andan Hüseyin Gazi bir gün yine Ma’mûre tarafına şikâre çıkdı. Üç gün gitdi. Nâgâh önüne bir geyik çıka geldi. Gördü kim bir çul atlastan üstünde kıymetlü taşlar pergenmiş. Andan Hüseyin Gazi eyitdi: İmdi bunu derice tutayın ve Seyyid Cağfer’e armağan ileteyim, didi. Hemandem bir iki kemendler atdı. Kolayına gelmedi. Geyik dahi kaçdı. Hüseyin Gazi geyiği kovalıyor, bir dağı öte aşurdı. Hüseyin Gazi dahi ardınca dağın üstüne çıkdı. Ol dem gördi kim aşağa nazar kıldı. Bir kâl’â hava yüzünde ve Kal’anın önünde bir şehr-i muazzam ve şehrin önünde kırk bin kadar çeri konmuş yatur ve atlas sâyebanlar kurulmuş ve atlarun âvâzından ve adamların âvâzından Zühreler çâk olur. Bu hod ma‘mûreye ve şehrin beğine Mihriyail derler imiş ve Kayserin avretinin karındaşı idi ve bunlar üç karındaşlar idi ve uluları Mihriyail ortancası Mihran, kiçileri Şamasb. Meğer ol geyik Mihriyâilin imiş. Her kande gerekse yürürdü ve dahi kimsenün zehresi yoğidi kim ânâ bir nazarla bakdı. Pes geyik dahi seğirdüb yorulmuş geldi. Mihriyâilin çadırına düşdi. Çün Mihriyâil dahi geyiğin bu halin gördi. Gazaba gelib kullarına eyitdi: Hay tiz görün, benüm bu sevgülü geyiğimi kovan kimdür, aman virmen. Başın kesin. Benim katıma getürün, didi. Hemandem kulları seğirdüb aşağı yukarı yürüdiler. Bir depe üstüne çıkdılar. Bir şahıs gördüler, ol tarafa seğirdüb geldiler. Hüseyin Gazi’ye eyitdiler: Hay sen delü misin, padişahun bu sevgili geyiğini niçün kovdun, ne zehrile bu işi işledün, didiler. Hüseyin Gazi Hazretleri eyitdi: Ey Kâfirler bilün ve âgâh olun, ben Hüseyin Gazi’yim, varın beyinize eydür: Benüm gönlüme geyik [12] hoş geldi, tiz bana gönderesin, yohsa âlemi gözüne tenk iderim, didi. Kullar çün bu haberi işitdiler. Seğirdüb Mihriyâil’e bildürdiler. Lâ’in Mihriyâil’in korkusundan kanı kurudu. Andan tiz buyurdu. Kâfir leşkeri binüb Hüseyin Gazi’yi ortaya alub 42 yürüdüler ve Hikmet-i Hüda Hüseyin Gazi’nin ol dem çakalı bulunmadı, eyitdi: Gördün mü nice yerâksuz (silahsız) bulundum ve hem dahi korkulu düş gördüm, diyüb atın depdi. Tevekkülallâh kılub ve yazılmış da bozulmuş yokdur, didi. Andan bir kere nefere urub benâm-ı Hüda bir dest-i Muhammed Mustafa dedi ve dahi ra’dıvar çıkarub bir nefere öyle hamle kıldı ve kendüyi kâfir çerisine urdı. Gâh kılınç ile gâh süngü ile kâfir kanın seyl gibi akıtdı. Ol gün akşam vaktine değin cenk eyledi ve dahi ol gece irteye değin azîm cenk eyledi ve iki defa Mihriyâile uğradı. Birer darbe ile Lâ’ini atından yıkdı. Öte yanına geçdi ve kendü dahi katı zahmlı olub zahmından kan çok akdı. Sûst oldı ve mübarek vücudunun takatı kalmadı. Kim çeriden taşra gide ve kâfir çerisi dört yakadan galu kaldılar. Kazâyı âsumani irişdi. Lâ’inler kemendler atub hücum idüb ol arada Hüseyin Gazi Hazretlerini şehid eylediler. Kâlû İnnallâhe ve innâ ileyhi râci‘ûn cümle gâziler ervahına tekbir-i Allah diyelim, Muhammed’e salâvat virelim. Andan kim nice cehd itdiler. Hüseyin Gazi Sultanun Kabbas, atın Lâ’inler tutamadılar. At dahi mübarek Hüseyin Gazi’nin rikâbına yüzün sürüb bir kez kişnedi. Andan Malatya yolun tutub revâne oldu. Eznicânib bu tarafda Malatya yârenleri dahi bir gün oturub Emir Ömer ve Abdülvahhâb ve Abdüsselam vec‘de sohbet iderlerdi. Ol dem gördiler ki Hüseyin Gazi Hazretleri’nin atı kızıl kana gark olmuş, çıka geldi ve yârenlerin önünde baş kodı ve mübarek gözlerinden yaş revane olub akardı. Yârenler çün bu hâli gördiler, feryad figan kopardılar. Acibe bu işi kim etdi. Diyüb ağlaşdılar. Pes ol demde yarenler gördiler kim Yahya bin Mansur çıka geldi ve Müslümanların casusuydı. Ömer bin Ümeyye oğullarından idi. Ol haber virdi kim Ma’mûriyyede gördüm Hüseyin Gazi Hazretlerin kâfir Mihriyâil kırk bin çeri ile ortaya aldılar ve üç gün azîm cenk eylediler ve ol arada şehid kıldılar, didi. Çün yârenler dahi işitdiler. Hüseyin Gazi içün azîm yas tutub yedi gün yas matem donların üzerlerinden çıkarmadılar ve Hüseyin Gazi Hazretleri’nin pâk ruhu için hatimler okutub aşlar taburdular ve dualar senalar eylediler. Biz dahi cümle gaziler ervahına Tekbirullah diyelüm, Muhammed’e salavât virelimandan çün kim Hüseyin Gazi Sultanun gazasını kıldılar ve bu hali nâme ile [13] halife irsal idib i’lâm eylediler ve ol zamanda halife Tavamak bin Said idi. Çün nâme-i halifeye dahi irişdi. Azîm perişan olub teessüfler itdi ve üç gün halife dahi yas-ı matem tutub Hüseyin Gazi Hazretleri içün hatimler okutub, rûhı içün aşlar yedirüb, garibler doyurdı. Andan Malatya gazilerine nâme yazub irsal eyledi ve nâmede eyitdi: Hay zinhar gâfil olman Mübâreğe Kayser hareket ede. Korkman ve bana bu cânibe bildüresiz, didi ve her adı bellü beğlere birer hil‘at virdi ve her birine istimâlât verüb eyitdi: Hiç korkman, Allahü Te‘âlâ Hazretlerine sığınun didi. Çün Malatya beğlerine geldi. Bir cemiyet idib okudular ve meşveret eylediler. Emir Ömer eyitdi: Yarenler 43 şimdi sizin ile bize serleşker gerekdir ki, Seyyid Cağfer dahi masumdur. Atası birine ser leşker olsun, didi. Pes ulular şöyle maslahat gördiler ki, Seyyid Cağfer irişinceye kadar Abdüsselamı ser-leşker olsun, didiler. Çün bunun üzerine geçdi. Ez-necânib râviler şöyle rivayet iderler ki, Seyyid Cağfer çün kim on üç yaşına girdi, azîm yâl-i bâl işi oldı. Kaddi kâmet çekdi ve dört kitabı yâd kıldı ve ilm-i tefsir içinde ve ehâdis içinde gayet hoş oldı. Pes hutbeliği Seyyid Cağfer’e virdiler. Cuma gün oldı Minbere çıkdı. Hutbe okudu. Halayıkdan garpuzârlık kopdı. Sanki kıyamet peyda oldı. Andan sonra Seyyid Cağfer silahşörlüğe heves kıldı. Guzban adlı bir silahşör var idi. Gayet hüner-mend pehlüvan idi. Seyyid Cağfer ânâ çok hizmet eyledi. Ta hadd-i gâyetine irişdirdi. Silahşörlükde misli yoğ idi. At seğirtmekde ve süngü oynamakda, at seğirdirken altından geçmekte, gürzde ve kılıçda ve bunun gibi nesnelerde hadd-i gayetine irişdirdi ve bir dahi naziri yoğ idi. Yirmi arşın kadd-i kâmet çekdi. Pes bir gün Seyyid Cağfer kendi yârenleri ile teferrüce çıkdılar ve bir su kenarına oturub, abdest aldılar, namaz kılub sohbete meşgul oldılar. Andan tefsirden ve ehâdisten bahs kıldılar. Dü küllisin mülzem kıldı. Andan yarenleri dilek eylediler, eyitdiler: Ya Seyyid Cağfer nolaydı bize bir müddet silahşörlük eylesen, görsek nicedür, didiler. Tiz bir at getürdiler, süvar oldı. Yarenlere bir müddet silahşörlük eyledi kim hiç kimesne görmüş değil, idi. Dü külli yarenler Seyyid Cağfer’e âferin getürüb hayır dualar kıldılar. Andan yarenleri eyitdiler: Bu atasından hünermend kopmuş. Ya pes niçün atasınun mansıbın taleb kılmaz? Yâdlar mansıbını sarf ederler. Bu şöyle yürür ki, işbunun gibi hüner bunda vardur, didiler. Andan [14] Seyyid dahi eyitdi: Hele yârenler şimdi vakit değildir. Ol ben dahi bir hüner gösterem. Andan atamın mansıbın taleb kılam, didi. Yarenleri dahi eyitdiler: Hüner dedikler ancak olur. Şimdi senin elinden gelen kimesnenin elinden gelmez, didiler. Şol kadar takrir eylediler ki, Seyyid-i Cağfer’in mübarek gönlü mansıb taleb kıldı. Çün gece irişdi. Durub evlerine geldiler. Seyyid Cağfer dahi anası adına Sa’îde derler idi. Karşu gelüb Seyyidi iki gözlerinden öpdi ve tiz önüne nimet getürdi. Amma Seyyid Cağfer yemeğe mukayyed olmadı. Çün anası gördi kim Seyyid Cağfer’in mübarek gözleri dola dola yaş gelür. Andan eyitdi: Ey cânım oğul, niçün ağlarsın, hâlin nedür, didi. Seyyid Cağfer eyitdi: Ey ana ben nice ağlamayayım, atamun kılıcın artıklar sarf iderler. Her biri şimdi mal- ü memleket işi kişilerden benüm etmeğüm hod terime yetmez, didi. Anası dahi eyitdi: Ey ciğer gûşem, senin atan İstanbul’dan haraç olurdı. Anun kılıcının korkusundan Kayser tahtında yatmazdı. Şimdi gör bizim hâlimiz neye irişdi, didi. Seyyid Cağfer anasına eyitdi: Ey ana sen melûl olma. Ben atamun mansıbın taleb iderim. Kimseye dahi komazam. Bi-hamdülillâh tamam ilim hâsıl kıldum ve silahşörlük oyunundan kimseden âlûr değilem. Ben atamun mansıbın taleb kılurum, didi. Anası dahi eydür: Ey 44 ciğer gûşem, ferâgat ol Abdüsselam şimdi kavm-i kabile ehl-i muteberdir ve hem Emir-i Ömer’ün kavmindendür ve hem mal işi kişidür. Sen söyleyesin, sözün kabul etmeyeler. Ortaya düşmanlık düşe, Kerem ile söyleme, görelim, Hakk Te‘âlâ bize ne göstere, didi. Çün alel-sabah oldı. Seyyid Cağfer durugeldi. Abdest alub mescide geldi. Tan namazın kıldılar, cemi‘ emir ve ümerâ anda hazır idi. Ol dem Seyyid Cağfer dahi mübarek lisanın debredüb eyitdi: Ya Emir Ömer işbu benden bir sözüm vardur, söyleyim, didi. Emir Ömer eyitdi: Buyur işidelüm, ne dersin ya Seyyid Cağfer, didi. Andan eyitdi: Atam mansıbını taleb iderim. Bi-hamdülillâh şimdiki hâlde urmakda ve tutmakda kimseden alûr değilim. Niçün atam mansıbın ayruklar sarf iderler? Ben şöyle yürürem, didi. Anda oturan yârenlerin dahi ciğerleri hûn oldı, eyitdiler: Kamusu Seyyid Cağfer içün gerçek söyler, didiler. Çün Abdüsselam bu haberi işitdi, eyitdi: Ya Seyyid Cağfer atan mansıbını mı taleb kılarsın? Belî, dedi. Abdüsselam dahi eyitdi: Senün atan hüner gösterdi ve mansıb aldı. Senün atan kanı henüz dahi yerde kurumadı. Senün işin bir mescidde veya bir medresede oturub ilim tahsil etmekdür. Yohsa ata binmek erliğin davasını kılmak senün işin değildür. Eğer atan mansıbını dilersen sana vireler. Var Mihriyail’den atan kanın algel. Atan mansıbını ben sana vireyim, didi. Pes hâlâyık iki bölük oldılar. Bazısı Abdüsselam tarafından [15] ve bazısı Seyyid Cağfer tarafından yana söyledi ve dahi ortadan çok bî-vecih sözler söylendi. Hemandem Seyyid Cağfer Hazreti yerinden duru gelüb anasının katına vardı ve anasına bu haberi eyitdi, virdi. Anası eyitdi: Yavuz iş itdin. Hod ben sana dimedim mi senün sözün kabul itmezler, diyü dururken, ol dem Seyyidin Lalası Tavabil kapıdan içeri girib selam virdi ve Seyyid Cağfer’e eyitdi: Ciğer gûşem eyü etmedin, niçin bana bildürmedin, bu işi seni öğütleyem. Hod Abdüsselamın kavmi çokdur, didi. Seyyid-i Cağfer dahi lalasına hiç cevab virmedi. Ona Mihriyail’i sordu. Lalası eyitdi: Ey ciğer gûşem bu sevdadan geçmek gerek ve nice Müslüman öldürmüşdür, didi. Ol gice dün buçuğundan Seyyid Cağfer’e lalası çok nasihatler eyledi. Andan lalası durub evine gitdi. Hemandem Seyyid Cağfer dahi duru geldi ve atasının Kayyas atın eyerledi ve kılıcın kuşandı Gürzünü eyere perkitdi ve kendüyi dahi Rumîler şivesinde âreste kıldı ve ezniye gecesi idi. Anası biçare olub ağladı ve eyitdi: Ey cânım gözlerim nuru oğul iş bu vakit kançeru gidersin diye gördi, çâre idemedi. Andan Seyyid Cağfer anasına eyitdi: Ey vâlide-i azizim heman himmetün benümle bile olsun diyüb atına süvar oldu. Azm-i Rum kıldı. Beyt: Çün tulu’ eyitdi burcdan âfitâb Bırakdı cemâlinden âfâka tâb 45 Kadem basdukça hâke ol nûr-ı pâk Kanâdil nûr oldı eczâ-yı hâk Cümle gaziler uğruna tekbirullah diyelim Muhammede salâvat verelim. Gel gör imdi Seyyid-i Cağfer Gazi Hazretlerinin hünerlerinden beyan idelim. Çün Seyyid Cağfer revâne oldı. Eznecânib Malatya şehrinde müezzin sabah ezanın bekledi. Donlu halayık mescide geldiler. Gördiler kim Seyyid Cağfer gelmedi. Donlu dembeste kaldılar. Tiz evlerine adam gönderdiler. Anası eyitdi: Dün buçuğunda atasının atına binüb revanea oldı. Bilmezem kançerü gitdi, didi. Gelüb tiz Emir Ömer’e haber virdiler. Emir Ömer eyitdi: Hay tiz namazı kılun. Varınca varun mübâzâ ki Rum tarafına azm eyleye ve ol dahi kâfirlerin oyunundan bilmez. Mübâzâ ki bir elim irişe ve bize Hazret-i Ali’nin yadigârıdur, didi. Pes eyle kıldılar. İki yüz atlu gönderdiler. Dağları ve sahrâları aradılar. Çare idemediler. Dönüb Emir Ömer’in ve yârenlerin katına geldiler. Haber virdiler. Emir Ömer ve yarenler bir zaman dembeste kalub melûl oldılar. Eznecânib bu yakadan Seyyid Cağfer çün ol gün irteye değin gitdi. Sabah vaktinde bir deyre irişdi. Gördi kim bir kal’aya benzer ak mermerden yapılmış bir demür kapısı var ve bir ruhban damun üzerinde durur. Çün Seyyidi gördi, kapudan taşra [16] çıkub Seyyide karşu geldi. Selam virüb “Hoş geldin ya Seyyid Cağfer”didi. Seyyid Cağfer bunun sözüne hayran olub, eyitdi: Sen beni ne bildün, didi. Ruhban eydür: Bu gece atan Hüseyin Gazi Hazretlerin düşümde gördüm ve bana eyitdi: İrte alel-sabah benüm ciğer gûşem oğlum Seyyid Cağfer Gazi bunda gelecekdür ve benüm kanım istemeye gidiyor. Ânâ berü nasihat kıl, içerüye davet eyle, didi. Seyyid Cağfer bunun sözüne hayran oldı ve atından aşağı inüb ruhban ile görüşdü. İçerü girdi ve ruhbanun adı Şammas idi ve mümin Müslüman idi. Gizlü din tutardı. Çün Seyyid içerü girdiler. Şammas-ı Pir Seyyid birleh oturdı ve önüne etmek ve üzüm ve pekmez getürüb, yediler, şükür kıldılar. Çün ahşam irişdi. Şammas Seyyid-i Cağfer birleh bir kapuya gelüb içeriye girdiler. Seyyid-i Cağfer gördi kim yer altında bir mescit ve mihrab düzülmüş. Kandiller asılmış ve rahle ile Mushaf-ı şerif mihrabda durur. Seyyid-i Cağfer Mushaf-ı şerifi açub nazar kıldı. Gördi kim kendü atasınun hattıyla yazılmış, mübarek yüzüne sürdi ve Şammas dahi bir kat sûfiyâne donlar giydi. Rahib donların çıkardı. Akşam ezanın bekledi. Seyyid-i Cağfer imamlık eyledi. Çün namazdan fâriğ olıcak. Seyyid-i Cağfer Mushaf-ı şerifi açub bir nice âyet-i Kur’an-ı Azim okudu ve biraz dahi tefsir eyledi. Şammas hayran oldı. Andan Şemmas dahi Seyyid Cağfer’e Kayser-i Rumun ve Mihriyâil’in kıssaların ve heybetin bir bir hikâyet eyledi ve irte olunca çok nasihatlar kıldı. Çün sabah oldı. Tân namazın kıldılar. Andan Seyyid Cağfer 46 duru geldi. Atına süvar oldı. Şemmas veda edüb azm-i Rum kıldı ve yolda giderken tevekkelallâh diyüb, eydürdi: Ey Hâlik niçün nolaydı bu ben biçare kula lutf-u ihsan idüb kuvvet ve nusret viresin. Bu Rum memleketin Müslümanlık idesin. Kiliselerin yakam, mescitler ve medreseler yapam, diyüb, Hakk dergâhından kudret ve kuvvet istiânet taleb iderdi. Ol dem Seyyid-i Cağfer bu nâlişde iken gördi kim nâgâh karşudan bir süvar çıka geldi ve tamamet atı, donu kızıl altuna gark olmuş. Çünkü ol dahi Seyyid-i Cağferi gördi. Atın sürüb ilerü yürüdü ve çağırub, eyitdi: Hey sen ne kişisin, gelişin kandandür ve bu yana kanda gidersün, didi. Seyyid-i Cağfer eyitdi: Çindenüm. Atama Kanatos dirler. Ben dahi silahşörlüğe heves kıldum ve bana eyitdiler: Rûmda silahşör çok olur, didiler. Anun için bu yana azm idüb giderem, didi. Kebir çün anı işitdi. Gördi kim bir mahbûbe oğlan ayın on dördüne benzer. Kebir’ün hayatı gitdi, eyitdi: Ey oğlan devletin yârî kıldı. Ben Mihriyâil’in karındaşı Şamasbım, Rumda benüm gibi silahşör olmaya. Çün benüm katıma irişdün. Seni şol silahşörlerden idem ki etraf-ı âlemde söylene. Yüz kulum [17] var. Gerekdür seni anlardan yeğ silahşör eğleyim, didi. Seyyid Cağfer dahi eyitdi: Süngü ve gürz oyunundan ben dahi bilmez değilüm, yahşi bilürem, gerekse senünle bir kez denesek, didi. Ol dem Şamasb-ı Lâ’in kakıyub, maslahatdur, didi ve elindeki gürzünü Seyyide havale eyledi. Seyyid Cağfer Gazi kuvveti pazuya getürüb gürze karşu mübârek elini tutdı. Kuvvet eyledi. Şamasbın elinden çekdi. Gürzün aldı. Şamasb dahi elin ova kaldı. Sankim elin ayası gürz sapında kaldı ve gözleri kana döndi. Geldi kim kaça Ol dem Seyyid Cağfer na‘ra urub eyitdi: Benâm-ı Hüda berdest-i Muhammed Mustafa diyüb ve gürzü başı üzere çıkardı. Şamasbın iki bağrını arasına bir gürz öyle urdı. Lâ’in iki ayağı üzengüden çıkub tebesnin üstüne muallâk yıkıldı. Heman dem şahin gibi sıçradı. Şamasbın göğsü üzerine oturdı ve sakalına yapışub hançeri boğazında kodı. Çün Şamasb gözün açdı, eyitdi: Sen kimesne kim beni zebun edib yıktın, didi. Seyyid Cağfer eyitdi: Ben Hüseyin Gazinin oğlıyam, tiz Müslüman ol yohsa başını keserem, didi. Lâ’in herze söylemeğe başladı. Andan Seyyid Cağfer gördi kim Şamasbın kabiliyeti yok. Heman dem niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb lâ’inin başın kesdi. Andan tiz bir yere pinhan eyledi ve atına süvar olub “Kandesin Mihriyâil” didi. Çün revane olub giderdi ve Hakk Te‘âla Hazretinden istiânet taleb iderdi ve her kande uğrasa şikâr iderdi. Çün ol gün erte olunca gitdi. Sabah vaktinde bir tepeye ağdı. Aşağı nazar kıldı. Gördi kim bir Kal’a ve önünde bir muazzam şehir ve ol şehrin önünde kalabalık leşker konmuş ve çadırlar, sâyebânlar çekmiş ve orta yerde atlastan bir sâyebân kurulmuş. Seyyid-i Cağfer ol dem acibe kaldı. Bu ne leşker ola, diyüb dururken gördi kim karşudan bir kişi gelür. Ânâ karşu vardı. Sual eyledi. Bu ne leşkerdür, didi. O kişi eyitdi: Bu şehre Ma’muriyye dirler ve bu leşker Mihriyâil’indür kim Hüseyin Gazi’yi şehit eylediler ve 47 şimdi kasdları oldur kim Malatya’ya çeri ileteler Malatya’yı yakalar. Harab ideler. Kavmin kırub Şam vilayetine çıkalar. Ta Kâbe kabusundan uralar. Muhammedîleri ortadan götüreler, didi. Çün Seyyid-i Cağfer Gazi dahi bu haberi işitdi. Mübarek özü köyündü ve Hakk Te‘âlâ Hazretinden istiânet taleb kıldı. Andan aşağı indi ve sahrada gördi kim bir azimet bahçe var. Ol bahçenin kabusına dolaşdı ve içeri girib gördi kim içi cennete benzer. Enva’ dürlü yemişler ve reyhanlar Seyyid Cağfer dahi teferrüc iderken bağın orta yerine geldi ve gördü kim bir pınar var ve bir ulu ağaç dibinde bir havuz, içi dolu balıklar oynar. Seyyid Cağfer indi.[18] Atın salıvirdi ve gördi kim bir kasr-ı köşk. Ol dem nerdübanı tutub üstüne çıkdı. Gördi kim kasrın orta yerinde bir taht kurulmuş. Tahtın üstüne çıkub oturdı ve bir dem dahi teferrüç eyledi. Andan uyhusu geldi ve eyitdi: Biraz yatub uyhumu alam. Andan duram kendimi Allahü Te‘âla Hazretlerine ısmarlayam. İşbu leşkere uram. Ölürsem şehid olam ve öldürürsem gazi olam. Her çe bâdebâd İnşallahü Te’âlâ ben kuluna fırsat ve merhamet kıla, diyüb uyudu. Meğer Hikmet-i Huda ol bahçe Mihriyail’in teferrücgâhı idi. Daim gelür sohbet iderdi. Ol dem yine beğleri ile çıka geldi. Gördi kim bir at bahçe içinde yürür. Çün kasrın üstün çıktılar. Dahi gördiler kim bir mahbub oğlan aya benzer. Tahtın üstünde yatur ve beğler dahi tahtı ortaya alıb, durdular. Yattuğı yerden bir dem Seyyid Cağferi temaşa eylediler. Andan Mihriyâil eyitdi: Ey beğler bu bir oğlan ola, gele benüm tahtımun üstünde yata. Ne zehrile ki benden korkmaya, didi. Beğleri eyitdiler: Ey melik bu bir garibe benzer, didiler. Mihriyail eyitdi: Eğer garib olmasa bunun gibi küstahlık ider mi, didi. Pes bu avaz kalabalık olduğundan Seyyid Cağfer uyanu geldi ve aşağı durub gördü kim beğler çevreyi almışlar ve Mihriyail ortalarında durur. Seyyid-i Cağfer dahi ortalarında el bağlayub hızmet gösterdi. Çün Mihriyail bî-akl-ı mel’ûn anı gördü. Kahkaha ile güldü. Çün o da güldü. Donlu beğler gülüşdüler. Andan Mihriyail derhal geçüb tahta oturdı ve beğler dahi çevre alıb, oturdılar. Andan Mihriyail buyurdı. Avda alınan geyiklerden kebablar eylediler ve meclis âletini ortaya getürüb yemeye şarap içmeye meşgul oldılar. Ol dem Mihriyail bir demde Seyyid Cağferi ileri okıdı ve eyitdi: Sen kimsin ve gelişin kandandür, didi. Seyyid Cağfer eydür: Çin vilayetinden gelürem ve atama Sercabil derler ve ben dahi ata binmeye ve silahşörlüğe heves kıldım. Bana eyitdiler: Rum’un silahşörleri çok olur. Ol hevesle ben dahi bu canibe azm eyledüm, didi. Mihriyail bu haberi işitdi, eyitdi: Ey oğlan senün tali’in yârî kaldı kim benüm katuma geldün. Bana Mihriyâil dirler ve Kayser-i Rumun ser-leşkeriyem ve hem cihan pehlüvanıyam ve bir dahi nazirim pehlüvan olmaya ve Şam Şimat benüm heybetümden âsâyiş kılmaz. Yüz kulum vardur. Donlusu silahşörlerdir. Her biri kendülerin kişiye ururlar. Gerekdür kim, seni kamusundan silahşör eyleyem, didi. Pes Seyyid Cağfer diğer hizmet gösterdi. Andan meclise çün 48 şarab getürüb âreste eylediler. Ol dem Mihriyâil Seyyid-i Cağferi dahi ilerüye çağırdı ve elindeki kadehi Seyyid-i Cağfere sundu. Seyyid eyitdi: Ben ahdliyem ol vakit kim atam katından [19] gitdim. Tâ kim sakalım gelince şarab içeyim, didi. Evet size sâkilik ideyin, didi. Beyt: Çıkmadın dest-i tasarrufdan itibar Fikr edüb mihnetden bir râh-ı necât almak gerek Hâdisât-ı dehrden gâfile gerekmez âdem Suret-i hâliyle her kime iltifat etmek gerek hemandem Seyyid-i Cağfer ilerü yürüdi. Mübârek elini yûdı. Andan kadehi eline aldı. Ol itlere sâkilik etmeğe başladı. Çün bir iki kadeh içüb Lâ’inler mest oldılar. Mihriyâil-i Lâ’in germ olub Seyyid Cağfer’in yüzüne bakdı. Gördi kim bir hûb suret ağzı havvakaya ve mübarek dişleri dürdâneye benzer. Mel‘un bu hâli görünce bî-akıl meyl eyledi ve tahtından aşağa inüb, Seyyidün elini tutub ikisi pinhan bahçe bucağına gitdiler ve bir halvet yere iletdi kim kimse bunları görmezdi. Andan Mihriyâil-i Lâ’in diledi kim yağni şeftalugârlık ide ve Seyyidin elin elinden ayırmaz. Ol dem Seyyid Cağfer dahi gördi kim hâl ayruksı olur. Andan mübârek gönlünden eyitdi: Ha hüner gösterecek vakitler irişdi, didi. Lâ’in Mihriyâil dahi diledi kim destzârlık ide. Yağni elini Seyyid-i Cağferin boynuna bırağa. Heman dem Seyyid-i Cağfer dört yakaya bakdı. Hiç kimse yok. Andan eyitdi: Fırsat-ı anbemdür, didi. Seyyid-i Cağfer; Zillet ile lezzet olmaz cihanun dostlarına Nakd-i cân sarf idüb dünyâda gâm almak gerek Acz ile dönmek adûdan sehldür himmet tutub Ya şehîd olmak gerek ya intikâm almak gerek diyüb ol şâh-ı velâyet birkez mübarek yumruğunu döğdi. Andan be-nâm-ı Hüda bir dest-i Muhammed Mustafa diyüb atan kanın al, didi. Andan Mihriyâilin göğsüne bir muşt öyle urdu kim Lâ’in debesnin üstüne muallâk yıkıldı. Seyyid-i Cağfer şahin gibi göğsünün üstüne oturub sakalını 49 eline doladı ve hançeri tî’i Lâ’inin boğazına kodı. Çün Mihriyâil bir zamandan gözin açdı, eyitdi: Sen kimesne kim, benim gibi ejderhayı bir yumruk ile yıkdun, didi. Seyyid-i Hazret eyitdi: Agâh ol kim ben Hüseyin Gazi’nin oğlıyam ve atamun kanın bunda isteyü, geldim. Uş fırsat dahi buldum. Eğer Müslüman oldın, elimden kurtuldun. Yok, dirsen başını keserim, didi. Lâ’in ol dem herzeye başladı. Seyyid-i Hazret gördü kim Lâ’in imana gelmez. İmdi cezan budur, diyüb Lâ’inin başını kesdi. Canını cehenneme ısmarladı. Andan Seyyid-i Hazreti ol oturan beğlere geldi ve eyitdi: Gelin sizi ikişer ikişer okur. Sizünle imtihanı vardur, didi. Ol beğlerden ikisini dahi anda iletdi. Başların kesdi. Ne kıssayı dîraz idelim. Ol ikişer iletüb on dört beğinin başların kesdi. Mihriyâil’in bir kulu var idi. Adına Eflahun derler idi. Anı dahi getürüb ol başları gösterdi ve eyitdi: Ben Hüseyin Gazinin oğluyam, tiz Müslüman ol. Yohsa dahi bunların yanına gönderürem, didi. [20] Çün Eflahun bu haberi gördi. Hidayet-i Hakk barmak getürüb, Müslüman oldı Seyyid-i Hazret şükür kıldı. Andan gice yarusı irişdi. Ol on dört başları alub heğbeye koydılar ve tonların ve atların alub yola revane oldılar. Ol yere geldiler kim Şamasbı öldürmüşdi. Anun dahi başını alub heman yola revane oldılar çün yürüdiler, Malatya şehrine irişdiler. Eznecânib çün kâfir çerisi dahi Mihriyâil’in hâlinden haberdar oldılar ve on dört beğleri başsız buldılar. Feryad figan kopardılar ve böyle işleri iden kim idüğünü bilmediler. Andan Kaysere Name ile hikâyeti bildürdiler ve ol vakit Arakıl Kayser derler idi. Çün name Kaysere dahi irişdi. Okudı, melul oldı ve feryad figan eyledi ve kendüni tahtından aşağı atdı ve Rum vilayetinde yası matem tutub bu hâlde zârlıklar eylediler. Ez-Necânib bu taraftan çün Seyyid-i Hazret Malatya’ya gelüb vüsûl buldı. Meğer Hüseyin Gazi Hazretleri’nün dört bağı var idi ve her bağında bir köşkü var idi ve Eflahunu atları ve başları anda kodı. Kendüsi sürdi, şehre geldi ve sabah vakti evlerine gelüb içeri girdi. Validesi Sa’ide Hatun ol dem ağlayub oğlum diyüb ağlardı. Çün Seyyid-i Hazret ol vaktin gelüb izzetle validesine selam virdi. Validesi dahi çün Seyyid Cağfer’i gördi. Âh eyledi ve gözüm nuru, oğlum kande idün, diyüb mübarek gözünden öpdi ve bağrına basdı ve beni ferakıyla koyub gittin, didi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi kendi sergüzeştesini vâlidesine hikâyet eyledi. Vâlidesi secde-i şükür kıldı ve dahi tiz Tavabil lalasına haber oldı. Ol dahi gelüb Seyyid-i Cağfer-i Gazi ile görüşdü ve sevinüb ciğer gûşem kande idün, didi. Andan Seyyid Gazi lalasına eyitdi: Vardum himmetünle atam kanın aldum ve başların kesdim, nişan getürdim, didi. Lalası dahi secde-i şükür idüb dualar eyledi. Andan kamu yarenlere haber virdiler. Kamusu geldiler, Seyyid birleh görüşdiler ve Seyyid-i Cağferi alub bile Emir Ömer’in katına geldiler ve yerlü yerine oturub karar eylediler. Andan Emir Ömer dahi Seyyid-i Cağfere eyitdi: Ya Seyyid-i Cağfer işittim ki Rum’a varmışsın, atan kanın aldın mı hâl nice oldı, didi. 50 Seyyid Cağferi Gazi Belî vardum, Mihriyâili on dört beğiyle ve karındaşı Şamasbı dahi öldürdüm ve başların nişan getürdim, didi ve birin Müslüman eyledüm, bizim bağda durur, didi. Çün Abdüsselam bu haberi işitdi. Kahkaha ile güldi ve eyitdi: Eğer Mihriyâil olsa yüz senin gibi kimse anı yerinden kaldıramaya, bu ne sözdür, didi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi eyitdi: Yalan söylemek erenler işi değildür, diyüb, şiir eyledi. Beyt: Biz ta‘ndan incinüb peydâdan vehm etmezüz Nakd-i cân sarfda cânân iden gazilerüz Aşk meydanında peydâd-ı beladan dönmeyüb Rast-ı dü-sâliklerüz sâbit-kadem gerçeklerüz didi. Andan Seyyid-i Cağfer Gazi lalasına [21] eyitdi: Var bizim bağda ol başları ve Afalhonu getürgil, didi. Yarenler kamu görsünler, didi. Tavabil dahi tiz durdı. Ol başları getürüb orta yere dökdi. Andan kamu yârenler Mihriyâil’in ve Şamasb’ının dahi başların bildiler. Kamusı Tahsin idüb Seyyid-i Cağfere hayran oldılar ve hayr dualar eylediler. Amma Abdüsselamun kanı kurudu ve nâhak yere tahsin eyledi. Ol dem yârenler şâdlık idüb ol başları çıkarub burçlara asa kodılar ve Halifeye Bağdad’a nâme ile bu hikâyeti bildürdiler. Çün nâme halifeye irişdi. Okuyub şâzîlik eyledi ve Seyyid-i Cağfer’e hayr dualar kıldı. Ol dem halife dahi buyurdı. Seyyid-i Cağfer Gazi’ye bir name yazdılar ve Emir Ömer’e ve filan beğlere hil‘atlar ve bahşişler gönderdi. Çün Halifenin namesi Malatya’ya Seyyid-i Cağfere vüsul buldı. Menşû idüb okudılar ve dahi namede yazmış kim zinhar gâfil olmayasız kim Kayser bir hareket edecek olursa korkman Allahü Te‘âlâya sığınun bu cânibe bildüresiz, demiş. Çün nameyi okudular, şazlıklar eylediler ve Halifenin hil‘atlerin bahş eylediler. Kamu beğlerin hatırları hoş oldı. İşde diyar-u İslamda olan gaziler bir zaman böyle kaldı ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i Kâinat Muhammed Mustafârâ salavât 51 Bu Meclis Kayser-i Rum’un Oğlu Rebi’’ yüz bin Leşkerle Gelüb Seyyid’in Önünde Müslüman Olduğudur Râviyât-ı ahbâr ve nâkılât-ı âsâr ve muhaddisân-ı rûzgâr râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet iderler kim Kayserin ulu oğlu ol vakit İstanbul’da otururdı. İşitdi kim dâîsi bunca beğlerle ölmüş, çok feryad eyledi ve etrafa casuslar perakende kıldı. Andan kendüye haber geldi kim eyitdiler: Ya melik, Hüseyin Gazi’nin bir oğlu kopmış, senün dâini öldürüb, harab iden ol imiş. Henüz dahi on üç yaşında imiş ve eğer ol oğlan büyüyüb birkaç gün mukayyed olmazsan atasından pes beter olur. İmdi anın kaydın şimdiden görmek gerek, didiler. Çün Kayserin oğlu Şim’on bu hikâyeti bildi. Tiz Kaysere nâme ile bildürdi. Tiz oğulların vezirlerin önüne cem’ eyledi ve meşveret edüb nice idelüm, didi. Pes her biri gelici söyledi. Ol dem Kayserin dört oğlu var idi. Ulu oğlu Şim’on, andan kiçisi Şammas andan Kostantin Dördüncü Rebi’ idi. Pes ol dem Rebi’ yerinden duru geldi ve eyitdi: Ey baba pes işittim ki, dâimi öldüren bir yiğit imiş. Ben dahi yiğidim. Eğer buyurursan varayım, dâimin kanın andan alayın, didi. Kayser dahi maslahatdur, diyüb buyurdı. Elli bin kâfir çerisi atı donlu ve kendü yerâğlu tedarik eylediler. Andan Kayser oğluna ol dem buyurdı. Ya Rebi’ zinhar ol oğlanı öldürmeyesin, bana diri getürin, ta kim ben anun derisini yüzem. Çıkarub tamamed Rum diyarunda gezdireyim, didi ve dahi katında iki mel’un var idi ve yüreklü pehlüvanlar idi ve birinin adı Giryanos [22] ve birine İryanos derlerdi. Anları bile koşdı. Andan elli bin çeri ve elli çift nakkara birleh yürüdiler. Çün Lâ’inler Malatya’ya yakın geldiler. Ol dem Kayser’in oğlu Rebi’ buyurdı. Malatya Beyi Emir Ömer’e nâme yazdılar ve peyk eline verüb Malatya’ya gönderdiler. Eznecânib bu tarafda Malatya’da Emir Ömer ve yarenler Seyyid-i Cağfer Gazi huzurunda oturub meşveret iderlerdi. Ol dem idi kim Rebi’nin peyki gelüb Emir Ömer’in eline nâmeyi sundu. Emir Ömer dahi çün nameyi okudu ve yazmış kim nâmesinde Malatya beğisin Emir Ömer sen Hüseyin Gazi’nin oğlunu tutub dest-be-dest benüm katıma viresin ve yedi yıllu haraç dahi viresin ve halîfenüzle gelüb, Kaysere istikbâl idesiz ve eğer yok dersenüz, şol niyyete gelmişem kim ne sizi ve ne halifenizi korum. Ta Kâbe kabusundan harab iderim, dimiş. Çün yârenler bu haberi işitdiler. Dembeste kaldılar. Ol dem Abdüsselam dahi dilin depredüb eyitdi: Uyur adam öldürmek sehl işdür. Çün bu oğlan bu fitneyi kopardı. Yine ol cevabın virsün. Uyur ejderhanın kuyruğına basmak iyü değildür. İşde azîmi cevabın ol virsün, didi. Heman dem Seyyid-i Cağfer Gazi yerinden duru geldi. Emir Ömer’in elinden çekdi, nameyi aldı ve pâre pâre eyledi. Andan tiz cevab yazdı. Rebi’’e eyitdi: Bu işleri ben yalınuz işledim. Kimseye danışmadım. Uş ben yine tenha 52 varuram, elinden ne gelürse islesün, didi. Abdüsselam yine eyitdi: Hay sen seni görmüşsün, der misin kim ben yanıldum bir iş işledüm, ulular siz hele yardım idün, diyüb yalvarur mısın, didi. Beyt- Şiir: Tevfîkle ben kat’-ı taalluk kılmışam Minnet olub ahzar-ı serîr-i efsere Çün bana maksud feth-i âlem tecribdir Âlemi tutmağa gün muhtac olur bî-leşkere Andan Seyyid-i Cağfer Gazi eyitdi: Ya Abdüsselam bu erenlere ta’n urmakdur. İyü söz değildür. Ben Hakk Te‘âlâ Hazretlerine sığınub giderim, uş gitdim, didi. Eznecânib, çün Rebi’’nün peyki dahi bu haberi işitdi. Ol dem Kayser’in oğlu Rebi’ vay diyüb kakdı. Andan buyurdı. Tiz küffar çerisi bendiler, azm eylediler. Bu yakadan Seyyid-i Cağfer Gazi dahi oklarına geldi ve bu defa Aşkar divzâde ayrıldı ve otuz altı pare sâzesli kim Hazret-i Hamza pehlüvan girdi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi bir eksiksiz giydi ve tî’i Dahhakki hamâyil kıldı ve Kiyos süngüsünü eline aldı. Anası Sa’ide bîçâre olub ağladı ve eyitdi: Ey canım oğul bu vakit yine kançerü gidersin, dir idi ve dünün bir yahşi geçmiş idi. Validesi ağlardı. Seyyid-i Cağfer dahi heman dem Aşkar divzâdeyi çıkarub otuz saz selb üzerinde niyet-i gaza kasdı, kâfir diyüb süvar oldı. Andan eyitdi: Ey vâlide-i azîzim heman himmetün benümle bile olsun. İnşallah yine dîdarınla müşerref oluruz diyüb [23] revâne oldı. Cümle gaziler uğruna Tekbirullah diyelüm, Muhammede salâvat virelüm. Gel gör imdi. Seyyid-i Hazret gazalarından neler beyan idelim. Seyyid-i Cağfer Hazreti Kal’a kabusuna geldi ve kapucuya İbrahim bin Mes’ud derler idi. Kapuda ol dururdu. Seyyid-i Hazret dahi eyitdi: Ya İbrahim tiz kapuyı açgıl, didi. İbrahim eydür: Bu gice vakit kançerü gidersin. Seyyid-i Hazret eydür: Küffara karşu varuram. Ya baş alam ve yahut baş virem, didi. İbrahim eydür: Ya pehlivan küffarın leşkeri çokdur, sabr eyle. Sabah yarenler ile çıkun, didi. Çare idemedi. Cebr ile kapuyı açdurdı. Andan revane oldı. Çün irteye değin gitdi. Alel-sabah vaktinde bir çeşme-i sâza irişdi. Abdest alıb namaz kıldı. Andan revane olub gitdi. Eznecânib bu tarafta Malatya’ya yarenleri çün sabah namazına geldiler, gördiler kim Seyyid-i Cağfer Gazi gelmedi. Ol dem Kapucı İbrahim anda hâzır idi, eyitdi: Yarenler dün buçuğunda Seyyid-i Cağfer kapuya geldi, didi. Donlu cübbelerin giymiş ve beni çağırub küffara karşu giderim, diyü bana haberiyle kapuyı açdırdı. Revane olub gitdi. Emir Ömer çün bu haberi işitdi, eyitdi: Diriga dahi bu civandır, mübârâ bir 53 elim irişe. Bir çâre idek, didi. Anda Abdüsselam eyitdi: Siz öyle tasavvur eylemen. Ol bâğıya karşu vara. Hemen bizim aramıza bir fitnelik bırağub kaçdı, didi. Seyyid-i Cağferin lalası ol dem eyitdi: Hâşâ ki ol kaça, anun aslından hiç kimse düşmandan yüz çevirmedi. Ol dahi düşmandan yüz çevirmez. Heman oturmışsın erenlere ta’n urmaktan gayrı elinden iş gelmez. Hele bari Hüseyin Gazi şehid olalıdan beri sen ne hüner gösterdün, anun atasınun kılıcı hakkıdur, yediğin, didi. Abdüsselam dahi çok bî-vech sözler söyledi. Ol dem Tavabil dahi eyitdi: Hele siz gazayı terk etmişsiz, çün ol gitdi, ben dahi anun ardınca giderem, didi. Andan tiz evine gelüb atın ve yerâğın görüb yola revane oldı. Andan Cu’da Pehlüvan dirler, idi. Bir gazi var idi ve anun dört oğlu var idi. Süleyman ve Uhud ve Muhammed ve Musa bunlar dahi eyitdiler: Biz dahi Seyyidün ardınca gideriz, didiler. Anlar dahi evlerine gelüb tiz cübbelerin âreste idüb revane oldılar. Eznecânib bu tarafdan Seyyid Gazi Hazretleri dahi çün Şammas deyrine geldi. Şammas pir karşu çıkub Seyyid birleh görüşdiler ve içerüye girüb oturdular. Seyyid-i Cağfer Gazi Mihiyail’i öldürdüğün Şammas Pir’e hikayet eyledi. Şammas-ı Pîr tahsin kıldı ve dualar eyledi. Andan nimet getürdi. Yediler ve içdiler, hamd eylediler ve Şammas sual idüb eyitdi: Ciğer gûşem devletle yine kançerüdür azminiz didi. Seyyid-i Cağfer eydür: Kayserin oğlu Rebi’ elli bin leşkerle Mihriyail’in kanın istemeğe gelür imiş ve yarenler dahi işitdiler, hayli melûl oldılar, ben dahi Allahü Te‘âlâ Hazretine sığınub ânâ karşu giderim. Eğer şehid olam devlet benim ve eğer gazi olam fırsat benümdür, didi. Andan [24] Şammas-ı Pîr eyitdi: Ey ciğer gûşem küffar leşkeri çokdur. Yalınuz nice varasın, didi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi eyitdi: Ey pir ne kadar çok olursa çâre yokdur. Her çe-bâd bâd eyler, didi. Çün bunlar bu sözde iken nâgâh karşudan küffar nağaraları ve köslerin sadaları geldi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi tiz Aşkar divzâdeye süvâr oldı. Andan Şammas pîre eyitdi: Ey pîr berekât-ı himmetün benimle bile olsun kim siz deyrün tamından teferrüç kıl, gör kim ben bu âsilere neler iderim. Allahun inâyetiyle ve ceddim Muhammed Mustafa’nın mucizatıyla didi. Andan tevekkelallâh kılub revane oldı. Ol dem bir depeye karşu çıkdı. Bir dem küffar leşkerini temaşa eyledi. Gördi kim toz yarıldı. Kâfir âlimleri çıka geldi ve küffar leşkerinden gördiler kim karşuda bir depe üstünde bir şehsüvâr karşu durur. Tiz Rebi’e haber virdiler. Rebi’ dahi buyurdı. Katında bir pehlüvan var idi. Adına Tamus-ı Rûmî derler idi, eyitdi: Tiz iriş gör kimdür, aman verme, başını kes benüm katıma getür, didi. Tamus-ı Rumî atın sürüb geldi ve Seyyide karşu durub eyitdi: Tiz söyle sen kimsin, didi. Seyyid Gazi eyitdi: Ol sizin istediğüniz benüm ve Mihriyail’i ve Şamasb’ı on dört beğiyle öldüren benim, didi. Tamus-ı Lâ’in eyitdi: Hüseyin Gazi’nin oğlu sen misin, didi. Belî benim, didi. Lâ’in eyitdi: Ne zehrile bunun gibi işler işledün? Kayserden korkmadın mı, didi. Seyyid-i Cağfer dahi 54 eyitdi: Ey şakî bî-din siz kande uyursız, benüm niyetim oldur kim Kayser’in dahi başın kesem ve donlu Rumu Müslümanlık idem ve kiliselerin yakam yerine mescitler yapam, didi. Böyle işidicek Lâ’in kakdı ve eyitdi: Hay bana Tamus-ı Rumi derler. Şimdi seni kılıç ile iki pâre eylerim, diyüb Seyyid’e kılıcını havale eyledi. Seyyid-i Cağfer Gazi mübarek tî’i Dahhakkı çıkarub bir kez tekbir getürdi. Lâ’ini karşudan çaldı. Koltuğu altından kim Lâ’inin başı elleriyle havaya bir an oldı. Gövdesi yere yıkıldı. Şammas-ı Pîr dahi deyr tamında anı gördi. Andan eyitdi: Barekallah ciğer gûşem, bârekallah hatalardan saklasun seni Allah Müsavin söyleyen diller çürüsün. Sana kasd eyleyen kollar kurusun Aleyke aynullah ey pehlivan-zâde didi. Andan küffar çerisinden feryad kopardılar. Kayserin oğlu vay diyüb kakdı. Katında bir bellü kişi idi. Adına Cuhud derlerdi. Ünü var idi. Tiz gir şunu depele, çerimün yüzü suyun yere dökdi, didi. Ol mel’un dahi meydana gelüb Seyyid-i Cağfer’e hamle kıldı. Ol mel’una aman virmedi. İki pâre eyledi. Yine küffardan feryad figan kopdı. Andan Lâ’in Kibriyanos at sürüb dağ gibi gürz omzunda heybetle gelüb Seyyid-i Cağfer’e gürzün havale kıldı. Seyyid-i Cağfer dahi kiştâb kalkanını beraber virdi. Gürz indi, dokundu ve bir kılına hata gelmedi. Lâ’in alamadığına kakdı. İkinci hamle gürzüne inerken Seyyid-i Cağfer Gazi elin ayasın karşu tutdı. Anun [25] şarkıldısından meydan içi doldı. Bu defa Seyyid-i Cağfer gürzü iki kollabından perk tutdı, kuvvet eyledi. Çekdi Lâ’inin elinden aldı. Mel‘unun elinin ayasının derisi sanki gürz sapunda kaldı. Andan Lâ’in geldi kim kaça Hemandem Seyyid-i Cağfer Gazi Aşgarı sürüb irişdi. Kibriyanos’a bir gürz öyle urdı kim Lâ’ini kalkanı beraber getürdi. Pâyidâr olmadı. Başına dokundu, kâfirin beyni dağıldı. Atından yıkıldı. Canı cehenneme ısmarladı. Küffarın leşkeri andan gene feryad figan kopardılar. Anun ardınca İryanos hamle kıldı. Seyyid-i Cağfer’e bî-nihâye kılıç havale eyledi. Bunlar bu cenkte iken Malatya yolundan Seyyid’ün lalası Tavabil çıka geldi. Gördi kim kâfir leşkeri saf saf durmışlar. Seyyid-i Cağfer Gazi ol dem Aşgarı dîvzâdeyi sürüb irişdi. Şahin gibi İryanosu kemerinden kapdı. Kuvvet-i pazuya getürdi. Ol dem idi kim Cu‘da dört oğlu ile çıka geldi. Gördiler kim ol derya gibi küffar leşkeri saf bağlamışlar, dururlar. Seyyid-i Cağfer dahi meydan içinde birkaç kâfir depelemiş ve birin kapmış atından getürmiş, tutub durur. Hayran kaldılar. Çün Seyyid-i Cağfer Gazi dahi anları gördi, eyitdi: Benâm-ı Hudâ-i ber-dest Muhammed Mustafa diyüb İryanosu havaya atdı. İnerken çaldı. İki pâre eyledi. Tavabil lala eyitdi: Aleyke aynullah, ey pehlüvanzade, didi ve Cu‘da pehlüvan oğulları bile Seyyid-i Cağfere hayr dualar eylediler. Andan Seyyid-i Cağfer dahi meydanda kara idüb durdı. Küffar çerisinden kimsenün zehresi olmadı kim ayruk meydana gire. Pes Seyyid-i Cağfer dahi gördi kim ayruk kâfirler meydana gelmezler. Hemandem bir gezer Adıvar nefere urdı. Hamle kıldı. Kâfirler 55 serâsime oldılar. Zira bunlarun böyle heybetlü na’ra işittikleri yoğ idi. Andan Seyyid-i Cağfer kendüyi yaradan Allaha ısmarlayub kâfirlerin alaylarına urdı ve bu altı pehlüvanlar dahi çün anı gördiler. Anlar dahi hamle kıldılar. Hayli kâfir yıkdılar. Eznecânib bu tarafdan Malatya’da Abdulvahhab Gazi dahi çün gördi kim Tavabil ve Cu’da pehlivan oğulları birleh gazaya gitdiler. Andan Emir Ömer’e eyitdi: Ya Emir Ömer revâ mıdur ki bizüm üzerimize düşman gele ve birkaç karındaşlarımız düşmana karşu varalar biz ora oturub anların müsavilerin söyleşürüz. Yarın biz ol karındaşlara ne cevab virevüz, didi. Andan Emir Ömer çün bu haberi işitdi. Hoş didün ya Abdülvahhab Gazi didi. Tiz buyurdı. Nekkâreler ve köslar döğüldi ve beş bin müslüman dahi İslam dilâverleri hâzır oldılar. Evvel bin kişi ile Haşim’i gönderdi. Anun ardınca bin kişiyle Abdülvahhâb’ı anun ardınca Abdüsselam’ı gönderdi ve dahi iki bin kişiyle Emir Ömer revane oldı. Andan bunlar dahi çıka geldiler. Gördiler kim Seyyid-i Cağfer Gazi ve ol altı pehlivanlar kâfir alaylarına dalmışlar ve cenk [26] iderler. Andan evvel Ali irişüb hamle kıldı. Anun ardınca Abdülvahhab Gazi irişüb hamle kıldı. Anun ardınca Abdüsselam anun ardınca Emir Ömer dahi iki bin kişiyle hamle kıldı. Gel gör imdi, Kayser’ün oğlu gördi kim hâl ayruksı oldı ve Seyyid-i Cağferin önünde kimse durmaz. Kâfir alaylarına her kangı alaya uğrasa târümâr ider. Andan Rebi’ bir kez çağırub, eyitdi: Hay noldunuz, Lat Menat’ın yüzü suyın yere dökdünüz, deyince Seyyid-i Cağfer Gazi gördi kim Emir Ömer dahi iki bin gaziyle irişdi. Gayret idüb bir kez bulundı. Nağara urdı. Kamu kâfir Müslüman birbirine dokundu ve nicelerin aklı serâsime oldı. Zira bunların böyle heybetlü na’ra işitdikleri yoğ idi ve Seyyid-i Cağfer Gazi dahi Kiştab kalkanın mübârek yüzüne aldı. Kime kim kılıç ururdı, iki pâre iderdi. Kime kim gürz ururdı, hûred-hâş iderdi ve bu nev’le bu iki leşker birbirine karışdı. Gel gör imdi kılıçlar şarkıldısından meydan doldı ve kan dahi seller gibi akdı ve adam kellelerinden postlar yığıldı. Sankim kıyamet peyda oldı. Seyyid-i Cağfer bu kez Aşkarın başını Rebi’nin üstüne saldı. Rebi’ feryad edüb kullarına buyurdı. Bire koman, didi. Rebi’nin kulları Seyyid-i Cağferin üzerine zenberek okların ata gördiler. Çare idemediler. Seyyid-i Cağfer dahi adam kanından lala reng-i pelenge dönmiş idi ve bir aç kurt bir sürü koyuna nice girüb târumâr iderse Seyyid-i Cağfer dahi eyle kalbler sökerün Rebi’nin üstüne irişüb elindeki kılıçla çaldı. Kâfirin ilmin akdırdı ve Kayser’in oğlunu at üstünden şahin gibi yakasından kapdı ve kuvvetin bazuya getürüb yere urdı ve murad eyledi kim aşağı ine, bağlaya. Gördi kim kafasından lalası ve Eflahon gelib irişdiler. Anlara buyurdı. Anlar Rebi’yi bağladılar. Andan çün küffar çerisi bu hâli gördiler. Ayruk duramadılar. Yüz kaçmağa tutdılar. Müminler dahi gayretlenüb küffar çerisinün artlarında irişüb kimin kırdılar ve kimin akdırdılar. Bağladılar. Tamam, kâfir leşkerin saydılar. Andan girü dönüb şol sağış erenleri gibi gelüb Seyyid-i 56 Cağferi Gazi’nin önünde baş kodılar ve hayr dualar kıldılar. Seyyid-i Cağfer dahi yarenlerine nevâhat eyledi. Andan Emir Ömer ve yârenler donlu gelüb Seyyid-i Cağferin katında gelüb gönül muradıyla karar eylediler. Pes Seyyid-i Cağfer Gazi Eflahon’a buyurdu. Katı Kayserin Oğlu Rebi’ tiz bunda getürgil, didi. Ol dem Eflahon durdı. Rebi’yi Seyyid-i Cağferin katına alub geldi. Pes Seyyid-i Cağfer gördi kim Rebi’ bir hûb suretlü yiğit imiş. Andan Seyyid-i Cağfer eyitdi: Ya Rebi’ gel imdi Müslüman ol, tâ kim başını kılıçtan kurtar. Yohsa başını keserem, şimdi küfr-ü dalalet-i birleh gidersin, didi. Heman saat-i Hak hidâyet eyledi. Rebi’ barmak getürüb Müslüman oldı ve yanınca beş bin kişi esir olmış idi. Kamusu gelüb Seyyid-i Cağferin önünde barmak getürüb Müslüman oldılar. Andan Seyyid-i Cağfer Gazi kamusına bahşişler [27] virüb nevahat kıldı. Pes dahi Rebi’nin çadırın yine Rebi’ye virdi. Rebi’ dahi çok mal üleşdirdi. Hakk Hazretine şükürler kıldı ve dahi müminlerden iki yüz kişi şehid oldı. Kamusın namazın kılub defn eylediler. Andan ol dem Seyyide haber virdiler kim Şammas-ı Pir geldi, didiler. Pes Seyyid-i Cağfer ve Emir Ömer dahi Şammas-ı Pir’e karşu vardılar ve birbiriyle görüşdiler. Seyyid-i Cağfer dahi Şammas’ın Müslümanlığını Emir Ömer’e ve kamu yarenlere şerh eyledi. Kamu yârenler dahi Şammas’la görüşdüler ve kamusı karar idüb musâhabet etmeye başladılar. Andan orta yere nimet getürüb yediler ve içdiler. Hamd ve şükür eylediler. Çün bu sohbet üzere karar idüb oturdılar. Ol dem gazilerden Cu’da oğlu ve Ali ve Haşim ve Süleyman ve Uhud ve Muhammed ve Musa bu yedi kişi bir uğurdan yerlerinden duru geldiler ve Seyyid-i Cağfere hayr dualar idüb önünde baş kodılar ve dahi eyitdiler: Yarenler, biz şimden gerü ve kamumuz Seyyid-i Cağfer Gazi’ye canımızla ve başımızla kul olduk, didiler. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi kabul idüb, bunlara dualar kıldı. Pes bu dem Abdülvahhab Gazi dahi yerinden duru geldi ve eyitdi: Yarenler benim bir sözüm vardur, söyleyem didi. Emir Ömer buyurdu İmdi söyle işidelüm, didi Abdülvahhab Gazi eydür Yarenler işbu makama beni ol iki cihan fahri Muhammedü’l- Mustafa Sallallâhü Aleyhi Essellem viribdi ve Cebrail geldi. Bu yiğidin vasfını Muhammed Mustafa’ya söyledi. Yani eyitdi: Rum vilâyetin bu pehlüvan aça ve kiliselerin yıkub yerine mescidler bünyad ide ve şol nişanlar kim Cebrail Resul Hazreti’ne söyledi ve Resul-ü Hazret bu ben bîçâreye söyledi. Şol nişanlar kim ve ol hareketler kim Resûl Hazretinden işitdim. Kamusunu bu yiğid gördüm, didi. Andan Abdülvahhab Gazi eyitdi: Uş Hazret-i Resûlün namesi diyüb çıkardı, öpdü, başında koyub andan ilerü yürüdi. Name-i Emir Ömer’in eline virdi. Çün ol gaziler Allah Resûlü’nün namesini gördiler. Ayakları üzere durub getürdiler. Biz dahi Muhammed’e salâvat diyelüm. Andan gördiler, name-i şerif bir harire sarulı idi. Misk-i anber kokusundan dimâğları muattar oldı. Pes dahi gördiler kim Emîrü’l-müminin Hazreti Ali’nin kerrammalahü veche hattıyla 57 yazılmış evvel Allah adın anmış, andan dimiş ki ben ki Allah Te‘âlânın Resûlüyem evvelin ve ahirin andan ashâb-ı Güzîn rıdvânüllahi aleyhim ecma’in andan itmiş ki, ey benim makbul ümmetlerüm size malum olsun ki, Halık-ı Âlem celle celâlehü buyurub durur kim, senden iki yüz yıldan sonra Malatya’dan bir oğlan kopa ve senün neslinden ola. Adı Seyyid-i Cağfer ola ve sağ yüzünde şâhâne bir kırmızı beni ola ve kızıl yüzlü ve uzun boylu ola Tamamed, Rum vilayetini ol aça kiliselerin yerlerine mescidler yapa ve medreseler bünyad ede ve her kim benim ümmetimden ol zamana irişe. Seyyid-i Cağfere mütâbeat kıla ve anun [28] hükmünden taşra çıkmaya ve her ne kim derse ol benüm hükmümdür. Ben ki Resulüm evvelin ve âhir men Seyyid-i Cağfer’den hoşnudum. Hakk Te‘âlâ’nun buyruğuyla Abdülvahhabı ol tarafa virdim ki kaçan kim ol yiğide irişe, bir ulu cemiyet ola. Ol cemiyette benüm selamım ergüre ve ağzımın yâdın Seyyid-i Cağfere değüre, demiş. Ol dem Abdülvahhab dahi ilerü yürüdi ve yarenlere bir berü bakın didi. Yani kendi boğazını gösterdi. Yarenler gördiler kim boğazında yumruk kadar bir nesne var, eyitdi: Şunu gördünüz mü yârenler? Eyitdiler: Biz anı daim görürüz, didiler. Abdülvahhab eyitdi: İşbu dür Hazreti Resulullâhın mübarek ağzı yârı ki ben bu ana dek gizlemişem bana emanet vermişti ve bana vasiyet kıldı kim bir ulu cemiyet ola Seyyid-i Cağfere irişe. Seni ve benim bu emanetim ânâ viresin didi. Pes Abdülvehhab dahi Seyyid-i Cağfere karşu yürüdü ve andan aç ağzını didi. Hemandem Seyyid-i Cağferi Gazi mübarek ağzını açdı. Ol mübarek yâr Abdülvahhab’un ağzından çıkub Seyyid-i Cağfer’in mübarek ağzına girdi, kaçan kim yutdı. Yetmiş iki dürlü dili ve on iki ulumu hâsıl kıldı. Müminler çün anı gördiler. Şâz olub Seyyid-i Cağfer’e hayr dualar kıldılar ve her birinin aşkı dahi ol kadar oldı. Andan Seyyid-i Cağferi Gazi dahi ol name-i şerîfi alub yüzüne gözine sürüb mübarek koluna pâzupend idindi ve çok şükür kıldı ve amma Abdüsselam nâhak yere tahsin kıldı. Andan göçdiler, azm-i Malatya kıldılar. Çün Malatya şehrine geldiler. Kamu halâyık karşu çıkdılar. Şâd-ı Hürrem birbiriyle görüşdiler. Seyyid’in mübarek yüzin ziyaret kıldılar ve bir yere oturub karar eylediler. Seyyid-i Cağfer Gazi buyurdı. Ol ganimet malı yedi. Yük mal ve ikiyüz at Cu’da Gazi ile ve Bağdad’a name ile halifeye gönderdiler. Seyyid-i Cağfer’in bu fethin ve Hazret-i Resûlün ser-güzeştin nâmede halifeye dahi i’lâm eylediler. Çün bu fetih-nâme dahi halifeye irişdi. Azîm şâz oldı. Seyyid-i Cağfere hayr dualar kıldı. Halife buyurdı. Tiz bu fethi Mekke Medine cânibine bildürdi. Tamâmet Mekke Medine vilâyetinde dahi Seyyid’ün bu fethine şâdlık idüb hayr dualar kıldılar. Andan halife-i rûy-ı zemîn dahi buyurdı. Malatya’da gazilere nâme yazdılar ve atası Hüseyin Gazi’nin ser-leşkerliğini Seyyid-i Cağferi Gazi’nin adına meşhur yazdılar ve Emîrü’lmü’minin İmam Hüseyin Hazretleri’nin İmam Hüseyin ve İmam Hasan Hazretleri’nin kılıcın ve hand 58 ve ilk gürzünü ve Hazreti Ali’nin sancağın dahi Seyyid-i Cağfer’e gönderdi ve Emir Ömer’e ve adı bellü gazilere bahşişler ve hil‘atlar gönderdi. Çün Cu’da Gazi dahi gelüb Malatya yarenlerinlerine geldi. Ulular kamusu bir yere gelüb halifenün nâmesini meşhur okıdılar [29] ve şâdılıklar ve dahi halifenin hil’atlerin Cu’da Gazi kamu gazilere hallü hâlince bahş eyledi. Donlu gazilerin hatırları hoş oldı ve dahi donlu gaziler Seyyid-i Cağfer Gazi Hazretleri’nin mübarek dest-i şeriflerin bûs idüb serleşkerliğin mezîd-i mübârek olsun, didiler ve gönül birliği idüb, tekbir-i salâvat getürdiler. Biz dahi salâvat diyelüm. Amma Abdüsselam dahi katı melûl oldı. Eznecânib bu taraftan Kaysere çün sıngın leşker irişdi. Oğlunun haberin bildi. Feryad figan edüb tamam Rum leşkerinde yas-ı mâtem eylediler. Anlar bu halde kaldılar ve bu yakadan Malatya’da ve donlu İslam diyarında Seyyid-i Cağferi Gazinin sâye-i saâdetinde yemekte ve içmekte hayr dualar idüb zevk-ü safada kaldılar ve bir zaman bunun üzerine geçdi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i Kâinat-ı Muhammed’e Salâvat Bu Meclis Seyyid-i Cağfer Gazi-i Ahmer’le Cenk Uydub Müslüman Eylediğüdür Rivâyât-ı ahbâr ve nâkilân-ı âsâr ve muhaddisân-ı râviler şöyle hikâyet ve böyle rivâyet iderler kim, ol vaktin çün Kayser-i Rum oğlunun ve leşkerinin hikâyetin bildi. Gayet feryad figân kopardı ve kendüyi tahtından aşağı atdı ve yedi gün tahta çıkub oturmadı ve bir gün vezirleri ve beğleri dahi Kayser’in katına cem‘ oldılar. Andan eyitdiler: Ey melik ağlamağla iş yetmez. Buyurun heman yerâğ ve çeri devşürelüm varalum, donlu Muhammedîleri kılıçdan geçüre kim ve Kâbelerin yakalum, didiler. Pes ol dem Kayseri buyurdı. Namları perâkende eylediler, ol dem Kayserin ammusu var idi. Be-gâyet pehlüvan idi. Adına Ahmer derlerdi ve Kayserin yakınında andan gürbüz pehlüvan yoğ idi. Vardılar anı dahi Kayserin katına getürdiler. Kayser dahi ol dem Ahmere buyurdı. Yüz bin çeri koşdı ve haç peykler ilmin virdi ve nusret hâçın boyunundan çıkarub virdi ve eyitdi: Ya Ahmer yatma ve uyuma tâ kim ol vilâyeti harab etmeyince, dedi. Eznecânib bu tarafdan Malatya şehrine gazilerin casusu haber getürdi, eyitdi: Yarenler Ahmer yüz bin çeri birleh uş gelüb irişdi, didi. Çün Seyyid-i Cağfer ve Emir Ömer bu haberi işitdiler, tiz buyurdılar. Taşrada illeri kimin şehre ve kimin dağlara göçürdiler. Eznecânib Kayser ikildin, yine ulu oğlu Şim’onu çağırdı ve ânâ dahi elli bin çeri koşdı. Ahmer’in ardınca gönderdi ve Mihran’ı ve Sercâbil’i ve Kadof’i bile koşdı. Bunlar dahi Kayser’in katında bellü pehlivanlar idi ve bunlar dahi işde yürüdiler. Gelmek üzere tiz revâne oldılar. Eznecânib bu taraftan 59 Yahya müminlerin câsusu idi. Ol dem varub casusladı. Haber getürdi, eyitdi: Kayser ulu oğlu ve kiçi oğlu Şammas iki yüz bin çeri birleh gelüb filan yerde kondılar, didi. Çün Malatya gazileri bu haberi işitdiler. Tiz çavuşlar münâdî kıldılar ki tiz kazâya hâtır olun, didiler ve hem öyle [30] kıldılar. Şehir önüne çıkub çadırlar kurdılar ve sancaklar çıkarub dikdiler. On iki bin gazi Müslüman atı donlu ve kendi bayraklu cem’ oldılar ve dahi üç bin piyade cem’ oldı. Cûy-ı Feragab kenarına gelüb kondılar ve tevekkelallâh diyüb cenge meşgul oldılar ve ol gice tevhid-i, tesbih-i, tehlil eylediler. Çün Ale’l-sabah oldı ve gün dahi kelle-i Kafdan baş gösterdi. Ol dem Seyyid-i Cağfer Gazi Aşkara süvar oldı ve bir tepeye çıkdı. Aşağı nazar kıldı. Gördi kim bir azîmet leşker konmış ki haddin yine Allah bilür. Ol dem at başın çevirib bir dem teferrüc eyledi, eyitdi: Ey bâr-ı Hüdaya, sana müşkil âsândur. Acibe nolaydı bu bîçâre kula lutf-u ihsan idesin ve bu lanetleri bana zebûn idesin, diyüb istiânet taleb kıldı. Ol dem Seyyid-i Cağfer Gazi bu sözde iken gördi kim, Cu’da Gazi dört oğlu birleh çıka geldi ve eyitdi: Ya Seyyid-i Cağfer Gazi bu gelen leşker ol gelen leşkere benzemez bu anun katında deryadur. Yerâğıyla ve düzineyle gelelüm, didi. Bu yakadan küffar çerisinin gözcüleri göründü. Müminlere haber virdiler. Hemandem gaziler iki yüz atlandılar. Seyyid-i Cağfer Gazi eydür: Yarenler siz bir dem teferrüc eylen. Bu asilere neler iderim, didi. Lalası Tavabil eyitdi: Ciğer gûşem sabr eyle. Bir dem ki uş yârenler dahi gelüb irişdiler, didi ve bir meşveret idelüm, didi. Bunun akabince Emir Ömer dahi irişdi. Seyyid-i Cağferi hamle etmeğe komadılar. Emir Ömer dahi on bin atlu ve yerâklu ve üç bin piyade yiğit çıka geldiler. Andan Emir Ömer çün Seyyid-i Cağferi hamle kılımağa komadı. Vakit geldi ey pehlüvân-ı âlem hele bir konacak yer görelüm, didi. Pes öyle kıldılar ve tanışık kıldılar. Pes Abdülvahhab Gazi eyitdi: Yarenler gelin şol dağ kenarında konalım ve çepçevre hendek kazalım ve bir iki yerden kapular koyalım. Andan çıkalım, savaş idelim. Pes Abdülvahhabın sözün maslahat gördiler. Hendekler kazub her cânibinden kapular kodılar ve savaş cenk idecek meydanı âreste kıldılar. Tevekkeltü aleyyullâh diyüb küffâra cenk itmeğe muntazır durdılar. Eznecânib Kayserin oğlu Şim’on dahi Malatya’ya yakın gelicek buyurdu. Müslümanlara name yazdılar ve Bulkas adlu bir pehlüvan var idi. Nameyi ânâ virdi ve kırk kişi dahi belesince koşdı, gönderdi. Çün Bulkas dahi gelüb Emir Ömer’in önünde kodı. Andan Emir Ömer Seyyid-i Cağfer Gazi’yi donlu yârenler hazır idiler. Andan elçi geldi, diyü nâmeyi okıdılar. Namede yazmış kim, nar-ı nur benüm katımdadır kim ve Kayserin oğlu Şim’on benüm bilesin ki Malatya Beği Emir Ömer ve filan beğler name size vüsul buldukta gerekdir ki, Hüseyin Gazi’nin oğlunu tutasın ve bana dest-be-dest ve girdan-best tiz benüm katıma viresiz ve ol koca ki Muhammedi gördüm, dir. Yalan söyler. İkisin bile gönderesiz ve dahi yedi yıllık haraç viresiz ve halifenüzle gelesiz. 60 Kaysere istikbâl idesiz. Eğer yok dirsenüz şol niyete gelmişim ki ta Kâbe [31] kabusuna dek uram ve donlu Muhammedîleri dahi ortadan getürem, dimiş. Çün yârenler bu nameyi işitdiler. Donlusu dembeste kaldılar. Hemandem Seyyid-i Cağfer Gazi Hazretleri yerinden duru geldi ve Emir Ömer’in elinden nâmeyi aldı, pare pare kıldı ve dahi Bulkas’ın burnunu yardı ve iki kulağını kesüp eline virdi ve girü kalanlara birer nişan urdı ve eyitdi: Var ki imdi Şim’on’a söylen ki ol mel’un kande uyur, benüm niyetim oldur ki tamamet Rum vilâyetini alam ve Müslümanlık idem ve kiliselerin yıkub yerine mescitler yapam ve Kayseri boğazından asa koyam. İstanbul’u dahi Müslümanlık idem ve Hakk Te‘âlâ Hazretleri beni bu işler için yaratmış, bilsün, didi. Çün Bulkas dahi Seyyid-i Cağfer Gazinin elinden kurtuldu. Can acısı ile gelüb Şim’on’a bu haberi bildürdi. Şim’on’un ve karındaşı Şammas’ın benizlerinde kan eseri kalmadı ve ol gece irteye değin gözlerine uyhu gelmedi. Ale’l-sabah oldı. Gün Kal’a-i Kafdan baş gösterdi. Andan Şim’on buyurdı. Kâfir leşkeri nakkâreler ve kösler(Davullar) çalıb atlarına binüb saflar alaylar düzüb kamusu gök demüre gark olmuşlar. Meydan yerine gelüb durdılar. Eznâcânib bu tarafdan İslam erenleri dahi cübbelerin ve cevşenlerin üstlerine müstağrak idüb gönülleri muradlarıyla Bismillahirrrahmânirrahim niyet-i garrâ kasd-ı kâfir diyüb atlarına süvar oldılar. Andan hendekten taşra çıkdılar. Emir Ömer dahi on iki bin gazi ile can baş meydana koyub saflar alaylar çekdiler. Andan karar idüb meydana nazar saldılar ve eyitdiler: Görelim evvel meydana kim gire ve erlik hünerin kim göstere didiler. Anı gördiler kim İslam gazilerinden evvel Cu’da Gazi Seyyid-i Cağfer Gazi’nin nazarına gelüb baş kodı. Andan destur diledi. Seyyid-i Cağfer Gazi eyitdi: Destur ver ya Cu’da Gazi dedi. Andan Cu’da at sürüb meydana girdi. Küffardan dahi Galtan-ı Lâ’in meydana geldi ve elindeki süngüyü Cu’daya havale eyledi ve birkaç hamle ortadan hata geçdi. Çün nevbet dahi Cu’daya değdi, geldi. Galtan kim kaça Cu’da Gazi Lâ’ine bir kılıç ile urdu kim Lâ’in iki pâre oldı. Cânı cehenneme ısmarladı. Andan bir kâfir dahi meydana girdi anı dahi hiç söyletmedi. İki pare eyledi. Müminlerden tekbir âvâzı âsumâne erişdi. Andan ne kıssa-i dîrâz edelim. Cu’da Gazi birbir ardınca yirmi kâfir depeledi. Bu tarafdan İslam gazileri tekbir getürüb şadlıklar kıldılar ve beşaret makkârelerin çaldılar ve Cu’da pehlüvana hayr dualar eylediler. Andan Kayser’in oğlu dahi melûl olub gördi kim hâl ayruksı oldı. Kakıyub ol dem katında bir bellü pehlüvanı var idi. Anı meydana gönderdi. Alyon bin Sinbad derlerdi. Alyon Cu’daya beraber meydana gelüb hayli cenk eylediler. Ahir birbirin iletmediler. Ta kim öylen vaktine değin çok cenk eylediler. Ahir Alyon-ı Lâ’in Cu’daya kılıç havale eyledi. Cu’da dahi kalkan beraber getürdi. Kalkanı şâk oldı ve başını sudı. [32] Atının boynuna dokundı. Atı sürçdi. Tiz Cu’daya at irişdirdiler. Oğlu Süleyman Gazi atasının yerine hamle kıldı. 61 Atasın meydandan kurtardı. İrişdi. Süleyman Gazi kakmağla Alyon-ı Lâ’ine bir ta‘n nîze öyle urdı kim Lâ’in kalkan beraber vermiş idi. Lâ’inin kalkanı pare pare oldı. Depesine dokundı. Sernegûn olub Lâ’in Süleyman’un önünden gidi, virdi. Ol dem kıyakı iki leşkerden kopdı ve Müslümanlardan tekbir avazı âsumâne irişdi. Ol dem çün öğlen vakti irişdi. Müslümanlar öğlen namazına meşgul olub abdest aldılar. Namaz kıldılar. Çün namazdan fâriğ oldılar. Andan müminlerden Cu’danın oğlu Süleyman Gazi yine azm-i meydan eyledi ve küffarlardan Feridun Lâ’in girdi. Süleyman’a bî-mehâbe gürz havale eyledi. Süleyman Gazi kalkan beraber virdi. Hikmet-i Huda Süleyman’un kalkanı pâyidar olmadı. Atından aşağı düşdi Karındaşı Uhud dahi hamle kıldı Karındaşı Süleyman’ı meydandan kurtardı ve anun ardınca Ali bin Said hamle kıldı. Feridun yine Aliye kılıç havale eyledi. Ali dahi Feridun’un kılıcın târpanla çarptı ve üç kez ortadan hata geçdi. Çün bu kez Ali’ye dahi nevbet değdi. Ol dem kılıcın eline alub hamle kıldı ve eyitdi: Benâm-ı Huda ber-dest-i Muhammed Mustafa deyüb irişdi. Feridun’a bir kılıç öyle çaldı kim ir hanesine varınca Lâ’in iki pare oldı. Yaru gövdesi bir yana ve yarusu bir yana düşdi. Lâ’in cânı cehenneme ısmarladı. Küffar çerisi feryad figan kopardılar ve mümilerden tekbir avazı âsumâne irişdi. Ali’ye hayr dualar eylediler. Pes ol dem bu nev’le Ali bin Said meydan içinde sekiz kâfir dahi birbir ardınca helak eyledi ve her birin bir la‘bile öldürdi. Pes müminlerden tekbir âvâzı yedi kat göklere irişdi ve biz dahi Muhammed’e salavad diyelüm. Andan küffardan feryad figan kopdı ve Kayser’in oğlu Şim’on kakmayub eyitdi: Noldunuz nâr-ı nur sizden dâd olsun, deyince ol dem küffardan Kayser’in ammusu oğlu oğlu Ahmer azm-i meydan eyledi ve dahi kakmağla Ali’ye gürz havale eyledi. Ali dahi kalkan beraber virdi. Kalkan payidâr olmadı. Başını savdı. Atına dokundı. Atı sürçdi. Hemandem Ali’nin kulları seğirdüb Ali’yi meydandan çıkardılar. Ol dem müminlerden Abdüsselam at sürüb meydana geldi. Ahmer ile ortadan birkaç hamle hata geçdi. Ahmer âhirül-emir kakıyub Abdüsselam’a gürz havale eyledi. İrişüb Abdüsselam’a dahi bir gürz öyle urdu. Abdüsselam dahi kalkan beraber vardı. Kalkanı payidâr olmadı. Süngüsüne dokundı. Dahi nefesi bağlandı. Atından aşağı yıkıldı. Kulları gulû kıldılar, Abdüsselamı taşra çıkardılar ve Müslümanlar perişan oldılar, anun ardınca Ahmed meydana girdi. Ahmer anı dahi söyletmedi. Atından ol dahi yıkıldı. Ne kıssayı dırâz idelim ol gün [33] Ahmer Müslümanlardan on kişi birerli ile kimin yıkdı ve kimin mecruh eyledi. Ahmer meydanı tutdı. Ayruk meydana dahi kimse girmedi. Andan Ahmer atın depdi. Müslüman alayına hamle kıldı. Sağ kola girdi, hayli kişi yıkdı. Tarumâr eyledi. Solundan çıkdı, yine küffâr cânibine geldi, andan küffar leşkeri şâd olub Ahme’re karşu geldiler. Kayser’ün oğlu buyurdu. Ahmer’ün üzerine saçu saçdılar ve hil‘at giyürüb bu şâdlıkla haymelerine gelüb yemeğe içmeğe meşgul 62 oldılar. Andan Ahmer Kayser’ün oğlu katında bir zerrin kürsinin üzerine geçüb oturdı ve lâf-ı güzaf etmeğe başladı. Şim’ona eyitdi: Ey melik irte olıcak yine meydana gireyim ve ol Cağferi ve ol koca ki Muhammedi gördüm dir, yalan söyler ikisini bile tutayın, dest be-dest girdân-bestesinin katına getüreyim, didi. Şim’on dahi Ahmer’e âferin diyüb dualar eyledi. Eznecânib bu taraftan İslam erenleri dahi melul perişan olub, haymelerine geldiler, çün akşam irişdi. Abdest alub ahşam namazın kıldılar. İrte olunca tesbihler ve tehliller eylediler. Hakk Te‘âlâ Hazretlerine münâcat kıldılar, bu nev’le çün ale’l-sabah oldı ve gün Kal’a-i Kafdan baş gösterdi. Küffar çerisinden nekkâreler döğüldü, atlarına binüb alay alay saflar bağlayub durdılar ve bu cânibden müminler dahi cübbelerin ve cevşenlerin giyüb, Bismillahirrahmânirrahim niyet-i gaza kast-ı kâfir diyüb atlarına süvar oldular ve hendektan taşra çıkdılar savaş yerine geldiler. Muntazır olub karar eylediler. Andan eyitdiler: Görelim evvel meydana kim gire ve erlik hünerin kim göstere, didiler. Ol dem müminlerden Abdülvahhab Gazi gelüb Seyyid-i Cağfer’in kademinde baş koyub destur diledi. Seyyid-i Cağfer Gazi destur virdi. Andan Abdülvahhab Gazi at sürüb meydana geldi ve cevelan gösterüb eyitdi: Kim benüm Abdülvahhab-ı Gazi Muhammed Mustafa yüzin gördim ve önünde çok gazalar kıldım. Her kim ölüm arzularsa meydana gelsün, didi. Pes ol dem küffârdan yine Ahmer meydana girdi ve Abdülvahhaba bî-muhâbe süngü havale eyledi. Abdülvahhab men’ eyledi. Andan Abdülvahhab dahi süngü havale eyledi. Ahmer dahi men’ eyledi ve dahi on hamle ortadan hata geçdi. On birinci hamlede Ahmer kakmağla Abdülvahhab’a bir gürz urdu. Abdülvahhab’ın elindeki kalkan pâyidâr olmadı. Süngününe dokundu. Demi nefsi bağlandı. Ağzından ve burnundan kan revân oldı. Ser-nigûn olub atından aşağı yıkıldı. Andan Emir Ömer dahi at sürüb meydana girdi. Ahmer’in önün bağladı ve Abdülvahhab’ı meydandan çıkardılar. Ahmer gördü kim yeşil donlar giymiş bir padişah gelür. Amma zâif terkîb kişidür. Ahmer eyitdi: Sen kimsin? Eydür: Emir Ömer’im, benüm ve Malatya beğiyim, didi. Ahmer dahi eyitdi: Hay ben dahi seni isterem diyüb cenge meşgul oldılar, bu taraftan ayruk Seyyid-i Cağfer Gazi dahi Aşkar-ı Dîvzâdenin üzerinde girneşmeğe başladı ve mübârek göğsünün gürültüsü [34] halîl gibi ötmeğe başladı. Güya kim gök gürleyidi. Gaziler çün anı işitdiler, eyitdiler: Arslan şikâr arzuldı, didiler ve ol dem Abdüsselam dahi Seyyid-i Cağfer’in katına geldi ve eyitdi: Ey şûm-kadem senün şûmluğundan bunca müslümanlar helak oldı. Ne şûm saatde ata bindün ve erlik davasın kıldun, Emir Ömer ne herifdür, Ahmer’i görmez misin, kim âlemi haraba virdün, didi. Seyyid-i Cağfer Gazi hiç cevap vermedi. Sabr eyledi. Ot Aşkarın başını çevirib meydan gözetdi. Çün Ahmer dahi Emir Ömer’in gürzün ve süngüsün ve kılıcın savdı. Nevbet çün Ahmer’e geldi. Hemandem gürzünü eline alub Emir Ömer’e hamle kıldı. Emir Ömer dahi 63 kalkan beraber virdi. Kalkan pâyidar olmadı, başını savdı, atı yıkıldı. Ayruk bu tarafdan Seyyid-i Cağfer Gazi’nin kararı kalmayub bir kez ra‘dıvâr nara öyle çıkardı kim kamu kâfir Müslüman sandılar, kim zemin-i âsumâne birbirine dokundu ve her ne kadar âdâm var ise serâsime olub birbirine dokundular. Zira bunların böyle na‘ra işitdikleri yoğ idi. Andan Ahmer dahi kendüzin düşürdi ve gördi kim karşudan bir atlu gelür. İllâ ki katı heybetlü gelür ve bir saru ata binmiş ayakları yere dokunmaz. San kim uçar. Yakın gelicek mübârek yüzünden börkini giydürdi. Ahmer gördi kim bir mahbub civândır, kakdı ve eyitdi: Hay ayruk bu çeriden adam yok mudur kim, senün gibi oğlanı meydana virdiler, didi. Andan Seyyid-i Cağfer Gazi eyitdi: Ya Ahmer atanuz temekkül benüm Şamasbı ve Mihriyâili on dört beğiyle öldüren, didi. Çün Ahmer anı işitdi. Hay ben dahi seni isterem diyüb elindeki süngüyü Seyyid Gazi’ye havale eyledi. Seyyid-i Cağfer Gazi süngüsün men’ eyledi. Tazbanla çeriydi ve Ahmer’ün süngüsü dahi pâre pâre oldı. Bu kez ve iki diyüb kakdı. Gürzin eline aldı. Andan atın sürüb Seyyid-i Cağfer Gazi’nin üzerine havale kıldı. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi Muhammed Mustafa-i şefi’ getürdi. Ahmer’ün gürzüne karşu iki bağrın tutdı. Ahmer’ün gürzü indi. Seyyid’ün bağrı arasına şöyle dokundu kim şarkıldısından meydanın içi doldı. Allahın inâyetinde ve Muhammed Mustafa’nın mucizatında Seyyid-i Cağfer’in bir kılına hata gelmedi. Müminler dahi anı gördiler. Tekbir âvâzın yedi kat-ı âsumâne irişdirdiler ve Abdülvahhab Gazi dahi bu medh ve senayı okudu. Bârekallâh ciğer gûşem bârekallah Hatalardan saklasun seni Allah Müsâvîn söyleyen diller çürüsün Sana kasd eyleyen kollar kurusun ‘Aleyke ‘aynullah ey pehlüvan-zade didi. Pes Şim’on ve Şammas dahi çün anı gördiler, dembeste kılub eyitdiler: Acibe kim ola bu kişi Ahmer gibi pehlüvan da gürzüne karşu bağrını tutdı, didiler. Andan bu defa Ahmer üçüncü hamlede Seyyid-i Cağfer’e kakmaklığa yine gürzin havale eyledi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi bu kez [35] gürz inerken gözetdi ve mübârek pazusına kuvvet getürüb gürzün kallabın pek bir kez kavradı, çekdi. Ahmer’in elinden aldı. Ahmer elinün ayasını ova kaldı. Hemandem ol şâh-ı evliyâ ol gürzü mübarek başının üstüne çevirib eyitdi: Benâm-ı Huda berdest-i Muhammed Mustafa diyüb vaktine hâzır ol. Ahmer deyince bir gürz öyle urdı kim Ahmer dahi 64 kalkan beraber tutmuşdı. Kalkanı hurd-ı haşhaş oldı. Ahmer’in ketfine dokundu. Demi nefsi bağlandı. Burnundan ve ağzından kan revane oldı. Ahmer dîraz-bedîr azâtından aşağı yıkıldı. Andan Seyyid-i Cağfer Gazi Hazretleri Aşkarın başını çeküb bir dem teferrüc eyledi. Nice zamandan Ahmer dahi gözin açub örselenü yerinden deprenmeğe başladı. Küffardan tiz at irişdirdiler, andan atına binüb çâr ü nâ-çâr Seyyid-i Cağfer Gazi’nin katına geldi ve erliğine acibe kaldı. Andan Ahmer eyitdi: Ya Seyyid-i Cağfer Gazi, pes ola şimdi gece irişdi. Hele bu gece var dinlen, ben dahi bu dem gâfil bulundum, irte olunca yine seninle meydanda buluşavuz ve muharebe idevüz, didi. Andan Seyyid-i Cağfer Gazi hoş ola Ahmer, diyüb ikisi bile makamlarına geldiler. Müminler dahi şâdlık idüb Seyyid-i Cağfer Gaziye karşu geldiler ve hayr dualar edüb, izzetle haymesine getürdiler ve erliğine tahsin kıldılar ve küffar leşkeri dahi melül perişan olub Ahmer’i karşuladılar. Bî-âkl-ı Lâ’inler alub Kayserin oğlu Şim’onun haymesine getürdiler. Ahmer dahi geçüb bir zerrin kürsünün üzerine oturdu. Andan buyurdular. Ortaya meclis âletin getürüb şarablar kebablar içmeye yemeğe başladılar. Ahmer çün germ olub bir iki kadeh nûş eyledi. Andan Seyyid-i Cağfer Gazinin dembedem erliğin söylerdi, eydürdi: Ya melik ömrüm içinde ben bunculayın cihangir, gürbüz pehlivan gördüğüm yokdur. Aşk olsun bunu doğuran anaya der idi ve dembedem Seyyid-i Cağfer Gazi’yi söylerdi. Andan Kayserin oğlu Şim’on dahi eyitdi: Ya Ahmer sen evvel çok cenk eyleyüb, duruşdun yohsa oğlan kande sen kandesin, didi. Ahmer yine eyitdi: Ya melik bunun gibi yüreklü heybetlü pehlüvan hergiz gördüğüm yokdur, didi. Eznecânib bu tarafdan müminler dahi abdest alub ahşam namazın çün kıldılar. Seyyid-i Cağfer Gazi imamlık eyledi. Çün namazdan fâriğ oldılar. Ba‘des-salavât ta’amlar yiyüb şerbetler içdiler. Hakk dergâhına şükür kıldılar. İrteye değin dahi sohbetler kıldılar. Çün Seyyid-i Cağfer Gazi dahi ol gece durub kendinin bârgâhına saadetle geldi. Hemandem kendüyi Rumiyane şivesinde kopdı. Andan Aşkara süvar olub kâfir çerisinden yana revane oldı. Meğer lalası Tavabil yolda karagol beklerdi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi lalasına uğradı. Zira hendek Kabusın ol beklerdi. Seyyid-i Cağfer Gazi’yi çün gördi eyitdi: Ciğer gûşem gice vaktin [36] kançerü(nereye) gidersin? Seyyid-i Cağfer eyitdi: Ey lala himmetün benümle bile olsun ki, Rum leşkerden yana giderim, didi. Lalası eyitdi: Ciğer gûşem gitme gel şâyed seni bileler bir elem irişe didi. Seyyid-i Cağfer Gazi eyitdi: Her-çi-bâde bâd Allah Te‘âlâya sığınub varsam gerek, başıma ne yazdı ise görsem gerek, didi. Andan dâdına olub çün gitdi. Yakın gelicek Aşkar bir yerde pinhan eyledi ve kendi sürdü Şim’onun çadırına geldi. Gördi kim Şim’on ve Şammas dahi taht üstünde oturmışlar ve Ahmer dahi bir zerrin kürsünün üzerinde oturmış, dembedem Seyyid-i Cağfer Gazi’nin hünerlerin vasf eyler ve her kadeh ki eline alur, içer Seyyid-i Cağfer Gazi’yi yâd ider ve başın salardı. 65 Hele bu nev’le Seyyid-i Cağfer Gazi dahi bir dem teferrüc idüb kendüyi ihzâya çekdi. Andan Ahmer dahi durub kendinin bârgâhına revâne oldı. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi Ahmer’in ardınca vardı, gördi kim Ahmer dahi çeriden taşra çıkdı. Birkaç kullar ardınca önünce bile idiler. Ahmer anlara destur virdi, döndiler, gitdiler. Ahmer dahi yalınuz Seyyid-i Cağfer Gazi eyitdi: Bir göreyim, Ahmer yalınuz kande gider, didi. Çün bir iki dere depe gitdi. Andan bir sahraya irişdi. Seyyid-i Cağfer Gazi gördi kim ol sahranın ortasında bir bağ var. Ahmer dahi olbağın kabusına gelüb atından aşağı indi ve içerü girüb bağın kabusını muhkem perketti, eyitdi: Mübâzeke Muhammedilerden kimse gele bağa gire diyü Seyyid-i Cağfer Gazi dahi ardınca dîvardan aşub içeri girdi, gördi kim bağın orta yerinde bir kasr nerdüban dikilmiş ve Ahmer dahi bağın içinde yürür adam arar, eydür: Mübaza Mühammedilerden bir kimse bağın içinde gizlenmiş ola diyü Seyyid-i Cağferi Gazi dahi Ahmer’ün ardınca bile yürürdi. Andan Ahmer dahi çün kasrın nerdübanın tutub yukaru çıkdı ve içerü girdi. Seyyid-i Cağfer Gazi dahi Ahmer’ün ardınca yukaru çıkdı ve Kasrın kabusına vardı. Gördi kim orta yerde bir taht kurulmuş ve üstünde bir mahbub kız aya benzer oturur ve bezm kurulmuş şarablar dökülmüş. Nukullar âreste olmuş çün Ahmer ilerüye vardı. Kız dahi Ahmer’e beraber gelüb elin boynuna saldı, aldı. Ahmer’i tahtın üstüne geçirdi. Kız Ahmer’e eyitdi: Kande idin? Ahmer eyitdi: Şim’onun katında idim, didi. Çün oturdılar, bir iki kadeh şarab içüb mest oldılar. Kız dahi işaret eyledi. Kuzu büryanı ortaya getürüb yediler ve içdiler. Andan çün Ahmer germ oldı. Bir kadeh alub elinde tutdı ve kıza eyitdi: Ben bu kadehi anun aşkına içirmeği bu gün beni meydan içinde zebun kıldı, didi. Kız dahi eyitdi: Seni kim bugün zebûn itdi, didi. Ol dem Ahmer yine kıza dahi Seyyid Gazi’nin erliğin ve pehlüvanlığını şol kadar vasf eyledi kim Seyyid Hazret dahi kapuda durub dikilirdi ve eyitdi: Acibedür bu yiğit eğer Müslüman olmazsa, didi. Ahmer dahi her kaçan kim kadeh içerdi. Seyyid Hazretin medh iderdi. Seyyid Hazret dahi bir kezden küpür küpür nerdübandan indi. [37] Güya kim saray damı sarsıldı. Ol dem Ahmer’ün içine korku düşüb sohbet yâd tiz yerinden turu gelüb taşra çıkdı. Seyyid Hazretin gördi kim aşağıda durur eyitdi: Sen kimsin, didi. Seyyid Hazret eyitdi: Sen ol kadehleri kimin aşkına içdin, bu gün ben seninle muharebe kıldum idi. Ben seni düşman sanurdum. Sen hod benüm dostum imişsin ki benüm aşkıma kadehler içersin. İmdi gel sen dahi benüm dinime gir iman dahi getür ve hem bana yâr yoldaş ol ta kim canunı tamû odundan kurtarasın, didi. Ahmer çün bu haberi işitdi, eydür: Hay sen bunda neylersin? Seyyid Hazret dahi eydür: Beni her kande ekser gerekdür, ben dahi anda hazırım, didi. Andan eyitdi: Hele hoş geldin, didi. Di imdi senünle güleş tutalum. Eğer sen beni basarsan ben Müslüman ve eğer ben seni basarsam sen benüm dinime girersin, didi. Seyyid-i Cağfer Hazreti eyitdi: 66 Hoş ola Ahmer, didi. Andan Ahmer bir has tuman giyüb Seyyid Hazretinin katına geldi ve kuşağın bana ver, benüm kuşağım sen tut, didi. Andan çün birbirinin kemerin tuttılar. Gece iki ejderha birbirine sarmışdılar. Ahmer üç kez kuvvet eyledi. Seyyid-i Cağferi yerinden ayıramadı ve kız dahi yukarudan teferrüç iderdi. Ahmer dahi Seyyid-i Cağferi alamaduğına kakdı, diledi kim ol dem Seyyid’e bir muşt vura Seyyid-i Cağfer Gazi hemandem kuvvet idüb Ahmeri yerinden getürdi, er kancacık yere urdı ve şâhin gibi göğsüne oturdı. Çün Ahmer dahi gözin açdı. Seyyid Hazreti eyitdi: Nicedür şartı yerine getürir misin, didi. Ahmer eydür: Er oldur kim sözünden dönmeye didi. Andan Seyyid Hazret Ahmer’ün göğsün üzerinden duru geldi. Ahmer eyitdi: Ne dimekle ben Müslüman olam, didi. Seyyid Hazreti Ahmer’e kelime-i şehadet öğretdi. İman getürdi. Din yolunda Müslüman oldı. Seyyid-i Cağfer Gazi’nin önünde yüz yere kodı. Ne hoşdur ol ki mahbûb ola pürkan Gönülde dost ola dilde düşman Cefasından vefalar ola makmûn Ola ayn-ı taleb sun‘ına makrûn Andan Seyyid Hazreti’nün mübârek elini tutub Kasra yukaru çıkdılar ve Seyyid-i Cağfer Gazi’yi kürsünün üzerine teklif eyledi. Geçüb karar eyledi, oturdı. Hakk Te‘âlâya şükür kıldı. Pes Ahmer bir kadeh doldurdı. Seyyide sundu, Seyyid Hazreti eyitdi: Bizim dinde şarab içmek haramdur, didi. Kız ânı işitdi. Meclis âletini ortadan getürdi, kuzu büryanın getürüb yediler, içdiler. Hamd eylediler. Andan Ahmer dahi eyitdi: Ya Seyyid-i Cağfer Gazi gerekdir kim ben sana bir lu‘b koyam, bana mübârek hâtır-ı şerîfinüz kalmasun, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Hoş ola Ahmer, didi. Andan Ahmer eyitdi: Ey Şah-ı cihân şimdiye dek sizin adınuz Seyyid-i Cağfer Gazi idi. Şimden gerü sizin adınuz Seyyid Battal Gazi olsun, didi. Andan Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Ya Ahmer ben dahi sana bir ad koyam. Ahmer hoş ola Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Senün adın Ahmed Turan olsun, didi. Pes bu şâdlık üzere bir âlî sohbetler kıldılar. Hakk dergâhına şükürler kıldılar. Andan Ahmed Turan eyitdi: Ey pehlüvân-ı [38] âlem imdi sen girü saadetle makamınuza buyurun. Ben dahi leşkerime varayın, irte olıcak ikimiz bile meydan içine gelelüm, birbirimizle cenk idelüm. Beni yıkasın, meydan içinde iman arz kılam. Donlu işideler. Andan sonra göresin. Küffara neler idem, didi. Seyyid Battal Gazi hoş ola 67 diyüb ikisi bile durdılar, leşkerine geldiler. Çün ale’l-sabah oldı. İki tarafdan nekkâreler döğüldi. Andan müminler cânibinden Sultan Seyyid Battal Gazi Aşkar-ı divzadeye süvar olub azm-i meydan eyledi ve otuz iki lağb hüner cevelan eyledi. Andan bir kez nağra urub eyitdi: Kanı Ahmer meydana gelsün cenk idelüm, didi. Ahmer dahi atın sürüb meydana geldi kim Seyyid nazar kıldı. Gördi kim Ahmer geceki gibi değil. Ahdin sınmış. Andan eyitdi: Ahmer nicedir, didi. Ahmer eydür: Ol geceki gibi değildir, gün bugündür, didi ve gece sarhoş idim, hesap değildür, diyüb heman elindeki süngüyü Seyyide havale eyledi. Seyyid Hazret dahi kılıcın süngüye karşu virdi. Ahmer’ün süngüsü pâre pâre oldı. Geldi kim Ahmer gice Seyyid Battal Gazi Aşkar sürüb irişdi. Ahmer’e bir peşt pây öyle urdı kim Ahmer’ün iki ayağı üzengüden çıkub depesinün üstüne muallâk yıkıldı. İki cânib leşkerinden kıyâkı kopdı. Abdülvahhab Gazi eyitdi: Aleyke aynullâh ey pehlüvan-zade didi. Andan Seyyid Battal Gazi şâhin gibi sıçradı. Ahmer’in göğsüne oturdı. Hançeri boğazında kodı ve eyitdi: Ya Ahmer nicesin, geceki kavle turur mısın, didi. Ahmer dahi aman diledi. Seyyid Hazreti duru geldi. Andan Ahmer Seyyid’ün kademinde baş koyub yüzün gözün sürdi. Andan Ahmer duru gelüb atına bindi ve atınun başını küffardan yana çevirdi ve katı âvâz ile “Eşhedü enlâ ilâhe illâllâh ve eşhedü enne Muhammeden abdehû ve Resûlehû”didi. Çün şehadet arz eyledi. Seyyide eyitdi: Ey pehlüvân-ı âlem dilerim ki sen bir dem teferrüç kıl görkim ben bu kulun bu âsîlere neler iderim, didi. Andan Ahmed Turan atını sürdi ve nağra urub eyitdi: Ey Kâfirler sizden ve sizin dininizden bîzar oldum ve Muhammed Mustafa’nın dinine girdim ve bu cânımı tamunun odundan kurtardım ve şimdiye değin adım, Ahmer idi. Şimdiden gerü adım Ahmed Turan oldı, didi. Çün müminler bu haberi işitdiler, şad olub Seyyide hayr dualar eylediler ve şadlıklar kopardılar. Kayserin oğlu Şimaon dahi eydür: Tiz irişün Cafer Ahmeri cazuladı. Bir çâre idin, didi. Ol dem bir veziri var idi. Bî-akl-ı mel’un anı virdi. Şemlas adlu tiz geldi. Ahmer’e eyitdi: Ya Ahmer sana noldu kim dininden döndün? Seni Cafer cazuladı. Gel seni ileteyim, vaftiz ettireyim, didi. Hemandem Ahmed Turan Gazi ileri geldi, kapdı. Şemlas’ı getürdi, yere urdı. Atından inüb Şemlas’ın başın kopardı. Meydan içine küffara karşu it başı gibi atdı. Andan yine atına süvar oldı. Çün Şim’on [39] anı gördi. Feryad eyledi. Kamu küffar çerisinin benizlerinde kan eseri kalmadı. Ol dem bir kâfir dahi Matran adlu meydana girdi ve eyitdi: Ya Ahmer sana noldu kim atan, deden dinin terk etdin varub bir bölük açlara uyasın, didi. Ahmed Turan anı dine davet eyledi. Matran-ı Lâ’in herzeye başladı. Hemandem Ahmed Turan Gazi hamle idüb Lâ’ine bir kılıç ile urdu kim iki pâre eyledi: Lâ’in cânı cehenneme ısmarladı. Anun ardınca Ahmed Turan Gazi bir bir ardınca yirmi kâfir depeledi. Bu tarafdan müminlerin tekbir âvâzı yedi kat âsumâne irişdi ve Ahmed Turan’a hayr dualar 68 idüb tahsin kıldılar. Pes Ahmed Turan gördi kim ayruk kâfirlerden kimesnenün zehresi olmadı kim meydana gire. Andan müminlere karşu gelüb Seyyid Battal Gazinin kademinde baş kodı. Andan eyitdi: Ey şâh-ı cihan dilerim. Senden ki destur veresin, kendümi kâfir leşkerine uram, didi. Seyyid Battal Gazi dahi desturdur ya Ahmed didi. Andan Ahmed Turan gazi dahi atın sürüb küffarın ol çokluk alayına urdu. Bu taraftan Müslüman gazileri dahi işitdiler kim Seyyid Battal Gazinün mübarek göğsü halîl gibi güm güm ötmeye başladı ve dahi donlu gazilerin cenk damarları deprenmeye başladı. Andan ceng-i harbilere dahi işared olundu ve Ahmed Turan Gazi kâfir alayına daldı ve kâfirlerin alayların kalbi kalbe urdu. Andan anı görünce ayruk ol şâh-ı evliya sultan Seyyid Battal Gazi durduğu yerden bir ra‘dıvâr nağra bülend urdı ve hamle kıldı. Anun ardınca Abdülvahhab Gazi hamle kıldı. Anun ardınca Cu’da Gazi dört oğullarıyla hamle kıldı. Anun ardınca Emir Ömer üç bin piyâde yerinde koyub hamle kıldı ve bâkisin cenge saldı. Gel gör imdi ol iki derya gibi leşker birbirine karçıştı ve kılıç kılıca girdiler. Kan seyl mânendi olub akdı ve güllerden peştlar yığıldı ve kanla çukurlar doldı ve kılıçlar şarkıldısından meydan zelzeleyle vardı ve atlar ayağından tozlar havaya diren diren oldı ve gün dahi havada görünmez oldı. Sankim havada gün tutuldu ve toz içinde adam görünmez oldı ve birbirin bilmez oldı. İslam gazilerine kuvvet vire Allah diyelüm Muhammede salâvat virelim. Ol dem san kim kıyametten bir alamet oldı. Vâz kaldı kim Müslümanlar sanalardı zira küffar leşkeri iki yüz bin kâfir idi ve Müslümanlar on iki bin gazi idi ve güya kim Müslümanlar bir derya içine girmişler idi. Ol dem şâh-ı evliya Sultan Seyyid Battal Gazi mübarek yüzün dergâha tutub eyitdi: İlâhî inâyet, hidâyet sendendür ve bu cenge ben sebeb oldum. Beni serm-sâr eyleme bi-Hakk-ı enbiya ve evliya diyüb münacât eyledi. Hemandem bir yel havadan peyda oldı. Toprağı getürüb kâfirlerin çerisinin üstüne sürdi. Toz gözlerine girdi. Kamusı kör oldı. Andan Sultan-ı âlem Seyyid Battal Gazi giştâb kalkanın yüzüne alub nağra urdı. [40] Andan Aşkarı Şim’on’un üstüne sürdi. Saflar ve kablar süngülerin Şim’onun alayına uğradı. A’lem dibine çıka vardı. Şim’onun alemdarın ve ilmin çaldı. İki pâre eyledi. Ayruk Şim’on anı görünce yüz kaçga dutdı. Müminler dahi gayretlenüb kıbarmağa başladılar. Râviler rivayet iderler kim, İslam gazileri tamam üç gün üç gece küffarın leşkerine kılıç urdılar. At üstünden inmediler. Azîm cenk eylediler ve üçgünden sonra dönüb genc-i âlem-i sahraya gelüb kondılar. Andan Seyyid Battal Gazi Şim’on’un çadırın kamu Ahmed Turana bağışladı ve seksen bin kâfir kılıçdan geçdi ve altı bin dahi esir geldi. Kamusu gelüb Seyyid’in kademinde Müslüman oldı. Kamusuna bahşişler virdi ve ol Müslüman olanları Rebi’ bin Kaysere ısmarladı. Andan Seyyid buyurdı. Ol alınan gaza malından halifeye pençik çıkardılar, bâkisin gazilere bahş eyledi. Kendüsi bir habbesin kabul etmedi ve 69 İslam gazilerinden şehid olanların Seyyid Hazretleri namazın kılub defn eylediler. Andan gönül birliğiyle ol aradan geçüb azm-i Malatya kıldılar. Çün şehre geldiler. Tiz halifeye fetih-nâme yazub Cu’da Gazi ile Bağdata irsal eylediler. Çün Cu’da Bağdata Halifeye gelüb vüsûl buldı ve fetihnâmeyi halifeye pençik birleh teslim eyledi. Halife dahi çün nâmeyi okudu. Âzim şâd oldı. Seyyid Battal Gaziye hayr dualar eyledi ve halife dahi buyurdı. Tiz bu fetihnâmeyi Şam vilâyetine bildürdiler ve kamu İslam vilâyetine dahi nâmeler perâkende idüb Seyyid’ün bu fethin ‘ayân kıldılar. Andan kamu ehli islamda olanlar Seyyide hayr dualar kıldılar. Andan halife dahi buyurdu. Sekizinci gün Malatya gazilerine Seyyid Battal Gazi’ye ve Emir Ömer’e ve bâki gâzilere name yazardılar. Cu’da gazi ile irsal eylediler ve hil’atlar dahi bahşişler gönderdiler. Andan Cu’da Gazi çün Malatya’ya gelüb irişdi ve nameyi Seyyid’e virdi ve Emir Ömer’e ağır bahalu donlar önünde kodı ve bâkî gazilere dahihâllü halince halifenün hil‘atlerin taksim eyledi ve halifenin ağzından kamu gazilere dil-nüvâzlık kıldı. Donlu gazilerin hatırları şâd olub halifeye hayr dualar idüb Cu’da Gaziye aferinler okudular ve dahi küffarda olanlar kamu kâfirler bu sınıklığıyla ve bu perişanlık ile yas-ı mâtemde kaldılar ve İslam diyarında olan müminler dahi Seyyid Battal Gazi Hazretlerinin sâye-i saadetinde hayr dualar edüb yemekde ve içmekde ve zevk-ü safalarda olub bir zaman bunun üzerine kıldı. Seyyid-i Kâinat Muhammede Salâvat Bu Meclis Kayserin Dört Oğlu beş yüz bin Erle Gelüb Seyyid Anları Sındurdığıdur Râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet kılmışlardır kim çünkim ol kış geçdi ve bahar geldi âlem dahi uçmağa döndi. Bir gün Emir Ömer ve Seyyid Battal Gazi teferrüce uzandılar. Gelüb bir ulu su kenarına kondılar. Seyyid Hazret diledi kim anda suya gire. Andan [41] Aşkara binüb suyu geçdi ve gelüb bir yere suya girdi, yine çıkub donların giydi. Nâgâh gördi kim karşuda bir büyük köşk göründü ve köşkün içi bağ orta yerinde ve çevresi divar içi dürlü yemişler. Seyyid Battal Gazi acibe kalub eyitdi: Ne hûb makam olur. Acibe kimin ola, didi. Andan atına binüb bağın kapusın istedi. Yani içerü gire nâgâh ol dem gördi kim bu köşkün dahi penceresi açıldı. Seyyid Hazret bir kez nazar kıldı. Gördi kim bir mahbub kız boynu ve kulağı sim ve zer içinde gark olmuş, teferrüc eder. Binbir Yusuf dahi önünde sergerdan olur. Çün Seyyid Hazreti bir kez gördi. Evvel bakışda heman âşık oldı. Kız dahi Seyyid’i gördi. Ol dahi divâne olayazdı. Kız ol dem dâyesine sual eyledi, eydür: Daye şol kim idi, sen bilür misin kimdür, didi. Dayesi eydür: Belî bilürem, kız andan ahvâlin dâyesine idivirdi. Dâyesi eyitdi: 70 Sakın sen râzını kimseye dime. Bu Seyyid Battal Gazidir ve senün ammun oğludur. Azîmlerdendür. Görelim Hakk ne göstere, didi. Andan çün Seyyid Hazreti Emir Ömer’in katına geldi ve aşk odı cânına eser kıldı. Emir Ömere dahi sual eyledi, eyitdi: Ol gördüğümüz kasr köşk kimindür, didi. Emir Ömer eyitdi: Ey şîr Hakk senün ammun Hasan’un bir kızı var. Adına Zeyneb eydürler ve hûbluk içinde bir dahi nazîri yokdur, didi. Çün Seyyid Battal Gazi Hazretlerinin aşkı dahi ziyâde oldı ve Zeyneb dahi pes beter oldı ve bunun üzerine kırk gün geçdi. Bir gece Emir Ömer dahi Resul Hazretini düşünde gördi. Resul Hazreti eydür: Ya Emir Ömer irte olıcak âdem ve bir imam Hasan’ı oku kim, ben anun kızı Zeynebi virdim. Ol dahi iki bir dimisin oğlum Battala versün, didi. Çün ale’l-sabah oldı. Emir Ömer tiz bir adam virdi. Okudular ve bu hikayeti bildirdiler. Hasan dahi şad olub baş üzere virdim, didi. Andan tiz bir ulu cemiyet idüb nikâh eylediler. Zeynebi Seyyid Battal’a virdiler. Muradlar hâsıl kıldılar. Andan çün kim bunun üzerine üç ay geçdi. Birgün Malatya Gazileri Seyyid’ün ve Emir Ömer’in katında oturub can sohbetin iderlerdi. Ol dem müminlerin casusu İbrahim bin Münzer gelüb içerü girdi ve zemini öpüb Seyyid Hazretine dua kıldı. Seyyid Battal Gazi eyitdi: İbrahim kanden gelürsin, dedi. İbrahim eydür: Ey pehlivan-ı âlem Ma‘mûriyyeden gelürem. İllâ siz gâfilsiz Şimos Kayserin oğlu beş yüz bin er arz eyledi ve bunda gelmek istedi. Mihriyâil’in karındaşı komadı ve Kaysere dahi bildürdi ve yardım versün diyü adamlar saldı. Ayruk bilmezem hâl nedür, didi. Ol dem Münzer dahi gelüb eyitdi: Ey şâh-ı cihân ben dahi İstanbul’dan gelürem. Şim’onun karındaşı Şammas anda geldi, ağlayub zârılık eyledi ve eyitdi: Tiz yerâğ ile bize çeri vir, varalım. Muhammedîleri ortadan getürelim. Battalı sehl tutdun ol senün oğlun dininden çıkardı ve Ahmer [42] gibi pehlüvanı dahi Müslüman eyledi. Âlemi harab eyledi ve iki defa senin leşkerin sıdı, diyüb hay hay ağladı. Andan Kayser dahi eyitdi: Dört oğlum vardur, bile varsunlar, tamam Müslümanları kılıçtan dahi geçürsinler ve hem Battalı tutub her kim bunda getürürse tamamet tacım tahtım anun olsun, didi ve her biri dava urub yola revane oldılar. Uş geldiler. Tedarik üzere olun, didi. Andan Emir Ömer Seyyid Battal’a eyitdi: Nice idelim Seyyid Hazreti eydür: Hiç üşenmen, Hakk Te‘âlânın inayeti ve ceddim Muhammed Mustafa mucizatı bizümledir. Tiz âlemleri taşra çıkarun ve münadî kılun, asker cem’ eylen, didi ve hem öyle kıldılar. Yirmi bin er hazır kıldılar ve nekkâreler deprettiler. Gazaya niyet idüb can baştan ve hânümândan geçdiler. Andan Seyyid Battal Gazi Hazretleri Aşkar-ı divzadeyi eyerleyüb otuz altı saz-ı selb bir eksiksiz kendüye âreste kıldı ve kılıç hamâil kuşanub andan Bismillâhirrahmânirrahîm niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb, Aşkarın üzerine şahin gibi süvar oldı. Ol dem dahi Zeyneb Hatunu eyitdi: Ey sultan-ı âlem ben dahi sizinle bile giderim ki benim sensiz 71 tâkatim yokdur, didi. Seyyid Hazret eyitdi: Ey Nazenîn evde durduğın yeğdür, didi. Andan Seyyid Hazreti buyurdu ve kamu gaziler dahi süvar oldılar ve yirmi bin gaziden on iki bin er aldılar. Bakisinin şehrde kodılar. Andan tevekkeltü tealellah diyüb yürüdiler. İslam gazilerinin uğruna tekbirullah diyelüm, Muhammede salâvat verelim. Çün kim Malatya gazileri yürüdiler. Şehirden taşra bayağı yere gelüb karar eylediler ve Seyyid Battal Gazi dahi konub girü makamına karar eyledi. Gördü kim ol dem Zeyneb Hatunu gelüb Seyyid’ün mübarek elin bûs eyledi. Seyyid Hazreti niçün geldin, didi. Zeyneb eyitdi: Ey sultan-ı âlem sensiz ayruluğa doymadım, didi. Ol dem Seyyid buyurdı. Zeyneb Hatunu taşra çıkarub ayru hayme kurdılar. Pes dahi ol gece gaziler dahi ibadete meşgul oldılar. Tesbihler eylediler. Hakk dergâhına nâliş eylediler. Çün irte oldı. Gördiler kim küffar çerisi çıka geldiler. Gök demür içine gark olmuşlar ve kâfir çerisi dahi karşılarında Müslümanların askerin gördüler kim bir bölük asker durur. Ol dem Kayserin oğlu bî-akl-ı mel’un bir pehlüvanı vardı. Adına Milâd-ı Rûmî derler idi. Anı virüb eyitdi: Var tiz eriş gör ol karşuda duran ne kavmdür, didi. Andan Milad-ı Rumî dahi bin kişi alub müminlere karşu yürüdü. Ol dem şâh-ı evliya diledi kim kendüyi ol bin kişiye ura. Hemandem Ahmat Turan ve Cu’da ve Musa ve Naim ve Nasr-ı Habbab ve Ali bin Haşim ve Abdülvahhab ve Tavabil ve Eflahon bu on kişi gaziler, Seyyid Battaldan dilek eylediler ve müminlerden doksan kişi aldılar. Seyyid Battalı hamle kılmağa komadılar. Andan evvel Ahmed Turan hamle kıldı. Anun ardınca kamu yârenler hamle kıldılar. Bir saatte üç yüz kâfiri hâke saldılar ve kâfirlerin kalanı [43] Koskona kuvvet Kamihiye berekad diyüb mecruh-ı bîçâre olub kaçdılar. Müminlerden hiçbirinin burnu kanamadı. Şâdü Hürrem olub bir eksiksiz geldiler. Seyyid Battal Gazinin kademinde baş kodılar. Çün Milad-ı Rumî dahi kaçıb Şim’on katına geldi. Şim’on dahi kakıyub Milad’a eyitdi: Hayf senün gibi pehlüvan bin kişi ile yüz kişiye karşu durub cevab veremedin, didi. Milad-ı Lâ’in eyitdi: Ey Ahmer sen bilmez misin kim nice erdür ve kılınca kim karşu durur, didi. İşbu nev’le küffarın leşkeri dahi gelüb kondılar ve orta yere meclis âletin getürüb yediler, içdiler. Lâ’inler çün germ oldılar şammas buyurdı. Tiz kırk kişi getürdiler ve bir veziri var idi. Adına Sabuh derlerdi ve name yazub vezirine virdi ve eyitdi: Ya Sabuh var, bu nâmeyi algıl ve ol kavme iletgil. Ol Battalı tutub bana versünler. Yok, derlerse nâr-ı nur hakkı için şol niyete gelmişem kim tamamed ne kadar, İslam diyarı var ise oda yakaram ve ne köylerin ve ne halifelerin korum, bilmiş olsunlar, diyü kırk keşiş birleh vezirini gönderdi. Çün Kayserin veziri gelüb Hendek kabusuna uğradılar. Cu’da Gazi ol dem hendek kabusunu beklerdi. Alub bunları Emir Ömer’in ve Seyyid Battalın katına getürdi. Andan çün bunların namelerin okıdılar. Çün Seyyid Hazreti bu nameyi işitdi. Hemandem duru geldi. Emir Ömer’in elinden nameyi 72 aldı. Pâre pare eyledi. Andan Sabuh’un burnun ve iki kulağın kesüb Sabuh’un eline virdi ve eyitdi: Var imdi Lâ’in Şim’ona ve Şammas’a eyit kim ol melun bile kim benim niyetim oldur kim tamamed Rum vilayetin Müslümanlık kılam ve İstanbul’u dahi harab idem. Kiliselerin yerine mescitler ve medreseler yapam ve hangahlar düzem ve Kayseri dahi boğazından asa koyam ve Hakk Te‘âla Hazretleri dahi beni bu işler için yaratmışdır, bilmiş olsun didi. Andan o keşişleri dine davet eyledi. Lâ’inler gelmediler. Başların kesdi ve Sabuh’u dahi burnu ve kulağı kesik Şim’ona ve Şammas’a gönderdi. Çün Sabuh dahi can acısıyla şol halde gelüb Şim’ona ve Şammas’a erişdi. Şim’onun ve Şammasın benizlerinde kan eseri kalmadı, eyitdiler: Nice yavuz kavim olurlar. Mübâzâ bizim dahi namusumuz yere uralar. Yeğrim oldur kim işbu bundan girü dönevüz, didi. Çün Şammas dahi böyle söyledi. Şim’on kakdı ve Şammasa eyitdi: Bu ne sözdür kim sen söyledün, bari seni öldüreyim. Andan kendümi işbu leşkere urayım. Dünyada yavuz adıyla diri olmakdan iyü adıyla ölmek yeğdir, didi. Heman dem Şim’on buyurdı. Tiz Firenk leşkeri atlarına binüb alaylar bağlayub meydan yerine geldiler. Saflar tutub durdular. Eznecânib bu taraftan İslam gazileri dahi cübbelerin cevşenlerin muhkem idüb andan cümle gaziler gönül muradlarıyla Bismillâhirrahmânirrahîm diyüb niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb atlarına süvar oldılar ve cenk nakkârelerin ve köslerın depretüb ve gûne [44] gün İslam sancakların çekib hendekten taşra çıkdılar ve alaylar saflar bağlayub durdılar ve savaş meydanın gözetdiler. Andan eyitdiler: Görelim evvel meydana kim gire ve erlik hünerin kim vire deyib durdılar ve arkaların bir sarb dağa virdiler. Karar eylediler. Çün Şim’on dahi gördi kim müminler katı sarb yerde dururlar. Ol dem Lâ’in bir kafir virdi. Adına Sercabil derlerdi. Anı Lâ’in beş bin kişi ile dağın sağ sol yanına virdi. Kendi dahi nakkâresin döğüb müminlere karşı yürüdü. Andan dört yakadan hamle kıldılar, kâfirler İslam dilâverleri dahi gayret idüb dağdan çok taşlar atdılar ve hayli kâfir helak eylediler ve ol gün dahi gece karakörüne değin müminler gaziler azim savaş cenk eylediler. Andan çün akşam irişdi. İki taraftan tabl-ı âsâyiş çaldılar, gelüb kondılar. Andan küffar çerisi dahi konub yemeğe şarab içmeğe meşgul oldılar. Laf-ı güzaflar urub her biri bir dava urub urdılar ve müminler dahi abdest alub akşam namazın kıldılar ve nimetler yiyüb şerbetler içdiler. Hamd-ı şükürler eylediler. İrteye değin tesbihler ve tehlil eylediler. Çün ale’l-sabah oldı ve güneş Kal’a-i Kafdan baş gösterdi. İki taraftan cenk nakkâreleri çalındı ve gûnâ gün ilimler dinledi. Andan meydana nazar saldılar. Ol dem mümnlerden Cu’da gazinin oğlu Musa gelüb Seyyid Battal Gazinin kademinde baş koyub destur diledi. Seyyid Hazreti Musa’ya destur virdi. Hemandem Musa Gazi atın sürüb meydana girdi ve küffardan dahi bir kâfir meydana girüb Musa’ya hamle kıldı. Musa kâfirin hamlesin men eyledi ve birbiriyle hayli cenk eylediler. Aher 73 Musa Gazi Lâ’ine bir gürz urdu kim Lâ’ini atıyla bile yıkdı. Müminlerden tekbir âvâzı âsumâne irişdi ve küffar leşkerinden azîv zârîlik kopdı ve anun ardınca bir Lâ’in dahi girdi. Musa Gazi anı hiç söyletmedi. Bu taraftan müminler Musa’ya hayr dua kılub âferinleri getürdiler. Andan ne kıssayı dîrâz idelüm. Ol dem Musa Gazi meydan içinde otuz kâfiri bir bir lu‘bla helak eyledi ve küffardan feryad figan kopardılar ve müminlerden tekbir âvâzın yedi kat âsumâne irişdirdiler. Şâdlıklar nakkârelerin depredüb Musa’ya hayr dualar kıldılar. Ol dem yine küffardan Sinbad-ı Lâ’in atın sürüb meydana geldi ve Musa ile hayli cenk eylediler. Birbirin alımadılar. Aher Sinbad Lâ’in gördi kim zebun oldı. Musaya eyitdi: Ey pehlüvan benüm hâtırım diler ki Müslüman olam. Eğer kabul idersen, didi ve hem varayım çerim birleh dahi geleyim andan Müslüman olayım, didi. Musa gerçek sandı, varamadı. Tiz didi. Lâ’in Sinbad çün dönüb gitdi. Şim’on anı gördi, eyitdi: Ya Sinbad noldun, heriften ne yüz döndürdün, kaçdın, didi. Sinbad eyitdi: Ya Melik benüm Ahmed’üm belürdi. Yohsa ol benüm katımda ne kişidür, didi. [45] Andan ol dem küffardan Naryon Lâ’in hamle kılub Musa’ya kılıç havale eyledi. Musa men eyledi ve üç kez hata savdı. Andan nevbet Musa’ya değdi. Kılıç eline alub tekbir getürdi. İrişüb Naryon’a bir kılıç urdı. Lâ’in kalkan beraber vermiş idi. Kalkanıyla kâfiri göğsüne değin iki pâre eyledi. İki cânibden kayâkî kopdı. Kâfirler feryad figan kopardılar. Müminlerden tekbir avazı âsumâne irişdi. Ayruk kâfirlerden meydana kimse girmedi. Musa pehlüvan dahi gördi kim öğlen vakti irişdi. Andan dönüb müminlerin katına geldi. Müminler dahi Musa pehlüvana hayr dualar eylediler, aferinler getürdiler. Emir Ömer Seyyid Battal Gazi dahi Musa’ya hayır dualar eyledi. Andan abdest alıb öğlen namazın kıldılar ve dahi meydan gözettiler. Andan çün namazdan fariğ oldılar. Musa’nın Ammusı oğlu Mehmed bin Ali müminlerden azm-i meydan kıldı. Cevelan gösterdi. Çün Şammas anı gördi. Sinbad’a eyitdi: Ya Sinbad nar-ı nurun yüzü suyun yere döktün, eyleme gerekdür, didi. Lâ’in gayretlendi. Çâr ü nâçâr olub Muhammed’e beraber geldi ve birkaç hamle ortadan hata geçdi. Âhir Sinbad-ı Lâ’in yine zebun oldı. Yine Muhammed’e dahi eyitdi: Benim sana bir haberim var, söyleyem didi. Muhammed eyitdi: Nece? Ahmer ve Kayserin oğlu Rebi’ Müslüman oldı. Eğer kabul edersen ben de olam, didi. Muhammed eyitdi: İmdi iman arza kıl, didi. Sinbad eyitdi: Sen evvel var Battala söyle didi. Muhammed Gazi dahi gerçek sandı. Gelüb Seyyide bu hikayeti haber virdi. Seyyid-i Hazret bîihtiyarsız güldü ve Muhammede eyitdi: Ey pehlivan Lâ’in zebun oldı. Seni aldattı. Gördü ki zebun oldı, hile eyledi. Seni bu tarafa virdi. Kendüsi ol yanaya kaçup gitdi, didi. Çün ol dem iki taraftan döndiler ve tabl-ı âsâyişler çaldılar. Küffar çerisi melûl perişan haymelerine geldiler. Kondılar ve meclis âletin ortaya getürüb şarablar içmeye meşgul oldılar, bu taraftan İslam gazileri dahi şâd-ü Hürrem 74 gelüb haymelerine kondılar. Çün akşam irişdi. Abdest alub akşam namazın kıldılar. Andan iki taraftan karakola bindiler ve şebhûn kıldılar. Birbirin gözettiler, müminler dahi münâcaat eylediler. İrteye değin tesbihler ve tekbirler idüb Hakk Te’âlâ Hazretine münacaat eylediler. Çün ale’l-sabah oldı ve güneş Kal’a-i kâfdan baş gösterdi. Yine iki taraftan cenk nakkâreleri çalındı ve küffar çerisi binüb alaylar bağlayıb, durdılar ve İslam gazileri dahi niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb atlarına süvar oldılar, andan alaylar bağlayub meydanda savaş yerine muntazır oldılar, ol idi kim müminlerden ol Muhammed bin Ali yine evvel azm-i meydan etmek diledi. Seyyid Battal Gazinin kademinde baş kodı. Seyyid Battal Gazi, Muhammed’e destur virdi. Andan Muhammed Gazi at sürüb meydana geldi ve bir giz çıkarub, eyitdi: Ey Kâfir-i Sinbad dünkü gün beni aldattun, meydandan kaçdun, eğer er isen gel berü senün ile meydanda îrâd olalım, didi. Çün Kayserin oğlu Şammas dahi [46] bu narayı işitdi. Sinbad’a eyitdi: Hay sen herifinden niçün yüz döndürdün? Sinbad-ı Lâ’in eyitdi: Ya melik yalan söyler. Ol kendi zebun oldı, kaçdı, der. Andan küffardan Tahir-i Antaki Muhammede hamle kıldı ve bîmuhârebe gürz havale eyledi. Muhammed men eyledi ve üç kez ortadan hata geçdi. Çün nevbet Muhammede geldi. Andan gürzün başının üstünde çevirib irişti. Tahire bir gürz öyle urdu kim, Tahirim kalkanı iki şak olub kendüsi yere beraber oldı. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Küffardan feryad figan irişdi ve zârlık kopardılar. Müminlerden tekbir avazı âsumâne irişdi ve beşâret nakkâreleri çalındı. Andan Kayserin oğlu Şammas kakdı. Sinbad’a eyitdi: Tiz meydana var, herine beraber dur, yohsa şimdi seni pare pare ittirirem, didi. Ol dem Sinbad-ı Lâ’in nâçâr olub meydana geldi. Muhammede kılıç havale eyledi. Muhammed men eyledi. Ol dem Muhammed çabuk deprendi. Erdi Kâfir Sinbada bir kılıç öyle urdı. Lâ’inin uyluğuna uğradı başını savdı. Lâ’inin uyluğu teneke gibi yarıldı. Sinbad-ı Lâ’in Muhammedin önünden gidiyordu. Kayakı iki leşkerden kopdı. Çün Kayserin oğlu Şammas bu hâli gördü, buyurdu. Muhammed’ün üstüne bırağurdan kâfirler bir bir hamle eylediler. Bu taraftan dahi Seyyid Battal Gazi Hazretleri durduğu yerde Aşkarın üzerine bir var arslan gibi gerneşmeye başladı ve mübarek göğsü halil gibi güm güm ötmeye başladı. Çün gaziler irişdiler, eyitdiler: Arslan yine şikâr arzuladı dediler. Ol dem Muhammed Gazi dahi kiştâb kalkanı yüzüne dutub kâfir alayına daldı ve bu taraftan Seyyid Hazretinin ayruk kararı kalmayub durduğu yerden bir kez ra‘dıvâr nara urdu kim güya seb-i semâvât birbirine dokundu. Andan hamle kılub küffar alayına girdi. Kalbi kalbe urdı. Anın ardınca Ahmed Turan Gazi hamle kıldı, anun ardınca Abdülvahhab gazi hamle kıldı. Anun ardınca kamu gaziler hamle kıldılar. Tekbir idüb hamle kıldılar. Gel gör imdi İslam dilâverleri cûş u huruşa gelüb cenge meşgul oldılar ve ceng-i harbileri deprettiler. İki taraftan cenk 75 nakkâreleri çalındı ve kılıç kılıca girüb akşam vaktine değin azim savaş eylediler. İslam dilâverleri katı cenk kıldılar ve derya gibi biribirine karışdılar. Çün ahşam vakti irişdi. İki taraftan tabl-ı âsâyiş çalındı. Andan iki taraftan ayrıklaşdılar. İslam gazileri âlem dibine çıka geldiler. Şol sâğiş erenleri gibi döndiler. Haymelerine gelüb kondılar. Çün kâfir çerisi dahi melül perişan olub kondılar çün Kayserin oğlu Şim’on dahi gelüb tahtına oturdı. Kamu beyleri vezirleri gelüb katına cem oldılar. Şim’on eyitdi: Beyler gördünüz mü nar-ı nur bize nice horluk kıldı diyüb hay hay ağladı. Bu taraftan İslam askeri dahi akşam namazın kılub ta’amlar yiyüp [47] şerbetler içüb Hakk Te‘âla Hazretlerine şükürler kıldılar ve dahi iki taraftan karagula binüb müminler irteye değin ibadet ve ta’at idüb münacat kıldılar. Çün ale’l-sabah oldu ve güneş Kal’a-i kâfdan baş gösterdi. Andan İslam gazileri şâd-ü Hürrem olub tabl nakkârelerin deprettiler ve cenk âletlerin dahi giyüb atlarına süvar olmak üzere Bismillahirrahmânirrahim niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb süvar oldılar ve savaş yerine geldiler ve meydana muntazır olub, eyitdi: Görelim evvel meydana kim gire ve erlik hünerin kim vire didiler ve dahi küffar çerisi çâr-ü nâçâr olub atlarına bindiler ve saflar bağlayub durdılar. Evvel ki azm kıldı. Kayserin oğlu Şim’on idi. Âlem sancak önünce ve iki yüz altun kuşaklu kul ve iki yüz Rumî âdemîler belince gelüb azimet-i meydan gösterdi. Cevelân eyledi: Bu taraftan İslam gazilerinden Ahmed Turan Gazi çün anı gördi. Atın sürüb azm-i meydan eyledi. Şim’on çün Ahmed Turanı gördi at başın çevirib kendi alayına kaçdı. Kayakı Müslümanlardan kopdı. Andan Şim’onun karındaşı Şammas dahi kakıyub Şim’onun yüzüne tükürdü ve Şammas kendi diledi kim ol dem meydana gire. Andan Sercabil-i melun komadı. Kendü meydana girdi. İslam askeri çün Sercabilin kadi kâmetin gördiler. Taaccübe kaldılar. Andan çün Ahmed’e beraber geldi. Ahmed Turan’a eyitdi: Ya Ahmer reva mıdur ki sen Kayser gibi padişahın ser-leşkeri olasın atan, deden dinin terk edesin. Varub bir bölük açlara uyasın. Gel seni ileteyim. Kayserden dileyeyim suçun bağışlasın, didi. Ol dem Ahmed Turan kakdı ve elindeki süngüyü Sercabile havale eyledi. Sercabil-i Lâ’in dahi gayet silahşör Lâ’in idi. Gördi kim Ahmed’in süngüsün men eyledi ve dahi Sercabil’in Ahmed ile on hamleleri ortadan hata geçdi ve Ahmed Turan dahi zebun oldı ve Sercabil-i melun dahi Ahmed’e gürz havale eyledi. Ahmed kalkan beraber virdi. İrişüb Ahmed’e bir gürz urdı. Ahmed’in kalkanı dağıldı ve başını savdı. Atına dokundu, atla yıkıldı. Müminlerden Tavabil anı gördi. Seyyid’in lalası atın sürüb meydana girdi. Gaziler seğirdüb Ahmed Turanı meydandan çıkardılar ve Sercabil Lâ’in Tavabil birleh çok cenk eyledi ve ahir Tavabil dahi zebun oldı ve nice kıssayı dîrâz ideyin. Her Müslüman ki meydana girdi. Sercabil-i Lâ’in zebun idüb meydanı tutdı. Seyyid Battal Gazi gördi kim çün Sercabil-i Lâ’in meydanı tutdı ve hal böyle oldı ayruk 76 bir kerbir var. Arslan gibi Aşkarın üstünde gerneşti. Andan bir nârâ ra‘dıvâr ile çıkardı kim kâfir Müslüman serasime oldılar ve niceleri atdan yıkıldı ve Sercabil az kaldı kim atından yıkıla. Çar ü nâçâr kendü özün düşürdi ve gördü kim karşusunda bir atlu [48] durur. İlla katı heybetlü görünür. Andan eyitdi: Sen kimsin ve ne kişisin, didi. Seyyid Battal Gazi eydür: Ben Battalım, kâfire kattalım, didi. Çün Lâ’in anı işitdi, eyitdi: Hay ben dahi seni isterem diyüb, Lâ’in elindeki süngüsün Seyyide havale eyledi. Seyyid Hazretleri tazpanla çarptı. Men eyledi ve dahi üç kez hamle kıldı. Lâ’inin her bir hamlesin dahi Seyyid Hazreti bir lu‘b ile reddeyledi. Andan nevbet çün Seyyide değdi. Süngüsünü mübarek eline alub irişdi. Sercabile bir süngü ile urdu kim Lâ’in kalkan beraber virdi. Kalkan Lâ’ine payidâr olmadı. Göğsüne urdu. Göbeğine uğradı bir yanından çıkdı. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Andan küffar çerisinden zarılıklar kopardılar ve müminlerden tekbir avazı âsumâne irişdi. Seyyid Hazretine hayr dualar kıldılar. Andan Seyyid Hazretleri Aşkardan aşağı indi. Sercabilin başını kesdi. Küffara karşu attı. Kayserin oğlu çün anı gördi. Feryad figan eyledi. Andan Garur küffar meydana girdi. Seyyide hamle eyledi. Ol dem Seyyid anı dahi hiç söyletmedi, helak eyledi ve ne kıssayı dıraz idelüm. Ol dem Seyyid Hazreti beraber ardınca elli kâfir diledi. Küffar çerisinin üstüne katı heybet oturdı. Andan İstanbul’un bir beği var idi. Tekfur dirlerdi. Ol dahi meydana girdi. Anı dahi söyletmedi. Bir kılıç urub iki pare eyledi. Kayserin oğlu Şammas anı gördi feryad figan idüb, eyitdi: Bari şunları görmeyeyim diyüb kendisi azm-i meydan eyledi. Andan mülûkâne donlar giyüb altun içine gark olmuş idi. Seyyide beraber geldi. Seyyid eyitdi: Sen ne kişisin, didi. Şammas eyitdi: Kayserin oğlu Şammasım. Sen kimsin kim, bugün öldürdün, kim her birinin kabusında nice senün gibiler, el bağlayub dururlar, didi. Seyyid Hazreti kakdı, eyitdi: Sen dahi hamle kıl, seni dahi anlarun yoluna ileteyim, didi. Şammas dahi bî-akl-ı çâr-ü nâçâr süngü havale eyledi. Seyyid Hazreti Şammas’ın süngüsün men eyledi. Geldi kim gice, Seyyid Hazreti Aşkarı depüb ve mübarek ayağın üzengiden çıkardı, irişdi. Şammasa bir pûşt-ı pay öyle urdu kim Şammas-ı Lâ’in atının sağrısından gerüye muallâk yıkıldı. Seyyid Hazreti dahi şahin gibi Aşkardan sıçradı. Yine durunca Şammas’ın iki ellerin kafasından bağladı. Tiz âlem dibine Eflahon birleh gönderdi. Kâfirler feryad figan kopardılar ve İslam dilâverleri şâdlıklar idüb beşâret nakkârelerin deprettiler. Seyyid’e hayr dualar idüb tekbir âvâzı âsumâne irişdirdiler ve Abdülvahhab Gazi eyitdi: Barek Allah ciğer gûşem bârek allah Hatalardan saklasın seni Allah 77 Müsavin söyleyen çürüsün Sana kast eden kollar kurusun Aleyke aynullah ey pehlüvan-zade didi. Andan Şim’on çün karındaşın bu halde gördü. Feryad idüb, Seyyidin üstüne hamle kıldı. Ser-cümle küffar çerisi at saldılar. Seyyid’ün üstüne gulû kıldılar. Zenberek oklar serpittiler. Seyyid Hazreti cûş [49] u huruşa geldi ve kiştâb kalkanın mübârek yüzüne alub cenge meşgul oldı ve bu taraftan İslam dilâverleri dahi ceng-i harbîler depredüb bir uğurdan tekbir getürdiler. Ser-cümle hamle kıldılar ve birbirine kâfir Müslüman kılıç kılıca girdiler. İslam gazilerine kuvvet vire Allah diyelim. Gel gör imdi ol iki derya gibi leşker birbirine karışdı. Kan, seyl manendi akdı ve kellelerden puştlar yığıldı ve atlar ayağından tozlar havanın yüzüne diren diren oldı. Güya kim gün tutuldı ve kılıçlar şarkıldısından meydan zelzele ile doldı. Sankim kıyametten bir alamed peyda oldı. Seyyid Battal Gazi dahi peyâpey üç kez dahi nara urdu. Andan Aşkarı sürüb saflar ve kalpler sökerin Kayserin alayına çıka vardı. Kayserin haç-ı peyker-i âlemin ve alemdarın akdardı. Kayserin oğlu Şim’on çün anı gördi. Ayruk yüz kaçmaya tutdılar. Müminler dahi gayret idüb câ-be-câ hamle ile küffar çerisinin yerinden kopardılar. Andan küffar leşkeri sındı. Müminler dahi kâfirlerin artlarına düşüb kimin kırmağa başladılar ve kimin bağlayub esir etmeye başladılar ve bu taraftan Şammas’ı çadıra getürdiler ve birkaç müvekkeller kodılar. Yani beyliler ve ol müvekkeller dahi ol dem çeri teferrücüne meşgul olmuşlar idi. Şammas dahi ol dem halvet bilüb kendüyi ellerin çözüb çadırdan çıkdı. Kaçdı. Ol dem Zeyneb Hatunun gözü dûş oldı. Hay hay diyince melun dağa çıkub kaçdı. Ol dem hâdimler dahi tiz Seyyid e haber virdiler. Andan çün kâfir leşkeri sındı. İslam askeri dahi üç gün peyapey kovdılar ve kırdılar ‘azim ceng eylediler. Tamam üç gün üç gece at üstünden inmediler. Küffara şöyle kılıç urdılar. Çün üç günden sonra müminler çıka geldiler. Seyyid Hazreti gelmedi. Ölüler içinde istediler. Seyyidi bulamadılar. Yarenleri perişan olub dururlardı. Andan çün kâfir sındı. Seyyid Hazreti dahi Şammas arayu bir su kenarına geldi. Atından indi ve donların kâfir kanından yudı, andan abdest alub öğlen namazın kıldı. Çün namazdan fariğ oldı. Gördi kim karşudan bir atlu gelür. Bildi kim Şammas’dur. Tiz Aşkara süvar olub karşu yürüdü. Şammas dahi Seyyid gördi. Titreme tutdı. Çâr ü nâçâr olub karşu geldi. Andan Lâ’in eyitdi: Ya Battal iyü halvet yerde elüme girdün diyüb, Lâ’in kılıcın çıkarub hamle kıldı. Seyyid Hazreti ileri yürüdi. Bir kez Şamması kapdı. Kuvvet eyledi. Atından yıkıldı. Ellerin kafasına bağlayub aldı, yürüdi. Eznecanib bu taraftan müminler melul perişan olub dururlardı. Gördiler kim ol şâh-ı evliya çıka geldi ve Şammas dahi belesince kamu yarenler şâdlıklar 78 idüb Seyyide karşu gelib kademinde baş kodılar. Yüz yere urdılar. Andan ol ganimet mal henüz dahi dururdı. Seyyid buyurdı, [50] bir yere cem idüb halife içün pençik çıkardılar. Bakisini Gazilere bahş eyledi. Seyyid Hazreti bir habbesini kabul etmedi. Pes ol gece Şammas Lâ’in yine fırsat buldu. Ellerin bendelerin çözdi. Seyyid’in çadırına geldi. Seyyidi bulamadı. Zeyneb Hatunu bulur. Uyurken Lâ’in yağlığın ağzına dıkar dahi söyletmeden iki ellerin bağlar. Andan çadırdan çıkarub gece vaktinde alur. Gider çün irte oldı. Müvekkeller Şamması bulamadılar ve hadimler dahi Zeynebi bulamadılar. Andan tiz Seyyide haber virdiler. Seyyid Hazreti bildi ki Şammas kâfirdir. Tiz durdı. Kendüyi Rumiyane şivesine koydı. Andan revane oldı. Andan üç gün gitdi. Çün dördüncü gün bir deyre geldi, gördi kim yedi ruhban çıkageldiler. Seyyide sordılar. Ne kişisin? Seyyid Hazreti eyitdi: Şammas kullarındanım. Anı hiç gördünümüz mi didi. Ruhbanlar eyitdiler: Ma’muriyye tarafına gitdi, didiler. Seyyid Hazreti dahi ol tarafa revane oldı. Yolda şikâr iderdi. Ol dem bir su kenarına gelib kondı. Aşkarı salıvirdi. Andan abdest alub namaz kıldı. Ol dem içinde Münzer çıka geldi. Müminler casusu idi. Seyyid Hazreti Münzer’e sordı. Kanden gelürsin, didi. Münzer eydür: Ey pehlüvan-ı âlem sizi isterem, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Şamması görmedün mü, didi. Münzer eydür, gördüm. Bir ata binmiş ve bir âdem üstünde bağlu idi. Ma’muriyye tarafına gitdi, ola, didi. Seyyid-i Hazret ol tarafa revane oldı. Sonra bir iki kişilere uğradı. Anlardan dahi haber sordı. Anlar dahi eyitdiler: Kayser-i Rum haricindedir. Şammas dahi anda gitti, didiler. Andan Seyyid Hazreti azm haricine kıldı. Çün şehre irişdi. Ol dem Aşkarı bir mağarada pinhan eyledi. Kendi sürdü şehre girdi. Eznecânib çünki Şamması Lâ’in haricine geldi, atasına haber oldı. Kamu beyler karşu gelüb Kayserin katına getürdiler. Şammas gelüb atasının elin öpdi ve eyitdi: Esir oldum idi, gene İsa beni halas eyledi. Battala kendüye kasd eyledim idi, bulmadım avratın buldum, bağladım. Aldım, geldim. Amma bilürüm ki Battal benüm ardımca gelür. Nar-ı nur devletinde bir elime gire idi. Başını kesem, anın şerrinden bu Rum memleketini halas ideyim, didi. Meğer Kayserin üç kızı var idi. Ulusunun adı Kitayon ve birinin adı Himayon ve ortancasının adı Mahbiroz idi. Zeyneb Hatunu Mahbiroza ısmarladılar. Mahbiroz Zeynebi hamama altun nefis donlar giydürdi ve yanına alıb zevkle oturdı. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi çün şehre girdi. Seyrederek pazara geldi. Gördi kim bir pir kişi karpuz satar. Bir akçe virüb bir karpuz aldı ve oturub yemeye meşgul oldı. Ol pir sordı. Ey yiğit kanden gelürsin, kande gidersin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Şammas kullarındanım. Müslümanlar bizi sıydılar. Her nem var ise aldılar ve beni şol halde kodılar, didi. Ol pir dahi eyitdi: Dünkü gün Şammas [51] dahi geldi ve dahi Battalın hatunun getürmüş ‘azim hûblardan imiş Kayser dahi and içdi kim bu defa kendi ata bine. 79 Ta Kâbe kabusundan ura ve âdemîsin kılıçdan geçüre ve Battalı duta. Erte bir gün dahi Ma’muriye’ye geçib, leşker cem idecekdir, didi. Andan ol gece ol pir Seyyidi alıb evine iletdi ve azim nevahat kıldı döşek idib çün ol pir yatdı. Uyudı Seyyid Hazreti duru geldi. Evden taşra çıkub sürdi. Kayserin sarayına geldi ve kemend atub yukaruye çıkdı. Gördi kim bir pencere şavk urur. Geldi ol pencereye nazar urdu, gördi kim, Kayser taht üstünde oturmuş ve çep çevre kamu vezirler oturmuşlar ve savaştan gelmiş birkaç beyler dembedem, bunlar dahi Seyyidin hünerlerin vasf iderlerdi. Andan bir pencereye dahi geldi, gördi kim anda dahi altun şamdanlar yanar. Kitayon ve Himayon Kayserin kızları oturmuşlar, anlar dahi Seyyidün erliğin söyleşürlerdi. Andan geçdi, bir pencereye dahi geldi gördi kim anda dahi bir taht kurulmuş ve üstünde bir mahbube kız oturmuş. Mahbiroz ve yanında Zeyneb Hatun oturur. Yemekde içmekde Mahbiroz Zeyneb’e sordu kim “Nedür adın?” Zeyneb adun eydürdi. Seyyid Hazreti dahi yukarudan dinlerdi. Mahbiroz dahi ol dem koynundan bir varaka çıkardı ve ol varakanın içinde Seyyid’ün yarenlerinin suretleri yazılı idi. Zeyneb’e çün gösterdi. Zeyneb eydür: Sen bunları kande gördün ve bu suretleri nice yazdun, didi. Mahbiroz eydür: Kırk gündür ki Resul Hazretin sallallâhü aleyhi vesellem düşümde gördüm ve dahi bu kırk kişi anun katında gördüm. Resul Hazreti bu kişileri uçmağa iletür. Ben dahi iderem. Beni bunların birine vergil, Didim. Resul Hazreti eyitdi: Kırk günden sonra ruzetinden aşağı kim ki inerse ben dahi seni ânâ virdim, didi. Ben dahi saydum, uş Resul Hazret buyurduğu bu gice kırk gün tamam oldı. Hod Hakk Peygamber ise ve eğer sözü gerçek ise yukaruda her kim var ise gele aşağı ine, didi. Ol dem Seyyid Hazreti çün bu haberi bir bir dinledi. Heman dem yukarudan çağırdı kim “Âmennâ ve saddaknâ Ya Resûl-i kevneyn ve İmâm-ı sakaleyn Muhammed Mustafa” diyüb nerdübandan aşağı indi ve köpür köpür sarsıldı. Andan Mahbiroz ve Zeyneb ikisi bile seğirdüb karşu geldiler. Yüzlerin hâkpâye sürdüler. Andan Mihbîruız dahi Seyyidün mübarek cemaline ve kemaline bir kez nazar kıldı ve ber-kemal gördi kim Mahbirozun, pes ol kadar dahi aşkı ziyade oldı. Andan tiz durub Mahbiroz kuzu büryanı var idi, ortaya getirdü. Yediler, içdiler. Hamd eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurub eyitdi: Ya nigâreyn gerek gitmek, didi. Heman dem Mahbiroz durub atasının ne kadar yarar nesnesi var ise getürdi. Seyyidin katına kodı. Şol ağır bahalu nesnelerden alub getürebildikleri tuhfelerden aldılar. [52] Tiz kemendler atub saray damından aşağı indiler ve atlar bulub kimine tuhfeler yükletdiler ve kimine kendüler bindiler. Andan Seyyidin Aşkarı pinhan eylediği mağaraya geldiler. Çün Seyyid dahi süvar oldı. Azm-i Malatya kıldılar. Eznecanib çün bu taraftan irte oldı. Hadimler dahi tâylar Mahbiroz hâlin bildiler. Tiz Kaysere haber virdiler. Kayser feryad eyledi. Tiz oğulların vezirlerin katına cem eyledi ve dahi üç oğulu birleh 80 birkaç beylerin çeri birleh ardlarınca gönderdi ve eyitdi: Her kim ki Battalı tutub öldürürse tamamet tacım ve tahtım anun olsun, didi. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi çün irte olunca yürüdü bir çeşme-i sâre irişdi. Anda inüb abdest aldı ve sabah namazın kıldı. Çün namazdan fâriğ oldı. Gördi kim toz belürdi. Heman dem silahların kuşandılar. Mahbiroz ve Zeyneb dahi silahlar kuşandılar. Ol dem toz içinde Şammas Lâ’in çıka geldi ve çağırub eyitdi: Ya Battal-ı Kattal yani sen bunun gibi işler idersin. Uş sana irişdim. Hazır ol dedi. Ol dem Mahbiroz ol âvâzı işitdi. Seyyide gelüb baş kodu ve eyitdi: Ya Emirü’l-müminin bir dem teferrüc kıl Gör kim bu karavuşun bu âsilere neler iderim, didi. Heman dem Mahbiroz Şammasa karşu yürüdü. Şammas söylenince Şammasa bir süngü urdu. Getürdi, atından yıkdı. Şammas örselenü gidivirdi. Andan kiçi karındaşı Konstantin hamle kıldı anı dahi bir gürz ile yıkdı. Andan bir karındaşı dahi hamle kıldı. Adına Rami’ni derlerdi ve Mahbiroz ile ata ana bir karındaş idi. Çün Rami’ni geldi, eyitdi: Ya Mahbiroz sebeb ne idi kim bizi böyle âleme rüsvay kıldın, didi. Mahbiroz ol dem ol varakayı koynundan çıkarub Rami’niye gösterdi. Resul Hazretini düşünde gördüğünü ve her ne kim buyurduğun şerh eyledi. Çün Rami’ni dahi hikâyeti bildi. Heman dem Hakk Te‘âlâ hidayet kıldı. Rami’ni cân-ı dilden İman arz kılub, Seyyidin mübarek kademinde Müslüman oldı. Seyyid Hazreti Rami’ni iki gözünden öpüp şâd oldı. Çün Şammas dahi bu hâli gördü. Dahi nefsi bağlanub leşkerine bırağurdan bire koman, didi. Seyyid Hazreti dahi nara urub hamle kıldı ve Zeyneb ve Mahbiroz ve Rami’ni hamle kıldılar. Frenk leşkerine kılınç urdılar. Bir aç kurt bir bölük koyunu niçe târümar iderse, Seyyid Battal Gazi dahi ol Frenk leşkerini öyle târümâr eyledi. Seyyid Hazreti yürüdü. Âlemin ve alemdarın akdardı. Küffar çerisi târümâr olub kaçtılar, kimisini tutub esir eylediler. Ol dem bin at ve bu denlü esir alub saviş erenleri gibi binüb Malatya’ya revane oldılar. Çün Malatya’ya irişdiler. Kamu yârenler karşu geldiler. Seyyid birleh görüşdiler ve mübarek hâk-pâyine yüzler sürdüler. Andan yedi toplar idüb Mahbiroz’u Seyyid’e virdiler. Muradı hâsıl kıldılar ve dahi ol dem Seyyid Hazreti buyurdu. Ol ganimet malından halife içün pençik çıkardılar. Yüz at ve katır ve yüz kılıç tiz Abdülvahhab Gazi ile [53] ve Rami’ni birleh Bağdat’a halifeye irsal eylediler ve bakisini Gazilere bahş eylediler. Seyyid Hazreti bir habbesin kabul etmedi. Çün Abdülvahhab Gazi Bağdad’a geldi ve nameyi halife huzuruna irişdirdi. Çün halife dahi nameyi okudu. Azim şâd oldı. Seyyid Battal Gazi Hazretlerine hayır dualar ve medh senalar okudu ve tiz buyurdı. Bağdat şehrin içinde azim şadlıklar eylediler. Seyyid’in bu fethin dahi Mekke ve Medine canibine kamu işiden İslam diyarında olanlar Seyyid Battal Gazi Hazretlerine hayır dualar senakarlar kıldılar. Andan yedi günden sonra halife dahi buyurdu. Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gaziye ağır bahalu donlar name ile ve her adı bellü 81 beylere hil’atler bahşişler irsal eyledi. Andan çün Abdülvahhab Gazi Rami’ni birleh gelüb Malatya şehrine irişdiler ve halifenin namesini Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gazi’ye ağır bahalu donlarıyla teslim eyledi. Andan halifenin namesin çün okudular. Kamu yarenler şâd oldılar ve donlu Gazilerin hil’atlerin Abdülvahhab Gazi bahş eyledi ve halifenin ağzından dil-nüvazlık kıldı. Kamu gazilerin dahi hatırların hoş oldı ve Muhammede salavad verelim. İşde donlu küffâr olanlar yas-ı mâtemde kaldılar ve İslam diyarında olanlar Seyyid Battal Gazi Hazretlerinin saye-i saadetinde yemekte ve içmekde hayır dualar ve senalar idüb zevk safada kaldılar ve bir zaman bunun üzerinde kaldı. Seyyid-i kâinat Muhammede salâvat. Bu Meclis Abdüsselam Ruma Varub Esir Olub Öldüğüdür Râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet etmişlerdir kim Abdüsselam çünkim, Seyyid Battal Gazinin böyle hünerlerin gördi. Azim melul perişan olub günüledi. Ol dem fikr eyledi, eyitdi: Niçün ben dahi bir hüner cümbüş kılmazam, kamu ulu kiçi şimdi beni kodılar. Seyyid Battala yüzlerin tutub ânâ mütâbeat iderler. Ben hor hâkir oldum, didi. Andan bu fikirle bir gice Abdüsselam gazabla şehrinden çıkub Tarsus’a geldi. Ol vaktin Tarsus Müslümanlık idi ve Muhammed bin Hüseyin anda padişah idi on bin kadar çerisi vardı. Çün Abdüsselam gelüb irişdi. Karşu gelüb görüşdiler. Aldılar şehre getürdiler ve dahi ol dem ulular konukluk eylediler. İzzet idüb hoş gördüler ve dahi ol dem Yahya bin Hamid, Ebûbekir bin Aziz ve Nasr-ı Habbâb dahi anda hazır idiler. Anda ol mecliste Abdüsselam dahi Seyyid Battal Gazi’den çok şikâyet eyledi. Benüm mansubım aldı, didi. Ol dem Nasr-ı Habbab eyitdi: Ya Abdüsselam sen de bir hüner göster, uş Kayserin kızı Haricinde durur, var getür veyahut İstanbul’da Sercabil keşiş didikleri keşişi var öldür ki Rumda andan muteber keşiş yokdur veyahut Kandil ki İsa zamanından berü yanar. Ut ol put ki kızıl altundandır. İçi mücevvef anber-i hod-ı miskle doludur. Anı uğurla getür ve mabudiyeti dök. [54] Halife vire kim seni evvelki gibi ağırlaya kim Seyyid Battal Gazi hüner gösterdi. Mansıb aldı. Donlumuzun ser-tâcıdur, didi. Çün Abdüsselam Nasr-ı Habbab’dan bu haberi işitdi. Ol gece durdı. Donların tebdil idüb ruhban suretine girdi. Andan azm-i Rum kıldı. Çün İstanbul’a geldi bir gece kasd eyledi ki yani Ayasofya’da ol putu alıb çıkara. Müvekkeller duydılar. Hay deyince Abdüsselam’ı tutub bağladılar. Çün irte oldı. Kayserin katına getürdiler. Kayser buyurdı. Ham gün getürdiler. Abdüsselam’ı serâpâ soydular. Ol gün içine koydular ve döğüb gövdesinde cerahat hâsıl eylediler. Ol cerahatlü iken bir zincir getürdiler. Bir ucun 82 Kal’anın kulesine ve bir ucunu deyrin kabusına berkittiler ve andan Abdüsselam’ı bîçâre asa kodılar ve dahi üzerine müvekkeller kodılar. Gece gündüz beklerlerdi ve gün ıssısından ol yaş gün kurudu. Abdüsselam’ı kasdı, kurudu ve gece gündüz ol günün içinde feryad eyledi ve zârîlik iderdi. Hiç kimse esirgemezdi. Meğer İstanbul’da bir kişi var idi. Nalbantlık iderdi. Sureti kâfirdi amma batını Müslüman idi ve adına Mihenk-i Hindi derlerdi. Daim anda her ne iş olsa müminlere Malatya’ya haber verirdi. Çün Abdüsselam’ı dahi bunun gibi hâle giriftar oldı. Andan câmeyi mübeddel olub Malatya’ya geldi. Eznecânib bu taraftan yarenler dahi oturub Abdüsselam’ı söylerdi. Acibe kançerü gitti, diyü bilmezlerdi. Ol dem Mihenk-i Hindi içerü girdi. Seyyid Battal Gazinin kademinde baş kodı. Andan Abdüsselamın hâlini i’lâm eyledi ve kamu yarenlere bildürdi ve kamusı melûl olub ağladılar. Andan Seyyid Battal Gazi eyitdi: Yarenler siz himmet yoldaş olun, ben Rumdan yana giderem, didi. Ol dem evine geldi ve Aşkarı eyerledi ve câmeyi mübeddel idüb Mihenk-i Hindi peşine alıb ebr-i bahar gibi yola revane oldı. Çün ol gün gitdi. İrtesi Şammas deyrine geldi. Andan Abdüsselam’ın hâlini Şammas-ı Pire dahi beyan eyledi ve eyitdi: Sen dahi himmet yoldaş eylen İnşallah halas iderem, didi. Şammas-ı Pir eyitdi: Hayli müşkil işdür. Hakk te‘âlanın inayeti sizünle ola, didi. Ol gece anda sohbet kıldılar. Çün irtesi oldı. Durdılar. Mihengiyle yola revane oldılar. Yolda giderken ol gün Seyyid Hazreti nazar eyledi, eyitdi: Eğer Abdüsselamı bu ukûbetten kurtaracak olursam bin yalıncak âdem donatam ve bin kişinin karnın doyuram, didi. Pes sürdüler çün İstanbul’a Mihenk-i Hindi’nin evine geldiler. Anda Aşkarı bir mağarada gizledi. Silahını ve yerâğını anda pinhan eyledi. Andan sürüb şehrin içine girdi. Gördü kim bir muazzam şehir kalabalık ortasında bir deyr kilise bir Kal’aya benzer ve dört yüz keşişler her biri dahi bir iklimden gelmişler. Dinlerince ibadet kılurlar. Seyyid Hazreti [55] sürüb ol deyre geldi. Ruhban donların giymiş ruhbanlar dahi karşu geldi. Seyyid Hazretin alub müftülük katına getürdiler ve ol keşişlerin donlusunun ulusu Meftul idi. Seyyid’e karşu gelib bir bir görüşdiler ve ol gece anda sohbet eylediler. Meftul Seyyid’e sordu kim kanden gelürsin ve kande gidersin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Beytul-Mukaddes’ten gelürem. Adım Şamil-i Muadderdür, didi. Meftul dahi eyitdi: Benim andan bir karındaşım oğlu var idi. Adına Serabil derler, idi. Uş yirmi yıldır kim anda ilim tahsil iderdi. Hiç bilmezem nice oldı, didi. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Serabil’in oğlu benim tamam ilmi tahsil kıldım, didi. Andan Meftul ikiliyin gelüb Seyyid birleh görüşdü, bağrına basdı. Ol gece dahi anda sohbet kıldılar. İstanbul’un içinde ne kadar ulu ruhban var ise haber oldı. Meftul’un katına cem oldılar ve irteye değin bahs eylediler. Kamusın Seyyid Hazreti mülzem kıldı. Andan çün yine irte oldı. Arakil Kaysere dahi haber virdiler, eyitdiler: Bir aziz ruhban 83 geldi, heman nar-ı nurun ve Mesih dinin iynesi kendüsüdür. Her ne kadar Ruhban var ise kamusunı mülzem eyledi, didiler. Ol dem Kayser dahi buyurdu. İmdi siz dahi yerâğ idün. Yarınki gün Ayasofya’da varayım. Ol din ulusunu ziyaret idelim ve nasihatin dinleyelim, didi. Çün irtesi oldı. Kayser ve Şim’on ve Şammas Matran İlât, Milat ve Gürgün ulu kâfirler kamusu gelüb yürüdüler ve ol keşişler dahi Seyyid’i alıb deyre geldiler. Çün Kayser dahi Seyyidi gördü. Karşu yürüdü ve titreme tutdı. Aklı serasime oldı. Az kaldı kim düşmeye yüz tutdı. Yanınca gidenler, Kayseri yine tutdılar. Kendüzin yine düşürdi. Andan geldi. Seyyidin yani elin öpe. Seyyid Hazreti elin vermedi, eyitdi: Sende dünyanın muhabbeti vardır, diyü yiğin sundı. Kayser dahi Seyyid’in yiğin öpdi. Yüzüne gözüne sürdü ve dahi kamu vezirler beyler gelüb ziyaret kıldılar. Andan Seyyid Hazretin dahi minbere davet eylediler. Çıkdı minbere şol ki Hazret-i İsa eynesidir. Anlardan çok nasihatler eğledi. Kayser ve kamu vezirler, beyler ve ruhbanlar şol kadar ağladılar ki kendülerinden gitdiler. Çün Seyyid Hazreti minberden indi. Îsarlar, altun tabaklar ile Kayser buyurdı. Getürdiler. Seyyid’in üstüne saçu saçdılar ve İstanbul’da ne kadar ulu kiçi varsa Seyyid’e muhabbet oldılar andan Kayser ilerü geldi. Seyyide eyitdi: Ya din ulusu biz dahi Mesihin kullarıyuz. Şimdi bir oğlan peyda oldı ve hayli ulu keşişlerimizi helak eyledi ve nicelerimiz dahi azdurdı, dininden çıkardı ve Muhammed dinine kodı. İmdi siz dahi bize himmet yoldaş eylen. Uş yerâğ idiverin çıkam. Ol oğlanı ele bir getürem Tamamet İslam askerin ortadan [56] getürem ve Mesihin yüzü suyun yerine getürem, diyü bi-akl-ı melun Kayser ol dem Seyyid’den yine Seyyid’e şikâyet eyledi. Andan Lâ’in Seyyid’in elin tutub çok ağladı. Seyyid Hazreti cevab vermedi. Andan Kayser Seyyid’in eteğin öpüb girü makamına gitdi. Çün Kayser gitdi. Seyyid Hazreti dahi fikre vardı, eydür: Ey bâr-ı Hüda aceb işbu miskin Abdüsselam’ı ne tarîkiyle bu kâfirlerin elinden halas iderim, der idi. Çün gece yarısı oldı. Seyyid Hazreti taşra çıkdı. Deyre geldi ve gördi kim miskin Abdüsselam ol zincirin orta yerinde hava yüzünde asılmış. Ol gün dahi kurumuş Abdüsselam kasmış. Avazı çıkmaz olmuş. Seyyid Hazreti dahi bir karagu yerde durdu. Gördi kim hayli sarb işdür. Meğer Allah Te’âlâ Hazretleri inayet ide, didi ve Seyyid Hazreti bu fikirde dururdı. Ol dem gördi kim gece vaktinde karşudan bir kişi geldi. Seyyid’ün mübarek ayağına düşdi. Seyyid-i Hazret kimsin, didi. Mihenk-i Hindi’yim, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen beni nice bildün, didi. Mihenk-i Hindi eyitdi: Ey Sultan-ı âlem iki gün gayet senden ayru olduğuma melul oldum, idi ve bu gece çok ağladım. Resul Hazretin düşümde gördüm. Bana eyitdi: Ya Mihenk tiz dur yukaru filan yerde benim ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi durur. Sen dahi vargıl. Anda ana yâr olgıl, didi. Uş ben dahi Hazreti Resul’ün işaretiyle geldim. Ne buyurursun, didi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Mihenk buna nice tedbir 84 kılalım ve ne iş idelim ki bu Müslümanı bu ukûbetten halas idevüz, didi. Mihenk-i Hindi eyitdi: Siz buyurun ben kulun tutayım, didi. Seyyid Hazreti buyurdı. Tiz kırk uzun ağaç getür, didi. Gitti, getürdi ve ol ağaçları birbirine bağladılar ve ağaçların ucuna at tırnağı yonacak bir sunturaç muhkem bağladılar. Andan aldı. Seyyid ol zincirin dibine geldi ve âlemi gayet zulümat tutub dururdı. Göz gözü görmezdi ve beş yüz kişi dahi müvekkeller beklerdi ve kamusu sarhoş olub yatmışlardı. Âlemden bîhaber olmuşlardı. Seyyid Hazreti heman ol dem hançeri ti’i çıkarub beş yüz müvekkellerin başların kesdi. Andan ol ağaçları Mihenk eline virdi ve şol yerde kim zincirin ucu bağlı idi. Heman dem ucun kesdi. Zincir dahi hava yüzünden aşağı inince Seyyid Hazreti pertev kılub ilerü yürüdü. Abdüsselamı zincirin ucu bir kapdı. Okuncacık yere kodı. Andan zincirin bir ucunu dahi kesdiler. Aldılar. Gece vaktinde Mihengin evine getürdiler. Seyyid Hazreti gördi kim gün kurumuş, Abdüsselam’ı kasmış ot dahi nefsi çıkar. Meğer Mihengün evinde bir mermer havuz var idi. Abdüsselamı günüyle ol havuza kodılar ve Seyyid Hazreti buyurdı. Şarlıgan yağı getürdiler. Ol havuza doldırdılar. Seyyid Hazreti andan eydür: Ya Mihenk bunun tımarı uş budur. Yine gelürem sen bunu gözet diyüb, Seyyid Hazreti [57] çıkdı. Andan yine deyre gelüb bayağı yerine yatdı ve uyudu. Çün sabah vakti oldu. Şehre gulgule düşdi kim bu gece Battal gelmiş. Yine Abdüsselam’ı uğrulamış ve beş yüz kişiyi dahi öldürmüş didiler. Çün bu haberi dahi Kaysere bildürdiler. Yürüdiler. Şehri hâne be-hâne her köşeyi istediler. Hayaline iremediler. Ol dem Serabil keşiş dahi dört yüz ruhban birleh aşağı yukarı yürüdiler. Çare idemediler. Andan Meftul ve Serabil keşiş ikisi dahi Seyyid’in katına geldiler. Seyyid’den şikâyet eylediler. Seyyid eyitdi: Ya ammî ben sezerem ki ol Battal gerekdür kim bu Rum vilayetin tamam tuta ve Kiliselerin yıka yerine mescitler yapa, didi. Andan Serabil dahi eyitdi: Ya ibni ammî ben dahi öyle görüb dururam, sen nice dersin, diyüb hay hay ağladı. Bunlar feryadıyla kaldılar. Eznecanib bu tarafdan Abdüsselam çün bir hafta yatdı. Ol yağ içinde ol gün biraz hoş oldı. Seyyid Hazreti dahi dembedem gelürdi. Yoklardı. Andan günden çıkardılar. Bir dem şöyle yatdı. Ancak nefsi gelür idi. Seyyid Hazreti ol dem badem yağın çıkardı ve muhkem harir eyledi ve bıçağıyla ağzın açub bir kaşık koydı. Üçgün dahi böyle eyledi. Gözün açdı. Seyyid Hazreti ikildin, şerbet hazır kılmış idi. Yine içürdi. Bari her gece gelüb tımar iderdi. Şerbetler içürürdi. Andan biraz hoş olub ayak üzere durdı. Seyyid’in mübarek ayağına yüz sürdü. Özürler diledi ve eyitdi: Ey pehlivan ben itdüğüm sen itmedin. Erlik merdanlık eyledün, didi. Seyyid Hazreti dahi Abdüsselam’ı nevahat kıldı. Ol dem Abdüsselam eyitdi ki işe pişman olub ol adavetler içinden gidüb safalar eyledi. Andan ol gece Seyyid Hazreti durub Serabil keşişin katına geldi. Gördi kim Lâ’in yatur. Domuz gibi horlar, uyur. Heman dem şah-ı evliya boğazına yapışdı. Serabil-i 85 Lâ’in gözün açıb baktı, eydür: Kimsin Battalım, kâfire kattalım, tiz iman getür. Yohsa başın keserem, didi. Lâ’in eyitdi: Sen benüm karındaşım oğlu değil misin, didi. Seyyid eydür: Çok söyleme ey Lâ’in ben Battalım, geldim. Abdüsselam’ı kurtardım. Tiz iman-ı arza kıl didi. Ol dem Lâ’in herzeye başladı. Şol dem başını kesdi ve dahi ol dört yüz kişilerin cümlesinin başların kesdi ve dahi ol büyük put ki İsa zamanından kalmış idi. İçinden Ma’muriyye’ye âbı dökdi. Anı dahi tiz alub dün buçuğunda Mihenk-i Hindinin evine geldi ve ol büyük puttan gayrısını Mihenk’e virüb gani eyledi. Andan ol gece içinde dahi aldı ve Mihenk-i Hindi’ye veda eylediler. Burca kemend bırakdılar. Aşağıya indiler. Seyyid’in atına geldiler ve iki at dahi bulub birine Abdüsselam bindi ve birine ol putu yüklettdiler. Andan yola revane oldılar. Eznecânib çün sabah oldı. Kaysere haber virdiler. Kayser dahi deyre geldi, gördi kim Serabil keşiş ol dört yüz keşişler dahi kamusu ölmüşler ve ol altun putu almışlar. [58] Âb-ı ma‘budiyyesin dökmüşler ve kilisenin içi kanla dolmuş. Kayser’in aklı gitdi. Feryad figan eyledi. Tacın yere urdı ve bâşını yere döğdi. Aklı kâh gelür ve kâh giderdi. Andan Kayser sarayına getürdiler, yedi gün yüzü koyu yatdı ve boğazından sorhu geçmedi. Tamamet Rumda bu haberi bildiler ve yas-ı matem tutdılar. Eznecanib bu taraftan ol şah-ı evliya Sultan Seyyid Battal Gazi ve Abdüsselam yolda giderken ağaçlar arasına irişdiler. Anda yol iki oldı Abdüsselam’ın gözleri yaş ile doldu. Seyyid Hazreti gördi. Noldu, niçin ağlarsın, didi. Abdüsselam eydür: Ya Emirül-müminin bu yolda geçib giderken benüm gönlüm kayılmışdur ve bu yol kutlu yoldur ve bunda bir bey vardur. Anun kızı var. Adına Nevruz bani derler. Bir kez gördüm dahi hayali gözümden gitmez, didi. Hemandem şah-ı evliya Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Abdüsselam sen de bunda dur gıl, ben gelince didi. Anda ol dem kendüsi Rumiyane donlar giyüb keşiş suretine girdi. Çün yola revane olub andan bir depeye ağdı ve bir kez aşağa nazar kıldı. Gördi kim karşuda bir Kal’a başı âsumâne irmiş önünde bir hûb çayır çemen ve altı bin kadar leşker konub otururlar ve Kal’anın subaşısına Taganoş derlerdi ve Serabil’in veziri idi. Seyyid Hazreti dahi Kal’aya yakın gelicek. Taganoş’a haber virdiler. Taganoş dahi kırk ruhbanla Seyyid’e karşu geldiler. Seyyid birleh görüşdiler. Andan sual kıldılar. Sen kimsin ve adın nedür, didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Bu’zar keşişin oğlu Akanoş’um, bu yolda çok zahmedler çekdim ve siyasetler görüb durdum, didi. Ol dem Taganoş eyitdi: Sakın sen Battal olmayasın, didi. Seyyid ol dem eyitdi: Sen beni niçün ânâ benzedirsin, benim nerem ana benzer diyüb ağzın açdı, hûb âvâzıyla İncil ayetlerinden okudu. Ruhbanlar hayran oldılar. Seyyid andan aldı, yürüdü. Yine ol ruhbanlar Taganoş’a eyitdiler: Hay bu şehir bünyad olalı bir bunun gibi sultan-ı din ulusu gelmedi. Ola sen niçün bunun gibi yâdlu söz söyledün, bu azizin hatırın yıkdun, didiler. Taganoş dahi gelüb Seyyid’in mübarek ayağına düşüb 86 özürler diledi. Andan Seyyid’i şehre getürdiler ve gece yarusundan sohbetler eylediler. Kamu ruhbanlar makamına gitdiler. Dün buçuğunda Seyyid Hazreti duru geldi. Taganoş’un ser-vaktine girdi. Anda fırsat bulub Taganoş’un başını kesdi ve dahi katında ruhbanlar var idi. Kamusunu depeledi. Andan taşra çıkdı. Gördü kim bir kalabalık var. Bir kişiye sordu. Bu ne kavgadur, ol kişi eyitdi: Taganoş oğlu Mihriyanoş Taryon’un katında idi. Ol gelür, didi. Seyyid Hazreti çün bu haberi işitdi. Biraz durdu. Kavga sakin oldı. Andan [59] Gördü kim karşudan bir hâdim gider. Seyyid dahi hadimin ardınca giderdi. Hadim dönüb Seyyid’e eydür: Sen kimsin? Seyyid Hazreti eydür: Mihriyanuş katından gelürem. Nevruz Bani’ye haber vermeye, didi. Hâdim eyitdi: Ol kimseye görünmez, bana söyle Nevruz Bani’ye ben söyleyem, didi. Seyyid eyitdi: Berü gel, imdi senün kulağına söyleyem, didi. Hâdim çün yakın geldi. Seyyid boğazın muhkem tutub hâdimi boğdu ve burçtan aşağı atdı. Andan kendüsü sürdi, içerü saraya girdi. Gördü kim bir taht kurulmuş. Kızıl altundan ve bir mahbub kız tahtın üzerinde yatub uyur. Seyyid Hazreti oldem kızı uyardı. Gördü kim başı ucunda bir kimse durur. Diledi kim çağıra, Seyyid Hazreti eyitdi: Çağırma ben Battalım yohsa karnını yararım, didi. Kız dahi ayruk tınmadı. Seyyid kızın ağzına destmâlin takdı. Ellerin bağlayub burcdan aşağı indirdi ve tiz bir at bulub kızı bindürdi. Andan sürüb irteye değin Abdüsselam’ın katına irişdi. Abdüsselam çün Seyyid’i gördi ve kızı dahi belesince şâd oldı. Karşu gelüb Seyyid’ün kademinde baş kodı ve tamam ol adavetler içinden gitdi. Can-ı dilden Seyyid’e kul oldı. Anda irteye değin sohbet kıldılar. Eznecânib Mihriyanuş çün ol gece vardı, atasını gördü kim başını kesmişler ve keşişler dahi kesmişler, dahi kız karındaşını alub, gitmişler. Feryad eyledi. Tiz buyurdı. On bin küffar çerisi bendiler Seyyid’in ardınca sürdüler. Gelmek üzere oldılar. Eznecânib bu tarafdan Seyyid Hazreti ve Abdüsselam irte namazın kılub dilediler kim atlarına binüb yola revane olalar, ol dem gördüler kim nâgâh karşudan Kal’a yolundan tozlar oynadı. On bin frenk çerisi çıka geldiler. Çün Seyyid Hazreti anı gördü, hemandem kızı bir ağaca sara kodı. Abdüsselam ile ikisi küffara karşu durdılar. Kamusundan evvel Mihriyanuş, Seyyidi gördi ve leşkerine bir bir o gevurdan bire koman diyüb hamle eylediler. Seyyid Hazreti bir kere nara haykırub hamle kıldı. Frenk çerisini birbirine urdı. Mihriyanuş dahi süngüsün eline alub Seyyid’e hamle kıldı. Seyyid dahi tâzyânıyle red eyledi. Andan gürzüyle hamle kıldı. Gürzün dahi men eyledi. Üç kez hamle eyledi. Seyyid red eyledi. Çün nevbet Seyyide değdi. Kılıcı ile irişdi. Mihriyanuş’a bir kılıç öyle urdı kim Lâ’in kalkan beraber eyledi. Pare pare oldı. Lâ’in irhanesine varınca iki pare oldı. Ayruk kâfir leşkeri anı görünce yüzlerin kaçmaya tutdılar. Seyyid Hazreti dahi bülent nara urub kâfirlerin alayına hamle kıldı ve kalbi kalbe urdı bir aç kurt bir sürü koyunu niçe târumar iderse, Seyyid dahi kâfirlerin çerisini önüne 87 katub kılıcı ile kıra kıra kimin kodı ve kimin sürüb şehre tıkdı. Cümle gaziler uğruna tekbirullah diyelim, Muhammede salâvat verelim. Andan Seyyid şâd-ü Hürrem olub Abdüsselam’ın katına irişdi. Abdüsselam hod kızın katında gözcü [60] kılıb, Seyyid Hazreti öyle buyurmış idi. Çün Abdüsselam gördi kim Seyyid Hazreti şahin gibi Aşkar-ı Divzadenin üzerinde ve Sam süvar gürzü omzunda çıka geldi. Abdüsselam dahi karşu varub, Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına baş kodı ve hayr dualar eyledi. Seyyid Battal Gazi Hazretleri dahi âdem kanından lâle-renk pelenge dönmüş idi. Ol dem Aşkardan indi, donların çıkarub kâfirlerin kanından yudı. Andan abdest alıb öğlen namazın kıldılar ve ol kırılan kâfirlerin atların ve donların alub yola revane oldılar ve Hakk Teâlaya çok şükürler idüb, Malatya tarafına azm eylediler. Çün gelüb Malatya şehrine irişdiler. Andan Emir Ömer ve kamu yarenleri Seyyid Battal-ı Gaziye karşu çıkdılar ve gördüler kim Abdüsselam ve Nevruz Bani ve bu donlu at, mal menal belesince gelib irişdiler ve kamu gaziler gelüb Seyyid’in mübarek ayağına yüzlerin sürdiler ve hayr dualar kıldılar ve Abdüsselam dahi dil-nüvazlık idüb, Emir Ömer’e ve kamu yarenlere, Seyyid Battal Gazi’nin donlu cünbüşlerin ve erliklerin bir bir hikâyet kıldı. Kamusu Seyyid’e tahsin eylediler. Andan çün bu şâdlık üzere gelüb şehre girdiler. Kamusu makamlı makamına karar idüb durdılar. Çünkim ol gün geçdi, irtesi oldı. Seyyid Hazreti buyurdı. Nevruz Bani’ye iman-ı arz eyledi. Hakk Te’âlâ hidayet kıldı. Nevruz Bani dahi Seyyid’in önünde Müslüman oldı. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Bir cemiyet eylediler. Nevruz Bani’yi nikâh idüb Abdüsselam’a virdiler. Murad hâsıl eylediler. Andan Seyyid Battal Gazi dahi bir ulu cemiyet idüb, Abdüsselam için bin aç doyurdı ve bin yalıncak donatdı. Kamusu Seyyid’e hayr dualar eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Halifeye Bağdada ol maldan pençik çıkardılar ve name ile Abdüsselam’ı irsal eylediler ve ol altun put ki dahi İstanbul’dan alıb getürdiler idi. Anı bile halifeye gönderdiler. Çün Abdüsselam dahi Bağdada irişdi. Seyyid Hazreti’nin fetihnamesini halifeye irişdürdi. Çün halife mütâlaa eyledi. Azim şad olub Seyyid’e hayır dualar ve senalar kıldı. Andan birkaç günden sonra halife dahi buyurdı. Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gazi’ye name ile ağır bahalu donlar, hil’atler ve her adı bellü gazilere dahi bahşişleri Abdüsselam ile gönderdi. Çün Abdüsselam dahi Malatya’ya gelüb irişdi. Halifenin çün namesin okudular. Şâdlık eylediler. Andan Abdüsselam dahi halifeden gelen bahşişleri Seyyid’e, Emir Ömer’e ve kamu yarenlere dil-nüvazlık eyledi. Kamu yarenlerin hatırları hoş oldu. Cümlenin aşkı dahi ziyade oldı. İşte Kayser-i Rum dahi bu haliyle yas-ı matemde kaldılar ve diyar-ı islamda olan müminler dahi Seyyid Battal Gazi’nin saye-i saadetinde şâdlık ile yemekte ve içmekte ve zevk-ü safada oldular ve bir zaman bunun 88 üzerinde kaldı ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i Kâinât Muhammede salavât Allahümme salli âlâ Muhammedin ve âlâ âlî Muhammed. [61] Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Varub Mihran’ı Öldürdüğüdür Raviler şöyle rivayet ve böyle hikayet etmişlerdür kim, Tarsus şehrinde bir gün ulular oturub can sohbetin iderlerdi ve dahi selefden gelüb geçen pehlüvanları söyleşürlerdi. Yani filan gazi iyü namdar pehlüvan idi, diyüb musahebet iderlerdi. Ol dem Nasr-ı Habbab dahi eyitdi: Şimdiki asırda Seyyid Battal Gazi’nin hünerin gösteren pehlüvan yokdur, didi. Andan Nasr-ı Habbab yine eyitdi: Belî Seyyid Gazi’nin erliğine bilmez vardur, didi. Andan Hor dirler bir kişi var idi. Ol eyitdi: Seyyid Battal Gazi sen didiğin henüz dahi atasının kanın alımamışdur. Anun atasın Mihriyail öldürübdür. Anlar hod üç karındaşlardur. İkisin Seyyid depeledi. İlla ol ki yavuz melundur. Henüz anı dahi öldürmedi, didi. Andan Tarsus gazileri eyitdiler: Ol kimdür, didiler. Yine Hor eydür: Ana Mihran dirler, didi. Andan Muhammed Bin Fellah çün anı işitdi. Heman dem duru gelüb eyitdi: İmdi, ben varayım. Kâfir Mihranı Seyyid’in aşkına öldürem, diyüb atına süvar oldı ve Azm-i Mamuriyye kıldı. Çün üç gün gitdi. Dördüncü gün giderken yolda bir atluya uğradı. Selam virüb kande gidersin, didi. Ol eyitdi: Ma’muriyye’ye giderem. Muhammed dahi eyitdi: Ben bile giderem senünle Mamureye didi. Andan ol şahıs eyitdi: Hay sakın kim Mihran andadur. Mübaza seni duyar öldürür, aman virmez didi. Muhammed eyitdi: Ben dahi anı isterem ki başım kese, didi. Ol kebir eyitdi: Hay ol senün didiğin değildür, didi. Muhammed eyitdi: Ol Lâ’indir ki sen anı bana bedel tutarsın, didi. Kebir ol dem kakdı. Muhammed’e kılıç havale kıldı. Muhammed dahi men eyledi. Geldi kim Lâ’in geçe Muhammed erişdi. Lâ’ine bir kılıç öyle urdı kim Lâ’in iki pare oldı. Canı cehenneme ısmarladı. Andan Muhammed Gazi gelüb bir deyre irişdi. Gördi kim deyrin kabusu bağlu. Anda bir su kenarına inüb abdest aldı ve namaz kıldı. Andan çün namazdan fâriğ oldı. Gördü kim deyrin damından bir mahbub kız yüzün gösterdi. Ayın on dördüne benzer. Heman dam kenarına gelüb Muhammed’e eyitdi: Ey yiğit sen ne kişisin, kanden gelüb kande gidersin ve bunda ne zehr ile dinlenürsin. Bundan kuş dahi gelüb geçmez. Tiz dur yoluna git didi. Muhammed dahi eyitdi: Ben müslümanım, dir. Kız eyitdi: Senün adın Muhammed midür, didi. Muhammed Gazi eydür: Beni sen ne bildün, Muhammed idüğüm, didi. Kız dahi eydür: Ben Mihriyail’in kızıyım. Atamı Seyyid Battal öldürüpdür ve bu gece ben dahi 89 Muhammed Mustafa düşümde gördüm ve önünde Müslüman oldum ve senün haberin bana bildürdi ve eyitdi: Mihranı Seyyid Battal gelib ölüdürecektir ve bunda dahi çok kızlar vardır ve kamusu padişah kızlarıdır. Üzerlerine erkek sinek kondurmazlar. Anları dahi Mihran’ın şerrinden [62] emin idecekdir, didi. Andan kız yukarıdan Muhammed’e bir mendil sarkıtdı İçinde nimet var, Muhammed Gazi’ye eyitdi: İşbu ta’amı tiz ye gil Mihran gelüb şayet seni bunda bula. Aman virmez, didi. Muhammed Gazi dahi eyitdi: Şimdi Mihran kande olur. Kız eyitdi: Şol dağın orta yanında olurç Muhammed eyitdi: Eğer ben Mihran’ı öldürürsem sen dahi benüm olur mısın, didi. Kız dahi eyitdi: Beni hod Hazret-i Resul sana virdi. Ben senünem ve Mihran’ı Seyyid Battal Gazi gelüb öldürecekdür. Pes Muhammed Gazi dahi kızı ol dem veda idüb atına süvar oldı. Revane olub gitti. Eznecânib bu taraftan çün Muhammed Gazi Tarsus’tan Mihran’ın cengine gitdi. Tarsus yarenleri perişan oldılar, tiz Malatya tarafına Seyyid Battala name ile hikayeti bildirdiler. Seyyid Hazretleri çün bu hikayeti bildi. Tiz silahların kuşanub Aşkar-ı divzadeye süvar oldı. Çün yola revane oldu. Ma’muriyye’ye tarafına gitdi. Seyyid Hazreti dahi ol deyre çıka geldi. Ol kız dahi Seyyid Hazreti’nin göricek bildi. Şad olub sevindi. Andan Seyyid’e Muhammed’in hikayetini ve kendisinin Müslüman olduğunu şerh eyledi. Seyyid Hazreti kıza tahsin kıldı. Hayır dualar eyledi. Andan kız dahi Seyyid Hazreti’ne eydür: Ey sultan-ı âlem tiz Muhammed’e iriş. Mihran mel’un, yavuz itdür. Şayet Muhammed’e bir elem irişdire, didi. Çün Seyyid Hazreti bu haberi işitdi. Tiz Aşkara süvar olub revane oldı. Eznecânib bu taraftan çün Muhammed bir iki dere tepe aşdı. Gördi kim bir sahra meyanında çadır kurulmuş, üzerinde Mihran oturmuş, odlar yakmışlar. Kebablar bişürüb şarab içerler ve kırk kul karşısında el bağlayıb durur. Pes kaçan kim Mihran karşu depede üstünde Muhammed’i gördi. Hemandem kâfir vay diyüb kakdı. Tiz buyurdu. Bir kulun virdi, eyitdi: Var tiz iriş, şol karşuda duran kişinin başını kes, iş bunda benüm katıma getür, didi. Ol kebir atına binüb Muhammed’e beraber geldi. Çün yakın geldi, eyitdi: Kimsin diyüb elindeki kılıcı Muhammed’e havale eyledi. Muhammed Gazi kalkan beraber virdi. Kâfirin kılıcını men eyledi. Geldi kim Lâ’in geçe Muhammed irişü geldi. Lâ’ine bir kılıç urdı. İki pare eyledi. Canı cehenneme ısmarladı. Anun ardınca bir dahi girdi. Anı dahi helak eyledi. Bir bir ardınca yedi kâfir helak eyledi. Mihran-ı Lâ’in çün anı gördü. Kullarına bire koman, didi. Andan bir bir o gevurdan otuz üç kâfir dahi Muhammed’in üstüne hamle kıldılar ve ortaya aldılar. Muhammed dahi tekbir getürüb kalkan yüzüne aldı ve gayret idüb cenge meşgul oldı, yirmi kâfir dahi depeledi. Andan ol kalan kâfirler dahi kaçub Mihran’ın üstüne düşdiler. Mihran-ı Lâ’in gördi kim hal ayruksı oldı. Tiz Lâ’in atına binüb gürzün eline aldı, andan Muhammed’e karşu yürüdü ve ejderha gibi eğirdi. Çün 90 Muhammed Gazi anı gördi. Kendüden ümidin kesdi, eyitdi: Ey Bar-ı Hüda ben yorulmuşam. Çok dürüşdüm bu meluna dahi nice cevab virem, diyü Hakk Te’âlâya [63] münâcaat kıldı ve enbiyayı ve evliya-i şefî getürdi. Ol dem idi kim gaziler sultanı Sultan Seyyid Battal Gazi dahi ol depenin üstüne ağdı, gördi kim meydan ortasında Muhammed bin Fellah birkaç kâfir depelemiş ve Mihran-ı Lâ’in dahi kendüyle mukabil olub durmuş. Ol dem Seyyid Battal Gazi dahi depenin üstünde durub bunların cengin teferrüc eyledi. Nâgâh Mihran-ı Lâ’in ol dem Muhammed’e hamle eyledi ve gazabla irişü geldi. Bir süngü urdı Muhammed’i kapdı aldı. Yabana atdı. Lâ’in diledi kim atından inüb Muhammed’in işin ol dem tamam ide. Seyyid Battal Gazi’nin durduğu yerden kararı kalmayub bir kez ra‘dıvâr nara ile haykırdı kim güya seb-i semavat birbirine dokundu. Mihran-i Lâ’in serasime oldı. Az kaldı kim atından yıkıla. Çâr u nâçâr Lâ’in kendin özün yine devşürdi. Heman dem Seyyid Battal Gazi irişdi, eyitdi: Ya Lâ’in çek elin andan uş herifin benüm, didi. Mihran çün anı işitdi. Al imdi sen dahi bunun yedüği armağandan diyüb elindeki süngüyü Seyyid’e havale eyledi. Seyyid Hazreti tazyanla çeperdi. Lâ’inin süngüsü pare pare oldı. Lâ’in diledi kim geçe Ol dem Seyyid Battal Gazi şahin gibi uşdı, Mihran’ın sinesine bir puşt-ı pay ile urdu kim Lâ’in dizâr-ı-be-dîzar at sağrısundan gerisine yıkıldı. Andan Lâ’in urslanu durunca Seyyid Hazreti şahin gibi Aşkardan sıçradı. Hançeri ve ti’i boğazında kodı. Göğsünün üstüne oturdı. Çün mihran birdemde gözin açdı, gördi kim Seyyid Battal Gazi göğsü üstünde oturur. Seyyid Hazreti eydür: Benim Battal kâfirlere Kattal, ya Lâ’in tiz iman arz eyle. Yohsa başını keserem, didi. Lâ’in herze söylemeye başladı. Seyyid Hazreti gördi kim Lâ’in imana gelmez. Başını kesdi ve Lâ’ini canı cehenneme ısmarladı. Çün Muhammed Gazi anı gördü. Seğirdüb Seyyid’ün mübarek hâkpâyına yüzün sürdi ve hayır dualar kıldı. Seyyid Hazreti, Muhammed-i mübarek bağrına basub gözlerinden öpdi. Andan Mihran’ı başını ve kulların yerâğını alub ol deyre geldiler. Kız dahi karşu çıkdı. Gelüb Seyyid’ün mübarek ayağına düşüb yüz sürdüler ve dahi kırk kızları dahi varub getürdiler. Kamusu gelib Seyyid’in mübarek kademinde baş koyub yüzlerin sürdiler ve kamusu iman getürüb, Seyyid’in önünde müslüman oldular. Biz dahi Muhammed’e salâvat verelim ve dahi Müslüman ol deyrde haps edilir, anları dahi çıkardılar. Geldiler. Anlar dahi Seyyid Battal Gazi’nin mübarek kademine yüz sürdüler ve hayır dualar eylediler. Andan Mihran’ın bir oğlu var idi. Adına Alyon derlerdi. Ol dahi deyrden çıka geldi. Seyyid’in mübarek kademinde baş koyub Müslüman oldı. Seyyid anın adın İlyas-ı Rûmî kodu ve ol demde dahi ol deyrden çok mal çıkardılar. Kamusunu Seyyid Hazreti ol esir olan müminlere bahş eyledi. Kendü bir habbesini kabul eylemedi. Hep üleşdürdi. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Ol kırk kızları ol esir olan müminlere nikâh eyledi. [64] Virdiler. 91 Murad hâsıl kıldılar. Biz dahi gaziler hürmetine tekbirullah diyelim, Muhammede salâvat virelim. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Ol aradan gönül birliği ile göçdiler. Tarsus tarafına azm eylediler. Çün Tarsus’a yakın erdiler. Hasan bin Ali’ye haber virdiler. Hasan bin Ali ve kamu beylerle Seyyid’e karşu geldiler. Gördiler kim Seyyid Battal Gazi ve Muhammed bin Fellah ve bu donlu mümin gaziler Seyyid’in saye-i devletinde şâdman olub geldiler. Andan Tarsus gaziler dahi bu fethi gördiler. Azim şad olub Seyyid Hazretine hayır dualar idüb mübarek ayağına yüzler sürdüler. Çün bu şâdlık ile gelüb şehre girdiler. Seyyid Battal Gazi Hazretin saraya kondurdular. Yemeğe içmeye meşgul olub Hakk Te’âlâ Hazretlerine bin bin şükürler kıldılar. Andan bu taraftan bu minval üzere gaziler Sultan-ı Seyyid Battal Gazi Hazretleri Tarsus şehrinde birkaç gün zevk-ü safada oldular. Eznecânib nâgâh Tarsus arasında bir kavga peyda olub tozlar kopdı. Seyyid’in mübarek gözü dûş oldu. Hasan bin Ali’ye bu ne hikayetdür, didi. Hasan bin Ali dahi eyitdi: Ey merdan-ı âlem bu yakın yerde bir harab Kal’a var idi. Sinbad adlu bir kâfir geldi. İmâret eyledi. Vaktinde bu denlü haramî kâfirler gelüb eylendiler ve işde anlar vaktehâlarda gelürler, bu vilayeti ururlar ve yakarlar. Hiç kimse dahi Lâ’inlere cevab veremez. Yavuz melundur, didi. Seyyid’in ol dem vücud-ı şerifleri hayli göğendi. Seyyid andan eyitdi: İnşallah ümiddir ki ol Sinbad didiğin Lâ’inin şerrin bu vilayetten def etmeyince durmayam, oturmayam, didi. Tiz buyurdı. Seyyid Hazreti heman dem bir name yazdılar. Malatya’ya Emir Ömer’e ve kamu yârenlere hikayeti bildürdiler ve kendü hikâyetin Kal’anın hikayetin name bildürdiler. Çün name dahi Emir Ömer’e vüsul buldu, okudular. Kamu yarenler şâd-ı Hürrem olub Seyyid’e hayır dualar idüb, tahsin kıldılar. Andan Ahmed-i Turan Gazi ve Abdülvahhab Gazi ve Abdüsselam ve Cu’da dört oğulları birleh, Tavabil-i Rumi Seyyid’in lalası ve Hüseyin bin Said bunlar üç yüz’er yiğit alub Malatya’dan çıkub, Seyyid’in ardınca Tarsus tarafına azm eylediler ve işde bunlar gelmekte. Eznecânib bu taraftan Hüseyin bin Ali dahi Tarsus’tan yüz kişi alub, Seyyid birleh yola revane oldılar. Andan çün Sinbad Kal’asına gelüb irişdiler. Gördiler kim Kal’anın önünde on bin kadar leşker konmış oturur ve Tarsus gazileri dahi gelüb bir yerde karar eylediler. Seyyid Battal Gazi dahi o gice yüz kişiyi dört bahş eyledi ve dört yerden don içinde dül-nebaz şebhûn kıldılar. Frenk leşkeri birbirin kırub karıştılar. Gice içinde birbirin kırmaya başladılar. Seyyid dahi gece vaktinde ra‘dıvar nara vurub eydürdi: Benüm Battal Gazi. Bir cânibden oynardı, eydürdi: Benüm Abdülvahhab Gazi. Bir tarafına oynardı, eydürdi: Benüm Ahmed Turan Gazi. İşbu nev’le her tarafta bir gazi adını yâd idüb, [65] nara ururdı. Pes bu haliyle kâfir irteye değin birbirin kırdılar. Cenk içinde Seyyid Battal Gazi Sinbad’a uğradı bir darbe ile Lâ’ini atından yıkdı. Kâfirler gûlu etdiler. Sinbad’ı alub kaçdılar. Ayruk taşrada karar idemediler. Kal’aya 92 girdiler. Kabusunu muhkem yapdılar ve taşrada kalan kâfirler târumar olub kimi kaçıb kurtuldı ve kimi kılıçtan geçdi. Çünkim sabah vakti oldı. Ol kırılan çerinin malların cem eylediler. Seyyid Hazreti buyurdu. Bir yere yığdılar. Andan ol gün Seyyid Hazreti dahi Kal’ayı dolaşdı. Yani içerü fırsat bula. Ol dem bir yere geldi. Gördi kim Kal’adan içerü bir su gider, eyitdi: Malum oldu ki bu su hisara içerü gider ve eğer ben dahi çare idersem, bu su delüğünden çare iderem, didi. Hemandem Aşkarı bir yerde pinhan eyledi ve donların çıkarub tevekkeltü allellâh diyüb, su delüğünden yürüyor, içerü girdi. Su dahi gide gide, bir havuza döküldü. Seyyid Hazreti dahi ol havza düşdi ve gayet ol gece soğuk idi. Seyyid Hazreti hayli zahmed çekdi. Nazar kıldı gördi kim bir nerdüban durur ol nerdübanı tutub taşra çıkdı ve yatsu vakti idi. Anda biraz durdu, gördü kim karşudan bir karıcık ağlayurak ah oğul kandesin, diyü suya geldi. Ol dem karıcığın gözü Seyyid’e dûş geldi ve aklı başından zail oldu ve bir zamandan sonra çün aklı başına geldi. Karıcık gözün açdı ve yine Seyyid’i gördi. Meğer ol karıcığın gaib gitmiş bir oğlu var idi. Ol dem hikmet-i Hüda Hakk-ı Hidayet Tanrı Te’âlâ Seyyid’i anun suretinde gösterdi, eyitdi: Ey canım oğul kande idin, beni bu hasretle koyub gittin, didi. Seyyid eyitdi: Ey canım ana işte yine geldim, didi. Andan karıcık eydür: Ey oğul bu vakitten berü kande idin, didi. Seyyid Hazreti eydür: Ey ana şimdi söz vakti değildir. Hem dahi benüm geldiğim kimseye dime, didi. Andan karıcık şad olub nevahat kıldı. Seyyid eyitdi: Ey ana ben üşümüşem, tiz döşek eyle. Biraz yatayım, didi. Karıcık döşek eyledi. Bulduğu nesnelerden Seyyid’in üstüne örtdü. Yatub çün biraz uyudu. Karıcık dahi kapuyu muhkem bağladı. Çün Seyyid Hazreti yine uyandı. Duru gelib, eyitdi: Ey ana benüm karnım açdur, bir nesne getür yiyyem, didi. Karıcık dahi tiz durub etmek ve yumurta bişürüb ve pekmez getürdi. Seyyid Hazreti dahi mübarek karnın doyurdı. Andan ol karıcığın oğlunun donların giyüb taşra çıkdı ve dahi sürüb gice vaktinde Sinbad’ın sarayına geldi. Gördü kim Lâ’in sarhoş olmuş, oturur. Laf-ı güzaf urur ki irte aşağı inem. Ne Battalı koyam ve ne halifeyi koyam ve her kim elüme girerse öldüreyim. Göreyim Battalın Tanrısı neyler, diyüb Lâ’in güzaflar ururdı. Seyyid Hazreti ol dem biraz kendüyi ihfaya çeküb sabr eyledi. Andan çün âlem dahi ağyardan hali oldu. Sinbad-ı Lâ’in sarhoş olub, yattı [66] ve kulları dahi başından dağıldı. Andan Seyyid Hazreti dem-i fırsattur, diyüb Allah Te’âlâ Hazretlerine sığındı ve kendüyi ahfadan çıkarub, Sinbad’ın başı ucuna geldi ve gördi kim Lâ’inin başı ucunda bir Hindî kılıç durur ve heman dem kılıcı mübarek eline aldı ve Sinbad’a bir depme urdu. Lâ’in gözün açdı. Kimsin diyü sordu. Seyyid Hazreti eyitdi: Benim Battal kâfirlere kattal. Tiz iman arz kıl. Yohsa başını keserem, didi. Lâ’in diledi kim çağıra. Seyyid Hazreti tiz boğazın muhkem tutdı ve destmâlin boğazına dıkdı. Andan alub La’ini Kal’a kabusuna getürdi. Kapuda müvekkeller var idi. Anlar dahi sarhoş olub 93 yatmışlar idi. Hançeri çıkardı. Anların dahi başların kesdi. Andan Kal’a kâbusunun kilidin kopardı. Kapunun önüne çıkub bir kez ra‘dıvâr nara çıkardı. Bu taraftan İslam dilâverleri çün Seyyid’ün narasın işitdiler. Ol tarafa anlar dahi at sürüb seğirttiler ve Kal’anın kabusuna geldiler. Çün Seyyid Hazreti dahi Sinbad’ı dine davet kıldı. Lâ’in imana gelmedi. Seyyid Hazreti buyurdı. Ol dem Sinbad-ı Lâ’in kapunun önüne bir ağaca asdılar. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Andan Seyyid Hazreti diğer nara urub, eyitdi: Benim Battal Gazi ey kâfirler, can almadan kande kurtarasuz, diyü irteye değin İslam gazileri kılıç yürütdüler. Küffar kanın sel gibi akıttılar. İslam gazilerine kuvvet vere Allah diyelüm, Muhammed’e salâvat virelim. Çün sabah oldı, kuşluk vaktine değin gaziler kılıç yürüttüler. Kâfirler çerisini kılıçtan geçürdiler ve Seyyid Hazreti buyurdı. Sinbad leşkerine aman vermediler. Kamusun kırub Kal’ayı feth etdiler. Ol dem idi kim Malatya’dan dahi üç yüz gaziler çıka geldiler. Seyyid Hazretinin mübarek dest-i şeriflerin bûs idüb yüz sürdüler ve Kal’anın fethin görüb şâd-ı Hürrem oldılar. Seyyid Hazretine hayr dualar ve senalar kıldılar ve dahi işbu şadlıkla Seyyid Hazreti buyurdı. Kal’adan çok mal menal çıkardılar. Seyyid Hazreti buyurdı. Ol malı gazilere bahş eylediler. Kendisi bir habbesini kabul etmedi. Andan Sinbad’ın dahi bir kızı var idi. Seyyid Hazreti ol kızı Hasan bin Ali’ye virdi. Pes bu nev ile Seyyid Hazreti buyurdı. Ol Kal’ayı yıkub harab eylediler ve bir taşını bir taş üstünde komadılar. Andan bu şadlık üzere Seyyid Hazreti buyurdu. İslam gazileri gönül birliği ile göçüb azm-i Malatya kıldılar. Eznecanib bu taraftan Malatya yarenleri dahi Seyyid’in geldiğin bildiler. Emir Ömer ve kamu yarenler Seyyid Hazreti’ne karşu gelüb şâdlık eylediler. Seyyid’in mübarek ayağına yüz sürüb hayır dualar ve senalar kıldılar ve Seyyid Battal Gazi Hazretlerinin saye-i devletinde zevk-ü safada olub hayır dualar iderlerdi ve Kayser-i Rum vilayetinde şöyle oldu kim Seyyid’in korkusundan Kayser uyku uyumazdı. Şöyle hâle vardı. Eznecânib bu tarafta bir gün Seyyid Battal Gazi ve erenlerin şahbazı [67] birkaç yarenler ile oturub can sohbetin iderdi. Ol dem bir pir kişi kapudan içeri girdi. Seyyid’in mübarek ayağına yüz sürdü ve zârilik idüb ağladı. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey pîr nedür ağladığın, sebeb nedür, didi. Ol pir eyitdi: Ey şah-ı âlem iki oğlancıklarım var idi. Biri Muhammed ve biri Said ve gayet pehlüvanlar idi ve nâgâh bir belürsüz oldılar ve bilmezem kançerü gitdiler ve ben dahi bir pir kişiyim. Korkaram ki ölüm irişe hasret kıyamete kala, didi. Ol dem Seyyid Hazreti’nin mübarek vücud-ı şerifleri melul oldı. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya pir berekât sen bunda durgıl, ben gelinceye değin ve ben senün oğulların isteyü giderem, ümiddir ki inşallah himmet yoldaş ile senün oğullarun dahi bunda alam gelem, didi. Andan Seyyid Hazreti duru gelib yarenlere eyitdi: Siz dahi duadan feramuş etmeyesiz, ben Rum’dan yana giderem, deyüb çün evine geldi. Andan 94 Aşkarı eyerledi ve câmi’i mübeddel kılub azm-i Rum eyledi ve ol gece Şammas-ı Pir’in deyrine irişdi. Şammas-ı pir dahi karşı çıkub Seyyid birleh içerü girdi. Çün şâdlık ile biraz sohbet kıldılar. Şammas-ı Pir eyitdi: Ey şir-i Hakk yine devlet ile kançerüdür azminüz, didi. Seyyid Hazreti Şammas’a dahi ol pirün hikayetin şerh eyledi. Andan Şammas-ı pir eyitdi: Ey sultan-ı âlem ol yiğitlerdür. Muştıran’da mahpusdur. Anda bir Kal’a vardur. Şim’onun oğlu Azbon yavuz melundur. Hayli zamandur ki her kande bir Müslüman bulub tutarsa öldürür veyahut ol deyrde tutsak ider, dirler. Zira dünkü günde ol melulun hikayetin bana bunda bir iki ruhbanlar gelüb şerh eylediler, didi. Ol dem Seyyid Hazreti çün bu haberi işitdi. Azim şâd oldı. Çün ale’l-sabah oldı. Aşkar-ı divzadeye süvar olub Şammas’a veda kıldı. Andan çün yola revâne oldı ve Hakk Te’âlâ’dan istiâne taleb kıldı, eyitdi: Ey Halık-i biçün nolaydı bu ben biçareye lutf ve ihsan edesin, diyü münacat eyledi. Pes bu haliyle bir gün bir pınara geldi. Ol gece anda karar eyledi. Çün sabah oldı. Abdest alub namaz kıldı. Namazdan fariğ olıcak andan gördü kim, Kal’adan bir bölük halayık inüb gelürler ve anlarun ardınca bir bölük dahi gelürler. Ol dem Seyyid Hazreti acibe kalub ilerü yürüdü ve birine haber sordu kim, kançerü gidersiz, didi. Ol kişi eyitdi: İş bu dağın üstünde bir deyr var. Andan üç gün söz iderler. Dört köşeden adamlar gelürler ve Şim’on oğlu Gadban dahi anda gelecektür ve çok Muhammediler anda mahbus itmişlerdür. Anları ol deyrden çıkaralar. Dürlü dürlü azab ile her birin öldüreceklerdir, didi. Çün Seyyid Hazreti geldi, gördü kim bir deyr Kal’aya benzer Ak mermerden yapılmış ve demür kabusu var ve deyrin önünde Naryon ve Gazaban Lâ’inler çadırlar kurmuşlar. Ayş u nuş ederler. Pes Seyyid Hazreti dahi ırakda [68] bir ağaç dibinde kondı ve Aşkarı bir yerde pinhan eyledi. Andan kendüsi sürüb deyre geldi. Akşam vaktine değin haber eyledi. Çün ahşam irişdi. Âlem ağyardan hâli oldı. Deyre gelüb kemend atdı. Deyrin üzerine çıkdı ve aşağı yukaru birden teferrüç eyledi. Hane be hane gezdi. Andan gördi kim bir demür kapu berkitmiş. Meğer ol zindan kabusu imiş. Seyyid Hazreti bir dem durub anda kulak urdu. İşitdi kim içindeki müminler ağlaşıb her biri canlarından ümitlerin kesmişler ve birbiriyle helallük dilerler, eydürler: Ey dirigâ kâfir elinde olısar. Biz yarın çıkarırlar, her birimizi bir mukabele öldürürler, diyü ağlaşırlardı. Çün Seyyid Hazreti bu zarilikleri işitdi. Mübarek özü göyünde. Andan eyitdi: İlâhi işbu mazlumları bu esirlikten halas idem diyü, bir kez ol demür kapuya mübarek elin urdı ve kuvveti bazûya getürüb çekdi. Demür kapuyu yerinden kopardı. Ol dem gördü kim içerüsü karanuluk. Tiz kılıçdan uçraktı, içerü gördi kim, bunlar yetmiş iki kişidür ve elleri ve ayakları demür içinde. Kaçan kim bunlar Seyyid’i görüb sevinib şâd oldılar. Seyyid Hazreti kendüyi bunlara bildürdi. Seyyid Hazreti bunların azabların giderdi. Bunlar dahi Seyyid’in mübarek ayağına yüz sürdiler. Andan Seyyid Hazreti 95 bunları çıkarub deyrden taşra bir bir aşağı indirdi. Hakk Te’âlâ Hazretine bin bin şükürler kıldı. Çün gaziler böyle halde eznecânib gece vaktinde Gadbana haber geldi kim, Şammas karındaşın geldi, didiler. Andan Lâ’inler Gadbana haber geldi kim Şammas karındaşın geldi, didiler. Andan Lâ’inler Şammas’a karşu vardılar. Ol Lâ’in dahi otuz bin kâfirle çün gelüb karar eylediler. Lâ’inler yemeğe içmeğe meşgul oldılar, çün sabah vakti oldı. Gadbana haber geldi kim bu gece esirleri halas itmişler diyü Gadban ve Şammas melul olub, eyitdiler: Bu işleri kimse itmedi, illa ki Battal itdi. Pes ol dem Seyyid Hazreti dahi bunların karşularında hazır durdı. Seyyid Hazreti ol dem ilerü gelüb bunlara eyitdi: Ey melik Battal’dan niçün fehm idersiz, anı hod Kal’a-i Sinbad’da öldürdiler. Ben anda hazır idim. Uş kimseye dimezler, didi. Bu haber Gadbana hoş geldi. Buyurdı. Ol dem Seyyide müşdegân bin kese altun virdiler. Andan Şammas Gadban’a eyitdi: İmdi sizinle ayş idelüm, çün Battal öldi. Ayruk korkmazuz kim nedür, işbu kadar leşker ile erle bir gün Bağdad’ı, Şam Şimad’ı varalım ve ne halife ve kamu Muhammedileri kılıçtan geçürelim, didiler. Andan Lâ’inler sarhoş olub makanlarına vardılar. Bî-akl-ı Lâ’inler yatub uyudılar. Andan Seyyid Hazreti fırsat budur, diyüb Gadban Lâ’ine çıka geldi. Lâ’in öküz gibi horlar. Heman dem Seyyid Gadban’ın boğazına yağlığın muhkem dıkdı ve urub aldı. Ol yetmiş kişinin katına iletdi ve bir ağaca muhkem sardı. Yine Şammas çadırına geldi yatdı, uyudı. Çün sabah oldı. Şammas Lâ’in duru [69] gelüb Gadban’ın çadırına gelüb çün Gadban’ı bulamadı. Kande gitdi, diyü sordı. Seyyid Hazreti yine ol dem anda hazır durdı. Andan Şammas’a eyitdi: Ey melik Gadban şikâre gidübdür, didi. Şammas dahi eyitdi: Kangı tarafa gitdi, diyü sordu. Seyyid eyitdi: İşbu yana gidübdür, didi. Şammas ol dem elli kul birleh bindiler. Seyyid Hazreti önlerine düşdi. Peyk varınca bunları dahi elli kul birleh Gadbanı alub getürdiği yere getürüb ol dem yetmiş iki gaziler yuvasından çıkub kılıç yürütdiler, elli kul birleh Şammas pare pare eylediler. Andan Seyyid Hazreti heman dem Aşkar’a süvar olub nara urdı ve eyitdi: Benim Battal kâfirlere kattal Gadban’ı ve Şammas’ı öldürdüm. Ey kâfirler imana gelin yohsa donlunızı kılıçtan geçürürüm, didi. Andan hamle kıldı, gel gör imdi ol yetmiş gazi ile Seyyid Hazreti ol dem, Frenk çerisine şol kadar kılıç çaldı kim kırılan kâfirin hesabın yine Allah bilürdi. Çün Frenk leşkeri dahi gördüler kim Gadban ve Şammas ölmüşler. Ayruk durmadılar, yüz kaçmaya tutdılar. İslam gazileri Frenk çerisinin sıydılar ve ol deyrin içinden çok mal çıkardılar. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Ol deyri oda urdılar. Bir taşını bir taş üstünde komadılar. Andan ol mebaliğa malı alub gönül muradıyla göçüb azm-i Malatya kıldılar. Çün Malatya şehrine yakın geldiler. Emir Ömer ve kamu gaziler Seyyid Hazreti’ne karşu gelib mübarek hâk-pâyına yüzler sürüb birbiriyle görüşdiler. Seyyid Battal Gazi’nin mübarek yüzün görüb azim şâd oldılar ve 96 Seyyid Hazreti’nin bu fethine dahi dualar ve senalar kıldılar. Andan Seyyid Hazreti ol pirin oğulların Muhammedi ve Sa’idi getürüb atalarına kavuşdurdı. Çün ol pir dahi oğulların yüzlerin gördü. Gelüb atalarının elin öptiler. Ol pir dahi oğulların bağrına basub gözlerin öpdi. Seyyid Hazretin hayır dualar eyledi. Eznecânib çün Kaysere dahi oğulların haberin virdiler. Ol dem kendüyi tahttan atdı. Feryad figan kopardı ve donlu vezirlerin dahi yas-ı mâtem tutdılar. Eznecânib bu taraftan Seyyid Battal Gazi halifeye Bağdada nâme yazdılar ve Gadban’ı ve Şammas’ı dahi helak eylediğin namde bildürdiler ve dahi Muhammedi ve Saidi halifeye gönderdiler. Andan çün anlar dahi gelüb Bağdad’a irişdiler. Andan Seyyid Battal Gazi’nin nağmesin halifenin eline teslim eylediler. Çün halife dahi Seyyid Hazreti’nin namesin okudu. Azim şâd olub secde-i şükür kıldı. Ol dem halife buyurdı. Seyyid’in fethin Mekke Medine vilayetine bildirdiler. Andan donlu İslam vilayetinde Seyyid Hazretine şadlık ile hayır dualar ve senalar idib bu fethine dahi tahsinler kıldılar. Ol dem halife dahi buyurdı. Seyyid Hazretine name yazdılar ve ağır bahalu donlar ve hil’atler Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gazi’ye ve her adı bellü gazilere birer hil’at gönderdi, andan çün [70] Muhammed ve Said gelüb Malatya’ya vüsul buldular ve halifenin dahi namesin Seyyid’in ve Emir Ömer’in önünde kodılar. Okuyub şâd oldılar ve halifeye hayır dualar eylediler ve dahi Muhammed ve Said halifenin gönderdiği hil’atleri Seyyid Battal Gazi’ye ve Emir Ömer’e bahş eyledi ve bâkî yârenlere dahi hallü hâlince taksim eyledi ve donlu gazilerin hatırları hoş oldı ve işde Kayser vilayetinde olanların kamusu yâs-ı matemde kaldılar ve İslam vilayetinde olan müminler Seyyid Battal Gazi’nin sâye-i saadetinde hayır dualar idüb zevk-ü safada yemekte ve içmekte kaldılar ve bir zaman dahi bunun üzerine geçdi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i Kainât Muhammed’e salâvat. Bu Meclis Kayser-i Rum Bayza’ı Battal Gazi’ye Gönderdiğidir Raviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet kılmışlardır kim çün Kayser ol vakit oğulların hikâyetin bildi. Kendüden gitdi ve feryad figan eyledi. Saçın sakalın yoldu kırk gün karalar giyüb, ağladı ve kırk gün tahta geçüb oturmadı ve ol dem bir veziri var idi. Akratis derlerdi ve anın bir kızı var idi. Adına Baysana derlerdi ve cazuluk ilmün bilürdi ve ol dem Akratis Kayserin katına geldi ve eyitdi: Ey Melik benim kızım karavuşum vardur, eydür: Beni göndersin, varayım. Battalı öldüreyim ve başını keseyim, dir, didi. Kayser dahi bî-akıl eyitdi: Ya Akratis eğer senin kızın eyle idecek olursa ben dahi anı oğluma alıvereyim, benim gelinim olsun, didi. Andan şehrin içinde bir cumhur Yemliha derlerdi, bir melun var 97 idi. Anı çağırdılar. Tacir resminde anı düzdüler ve çok armağanlar ve tuhfeler görüb kızı anunla Malatya’ya gönderdiler. Çün Malatya’ya gelüb irişdiler. Armağan diyü Bayza-ı Yemliha Seyyid Battal Gazi’ye virdi ve dahi ulularına her birine hâlince birer armağan virdi. Kendü dahi bir saraya konub oturdu ve gördi kim kızın elinden ne vaktin iş gele. Daim âdem verirdi kim ne vaktin bir iş idesin, bana dahi haber bildiresin, ben de seni alam kaçam diyü kavl etmişdi. Seyyid Battal Gazi dahi bu taraftan kızı görünce gönlüne hoş geldi. Daim katına çağırıb zevk iderdi. Nâgâh bir gece yaturken kız dahi Seyyid’e kast eyledi ve hançeri çıkarıb üstüne geldi. Seyyid Hazreti duydu, pes duru geldi. Kıza bir yumruk urdu. Depesi üstüne aktardı, diledi kim öldüre. Kız dahi aman dileyib Seyyid’in mübarek ayağına düşdü. İman arz idüb Müslüman oldu. Bu taraftan Yemliha Lâ’in duydu. Malın yerinde koyub kaçdı. Lâ’ini istediler. Bulamadılar ve Kayserin kırk yük altuın ve gümüşü var idi. Donlusın Seyyid Hazreti gazilere bahş eyledi ve bu demde Seyyid’in iki oğlu doğdu. Birisinin adı Ali, Zeyneb Hatun’dan ve birisinin adı Nezir, Kayserin kızı Mahbiroz’dan idi. Seyyid Hazreti bunlara şâd oldı. Eznecânib bu taraftan Yemliha melun [71] çün Kayserin katına gelüb bu hikâyeti arz eyledi. Kayser gayet melul olub, eyitdi: Senin gibi gayet mahbûb kız oğlan birleh kırk yük altun gümüş borcum var imiş. Pes Battal’a virdim, kurtuldum, didi ve dahi çok ağladı. Bunlar bu hâlde kaldılar. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti bir gün yarenler birleh oturub can sohbetin iderdi ve ol pîr dahi selam verüb yir öpdü. Seyyid’e hayır dualar eyledi. Emir Ömer çün piri gördi, eydür: Hay Abdurrahman hoş geldin, nitesin hayli zamandur ki sen bunda gelüb görünmedün, kande idün, didi. Abdurrahman eyitdi: İstanbul’da idim. Emir Ömer eyitdi: Kayserden ne haber vardur, didi. Abdurrahman eyitdi: Ya Emir şöyle bilürüm ki Kayser üç ay tamam tahta geçüb oturmadı ve ata dahi binmedi. Taryon dahi anda geldi. Şammas içün ve Gadban içün azim yas-ı matem tutdılar. Ol dem Taryon Lâ’in dahi eyitdi: Ya melik ağlamağla iş bitmez. Benim elim altında yetmiş pare Kal’a vardur ve seksen bin kişi atı donu ve kendü yerâğlu bunca kişiyle henüz dahi yurdumuz vilayet kızıllık oldı. Bir oğlan peyda oldı. Mesihin yüzü suyun yere dökdü. İmdi ne buyurursun bize ne tedbir idelim. Biz dahi bir iş idecek tutavüz, didi. Battal’dan göynümüz alavuz. Anunla îrâd olavuz, didi. Çün Kayser bu sözü işitdi. Taryon’a eyitdi: Ben korkaram ki mübâzâ bunlar halifeleri birleh yürürler. Bu Rumu tamamet at ayağı altında pâymâl ideler, didi. Ol dem Alyon kâfir bu haberi işitdi. Kaysere kakıyub eyitdi: Ya melik ben giderem, diyüb yirmi bin çeri aldı ve kendü makamına gitdi. Anda deniz kenarına bir köşk yapturdı. Anda olur yirmi eri aşağı yukaru saldı kim yani Seyyid Hazretin ala getüreler ve dahi iki bin var kim Müslüman tutub depelemiş ve her Müslüman eline girerse öldürür. Ol köşkün yöresinde ağaçlar dikmiştir. Başları ol 98 ağaçlara değer. Bunları gördüm ve size geldim. İşte haber bildürdim. Mübâzâ Seyyid Hazreti bu yıl ol tarafa azm ide. Bir elim irişe, didi. Çün Seyyid Hazreti bu hikayeti bildi ve hiç tınmadı. Çün gece vakti irişdi. Heman dem duru geldi ve Aşkar-ı Divzadeyi eyerledi ve dahi câmeyi tebdil kılub azm-i Rum kıldı. İrte olunca Şammas deyrine geldi ve Şammas’a dahi ahvâli bildirdi. Şammas-ı Pir eyitdi: ey pehlivan-ı âlem bu müşkil hayli işdür ve hem yalınuz varma. Şayet bir elem irişe, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya pîr çâre yokdur, elbette varasım gerekdür, didi. Andan Şammas’ı pir nimet getürdi. Yediler. İçdiler. Hakk dergâhına şükür eylediler. Çün ertesi oldu. Seyyid Hazreti aşkara süvar olub andan Şammas’a veda kılub revane olub, kandesin Alyon didi. Çün birkaç günden sonra ol köşkün deyrine geldi. Gördü kim ol ağaçlar [72] çevre dikilmiş ve kelleler ağaçlara asılmış, kimi kurumuş ve kimi dahi taze kanları damlayub durur. Çün Seyyid Hazreti bunları gördü. Vücud-ı şerifleri hayli göyendi. Mübarek gözlerinden yaş revane oldı. Andan biraz dahi ilerü geldi. Ol köşkün kabusuna geldi. Kulak urub dinledi. Ol dem gördü kim karşudan bir şahıs çıka geldi. Seyyid Hazreti’nin gelib mübarek ayağına baş kodu. Seyyid Hazreti nazar kıldı. Gördi kim Muhammed bin Fellah’dur. Seyyid Hazreti eydür: Ya Muhammed bunda sen neylersin, Muhammed eydür: Ey sultan-ı âlem işittim ki işbu Lâ’in müminlere böyle ceza idermiş. Geldim ki Lâ’ine bir iş ideyim. Kimseyi bulamadım. Elhamdülillâh size duş olub mübârek didarınızı gördüm ve hâk pâyınıza yüz sürdüm, didi. Nâgâh böyle derken gördüler ki bir ruhbân çıka geldi. Meğer Alyon’un atası imiş. Lâ’in bunları görünce siz kimlersiz, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Evvel sen kimsin. Lâ’in eyitdi: Ben Alyon atasıyım, diyü bildürdi. Andan Seyyid Hazreti diledi kim hamle kıla Muhammed diledi dilin kim ruhbana hamle kıldı. Karşu yürüdü. Lâ’ine bir süngü urdı. Aktardı. Ol dem Alyon-ı Lâ’in dahi çıka geldi. Çün atasın şöyle halde gördü, heman dem Muhammed’e hamle kılub bir gürz urdı. Muhammed kalkan beraber virdi. Payidâr olmadı. Muhammed’i atından aktardı. Seyyid Hazreti şahin gibi irişü geldi. Lâ’in Seyyid’e dahi gürzün havale eyledi. Seyyid Hazreti çekdi. Alyon’un elinden gürzün aldı. Döne geldi. Lâ’ine bir gürz öyle urdu kim Lâ’in atından yıkıldı. Durunca Seyyid Hazreti şahin gibi Aşkardan indi. Lâ’inin sinesine çıkdı. Çün Lâ’in gözün açdı. Seyyid Hazreti eyitdi: Benim Seyyid Battal kâfirlere kattal. Tiz iman-ı arz kıl, seni helak iderem, didi. Melun imana gelmedi. Seyyid Hazreti gördü kim melun imana gelmez, başını kesdi. Cân-ı Lâ’ini cehenneme ısmarladı. Andan deyrin içinde olan kâfirler bu hâli gördüler. Yerin yerin Seyyid’in üstüne hamle kıldılar. Seyyid Hazreti ve Muhammed dahi kiştâb kalkanların beraber virüb cenge meşgul oldılar. İslam erenlerine kuvvet vere. Allah diyelim. Muhammede salavat virelim. Gel gör imdi, ol yirmi bin kâfir çerisine Seyyid Hazreti ve Muhammed naralar urub hamle kıldılar ve 99 kılıç kılıca girdiler. Kâfirlerin kelleleri meydan içinde bostan keleği gibi yere bezendi. Bir aç kurt bir sürü koyunu görüb nice târumar iderse, bir saat içinde eyle kırdılar, kâfirleri öyle târumar eylediler. Ol demde dahi gördüler kim Tarsus tarafından İslam sancağı göründü. Meğer Tarsus Padişahı Hüseyin bin Ali, Tarsus dilâverleri ile gelen ol imiş. Heman dem Hüseyin bin Ali dahi kullarına buyurdı. Anlar dahi nara urub hamle kıldılar ve kaçan kâfirlerin önün bağlayub eyle kılıç urdular kim ol yirmi bin kâfirden can çıkarmadılar. Donlusunu kılıçtan geçürdiler. Çün kâfirler feth oldı. Kamu Tarsus gazileri dahi gelüb Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına yüzlerin sürdiler [73] ve Muhammed bin Fellah ile dahi görüşdiler. Şâdlık eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Ol köşkün içine girdiler, on kuyu buldular ve içinde olan Müslüman esirleri halas idüb, çıkardılar ve Seyyid Battal Gazi Hazretleri buyurdı. Ol köşkün etrafında ağaçlara dikilen İslam başların indirdiler. Seyyid Hazreti namazın kılub defn eyledi. Andan Seyyid Hazreti buyurdu. Kâfirlerin malların bir yere cem eylediler. Kamusunu Seyyid Hazreti gazilere bahş eyledi ve halife içün pençik ayırdı. Kamu yarenlerin hatırları hoş oldı. Andan Seyyid Battal Gazi ol köşkü oda urun didi. Oda yakdılar. Bir taşın bir taş üstünde komadılar. Pes Seyyid Hazreti buyurdı. Kamu gaziler birleh gönül muradıyla ol aradan geçdiler. Andan Tarsus gazilerine Seyyid Hazreti destur virdi. Tarsus tarafına revâne oldılar. Seyyid Hazreti ve Muhammed bin Fellah birleh Malatya tarafına revâne oldılar ve ol yere geldiler kim Muhammed Mihran’ın kızın almış idi. Anda gelicek Muhammed’in gözlerinden yaş revâne oldı. Seyyid Battal Gazi eyitdi: Niçün ağlarsın, sebeb nedür, didi. Muhammed eyitdi: Ey sultan-ı âlem her bâr ki bu araya gelürem, âşık olurum, Mihran kızı oldı. Sen bâkî ol ve bir gün bu tarafa şikâre geldim, didi. Nâgâh bu yolda dört atlu karşu çıka geldi ve birine gözüm dûş oldı, gördüm. Meğer bir mahbûbe kız imiş ol dem aklım başımdan gitmiş, ben yine kendi özüme geldim, ayruk bilmezem, kimin nesüdür, didi. Ol vakitten berü gözüme uyku dahi gelmez, didi. Nâgâh bunlar bu sözde iken karşudan dört atlu süvar çıka geldiler. Heman dem birisi ilerü yürüdü. Muhammed’e bir süngü urdu. Atından kopdı. Yabana atdı. Bu taraftan Seyyid Battal Gazi kakıyub yürüdü. Kimsin, didi. Ol dahi eydür: Yahya bin Afşin Mümin müslümanum. Sen kimsin? Didi. Ol dem Seyyid Battal Gazi dahi kendüyi bildürdi. Heman dem Yahya atından sıçrayub Seyyid’in ayağına baş kodu ve eyitdi: Ey sultân-ı âlem ben dahi senün âşıklarındanım. Ma’zur buyurasız, bilmedim, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Eyle olur, bunlar kimlerdür, didi. Yahya eyitdi: Bunlar halayıklardandur. Ben kulu kim her gâh bu arada işim şikâr itmekdür ve dahi bin kişi öz kavmim vardur. Kamusun müminlerdür ve sizin dahi âşıklarınuzdur, didi. Seyyid Hazreti Muhammed’e işaret eyledi. Muhammed dahi nazar kıldı, eyitdi: Benüm bunda gördüğüm 100 yokdur, didi. Andan Seyyid Hazreti Yahya’ya Muhammed’in ahvâlin şerh eyledi. Yahya dahi eydür: Ey sultan-ı âlem Muhammed’in gördüğü karavuşunuz bendenizün kızıdur, didi. Ol dem Seyyid dahi Yahya’ya buyurdı. Senden dilerem ki bizim yârgarımız Muhammed’in hâcetleri ve muradları hâsıl ola, didi. Yahya dahi başım üzere diyüb Seyyid Hazretin ve Muhammed’i dahi kendü makamına davet eyledi. Andan çün Yahya’nın makamına irdiler. Gördüler kim bir ulu dağ üstünde makam tutmuş. Bir hoş murg-zar yer cennete benzer ve Yahya dahi iki bir demedi. Tiz bir ulu cemiyet idüb, andan kızını nikâh eylediler. Muhammed’e virdiler. Murad hâsıl kıldılar. Andan Yahya dahi Seyyid Battal Gazi Hazretin dahi beş gün dilek idüb ol makamda sohbet eylediler. [74] Pes altıncı gün Seyyid Hazreti dahi Muhammed’i anda kodı, gitdi. Aşkar-ı divzâdeye süvâr olub azm-i Malatya kıldı. Çün Malatya’ya yakın geldi. Kamu yarenler Seyyide karşu çıkub görüşdiler. Mübârek ayağına yüzler sürdiler ve Seyyid’in bu fethine hayran oldılar. Pes bu şâdlık üzere gelüb şehre girdiler ve makamlu makamına karar eylediler. Birkaç günden sonra Yahya dahi Malatya’ya Muhammed birleh çıka geldiler. Kamu yarenler karşu çıkub Yahya’yı ve Muhammed’i izzetle Seyyid Battal Gazi’nin katına getürdiler. Şâdlık üzere oturdılar. Andan birkaç günden sonra Seyyid Battal Gazi Hazretleri buyurdı. Bağdada halifeye name yazdılar ve Yahya’yı Muhammed birleh pençik dahi gönderdiler. Çün Yahya ve Muhammed pençik birleh gelüb Bağdada halifeye irişdiler ve Seyyid Hazreti’nin namesini halifeye irgördiler. Andan halife dahi çün Seyyid Battal’ın namesin okıdı. Azim şâd olub Seyyid Battal Gazi’ye hayır dualar kıldı ve bu fethine dahi tahsinler eyledi. Andan yedi günden sonra halife dahi buyurdı. Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gazi’ye muhabbetnâme yazdılar ve ağır bahalu donlar ve hil’atler gönderdi ve her adı bellü pehlüvanlara dahi hil’atler virdi ve Yahya’ya ve Muhammed’e çok izzetler idüb Malatya’ya gönderdi. Çün Yahya ve Muhammed gelüb Malatya şehrine irişdiler. Halifenin Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gazi’ye getürüb teslim eylediler. Çün halifenin namesin okudular. Kamu gaziler şâd olub halifeye ve Seyyid’e hayır dualar eylediler. Andan ve dahi Yahya Gazi halifeden getürdüğü hil’atleri kamu gazilere bahş eyledi. Kamu gazilerin hatırların hoş oldı Seyyid Battal Gazi Hazretlerine hayır dualar kıldılar ve bu şâdlıkda İslam diyârın kıldılar. Eznecânib bu taraftan çün Kayser-i Rum vilâyetine ve Kayser-i Rum Alyon’un ve Rahman’un öldükleri haberi geldi. Kayseri Rum ol dem kendüyi tahtından aşağı attı ve azim korkuya düşdi. Ol dem kamu vezirlerin ve beylerin katına okıdı ve şöyle ittifak kıldılar kim, Seyyid ile barışalar ve hem eyle kıldılar. Seyyid’e name yazub gönderdiler kim, iki pâre şehrin köyleriyle hâsılın sana virdim. Tek heman siz yerünüzde oturasız, bu tarafa ayruk gelmeyesiz diyü nâme gönderdi. Zira ki Seyyid’in korkusundan kimse taşra çıkmazdı. Vilâyet-i Rum 101 dahi gayet kızıllık oldı ve kimse ekin dahi ekmezdi. Çün Seyyid Battal Gazi Hazretlerine Kayserden böyle name geldi. Seyyid Hazreti ol kavle râzı oldı ve bir zaman bunun üzerine karar eyledi ve Kayserden ve vezirlerinden dahi dembedem tuhfeler armağanlar gelürdi. Seyyid Hazreti dahi ol iki pâre şehrin haracın ve hasılın alıb fukaraya bezl üleştirürdi. Pes bu hâliyle işde ehl-i İslamda olanlar Seyyid Battal Gazi’nin sâye-i devletinde zevkde kaldılar. Eznecânib bir gün gazilerin sultanı Seyyid Hazreti yarenler birleh oturub sohbet iderdi. Ol dem iki yiğit içerü girüb yüz yire urdılar ve ağlayub zârîlik eylediler. Seyyid Hazreti dahi bunlara sual kıldı. Ey yiğitler nedür hâlinüz, niçün ağlarsız, didi. Ol yiğitler eyitdiler: Ey merdân-ı [75] âlem biz ikimüz karındaşlaruz ve şehr-i İskenderidenüz. Ehl-i kelâmullâh okuruz. Atamuz merhum oldı, biz dahi masum kaldık. Atamızun çok malı var idi ve atamuz dahi ammûmızı vasî eyledi. Malımızı ol cem’ eyledi. Şimdi mal bize gerek. Talep ideriz. Virmez, bize dürlü dürlü bahaneler ider. İmdi şimdiki zamanda sizden pek sığınacak kimse yokdur, bize bir meded eyle, diyü ağlaşdılar. Ol dem Seyyid’ün mübarek vücud-ı şerifleri göyendi ve tiz şehrin hâkimine bir name yazdırdı ve namede didi kim “Senki İskenderin hâkimisin, işbu nâme sana varıcak iki civanın ammûlarından malların alıviresin ve bunlara zulm itmeyesin ve tekrar bu cânibe gelmelü olmayalar, yohsa sen bilürsin” diyü nâmeyi bunların eline virdi. Çün bunlar dahi İskenderiye’ye geldiler ve bu nameyi hâkimine virdiler. İki bir demedi Ammularından bunların hakların alı virdi. Zabt eylediler. Çün bunun üzerine birkaç gün geçdi. Bir gün bu yiğitler bir kavga eylediler. Bir pinhan yerde bir adamı öldürmeye kasd eylediler. Ol dem ikisin dahi birden tutub zindana kodılar. Bunlar dahi bir gece fırsat bulub zindanın kilidin sıydılar. Çıkub kaçdılar. Malatya yoluna revane oldılar. Yolda giderken bir yerde gelüb yatub uyudılar. Meğer yakınında bir kâfir şehri var idi. Adına Kaymuna derlerdi ve padişahına Kaytor derlerdi. Ol dem bunlar yaturken üstlerine biraz kâfir uğradı. Muhammedî diyü bunları tutdılar. Kaytor’un katına getürdiler. Kaytor dahi buyurdı. Tiz bunları zindana kodılar. Andan bunlar çün zindanda kaldılar. Meğer Kaytor’un bir mahbub kızı var idi. Bir gün ol kız teferrüç eylemeye zindana geldi ve Kasım’ı görünce âşık oldı. Ol dem kız Kasım’ı dinine davet idüb çok şîveler eyledi. Âhirül-emir Kasım’ı azdırub kendi dinine koydu ve dahi Mansur’u birkaç günden sonra azdurub, Musevilerin dininden çıkardı. İkisi birleh kâfir dinine girdi. Andan bu haberi Kaysere bildürdiler. İkisin bile zindandan çıkardılar. Ol dem kaytor kızın Kasım’a virüb güveği idindi ve Mansur’u dahi hoş görüb katında bellü kişi eyledi. Bu hâliyle bir gün Mansur ve Kasım dahi Kaytor’un katında oturub sohbet iderlerdi. Ol dem Kaytor’un katında Seyyid Hazretin anub söyleşmeye başladılar. Kaytor dahi Seyyid’den çok şikâyet eyledi. Ol dem Kasım ve Mansur eyitdiler: 102 Yâ Melik eğer biz varub, ol Battalı öldürürsez bize ne virirsin, didiler. Kaytor dahi bunlara çok mal mülk adadı. Andan bunlar dahi donların tebdil idüb Malatya’ya revane oldılar. Çün bir gün bunlar Malatya şehrine geldiler. Seyyid’e dualar idüb yüz yere urdılar ve eyitdiler: Ey merdân-ı âlem sizün nâmenizi tutumadılar, diyü azim şikâyet eylediler. Çün Seyyid Hazreti bu haberi işitdi. Nerm oldı. Tiz Aşkar-ı Divzadeye süvar olub azm-i İskenderi kıldı. Çün ol iklime yakın geldiler. Bir yerde karar idüb kondılar ve ol dem Seyyid Hazreti’nin uykusu geldi. Yattı, uyudı. Nagâh Kasım ve Mansur duru geldiler. Seyyid’in üstüne [76] geldiler. Seyyid’e kıymadılar. Aşkarı ve donun alub tiz Kaytor’un katına geldiler ve eyitdiler: Battalı uş filan yere getürdik. Tiz çeri vir varsunlar tutsunlar, bunda alub getürsinler, didiler. Pes Kaytor dahi bu haberi işidicek, şâd olub buyurdı. Tiz mübâlağa çeri bindiler. Seyyid’in üstüne yaturken gulû kıldılar. Kemendler atdılar. Seyyid Hazreti dahi bu kalabalıktan uyanu gelüb gördi kim leşker kendüyi ortaya almışlar ve Aşkarı donlarıyla götürmüşler. Hemandem duru geldi. Şahin gibi nârâ urdu. Hamle kıldı. Kâfirlerden birini akdırdı ve atına süvar olub, Küffar çerisin bir birine katdı. Birdemde elli altmış kâfir helak eyledi. Kâfirler dahi gittikçe çoğaldı, kalabalık idüb ortaya aldılar. Ok saptılar ve hayli zahm irgördiler. Seyyid Hazreti’nden kan çok akub süst oldı. Lâ’inler gulu kılub kemendler atdılar, çâr-u nâçâr olub Hikmet-i Huda Seyyid Hazretini ol arada tutub, Keşan ber-keşan Kaytor’un katına getürdiler, çün Kaytor dahi Seyyid’in mübarek cemalin bir dem teferrüç eyledi. Hayran kaldı, eyitdi: Hayf ki sencileyin er ola gel imdi benüm dinime gir, seni hoş tutayım, ser leşker ideyim, didi. Seyyid eyitdi: Çok söyleme Hakk Te’âlâ şöyle buyurdı kim tamam Rum vilayetini Müslümanlık kılam. Kiliselerin yıkub yerine mescitler yapam, sen kande uyursun, didi. Kaytor çün bu sözleri işitdi ve kakdı ve tiz bunu öldürün, didi. Ol dem Kaytor’un veziri eyitdi: Ya melik siz bunu öldürmen, Kaysere verin, nice gerekse ol itsün ve Kayserin katı düşmanıdur, oğulların helak itmişdür ve hem yârenleri dahi çokdur, hep ağyarlardur. Mübâzâ sana anlar dahi bir elem getürürler, didi ve hem eyle kıldılar. Tiz Kaysere bir name yazdılar gönderdiler ve hikâyetin bildürdiler, andan Kaytor buyurdı. Seyyid Hazretin zindana koydular. Pes ol gece Kaytor, Peygamber Hazretin düşünde gördü kim yani kıyamet kopmış ve kamu peygamberler ve evliyalar Hazretinden şefaat isterler. Kaytor dahi ilerüye vardı ki şefaat isteye, Resul Hazreti sallallâhü aleyhi ve sellem eydür: Ya Kaytor benim ciğer –gûşem Seyyid Battal Gazi’yi tiz zindandan çıkar ve anun önünde Müslüman ol ta kim senün başına dahi bu hâl gelecektir. Ben dahi ol vakit şefaat idem, didi. Çün Kaytor dahi uyhudan uyandı. Vücudu titredi. Düşünde gördüğün bildi. Heman dem iman-ı nuru gönülde arz kıldı. Tiz andan durub Mansur’un katına geldi ve Resul Hazret’in düşünde gördüğün kıyamet kopdığın şerh 103 eyledi. Andan Mansur dahi eyitdi: Ya melik, ben kulun dahi öyle gördüm, didi. Pes Kaytor buyurdu: Tiz varun ol sultanı zindandan çıkarun, benim katıma getürün, didi. Pes heman dem Mansur duru gelüb zindana vardı. Seyyid Hazreti’ni görüb mübarek hâkpâyine yüz sürdü ve özrin diledi. Andan Kaytor ve kendin Peygamber Hazretin sallallâhü aleyhi ve sellem düşünde gördüğin şerh eyledi. Seyyid Hazreti buyurdı. Öyle olur kırmaz olıcak iş takdirde olur didi. Ol gece Mansur Seyyid’den dilek diledi. Aldı. Seyyid Hazretin kendi makamına getürdi ve çok hizmet idüb önüne [77] ta’am gûnâ gün nimet çekdi yediler, içdiler. Hakk dergâhına şükürler kıldılar. Andan sonra Seyyid Hazreti buyurdı. Beni tiz Kaytor katına ilet, didi. Andan duru gelüb ikisi bile sarayına geldiler. Ol dem gördüler kim kapular bağlı imiş. Seyyid Hazreti kemend atdı. Yukarı çıkdılar ve saraya içeri girdiler. Seyyid Hazreti gördi kim, Kaytor dahi uyumuş üstünden kepengün silküb giderdi. Kaytor ol dem gözün açub nazar kıldı. Gördü kim Seyyid başın ucunda durur, heman dem ayağa üzere durub Seyyid’in mübarek kademinde baş kodı ve yüzün sürdü. İman-ı arz eyledi, din yolunda Müslüman oldı ve bu taraftan Mansur dahi şâd oldı ve Kasım dahi gelüb şâd-ı Hürrem Seyyid’in önünde iki Lâ’in iman-ı arz eyledi, özürler diledi. Andan Kaytor buyurdı. Kamu vezirlerin ve beylerin çağırdılar. Kamusu geldiler. Seyyid’in önünde bıragurdan Müslüman oldılar, şâdlıklar eylediler. Pes Seyyid Battal Gazi Hazretleri birkaç günden sonra Kaytor’u ve kamu beylerin bunca kulları bî-kıyas mal birleh peşine alub kandesin, Malatya diyü yola revane oldılar, andan çün Malatya’ya yakın irişdiler. Kamu yarenler ve Emir Ömer karşu çıkdılar. Seyyid Battal Gazi ile görüşdiler ve mübarek ayağına yüzler sürüb şâdlık eylediler ve Seyyid’in bu fethin görüb hayır dualar kıldılar. Andan çün bu şâdlıkla Seyyid birleh ve Kaytor birleh yediler içdiler. Hakk Hazretine şükürler eylediler. Andan Emir Ömer buyurdu: Seyyidin bu fethin dahi nâme yazub Halife’ye Kaytor birleh irsal eylediler. Andan çün Kaytor dahi Bağdad’a halifeye name ile vüsul buldı, nameyi halife-yi rûy-ı zemin alub çün mütâlaa kıldı. Ol dem halife dahi azim şadlık eyledi ve dahi Seyyid Hazreti’ne hayır dualar eyledi. Kaytor’a dahi çok izzet idüb bahşişler ihsan kıldı. Andan birkaç günden sonra halife dahi buyurdu. Seyyid’e ve Emir Ömer’e name yazdılar ve ağır bahalu donlar ve her adı bellü gazilere hil‘atler, Kaytor birleh Malatya’ya irsal eyledi. Çün Kaytor dahi gelüb Bağdat’tan Malatya’ya vüsul buldı. Kamu yarenler dahi Seyyid Hazreti’nin önünde karar idüb oturdılar. Ol dem Kaytor gelüb Seyyid’in mübarek eline halifenin namesin sundı. Seyyid Hazreti dahi halifenin namesin okudu. Kamu yârenler şâdlık idüb Halifeye ve Seyyid Hazretine hayr dualar eylediler. Andan Kaytor halifenin gönderdiği donları Emir Ömer’e ve Seyyid Battal Gazi’ye teslim eyledi ve baki gazilere dahi hallü hâlince hil‘atler taksim eyledi. Kamu yârenlerin hatırları hoş oldı. 104 Andan Kaytor dahi Tahsin-nâme ile Cûy-ı Ferakıb katında bir şehir bünyad eyledi. Anun adın Kaytor Kal’ası kodılar ve donlu kavmin anda getürdi ve tahta geçüb anda karar eyledi. Eznecânib bu tarafdan Kayser dahi Kaytor’un haberin işitdi. Feryad figan idüb ciğeri hûn oldı ve donlu Kayserin kavmi yas-ı matemde kaldılar ve Seyyid Battal Gazi’nin [78] korkusundan bîçâre fürûmânde oldılar ve ehl-i islamda olan gaziler dahi sultan Seyyid’in sâye-i saadetinde hayır dualar idüb zevk ve safada ve şâdlıkta kaldılar. İşte bunun üzerine geçüb karar eyledi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed’e salâvat. Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Mağrib’e Varub Firdevs’i Katl Ettiğidür Raviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet etmişlerdir kim Seyyid Hazreti makamında otururdı. Ol dem önüne ta’am getürdiler. Mübârek elin sundı. Bir lokma alub mübârek ağzına aldı. Ağzından yine düşdi. Bari üç kez ağzına koydu. Yine düşdi. Seyyid Hazreti acibe kaldı. Ol dem hatununa eyitdi: Aceb değildür ve eğer Müslümanlardan bir muteber kişi var ve âl-i Resûlden bir kimesne giriftâr değilse, didi. Pes bunlar bu sözde iken ol dem Seyyid Hazreti’nin lalası Tavabil bir pir kişi alub içerü girdi ve ol pîr kişi Seyyid’e selam verüb yüz yere kodı ve dua idüb karşusında el bağlayub durdı. Seyyid Hazreti buna sual kıldı, ne kişisin ve gelişin kandendür, didi. Ol kişi eyitdi: Ey merdan-ı âlem gaziler sultanısın. Ben bir cühûd kişiyim, yetmiş yıldır kim ticâret iderim ve dembedem bu cihanı gezerem. Hiçbir şehir bir Kal’a kalmadı kim ben görmedim ve mağribde bir şehir vardur. Adına Samaniye derler. Ol şehri Samsüvar bünyad idübdür ve bir padişahı var Firdevs dirler ve kamu cühudların ki vardur, kamusunun padişahıdur. Yavuz melundur ve bir mümin eline girerse gündüzün taş taşıdur, gece olıcak demürler zindana koyar. Nâgâh ben kulun anda vardum. Çok kumaş ilettüm. Aldı, bahasın vermedi ve kıymetli taşım var idi. Anı dahi aldı. Değme kimse baha yetürmezdi ve anda bir kızı varmış. Ol geldi. Ol taşları görmeye. Bir kez gördüğüm yüzün heman âşık oldum. Üç yıldır kim anda durdum. Birgün ol kız taşra çıkdı. Dervişlere sadaka üleşdürdi. Şol bir kez görmeğe kanaat eyledüm ve andan mahbuslar katına vardum ve anda bir pir gördüm. Halim ana arz eyledim. Ol pir bana eyitdi: Gel ben sana bir çâre idem. Eğer benim sözüm tutarsan, didi. Ben dahi eyitdim: Ne buyurursın, didüm. Bana eyitdi: Şimdi işbundan tur gıl ve Şam haddine vargıl anda bir şehir vardur. Adına Malatya derler ve ol şehirde bir er pehlüvan vardur. Adına Sultan Seyyid Battal Gazi derler ve sana bir name vereyin, ana iletesin ve bizim ahvalimizi ve kendi ahvâlin ana arz eyleyesin. İnşallah ümiddür ki 105 ol bunda gele ve dahi bunda bir kişi var. Yetmiş yıldır kim Samaniye Kal’asında dutsakdur ve âl-i Resûldür. Yüzüne gün dokunmaz. Câh içinde kalmışdur ve dahi iki kişi mahbusdur, yatur. Biri Ebu Bekir ve biri Ömer oğullarından ve ol bana nameyi vermek istedi. Yine fırsat bulmadı. Uş budur kim bu ben kulun gelüb mübarek kademinize [79] yüz sürdüm ve ol müminlerin ahvalin ve kendi ahvâlim sultanıma arz eyledim, bildürdim, didi ve dahi kırk yük altunum vardur. Gizlemişem ol dahi Hakk yoluna ve gaziler aşkına feda olsun ve ben dahi Müslüman olam. Ot şol şartıyla kim ol kızı bana viresin, didi. Çün Seyyid Hazreti dahi bu kelamları bir bir dinledi. Başım üzere diyüb kabul kıldı. Andan buyurdı. Tiz Aşlkar-ı divzadeyi eyerlediler ve heybeyi ortaya getürüb, Bismillâhirrahmânirrahim diyüb saz selbin kuşandı. Andan kamu yarenleriyle vedalaşub, eyitdi: Yarenler duadan feramuş etmeyesiz, inşallah sizinle yine dîdar-ı müşerref idevüz diyüb mağrib yoluna revane oldı. Cümle gaziler uğruna tekbirullah diyelüm Muhammed’e salâvat verelim. Gel gör imdi gaziler sultanı Sultan Seyyid Battal Gazi ve ol merd-i hicâzî çünkim bir hafta gitdiler. İrişüb bir meşe içinde bir pınar katında kondılar ve dahi ta’am yediler. Ol dem içinde gördiler kim meşeden bir arslan heybetle geldi ve Seyyid’e bir kez nazar kıldı. Yine girüye döndi. Bir zamandan sonra yine geldi. Başında bir taş var ve taşın üstünde dağ yemişleri kuru yaş gelüb Seyyid’e selam virdi ve ol taşın önünde kodı, eyitdi: Mazur tut, buracığın meyvası budur, ey sultan-ı âlem dedi Seyyid ve tacir birleh hayran kalub, ol meyveden yediler, hamd eylediler. Andan arslanın bu hareketine Seyyid Aşkarı arslana ol arada ısmarladı. Arslan dahi kabul kılub aldı, gitdi. Eğerin ve oyanın anda bir ağaçta gizledi. Seyyid Hazreti andan tacir birleh yola revane oldılar, çün birkaç günden sonra deniz kenarına geldiler, gördiler kim bir gemici tacirle gider. Ol dem Seyyid Hazreti tacirle o gemiye girdiler. Revane olub gitdiler. Çün bir iki fersek yir menzil yürüdiler. Nagah gördiler kim karşudan bir şahıs ifrit şeklinde ve üstünde silah âreste çıka geldi ve anun akabince bir kişi dahi geldi. Seyyid’e sordılar kim siz kimlersiz, tiz bize haber verin dediler. Seyyid Hazreti eyitdi: Evvel siz bize haber verin kimlersiz, didi. Ol şahıs eyitdi: Firdevsin pehlüvanı Sencarem. Malatya’dan yana giderem ki Battalı anda bulam, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Battalı nidersin? Sencar bî-akl eyitdi: Firdevs anı düşünde görür. Firdevsi boğazından tutar ve eydür: Firdevse, Tiz Müslüman ol yohsa başını keserem, der ve birkaç gece akabince görür. Andan Firdevsin canı acır. Şimdi bana hükmeyledi kim eğer Battalı varub öldürürsen ve anun şerrinden bu iklimi emin kılursan, sana kızım birleh bu denlü mal memleket vireyim, didi ve işte ben dahi şimdi anı isteyü giderim, didi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Beni dahi Kayseri Firdevse virdi. Battalın elinden aciz kalubdur ve Firdevsden yardım diledi. Ola kim Battalı ala getüre, didi. 106 Andan Sencar Seyyid’e eyitdi: Sen Battalı gördün mi, ne kişidür [80] ve pehlivanlığı nicedür, didi. Seyyid Hazreti dahi eydür: Beli gördüm, tamam erdür. Şimdiki zamanda erliğine hiç nazar bulunmaz ve ana mukabil olub karşu durulmaz ve ben dahi ana bedel olmadım. Kerem eyle sen dahi ana bedel olamazsın heman dön gerü git. Bu yüz senin gibi ana herif olmaz. Ben dahi herif olmadım, didi. Hod sen kandesin, didi. Ol dem Sencar-ı Lâ’in kahkaha ile güldi ve eydür: Hay sen kimsin kim benim gibi pehlüvanın miktarını bilesin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya sen beni beğenmedin mi, didi. Gel, imdi senünle bir muharebe idelim, didi. Heman Sencar-ı Lâ’in gazaba gelüb Seyyid’in kuşağından tutub kuvvet eyledi. Yerinden eremedi. Çün nevbet Seyyid’e değdi ve bir kez nara urub Sencar’ı getürdi yere urdı ve sinesine şahin gibi oturub hançeri boğazında kodı. Çün bir demde Lâ’in gözin açdı, gördi kim hal ayruksı, eydür: Sen kimsin beni yıkdun, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Benim Battalım kâfire katalım. Tiz iman getür, melun yohsa başını keserem, didi. Lâ’in herzeye başladı. Seyyid gördi kim imana gelmez. Lâ’inin başını kesdi. Kâfiri canı cehenneme ısmarladı. Ol dem ol pir gelüb Seyyid’in mübarek ayağına düşdi ve eyitdi: Şeha ben kulın şehr-i Bağdat’tanım Müslüman oğlıyam, adım Said’dür. Bunda esir oldum idi, diyüb eğildi. Seyyid’in önünde Müslüman olub iman getürdi. Seyyid Said’e dua idüb âferin eyledi. Andan Sencar’ın donların giydi. Anun suretine girdi. Yola revane olub, kandesin, Firdevs diyü gitdiler. Cümle gaziler uğruna tekbirullah diyelim, Muhammed’e salâvat verelim. Çün ol gaziler sultanı tacir ve Said birleh bir hafta gitdiler. Bir cezireye erişdiler. Ol dem ol tacir Seyyid’e eyitdi: Ey merdan-ı âlem uş budur. Samaniye. Bunda yedi pare şehir ve üç yüz pare Kal’a var ve beş bin köy var. Kamusu cühûdlardur ve kamusunun padişahı Firdevs’dür, didi. Andan Seyyid Hazreti Said’i ilerü çağırdı ve anda virdi ki râzını saklaya kimseye dimeye. Andan eyitdi: Ya Said tiz imdi sen iriş, Firdevs’e muştula ki, Sencar Battal’ı öldürdi. Başını alub geldi, digil. Ol dem Said Seyyid’in ayağına yüz sürüb Firdevs’e geldi ve eyitdi: Ey melik Sencar Battalı öldürdi. Başını dahi alub uş geldi, didi. Çün Firdevs-i bî-akl melun anı işitdi. Buyurdı, Said’e bahşişler virdiler ve şâdlık idüb tiz şehri donattılar. Dinlerince şâdlıklar eylediler. Pes bu hâliyle beyleriyle kamusu Seyyid’e karşu geldiler. Firdevs-i Lâ’in dahi bereber gelüb Seyyid dahi mübarek yüzüne nikab dutmışdı. Sencar’ın başını atı önüne ayağı altına it başı gibi yuvaladı. Lâ’in-i Firdevs şâd olub derisine sığmaz oldı. Seyyid’e eyitdi: Ya Sencar niçün yüzüne nikab tutarsın, didi, eyitdi: Ey melik ol vakit kim Battala bulaşdım, beni karşudan urdı, didi. Pes çün Seyyidi alub Sencar’ın sarayına kondırdılar. Andan üçgün azim toylar eylediler. [81] Şadlık kıldılar. Andan dördüncü gün Firdevs Seyyidi halvet sarayına okudu, eyitdi: Ya Sencar nice idelim ve ne tedbir kılalum, işte Battal’dan emin olduk, benim maksudum oldur ki, Şam 107 vilayetine çıkam. Kayser çıkmazdın, öndin zabt idem ol vilayeti didi. Seyyid Hazreti ol dem dört yana bakdı. Gördi kim halvet değil eyitdi: Ya melik ben Battala bulaşacak bana çok cevab söyledi. Eğer buyurursan halvet eyle. Sana bir bir söyleyeyim, didi. Firdevs buyurdı. Tiz tahtın halvet kıldılar. Andan Seyyid Hazreti ol dem ilerü yürüdi ve mübarek yüzünden pürkan giderdi ve eyitdi: Ya Firdevs bir beru bak kim benüm yüzüme ben Sencar’a benzer miyem, didi. Firdevs bir kez bakıcak dembeste kaldı. Bir zamandan eyitdi: Sen kimsin kim, Sencar’a benzemezsin, didi. Seyyid eyitdi: Ya Lâ’in uş benim Battal kâfire kattal. Geldim ki seni Müslüman idem ve nice vakit düşünde ben seni imana davet eyledim. Müslüman olmadın, imdi tiz imana gel yohsa seni şimdi helak iderem. Ol gördüğün baş Sencar’ın başıdır, didi. Lâ’in Firdevs ol dem serasime olub eyitdi: Ben ölürsem de bu gelicileri dimeyem, didi. Diledi kim Lâ’in feryad ide. Ol dem şâh-ı evliya şahin gibi Lâ’inin sakalından tutub tahttan aşağı çekdi. Hay deyince Lâ’inin başını kesdi. Canı cehenneme ısmarladı. Andan ol dem taht altından bir yiğit nev-civan çıka geldi. Seyyid’ün mübarek ayağına düşdi ve eydür: Ya Emir ben bu gece peygamber Hazretin düşümde gördim. Bana iman telkin eyledi. Müslüman oldum ve eyitdi: Gelen benim oğlum Seyyid Battaldır, Sencar değildür. Firdevsi öldürse gerekdür. Sen dahi var ana yâr ol ve bu ulu gazada bile bulun didi. Seyyid’in önünde iman arz eyledi. Ol dem Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi senün adın Uhud olsun, didi. Andan Seyyid buyurdı. Ya Uhud tiz dur ol tutsaklardan elli kişi al, bunda getürgil ve eyit ki, Firdevs korkulu düş görübdür. Gerekdür kim bunları kurban ide, degil, didi. Çün Uhud durdı ve Said dahi belesince vardı, geldiler. Ol zindancıya dahi böyle haber virdiler. Zindandan elli müselman kişi alıb çıkardılar. Müslümanlar dahi feryad edüb ağlaşurlar, eydürler: Ey dirîgâ kâfiristanda ölürüz diyü birbiriyle helallik dileyüb gelürlerdi. Çün bu haliyle bunları saraya getürdiler. Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Tiz saray kapuların yapub kimesne haberdar olmasun diyü kapıları muhkem yapdılar. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Bunların ellerin çözdiler. Bunlardan birisi Seyyid Hazretini bildi. Seğirdüb Seyyid Hazreti’nün ayağına düşdiler. Şad olub Seyyide hayır dualar eylediler. Hemandem Seyyid Hazreti buyurdu. Firdevsin hazinesini açıb bunlara silahlar çıkardılar, kamusını silah içine müstağrak eylediler. İslam gazilerinin şadlıklarına tekbirullah diyelim, Muhammed’e salâvat virelim. Gel gör imdi ol gaziler sultanı sultan Seyyid Battal Gazi ne hünerler gösterdi. Andan Uhuda eyitdi: [82] İmdi Firdevs’in beğlerin bir bir iki iki çağır gel. Bunda gelsinler ve eyit ki: Firdevs-i şah sizleri okur. Tedbir etmek siz gele di gil, gel, al, götür, didi. Uhud dahi varub ol beğleri dahi bir bir iki iki çağırub getürdi. Andan Seyyid Hazreti ileri yürüdü. Bunlara Firdevsi gösterdi ve eyitdi: Bilin ve âgâh olun. Uş benim Battal Kâfire kattal. Tiz imane gelin yohsa sizi dahi bunun yoluna ileterem, didi. 108 Lâ’inler imana gelmediler. Kamusun başların kesdi canı cehenneme ısmarladılar. Ne kıssayı diraz edelim. Firdevsin on adı bellü beğlerin başların kesdi. Andan buyurdı. Vardılar, elli tutsak dahi müminlerden alub geldiler. Kamusun ellerin çözüb silahların giydürdiler, vel-hâsıl-ı kelam işbu nev ile irteye değin ol şah-ı evliya beş bin müslüman esir halas edüb, kamusun cübbe ve cevşen içine müstağrak eyledi. Andan çün ale’l-sabah oldı. Deyr damına ağdı ve bülenb-âvâzıyla sabah pâkin banladı. Çün kâfir çerisi işitdiler. Hay ne hal bu deyü evlerinden taşra çıkdılar ve gördiler kim Firdevsin on adı bellü beğleri ölmüşler ve başların kesmişler ve süngülere dikmişler. Feryad-ı figan etmeye başladılar ve kim ittiğin bilmediler. Ol vakit Seyyid Hazreti dahi bin kişi ile tan namazın kılub namaza müstağrak durdı ve şehir halkı dahi anı görüb birbirine karışdılar. Seyyid Hazreti dahi namazdan fariğ olucak ol dem bülent-nara çıkarub, eyitdi: Ey kâfirler bilün ve âgâh olun. Benim Battal kâfire kattal. Geldim, Firdevsi on beyiyle öldürdüm ve beş bin esir Müslüman dahi halas kıldım. Eğer siz dahi iman arz kılursanuz elimden kurtulursuz ve eğer imana gelmezsenüz cümlenüz kılıçtan kurtulamazsınız, bilmiş olasız, didi. Andan ol kavim çün bu haberi işitdiler, giryüzarlık kopardılar. Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Tiz kapuyı açdılar. Taşra çıkub Seyyid Hazreti bir radıvar nara çıkardı. Hamle kıldı. Gaziler dahi sercümle hamle kıldılar. Kâfirlere kılıç yürüttüler. Bir gün bir gece azim cenk eylediler. Andan şehrin kavmi gördiler kim Seyyid’in önüne kimse duramaz. Aman dilediler beş bin kâfir dahi gelib Seyyid’in kademinde Müslüman oldılar, kalanın kılıçtan geçirdiler. Seyyid Hazreti buyurdı. Şehri tamam düzdiler, andan Seyyid Hazreti ol dem geçüb tahta oturdı. Buyurdı. Kiliseleri yıkdılar, yerine mescidler yaptılar ve bir Cuma mescidi yaptılar. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi bunda evlad-ı Resulden bir kişi haps imiş. Tiz idün bana, didi. Ol dem Uhud ilerü gelüb eyitdi: Ey şah-ı âlem ol aziz bu tahtın altındadur, didi. Seyyid Hazreti duru geldi, buyurdı. Ol tahtı getürdiler. Bir demür kapu açıldı. Seyyid Hazreti içerü girüb on ayak nerdüban aşağı indi. Nazar kıldı, gördi kim bir ak sakallu pir ol kapunun içinde san kim bir çerağdur, yanar. Yüzünün nurundan misk anber kokusundan adamun dimağı muattar olur ve rahle ile Mushaf önünde durur. Kaçan kim Seyyidi gördi, eydür: Hoş geldin ey sülale-i Resûl, Seyyid Battal Gazi, didi ve bu gece ceddim Resul Hazretin düşümde gördüm, bana haber virdi ki irte senin katına oğlum Seyyid Battal Gazi gelür. Seni [83] bu kuyudan halas ider, çıkarur didi. Andan Seyyid Hazreti dahi ilerü yürüdü. Selam virüb mübârek elin bûs eyledi. Ol dahi Seyyid’in mübârek gözlerin bûs eyledi. Andan eyitdi: Ey ciğer gûşem yedi yaşımda idim. Bu arada esir oldum. Şimdi yetmiş yıldır kim bu kuyudayım, didi. Andan Seyyid Hazret’in pîrin mübarek elin tutub taşra çıkardı. Pirin adı Asım idi. Seyyid Hazreti buyurdu. Hamama ilettiler ve 109 imama donlar giydirdiler. Alub tahta geçirdiler. Padişah eylediler. Andan Asım Seyyid’e eyitdi: Ey pehlüvan-ı âlem iki kişi dahi hapisdür. Biri Ebu Bekir neslinden Avf adlu ve biri Ömer neslinden Ebu Tahir adludur, didi. Seyyid Hazreti buyurdı. Anları dahi çıkardılar. Hamama ilettiler. Avf ile Tahiri vezir eylediler. Cuma mescidi çün tamam oldı. Asım kamusı mescide geldiler. Seyyid Hazreti minbere çıkdı. Hûb-âvâz ile hutbe okudu. Kamusı hayran kaldılar. Çün namazdan fâriğ oldılar ve her biri makamına karar idüb oturdılar. Ol dem nagah taşrada bir galgala peyda oldu. Seyyid Hazreti hal nedür, görün, didi. Eznecanib. Raviler şöyle rivayet iderler kim meğer Firdevs`in üç oğlu var idi. Birine Cal’ud ve birine Hal’ud ve birine Tal’ud derlerdi. Meğer anlar işitmişler ki Battal gelmiş. Firdevsi on beğiyle öldürdiğin duymuşlar. Anlar dahi üç yüz bin cühud ile gelüb o dem ilüşdiler. Çün vilayet bunları dahi gördüler. Ürküb şehre döküldüler ve şehir muhkem şehir idi. Dört canibimden berkidüb durdılar ve ol üç yüz bin leşker dahi gelüb şehri ortaya aldılar ve ol gece Seyyid Hazreti gece vaktinde taşra çıkub bunları şebhun kıldı. İrteye değin Lâ’inler bir birin kırdılar. On bin cühudlar kılıçdan geçdi. Çün sabah vakti oldu. Gördüler kim aralarında bigâne yok heman bir birin kırmışlar. Andan eyitdiler: Görün Battal ne ayyar kişidir, kim bize ne işler geçdi. Zehi ayyar dediler. Andan Cal’ut Lâ’in kakdı buyırdı. Ol dem leşkeri atlarına binüb meydana gelüb saflar bağladılar. Durdılar, Cal’ut Lâ’in meydana girib çağırdı, eyitdi: Kanı Battal meydana gelsün. Bu vilayeti dahi ayyarlikla harabe virdi, didi. Eğer araya meydana bu dem dahi gelsün. Erlik nicedür ana gösterem, didi. Heman dem ol gaziler sultanı çün bu haberi işitdi. Asımı beş bin kişiyle kalede kodu. Bakisini alıb taşra çıkdı. Andan atun depüb Cal’ut`a beraber meydana geldi. Cal’ut Lâ’in elindeki süngiyi Seyyid`e havale kıldı. Seyyid Hazreti karşı varub Lâ’inin kavradı, süngüsünü çekdi. Elinden aldı. Cal’ut Lâ’in geldi kim geçe Seyyid Hazreti dahi irişü geldi. Cal’ut`un kuşağından süngü ile şöyle kakdı kim, Cal’ut Lâ’in at sağrısından debesinin üstüne muallak yıkıldı. İki tarafdan kıyakı kopdu. Asım eyitdi: Aleyki aynullah ey pehlivanzade didi ve cühudlardan feryad figan kopdu. Andan Seyyid Hazreti atından aşağı sıçradı. Cal’ut Lâ’in durunca [84] Seyyid Hazreti Cal’ut`un sakalından tutdı. Tiz imana gel, didi. Lâ’in imana gelmedi. Niyet-i gaza kast-ı kâfir diyüb başını kesdi. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Ol dem Hal’ut-ı Lâ’in feryad idüb ser cümle leşkerine bire koman didi. Gel gör imdi derya gibi leşker bir uğurdan Seyyid’in üstüne leşker bırağurdan, Seyyid’in üstüne hamle kıldılar. Seyyid Hazreti dahi kiştab kalkanın yapındı ve kılıcın mübarek eline alıb bülent nara çıkardı ve dahi andan cenge meşgul oldı. Kâfir çevisini bir birine urdı ve ol dem cenk içinde Hal’uta uğradı. Bir kaç hamle ortadan geçdi ve cenk iderken Hal’ut’un önünden Seyyid Hazreti gidiyordu. Yani zebunluk gösterdi.Donlu halk dahi aşağıdan yukarıdan gözleri Hal’ut-ı 110 Lâ’in dahi nara urub, eyitdi: Ey Battal-ı kattal, kande kaçarsın? Yani ben seni ele getürünce ve şeriki bu vilayetden def etmeyince elimden kormuyun diyü. Seyyid`in ardınca bi-akıl melun atın sürdü. Ta şuna değin vardılar kim ağaçlar arasına irdiler. Hal’ut dahi Seyyid`in ardınca irişü geldi. Ey dür bir ayyar Rum`da hiç adem yoğ imiş ki senün hakkından gele ve bu mağrib vilayetine dahi Rum vilayetine kıyas etdin. Gör imdi sana şimdi neler iderem diyü, Lâ’in atın Seyyid`in üstüne sürdü. Yani tuta Seyyid Hazreti döne geldi. Hal’ut`a bir tan nize öyle urdu kim, Lâ’in at sağrısından girisüne debesnin üstüne muallak yıkıldı. Seyyid Hazreti tiz şahin gibi aşağı sıçradı. Aman virmedi, başını kesdi. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Andan Seyyid Hazreti dahi Hal’ut`un donların kendi giydi ve kendi donların kendi atın üstüne perkitdi ve Hal’ut`un başını be yüzin gözin belürsiz etdi. Andan at terkisine bağlayub asa kodı. Andan Hal’ut`un atına kendi bindi ve kendi atın yedeğini alıb yola revane oldı. Çün bu tarafdan gördüler kim heybet ile mişeden çıkageldi. Müminler anı gördüler. Feryad idüb eyitdiler: Hay Hal’ut geldi, Seyyid`i öldürmüş diyü ağlayıb zarilikler eylediler ve kâfirler şadlık idüb bi-akl melunlar Seyyid`e karşı geldiler ve eyitdiler: Hay nar-ı nur bize fırsat virdi. Durun hisara yürüyelüm, didiler. Seyyid Hazreti bunlara istimalet virüb eyitdi: Ben şimdi çok devrüştüm. Battal ile siz varun şehri ortaya alun. Koman kim Muhammediler taşra çıkmayalar. Ben dahi biraz yatayım dinleneyim, didi ve hem öyle kıldılar. Hisarı ortaya alıb beklediler. Bu tarafdan Seyyid Hazreti Hal’ut`un çadırına varub içeri girdi ve biraz yatdı. Dünün bir bahsi geçmiş idi. Uyanu geldi. Gördü kim şamdanlar yanar. İki oğlan el bağlayıb dururlar. Seyyid Hazreti bunları dahi ileri okıdı ve eyitdi: Bilin ve agâh olun. Kim benim Battal kâfire kattal, Hal’ut`u öldürdüm. Tiz siz dahi iman arz eylen yohsa başunuzu keserim, didi. Çün bunlar bu ahvali işitdiler. Şad olub eyitdiler: Ey Sultan-ı Âlem biz dahi müslüman oğllarındanuz. Şam vilayetinden bunda ticarete geldük idi. Atalarımızı öldürdüler ve bizi esir eylediler diyü geldiler. Seyyid’in mübarek[85] ayağına yüzlerin sürüb iman arz eylediler. Seyyid Hazreti dahi bunlara nevahat kılub dua eyledi. Aferinler okudu. Andan Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Din imdi siz durun Hal’ut`un kiçi karındaşın okun bunda benüm katıma getürün, didi. Bunlar dahi tiz varub içeri girüb okıdılar. Alub Seyyid`in katına getürdiler. Çün Lâ’in içerü girdi. Seyyid Hazretin gördi. Can başına sıçradı. Seyyid Hazreti eyitdi: Uş benim Battal kâfire kattal. Ol başı ki gördün Hal’ut başıdur. Gel imdi sen dahi müslüman ol benden kurtul, yok dersen seni helak iderim, didi. Lâ’in Tal’ut feryad etmeye başladı. Seyyid duru geldi. Lâ’in`in boğazından berk tutdı. Başını kesdi. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Beğlerin dahi çağırdılar. Anlara dahi aman vermedi. Başların kesdi. Andan çün sabah vakti yakın geldi. Seyyid Hazreti ol iki oğlanı alıb hisar kapısına geldi 111 ve kapı önünde bir gülbeng getürdi. Asım dahi Seyyid Hazreti’nin mübarek avazın işitdi. Tiz seyirdüb Kal’anın kapısın açdı. Seyyid Hazreti içeri girdi. Kamu yarenler şad olub Seyyid`in mübarek ayağına yüzler sürdüler. Andan Asım eyitdi: Ey şah-ı cihan kaçan kim dünki gün ol başı gördük, odımız sana yazdı. Sebeb ne idi kim böyle itdin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya ammi erlik ondur, famma dokuzu hiyledür, didi Çün ale’l- sabah oldu. Güneş dahi Kal’a-i kafdan baş gösterdi. Seyyid Hazreti buyurdı. Şehir içinde kösler, nakkareler depretdiler. Andan Seyyid Battal gazi ve ol merd-i hicad atına süvar olub bir kez radıvar nara ile çıkardı kim kâfir ve müslüman sandılar kim zemin-i asumani bir birine dokındı. Niceler serasime oldı. Andan eyitdi: Bilün ve agâh olun ey kâfirler uş benim Battal kâfirlere kattal. Firdevs`i on beğiyle öldürdüm ve Hal’ut`u ve Tal’ut`u ve Cal’ut`u öldürdüm. Siz dahi iman-ı arza kılun yohsa sizi dahi kılıçdan geçirürem, didi. Ol kavm dahi çün bu narayı işitdiler, feryad edib Tal’ut çadırına geldiler. Başsız buldılar. Ayruk durmadılar. Yüz kaçmağa tutdılar ve kimileri dahi deniz kenarında hazır idi. Geldiler kim gemilerüne binib kaçalar. Ol dem Hızır Peygamber aleyhisselam anda çıkageldi ve bunlara eyitdi: Siz niçin kaçarsız. Bunlar eyitdiler: Battal kattal bizi kırdı ve beyimizi dahi depeledi, didiler. Hızır dahi bunlara eyitdi: Niçün depeledi. Anlar eyitdiler: Bizi dinine davet kılur. Biz dahi kendi dinimüz terk etmezüz, didiler. Andan Hızır Peygamber bunlara eyitdi: Anun dini dahi Hakk dinüdür. Gerçek söyler. Varun agâh muti olun, didi. Bunlar dahi eyitdiler: İsa peygamber aleyhisselam ölüyü diri kılurdu ve bunca dahi mucizatlar gösterdi. Biz ana ikrar getürdik. Bundan ne gördük. Varalum dinimizi terk idelüm, didiler. Pes Hızır Peygamber dahi bunlara eyitdi: Varun imdi. Siz buna dahi söylen ölüyü diri kılsun, didi. Çün bunlar Hızır Peygamberden bu sözü işitdiler. Bir kezden gerü geldiler. Seyyid`e eyitdiler: Ey şah-ı cihan sen bizi niçün kırarsun, didiler. Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Muhammede iman getürün. Andan elimden kurtulun, [86] didi. Bunlar dahi eyitdiler: Eğer dilersen biz sana muti olavüz. Senin katında bizim dahi bir ümidimiz var. Kabul eylen, didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Nedür söyleyin. Ne istersiz, didi. Bunlar eyitdiler: Siz dahi imdi ölüyü diri kılun ta kim biz görevüz andan senin dinine uyavüz, didiler. Seyyid Hazreti çün bu haberi işitdi. Andan haykırdı. Ayruk âdem öldürmen, didi. Pes bunlara eyitdi: Durun imdi Siz dahi ve benim dahi ulularım vardur. Anlar ile varayum. Bir meşveret ideyüm, didi. Pes anlar karar eylediler. Seyyid Hazreti sürdi. Asım katına geldi ve eyitdi: Ya ammi hiç dua var mıdır ki ölüyü diri kılur, didi. Asım dahi eyitdi: Beli vardur. İlyas peygamber katında dua var. Ölüyü diri kılur, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya pes ol kande olur? Asım eyitdi: Ol dağ ki deniz ortasında görünür, makamı Hızır İlyas`dür. Kırk gün oruç tut. Andan murad ki hâsıl olur, didi. Çün Seyyid Hazreti haber aldı. Tiz gelüb anlara eyitdi: Kırk gün siz 112 dahi bana mühlet verün. Ben dahi Allah`ıma yalvarayum. Benim dahi hacetim reva olsun, didi. Andan Seyyid Hazreti durub tiz zevraka bindi. Ol dağa geldi. Gördü kim bir hazire uçmağa benzer. Dağın üstüne ağdı. Gördü kim bir ulu çeşmesar sankim zülala benzer ve katında bir ulu ağaç yükseğinde bir ulu sum`a yapılmış ve bir kapısı var, gümüşten ve bir kapısı var altundan, halkaları kabusunda asılmış. Geldi. Anda abdest alub taate meşgul oldu ve kırk gün oruç tutdı. Çün kırk gün tamam oldı. Sabah vaktinde İlyas peygamber dahi geldi. Aksakallı adam yüzüne bakamaz. Mübarek yüzünden gözler kamaşur. Heman kim Seyyid Hazreti İlyas peygamberi gördi. Karşu varub görüşdi. Andan İlyas Peygamber Seyyid`e eyitdi: Hoş geldin ciğer-gûşem Seyyid Battal Gazi. Bilürem niye geldün, muradın hâsıl oldı, didi. Ol duayı öğretdi ve eyitdi: Ciğer-gûşem gerekdür kim senün kademinde bu vilayet donlu İslam’a gele, didi. İmdi gel seninle erte namazın bile kılalım, didi. Andan ol dem kapıya geldiler. Yakın gelecek kapı açıldı. İlyas peygamber eyitdi: Ya Seyyid ezan bangla. Seyyid Hazreti ezan bangladı. Andan içerü girdiler. Seyyid Hazreti gördü kim bir mihrab ve önünde bir seccade dahi döşenmiş nuru göğe direk direk olub balk urur ve mihrabın köşesinde dahi dürlü dürlü seccadeler döşenmiş. Ol dem İlyas peygamber ol mihrabdaki seccadeyi Seyyid`e virdi ve eyitdi: Ciğer-gûşem bu seccade senün katında bizim yadıgarımız olsun, didi. Andan çün namazın sünnetin kıldılar. İlyas peygamber imamlık eyledi. Farzını dahi kılıb duasın eylediler. Çün namazdan fariğ oldılar. İlyas peygamber Seyyid`e çok nasihatler kıldı ve gözlerinden öpüb mübarek bağrına koçdı ve hayır dualar eyledi. Andan Seyyid`e yum gözün, didi. Seyyid Hazreti dahi mübarek gözlerin yumdu. Yine gözün aç ciğer-gûşem, didi. Seyyid Hazreti dahi yine mübarek gözlerin açdı. Kendüyi ol dem denizin öte kenarında [87] gördü ve ne İlyas var ne sum`a var. Evet Hızır`ın virdiği seccade belesince acebe kaldı ve ol dem bir avaz geldi kim ey ciğer-gûşem yürü imdi muradın hâsıl oldu, didi. Seyyid Hazreti secdey-i şükür kıldı. Andan zevreka bindi. Andan çün şehre geldi. Kamu müminler karşı gelüb mübarek ayağına yüzler sürdüler ve kamusı şad olub Seyyid`e hayır dualar kıldılar. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Bir adam gönderdiler. Kâfirlerin ölülerin çıkardılar. Geldiler. Andan Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Din imdi bana gösterin kim Allah Te’âlâ`nın inayetiyle size ölüyü diri idem, didi. Andan bunlar eyitdiler: Şol karşı dağda bir er ve bir kız olubdur ve ikisini dahi Firdevs öldürübdür. Anları bize diri kıl. Anlar dursunlar ve senün dinine ikrar getürsünler. Biz dahi anları görelim. Andan sana müti olavüz iman arza kılalım, didiler. Heman dem Seyyid Hazreti buyurdı. Kamu kâfir ve müslüman anda hazır olub ol Köristan`un oradına vardılar. Karar eylediler. Andan Seyyid Hazreti ol seccadeyi ol mezarın üstlerine döşedi. Hızır İlyas duasın okudu. Müslümanlar âmin didiler. Çün 113 Seyyid Hazreti duayı tamam eyledi. Elin yüzüne sürdü. Hakk Te’âlâ`nın kudretinden ol kur yarıldı. İki kişi başlarından toprağı saçıb çıkageldiler. Biri yiğit ve biri kız ayın on dördüne benzer ol dem eyitdiler kim, Eşhed ü enne ilehe illallah ve eşhed ü enne Muhammeden abduh u ve resuluhu dediler. Heman kim ol kamim anı gördü kim, kamusı parmak getürüb imana geldiler. Andan ol iki şahıs dahi yine eyitdiler: Ya Sultan-ı Âlem Seyyid Battal Gazi lütfunuzdan bize ol duayı okugıl. Zira bizim bu dünyadan nasibimiz yokdur. Ayruk biz ol cihan lezzetini aldık. Bize bu cihan ayruk gerekmez, didiler. Ol dem Seyyid Hazreti yine ol mübarek duayı okudu. Ol iki vücuduna yüzlerin yere koyub canı Hakka ısmarladılar. Ol dem Seyyid Hazreti dahi namazların kılub ol iki vücudu anda defn eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Üstlerine bir âli kubbe-i makam bünyad eylediler. Şimdiki zamanda dahi ol diyarda ziyaretgahdur. Ol dem Seyyid Hazreti anda yedi gün karar eyledi. Sekizinci gün şehre geldi, iki yüz elli bin kâfir gelib Seyyid Battal Gazi’nin önünde Müslüman oldılar. Yedi pare şehir ve üç yüz pare Kal’a ve beş bin köy Seyyid’in önünde Müslüman oldılar, ol dem çünkim bu işler tamam oldu. Seyyid Hazreti andan Asım Hazretin diledi kim anda halife eyleye. Asım eyitdi: Ey şâh-ı âlem ben hapiste iken ahd eyledim ki eğer Hakk Te’âlâ beni halas edecek olursa azm-i Kâbe kılam. İmdi bihamdülillâh senün mübarek kademinde halas olub muradıma irdim. Ben dahi sizden ayrılmazam, didi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Pes bize şimdi bunda bir kişi gerekdür kim bu vilayete halife ola ta kim bunda her ne türlü hâl olursa ol canibe bize bildüre, didi. Pes bu hâliyle iltifat eylediler kim Ebu Bekir oğullarından Abdümümin’in derlerdi. Anı anda halife eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdu: Firdevs’in ve Cal’ut’un ve Hal’ut’un kamu beylerin malların cem eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Bir ulu cemiyet eylediler. Firdevs’in kızın dahi nikâh idüb tacire virdiler. Murad hâsıl kıldılar. Andan Seyyid Hazreti ol ganimet malı ve dört yüz [88] kişiyi dahi alub, kandesin Malatya diyüb yürüdiler ve gemiler deniz kenarında hazır idi. Binüb revane oldılar çün karaya çıkub irişdiler. Seyyid Hazreti bir kez râdıvar nara çıkardı. Ol dem aslan dahi Seyyid’in narasın işitdi. Seğirdüb tiz meşeden çıka geldi. Yüz yere urdı. Derhal yine gitdi. Andan gördiler kim ol dem Aşkar-ı Divzadeyi alıb gelür ve belesince yedi yüz at bile getürdi. Seyyi’de eyitdi: Ey şah-ı âlem Aşkara munis eyledim ki bunları mübâzâ yalnız burada Melul ola diyü Mazur tut, ey şâh-ı cihân, didi. Seyyid Hazreti dahi arslanı nevahat kılub âferinler okıdı. Andan ol dört yüz kişi ol atlara binüb ve kimine mal yükletdiler. Malatya’ya revane oldılar çün birkaç gün menzil alub yürüdiler. Meğer yolda bir Kal’a göründi ve ol Kal’anın bir kebir padişahı var idi. Adına Bahtiyar derlerdi ve yavuz melun idi. Müslümanlara hiç şefkat itmezdi. Seyyid Hazreti buyurdı. Ol Kal’a karşısına bir nihânî yere kondılar. Andan Seyyid 114 Hazreti dahi yârenlerin nihan idüb kendüsi sürdi. Nihanî Kal’aya giderken gördi kim bir çoban donuz güder. Seyyid Hazreti ileri yürüdi. Çobanı dine davet eyledi. Çoban-ı Lâ’in diledi kim feryad ede. Seyyid Hazreti dahi boğazından berk tutub çobanı, tiz çobanın donların giydi. Anun suretine girdi. Andan donuzları dahi önüne katub Kal’aya çıkardı. Çün Kal’a halkı anı gördiler. Hay bire çoban sana ne geldi kim bu vakit sen bu donuzları Kal’aya getürdin, didiler. Seyyid eyitdi: Filan derede birkaç Muhammediler gördüm. Anlardan kaçub bu vaktin geldim, didi. Çün Kal’a halkı bu haberi işitdiler. Tiz vardılar. Bahtiyara dahi böyle haber virdiler. Çün Lâ’in bu haberi işitdi. Kahkaha ile güldi, eyitdi: Battal hod benüm korkumdan yatub uyku uyuyamaz, kande ola ol bu vilayete gele, didi. Tiz ol çobanı bunda benüm katıma alun, gelün, göreyim, didi. Andan Seyyidi çoban diyü ol dem Bahtiyarın katına iletdiler. Seyyid gördi kim Lâ’in sarhoş olub oturur. Tahtın üstünde ve bir dağ gibi gürz önünde otuz eriş kadde kâmet çekmiş ve dört yüz miktarı kullar hizmetinde el bağlayub dururlar. Çün Lâ’in Seyyidi gördi. Haber sordı. Seyyid eyitdi: Eymelik filan derede birkaç Muhammediler gördüm ve anlardan kaçub tiz size haber getürdim, didi. Çün Lâ’in bu haberi işitdi. Kakıyub kullarına eyitdi: Tiz varun ol Muhammedileri tutun, bunda alun gelün, didi. Andan kulları dahi seğirdüb gitdiler. Seyyid anda karar eyledi. Bahtiyarın dahi katında kimse kalmadı. Seyyid gördi kim halvet oldı. Andan Bahtiyar gördi kim Seyyid Hazreti dahi karşusunda durur. Lâ’in eyitdi: Hay bire çoban hod sen bile niçün gitmedin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Benüm sana bir tuhfe haberim var, didi. Bahtiyar eyitdi: Söyle haberin nedür, didi. Seyyid Hazreti hemen ilerü yürüdü ve Bahtiyarın önündeki gürzin kavradı. Eline aldı. Lâ’in eyitdi: Bire çoban neylersin anı, didi. Seyyid Hazreti eydür: Hiç gördüğün var mı ben çobana [89] benzer miyim ya Lâ’in didi. Bahtiyar eydür: Hod sen çoban değil misin, didi. Seyyid eyitdi: Benim Battal, kâfire kattal. Ey Lâ’in tiz imana gel, yohsa seni helak iderem, didi. Lâ’in hemandem elin kılıca urdı. Seyyid Hazreti hemandem merdane var gürzü bir kez başının üzerine çevirib, Lâ’ine bir gürz öyle urdı kim melunu tahtla yere beraber eyledi. Andan Seyyid Hazreti tiz taşra çıkub bir radıvâr nara öyle çıkardı kim sandılar, zemin-i asumâni birbirine dokundu. Andan şehrin içine kılıç yürütdi ve taşradan İslam gazileri dahi Seyyid’in narasın işidüb taşradan hamle kıldılar. Seyyid Hazreti içerüden kâfirlere öyle kılıç urdular kim kıyasa gelmezdi. Pes bu nevi ile kâfirlerin kimi kaçdı ve kimi kılıçtan geçdi ve kimi aman diledi. Seyyid Hazreti andan buyurdu: Kal’ayı yıkdılar. Harab eylediler, bir taşın bir taş üsütünde komadılar ve kâfirlerden dahi altı yüz kişi gelüb Seyyid’in kademinde Müslüman oldılar andan kamu malın cem idüb Seyyid’in katına getürdiler. Seyyid Hazreti buyurdı. Andan bin kişi ile Malatya yoluna azm eylediler. İşde Seyyid Hazreti bin kişi ile Malatya’ya gelmekte Eznecânib 115 bu taraftan Kaysere haber virdiler kim Battal-ı Kattal bir yıl oldı mağribe gitdi, belürsiz oldı. Ayruk gelmez, didiler. Ol dem Kayser dahi bî-akıl melun fırsattur diyüb kande bir bellü pehlüvanı var idi. Adına Şahasb derlerdi. Buyurdı. Anı gönderdi ve yüz bin kâfir leşkeri koşdı. Malatya üzerine tayin eyledi ve anun ardınca Sercabil derlerdi. Anı bile gönderdi ve Lâ’in eyitdi: Varın tiz irişün ol vilayetleri harab idün ve ademîlerin kılıçtan geçürün, didi. İşde küffar dahi gelmekte Eznecânib bu tarafta Müslümanların casusları dahi Malatya’da gazilere bu ahvâli bildürdiler. Andan Emir Ömer ve kalan gaziler meşveret eylediler. Her biri bir türlü cevab söylediler. Ol dem Abdülvahhab Gazi eyitdi: Yarenler maslahat oldur kim bundan göçevüz. Feth-i Cebele konavuz ve çepçevre hendekler kazavüz. Andan düşmana cevab virevüz. Hem ol menzil-i mübarek yerdür. Nice kez varduk. Hakk Te’âlâ bize anda fırsat virdi, didi. Hem öyle kıldılar. Abdülvahhab’un sözün kabul idüb maslahattur, didiler ve andan buyurdılar. Çavuşlar münadi kılub gazaya hazır olun didiler. Hemandem İslam sancakları taşra çıkub on iki bin müslüman gazileri gazaya hazır oldılar. Cübbe ve cevşenlerin üstlerine âreste kıldılar. Üç gün nakkârelerin ve köslerin depretüb, on iki bin müslüman gazileri Bismillâhirrahmanirrahim niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb atlarına süvar oldular. Andan Feth-i Cebele konub yerlü yerine karar eylediler. Tevekkelallah görelim, Hakk Teâlâ ne göstere, didiler. Andan iki günden sonra gördiler kim kâfir çerisi çıka geldi. Talb talb mevc mevc âlemleriyle saf saf gelüb Müslümanlara karşı kondılar. Çün Lâ’inlar karar eylediler. Şahasb [90] Lâ’in tiz buyurdı: Müslümanlara bir name yazdılar ve namede dedi kim, gelüb Kaysere muti’ olun sizin suçunızı bağışlayım. Battal hod mağribde öldü. Siz dahi kimin içün cenk idesiz ve hem ol koca ki Muhammedi gördüm der, yalan söyler. Anı dahi bana viresiz. Battala ideceğim işi ana idem, diyü çün bu nameyi gönderdi. Andan name dahi müminlere geldi. Okudular. Pare pare eylediler ve nâmeyi getüren kâfirin burnun ve iki kulağın kesüb Şahasb’a gönderdiler. Çün Lâ’in ol hâlde gelüb Şahasb’a feryad eyledi. Şahasb melun vay ki diyüb kakdı. Tiz buyurdı. Küffar çerisi atlarına bindiler ve cenk nakkarelerin deprettiler. Ol Şahasb Lâ’in kendüsi meydan dileyüb cevelan gösterdi ve müminlerden Ahmed Turan Gazi azm-i meydan eyledi. Andan birbiriyle hayli cenk etdiler. On kez ortadan hata geçdi. Nâgâh Ahmed Turanın atı sürçdi. Şahasb-ı Lâ’inin kulları gulû kılub ve kemendler atdılar. Ahmed Turanı derhal tutub âlemlerine çıkardılar. Bu taraftan İslam askeri melul ve perişan oldılar, anun ardınca müminlerden Abdülvahhab Gazi azm-i meydan kıldı. Ol dahi hayli cenk eyledi, yedi kez anunla dahi ortadan hata geçdi. Ahirül-emr Abdülvahhab Gazi’yi giriftar idüb esir eylediler ve anun akabince Cada pehlüvan azm-i meydan eyledi ve ol dahi azim cenk eyledi. Anı dahi bir lûb ile Lâ’in Şahasb zebun idüb esir eyledi. Ne kıssayı dîrâz 116 idelim. Ol gün Lâ’in Şahasb müminlerden on dört güzide kişiyi zebun idüb esir eyledi. Müslüman gazileri hayli melül perişan oldılar. Hakk dergâhına nâliş eylediler. Andan Lâ’in Şahasb bir demde buyurdı. Ser-cümle kâfir leşkeri hamle eylediler. Müslümanları sındılar. Hendeğe girmediler. Şehre kaçdılar, girdiler. Emir Ömer tiz buyurdı: Halifeye name yazub güvercin uçurdılar ve halifeye dahi hâli böyle arz eylediler kim Seyyid Hazreti mağribe gitti. Ayruk dahi gelib belürmedi diyü ve bizim halimiz bu tarafta Kayser’in elinden diğergûn oldı. Bâki fermân halifenündür, didi. Andan çün halifeye dahi bu haber irişdi. Gayet melul oldı. Ol dem Mızrab Harzeminin oğlu dahi anda hazır idi ve adına Ali derledi ve Hazret-i Ebu’l Müsliminin kız karındaşının oğlu idi. Ol dem on iki bin Harzemî yiğitlerle halifeye anı virib, idi. Anlar dahi yola revâne oldılar. İşde gelmekte Eznecânib bu yakadan Şahasb dahi ol esir olan gazileri Minkuş Lâ’ine ısmarladı. Kaysere göndermek murad eyledi ve dahi nice evratler ve biraz mal Kaysere armağan idüb gönderdi ve bin kişi dahi belesince çeri bile koşdı. Anlar dahi çün revâne oldılar. Kaysere gitmekte Andan Şahasb Lâ’in leşkerin geçürüb Malatya şehrinün üzerine gelüb şehri ortaya aldı. Hisar eyledi. Ol dem şehrin içi dahi gayet kızıllık oldı ve Müslümanlar dahi bi gayet âcûze kalub büküldiler. Eznecanib, bu taraftan ol dem Bağdat yolundan tozlar oynadı. Gördiler kim Ali [91] Ali bin Mızrap Gazi on iki bin er ile çıka geldi ve Ali dahi gördi kim kâfirin çerisi şehri ortaya almışlar. Tiz buyurdı: Mızrab yiğitleri tiz endâzlar kâfir alayına hamle eylediler, yüz bin kâfiri hay deyince şehirden ayruk bırakdılar. Yine Ali buyurdı: Harzemî yiğitleri kılıç çekdiler, yirmi bin kâfiri toprağa düşürdiler. Andan gece yakın irişdi. İki taraftan tutdılar. Emir Ömer ve filan gaziler taşra çıkub Ali’ye karşu gelüb birbiriyle görişdiler ve Ali’ye hayır dualar idüb âferinler okıdılar. Andan Ali’yi alıb izzetle şehre getürdiler ve yârenler içün hayli ta’sefler yediler. Ol gece geçdi. Çün ale’l-sabah oldı ve güneş Kal’a-i Kafdan baş gösterdi. İki taraftan nakkareler ve kösler döğüldi. Alaylar ve saflar bağlayub meydana geldiler. Karar idüb yerlü yerine durdılar. Ol dem müminlerden Ali bin Mızrab dahi azm-i meydan idüb cevelan eyledi. Kâfirlerden dahi Gürgün Lâ’in meydana Ali’ye beraber gelüb bî-muhâbe gürz havale eyledi. Ali dahi men eyledi. Geldi kim Lâ’in geçe Ali çabuk deprenüb irişdi. Lâ’ine bir kılıç öyle urdı kim Lâ’inin iki elleri başıyla havaya beren oldı. Müminler tekbir âvâzı âsumâne irişdi. Andan bir kâfir dahi meydana girdi. Ali anı hod hiç söyletmedi. Müminler şâdlıklar kopardılar. Kâfirlerden feryad figan kopdı. Ne kıssayı dîrâz idelüm. Ol gün Ali bin Mızrab kâfirlerden bir bir ardınca otuz kâfiri helak eyledi. Ayruk kâfirlerden kimesne meydana girmedi. Şahasb Lâ’in ol dem kendüsi meydana girdi. Ali ile ol gün akşam olunca cenk eyledi ve birbirin alamadı ve dönüb yine haymelerine geldiler. Emir Ömer dahi ol gece konukluk idüb Ali’yi davet eyledi. İrteye değin âli 117 sohbet kıldılar ve bir zaman Seyyid için ve esir olan Müslümanlar için melul oldılar, çün yine ale’lsabah oldı. Güneş Kal’a-i Kafdan baş gösterdi. İki taraftan cenk nakkareleri döğüldi ve İslam erenleri dahi atlarına bindiler ve saflar alaylar bağlayub meydan yerinde geldiler. Eznecânib bu yakadan Minkuş Lâ’in dahi ol esir olan gazileri bin kişi ile alub giderdi. Yarenler dahi bend içinde inleşürdi ve iderlerdi. Ey dirigâ Kayser bizi görünce aman vermez, öldürür. Ayruk Seyyid Battal Gazi’nin mübarek yüzün göremezüz, didâr kıyamete kaldı, diyü ağlaşurlardı. Nagah ol demde karşudan tozlar belürdi ve yil toza dokundu. Toz iki yarıldı. Gördiler kim toz içinde bir saru âlem berk urdı. Andan Ahmed Turan nazar kıldı. Gördi kim bir şehsüvar-ı âlem didbinde yâl bâl kadde kâmet çekmiş gelür. Bunlar âh etdiler ve eyitdiler: Nolaydı şol gelen bizüm serverimiz sulatnımız Seyyid Battal Gazi olaydı. Bizi bu melunların elinden halas iderdi, diyüb tazarrular eylediler ve bu taraftan Seyyid Hazreti dahi karşudan bunları görüb nazar kıldı. Kâfir âlemin gördi, eydür: Bu kadar kâfir leşkeri bunda neyler ola diyü taaccüb kıldı. Hemandem tiz râhtların bir yerde kodılar. Seyyid Hazreti dahi Aşkardan indi, kol-ı anın muhkem eyledi. Yine şahin gibi süvar olub bir kez nara-yı bülent öyle urdı kim kâfirler [92] sındılar, kim seb’a-ı semavat birbirine dokundu. Andan eyitdi: Ey Lâ’inler siz öyle kıyas eylediniz kim ben ayruk bu iklime gelmezem. Uş yine irişdim, nereye kaçub gidersin ey kâfirler diyüb hamle kıldı. Çün Minkuş Lâ’in dahi Seyyidi gördi kim diledi kaça, Seyyid irişdi. Heman dem Lâ’ine bir darb urdı. Lâ’ini iki pare eyledi. Küffar çerisi dahi çün anı gördiler. Yüz kaçmağa tutdılar. Kimin kırdılar ve kimin kaçdı. Seyyid Hazreti esirlere geldi, kamusu Seyyidi gördiler. Ağlaşub feryad eylediler. Seyyid Hazreti bunların bendlerin çözdi. Bunların gözlerin öpdi. Bunlar dahi Seyyid’in mübarek ayağına yüzlerin ve gözlerin sürdiler. Andan bunlar Seyyid’e, Şahasb’ın ve Malatya gazilerinin hikâyetin bir bir beyan eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Kırılan kâfirlerin mecid malların devşürdiler. Andan tiz yola revane oldılar. Malatya’ya azm eylediler. İşte Seyyid Hazreti yarenler ile gelmekte. Eznecânib bu taraftan Ali bin Mızrab çün meydana girdi. Şahasb Lâ’in dahi çâr-ü nâçâr meydana geldi. Andan Ali ile cenk eylediler. Âhir Lâ’in yine zebûn oldı. Ol dem Ali’ye eyitdi: Ya Ali sen zebun mu oldun leşkeriniz geldi, didi. Ali eyitdi: Ey Lâ’in sen ne kişisin beni zebun idesin, didi. Lâ’in eyitdi: Söyle imdi leşkerine yerlerine varsunlar, didi. Ali dahi gerçek kıyas eyledi. Ol dem kafasına bakdı. Lâ’in gafil iken Ali’yi kılıcla çaldı. Bir budun yere düşürdi. Ali ah eyledi, eyitdi: Ey Lâ’in gafilin ademi niçün çalarsın, didi. Ol dem Ali’nin kulları gulu kıldılar. Ali’yi meydandan çıkardılar. Emir Ömer buyurdu. Tiz Ali’yi şehre iletdiler. Müminler dahi azim perişan olub Ali için zârîlikler eylediler. Pes böyle bîçâre fürûmânde kaldılar. Nâgâh müminler bu hâlde iken gördiler kim karşudan tozlar oynardı ve toz içinde bir saru 118 âlem-i şir-peyker berk urdı ve dahi gördiler kim saru âlem dibinde ol gaziler sultanı Sultan Seyyid Battal gazi ve ol merd-i Hicâzî Aşkarın üzerinde ve Samsüvar gürzü omzunda bâd-ı saba gibi esib gelür. Sağında ve solunda esir olan yarenlere belesince musahabed idüb, gelürler ve bin kişi kadar leşker önünce alaylar ile yürürler. Çün müminler dahi anı gördiler. Emir Ömer ve kamu yarenler atlarından aşağı indiler. Yüzlerin toprağa urub Hakk Te’âlâ Hazretlerine secde-i şükürler eylediler. Andan yine atlarına tiz binüb, beşaret nakkarelerin depredüb, şâdlıklar eylediler. Ol dem Seyyid Hazreti dahi Aşkar-ı Divzadeyi sirüb meydana Şahasb’a beraber geldi. Andan Seyyid Hazreti: Sen kimsin kim bu meydan içinde müminlere karşu erlik davasın kılursın, didi. Lâ’in eyitdi: Kayserin pehlüvanı Şahasb’um, didi. Andan Seyyid eyitdi: Ya beni [93] bildin mi, ben kimüm, didi. Lâ’in eyitdi: Bellî bildim, işde sen Battalsın, didi. Seyyid eyitdi: İşde bildindi. İmdi iman arz kıl. Yohsa seni şimdi helak iderim, didi. Şahasb eyitdi: Şuna bir nazar eyle, gör, didi. Seyyid Hazret nazar kıldı. Gördi kim bir âdem budu yerde yatur, eyitdi: Bu nedür, didi. Şahasb Lâ’in eyitdi: İşde Harezmî melikinin bududur, didi. Ol dem Seyyidin mübarek vücudı şerifleri göyündü. Andan Aşkarın başını müminlerden yana çevirib eyitdi: Tiz Ali’yi bunda alub gelün, didi. Eğer mecali dahi yok ise bir tahtaya sarun getürün, didi. Öyle kılub tiz vardılar, bir tahtaya sardılar. Alub meydana getürdiler. Seyyid Hazreti dahi Aşkardan inüb karşu vardı. Ali’yi mübarek eliyle koçub arkanca yere kodı. Andan o budu mübarek eliyle alub bir yerine koşdurdı ve dahi Hazret-i Hızır İlyas duasın okuyub üzerine üfürdü. Ol dem Hakkun kudretinden sapa sağ olub Ali ayağı üzerine duru geldi. Seyyid’in mübarek gözlerinden öpdi. Seyyid’in bu erliğine dahi tahsin kıldılar ve Şahasb Lâ’in çün bu hâli gördi, eyitdi: Ya Battal sen cazu imişsin. İmdi eğer er isen hod kendü başın kurtar diyüb, Lâ’in atın Seyyid’in üstüne sürdü. Yani kılıçla çala. Heman dem Seyyid Hazreti tîg-i Dahhakkı mübarek eline alub karşu vardı. Andan eyitdi: Hoşbenâm- Hudâ berdest-i Muhammed Mustafa diyüb Lâ’ini koltuğu altından öyle çaldı kim Lâ’inin bir eli başıyla havaya beran oldı. Kâfirlerden gürizarlık koptı. Feryad figan kopardılar. Müminlerden Abdülvahhab Gazi eyitdi: Barek Allah ciğer gûşem bârek allah Hatalardan saklasın seni Allah Sana kasd eyleyen kullar kurusun Müsâvîn söyleyen diller çürüsün Aleyke aynullah ey pehlivânzâde 119 didi. Andan çün Abdülvahhab gazi bu medhi söyledi. Hemandem Seyyid-i Hazret dahi bir kez bülent nara çıkardı. Kiştâb kalkanın mübârek yüzüne aldı. Andan kâfirlerin alaylarına hamle eyledi. Yarenler dahi anı görüb tekbir getirdiler. Berahurdan hamle kıldılar. Kılıç kılıca girdiler. Gel gör imdi ol iki derya gibi leşker birbirine karışdı ve kılıçlar şırkıltısından meydanun içi doldı. Bir demde kan seyl mânend olub, akdı ve çukurlar kan ile doldı. Kellerden puştlar yığıldı ve atlar ayağından tozlar havaya diren diren oldı. Sankim gökde güneş kayboldu. Seyyid Battal Gazi dahi at sürüb yürüdü. Saflar söke ve kubbeler yere ve kâfirlerin alemin ve alemdârın kılıçla çalub, akdardı. Çün kâfirler dahi anı gördiler. Ayruk sındılar. Yüzlerin kaçmağa tutdılar. Bu taraftan İslam dilâverleri dahi Seyyid’in saye-i saadetinde cûş u huruşa gelib her biri bir ejderhaya döndiler. Kâfirlerin alayların yerinden kopardılar. Artlarından kâfirleri kırmaya başladılar. [94] Ravilerden rivayet olunur kim ol dem İslam dilâverleri küffara şöyle kılıç çaldılar kim Seyyid’in saye-i devletinde tamam üç gün payâpay atların üzerinden inmediler. Kâfirlere şu resm ile kılıç yürütdiler ve kimin kırub ve kimin esir edüb çün dönüb Seyyid Hazreti’nün kademinde baş kodılar. Ravilerden rivayet olunur ki ol yüz bin kâfirden yirmi bin kâfir kurtulmadı ve İslam askerinden dahi yedi yüz gazi şehid oldı. Andan çünkim müminler ol dem kâfiri sıydılar. Seyyid Hazretine hayır dualar ve senalar eylediler ve Seyyid Hazreti halife için pençik çıkardı ve bâkiyyesini ve mağribden getürdiği malları kamusını gazilere bahş eyledi. Seyyid Hazreti bir habbesini kabul etmedi ve birkaç günden sonra Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Asıma ve Avfa ve Tahire name yazub Bağdata halifeye pençik bir ile irişdiler ve nameyi pençik birleh halifeye teslim eylediler ve Seyyid Battal Gazi’nin mağribde ve Malatya’da eylediği hünerlerin birbir halifeye takrir eylediler. Halife dahi Seyyid Hazretine hayır dualar idüb bu fethine azim şadlık eyledi ve buyurdı. Halife dahi Bağdat şehrin donatdılar ve şâdlık idüb Mekke Medine vilayetlerine dahi bildürdiler ve donlu İslam vilayetlerinde şadlıklar eylediler ve Sultan Seyyid Battal gaziye hayır dualar ve senalar idüb Seyyid’in bu fethine dahi tahsinler kıldılar. Andan sonra Asım ve Tahir ve Avf dahi halifeden destur dilediler kim, azm-i Kâbe kıldılar. Vardılar anda mücâvir olub eylendiler. İşde Kayser-i Rum vilâyetinde olanlar yas-ı matemde kaldılar ve ehl-i İslamda olan gaziler dahi Seyyid’in saye-i saadetinde hayır dualar ve senalar idüb gece gündüz yemekte ve içmekte ve zevk safada kaldılar ve bir zaman bunun üzerine kaldı ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed’e salâvat. 120 Bu Meclis Seyyid Battal Gazi’nin Rum’a Varıb Esir Olduklarıdur Râviyân-ı ahbâr ve nâkılân-ı âsâr ve muhaddisân-ı devr-i ruzigâr raviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet kılmışlardır kim, çün Kaysere haber oldı kim çeri sındı ve Şahasb’ı Battal geldi ve katl eyledi ve Seyyid’in mağribde eylediği hikayetleri ve Ali bin Mızrab hikayetini bir bir takrir eylediler. Kayser ol dem çün bu haberi işitdi. Be-gâyet melul oldı ve perişan oldı ve birkaç gün hay hay idüb zarilikler eyledi ve az kaldı kim kendüyi tahtından aşağı ata. Hele çok zarilikler eyledi ve eyitdi: Ey dirigâ acibedür, eğer bu Battal peygamberlik davasın dahi kalmazsa, Dirigâ din-i İsa şimdi zaif oldı. Din-i Muhammed kuvvet tutdı ve şimden gerü bizüm dinimüzün revnakı kalmadı, deyüb ağladı. Ol dem bir vezir var idi. Mücavit adlı ol eyitdi: Ya melik benüm hatırıma bir nesne geldi. Eğer buyursanuz söyleyeyim, didi. Kayser eyitdi: Söyle, imdi görelim ne söylersin, didi. Mücavit eyitdi: Ey melik sana taalluk her ne denlü vilayet var ise donlu derbentleri bağlasunlar. [95] Şol âdem çeri geçib gelecek yerleri muhkem bağlasunlar. Dursunlar, hiç kimseyi geçürmesünler ve her kimi bilmezlerse öldürsünler. Aman vermesinler. Şol ki kendüleri bildikleri dir sana virsünler. Siz öldüresiz. Yahut zindana koyasın. Elbette Battal tehi durmaz. Bu yana gelür. Şayet ki Mesihin devletinde bir elimize gire. Hakkından gelesüz, didi. Ol dem ol söz Kayser’e hoş geldi. Tiz buyurdı. Oğlu Şim’ona name yazdı ve bu ahvâli bildürdiler. Andan Sinbad’a, Alyon’a dahi Tekfur’a name ile bildürüb, donlu Rum bendlerini saklayalar ve her kimi kim bulurlarsa öldürürlerdi veyahut Kayser’e virirlerdi ve hem öyle eylediler. Kim donlu derbentleri kat-bir-kat yasak eylediler ki kuş dahi geçmeye. Her derede iki bin üç bin kişileri kodılar ve yir var idi kim beş bin on bin kâfir çerisi durub beklediler ve bu nev ile karar eylediler. Andan Kayser Şammas-ı Pire dahi on bin altun gönderdi kim yani her kaçan Battal bu yana gelicek olursa tiz bize bu cânibe haber bildüresiz, didi. Şammas-ı pir mümin Müslüman idi ve Seyyid’in cân u dilden muhibbi idi. Bunlar işde böyle kıldı. Eznecânib bu taraftan bir gün Seyyid Hazreti yarenler ile oturub sohbet iderdi. Ol dem Yahya dahi müminlerden casus idi. Kapudan içerü girib Seyyid’in önünde yüzün yere sürüb dualar eyledi. Andan Seyyid için Kayser ne kadar derbentler var ise çeriler koyub bağladıkların ve her yolda iki bin üç bin beş bin on bin kişiler tayin etdiği ve katı yasak eyledi kim kuş dahi geçmez oldı. Ben dahi bu hâli gördüm ve size geldim. Uş bu haberi bildürdim. Mübâzâ ki Seyyid Hazreti bil ol tarafa azm ide ve bir elem irişe, didi. Andan Emir Ömer dahi eyitdi: Kanı ol Tarsustan gelen nameyi getürün. Seyyid Hazretine verin, bir kez mütâlaa kılsun, didiler. Tiz vardılar nameyi getürüb Seyyid’in mübarek eline virdiler. Çün Seyyid Hazreti nameyi 121 okudu. Mübarek vücud-ı şerifleri nerm oldı ve namede yazılmış kim zinhar ve zinhar Seyyid Hazreti bu yıl Ruma varmaya ve hikâyet şöyledür. Kim mübâza anda bir elem irişe, dimiş. Çün Seyyid Hazreti dahi bu haberi bildi. Emir Ömer’e eyitdi: Bu name size ne vakit geldi, didi. Emir Ömer eyitdi: Yirmi gün var ey pehlüvan-ı âlem, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Bana niçün bildürmediniz, didi. Emir Ömer eyitdi: Korkduk, ey şâh-ı cihan zira ki her ne işidürsenüz müceyyid tutarsın, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Bunda dahi Hakkun neler gösterecek işleri vardur, didi. İmdi siz bana himmet yoldaş idin. Ben Rumdan yana giderim, didi. Ol dem yarenler dahi çok söylediler. Çare idemediler. Seyyid Hazreti ol gece Aşkara süvar oldı. Azm-i Rum kıldı. Andan çün kim Şamasb-ı pirin deyrine geldi. Ol gece Şamasb ile âlî sohbet kıldı. Andan Şamasb dahi Rumun hikayetin Seyyid’e bildirdi, eyitdi: Yedi gündür ki Kayser’in bana [96] adamı geldi on bin altun getirdi ve dimiş kim ne vakit Battal bu yana azm ide, bu yana bize bildüresin. Ta kim anı bir ele getürem, dimiş. İmdi işde sana on bin altun. Al harç eyle. Tek heman bu yıl Rum’a varma, ey sultan-ı âlem didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Çare yokdur, elbette varsam gerekdir. Hakk Te’âlâ başıma ne yar diye görsem gerekdür, didi. Çün ale’l-sabah oldı. Seyyid Hazreti durdı. Aşkara süvar olub Şammas’ı veda eyledi. Andan revane olub ol gün gitdi. Yarendaşı Kalon iklimine geldi. Gördi kim on bin kadar çeri yolları beklerler. Andan dahi geçdi, gördi kim her nereye uğradı. Talb talb çeriler durmışlar, yolları gözedürlerdi. Andan bir sahraya irişdi, gördi kim bir atlu silahıyla karşudan çıka geldi. Hemandem Seyyid’in üstüne süngü havale eyledi. Seyyid dahi karşu varub süngüsünü men eyledi ve kuşağından perk tutdı, diledi kim yere ura. Gördi kim Musa bin Cu’dadur. Andan elinden yine koyuvirdi ve eyitdi: Ya Musa sen bunda neylersin. Musa eyitdi: Ey sultan-ı âlem çünkim siz gittiniz, yarenler hayli perişan olub, eyitdiler: Ne revadur kim Seyyid Hazreti gece gündüz din yolunda baş oynadur, biz evde oturmak reva değildür, didiler. Pes bunlar bu sözde iken yarenler dahi çıka geldiler. Çün bunlar dahi Seyyid Hazretin gördiler. Atlarından inüb yüzlerin yere urdılar. Seyyid Hazreti nazar kıldı. Gördi kim Ahmed Turan ve Abdülvahhab Nasrı Habbab ve Eflahon ve Abdüsselam ve Muhammed ve Nezir ve Ali bin Haşim ve Yahya bin Afşin ve Kasım ve Mansur ve kamusu gelüb, Seyyid’in mübarek ayağına yüzlerin sürdiler. Andan Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Yarenler siz dahi bunda neylersiz, didi. Bunlar dahi eyitdiler: Ey sultan-ı âlem geldik, senünle bu gazada bile olavüz, didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Yavuz iş işledünüz, benüm gussam dahi arturdınuz. Ben hod hoşem siz bana gussa oldınuz, didi. Yarenleri eyitdiler: Hudâvende bu yolda gelürken bir acâyib gördük. Hazretinüzün ardınca gelürdük. Yine döndük, gittik idi. Nâgâh bir karıcık çıka geldi ve bir seccâde dahi omzunda ve bir asâ elinde bize eyitdi: Dönün ben sizi Seyyid’e ileteyim 122 didi ve biz dahi döndük bizi aldı bu yakaya getürdi. Kendü gaib oldu, didiler. Çün yârenler bunu şerh eylediler. Gördiler kim ol dem Seyyid’in lalası Tavabil dahi çıka geldi ve Seyyid’in mübarek ayağına yüz sürdü. Yarenler Tavabil’e eyitdiler: Sen bu yana niçe geldin, didiler. Tavabil eydür: Geldim. Yaval Dağı leşkeri gördüm, yine döndüm idi. Feemmâ bir karıcık bana delil oldı ve beni buraya ol karıcık getürdi ve kendüsi gaib oldu, didi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler hele nedür siz gele nice idelim, didi. Yarenler eyitdiler: Şebhun kılalım, didiler. Seyyid Hazreti gelün şol yerde Kayser kendü Seyderanda varalum, her ne idersek idelim, didi. Pes sürdiler. Kayser’in leşkerine geldiler. Gördiler kim iki bin kadar leşker konmışlar. [97] Kendülerin saklarlar. Seyyid’den bi-gâyet korkarlar. Seyyid dahi oldem fikre varub ihtiyat kıldı, eyitdi: Mübâzâ bu yarenlerüme bir elem irişe, didi. Andan sürdiler. Kal’a-yı Maştaran’a geldiler. Gördiler kim elli bin leşker birleh, Kelb bin Sabbah anda gelmiş, oturur. Seyyid Hazreti yârenlerine eyitdi: Gelin bu pınar katında sizinle bir dem ârâm kılalum. Andan tevekkelallâh idelim. Sizinle kendümüzü bu çokluk leşkere uralım, didi. Ol dem ol araya indiler. Bir demde yârenler yatub uyudular. Seyyid Hazreti duru geldi. İleriye vardı. Âdeti idi, kim ne vakit gaza idüb kılursa, bir suya uğrasa tâze kârlık eylerdi. Çün suyun kenarına geldi. Aşkardan inüb donların çıkardı. Aşkarı bağladı ve süngüsün yere sınçtı. Andan suya girüb yunmağa başladı. Hikmet-i Huda ol dem Kelb’in serleşker ve Kelb bin Sabbah anda çıka geldiler. Gördiler kim bir at durur. Önünde bir süngü sıncılmış ve bir kişi dahi suya girmiş gusl ider. Andan eyitdiler: Sen kimsin? Seyyid eyitdi: Kelb kullarındanum, eyitdiler: Yalan söylersin. Doğru söyle şimdi bir ok ataram, didi. Seyyid dahi çok bahaneler eyledi. Çare olmadı. Kelb eyitdi: Sen Battalsın, bu guslı kim sen idersin. Muhammedilerin guslidür, didi. Tiz berü gel göreyim, ne kişisin? Yohsa seni tîr-i bârân iderem, didi. Seyyid gördi kim Kelb mecd olub, tîr-i bârân etmeye başladı. Andan Seyyid dahi bahr-var suyun içine dalıb ortasına gitdi ve bir kez nara urub, eyitdi: Ey Lâ’in beni bu gece başın ucunda bulasın, diyüb suya gitdi. Kelb dahi çün anı işitdi. Buyurdı, ok serptiler. Hakk Te’âlâ sakladı. Seyyid’in bir kılına hata gelmedi. Andan gece vakti irişdi. Seyyid’in atın ve donun alıb gittiler. Çün gelüb ol yârenlerin üstlerine uğradılar. Bunlar yaturken gulû kılub hay deyince bunları tutdılar. Kelb’in katına getürdiler. Andan Kelb’e eyitdiler: Battal’ı bulduk suya girmiş. Gusl idermiş, çok tîr-i bârân eyledik ve zahmlar irişdirdik. Şimdiye dek belki öldi, ola didiler ve atın donun aldık, geldik, didiler. Andan Kelb bin Sabbah nazar kıldı. Ahmed Turanı bildi, eyitdi: Ya Ahmer reva mıdur ki atan deden dinini terk edesin varub bir bölük açlara ve cadularun dinine giresin, gel yine Mesihin dinine gir, gerisini Kayser’den şefaat idin ve suçun dileyelim ve iyilik ve vilâyetin yine sana vâli vireyin, eğer yok dirsen başunu keserem. Andan 123 Ahmed Turan Gazi eyitdi: Ey Lâ’in herze söyleme ben dinim buldum ve ikrâr getürdim. Eğer senün dahi devletün var ise gel bu dine gir, didi. Kelb çün bu haberi işitdi. Kakdı, eyitdi: Bunları öldürün. Aman virmen, didi. Vezirleri komadılar, eyitdiler. Ey Melik Maslahat oldur kim siz bunları öldürmeyesiz. Kayser’e gönderesiz ve dahi Battal’ın öldüğü malum değildir. Siz anı bulmak kasdına olun ve ardınca çeri virün, varsunlar. Anı bulsunlar Battal zira ki yavuz kişidür. Kin tutar, gelür, bir gece ne bizi kor, ne seni kor. Bunları zindana [98] koyun. Tiz Battal’ın ardınca adamlar sal. Anı dahi bir ele getüreler, didiler. Hem öyle kıldılar. Yarenleri zindana kodılar. Tiz bir zevrak tutub, Kayser’in oğlu Şim’on ve Kelb’in oğlu kırk kişi ile zevraka bindiler. Seyyid’i isteyü gitdiler. Eznecânib bu taraftan çün Seyyid Hazreti dahi irteye değin deniz içinde gitti. Sabah vaktinde bir deyre irişdi. Gördi kim bir ulu deyr, demür kabusu var. İlerü gelüb, kapuyu açdı. İçerü girdi ve mübarek karnı açdı. Deyrin içinde etmek ve balık buldı. Yedi karnın doyurdu. Hamd şükür kıldı. Andan yine taşra çıkdı. Karşuda bir mağara gördü. Gelüb ol mağaraya girüb, oturdu. Ol dem yine gördü kim suyun yüzünden bir zevrak gelür. Nazar kıldı. Gördü kim kırk iki kişidür. Seyyid Hazreti ol mağaranın bir köşesinde gizlendi. Bunlar dahi gelüb ol mağaranın dört yanında istediler, âferîde bulmadılar. Yine gittiler. Çün gittiler, anlardan beş kişi ol mağaranın önünde kaldılar. Meğer bunların bir iki ayak sucıları var imiş. Oturub içmeğe meşgul oldılar ve birbirlerine dolu sundular. İçlerinden birisi eyitdi: Ben bu doluyu ol sultân-ı merdan aşkına içerem, didi. Anlar eyitdiler: Ol kimdür? Beced olub tekrar sordular. Ol dahi eyitdi: Seyyid Battal’dur, didi. Anlar eyitdiler: Sen Muhammedîsin deyüb, tutdılar. Ellerin bağlayub şöyle yanlarında bırakdılar. Lâ’inler yine oturub içmeğe meşgul oldular. Ol miskin dahi yattuğı yerden inilerdi ve eydürdi: Ey Battalın Tanrısı bana meded eyle dirdi. Seyyid Hazreti dahi bu cevapları birbir işitirdi. Ol dem mağaranın içinden çıka geldi. İkisinin boğazından tutub, boğdu ve ikisin dahi depeledi. Ol biri dahi yattuğı yerden göze durdu. Seyyid Hazreti geldi. Anun ellerin çözdi. Ol dahi Seyyid’in mübarek ayağına düşdü, eyitdi: Sen kimsin kim, geldin. Beni bunlardan halas kıldın, didi. Seyyid eyitdi: Sen kadehi kimin aşkına içdin? İmdi benim Battal Gazi, didi. Hemandem ol dahi gelüb Seyyid’in mübarek kademinde baş kodu. İman arz kıldı. Müslüman oldu. Seyyid Hazreti ol dem yalıncak idi. Birisinin donların giydi ve eyitdi: Senün adın nedür, didi. Ol eyitdi: Yemlihadur ve kanı Kelb’ün oğlu kande gitti, diyü sordu. Ol eyitdi: Bilmezem Şim’on ile sizi isteyü gittiler, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Senin adın Uhud olsun, didi. Bu taraftan Kelb’ün oğlu dahi Şim’onla deyre geldiler. Kapu kakdılar. Bir ruhban gelüb kimsin, eyitdi: Kelb’ün oğluyam, eyitdi: Yalan söylersin, sen Battalsın, didi. Hay diyüb and içdi eyitdi: Ben Kayser’in oğlu Şim’onla Battalı bunda arayu geldim, didi. Andan 124 ruhban kapuyı açdı, içeri girdiler. Deyrin içinde kırk ruhban var idi. Karşu gelüb Şim’onla görüşdiler. Oturub sohbete meşgul oldılar. Bu tarafdan Seyyid Hazreti Uhud’a eyitdi: Kelb’ün oğlu Şim’onla deyre vardılar. İmdi sen dahi var anlara eyit ki mağaradan bir ulu çıkdı. Hemandem Battal değil. [99] Bunda al gel, didi. Hemandem Uhud durub Kelb’ün katına geldi, eyitdi: Ya melik biz birkaç kişiydik. Karşu mağarada kaldık idi. Biz otururken su mevc urdı ve bir ulu çıkdı. Tamam Battal’a benzerdi. Kelb çün anı işitti. Sevinüb duru geldi. Tiz zevraka binüb mağaraya geldiler. Kanı kande ola diyüb dururken Seyyid Hazreti mağaranın köşesinden çıka geldi. Kâfirin birine bir kılıç urdı kim başı havaya beren oldı. Andan bir demde kamusın kılıçtan geçürdi. Kelb’ün oğlu dahi henüz oğlan idi. Geldi Seyyid’in ayağına düşdi. İmana geldi. Seyyid Hazreti anın adın İsmail kodı. Andan eyitdi: Gelün imdi sizinle deyre varalum, didi. Hemandem çün zevraka bindiler. Ol deyre geldiler ve ol deyrde kırk ruhbanun ulusuna Hayz derlerdi. Seyyidi gördiler. Karşu gelüb haber sormak dilediler. Seyyid dahi ileri yürüdü. Hayz rahibi sakalından tutub dine davet eyledi. Melun feryad etmeye başladı ve diledi kim Lâ’in kaça Seyyid Hazreti irişdi. Lâ’ine bir kılıç urdı. İki pâre eyledi ve anda dahi bir demde kırkın helak eyledi. Andan Maştaran şehrine azm eylediler. Çün zevraka binüb kenara geldiler. Ol dem Seyyid Hazreti eyitdi: Ya İsmail hele sen dahi Müslüman oldundu, imdi atan katına var gıl, eyit ki: Hayz rahibün katına bir ruhban gelmiş. Kûh-ı Selandan Mesihin kullarının kutbudur. Dahi acayib ve garayib sözleri vardur. Hayz size gönderdi kim nasihatler ide değil ve ben dahi anda varam, şayed ki Hakk Te’âlâ atana dahi Müslümanlık rûzi kıla, didi. Ol dem İsmail dahi çün atasının katına vardı. Hemandem külahını pire urdı ve eyitdi: Ey atam kanı kırk kul kanı Şim’on kanı Hayz rahib kanı kırk ruhban donlusun. Battal-ı Kattal kılıçtan geçürdi, didi ve beni dahi şimdi veribdi kim işde geldi, zevrak birleh kendüyi râhib suretine koydı ve ben hile eyledim. Dinüne dahi girdim idi. Yine kurtuldum ve bana eyitdi: Var babana söyle. Değil ola kim atan dahi Müslüman ola didi. İmdi dur yukaru başını kıydın gör didi. Uş geldi, didi. Çün Kelb bin Sabbah bu haberi işitdi. Bekrinde kan eseri kalmadı. Buyurdı. Tiz kulları bindiler. Seyyid’in üzerine gulu kılub geldiler. Seyyid Hazreti dahi çün anları gördi. Hemandem zevrakı denize sürdü. Uhud’a eyitdi: Gördün mü ol mariçe oğlan varub bizi gammazladı. Üstümüze bunca leşker gönderdi. Sakın, ya Uhud sen hiç korkma. Hakkun inayeti bizümledür. Görelim bunda dahi devran ne göstere, didi. Çün Kelb dahi Seyyid’e beraber geldi, eyitdi: Ey Battal-ı Kattal ayyâr cihanı fesada virdin. Nice nice mekrler idersin. Bu kez benim elimden kande varasın. Bu kez seni helak etmeyince komazam, didi. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Sizin şol kadar gönülünüze korku düşmüş kim her kimi görseniz, Battal sanursınız. Benim nerem Battal’a benzer Ben Kûh-ı Salandan 125 gelürem, diyüb mübarek ağzın açdı. Birkaç İncil ayetlerinden [100] okudı. Dâvûdî âvâz ve makâm-ı Hüseynî ile çün rahibler anı işitdiler. Feryad idüb ağlaşdılar ve eyitdiler: Hay bu ne Battal olsun bu vilayete bir bunun gibi dahi din ulusu gelmiş olmaya. Be-Hakk-ı İsa bunun hâtırın yıkman kim bu sizin didiğiniz değildir, didiler. Bu kez oğlan yine feryad idüb, Be-Hakk-ı İsa ve Meryem bu kişi Battaldır, didi. Seyyid Hazreti yine çağırub, eyitdi: Ol oğlanun dimağında halel vardur. Kimide dahi kasd eyledi kim kendüyi denize ata ve bana dahi neler söyledi. Ana tımar etmek gerekdir, didi. Oğlan yine eyitdi: Ey baba ben delü değülem. Bu kişi tahkîk Battal’dur Bu keşişlere inanma, didi. Keşişler çağırub eyitdiler: Bire oğlan sen çok söyleme. Bu kişi Battal değildür. Bu kişi nâr nûr kendüsidür, didiler. Andan oğlan pahkim çağırdı. Feryad eyledi. Çare olmadı. Donlu ruhbanlar başların açub, Seyyid’e yalvardılar. Ayağına düşdiler, ma‘zur tutun ey din ulusu bize Battal çok işler idübdür, didiler. Andan Seyyid’i taşra çıkardılar. Ziyaret idüb özürlerin dilediler. Seyyid Hazreti dahi bunlara şol kadar marifet söyledi kim bunların ağlamaktan akılları hayran oldılar. Andan keşişler eyitdiler: Bu kelimâtlar ki bunda vardur. Meğer bu Mesih kendüsidir. Bunun gibi sözler makdûr-ı beşerden gelmez, didiler. Oğlan yine feryad eyledi, eyitdi: Ey kavm ben bilürem ki bu kişi de tahkîk Battaldür. Geldi, sizi başdan ve maldan çıkara, didi. Çare olmadı. Oğlunun sözüne itibar etmediler. Seyyid’i alıb bir ulu deyre kondular ve azîm hıdmet edüb konukladılar. Seyyid Hazreti ol dem buyurdı. Tiz minber kıldılar. Andan minbere çıkdı. Oturdı ve bunlara birkaç İncil âyetlerinden okudu ve tefsir eyledi. Temâmet keşişler kendülerinden gitdiler, şol kadar bunlar ağlaştılar kim sankim kıyamet kopdı. Evet bu tarafdan oğlan dahi atası katında oturdı kim eydürdi kim “Ey baba zinhar inanma bu kişi Seyyid Battal’dur. Eğer inanmaz isen bana tiz bir âdem virün, varsunlar. Hayz rahibi görsünler eğer ol deyri ise imdi, kalanı dahi deyiripdür ve benüm her sözüm yalandur” didi. Kelb’in katında vezirleri otururdı, eyitdiler: Ey melek bu oğlan sözü tehî değildür. Gelin bir zevrak virelim, ne kadar yirdir. Bir saatte varub, gelürler, didiler. Andan bu tedbir üzere birkaç adamlar vardılar. Seyyid’in bundan haberi yoğ idi ve bir saatten Seyyid Hazreti dahi minberden aşağı indi. Mübarek başını aşağı idüb fikre vardı. Ey derdi, acibe nice yârenlerim kurtaram, gice kaçan ola diyü fikre vardı. Çün deyre varanlar Kelb’in katına geldiler ve yüzleri Zağferana dönmüş Kelb dahi çün bunları gördü. Hay tiz bana haber virün, didi. Hâl nedür, didi. Bunlar dahi ser-leşker kırk kul birleh kırulduğın ve hayz rahib keşişler birleh kırulduğın haber virdiler. Andan çün Kelb bu haberi işitdi. Serâseme oldı. Tiz el altından kemendâzlardan yetmiş kişi hâzır eylediler. Seyyid Hazreti dahi kendü fikrinde meşgul idi. Otururdı. Ol hâlde iken kemendler atub hay deyince Seyyid’i tutub Kelb’ün katına getürdiler. Kelb 101] buyurdı. Tiz aynun urun. Bu 126 şerrini cihandan getürün, didi. Andan cellâtlar kılıç çeküb, yürüdiler ki yani Seyyid’in boynun uralar, vezirler eyitdiler: Ey Melik bunu Kayser’e bildirin, bu iş az nesne değildir. Bu kişi Kayser’e çok işler idübdür. Yine öldürürse ol öldürsün, didiler ve şayed sana dahi sonra i’tab ide bunun gibi işi bana niçün bildürmedin diye didiler. Ol dem Kelb dahi bu tedbir ile buyurdı. Seyyid’i zindana kodılar ve dahi tiz Kayser’e name yazub bildürdi kim işde Battalı tutdum, ne buyurursuz. Sana mı göndereyim, yohsa bunda hakkından geliyim, diyü nameyi gönderdi. Çün Kayser’e dahi irişdi. Seyyid’in böyle hâlini bildi. Tâcını âsumâne atdı ve tiz buyurdu. Peyke bî-kıyas malımıza virdiler. Şâdlıklar eylediler. Andan yine nâme yazdı kim Kelb bin Sabbah’a tiz donlu çerin birleh Battal’ı bunda al gel, didi. Ben anı dürlü dürlü azabla öldürsem gerek, didi. Çün nâmeyi peyk eline verüb gönderdi. İşde peyk dahi gelmekte Eznecânib bu tarafdan Kelb bir gice oğlun katına alıb a‘yşa meşgul oldı. Andan Kelb otururken oğlu kendünün dizine yaslanub uyudu. Yaturken oğlan feryad edüb, çıkardı. Duru geldi. Kelb eyitdi: Hay noldun, didi. Oğlan eyitdi: Ey Baba düş gördüm, bir ejderha bana kasd eyledi. Ben dahi kaçaram, ejderha ardımca çağırır, eydür: Babana söyle küfrü terk etsün, dir. Muhammed dinine girsün, yohsa sırayla yutaram, didi. Kelb eyitdi: Sende Battal’ın korkusu vardur. Anunçün korkub turursun, didi. Oğlan yine yatub uyudu. Bu dem yine feryad eyledi. Kelb yine noldun, oğlan eydür: Ey baba yine bir arslan bana kasd eyledi. Ben kaçdım, ol ardımca çağırub, eydür: Babana söyle küfrü terk eylesün, Müslüman olsun, yok dirse helak olur, didi. Kelb yine eyitdi: Korkudan senün dimağın fesada varupdur, didi. Yine oğlan yatub uyudu. Andan bir nihenk gelür, ağzın açmış oğlana hamle ider. Oğlan yine kaçıb feryad ider. Nihenk çağırur eydür: Ey oğlan babana söyle küfrü terk eylesün. Muhammed dinine girsün. Yohsa helak olur, didi. Kelb ol dem melûl oldı ve buyurdu. Tiz meclis âlâtin ortadan getürdiler ve gice vaktinde buyurdı. Ruhbanlardan getürdiler ve hikayeti bunlara dahi bildürdiler. Ruhbanlar İncil getürüb oğlanun boynuna İncil ayetlerinden astılar. Yine ruhbanlar dahi gitdiler, çün Kelb dahi yatub uyudı. Ol dahi düşünde gördi kim kıble tarafından bir nur peyda oldı ve misk ü anber kokusundan cihânı âlem doldı ve çağırırlar, eydürler: Kim “Tarîkü o erca‘û” budur. Ol sadr-ı bedr-i âlem seyyid-i veled-i âdem maksûduna senât ve mefhari mevcûdat-ı sadr-ı safha-i safâmâ-i kubbe-i vefâ Muhammed Mustafa [102] sallallâhü aleyhi ve sellem ve yetmiş bin ferişte ve yüz yirmi dört bin enbiya-i liva-i Ahmed elinde Muhammed’in sağında ve solunda yürürler. Resul Hazreti aleyhi ves-salavât vesselam bir ak berağa binmiş gelür. Çün Kelb bin Sabbah ol azimeti göricek, karşu vardı ve Hazreti Resûl katında iman arz eyledi ve Hazreti Resûl dahi Kelb bin Sabbahı azîm nevâhât kıldı ve eyitdi: Adın nedir? Kelb’dir, didi. Resul Hazreti eyitdi: İmdi senin adın Ebû Zer olsun. Tiz var 127 benüm oğlum ciğer gûşem Battalı zindandan çıkar ve ana yâr ol. Anun dini Hakkdır ve beğlerin dahi çağır. Dine davet kıl. Kamusu oğluma mütâbaat kılsunlar. Yarın kıyamet gününde kamunuza şefaat kılam, diyüb, şol yıldırım gibi geçdi. Andan Kelb bin Sabbah uyanu geldi, vücudu şol ağaç yaprağı gibi ditrerdi ve gördi kim sarayın içi dopdolu nur ile münevver olmuş. Tiz duru geldi ve kamu donların giyüb beğlerin katına çağırdı ve gördüğü düşü bunlara dahi bildürdi. Beğleri dahi eyitdiler: Ya melik biz dahi ol düşü bu gece gördük, didiler ve anlar dahi ol dem iman getürdiler. Andan Kelb dahi divane gibi yerinden duru gelüb tiz zindan kabusına vardı. İçeriye girdi. hemandem varub Seyyid’in ayağına düşdi ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem ben bilmezlikle bir iş ittüm. Mazur buyurasız. Lutf ile benüm günahım bu defa afv idesiz, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ceddim Resûl Hazretin düşünde görmeyince ve adın Ebu Zer komayınca bana inanmadun, didi. Kelb yine Seyyid’ün ayağına düşdi ve yarenleriyle görüşdi. Demürlerin alub ve nefis donlar giyürdi. Sarayına iletdi. Seyyid Hazreti tahta geçüb oturdı ve Ebu Zer dahi hızmet idüb, Seyyid’e nevâhetler eyledi ve dahi ırakdan yakından işiden kamu beğler gelüb, Seyyid Hazretinin huzurunda kamusu imana gelüb Müslüman oldılar ve anlar dahi eyitdiler: Biz dahi Resûl Hazretini düşümüzde gördük, didiler. Şadlıklar eylediler. Ne kıssayı dırâz idelim, ol dem elli bin kişi ve bunca beğler ve nice vilayet gelüb, Seyyid’in önünde Müslüman oldılar. Küfr-ü zulümat gitdi. İslam nurundan ol vilâyet dahi münevver oldı. Eznecanib bir gün Seyyid Hazreti Ebu Zer birleh ve beğler ile oturub sohbet iderlerdi. Nâgâh ol dem Kayser’den peyk nameyi getürüb Ebu Zer’in eline virdi. Ebu Zer dahi çün nameyi okudu. Pare pare eyledi ve eyitdi: Ol tedbirden Kelb vaz geldi. Şimdi Ebu Zer oldı, didi. Peyk dahi eyitdi: Ey melik ben kulun dahi Muhammed Mustafa düşümde gördüm ve Müslüman oldum, didi. Ol dem Seyyid ve Ebu Zer peyke âferin getürdiler. Andan Kayser’den haber sordılar. Peyk eyitdi: Kayser dahi bu haberi işidicek. Külbad’ı yüz bin çeri birleh Malatya üzerine gönderdi ve şayet vardı ola, didi. Eznecânib bu taraftan Malatya yarenlere çün haber irişdi. Seyyid Hazretin Maştaran’da on yariyle Kelb bin Sabbah tutmış. Kayser dahi duymuş. Külbadı yüz bin çeriyle gönderdi. Malatya şehrin aşağısını [103] yukaru döndüre. Uş geldi hazır olun, didiler. çün Emir Ömer dahi bu haberi işitdi ve yarenlere dahi bildürdi. Kamusu Seyyid için azim melul perişan oldılar. Emir Ömer buyurdu. Menârî kaldılar. Gazaya hazır olun, didiler. Müslümanlardan on bin er hazır oldılar ve çevre illere dahi nâmeler perâkende eylediler. Bazıları dağlara gitdi ve bazıları şehre girdi. Şehri muhkem perkidüb her cânibden savaş yeri kodılar. Andan muntazır olub, durdılar. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi çün Külbât haberi işitdi. Ebu Zere eyitdi: Ya Ebu Zer ben Malatya’ya giderim. Amma bu illeri hep sana ısmarladım. Od her ne denlü kiliseler var ise içlerindeki mal 128 benümdür, didi. Andan Ebu Zer buyurdı: Kiliseleri yakdılar ve içlerindeki malları altun, gümüş ne ki buldularsa getürüb Seyyid’e virdiler, aldı yine Ebu Zere ısmarladı ve eyitdi: Ya Ebu Zer ben şimdi tacil Malatya’ya giderem, didi. Andan yarenlerin alub, kandesin Külbat diyüb azmeyledi. Çün ol gün gitdi. Üçüncü Gün Külbat’a erişdi. Gördi kim kâfir çerisi bir yere konmuşlar, yaturlar. Heman dem ol gece dün buçuğunda sürdi. Piyâde olub Külbat’ın bârgâhına geldi ve içerü girüb gördi kim Külbat mest olmuş yatır. Sürdi üstüne geldi ve bir kez nazar kıldı, gördi kim Külbat dahi bir hûb sûretli yiğit imiş. Şefkat idüb öldürmedi, eyitdi: Şayet Müslüman ola diyüb ol dem bir name yazdı ve eyitdi: Nâmede ya Külbat sen kim bilmiş olasın, uş benüm Battal kâfirlere kattal, bu dem geldim ki seni öldürem. Ot gördim ki bir nevhîz yiğit imişsin. Anunçün sana şefkat eyledim. İmdi gel küfrü terk eyle, Müslüman ol yohsa sen bilürsin. Bir dahi seni helak iderim. Küfr ile gidersin, diyü nameyi başı ucunda kodı. Andan çıkub şehre revâne oldı. Çün sabah vaktinde Malatya’ya karşudan banladı. Müminler dahi çün Seyyid Hazreti’nin âvâzın işitdiler. Şâd olub tiz karşu geldiler. Seyyid’in mübarek ayağına yüzler sürdiler. Azim şâd olub hayır dualar eylediler. Ol dem Seyyid Hazreti şehre geldi. Kamu yarenlere kendünün sergüzeştini hikâyet Emir Ömer dahi kamu gaziler, Seyyid’e tahsin kıldılar. Andan Seyyid Hazreti yarenlere Külbat yüz bin leşker birleh gelüb girişdi. Ben ana karşu vardım. Siz dahi benüm ardımca gelün, diyüb Aşkar-ı divzâdeye süvar oldı, azim Külbat eyledi. Eznecânib bu taraftan Külbat çün uykudan uyandı ve başı ucunda bir hat buldı. Okıdı. Demi nefsi bağlandı. Çün gördi kim hâl böyle olmuş. Lâ’in tiz beylerin katına çağırdı ve nameyi bunlara dahi okutdu. Kamusu dembeste kaldılar, andan eyitdiler: Ey dirigâ bu Battal’un elinden kurtuluş yokdur, diyü ortalarında hayli korku düşdi. Ol dem Seyyid Hazreti kuşluk vaktinde bir depe üstüne ağdı. Gördi kim küffar leşkeri gelür. Bir dem durub temaşa eyledi. Bir demden sonra bir kez bir ra‘dıvar nara öyle çıkardı kim kâfir leşkeri birbirine dokundu ve nicelerin [104] aklı serâsime oldı. Andan üç kez peyâpay nara urdı ve eyitdi: Uş benim Battal kâfire kattal, ey Külbat bu gece vardım ki seni öldüreyim. Yine sana şefkat eyledim, gördim. Bir nevhîz yiğit imişsin. Şayet Müslüman olasın didim. İmdi gel Müslüman ol küfrü terk eyle yohsa seni helak iderem, didi. Külbat Lâ’in gördi kim durduğu yerde titremeye başladılar. Külbat leşkerine çağırıb, tiz binsünler, didi. Kendü silahın kuşanub kâfirler meydana geldiler. Alaylar saflar bağlayub durdılar. Ol dem Kibriyanus Lâ’in meydana girdi. Seyyid Hazreti depenin üstünden indi. Kibriyanus’la beraber geldi. Ol dem Kibriyanus Seyyid’e eyitdi: Ey Battal buğday biti misin, hâlün nedür, seni öldürürler yine dirilirsin. Zindana dahi korlar. Yine çıkarsın meğer gayet cazu olasın, didi. Andan melun elini süngüye urub Seyyid’e hamle eyledi. Seyyid men eyledi. Geldi kim geçe, Seyyid erişdi. 129 Lâ’ini kuşağundan kopdı. Kuvvet bazuya getürüb bir kez çekdi, eğerden ayırdı. Havaya atdı. İnerken kılıcla çaldı. İki pâre eyledi. Anı gördü. Lâ’in Kalon meydana geldi. Seyyid anı hiç söyletmedi. Kılıçla anı dahi iki pâre eyledi ve ne kıssayı dîrâz idelim. Seyyid Hazreti ol dem birbiri ardınca yirmi kâfir helak eyledi. Kayser’in leşkerine katı heybet oturdı. Ol dem Malatya yolundan İslam sancağı geldi. Emir Ömer on iki bin gazi ile gelüb irişdiler. Seyyid’in hünerlerine tahsin eylediler ve ol dem ve hayır dualar kıldılar. Ol dem öğlen vakti geldi irişdi. Öğlen namazın kılub çün fâriğ oldılar. Seyyid Hazreti Aşkar-ı Divzadeye süvar olub yine azm-i meydan eyledi ve bir kez bülent-nara urub er diledi. Külbat çün anı görüb tiz meydana geldi ve buyurdı on bin kadar leşker Seyyid’in üstine hamle kıldılar. Seyyid Hazreti dahi mübarek kiştâb kalkanın yüzüne yapındı. Andan nara urub on bin kâfir çerisine kendüyi vurdı. Bu taraftan Emir Ömer dahi bin kişi ile hamle kıldı, kalbi kalbe urdı on bin kâfiri Külbadın üstüne sürdiler Bu kez Gülbad-ı Lâ’in kendüsi haç peyker alemin depredüb hamle eylediler. Ser-cümle kâfirin çerisi anı görüb hamle kıldılar. Bu cânibden müminler dahi tekbir getürüb hamle kıldılar. Kılıç kılıca girdiler ve bunlar dahi bu cenkte iken toz peydâ oldı ve o toz içinde dahi meğer yüz bin küffar çerisi ile Süheyl bin Sinbad ve Taganoş kâfirin beyleriyle çıka geldiler, çün anlar dahi bu hâli görünce hamle eylediler. Kâfirlerin leşkeri arkalandı. Gel gör imdi ol iki derya gibi leşker birbirine karışdı. Kan seyl mânendi olub akdı. Kan ile çukurlar doldu. Adam kellesinden pûştlar bağladı. Seyyid Hazreti dahi dembedem naralar urub kâfirleri kırardı. Kâfirler dahi şol hazan yaprağı misali yere dökildi. Feemmâ kâfir leşkeri çoğ idi, müminler az idi. Nâgâh ol dem Maştaran yolundan tozlar peyda oldı, [105] bin er ile Ebu Zer Müslümanlarla çıka geldi. Çün bu cengi gördü. Ayruk karar idemedi ve buyurdı elli bin müslüman birleh tekbir getürüb hamle eylediler. Çün İslam gazileri anı gördiler. Gayret idüb naralar urdılar. Can baştan geçen gaziler azim cenk eylediler. Öğlen vaktine değin kılıçlar urub savaş eylediler. Ol dem kâfirlerin alayların yerinden kopardılar ve kâfirleri sıyıcak vaktin yüz bin leşker ile Kostantin Lâ’in çıka geldi. Lâ’inler gök demüre gark olmuşlar. Ol dem kâfir leşkeri arkalandılar ve tabl-ı âsâyiş çaldılar. İki taraftan karar idüb kondılar. Ölünün hod haddi yoğ idi. Ol dem kâfirler dahi Seyyid’den çok Kostantin’e çok şikâyetler kıldılar. Kostantin dahi ikildin. Kayser’e name yazub gönderdi. Yani tiz sen dahi gelesin yohsa bu Battalın kattalın elinden âlem harâba vardı. Deyü hem dahi Seyyid Hazret dahi Kelb bin Sabbahı elli bin kişi ile Müslüman eylediğini Kayser’e namede bildürdi çün name dahi Kayser’e geldi. Okıdı, getürdi başından tacın yere urdı. Feryad figan eyledi ve eyitdi: Ey dirigâ nar-ı nurun revnakı tağyir oldı, didi. Andan tiz buyurdı iki yüz bin kâfirle çetr-i hümâyun kıl üzerine perkettiler. At sağrısına düşüb gece gündüz yürüdüler. İrişmek kasdına oldılar, eznecânib bu taraftan 130 çeri üç gün at üstüne binmediler. Meydanda ölülerin devşürdiler. Meydan yerin savaş etmeye açdılar. Çün dördüncü gün oldı. Ale’l-sabah güneş Kal’a-i Kaftan baş gösterdi. İki taraftan cenk nakkâreleri döğüldi. Atlarına binüb meydana geldiler. Saflar bağlayub karar eylediler. Evvel Müslümanlardan Ahmed Turan Gazi azm-i meydan eyledi ve cevelan kıldı ve küffardan dahi Ankar Lâ’in Ahmed’e beraber gelüb laf-ı güzaf etmeye başladı. Hemandem Ahmed Turan Gazi irişüb Ankar’a öyle bir gürz urdu kim atıyla kendüyi yere beraber eyledi. Andan kâfirlerden Matran Lâ’in hamle eyledi. Ahmed Turan Gazi anı dahi bir darbla helak eyledi. Müminlerden tekbir âvâzı âsumâne irişdi. Kâfir çerisinden feryad figan kopdı. Ne kıssayı dirâz idelim. Ol gün Ahmed Turan Gazi elli kâfir helak eyledi. Küffardan Külbat Lâ’in çün anı gördi. At sürüb meydana geldi ve gürbüz Lâ’in andan Ahmed Turan birleh hayli cenk eylediler. Birbirine zafer bulmadılar. Aherü’l-emr atlarından indiler. Birbirin kemerlerin tutdılar. Birbirine sarmaşdılar. Feemma Ahmed Turan Gazi mukaddem çok cenk idüb yorulmuş idi. Nâgâh ol dem dahi gördiler kim karşudan tozlar oynardı ve Arakil Kayser iki yüz bin kâfir leşkeriyle ve dört yüz put-peyker alemleriyle çıka geldiler ve fil üzerinde Kayser tahtın berkitmiş ve çetr-i Hümayun tutulmuş idi ve iki yüz altun eğerli yedekler önünce yedilürdi. Çün bu tedarikle geldi. Kamu Rum beyleri karşu vardılar ve Kayserin önünde kamusu ağlaşub Seyyid’den çok şikâyet eylediler. Kayser bunlara nevahat idüb eyitdi: Muhammediler şimdi kandedür, didi. Beyleri eyitdiler: Ey Melik, şol karşuda dururlar, didiler. Kayser bir kez nazar idüb baktı. Beğlerine eyitdi: Ancak şunlar mıdur? [106] didi. Beyleri eyitdiler: Bellî bunlardur, didiler. Kayser yine eyitdi: Ayruk bunların leşkeri yok mıdur, didi. Beyleri eyitdiler: Heman bunlardur ve bu gelen görünen leşker Kelb ile gelen leşkerdür, didi. Yohsa Battal’ın ne leşkeri vardur, didiler. Çün Kayser bu haberi işitdi. Gadbana gelüb bunların yüzüne tükürdü. Eyitdi: Nar-ı nur sizden dâd olsun yaksun, yandırsın. Noldunuz kim bunca leşker birleh bun kadarca Muhammedilere cevab veremedinüz, bunların hakkundan gelüb Battal’ı tutub bana göndermedinüz, bunca benüm mansıbum yersinüz, uş teferrüc idün. Ben bu kavme neler ideyim. Gece vakti irişdi. Yohsa şimdi leşkerüme buyuraydım, ol karşuda duran Muhammediler durduğu yerde taş ile beraber diddim didim iderlerdi, didi. Eznecânib bu taraftan Ahmed Turan Gazi kuvvet eyledi. Külbadı alımadı. Külbat dahi kuvvet idüb Ahmed Turanı kuşağundan tutub getürdi, diledi kim alemleri dibine çıkara. Ahmed dahi hançer çıkarub kuşağın kesdi. Külbad’ın elinden düşdi. Çün Seyyid Battal Gazi dahi bu hâli gördü. Hemandem bir kez radıvâr nârâ çıkardı. Kamu leşker serâsime oldı, sandılar kim seb‘a-semâvât birbirine dokundu. Kayser dahi çün bu narayı işitdi. Beylerine eyitdi: Bu sâika nedür, didi. Beyleri eyitdiler: Ey Melik, işde bu nara ol Battal didikleri 131 pehlüvanundur, didiler. Ol dem kayser dahi kanı diyüb dururken gördü kim Seyyid dahi Aşkar-ı Divzadeyi sürüb Külbad’ın kafasından irişdi ve şahin nice bir kuşu pençesiyle kaparsa Seyyid Hazreti dahi Külbad’ı kuşağından öyle kapdı, getürdi bir elma gibi başının üstüne Kayser çün anı gördi. Beylerine eyitdi: Neyler ola bu Külbad’ı didi. Beyleri eyitdiler: Ey Melik bu Battal’ın hünerlerin şimdi göresin, neyler, andan bize bahane idesin, didiler. Ol dem Seyyid Hazreti dahi Külbad’ı dine davet eyledi. Lâ’in eyitdi: Ey Battal-ı Kattal Müslüman olmaktan ölmek yeğdür, didi. Çün Seyyid Hazreti gördi kim imana gelmez. Bir kez kuvvet bazuya getürdi. Havaya atdı. İnerken tî’i Dahhak ile çaldı. Lâ’in iki pare olub canı cehenneme ısmarladı. Kayser dahi çün anı gördü. Feryad figan etmeye başladı. Hemandem birkezden Lâ’in iki eliyle haç-peyker alemin depridüb leşkerine koman didi. Gel gör imdi kâfirlerin kamusu at saldılar. Ol derya gibi leşker Seyyid’in üstüne bırağurdan hamle kıldılar. Seyyid Hazreti dahi kiştab kalkanın yapındı ve nara urub kâfirlerin alayına hamle kıldılar. Bu taraftan müminler dahi tekbir getürüb bırağurdan hamle kıldılar. Andan ol iki derya gibi leşker birbirine karışdı. Kılıçlar şarkıltısından meydanın içi doldı. Kellelerden pûştlar yığıldı ve adam kanından seller akub çukurlar kanla doldı. Sankim kıyametten bir alamet peyda oldı ve atların ayağı altından çıkan tozlar havaya diren diren olub havaya ağdı. Toz içinde adam birbirin bilmez oldı. Seyyid Hazreti ol dem nara urub Aşkarın başını Kayser’in üstüne saldı. Kayser [107] dahi gördi kim Seyyid Hazreti bir arslan gibi saflar ve kalpler söke çıka geldi. Kayser’i ditmere tutdı. Kullarına bire koman diyü buyurdı. Kulları dahi Seyyid Hazreti’nün üstüne zenberek okların ata gördiler. Çare idemediler. Seyyid Hazreti dahi bir kez bülent-nara urub, irişdi. Elindeki çentkal süngüsünü Kayser’in tahtına urdu. Kayser kendüyi tahtından aşağı bırakdı. At irişdirdiler. Kayser kaçub gidivirdi. Seyyid Hazreti dahi süngü ile Kayser’in tahtını getürüb yabana attı. Andan mübarek eline kılıcın aldı. Kayser’in alemin ve alemdarın çalıb iki pâre eyledi. Andan kâfir çerisi çün anı gördiler. Ayruk yüz kaçmağa tutdılar. İslam gazileri gayretlenüb kâfirleri kırmağa başladılar. Üç gün üç gece müminler kırdılar. Kâfirlerin kimisin kılıçtan geçürdiler ve kimisin esir eylediler. Andan gelüb Seyyid Hazreti’nün mübarek hâk pâyına yüzler sürdiler. Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Ol derya gibi leşkerin malını bir yere cem eylediler. Andan durub çün şehre geldiler. Seyyid Hazreti buyurdu. Ol gaza malından halife içün pençik çıkardılar. Bakisini yarenlere bahş eyledi ve bir habbesin kendi kabul etmedi ve dahi buyurdı. Kayser’in tahtın ve dört yüz yedeklü at bunca mal birleh Ebu Zeri Bağdat’a halifeye gönderdi. Çün Ebu Zer dahi Bağdata irişdi. Halifeyi rûy-ı zemin-i azim şâd olub, Seyyid Hazreti’ne hayır dualar eyledi ve Seyyid’in bu fethin dahi yazub nâme ile Mekke Medine vilayetlerine bildirdi. Şâdlıklar idüb Seyyid Hazretine hayır dualar 132 eylediler. Halife dahi çentvalin süngüsünü Seyyid Hazretine armağan gönderdi. Kamu gazilere hallü hâlince hil‘atler gönderdi. Ebu Zer getürüb cümle gazilere bahş eyledi. Cümlesi şâd oldılar, andan Ebu Zer dahi azm-i Maştaran kıldı. Andan kâfiristanda işitdiler kim Kayser sındı. Cümlesi yas-ı mâtemde oldılar ve dahi Kayser sıngın gelüb meşveret kıldılar. Dânışık şuna irdi kim Seyyid birleh barışdılar. Ol dem adam gönderdiler. Barışık itdiler. Haraca muti oldılar. Yılda haraçlar, türlü tuhfeler gönderdiler. İşte diyar-ı İslam’da olanlar Seyyid Hazreti’nin sâyesinde zevk-ü safada oldılar, bir zaman bunun üzerine kaldı. Âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed’e salâvat. Bu Meclis Seyyid Battal Gazi’nin Saka Suretine Girdiğini Beyan Eder Râviyân-ı ahbâr ve nâkılân-ı âsâr ve muhaddisân-ı râviler şöyle rivâyet ederler kim bir gün yârenler Seyyid Hazreti’nün katında otururlardı. Ol dem kapudan bir pîr içerü girdi. Seyyid’in önünde dua kıldı, eyitdi: Ey sultan-ı âlem Haricinden gelürüm. Anda bir kebir vardur. Taryon adlu. Benüm bir kulum var idi, tutdılar. Zindana kodılar. Anı görmeye vardum. Anda bir yiğit gördüm. Bana ant virdi. Zinhar eyitdi: Eğer Malatya’ya varursan, Seyyid Battal Gazi’ye idesin kim anda Cu’da’nın oğlu Musa gördüm. Taryon zindana komış ve dahi dokuz pirler vardur, altmış yıldır kim ol mel’unun [108] hapsinde azab çekerler, diyesin, didi. Çün kim Cu’da anı işitdi. Ağladı. Seyyid Hazreti ağlamagıl ümid vardur kim Hakk Teâlâdan senün oğlunu halas idem. Ot siz beni duadan ferâmuş etmen, didi. Ol gün akşama değin sabr etti. Akşam olıcak câmeyi mübeddel kılub azm-i Harcına kıldı. Bir gün irişdi kim gördü. Bir yüksek Kal’a. Kal’a havaya değmiş. Geceye değin sabr eyledi. Çün gece irişdi. Nice kim cehd eyledi. Yol bulmadı. Zira kim her gece üç bin kişiler beklerdi. Seyyid gündüz karşu dağa çıkar idi. Gece olunca aşağı inerdi. Kim Kal’aya yol bula. Çare idemezdi. Bir gün gördi kim bir kârbân gelür. Meğer Çin padişahı Taryon kızın oğluna almak istermiş. Geldiler kim nişan koyalar. Hayli tuhfeler birleh geldiler, çün Seyyid Hazreti anları gördü. Dağdan indi. Hayli âdemîler öldürdü. Malların aldı dağa çıkardı. Ol dem Taryon’a haber oldı. Bin kişiyle oğlun gönderdi. Seyyid Hazreti anları gördü. Meşeden indi. Nara urdu. Ol bin kişiyi sıydı, kodu, kırdı. Taryon’un oğlun tuttu. Dağa çıkardı. Kendi adın Şamran kodı. Ol yolu kesdi. Taryon’a haber kıldılar. Oğlu için zârîlikler eyledi. Tiz elli bin kişiyle Mahyar’ı gönderdi. Geldiler dağa girdiler. Şol tavşan yayılur gibi dağı aradılar. Seyyid’i istediler, bulamadılar. Ol dem Seyyid Hazreti çıka geldi. Nara urub benüm Şamran diyüb beş bin kişiyi tarumâr kıldı. Mahyar’ı depeledi, kalanı kaçdılar. Taryon’a haber oldı. Kendi bindi elli bin kişiyle iki yüz adı 133 bellü pehlüvanları seçtiler. Meşe içine yürüdiler. Kendüsü pusuya girdi. Seyyid Hazreti Taryon oğlunu mağarada bağlı kodı. Kendüsi taşra çıkdı. Abdest aldı namaza durdu. Akdin bağladı. Ol iki yüz güzide kâfirler Seyyid’in üstüne koyuldular, kemendler atub Seyyid Hazretini tutdılar. Bağladılar. Seyyid Hazreti tutulmağa razı oldı. Namaz içinde akdin bozmadı. Taryon’a haber oldı, sürdü. Seyyid’in üstüne geldi. Tiz buyurdı. Elin ve ayağın bağladılar. Aldılar oğlu ile ol mal birleh şehre getürdiler. Haber oldı, şehir halku karşı çıkdılar. Seyyidi gördüler. Taryon tahta geçdi, oturdı. Anda Seyyid’i getürdiler kim öldüreler. Bir kişi Seyyid Hazretini bildi, eyitdi: Şehâ bu kişi Battal’dur ve Şamran değildür, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Rast ben Battalım, didi. Taryon işitdi. Şâd oldı. Tiz buyurdı. Zindana kodılar. Andan Kayser’e name yazdı kim Battal’ı tuttum ne buyurursun, didi. Bu yakadan çün Musa bin Cu’da Seyyid’i gördü. Ah eyledi, eyitdi: Ey pehlüvân-ı âlem bizim ümidimiz hod sen idün. Bizim şûmluğumuzdan sen dahi bu hâle uğradın Ya bizim hâlimiz nice olısardur, didi Seyyid Hazreti eydür: Ya Musa bunun gibi işleri çok görmüşem. Hele görelim başımıza ne getürür, didi. Ol pirler dahi gelüb Seyyid Hazreti’nin [109] ayağına düşdiler. Seyyid anlara nevahat kıldı. Bu taraftan haber Kayser’e yetişti. Peyk name virdi. Okudular. Kayser şâd oldı. Sevinüb tacın havaya attı. Peyke bî-kıyas mal virdiler. Ol saat buyurdu. Taryon’a name yazdı. Çünkim name sana irişe. Battalı çıkarub şehir önünde oda yakasın, külünden bir avuç kül gönderesin. Gözlerime çekiyim. Andan sonra ata benüm ne halife koyam ve ne cihanda Muhammedileri koyam. Ta Kâbe kabusuna varınca urayım, didi. Name gönderdi. Eznecânib Seyyid Hazreti zindanda dört yüz müvekkeller komışlardı, beklerlerdi. Seyyid Hazreti dahi dembedem bu yârenlere eydürdi kim hiç üşenmen ben peygamber Hazretin düşümde gördüm. Bana eyitdi: Gerekdür senin elinden bu Rum memleketini küfür dalaletinden kurtula. Mescitler, medreseler yapıla, didi. Andan gerü Hakk Te’âlâ Seyyid Hazretine bir âvâz virdi kim ne vakit kim âvâz çeke. Kuran okuya, işidenler ayruk kararı kalmaz idi. Şol kadar ağlarlardı kim kendülerinden giderlerdi. Ol dem Seyyid Hazreti ağzın açub Kuran okudu. Ulu kiçi kalmadı. Anda dirildi ağlamaya başladılar. Ol müvekkeller anı görüb Taryon’a haber virdiler, eyitdiler: Battal’ın hiç ölümden derdi yok. Heman şiir eydür: Her kim işidirse kendüyi yâvi kılurdı. Bir hafta bunun üzerine geçdi. Bu Taryon’un bir kızı var idi. Adına Gülendam derlerdi. Azîm hûblardan idi. Ayın on dördüne benzerdi. Bir gün saraydan çıkdı. Teferrüç ederken Seyyid’in avazı kızın kulağına irişdi. Gayet hoş geldi. Dayesine sordu. Dayesi eyitdi: O Battal’dır kim atan dutdu. Zindana koydu. Kız eyitdi: Ey dâye bâri bir kez yüzün görsem, nice kişidür, didi. Tiz ta’am hazır idüb sürdü. Zindana geldi. Zindancılar karşu geldiler, kapuyı açdılar. Esirlere ta’am getürdim ve hem Battalı görem. Nice erdür, didi. Kapuyı 134 açdılar, içerü girdi. Seyyid Hazretine nazar kıldı. Bir hûb cemâl-i kemâl gördi ki hiç böyle cemal görmüş değildi. Ol görüşde sad-hezâran can-ı dilden âşık oldu. İlerü gelüb selam virdi, eyitdi: Ey yiğit Seyyid Battal sen misin, didi. Seyyid eyitdi: Belî benim. Kız eyitdi: Gel benim dinime gir bu zindandan halas ol. Seni atamdan dileyim. Mübâza seni ele vere öldüreler, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey nigârîn bunun gibi sözler girmez benim kulağıma, didi. Kız durdu, gitdi. Sürdü atasına geldi, eyitdi: Ey ata şunun gibi yiğidi zindana koydun, niçün kendi dinine davet kılmadun. Sana bunun gibi pehlüvan arka yardım ola, didi. Atasın eyitdi: Ey kızım ol çok kitaplar okuyub durur. Bize değme kez boyun vermez, didi. Kız eyitdi: Eğer ben anı yoldan çıkarursam nicedür, didi. Taryon eyitdi: Ben dahi seni ana vireyim, didi. Ol gün geçdi. İrte gice, kız yine zindana geldi. Meclis âletin kurdu. Seyyid’in katına oturdu, eyitdi: Ya [110] Battal, gel benim dinime gir, seni atamdan dileyeyim, beni al kabul eyle. Hem dahi atamun ser-leşkeri ol didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Çok söyleme ol nesne mümkün değildür. Ol olmaz söyleme, didi. Kız yerinden durdu. Seyyid’in katına vardı. Elin boynuna bırakdı. Seyyid Hazreti feryad eyledi. Git beni murdar eyledin. Bari pâk Müslüman ol andan elin boynu bırak, didi. Kız eyitdi: Benim dinim senin dininden. Hakkdur. Benden niçün kaçarsın, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Din Muhammed dinidir, anda ki Muhammed dini ola. Âyin-i İsa yürümez, didi. Kız eyitdi: İsbat eyle senün dinin Hakk olduğuna ben de inanam, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ne istersin. Kız eydür: Tanrıdan bir nesne dile. Gaibden sana versin. Ben anı görüb Müslüman olam, didi. Seyyid Hazreti ol dem yüzün Hazret’e tutub, eyitdi: İlahî beni bu kızın katında şerm-sâr etme, didi. Ol dem Hakk Teâlâ’nın kudretinden zindanın divarı yarıldı. Bir sini içinde bir çanak aş ve bir etmek getürdi. Seyyid’in önüne kondu. Şöyle ki ol ta’amın kokusundan ehl-i zindanın dimağları muattar oldı. Seyyid Hazreti el sundu. Ol ta’amdan yedi. Kıza dahi virdi. Şöyle kim lezzetinden hayran oldu. Seyyid Hazreti anda zindan ehline virdi. Hep yediler. Andan ol sini gayb oldu. Kız hayran kaldı. Andan kalkdı, gitti. Eznecânib raviler şöyle rivayet ederler kim ol dem Seyyid Hazreti’nin gördüğü divar yarıldı. Gördü kim bir külünk çıkdı. Seyyid Hazreti ol külünk ile ayaklarının demürlerin bozdı ve dahi divarı yardı. Bir delik eyledi. Yarenlere eyitdi: Hiç kırman Hakk Te’âlâ bize halaslık rûzi kıldı, didi. Andan ol delikten taşra çıkdı. Matbaha vardı. Gördü ki bir ip yatur aldı. Andan saray damına geldi. Kemend attı. Yukaru çıkdı. Bir pencereye geldi. Aşağı nazar etti gördü ki kız taht üstünde yatur. Kepengi kaldırub aşağı indirdi. Kızın katına geldi. Bir cemal gördi ki hiç kimse görmüş değil. Bir dem teferrüc kıldı. Kız dahi peygamberi düşünde gördü, eydür: Ey Gönül-nidâm ben seni oğlum Battal’a virdim. Gerekdür ki senden bir oğlu doğa. Adı Beşir ola. Tiz imana gel. Ol dahi başın ucunda durur, 135 didi. Nâgâh kız uyandı. Seyyid Hazretin gördü. Saddak Ya Resûluallah diyüb kız Seyyid’in ayağına düşdi. İman-ı arz kıldı, eyitdi: Zindancı gelsün, didi. Çağırdılar geldi. Diledi kim ana altun verib dilin tuta, eyitdi: Ey nigârîn ben bu gece peygamberi düşümde gördüm. Müslüman oldum, didi. Kız sevindi hâlin buna arz eyledi. Çünkim Seyyid Hazretin gördi. Güldü ayağına düşdi. Tekrar iman-ı arz kıldı. Tiz zindana geldiler. Yarenleri çıkardılar. Anda bir kebir var idi. Seyyid Hazreti anı depeleyüb kendü donların [111] ana girdi. Kendü suretine koydı. Külahın dahi başına giyürdi. Kendü demürlerin ayağına geçürdi. Andan Musa ol dokuz pirleri aldı. Anlara and virdi ki benüm bu sırrım kimseye dimeyesiniz, didi. Bunları gönderdi. Kendü kızın katında kaldı. Ayşa meşgul oldı. İrtesi oldı. Kız atasına vardı. Ol demde Kayser’den nâme geldi. Okudular, demiş kim name sana varıcak, tiz Battal’ı şehir önünde oda yakasın. Külünden bana gönderesin. Gözlerime çekeyin, demiş. Anda kız eyitdi: Ben şöyle sezerem ki Battal diri olmaya, didi. Taryon eyitdi: Niye bildin? Kız eyitdi: Ben ol gün zindana vardım. Battalı gayet hasta gördüm. Şayet ki öldü ola, didi. Ol dem zindancı geldi. Feryad eyledi. Bu gece zindanı delmişler. Esirler kaçmış, didi. Taryon ah eyledi. Tiz buyurdı kim zindancı oğlu kızı ile oda atlar. Gülendam eydür: Ey ata bir dem sabr eyle. Ben varayım göreyim. Nice delmişler, kaçmışlar, didi. Andan sürdü zindana atasıyla geldiler. Zindana girdiler. Kız gördü ki kâfir yatur kalanı kaçmışlar. Atasına karşu gelüb eyitdi: Ey ata nar-ı nuruna sana yardım etti. Battal ölmüş kalanı gitmişler, didi. Taryon sevindi, şad oldı. Benüm maksudum, Battal kalanı ne şimâr. Tiz imdi Kayser’in buyruğun yerine getürün, didi. Ol dem şehrin orta yerine odun yığub ol kâfiri çıkarıb Battal diyü oda yakdılar. Külünden Kayser’e gönderdiler. Kayser’e ulaşdı. Yüzüne gözüne sürdü. Şadlıklar idüb tamam Rum’da cevlendi. Battalı Harcende Taryon oda yakdı, didiler. Âleme münteşir oldı. Çün bu haber Malatya’ya irişdi. Cümle yârenler feryad figan kıldılar. Nâzenîn Seyyid Battal Gazi Pehlüvan diyüb ağlaşdılardı. Gün ta’ziyye duttılar. Tiz halifeye name gönderdiler. Vüsulunde halife dahi ta’ziyye tuttu. Seyyid’in yarenleri kamusu karalar giydiler ve dahi Seyyid’in oğulları Ali ve Nezir siyah-pûş oldılar. Ol demde Zeyneb Hatun bunu işitti. Odu sundu. Canı Hakka teslim etti. Rahmetullahi aleyh işiden dîdeler giryân sîneler uryân ciğerler büryân oldılar. Tamam diyar-ı islamda yas-ı matem tutdılar. Bunlar bu halde kaldılar. Eznecanib çünki Kayser Battal’dan kurtuldum, diyüb yedi iklime nameler perakende eyledi. Cümlesini beğleriyle leşkeriyle İslambul’a cem eyledi. Bu taraftan Malatya’dan halifeye name gönderdiler, Kayser’in derneğin bildürdiler. Halife dahi tiz nameler perâkende kıldı. Kande ki padişahı İslam pehlüvanları mümin var ise mal dökdü. Davet eyledi. Bağdad önünde oturdu eyitdi: Görelim Kayser kangı tarafa azm iderse biz de arka bir idüb Allah’a sığınalum, yürüyelim. Din düşmanları ile 136 uruşalum, düşmandan damar getürelim, didiler. Andan nameler yazub ol Hicaz’a ve Yemen’e ve Taif’e ve Türkistan’a ve Çin’e [112] Maçin’e ve Bulgar’a ve Gürcistan’a ve Irak’a ve Isfahan’a ve Heril’e ve Tus’a ve Hadkarvan’a ve Horasan’a ve Abdülmümin’in iline ki şimdi ana Diyarbekir âbâd derler. İşde işidenler anda cem olmakta Eznecânib Arakil Kayser dahi nameler perakende kıldı. Firengistan’a As’a ve Rus’a Hatay’a ve Hotan’a ve Semerkand’a ve Çerkes’e ve Maverünnehr’e ve Talkan’a ve İstahar’a ve Harceni’ye ve Mazendran’a Hulûk’a ve Arhap’ya ve Serhenge Bare ve Cemşide ve her vilayet ki var kâfir beğlerin davet eyledi, eyitdi: Gelin Muhammedileri yeryüzünden götürelim. Anlara cihanı tenk idelim. Anların şerrinden emin olalım, didi ve yürüyelim ne halife ve ne Hicazi ve Şam Şamatı uralım. Kâbelerin yıkalım. Nar-ı nurun ve Mesihin yüzü suyun yerine getürelim diyü, her iklimden leşker cem eylediler ki kıyasın. Allah bilürdi. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti Gülendam birleh kaldı. Şöyle kavl idüb durur ki Gülendam’dan destur siz kandesine gitmeye. Hele bunun üzerine bir yıl geçdi. Bir gün Seyyid Hazreti otururken ağladı. Gözleri yaş ile doldı. Gülendam eyitdi: Ey pehlüvan niçün ağlarsın? Eyitdi: Nice ağlamıyam her yıl rızaullâh ve rızây-ı Resûlullâh içün bunca gazalar iderdim. Uş bir yıl oldu kim evden taşra çıkmadım. Oğlancıklarım ve yarenlerim görmedim, didi. Yine ağladı. Gülendam eyitdi: Sen melul olma, otur. Kayser’den atama name geldi, gidecektir. Seni ben dahi göndereyim. Ot şol şartile kim beni unutmayasın, didi ve hem benüm hamilim vardur. Mübâzâ beni unudasın, didi. Gülendam dahi ağladı. Seyyid Hazreti dahi and içdi kim seni unutmayam, didi. Andan Seyyid Hazreti bir pazu bend çıkardı. Dört güheri var idi, eyitdi: Eğer oğlan olursa koluna bağlayasın. Adın Beşir koyasın. Eğer kız olursa boynuna asasın. Adın ne gerekse koyasın, didi. İrtesi Taryon askerin cem idüb azm-i Kayser kıldı. Dahi irtesi gün Gülendam Seyyid’in atın silahını hazır eyleyüb, vedalaşub Seyyid Hazretin gönderdi. Andan Seyyid Hazreti bir gün bir gece gitti. Bir yere irişdi. Gördü kim leşker konmış yüz bin vardur. Anda bir kişi buldu. Sordu ki bu çeri ne çerisidür ve kande gider, didi. Ol kişi eydür: Kostantin bin Kayser’dür. Malatya’ya gider. Gerekdür kim ta Kâbe kabusuna değin uralar. Muhammediler ortadan götüreler, didi. Andan geçdi. Kalon iklimine vardı. Gördü ki Şah Kudsiye Şim’ondur. Kayse’rin oğlu bî-had leşker ile konmuş oturur. Leşkerin içinde bir kebir buldu. Andan sordu ki bu ne leşkerdür, didi, eyitdi: Bu Şemon bin Kayser’dür. Atasına gider. Battalı harcinde Taryon oda yakmış. Tamamet-i Rum beğleri şöyle ittifak ettiler kim ne kadar Müslümanlık var ise kıralar. İllerin harab ideler, didi. Seyyid Hazret [113] eyitdi: Tiz imana gel yohsa sen bilürsin, didi... Lâ’in herzeye başladı. Seyyid Hazreti berk tuttu. Bir bir sakalın yoldu. Burnun iki kulağın kesdi, eyitdi: Tiz var Şim’ona de ki, yani Battal’ın öldüğünden emin oldum sanmanuz. Biz üç yüz altmış kişiyüz. 137 Her birimiz bir Battal’dur. Sizin kasdınıza bel bağlayub dururuz hazır olun değil, didi... Ol kişi Seyyid’in elinden kurtuldu. Can acısıyla sürdü. Şim’onun katına geldi. Haber virdi. Şim’onun benzinde kan eseri kalmadı. Tiz andan geçdi. Atası katına geldi. Haber bildürdi. Kayser perişan oldu vezirleri eyitdiler: Şaha senin atan Abdülmelik zamanında diledi kim Muhammedileri ortadan getüre. Tamamet-i Rum beğleri ittifak eylediler. Üç bunca leşker devşürdi. Muhammedilerle başa çıkmadı. Sen dahi bu kadar leşker ile iş göremezsin, didiler. Kayser buyurdı. İkildin leşker cem idüb nameler perakende eyledi. Leşker cem etti. Yer gök getürmez oldı. Taryon’a buyurdı. Leşker-i hesab eylediler. Her birinin ne kadar leşkeri vardur, gördiler. Bildiler. Yüz kere yüz bin er arz olundu. Şöyle idi kim kırk günlük yola değin asker konmuş, idi. Ulu kâfir beğleri Akratos cazu, Mancail cazu, Sercabil cazu ve Mihriyail ve Akaraib-i kibr, Karon, Talkani, İsHakk Kufi, Haloki Tatar Mürted ve Yalmani Türkî Mürted ve Nasr-ı Hemedani Mürted ve Kelib-i Rumî Mürted ve kalan beğler adı kıyasa gelmez. Bunlar her biri bir iklim padişahıdur. Eznecânib çünkim Seyyid Hazreti Kudüs’ten geçdi. Aşkarı siyah renk kıldı. Kendüyi dahi siyah Hindî-vâr kıldı. Revane oldı. Bir yere irişdi. Gördi. Çeri konmış geldi. Bir ağaç dibinde kondı. Gece andan yatdı. Sabah vakti durdu. Abdest aldı. Namaz kıldı. Çün fariğ oldı. Gördü karşudan Taryon oğlu Kasure bir nice kullar birleh çıka geldi. Meğer evde imiş. Seyyid Hazreti’nin üzerine irişdi. Gördi ki bir Hindi yiğit, oturur. Amma azim yâl yâl ıssı kişidir. İleri yürüdü eydür: Kimsin ve ne kişisin. Kande gidersin, didi... Seyyid Hazreti hiç tınmadı. Bir dahi çağırdı Hay tiz söyle kimsin, didi. Seyyid Hazreti eydür: Zengibar’dan gelürem, işittim ki Kayser asker cem eylemiş ki İslamı aradan getüre. Ben dahi geldim ki hizmet edem. Beni hoş tutarsa eğer hoş tutmazsa bir gayrı yere dahi giderem, didi... Kasura eyitdi: Ben Taryon’un oğluyam, benim atam Battalı oda yakdı ve hem Kayser’in vâsisidür. Benim katımda dur seni hoş tutayım, didi... Seyyid Hazreti duru gelüb atına bindi. Kasure’nin gürzün aldı. Başının üzerinde kırk kez çevirdi. Yine eline virdi. Yayın dildi. Bir kez katıca çekdi. Yay iki pare oldı, eyitdi: Bunda merdanlık kadri bilinmez diyüb atın depdi. Yürüyü virdi, eyitdi: Hayf ola ki böyle kişilerin katında eğlenmem, didi... [114] Ol dem Kasura kakdı. Bire koman şunu tutun, didi... Kulları hamle kıldılar. Seyyid Hazreti döne gelüb elli kulunu birer lûbla toprağa bırakdı, kalanı târumâr oldı. Seyyid Hazreti oradan İstanbul yolun tutdı. Revane oldı. Her nereye uğradı gördi ki dağ taş dereleri leşker tutmuş. Seyyid Hazreti acibe kaldı. Bir dağ içinde bir mağara buldu. Önünde bir punar var. Amma gayet sarb yer idi. Anda geldi. Atın donun sakladı. Kendüyi bir saka suretine düzdi. Başına bir külani, arkasına bir kurbe getürdi. Bu leşkerin içine girdi. Gündüz su üleşdürür, gözedürdü. Nişanlardı. Kande ki bir gürbüz pehlüvan kâfir var idi gece gelürdi. Başını keser idi. İrtesi 138 başsuz bulurlardı. Kayser âciz oldı. Taryon’u katına çağırdı, eydür: Taryon nice idelim, henüz dahi diyar-ı islama varmadın, kendi ilimiz içinde bizi âciz kıldılar. Bunca beğlerim ve pehlüvanlarım öldürdiler. Bilmezüz ki, nice kişidür. Tiz bir çare idün, bulaydınız ölümü, didi... Vardılar ittifak ettiler ki ne kadar âdem var ise birbirine payından virdiler. Seyyid Hazreti kaldı Seyyid Hazretin ilerü okıdı. Seyyid Hazreti çadır kabusuna geldi. Kayser nazar kıldı. Gördi ki bi kara siyah zengî yiğit. Nefis donlar giymiş. Başına bir külani sarmış. Saka âletin üstüne şöyle düzmiş kim altun gibi yala bir bir elinde tas altuna benzer. İlerü yürüdü. Dua kılub beğlere su üleşdürdi. Kıçın kıçın girü gidüb durdı. Ağzın açıb incilden birkaç ayetler okıdı. Anda ne kadar beğler var ise ağlaşdılar. Andan sonra Seyyid Hazreti eyitdi: Kırk yıldır kim senün leşkerin içinde nar-ı nur aşkına sakalık iderem. Kal’a-i Maştaran’danım. Adım Yahudadur. Bugün benden payendam isterler. Bana kimse kefil olmaz, didi... Kayser eyitdi: Yürü ben sana payendâm olayım, didi... Seyyid Hazreti dua kılıb çıkdı, gitdi. Ol gece yüz on kişiyi başsız buldılar. Ol demki Sultan-ı Hindistan beş yüz bin eriyle gelüb irişdi. Putperest iki kardaşlar birinin adı Sehrab birinin adı Lehrab idi. Beş yüz mengüşlü cengî kullar birleh her birinin üstünde günden bir Kal’a var idi. Kayser’e haber oldı. Kendüsü azimet birleh karşu çıkdı. Görüşdiler azim nevahat kıldı. Getürdiler, kondırdılar. Seyyid Hazreti ol gece iki yüz adı bellü kişiler öldürdi. İrtesi başsız buldılar. Yine Kayser’e haber virdiler. Gayette melul oldı. Beğlerin katına cem eyledi, eyitdi: Ey ehl-i salîb kulları görür müsünüz ki ben bu Muhammediler elinden neler çekerim. Nice ki ciğerim hûb olubdur. İşbu kadar leşker cem eyledim. Henüz dahi düşmana mukabil olmadan şunun gibi beğlerim ve pehlüvanlarım helak oldı. Bu işi iden yine bizim aramızdadur. Amma bilmezem bu işi kim işler uş acibe kaldım. İmdi bu bizim derneğimiz bozulsa, didi... Hay hay idüb ağladı. Bu oturan beğler birkezden Kayser’e eyitdiler: Şeha aklın başına devşür. [115] Şimden gerü korkun kimdendür, donlumuzun korkusu Battal’dan idi. Oda yandı. Gayrıdan derdimiz yokdır, didiler, iyi oturduk. Buyur hemen leşker göçsünler yürüyelim. Cihan-ı Muhammedilerin gözüne tenk idelim. Donlusunu kırub kılıçtan geçürelim, didiler. Öyle deyince Kayser buyurdı. Leşker göçdiler. Kayser’in tahtın fil üstüne perkittiler. Çetr-i Hümayun gölgelik tutdılar. Kayser tahta geçdi. Oturdı. Haç peyker alemin getürdiler. Yediyüz cengi filler yanında bile yed bilürdi. İşde leşkerin önüne geçdi. Bu beğler önünden alay alay talub talub birçok kere kere geçdiler. Kayser her yerine istimâlât iderdi. Raviler şöyle rivayet iderler ki yedi gün Kayser fil üstünde durdu. Cümle leşker önünden geçdiler, eydürler ki; bunun gibi ulu dernek hiçbir padişah etmedi ve nişan dahi vermedi. Eznecanib bu taraftan Yahya Bin Mansur müminlerin casusuydu. Geldi. Bu azimet leşkeri gördi. Tiz müminlere haber virdi. Ol dem Emir 139 Ömer Seyyid Hazretin anub ağladı, eyitdi: Ey dirîgâ Battal Gazi şimdi olaydı. Bu kâfire karşu yalınuz kendi beraber dururdı ve dahi işler iderdi kim hiç kimse idemezdi, didi... Ol demde Yahya eyitdi: Ey yarenler size bir acayib haber vireyin. Kayser’in leşkerinde her gece elli altmış, yüz kişi adı bellü beğler ve pehlüvanlar öldürürler. Bilmezler ki kim ider. Kayser nice kim kasd-ı cehd kıldı. İsteyü gördi. Birbirine pâyendân virdi. Çare idemedi. Anun heybetinden o leşkere korku düşdü. Düşüb durur gece yaturlar. Sabah oldukda kırk elli kişi başsız bulurlar. Bilmezler ki bu hal nicedir, didi... İslam leşkeri dahi hayrette kaldılar, eyitdiler: Meğer inâyet-i Hakk ol ki ol kâfirler helak olur, didiler. Andan Emir Ömer buyurdı: Ol iller ve vilayetler göçdiler. Kimi ulu dağlara ve kimi ulu şehirlere girdiler. Andan tiz halifeye göğercin uçurdılar. Uş Kayser yürüdü. Kasd-ı İslam eyledi. Hazır olun didiler. Ol dem halife dahi bir buçuk yıldır kim leşker cem iderdi bin iki yüz pare şehir beş bin pare Kal’anın âdemisini devşürüb geldiler. Anda leşkeri arz eylediler, dokuz yüz bin er cem olmışdı. Donlusuna mal virdi. Hil’atler giydürdi. İstimâlât virdi, eyitdi: Din imdi din gayretiçün o âlinüz kızınuz içün devrişünüz, öleniniz şehid, öldüreninüz gazi didi... Donlusu gönülleri bir idüb yerağıyla ve düzeniyle göçdiler. Günlerde bir gün Malatya’ya irişdiler. Emir Ömer Cu’da dört oğulları Abdulvahhab ve Abdüsselam ve Kasım ve Mansur Ali bin Haşim ve Nasr-ı Habbab ve Ahmed Turan Yahya bin Muti ve Muhammed bin Fellah ve Rabi bin Kayser ve Ali bin Hüseyin ve Eflahon ve Tavabil-ı Rumî Battal’ın lalası Seyyid Hazreti’nin oğulları Ali ve Nezir beğlisi. Müslüman halifeye karşu vardılar. Seyyid’in yarenleri kamusu siyah-pûş halifeye geldiler, görüşdiler. Çün halife Seyyid Hazreti’nün oğulların bu hâlde gördi. Hay hay idüb ol azimet leşkerin içinde bir zârilik ve bir figan kopdı kim nicelerin zehresi çâk oldı. Andan sonra halife donlusunı nevahat kıldı, kondılar. [116] Emir Ömer halifeye konukluk eyledi. Halife dahi Seyyid Hazreti’nin oğullarına ve Emir Ömer’e baki yarenlere hil’atler verüb, yas donların çıkardılar. Halife kendü imâmesin Emir Ömer’e virdi, eyitdi: Bu diyarı senden gayrı kimse bilmez. Ser leşker mukaddem sen ol, didi... Andan halife içün bir ak fil üstüne bir taht bağladılar ve üstüne çetr-i Hümayun gölgelik tutdılar. Halife eyitdi: Din imdi Allaha sığınub Kayser’in üstüne yürüyelim, didi... Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi saka suretinde her gece çok kâfirler öldürürdü. Nice kim cehd ederlerdi, bilmezledi. Birgün Kayser bezm kurdı. Ne kadar beğleri ulu kebirleri var ise hazır olub oturdılar. Donlusuyla hil’atler virdi. Kamusu laflar urdular. Muhammedilere şöyle ve böyle idelim, diyü nâgâh haber geldi kim uş Muhammedilerin leşkeri irişdi, diyü ol dem Kayser beğlerinden beş kişi ileri okıdı. Birisi Akratis cazu ve biri Alikan kebir birisi Tarok kebir birisi Kostantin, Kayser’in oğludur. Bunlara iki yüz bin er koşdı eyitdi: Siz mukaddem ilerü yürün. Bir görün nereye geldiler. Yine bana 140 haber virün. Haberiniz eksik olmasun diyü bunları gönderdi. Andan bir yere geldiler. Kondılar, meşveret idüb eyitdiler: Şimdi bize bir kişi olsa Muhammedileri casuslasa didiler. Ol dem anda Seyyid Hazreti bile idi. İleri gelüb eyitdi: Eğer buyurursanuz ben varayım anlardan bir haber alım gelim, didi... Anlar kabul idüb var gör nereye gelmişler, didiler. Andan Seyyid Hazreti gidüb bir yerde geceye değin sabr idüb andan sürdü. Dün buçuğunda çadıra geldi. İçeri girdi. Gördü ki sarhoş yaturlar. Ol dem Kabus uyandı. Diledi kim feryad ede. Seyyid Hazreti tiz destmâlın ağzına dıktı. Elin bağladı. Andan aldı, getürdi. Bir derede bir ağaca bağladı. Yine döndi Konstantin’in çadırına geldi. Gördi ki, mest-i şaraba meşgul olmuş. İleri yürüdü eyitdi: Şeha sana Kabus eydür: Ben Muhammedileri bildim ki nerde imiş. Tiz şehâzâde bunda irişsün nar-ı nur devletinde bir iş idelim, didi... Ol dem buyurdu. Dün buçuğunda leşker binsün, didi... Acele ile leşker binmeğe başladı. Şol karçıştığı vaktin Seyyid Hazreti bir taraftan nara urub eydür: Ya kavm ne gafil yatursunuz uş leşker yetişdi, didi... Ol çeri birbirine dokundu ve karçışdı. Bu taraftan Seyyid Hazreti nara urub eydürdi. Benüm Abdulvahhab Gazi ey kâfirler can almadın, kande kurtarırsız, diyüb hamle kıldı. Andan bir tarafa dahi vardı. Nara urdu ki benim Ahmed Turan Gazi diyüb hamle kıldı. Andan bir tarafa dahi vardı. Nara urdı ki benüm Abdüsselam diyü küffar leşkeri anı görüb birbirin kırmağa başladı. Dün yarusuna değin birbirin kırdılar. Kan seyl mânendi olub akdı. Dembedem Seyyid Hazreti yürürdü, gazilerin anardı. Andan bir kez çağırdı. Ey Diriga nazenin Kabûs öldü, diyü. Kalon eyitdi: Kabus’u kim öldürdi. [117] Seyyid Hazreti eydür: Kabus’u öldüren uş gitti, didi... Kalon eyitdi: Tiz anı bana göster, Kabus’un kanın alım, didi... Aldı. Kalonu çeriden taşra çıkardı. Giderken bir darb urdu. Atından yıkdı. Bağladı. Aldı. Kabus’un katına geldi. Kabus’u ağaçtan çözdi. Elleri bağlı atlarına perkitti. Andan yürüdü. Şammas deyrine geldi. Kabus’ı kakdı. Şammas eyitdi kimsin? Eydür: Battalım, Şammas pir Seyyid Hazretin sesinden bildi. Yüğürdüb geldi. Kapuyı açdı. Seyyid birleh görüştü, eyitdi: Hudâvenda Taryon sizi oda yakdı, didiler. Cemî yârenler siyah-pûşlardur. Elhamdülillâh sizi yine selamet bulduk, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi ki sakın benüm bu sırrım kimseye dimegil, didi... Anda deyrde bir kuyu var idi. Ol iki kâfiri kuyuya kodılar. Şammas Seyyid Hazretine yemek getürdi. Yediler, hamd-ı sena etdiler. Andan Seyyid Hazreti yine atına binüb revane oldı. Sürdü Şim’onun leşkeri katına geldi. Gördü yüz bin leşkerle konmış, oturur. Çadıra girdi. Feryad eyledi, eyitdiler: Hay noldun? Seyyid Hazreti eydür: Kabus ve Kalon leşkerin içinde gaib oldular. Bilmezüz ki halleri nice oldı, didi... Çün Şim’on anı işitdi. Çadır önüne çıkdı. Bir pehlüvanı var idi. Almas adlu ana eyitdi: Biz ikimüz binelim, isteyelim, didi... Bindiler. Aşağı yukarı biraz gezdiler. Şim’on Almas’ı bir yana gönderdi. Kendi tenha kaldı. Seyyid 141 Hazreti eyitdi: Şeha gel işbu dereye gidelim, şayet ele getürevüz. Muhammedilerden bir intikam alalım, didi... Aldı. Şim’onu ol dereye girdi. Gördi ki ol dere halvet kimse yok. Heman atınun celberin tutdı. Şim’on neylersin, deyince süksününe bir boz doğan urdı, yıkdı. Bağladı, anı dahi aldı. Şammas deyrine geldi. Getürdi. Ol kuyuya bırakdı. Eznecânib bu yakadan Kayser ki Kostantin ol azimet leşkeri irteye değin birbirin kırdılar. Ol kadar kâfir kırıldı ki haddi yok. İrte oldı. Gördiler ki aralarında Muhammedilerden kimse yokdur. Heman birbirin kırmışlar. Feryad idüb melul perişan oldular. Kostantin anda idi. Seyyid Hazreti gelüb eyitdi: Şeha Kabus, Şim’on bizden yüz döndirdiler, vardılar. Muhammediler dinine girmeğe gittiler. Zinhar anlardan gafil olman, didi... Kostantin bunu işidicek çok zarlıklar eyledi. Tiz at çekdiler. Bindi, yürüdü. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben bunları bilürem, nereye gittiklerin diyüb beş kul birleh bunları aldı. Leşkerden biraz ayrak gittiler. Seyyid Hazreti bunlara gelici söyler ki yani Muhammedileri gördi. Bunlara meded kalmadı. Ol dem Seyyid Hazreti kılıç çeküb kulları depeledi. Kostantin’i tutub bağladı, aldı anı dahi Şammas deyrine getürdi. Ol kuyuya indirdi. Andan geri döndü. Andan gelüb Akratis’e uğradı. Yüz bin erle gelürler, ileri varub eydür: Şeha kande gidersin. Akratis eydür: Sen kimsin ki geldin, benden haber sorarsın, didi... Seyyid Hazreti eydür: Ben Kayserin kuluyam. Adım Akkuş’dur, didi... Akratis eydür: Neyleyim leşkerin serverleri belürsiz öldüler bilmezim ki nice öldüler. Öldüler mi yohsa diri midirler, didi... Şimdi Kayser’e ne cevab vereyim, didi... Şimdi dilerim ki bir şebhun kılam ol ki nar-ı nur devletinde bir iş idem olur mu, didi... Seyyid Hazreti eyitdi: [118] Leşkeri iki bahş ile andan âdem gönder, varsun casuslasın, güzafa varma. Mübâzâ sana bir elem irişe, didi... Akratis eydür: Şimdi casusluğa kim varsun, didi... Seyyid Hazreti eyitdi: Eğer dilersen ben varayım anların halin sana bildüreyim. Ben bunun gibi işleri çok görmüşem. Kayser beni bundan ötürü besler, didi... Akratis ol arada kondı. Casustan sonra Seyyid Hazreti geldi, eydür: Ne durursun vardım. Muhammedilerin halin bildim. Dahi Malatya’da otururlardı. Ot şol dağın ardında otuz bin leşker ile Ahmed Turan ve Abdülvahhab ve Cu’da ve dahi birkaç pehlüvanlar dururlardı. Tiz buyurdu. Leşker ki iki bahş ile üstlerine varalım, didi... Akratis bindi, iki yüz bin eri iki bahş eyledi. Ol dem ki Taryon oğlu Kasur’a bile yetişdiler. Taryon’a bu hâli bildirdiler. Taryon eyitdi: Ben de bile bu taraftan varayım, didi... Seyyid Hazreti eyitdi: Ey melik sen benimle gel, ümiddir ki senün elinden bir iş gele, didi... Seyyid Hazreti andan Akratis’e vardı, eyitdi: Ey beğ uş sen burada dur gıl. Taryon’u bekle. Biz varalım. Ben sana yine haber vireyim, didi... Andan Taryon’u aldı kırk bin leşkeri ile yürüdü. Biraz gitdiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Emir uş yakın geldik. Çeri bunda dursın oğlun ile sen varalım. Sana ol leşkeri göz göre göstereyim. Andan sonra nice ki dilersen öyle idevüz, 142 didi... Taryon sözün beğendi. Aklına tahsin kıldı. Leşkeri anda kodılar. Üçü ileri vardılar. Kaçan kim leşkerden cüda oldılar. Ol dem Seyyid Hazreti el urdu. İkisini dahi kemerlerinden tutdı. Atlarından kapdı. Yere urdı. Hainler seni deyince ellerin kafalarından bağladı. Aldı bir sarp dereye iletti. Bir ağaca ikisini de bağladı. Taryon gözün açdı, eydür: Kimsin ki bizi böyle idüb bu hâli işledün. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen ol kimse yemeğe sen beni Haricinde oda yaktın. Külüm Kayser’e gönderdin. Muhammed’in Tanrısı beni yine diri eyledi. Şol kadar ki leşkerinizde beğler ve pehlüvanlar ölürlerdi. Donlusun ben öldürdüm, didi... Ol dem Taryon’un dili bağlandı. Aklı başından gitti. Seyyid Hazreti andan sürdü. Akratis’e geldi, eyitdi: Taryon’a meded gerek Müslümanlar çoklukdur, ortaya alalım kimse kaçmayaydı. Ola mı, didi... Andan yüz bin er alub peyken yerinde kodı. Seyyid Hazreti eydür: Gerek olursanuz ben yine gelürem. Amma siz hazır durun attan inmen, didi.. Akratisi aldı. Taryon askerinin önüne çıkardı, eyitdi: İşde görün yâgî budur, didi... Bire koman, didi... Kılıçlar çekdiler. Atlar saldılar, devrüşdiler. Andan Seyyid Hazreti çerisine geldi, eyitdi: Ne gafil durursuz uş Muhammediler irişdiler, didi.. Kendi önlerinden savuşdı. Dün içinde ol iki leşker birbirine karışdı. Gel gör imdi nice kırgın oldı. Andan Seyyid Hazreti ol kalan yüz bin ere yetişdi, eyitdi: Ne gafil durursuz, Akratis’i ortaya aldılar. Tiz irişin, didi.. Andan ol leşkeri dahi aldı getürdi. Bir taraftan havale eyledi. Kendi dahi birkaç kez leşkerin sağından girdi. Nara urub eydürdü: Benim Ahmed Turan, benüm Abdülvahhab [119] benim Tavabil-i Rumî diyüb ayrukdan teferrüç iderdi. Leşker birbirin kırdılar. Öyle ki kan seyl mânendi oldı, akdı. Peştler bağladı. Ol gün yetmiş bin kâfir kılıçtan geçdi. Çün irte oldı. Gördüler ki aralarında hiç bîgâne yok. Heman birbirin kırmışlar. Öyle ki ata oğlu, oğul atayı, kardaş kardaşı öldürmüş. Ah eyledi. Andan Taryo’nu Kasur’u bulamadılar. Akratis hayrette kaldı eyitdi: Tiz Akkuş’u bulun. Her ne ittiyse ol itdi, didi.. İstediler bulmadılar, tiz Kayser’e name yazdılar, eyitdiler: Bilmiş olasın ki leşkerin içinden Taryon oğlu Kasur’a ve Şim’on Kostantin, Kalon, Kabus bu altı beğler kayboldular, öldüler mi diri midirler. Bilmezüz nice oldılar, didi ve her gece ne kim olduysa bir bir haber virdiler ve etdi ki ben bunda yalınuz kaldım. Ya leşker gönder, yahut ben dahi senün yanına varayım, didi.. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti andan döndü. Taryon’un oğlunu aldı. Şammas deyrine getürdi. Bunları dahi kuyuya indirdi. Andan Şammas’a veda edüb revane olub sürdü. Malatya’ya geldi. Şehre karşu bir depeye çıkdı. Durdı, sabah vaktinden bâk namazın banladı ve okıdı. Seyyid Hazreti’nin avazın işitdiler. Şehre gulgula düşdü. Çün Tavabil Seyyid’in avazın işitdi. Kendüden gitti. Gene kendüye geldi. Ol dem seğirtti, geldi. Gördü kim Seyyid Hazreti karşuda durur gelüb ayağına düşdi, eydür: Ey Emirül-müminin kande kaldın. Bizim ciğerimiz hûn eyledin, didi.. 143 Gördü ki Seyyid Hazreti hiç söylemez. Ol dem Tavabil başını kaldırıb Seyyid’in yüzüne bakdı, gördi ki bir zengi siyah yiğittür. Amma surette çeşm-i ebrûda heman Seyyid Hazretin’e benzer ve lakin siyahdur. İkildin gözlerin silüb nazar etti. Hay hay idüb ağladı. Ol dem Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Yar benüm katıma gelüb ağladuğuna sebeb nedür, didi.. Tavabil eyitdi: Ey yar hele sen itgil ne kişisin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben cinîyim. Kûh-ı Kafdan gelürem. Mümin müslümanım. İşittim ki Kayser melun yedi iklimün leşkerin cem etmiş ki İslam çerisin ortadan götüre. Biz dahi on bin cinniyüz. Geldik kim Müslümanlara yardım idevüz. Bu ulu gazada bile olavüz. Amma sen beni görücek ağladın ve hem kara giyersin sebeb nedür, didi.. Söyle, didi.. Tavabil eyitdi: Server bizüm dahi bir sultanımız var idi. Gayetde pehlüvan idi. Kâfiristan’da tutuldu. Taryon Haricinde oda yakdı. Heman şekli şemali sureti kaddi kâmeti sözü hareket-i cünbüşü ba‘îni size benzer. Amma ol ak idi. Siz siyah çehresiz, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ol kimse ki anadan doğdı. Olsa olmaz tağyir olmaz. Bir Allahdur ol nevbetini geçirmiş, imdi siz dahi merdâne durun, din gayretin yerine getürün. Kayser’in leşkeri bî-hesabdur. Sizin çerinüz azdur. Kanı halifeniz, didi.. Tavabil eyitdi: Halife dahi geldi. Amma şehre girmedi, didi.. Andan Seyyid Hazretin aldı. Şehre getürdi. Her kim ayrukdan görse Seyyid Hazreti sanub gelüb ayağına düşerdi. [120] Çün kim yüzüne bakardı, görürdü. Siyahdur, kendüden giderdi. Donlu yarenler Seyyid’in başına cem oldılar. Seyyid Hazreti’nin kaddi kametini gören hayran kaldılar, eydürlerdi kim bu kişi Battal’dur. Yine eydürlerdi kim Allah Te’âlâ kadirdür kişi bir kişiye benzedür, didiler. Amma ol siyahlığı bunları gümâne bırakurdı. Andan Emir Ömer ilerü geçüb imamlık eyledi. İrte namazın kıldılar. Namazdan fariğ olıcak casus gelüb eydür: Filan yerde yetmiş bin kâfir kırılmış, yatur aralarında pîgâne yokdur. Bilinmez ki halleri nice oldı, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti eydür: Anları cinniler kırdı, diyüb atına bindi. Revane oldı. Müslümanlar sevindiler. Yüzlerin yere sürüb eyitdiler: Elhamdülillâh Hakk Te’âlâ inayet idüb cinnileri bize yardımcı virdi, didiler. Bu hikayetleri halifeye bildirdiler. Andan atlara bindiler. Ol yere geldiler kim leşker kırılmış gördiler, şad oldılar. Eznecânib bu taraftan Kayser’e Akratis’ten name geldi. Beğlerin katına cem eyledi. Hikayeti bunlara bildirdi. Ol dem Şah-ı Mazendiran ağız açıb eyitdi: Ey şah sen yerinde dur ben varayım. Ol gayb olanları dahi bulayım ve hem Malatya’nın altını üstüne döndüreyim, diyüb laf-ı güzaflar urdı, üç yüz bin er koşdılar ve dahi üç yüz adı bellü pehlüvanlar aldı. Gitdiler, bu taraftan Müslümanlar dahi elli bin kişiyle ol leşkerin kırıldığı yere gelüb durdılar, gördiler kim karşudan toz oynardı. Küffar leşkeri çıka geldiler, beş yüz bin er kamusu gök demüre gark olmuşlar. Anlar dahi gördiler. Müslümanlar karşuda dururlar. Bunlar dahi saflar bağlayub alay alay durdılar. İki taraftan saflar alaylar bağlayub 144 meydan yerine nazar eylediler. Ol dem müminlerden bir yiğit meydana girdi. Adına İbrahim derlerdi. Cevelan kılub er diledi. Küffardan dahi Alikan meydana girdi, eydür: Ey siz kavm nice Kayser’e karşu durursuz biz sizin serverinizi oda yakduk. Şimdi siz bir başsız kavimsiz ne zehr ile işbu kadar leşker birleh bize karşu geldiniz. Neyleyesiniz gerek uş Kayser geliyor, leşkerin yer gök getürmez yetmiş iki millet ittifak etmişlerdir ki sizi yer yüzünden götüreler, didi.. İbrahim eyitdi: Ey Lâ’in siz beylerinüze dayanursınuz biz dahi Allaha dayanıruz, sığınuruz. Hakk Te’âlâ bize yardımcıdur, didi.. Birbirine hamle kıldılar. İbrahim bir kılıç urdı. Alikanı iki pâre eyledi. Bir bir ardınca yedi kâfir helak eyledi. Ol dem Akratis melun kakdı. Meydana girdi. İbrahim’e bir gürz urdı. Akratis gürbüz kâfir idi. İbrahim’ün kalkanı dağıldı. Başına dokundu. Şehid oldı. Ol gün Akratis melun meydanı tutdı. Kırk pehlüvanı kimi şehid kimisi mecruh oldı. Müslümanların tâkını tâk oldı. Bir kez nara urub çağırdı ki benim cazu ve Bayza cazu oğlu ey Muhammediler neylersiz. Meydana gelin. İşbu hünerle bu düzenle Kayser’e karşu mu geldiniz, didi.. Ol dem Tavabil meydana girdi. Akratis’e beraber geldi. Akratis eydür: Sen kimsin, sana kim derler, didi.. Tavabil eyitdi Battalın lalasıyım, didi.. Adım Tavabil-i Rûmîdür didi.. ol dem cenge girdiler On yedi hamle ortadan hata geçdi. [121] Akratis kakdı. Tavabil’in kemerinden tutdı. Kuvvet idüb atından ayırdı. Diledi kim ala alem dibine çıkara. Seyyid Hazreti karşudan gözetürdi. Nâgâh bir nara çıkardı kim zemin-i âsumân titredi. Nicelerin zühresi çâk oldı, eydür: Ey Lâ’in ol yiğidi elinden ko gıl. Uş herifin benüm, didi.. Müslümanlar anı işidüb şad oldılar, eyitdiler: Hod işbu nara Battalın’dur, didiler. Bazılar eyitdiler: Kanı Battal olubdur, didiler. Emir Ömer eydür: Bu Battal değildür. Ol cinnidür ki bize Malatya’ya gelübdür. Amma benüm gönlüm şöyle tanıklık ider kim bu kişi Battal’dur. Amma siyahlığı gümanımdur, didi.. Çünkim Akratis Seyyid’in narasın işitdi. Serasime oldı. Tavabil’i elinden bırakdı. Tavabil döndi. Seyyid Hazreti’nin önüne geldi. Yüzüne nazar kıldı. Gördi ki ol cinni yiğittir ki Malatya’da gördi idi, eyitdi: Ey pehlüvan rast söyle ne kişisin. Seni gördükçe derdimiz artar, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben Seloki cinîyim. Benüm askerim şol dağın ardında durur. Gazaya gelüb dururam, didi.. Tavabil ah idüb feryad figan eder ki İslam çerisine geldi. Yarenler eydürlerdi ki bu kişi Battal’dur. Kendüyi gizleyüpdür, dirler idi. Tavabil eydür: Ben şimdi sordum, Seloki ciniyim, didi.. Bunlar bu sözde iken Akratis meydandan çıkmış idi. Ham adlu bir kâfir meydana girdi. Seyyid’e mukabil oldı. Birkaç hamleden sonra Seyyid Hazreti, Hamlı kuşağından tutdı. Kuvvet idüb getürdi. Hava yüzüne atdı. İnerken tî’i dahhakı çaldı. İki pare eyledi. Birbir ardınca yüz yirmi kâfiri her birin bir lûbla helak eyledi. İslam çerisinden şadlıklar eylediler. Küffar çerisinin üstüne katı heybet oturdı. Ol dem Akratis eydür: Acibe bu kimdür ki uş bunun gibi işler, eyledi. Şol dağdan 145 indi. Mesihin bunca kulların helak idüb, Lat Menatın yüzü suyun yere dökdü, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti çağırdı. Meydana at saldı. Er diledi. Kimse meydana girmedi. Seyyid Hazreti gördi kimse meydana gelmez. Heman atından indi. Kolağın perketti. Sıçradı ata bindi. Kendüyi ol leşkere urdı. Sağından girdi. Solundan çıkdı. Her nereye uğradıysa târumâr etti. Kâfirlerin her birin bir yana dağıttı. Bu taraftan İslam askeri anı gördiler. Tekbir getürüb bir kezden elli bin er hamle kıldılar. Ta kim akşama değin katı cenk oldı. Çün karanuluk oldı. Tabl-ı asayiş çalındı. İki leşker birbirinden ayrıldı. Andan Seyyid Hazreti atın sürüb ol dağa gitdi. Sinnîler anı görüb şâd oldı. Anlar dahi gelüb kondılar. Küffar çerisi dahi melul perişan olub kondılar. İki canibden karavula bindiler. Çeri sakladılar. Ol dem Seyyid Hazreti dağdan indi. Nara urub eyitdi ki benim Şim’on vardım, Müslüman oldum. Sizin dininizden bezdim. Muhammed dinine girdim. Kostantin bin Kayser’i öldürdim. Ayruk kâfirlere yardım kılmazam, didi.. Hamle kıldı. Çün kâfirler ol nara işidüb birbirine dokundu. Kılıçlar çeküb birbirin kırmağa başladılar. İrteye değin kırdılar. Kan sel manendi olub akdı çün kim sabah oldı. Müslümanlar dahi hamle kıldılar. Seyyid Hazreti irişüb kâfirlerin alemlerin [122] akdırdı. Leşker sındı. Yüz kaçmağa dutdılar. Yakın bir elli bin kadar kâfir kılıçdan geçdi. Müminler anı görüb şad oldılar. Andan girü döndiler. Kâfirlerin ol ganimet malların bir yere cem ettiler. Üleşdüler. Eznecânib bu yakadan Kostantin kulları sıngın gelüb Kayser’e irişdiler, eyitdiler: Şeha oğlun Şim’on Müslüman oldu. Kostantin öldürdü. Gece gelüb askeri şebhûn kıldılar. Bunca adem kırıldı, didiler. Çünkim Kayser anı işitdi. Feryad edüb getürdi. Tacın yere urdı. Kendüyi tahtından atdı. Aklı başından gitdi. Beğleri vezirleri üstüne üşidiler. Yerden kaldırub taht üstüne çıkardılar. Çok zaman yatdı. Aklı başına gelmedi, eyitdiler: Buna bir Hekîm gerek kim bunun aklını getüre, didiler. Seyyid Hazreti anda hazır idi. Ol dem kendüyi bir Hekîm suretine düzdi. Andan geldi. Bârgâh kabusuna uğradı. Seyyid Hazretin görüb davet kıldılar, gel Padişahın aklın başına getür. Seni ganî kılalım, didiler. Andan aldılar. Seyyid Hazretin Kayser’in katına getürdiler. Ol dem Seyyid Hazreti koynundan bir hokka çıkardı. Kapağını açdı. Biraz yağ çıkardı. Kayser’in başına yüzüne sürdü eyitdi: Bunun tımarı budur. Yüzün örtün biraz yatsun, didi.. Örtdiler, bir zamandan sonra Kayser aksırdı. Duru geldi gözün açdı. Elin yüzüne sürdü. Gözlerin oğdı. Kirpikleri saçı sakalı bir kezden döküldi. Bir buz dağarcık gibi oldı. Çün Kayser bu hâli gördü eydür: Ey kavm bana noldı? Bu hali bana bildürün, didi.. Eyitdiler: Şeha kaçan kim siz Kostantin haberin işittiniz bî-hoş olub aklın gitti. Bir hekim getürdik ki aklın getüre. Ayruk bilmezüz ki hekim sana neyledi. Her ne kim etti hekim etti, didiler. Kayser eyitdi: Tiz ol hekimi bulun, gelin, didi.. Aşağı yukarı istediler. Bulamadılar. Ol dem Seyyid Hazreti anda hazır idi. Gördi taşra çıkdı 146 geldi. Bir mürted hekim buldı eydür: Nicedür sana bir iyilik idersem, didi.. Hekim eydür: Nice iyilik idersin? Seyyid Hazreti eyitdi: Bir bed-baht gelüb Kayser’e tımar eyledi. Padişah hoş oldu. Hekim komış gitmiş. Şimdi isterler ki bî-kıyas mal vireler. Bulamadılar, gel seni ileteyim. Sana tımar eden hekim budur, diyelim. Amma şol şartıyla her ne ki sana verirlerse benden diriğ etmeyesin, didi.. Hekim mürted razı oldu eyitdi: Bile üleşelim, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti kendü urbasını ana giyürdi, düzdi. Koşdı aldı, geldi. Kayser’e eyitdi: Şeha işde hekimi buldum, getürdim. Kayser eyitdi: Bana tımar eden hekim sen misin, didi.. Hekim eydür: Belî benim, didi.. Tımar eden hekim, didi.. Kayser eyitdi: Tiz getürün siz de buna tımar idin, didi.. Geldiler. Mürted hekimi sakalından tutub sürüyüb taşra çıkardılar. Ol dem hekim-i mürted feryad eyledi, eyitdi: Nar-ı nur Hakkkıçün ben ol değilim. Ben ol değilim, diyü gördi. Çare olmadı. Pare pare eylediler. Andan sonra Kayser yedi iklimin padişahların ve sultanların katına cem eyledi. Nikab yüzünde bunlara eyitdi: Ey beğler hazır olun irte göçelim. Mesihin yüzi suyun yerine getürelim, didi.. Anlar dahi laf-ı güzaflar urdılar. Müslümanları ortadan getürelim, didiler. Ol dem Kayser cümlesine hil’atler giydürdi. Atlar bağışladı. Bu taraftan Müslümanlar [123] dahi ol dağ eteğinde kondılar. Emir Ömer eyitdi: Yarenler işbu feth yine şol cinni yiğidin kademinde hâsıl oldı, didi.. Donlusu Seyyid Hazretine dualar eylediler. Yine ol dağın dibinde hendekler kazdılar. Çıkub savaş idecek kapular kodılar. Andan sonra tiz halifeye adem gönderdiler, eyitdiler: Tiz iriş Kayser dahi gelmekte biz bunda az leşkeriz, didiler. Çün halife irişdi. Tiz buyurdı. Anlar dahi göçdiler gelmekte. Eznecânib bu taraftan müminlere haber geldi ki uş Arakil Kayser irişdi, didiler. Gördiler. Gökyüzün toz bağladı. Nekkâreler kösler avazı cihanı tutdı. Küffar leşkeri alaylar bağlayub çıka geldiler. Müslümanlar dahi elli bin gaziler saflar düzdiler. Canların başların din yoluna feda idüb durdular. Kâfirlerden ol çıka geldi. Sercâbil-i Rumi ki Taryon’un karındaşı yüz bin erle çıka geldi. Gök demüre gark olmuşlar saf bağlayub durdılar. Anun ardınca Taryon bin Behram yüz bin eriyle çıka geldi. Anun ardınca Süleyman Antaki yüz bin eriyle çıka geldi. Ol dahi saf bağlayub durdu. Anun ardınca Okab Maştaranı yüz bin er yüz çift nakkâre çıka geldi. Anun ardınca yüz bin eriyle Süheyl bin Şeyban çıka geldi. Andan sonra bölük bölük beğler saf saf çıkdılar. Alaylar bağladılar, durdular. Andan sonra on çift nakkare kızıl altundan avazları âlemi tutdu. Çün Arakil Kayser dahi bu azimetle çıka geldi. Âlemi haç peyker put peyker alemleri üstüne getürmişler. Önünce bin iki yüz kızıl altun eğerlü evyanlu yedekler yedilür bin beş yüz filler menguşlu her birinin üstünde birer günden Kal’a içinde otuz er kişi uzak ok ve zenberek atıcılar, ol ulu beğler sağında solunda durmışlar, geldi. Bir depe üstüne çıkdı. Oturdu. Kayser anda İslam çerisine nazar etti. Gördü arkaların bir dağa vermişler. Tekbir 147 ve tehlil idüb dururlar. Çün Kayser anı görüb hayran oldı, eydür: Ey beğler bu Muhammedîlerin ne canları vardur. Ne korkusuz kavim olurlar. İşbu kadar leşker birleh işbu benim gibi Kayser’e karşu dururlar, eyitdi: Şimdi vakit değildür. Yohsa leşkere buyura idim. Şol durdukları dağ birleh didem dîdem iderler, didi.. Andan kondılar dağa taşa tutdılar. Çün Kaysere taht kurdular. Geçüb oturdı. Ol gece irteye değin yediler, içdiler. Çün sabah oldı. Kayser buyurdı. Ol azimet leşker bindiler. Demür dağ gibi yürüdiler. Saflar alaylar bağlayub durdılar. Bu yakadan İslam leşkeri dahi bindiler, tekbir tehlil getürüb ol hendekten taşra çıkub alaylar saflar bağlayub eyitdiler: Din imdi Allah aşkına ve Resulullâh yoluna canumuz başımız feda olsun, din aşkına devrüşelim, didiler. Ol yana dahi Kayser tahtını fil üstüne perkettiler. Çetr-i Hümayun üstüne gölgelik tuttılar. Ol dem Kayser Taryon’u anub ağladı, eyitdi :Şimdi Taryon bunda gerek idi. Bunlara bir iş idüb Mesihin yüzü suyun yerine getüre [124] idi, didi.. Akratis eyitdi: Şeha ol gittiyse sen sağ ol buyur ben kulun donlusunu elleri bağlu katına getüreyim, didi.. Bunlar bu lafda iken Bağdat tarafından tozlar belürdi. Çün yil toza dokundu. Toz iki yarıldı. Ol demde yüz bin gazi er Allah yoluna din aşkına canların başların feda idüb Memlanî Harzemî yiğitleri kamusu katı yay çeküb uzak ok atıcılar üslerinden uçar kuş geçürmezler. Çıka geldiler. Yüz çift nakkare yüz bin alem birleh geldiler. Memlan çün ol küffar leşkerin gördü ki dağ taşı tutmuş. Müslümanlar bunların katında hardal danesi gibidür. Ol dem Memlan askerine buyurdu. Küffara ok sepün, didi.. Ol dem ok sepdile.r At saldılar ok sepdiler. Her birisi üçer ok attılar yüz bin kâfiri toprağa düşürdüler. Getürdiler. Leşkeri Kayser’in üstüne dökdiler. Kayser’in demi nefsi bağlandı. Feryad eyledi, eyitdi: Ey Mesihin kulları noldınız nar-ı nur sizden dâd olsun, didi. Eyitdiler: Muhammedilere yardımcı yetişdi, didiler. Bu taraftan Emir Ömer ve bâkî gaziler Memlan’a karşu vardılar. Görüşdiler. Halifesi sordılar, eyitdi: Halife dahi uş geliyor, didiler. Nâgâh toz belürdi. Toz içinde yüz bin er yüz çift nakkare birleh, Nu’man bin Zeyd ve Yemen Hicazî padişahları anun gabince elli bin er birleh, Habeş padişahı Abdullah Necâşî çıka geldi. Anun ardınca Sultan-ı Mısrî ve Karun-ı Aziz-i Mısrî yirmişer bin eriyle demür polada gark olmuşlar. Çıka geldiler. Anlar dahi saflar alaylar bağlayub durdular. İki taraftan cenk nakkareleri döğülüb durdılar. Ol dem Kayser’in katında Frenk beğlerinden Rusin adlu bir pehlüvan meydana girdi. Müminlerden Ali bin Erdeşir meydana girdi. Rusin’e mukabil olub hayli cenk ettiler. Andan sonra Rusin Ali’ye bir kılıç urub şehid eyledi. Andan Kasım girdi. Zahmdâr eyledi. Andan Numan bin Zeyd girdi. Kasım’ı meydandan çıkardılar. Rusin Nu’man ile cenk idüb yirmi dört hamle ortadan hata geçdi. Lâ’in kakdı. Bir gürz urdı. Nu’man’ın kalkanı dağıldı. Gürz andı başına dokundu. İki şak kulları at salub Nu’man’ı meydandan çıkardılar. 148 Kâfir olgün meydanı tutdı. Müminlerden çokluk âdem mecruh eyledi. Kimin şehid eyledi ahşam. İrişdi tabl-ı asayiş çalınub iki taraftan döndiler. Müslümanlar melul olub şehid olanların namazın kılub defn eylediler. Zahmlı olanların zahmın bağladılar. Ol taraftan Kayser şad-ı Hürrem çıkub tahta oturdı. Beğler katına gelüb Kayser buyurdı: Rusin’e tahsinler eylediler. Her birisi sarhoş olub laflar güzaflar urdılar. Çün sabah oldı yine cenk nakkareleri döğülüb meydana girdiler. Ol dem Rusin at salub yine meydana girdi. Cevelan kılub eyitdi: Ey akılsız kavm Kayser-i Rum gibi padişaha düşman olursız kime güvenüb durursız. Bari Battal [125] diri olsa gele. Sizi bizim elimizden halas kıla. İmdi gelin kanınıza girmen. Sizi Kayser’e ileteyim. Mesih dinine girin. Suçunuzu bağışlaya. Eğer yok dirseniz bugün cümlenizi kılıçtan geçürürem, didi.. Ol dem Kayser Rusin’e adam gönderdi, eyitdi: Ol dünkü gün nevbetin geçürdi. Gelsün, didi.. Ol dönüb Süleyman-ı Antakî meydana girdi. Cevelan kıldı. Er diledi. Müslümanlardan Osman bin Süheyl girdi. Cenk eylediler. Ol dem Osman bir gürz öyle urdu. Lâ’inin kalkanı payidâr olmadı. Geftine dokundu, yıkıldı. Osman geçince atı sürçtü, yıkıldı. Lâ’in fırsat bulub bir kılıç urdu. Omuzun dört parmak kadar yardı. At saldılar. Osman’ı meydandan çıkardılar. Ol dem Ebu Asım girdi. Süleyman’ı kuşağından kapdı. Lâ’inin kuşağı uzaldı. Yere düşdi. Gidiyordu. Andan Akarib mürted girdi. Süngü havale eyledi. Ebu Asım kalkan havale eyledi. Ebu Asım kalkan beraber virdi. Kalkanı deldi. Buduna dokundu. Zahm irüşdürdi. Geçince Asım ardından yetişti. Bir kılıç urdı. Kalkanıyla başını iki pare kılub canı cehenneme ısmarladı. Andan İshak-î Kufî hamle kıldı. Müminlerden Musa Harezmî girdi. Asım çıkdı. Zahmın bağladılar. İshak’a beraber geldi. Adın sordı. Ol eydür ki Kufe’denim. Adım İshak’dur. Atam adı Abid Ziyad’dur. Hüseyin bin Ali’yi hile Mekke’den çıkardı. İletdiler. Kerbela’da şehid eylediler, didi.. Çün Musa anı işitdi, eyitdi: Ey Kelb İbni Kelb hay el, didi.. Bir ok kirişe koyub pertev eyledi. Lâ’in çabuklük idüb at karnı altına girdi. Musa’nın okun savdı. Ol dahi bir ok atdı. Musa’yı göğsünden urdı. Arkasından çıkdı. Can teslim idüb şehid oldı. Müslümanlardan zarılık eylediler. Ol dem Emir Ömer diledi kim meydana gire. Memlan komadı. Sen alem dibinde dur. Bize himmet yoldaş eyle, didi. Meydana girdi. Kuburundan yayın çıkardı. Bir ok kirişde kodı. Pertev eyledi. Lâ’in kalkan beraber virdi. Kalkanı delüb göğsüne dokundu. Yardı arkasından çıkdı. Can cehenneme ısmarladı. Kayser görüb ah eyledi. Ol dem birbir ardınca Memlan yetmiş kâfir helak eyledi. Kayser buyurdı: On çengi filleri Memlan’ın üstüne saldılar. Ol dem Emir Ömer Harezmi yiğitler yine ok sepün, didi.. Ok sepdiler. Filler geri döndüler. Kayser’in leşkerinden fillerin ayağı altında çok kâfir helak oldı. Kayser kakdı. Memlan’ın üstüne elli bin kâfir havale eyledi. Memlan nara urub hamle kıldı. Bu taraftan ot iki bin Harezmî yiğitleri dahi hamle 149 kıldılar. Cenk içinde kazay-ı âsumân Memlan’ın atı sürçtü. Kendi yıkıldı. Ortaya aldılar. Memlan’ı tutub bağladılar. Harezmî leşkerin sıydılar. Emir Ömer’ün üstüne bırakdılar. Emir Ömer Memlan için hayli melul oldı. Andan Sakrat melun meydana girdi. Çağırub eyitdi: Ey nâdân kavim dahi neylersiz. İşde Memlan dahi tutuldı. Kimin için duruşursunuz, didi.. Ol dem Ahmed Turan at sürüb meydana girdi. Sakrat’a beraber geldi. Hayli cenk ettiler. Ahmed Turan Sakrat’ın kuşağından tutdı. Kuvvet idüb kol üstüne aldı. Diledi kim getürüb alem dibine çıkara. Ol dem Sakrat hançer çıkarub, kuşağın kesdi. Yere düşdi. Gidivirdi. [126] Bu dem İstanbul mülki Tekfur Şah hamle kıldı. Cenge meşgul oldılar. Ol dem Kayser, Ahmed Turan göricek meydana gelüb dört kemendzârlara buyurdı kim, siz hazır durun ne vakit Ahmed meydanda cenge meşgul ola. Siz dahi at salun, kemendler atın, ola ki nar-ı nur devletinde ele getüreydiniz, didi.. Hem öyle kıldılar. Ahmed çün gafil idi. Ahmed Turan cenge meşgul iken ol dört çabuk kişiler at saldılar. Kemend atub Ahmed’i tutdılar. Aldılar, anı dahi Memlan’ın katına iletdiler. Bu taraftan Müslümanlar melul oldılar. Andan Tavabil meydana girdi. Sakrat birleh ceni eylediler. Birkaç kılıç hamle ortadan hata geçdi. Lâ’in Sakrat kakdı. Bir gürz urdı, kalkanı dağıldı. Tavabil’in indi. Gürz bağrına dokundu. Atından muallâk yıkıldı. Sakrat diledi kim kılıç ile çala. Ol dem radıvâr bir nara peydah oldı. Sandılar kim zemin-i âsumân birbirine dokundu. Dağ taş bir zaman yankılandı. Anı gördüler kim dağ tarafından bir atlı isrîl gibi gelüb erişdi. Küffar leşkeri birbirine karışdı. Emir Ömer anı görüb eyitdi: Ah yarenler ol cinni yiğitdür kim bize uş geldi, didi.. Kayser eyitdi: Bu nedür, diyince Seyyid Hazreti irişdi. Şol yıldırım gibi elinde gürz geldi. Sakrat’a bir darb şöyle urdu kim, kalkanı darmadağın olub debesine dokundu. Atıyla kendüsin yere beraber atdı. Canı cehenneme ısmarladı. Andan Rusin girdi. Seyyide havale kıldı. Seyyid Hazreti men eyledi. Bu defa Seyyid Hazreti Rusin’e süngü havale eyledi. Rusin kalkan beraber virdi. Kalkanın deldi. Göbeğine uğradı. Arkasından çıkdı. Seyyid Hazreti getürdi. Süngü ile yere urdu. Hıred hâm eyledi. Canı cehenneme ısmarladı. Andan Deyrab Saykal ani girdi. Ol dahi mürtedlerden idi. Seyyid Hazreti kemerinden kapdı. Havaya atdı. İnerken altından kılıç ile çaldı. İki pare kıldı. Kayser’in üstüne katı heybet oturdu. Demi nefesi bağlandı. Dili tutuldu anı görüb ayruk meydana kimse girmedi. Ol dem Seyyid Hazreti nara urub er diledi. Kimse meydana girmedi. Seyyid Hazreti gördi kimse gelmez. Heman tî’i Dahhak’ı çekdi. Sağ kola hamle kıldı, elli altmışkâfir helak eyledi. Andan sol kola hamle eyledi yetmiş seksen kâfir toprağa bırakdı. Kimse önünde duramadı. Yine döndi meydan yerine geldi. Çağırub eyitdi: Ey âsiler din düşmanları tiz meydana gelin, didi.. Kayser kakdı eyitdi: Hay noldunuz aranızda bir er yok mudur ki işbu nâbekârı öldüre. Mesihin yüzü suyun yerine getüre diyüb dururken, 150 nâgâh karşudan tozlar oynadı. Gün yüzün tutdu. Toz içinden yüz bin er yüz çift nakkare yüz çut alem birleh Semerkandî çıka geldi. Müminler karşu vardılar. Mümânaka kıldılar. Halifeyi sordular, eyitdiler: Uş yakın irişdi, didiler. Anun ardınca elli bin kişiyle Hüsrev-i Şah-ı Şirvanı geldi. Saf bağlayub durdu. Anun ardınca elli bin Benvali Hindi Lendeha oğullarından çıka geldi. Akabince sultan [127] Gürgan Behram çıka geldi. Ne kıssayı dîrâz edelim. İslam leşkeri talb talb alay alay çıka geldiler. Saflar düzüb durdılar. Bu yakadan Kayser dahi bunları teferrüç edüb bakardı. Nagah bir acayib toz dahi belürdi. Toz içinden halifenin alemi payidâr oldı. Bir mengüşlü ak fil üzerinde taht bağlamışlar. Üstünde Çetr-i Hümayun gölgelik tutmışlar. İçinde halife Tavamak bin Muaddi ruy-ı zemin-i halife oturmuş, beş yüz müftü müderris sağında solunda yürürler idi. Yüz hafız kelamullah hoş-âvâzıyla Kuran okurlar. İnna fetehnâ suresin tilâvet iderler ve dahi dört yüz hûb-avazlı müezzinler mukarrî tekbir getürüb, Es-salatü vesselâmü aleyke ya Resûlallâh diyüb yürürlerdi ve dahi dört bin yiğitler, adı sanı belli filan ibni filan Polat demür donlar giyüb halife önünce ellerinde yalın kılıç tutub dururlar ve dahi dört yüz yiğitler, katı yay çekib uzak ok atıcılar sağ yanında yürürler ve dahi dört bin yiğitler, ağır gürz getürüb sol yanında yürürler ve dahi akabince dört yüz kişiler, bozdoğan ellerinde yürürler idi. Halife-i ruy-ı zemin dahi yüzü nikablı taht üstünde oturmuş idi ve dahi altı yüz eyerli evbanlı bedevi Arabî Rumi atlar yedilür idi ve önünde giderdi ve dahi üçyüz çengî filleri er getürür idi. Çün halife-i ruy-ı zemin bu azimetile ve bu heybetile geldi. Bu taraftan Emir Ömer ve bakî gaziler dahi halifeye karşu vardılar. Piyade olub yüz yere urdılar. Halife dahi donlusunu nevahat kılub safalaşdılar. Çün Kayser dahi halifeyi bu azamet ve bu heybetile görüb hayran kaldı. Dili ve dimağı kuruyub endamın ditremek tutdı. Seyyid Hazreti dahi meydan içinde at başını çekib bunlar teferrüc iderdi. Halife taht üstünde küffar leşkerin teferrüç iderken meydan içinde gözi Seyyid Hazreti’ne rast geldi. Emir Ömer’e eyitdi: Şol meydan içinde duran kişi ne yiğitdür, didi.. Emir Ömer eydür: Ya Emirü’l-Müminin ol cinnî yiğitdür ki erlikler idübdür ki hiç kimse ana mukabil olmaz. Bizim leşkerimizi ol gözetdi. Yohsa Kayser bizüm külümüz göğe savururdı, didi. Eyitdi: Hüdavenda bunun kaddi kameti yâli bâli sözü kelcişi hışm-ı ebrûsu oturması durması urması narası kamusu hâli Battal’a benzer. Amma Battal ak idi. Bu siyah. Şol bindüğü at dahi Aşkara benzer. Amma Aşkar altun gibi sarı idi. Bu siyahdur, didi.. Şol karşu dağdan iner gelür. Erlikler ider ki Hezâr Rüstem ve Neriman ve Sam Nereyivan etmez, didi.. Gündüz gelür cenk ider. Gece yine varur, ol dağa gider, didiler. Halife çün anı işidüb elin getürüb Seyyid Hazreti’ne dua eyledi. Ol dem bir kişi gelüb Seyyid Hazreti’ne eydür: Ey gazi yiğit halife senün içün dua kıldı, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti atından aşağı indi. Halifeye karşu yüz yere koyub yine sıçradı. Atına 151 bindi. Meydan içinde bir müddet silahşörlük idüb, yetmiş iki [128] türlü lûb hüner gösterdi. İki taraftan hayran kaldılar. Seyyid Hazreti’nün yarenleri eyitdiler: Hudâvendâ işbu hünerler ki gösterür. İşbu hareketler ki kıldı. Kamusu Battal’ındur. Amma ne diyelim bu siyah renkdür. Halife eyitdi: Hakk Te’âlâ kâdirdir. Bir kişi bir kişiye benzedür. Bu kişiyi Battal suretinde İslam’a mededci gönderdi, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti Kayser’den yana yüz tutub eyitdi: Ey Kayser meydana er gönder, didi.. Leşkerinde bir gürbüz kâfir var idi. Adı Girgin Lavi derler idi. Karvan padişahı idi. Seyyid Hazretine beraber geldi. Süngü havale kıldı. Seyyid Hazreti men eyledi. Diledi kim geçe yetişti. Kuşağından tutdı getürdi. Yere urdı. Canı cehenneme ısmarladı. Andan Kitarengi Kişmir girdi. Anı dahi atından kapdı. Yere urdı. Elin kafasına bağlayub halifeye gönderdi. Andan Karun Sepşanî girdi. Anı dahi yıkdı. Bağladı alem dibine gönderdi. Müminler tekbir âvâzı âsumâne irişdi. Ol gün Seyyid Hazreti on yedi adı belli pehlüvanı birer lûbla bağlayub halifeye alem dibine gönderdi. Andan gayrı yetmiş seksen adı belli kara gönüllü mürtedleri helak eyledi. Ayruk meydana kimse girmedi. Çün Seyyid Hazreti anı gördü. Atından indi, kolanın perkitti. Sıçradı atına bindi. Tî’i Dahhakı eline aldı. Andan radıvâr bir nara urdu kim dağlar sarsıldı. Kendüyi leşkere urdı. Kalbi kalbe katıştırdı. Her nereye uğradı ise târumâr eyledi. Adam kanın seyl gibi akıttı. Çünkim akşam irişdi. Yine çeriden çıkdı. Yüz dağa tutdı, gitti. Halife Seyyid Hazreti’ne dualar eyledi. Bu yakada kâfir leşkerine yine katı korku düşdi. İki leşker geldiler, kondılar. Emir Ömer eyitdi: Yarenler birkaç kişi şol yiğidin ardınca varun bir anı benüm katıma getüreydiniz. Benüm gönlüm tanıklık ider kim ol kişi Battal’dur, didi.. Andan yedi server bindi. Dağı taşı istediler, bulmadılar. Yine döndiler, geldiler. Eznecânib Seyyid Hazreti dağa çıkdı. Akşam namazın kıldı. Câme tebdil edüb andan sürdi. Kâfir leşkerine geldi. Doğru Kayser’in bârgâhına geldi. Gördi ki Kayser taht üstünde oturur. Çevre beğleri pehlivanları altun gümüş kürsüler üstünde otururlar. Ol dem siyaset kurulmuş, Ahmed Turan ve Memlan-ı Harezmî getürmişler. Elleri bağlu siyasette dururlar. Kayser diledi kim bunların boyunların uralar. Beğleri komadılar, eyitdiler: Sen bunları öldürürsen bizim dahi Muhammediler elinde on yedi adı bellü beğler pehlüvanlarımız vardır. Anlarda bunları öldürürler, didiler. Ol dem Kayser eyitdi: Ey beğler acibe şol dağdan inen ne kişi kim bize gelüb bunun gibi işler eyledi: Bunca Mesihin yüzü suyun yere dökdü. Ben hod sanar idim. Battal’dan kurtuldum diyü bu Battal’dan beş beter bize iş eyledi, didi.. Oturanlar eydür: Hele şol dağdan iner yine ol dağa çıkar gider. Bilmeziz ne kişidir, didiler. Seyyid Hazreti anda hazır dururdu. İlerü gelüb eydür: Ey şah bu iki kişi bilürler. O nice kişidür. Eğer buyurursanız bunları getüreyim. İşkence ideyim o nice kişidür, didi.. Kayser eydür: İyü söyledin. Al ilet bunlara söylet disünler. Ola mı 152 [129] didi.. Seyyid Hazreti ol iki pehlüvanları aldı. Bir halvet yere çeriden taşra çıkardı. İkisinin ellerin çözdi. Ahmed Turan’a eyitdi: Ya Ahmed bir benim yüzüme bak, didi.. Ol dem Ahmed Seyyid’in yüzüne bakdı. Bildi, ah eyledi. Düşdi aklı gitdi. Tiz yine gözin açdı, eydür: Ey sultan-ı âlem bu gördüğüm düş midür yohsa hayal midür, didi.. Seyyid Hazreti eydür: Ya Ahmed aklın başına devşür ki ben Seyyid Battal Gazi’yim, didi.. Ol dağdan inüb hünerler gösteren benem, didi.. Ahmed Turan Seyyid Hazreti’nün ayağına düşdi. Seyyid Hazreti dahi Ahmed’i bağrına basdı. Görüşdiler. Memlan eydür: Ya Ahmed bunca kişidür, bize bunun gibi ilk eyledi. Benden halas eyledi, didi.. Ahmed Turan eyitdi: Bizim serverimiz sultanımız Seyyid Battal Gazi, işde budur, didi.. Ol dem Memlan Harzemi dahi gelüb Seyyid Hazreti’nin ayağına düşdi. Seyyid Hazreti Memlan’ı elinden öpdi. Koçdı bağrına basdı. Andan Seyyid Hazreti tiz iki at getürdi. Bunları bindirdi, eyitdi: Din imdi siz varun halifeye kamu yarenlere benim selamım deyin. İnşallah irte ben dahi meydana varam. Kendümi ayan kılam. Hele şimdi siz varun diyüb bunları gönderdi. Bunlar dahi şad-ı Hürrem sevinüb İslam leşkerine geldiler. İslam erenleri ne kadar ulu beğler padişahlar var ise halife katında otururlardı. Seyyid Hazreti’nün hikayetin söylerdi. Ol dem müminlerden bir kişi Ahmed Turan’ı, Memlan’ı gördi. Esir olmuşlar, idi. Uş geldiler, didi.. Ol dem Ahmed Memlan halife katına girdiler. Yüz yere urub eyitdiler: Ya Emiril-müminîn size beşaret olsun ki Seyyid Hazreti sağ. Esender olmamış, şol şahıs kimdağdan iner, ben ciniyim, der. Ol Seyyid Battal Gazi imiş. Bizi dahi halas idüb bu tarafa gönderdi. İrte meydana varam kendümi ayan idem, didi.. Size yârenlere dahi selam duaları vardır, didi.. Çün Emir Ömer Gaziler beğler kamusu şâd-ı hürrem oldılar. Çün Tavabil bunu işitdi, eyitdi: Ya Ahmed ve ya billah bu haber gerçek midir, didi.. Ahmed Turan and içti kim gerçekdir. Bizi ol gönderdi, didi.. ve hem Kayserin leşkerinde bunca beğler pehlüvanlar ölürlerdi. Cümlesini Seyyid öldürmüş, didi.. Çün halife yarenler bunu işidüb şad-ı hürrem oldılar. Ol gice irteye değin sevindiklerinden gözlerine uyku gelmedi. Eznecanib bu taraftan Seyyid Hazreti yarenleri gönderdi. Andan sürdü. Kayser’in çadırına geldi. Gördi kim âlem ağyardan hâli bârgâh ardından yardı, içeri girdi. Gördi ki Kayser taht üstünde yatur. Ol dem burnuna taru heşber kokulattı. Aklın giderdi. Andan aldı. Dağa çıkardı. Bir ağaca bağladı. Andan burnuna badem yağıyla sirke sürdü. Aklı geldi. Gözlerin açdı. Gördi ki kendüyi ağaca bağlamışlar. Bir kişi elinde kamçı karşuda duru. Heman kim Kayser gözin açdı. Seyyid Hazreti başına bir kamçı urdı, eydür: Ey melun aç gözünü didi.. Kayser feryad eyledi, eydür: Hay sen kimsin. Beni niçün urarsın, ben yedi iklim padişahı Kayser’im, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben dahi İsâ ruhullâhım, didi.. Çün Kayser bunu işitdi, eydür: Ya ruhullah ben senün kavl kim gece gündüz senün yoluna baş 153 oynarım. Beni niçün olasın, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey senün bî-din, [130] benüm için neyledün. Bunca ademîler sana ısmarladım. Bunca beğleri paşaları kırdırdın. Benüm bir müddeam ele getüremedin, diyüb, kançıyla başına gövdesine şöyle urdı ki Kayser’in feryadı göğe ağdı. Kayser eyitdi: Ya ruhullah ben sanurdum ki senün rızan için devrüşdüm. İmdi bana yol göster kim ben andan taşra çıkayım, didi.. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ben şimdi seni öldürürdüm. Amma sen ölicek bu ulu dernek dağılur. Bunca adamlarım Muhammediler atı ayağı altında helak olurlar. İmdi diler misin kim seni öldürmiyem. Suçunu bağışlayam, didi.. Kayser buyrun işidem ana göre iş idem, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Şol dağdan gelir iner, işede ol Battal’dur. Cinni değildür. Kayser eydür: Hod Battalı Taryon Harcende oda yakdı. Seyyid Hazreti eyitdi: Ol ölmedi. Sağdır, senin leşkerinde bunca beğler pehlüvanlar ölürler, idi.. Anları hep Battal öldürdü. Ol Saka ki leşkere su üleşdürirdi. Ol Battal idi.. Gündüz su üleşdürürken belliler nişanlar idi. Gece gelüb başını keserdi. Ol hekim ki senün saçın sakalın dökdi. Battal’dur amma anun ölümü senün elindedür. İrte ol meydana girecekdir. Kendüyi ayan idecekdür. Seni meydana okıyacakdur. Sen hiç korkma meydana gir. Anı öldür. Gel eğer seni meydana okuyub varamazsan dünyada ahrette benüm katımda nar-ı nuru katında şermsar olursun. Eğer varamazsan sonra ben bilürem. Sana ideceğim işleri, didi. Kayser eyitdi: Sen ne ki buyurdun. Ben anı işleyim, didi. Çün vade tamam oldı. Seyyid Hazreti yine burnuna taruheşber kokudub aklın giderdi. Andan aldı yine çaduruna getürdi. Tahtına yaturdı. Burnuna badem yağı sürüb çıkdı, gitdi. Bir zamandan Kayser’in aklı başına geldi. Kullarına çağırdı. Geldiler. Anlar gövdesin gösterdi, eyitdi: Görün bu gece İsa ruhullah bana neyledi, didi. Anlar eydür: Noldun? Kayser eyitdi: Tiz beğleri vezirleri çağırın gelsün, didi. Ne kadar beğleri vezirleri var ise hazır oldılar. Ol dem Kayser eyitdi: Ey beğlerim hikayetim bir işidin. Bu gece İsa ruhullah geldi. Beni aldı dördüncü kat göğe çıkardı. Bana çok itablar etti, diyüb bunlara olan ahvali diyüb bir bir hikayet eyledi. İmdi gerekdür ki irte ben meydana girem. Battalı öldürem. İsa’nın hükmüyle, didi.. Beğler hayran oldılar. Eznecânib bu yakadan İslam leşkeri şad-ı Hürrem irteye irdiler. Çün sabah oldı. İki taraftan kösler döğülüb cenk harbleri çalınub saflar alaylar bağlayub meymene meysere düzüldi. Müslümanlar dahi dağdan yana bakub durular idi. Ol dem Seyyid Battal Gazi erenler şahbazı bir devr önünde dağ ile yazı çün Kayseri getürdi. Yerine bırakdı. Andan çıkub bir su kenarına geldi. Donların çıkarub gövdesin yudu. Evvelki rengine girdi. Aşkarı dahi yudı. Altun gibi saru oldı. Andan sürdi, doğru meydana geldi. Bir müddet silahşörlük [131] eyledi. İki leşker hayran oldılar. Müminlere karşu yürüyüb durdı. Yüzünden börkan giderdi. Kendüyi gösterdi. Çağırub eyitdi: Ey yarenler bilün ve âgâh olu ki benüm ol eksikli bendeniz 154 Seyyid Battal Gazi Taryon beni oda yakdı. Hakk Te’âlâ sakladı. Ölmedim. Bunca kâfirler beğler vezirler öldürdüm. Niceleri öldürsem gerekdür, didi. Bu taraftan Emir Ömer’in sabrı kalmayub Seyyid Hazreti’ne karşu geldi. Seyyid Hazreti anı gördi. Aşkardan indi. Emir Ömer’e karşu geldi. Birbiriyle görüşdiler. Ardınca Tavabil ağlıyarâğ gelüb Seyyid Hazreti’nün ayağına düşdi. Ol dahi görüşdi. Andan sonra yarenler gelüb görüşdiler. Seyyid Hazreti donlusunu bağrına basdı. Görüşdiler, andan sonra Seyyid Hazreti’nün oğulları Ali ve Nezir ağlayarâğ irişdiler. Anlar dahi gelüb Seyyid Hazreti’nün ayağına düşdiler. Seyyid Hazreti dahi oğulların öpdi, kuçdı, bağrına basdı. Yine alem dibine gönderdi. Ol dem Emir Ömer eyitdi: Ey sultan-ı âlem gelin halifeye dahi görüşün, didi.. Seyyid Hazreti eydür: Ben tehî dest halifeyle görüşmezem, didi.. Çün yarenler anı işitdiler. Gerü dönüb şad-ı Hürrem leşkere geldiler. Kamusu siyah-pûş idi. Yas donların çıkarub fâhir libaslar giydiler. Ol dem halife buyurdı. Beşaret nekkârelerin deprettiler. Şad-ı Hürrem oldılar. Ol dem küffar leşkeri anı görüb içlerine korku düşdi. Kayser eyitdi: Hay noldunuz, korkman Battal’ın ölümü benim elimdedür. Bu gece İsa ruhullah bana böyle buyurdı, didi.. Eznecânib çün yarenler döndi. Andan Seyyid Hazreti at başın küffar leşkerinden yana çevirdi. Katı âvâz ile çağırub eyitdi: Kanı Kayser gelsün, cenk idelüm, didi. Kayser diledi kim meydana gire. Beğleri komadılar. Eyitdiler: Beğler pehlüvanlar girsünler. Sen yerinde dur, ya neylerdin bize bunca iller vilayetler verdün. Bizi bugün için saklardın. Biz dahi senün önünde baş oynayalım, didiler. Kayser eyitdi: Benden gayrı Battalı kimse öldüremez, didi. Ol dem küffardan Taryon meydana girdi. Seyyid Hazreti’ne beraber geldi, eyitdi: Ey Battal yine dirildin mi işbu dem seni öldüreyim, didi. Hamle kıldı. Seyyid Hazreti men eyledi. Geldi kim gece ol dem Seyyid Hazreti kâfiri kuşağından tutdu. Kuvvet idüb atından kapdı. Yere urdı. Kâfir canı cehenneme ısmarladı. Andan Tapus Talakanı girdi. Seyyide kılıç havale eyledi. Seyyid Hazreti kılıcın karşu tutdu. Kâfirin kılıcı iki pâre oldı. Seyyid Hazreti nara urub bir kılıç urdu. Kâfiri iki pâre eyledi. Andan Rüstem oğullarından bir kâfir girdi. Birkaç hamle ortadan hata geçdi. Seyyid Hazreti anı dine davet eyledi. Gördi ki imana gelmez. Ol dem Seyyid Hazreti Samsüvar gürzün havale kıldı. Kâfir kalkan beraber virdi. Paydar olmadı. Depesne dokundu. Gözleri patladı. Beyni dağıldı. Canı cehenneme ısmarladı. Seyyid Hazreti ol dem yetmiş kâfir adı belli pehlüvanları her birin bir lu‘b ile helak eyledi. İslam leşkerin tekbir avazı âsumâne [132] irişdi. Halife dahi Seyyid Hazretine hayır dualar eyledi. Ol dem Kayser eyitdi: Ey kavm niçün kanınıza susarsız, beni kon gireyin. Battalı öldüreyin, didi.. Andan Sultan-ı Hindî Kahoyî Hindi meydana girdiler, eyitdiler: Ey Battal-ı Kattal bunca şahlar ki öldürdün. Her birinin kabusunda senin gibi nice kulları vardur. Anlarun intikamın senden alım, didi.. Gürzü havale kıldı. Seyyid Hazreti gürz 155 inerken iki elin ayasın karşu tutdı. Hakk Te’âlâ’nın inayetinden gürz inerken çekdi. Kahon’un elinden aldı. Havaya attı, kavradı. Sapından tutdı. Muhammedi şefi getürüb Kahon’a bir gürz öyle urdu ki bindiği fil ile yere beraber eyledi. İkisininde canı cehenneme gitdi. Andan eyitdi: Ey Kayser kande durursın, gel senünle îrâd olalım, didi.. Andan Kayser anı işidüb bin kul dört yüz yedek atlar bunca beğler birleh bu tazimiyle meydana gelüb, Seyyid Hazretine beraber durdu. Eydür: Ey Battal senün ölümün benim elimdedür. Bu gece İsa bana haber virdi. İmdi yiğit isen gel benüm dinime gir. Seni ser-leşker ideyim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Çok söyleme, eğer sen beni zebun idersen ben sana tabi olam ve eğer ben seni yıkarsam benim dinime girer misin, didi.. Kayser razı oldı. Süngüsünü eline alub Seyyid Hazreti’ne havale eyledi. Seyyid Hazreti men eyledi. Kayser geldi kim geçe. Seyyid sağ ayağın üzengiden çıkardı. Kayser’e bir depme şöyle urdı kim at sağrısından gerisine muallak yıkıldı. Atından sıçradı. Göğsüne çökdü, eydür: Şimdi nicedür kavline durur mısın? Tiz Müslüman ol İsa olub seni uran ben idim. İmana gel seni iline yine Kayser dikim, didi. Her kim sana muti olmazsa anun başını kesim, didi. Ol senün didiğin olmaz, didi. Seyyid Hazreti gördi ki kabiliyeti yokdur. Al imdi cezan budur diyüb başını kesdi Canı cehenneme ısmarladı. Andan Seyyid Hazreti Kayser’in başını alub atına bindi. Halifeye karşu yürüdü. Halayık iki yarıldı. Seyyid Hazreti yakın gelicek atından indi. Piyade olub geldi. Kayser’in başını filin ayağı altına yuvalıyıvirdi, eyitdi: Hemişe düşmanların başı böyle olsun, didi.. Halife dahi aşağı indi. Seyyid Hazretiyle görüşdi. Henüz dahi görmemişdi Seyyid Hazretini iki gözlerinden öpdi. Dualar kıldı. Kayser’in başını süngüye dikdiler. Bu tarafta kâfir anı görüb dağılmak istediler. Yerin yerin beğler vezirler çağrışub, eyitdiler: Ey Kavm niçün dağılursız, eğer Kayser öldüyse bunca sultanlar padişahlar vardur. Birin Kayser dikeriz. Biz bunda Kayser için gelmedik. Dinimiz gayreti içün geldük. Leşkeri gitmeye komadılar. Anda bir gürbüz kâfir var idi. Kantarı Hindi derler idi. Eyitdi: Ben gideyim Kayser’in dadın alım diyüb meydana girdi, eydür: Ey Battal cazulukla şunun gibi padişahı öldürdün, diyüb gürzün eline aldı. Seyyid Hazreti’ne havale eyledi. Seyyid men eyledi. Ol dahi bir gürz urdı kim Kalkanı dağıldı. Başını savdı. Dokundu, fil yıkıldı. Seyyid Hazreti atından indi. Kantar duru geldi. Birbirinin kuşağından [133] tutdı. Seyyid Hazreti tur atdı, getürdi. Kantarı yere urdı. Bağladı. Alem dibine gönderdi. Andan iki gürbüz kâfir vardı. Aktalı Hatalı biri Mengi biri. Zengi iki yakadan yürüdü. Seyyidi ortaya aldılar. Gürz ile ve biri kılıç ile hamle kıldılar. Seyyid gördi ki kendüye nevbet değmez. Heman Aşkarı sürdü. Bir eliyle Aktalı ve bir eliyle Hatalı kuşağından tutdı. Kuvvet idüb ol iki ejderha gibi kâfirleri atlarından kapdı. Getürdi. Zengi ayyar idi. Hançer çıkardı. Kuşağın kesdi. Gidivirdi. Seyyid Hazreti kakdı. Aktalı getürdi. Yere şöyle urdı ki hıred hâm oldı. Kâfir 156 leşkerinden feryad kopardılar ki bire koman din gayretin yerine getürün didiler. Ol derya gibi leşker bıragurdan Seyyidin üstüne yürüdiler. Seyyid Hazreti ol dem ra’dıvar nara urub hamle kıldı. Bir yana Ahmed Turan, Memlan, Cu’da cümle gaziler yerin yerin hamle kıldılar. İki derya gibi leşker birbirine dokundu. San kim kıyamet kopdı. Anlar ayağından tozlar havaya diren diren ağdı. Güneş bakar tas gibi kızardı. Kan seyl manendi olub akdı. Kande kim çukur var ise kan ile doldı. Üç gün üç gece cenk oldı. Müslümanlar bu geldiler. Halife cümle gaziler yüzlerin göğe tutub Muhammed’e şefî‘ getürdiler. Ol dem bir yıl çıkdı. Tozu getürdi. Kâfirlerin üstüne getürdi. Gözlerin açmadılar. Ayruk duramadılar, yüz kaçmağa tutdılar. Sındılar müminler bir gün bir gece kovdılar, kardılar. Kimin esir etdiler. Andan döndiler, ol kâfirlerin malların bir yere cem etdiler. Halife içün pençik çıkardılar. Bakisin gazilere bahş eylediler. Andan göçdiler. Şammas Pir’in deyrine geldiler. Şammas karşu gelüb halifeyi ziyaret eyledi. Seyyid Hazreti Şammas’ı halifeye tarif eyledi. Halife dahi Şammas’a dualar eyledi. Andan halifenin tahtın âreste eylediler. Halife-yi rûy-ı zemin geçüb oturdı. Andan beğler vezirler dahi gelüb bir yerin oturdılar. Andan Seyyid Battal Gazi dahi geçüb taht yanında kürsü üzerinde oturdı. Ol dem buyurdu. Kostantin bin Kayser Taryon’u oğlu Kasura, Karoni, Kabus, Şim’onu getürdiler. O kuyuda saçları sakalları karışmış. Toza toprağa beleşmiş anda siyasete çeküb oturdılar. Seyyid Hazreti eyitdi: Tiz bunların boyunların urun, didi. Meğer anda bir kadı var idi.. Bağdat Kadısı idi. Halife katında ol hürmetlü kişi idi. Adına Akabe Gazi derler, idi. Yerinden duru geldi. Seyyid’e eyitdi: Bunları bu gece bana ısmarlan, bunları öğütleyem şayet ki Müslüman olalar. Yine getürem, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Hoş nola getür bunları irte yine getür. Görelim nice olur, didi. Andan Akabe Gazi ol kebirleri alub, gitdi. Bârgâhına getürdi. Oturdılar, önlerine ta’am getürdi. Yediler andan sonra halvet idüb bunlara eyitdi: Ben dahi Mesihin kullarındanım. Zünnar kuşanuram. Adım Akabe Kadısı’dur, didi.. Din imdi ben size ne dersem kabul idin, didi.. Kayser benüm sırrım bilür, didi. [134] Ol gün kim Kayser öldü. Benim ciğerim hûn oldı. İmdi sizi haraca keselüm. Donlunuz siz Kostantin katına birikün. Benden yana ya kulluk tutun durun ta kim ben nar-ı nur devletinde bir iş idem ve Kayser’in intikâmın bunlardan almayınca komazam, ne vakit kim Battal’a bir elem irişe. Siz dahi ol vakit gelün. Malatya’nın aşağını yukarı dönderün ve o kavmi kılıçtan geçürün. Hiç aman virmen, didi. İşde bunları öğütledi ve yarındası oldı. Alub Seyyidin katına geldi ve eyitdi: Hudâvendâ bunlara çok nasihatler versin. Müslüman idemedim. Ot haraca muti oldılar ve sizin kulunuz olub emrinize muti oldılar. Bunları haraca kesin, azad edin, didi. Çün Seyyid Hazreti bu cevabları işitdi. Mübarek vücud-ı şerifleri nerm oldı. Hoş nola görelim, didi.. Pes Akabe o kâfirleri getürüb, Kostantin’e Kayserlik namesin yazub 157 virdiler ve haraca kesdiler ve kâfir elinde çok esirler var idi. Kamusun azad eylediler ve dahi Kostantin’e ısmarladılar. Rumda her ne kadar esir olmuş. Müslüman var ise azad eyleyicek oldı. Ayruk Müslümanlara yavuzluk etmeyicek, oldı. Andan halife dahi göçdi. Malatya’ya geldi ve birkaç gün anda durdu ve katında olan ulu beğlere ve iklim padişahlarına destur virdi. Makamlu makamına gitdiler ve halife dahi Malatya’da birkaç gün Seyyid Battal Gazi’nin saye-i saadetinde eğlenüb karar eyledi ve bir zaman bunun üzerine karar eyledi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed’e salâvat. Bu Meclis Diğer Fitne-i Akabe Kadısı Raviyân ahbar ve nâkılân-ı esrâr raviler şöyle rivayet ve böyle hikayet etmişlerdir kim bir gün Emir Ömer halifeye ziyafet eyledi. Ol dem Akabe Lâ’in ol meclisde Seyyid’e bir lokma sundu. Seyyid aldı yedi. Bir lokma dahi Tavabil’e virdi. Ol dahi yedi. Andan bir lokma dahi Abdürrahman’a virdi. Ol dahi yedi. Ol dem Akabe üç servere lokma ile agu virdi. Andan birkaç günden halife dahi Seyyid birleh veda idüb azm-i Bağdat eyledi. Eznecânib raviler şöyle rivayet iderler kim ol agu yedi türlü idi. Biri bir aylık idi ve birisi bir haftalık idi ve biri kırk günlük idi. Ol agu ki Seyyid’e virdi. Kırk günlük idi. Bir gün Seyyid ve yarenler dahi oturmuşlar idi. Tavabil lalası Seyyidin otururken titredi ve levni tağyir olub canı Hakka teslim eyledi. Seyyid Hazreti lalası içün çok ağladı ve kamu yarenler dahi feryad edüb ağlaşdılar ve namazın kılub defn eylediler. Andan birkaç günden sonra Abdurrahman dahi yarenler ile oturub, musahebet iderken vücudu titremeğe başladı. Ol dahi canı Hakka ısmarladı. Anun içün dahi feryad eylediler ve namazın kılub defn eylediler ve yarenler kamusu dembeste olub eyitdiler: Bu pehlüvanlara [135] nesne virüb dururlar. Acibe bu işi kim itdi, diyüb hayrette kaldılar. Andan birkaç gün bunun üzerine Seyyid Hazreti dahi yarenler ile oturdı. Mübarek vücud-ı şerifleri titremeğe başladı. Andan eyitdi: Yarenlere kim ol tarudan bana dahi virüb dururlar diyüb ağladı ve eyitdi: Ey dirigâ Müslümanlar at ayağı altında pâymâl olısarlardur. Benim ölmeden derdim yokdur, didi. Hemandem mübarek teni şaşdı ve iki mübarek ayakları şişdi. Dahi beyhûd oldı ve mübarek saçı sakalı ve kirpikleri döküldü ve kamu yarenler feryad figan kopardılar. Andan Emir Ömer dahi halifeye name yazdı ve ahvâli bildürdi. Namede eyitdi: Ey halife tiz Seyyid’e tiryak vir. Bir bunun gibi pehlüvan helak olmaya diyüb peyki gönderdi. Çün name halifeye irişdi. Okudu, tiz bir şişe tiryak-i ekber koyub peyki gönderdi. Peyk dahi yola revane oldı. Akabe Lâ’in meğer bu hâli duydı. Tiz kendünün iki kulun düzdi. Pinhan idüb gönderdi. Ol peyki gelüb ardından yetdiler. Şehid eylediler. Ol tiryakı alub Akabe Lâ’ine getürdiler. Halife dahi Seyyid Hazretleri içün be-gâyet melul oldı, eyitdi: Acibe bu işi kim atdı. Evvela 158 bileydik, didi. Akabe eyitdi: Ey halife ol zehirden değildür. Halife eyitdi: Ya pes nedendür? Akabe eyitdi: Ol gün Battal bir iş işledim sandı. Kayser gibi padişah-ı bî-nihâye öldürdi. Anun gibi padişahı öldürmek az iş değildir, didi.. Anda hazır olan ulular, çün Akabe’den bu sözü işitdiler, eyitdiler: Hay bu ne sözdür. Sen söylersin ol neden padişah oldı. Ol bî-din melundur. Hay diyüb Akabe’nin üzerine gulu kıldılar. Melun gördi kim iş fesada varur ve ağız bir eylediler. Andan Akabe ayruk söz söylemedi. Ortaya gayrı söz bırakdı. Bir zamandan sonra Akabe evine geldi ve tiz Konstantin’e name yazdı ve namede eyitdi: Sen ki Kayser’sin ben bu tarafta Battal’a agu virdim. Sen dahi ol taraftan tiz leşker cem idesin ve Malatya üzerine varasın. Ol kavmden intikamın alasın. Aman vermeyesin ve ben dahi bunda fırsat isterim ki halifeye dahi agu verem ve sen dahi er gibi diren ve işini bece tutasın, didi. Andan bir kavli birleh nameyi çün gönderdi. Kayser’e irişdi. Beğlerin katına çağırdı ve hikayeti bunlara idivirdi. Beğleri eyitdiler: Ey melik bu işe yavuz işdür. Taryon anı oda yakdı, olmadı, yine dirildi. Mübâzâ ki yine dirile. Âlemi bize dar ider, didiler. Kayser yine eyitdi: Ya pes nice idelim. Beğleri eyitdiler: Mukaddem bir casus verin varsın, gelsin ve hikayeti bize bildirsin. Aslı var mıdur didiler. Andan ayruk idesiz diyü casus gönderdiler. Varub geldi ve eyitdi: Ya melik Tavabil ve Abdurrahman ölmüşler ve Battal dahi yatur. Hali zaif şimdi yedek oldı. Öle didi. Çün Kostantin bu haberi [136] işitdi. Katında yüz bin leşker hazır idi. Buyurdı. Tiz bindiler. Azm-i Malatya kıldılar. Eznecanib bu taraftan Seyyid Hazreti yatub durur. Yarenler dahi gece ve gündüz feryad figan içinde eydürler: Acibe halife niçün tiryak göndermedi, diyü, ağlaşdılar. Ol dem Yahya bin Muti müminlerin casusu idi. Çıka geldi ve eyitdi: Yarenler ne durursuz Kayser Seyyidin ahvalin duymuş yüz bin kâfirle uş filan yere irişdi, didi. Müminler dahi tiz on bin er hazır eylediler. Şehri muhkem perkittiler. Muhammed bin Fellah ol dem çün gördi kim hal böyle oldı. Seyyid Hazreti’nün be-gâyet yâr-ı gârı idi. Ol dem şehirden taşra çıkdı ve gelüb bir ağacın dibinde atından inüb Seyyid içün çok ağladı ve eyitdi: Uş bunda duram ne vakit kim işidem. Seyyid Hazreti vefat eyledi, diyeler. Ben dahi ol dem kendümi helak eyleyem. Ansız bana dirlik haramdur, didi.. Muhammed Gazi böyle derken gördi kim karşudan bir karıcık gelür ve üzerinde bir seccade ve ayağında nalın ve bir elinde bir asa ve bir elinde bir şişe gelüb Muhammed Gazi’ye selam virdi. Aleyke aldı. Andan Ya Muhammed gussa mı kim, Hakk Te’âlâ Hazretleri Seyyid’e yine necat virdi. Dur imdi. Yukaru Seyyidin katına varalım, didi. Muhammed Gazi şad olub durdu şehre geldiler ve yarenlere haber virdiler. Kamu yarenler sevindiler ve ol ahret hâtunun ziyaret edüb Seyyidin katına geldiler. Hatun dahi Seyyidin katına geldi. Hatun dahi Seyyidin mübarek başı ucunda oturdu ve mübarek elin getürüb dua eyledi. Ol dem Seyyid Hazreti aksırdı ve istifra eyledi. Ol agû heb taşra 159 geldi. Seyyid Hazreti kendüyi devşürüb kalkdı. Oturdı yine şişeden biraz dahi içdi. Agunun dahi cümlesi taşra çıkdı. Seyyidin kamu vücud-ı şerifleri hoş oldı. Nagah şehrin içinde bir gulgule peydâ oldı. Seyyid eyitdi: Hikayet nedür, didi. Eyitdiler: Ey sultan-ı âlem Kayser gelüb yüz bin çeriyle uş irişdi, didiler. Hemandem Seyyid Hazreti yerinden duru geldi. Tî’i Dahhakkı kuşandı ve bir kamçı mübarek eline aldı. Aşkar-ı Divzadeye süvar olub kâfir leşkerine karşu vardı ve bir depenin üstüne çıkdı ve bir kez bülend nara urub eyitdi: Ey Lâ’in Kostantin yani beni öldi mi sandın, böyle fitnelik idersin. Uş ben yine sana irişdim, didi. Kâfir çerisi çün anı işitdiler, benizlerinde kan eseri kalmadı. Eyitdiler: Ey dirigâ ne acibe fezâ-yı âsumâne irişdin, diyüb Lâ’inler birbirine dokundu ve nicelerin zehresi çâk çak oldı. Battal yine dirildi. Biz ana nice cevap verelim, didiler. Ol dem Seyyid Hazreti Aşkar-ı Divzade sürüb kendüyü küffarın alayına urdı ve akabince yarenler dahi oniki bin gaziler irişdiler. Hamle eylediler. Seyyid Hazreti dahi irişi geldi. Kâfirlerin alemlerin akdardı. Kâfir leşkeri sındı. Yüz kaçmaya tutdular. Ol dem dahi Ebu Zer elli bin eriyle deyr-i Maştaran’dan Seyyid Hazretin görmeğe gelür imiş. Ol dem karşu ol dahi çıka geldi. Ol dahi kâfirlere karşu elli bin eriyle hamle kıldı. Malatya’ya gazileri ardlarından Ebu Zer önlerinden kâfir [137] çerisine öyle kılıç urdılar kim ravilerden rivayet olunur kim ol vakit Kostantin yüz bin kâfirden iki yüz kâfirle kaçub kurtuldu ve kalanı kılıçtan geçdi. O ganimet malı Seyyidin katına cem eylediler. Seyyid Hazreti dahi dervişlere ve fakirlere bahş eyledi. Andan Ebu Zer gelüb Seyyid Hazreti’nün mübarek elin bûs eyledi ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem işittim ki mübarek vücud-ı şerifinize hayli zahmed irişmiş. Geldi kim sizi ziyaret idevüz. Elhamdülillah sizi yine selamet gördük, didi. Andan Seyyid Hazreti buyurdı: Biraz mal ve bin deve Kâbe fukarasına gönderdi. Heman kendüye bir kılıç ve bir at kaldı. Kamusın üleşdürdi. Çün bu haber halifeye dahi irişdi. Be-gayet şad oldı ve Hazret-i Resul’den şifâ irmiş ve bir nîme kaba ile Kayser’in yüz bin leşkerin sıymış. Halife azim şadlıklar eyledi ve Akabe melunun demi nefsi bağlandı. Eznecânib raviler şöyle rivâyet iderler kim Seyyid Hazreti ol dem Taryon’a bir name yazub gönderdi. Tiz kızun Gülendam’ı bana cehzile göndergil, yok dersen, varuram. Âlemi senün gözüne dar iderem, didi. Çün name Taryon’a irişdi. Okıyub melul oldı ve avratına dahi bu hâli bildürdi. Avratı eyitdi: Gülendam’a bir söyleyelim görelim ol nedir, dahi ne kilici söyler, didi.. Tiz hikâyeti Gülendam’a bildürdiler ve eyitdiler: Şimdi virmezsüz. Battal yavuz kişidür, gelür. Bizim ilimiz ve köyümüz harab ider didiler. Gülendam dahi nola maslahat oldur kim beni ana viresiz ve benim ucumdan size dahi bir ziyan olmaya. Sankim ben bugün ölmüşem. Battal eğer yanar ateş ise de ben yanmağa razıyım, didi.. Çün Taryon bu haberi işitdi. Gülendam’ın yerağın gördi ve kulları hadimler ve karavuşlar düzdi ve bir iki 160 beğler birleh Gülendam’ı Seyyid’e gönderdi. Çün Malatya’ya geldiler ve yarenler kamu karşu çıkdılar. İzzetile Gülendam’ı şehre getürdiler. Andan birkaç günden sonra bir oğlu doğdı. Adın Beşir virdiler ve murad hâsıl eylediler. Eznecânib bu taraftan çün Bağdat’ta halife dahi Seyyidin hoş oldığıçün şükrâne bir ulu nimet eyledi. Dervişlere ve fakirlere nimetler yedirdi. Ev konukluk arasında Akabe melun halife ve Memlan’a agu virdi. Birkaç günden sonra halife renclü oldı. Ol agudan vefat eylediler Pes oğlu Müslim halife yerine geçdi oturdu yana nameler perakende kıldılar ve hutbeyi Müslim adına okıdılar ve bir name dahi Malatya’ya geldi ve hikayeti çün bildi. Seyyid Hazreti sual eyledi Halifenin zAhmedi neydi, didi. Peyk eyitdi: Ey sultan-ı âlem ana dahi agu vermişler ve nice ilaç eylediler. Çare olmadı, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler bizim aramızda bir kişi vardur, amma bilmeziz bu fitneleri hep ol ider, diyüb mübarek elin getürdi. Dua eyledi eyitdi: Ey Hakk ol kişinin rusu aylığın sen âşikâre eylegil, didi.. Be bu hâliyle birkaç gün geçdi. Raviler eydürler kim, birgün yarenler Seyyidin katında otururlardı. Abdülvahhab Gazi yerinden duru geldi, [138] eyitdi: Yarenler bu bendeniz Cuy-ı feragub kenarında bir makam bünyad eyledim. Dilerim ki yarenler anda geleler. O makamı müşerref ideler, didi.. Andan Emir Ömer eyitdi: Biz dahi nesne virelim. İşde kırk koyun ve bir yük buğday ve kırk batman yağ ve kırk batman bal didi.. Cu’da Gazi dahi eyitdi: Uş benden yokdur. Koyun ve pirinç baş yağ didi ve kamu yarenler dahi hallü halince nesne virdiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler benim yaturda durur da nesnem yokdur. Ot bir şikâr idem. Her ne elüme girse Abdülvahhab’ın olsun, didi. Ol dem Seyyid Hazreti tiz Aşkar-ı Divzadeye süvar olub revane oldı. Birkaç gün gitti mübarek eline nesne girmedi. Birgün bir murg-zara irişdi. Gördi kim bir pınar anda idi. Abdest aldı, namaz kıldı ve biraz anda uyhuya yatub uyudu. Uyhu içinde mübarek kulağına at kişnemesi girdi. Bilgeleyüb durdu. Eznecânib raviler şöyle rivayet iderler kim meğer Arakil Kayser’in dört kızı var idi. Birisini Seyyid Hazreti alubdur ve birisini Fağfûrî Çin oğluna dileyüpdür. Ol kız adem veripdi. Fağfuri kim benim atamı Battal-ı Kattal öldürdü ve bir kız karındaşım uğurladı. İmdi ben sana gereksem tiz gel beni anda ilet. Ben bunda gece gündüz Battal’ın korkusundan yatmazam diyü haber göndermiş idi. Ol dem ol idi kim Fağfurin oğlu dahi bu denlü çeri birleh gelüb ol kızı alub giderlermiş ve bunca mal menal belesince ve ol kızun adı hümayunu Dilefruz derler idi. Andan çün bunlar pınarın katına Seyyidin yanına çıka geldiler. Kız dahi Seyyid Hazretin ırakdan görünce bildi ve bir kez âh eyledi. Andan eyitdi: And ettiğim korkardım yine ana uğradım diyüb tiz Fağfurin oğlu Hüsrev’e haber virdi. Hüsrev kıza eyitdi: Sen korkma diyüb leşkerine buyurdı. Tiz Seyyid Hazretin ortaya aldılar. Seyyid Hazreti şâh-ı cihan bir nara çıkarub kendüyi leşkere urdı. İrişdi. Hüsrevi kapdı, atından yıkdı. Bir demde leşkerin 161 tarumar eyledi. Sınub kaçdılar. Seyyid Hazreti dahi kızın katına geldi. Kız eyitdi: Ya Battal kanı senün bizümle kavlin bizi ayruk incitmeyecek idin. Hod beni komaz mısın ki yoluma gidem, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Biz kurduz siz koyun. Siz hiç kurt koyundan ta’amın keser mi? Var er olan kişi kendi lokmasın terk ider mi didi. Kız eyitdi: Gel imdi gerü beni bana sat didi.. Her ne denlü mal dilersen sana vireyim, didi. Seyyid eyitdi: Hele bari sen kimsin kim bana haber vir, didi. Kız eyitdi: Ben Kayserin kızı Hümayun Dilefruzam ol yiğit kim bağladun, Fağfurun oğlu Hüsrev’dir, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi siz benim evimsiz ben sizi komazam, diyü bunları bunca mal birleh alub yola revane oldı. Nâgâh yolda giderken ağaçlar arasına uğradı ve yemişlerden bir zeydî ol meyvelerden Seyyidin aklı başından gitdi ve atından aşağı [139] düşdi. Kız çok iş gördi. Tiz Hüsrev’in atların çözdi. Hüsrev diledi kim Seyyidi öldüre. Kız komadı, eyitdi: Yoldaşlarından birisi ardımızdan gele didi. Andan bir ağaca sara kodılar. Atın donın alub yola revane oldılar. Çün Seyyidin aklı dahi başına geldi. Mübarek gözün açdı. Gördü kim iki oğlan bir sürü at sürüb gelürler. Anlar dahi Seyyidin katına geldiler, eyitdiler: Ne kişisün seni niçün bunda bağladılar, didiler. Seyyid, eyitdi: Bunda geldim bir iki kişiler gördüm. Şarab içerler beni dahi çağırdılar. Geldim eyle içdim, mest olub yatmışım. Anlar dahi neyim var ise almışlar. Beni bu ağaca bağlamışlar ve kendüleri gitmişler, didi. Bunlar gelüb Seyyidi çözdiler. Birisinin belinde bir kılıç var idi. Seyyid anı gördi, eyitdi: Şol kılıcun ağaçtan mıdur yohsa demürden midür, didi. Bunlar gülüşdiler, eyitdiler: Sen delürmişsin seni anınçün bağlamışlar, didiler. Seyyid eyitdi: Satun mı aldun, sakın seni aldadalar getür. Bir göreyim, didi. Bunlar musahharlık idüb çıkardılar. Kılıcı Seyyidin eline virdiler. Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Tiz imana gelün bunlar feryad etmeğe başladılar. Seyyid Hazreti hemandem birin çaldı. İki pare eyledi ve biri gidivirdi. Seyyid anı dahi depeledi. Andan bunların donlarından giydi. Tiz atlarından bir at tutdı. Binüb kandesin Hüsrev diyüb gitdi. Eznecanib Hüsrev dahi bir pınar katında anda yemek istediler. Seyyid Hazreti çıka vardı. Kız gördi. Bir kez ah eyledi. Hüsrev’e uş Battal yine geldi. Hüsrev eyitdi: Korkma diyüb atına bindi. Seyyid’e beraber geldi. Hemandem Seyyid yürüdü. Husrev’i atından kapdı. Yere urdı. Elin kafasına bağlayub Hümayunu aldı yola revane oldı. Eznecânib bu taraftan Abdülvahhab Gazi makamında yarenler oturmışlar idi. Seyyid Hazreti geldi diyü söyleşürlerdi ve çok istediler melul olub otururlardı. Ol dem gördiler kim Seyyid Hazreti ol ganimet mal birleh çıka geldi. Yarenler anı görüb şâd oldılar. Ol malın kamusın Abdülvahhab’a virdi ve kırk adı bellü pehlüvanlar dahi Abdülvahhab’ın makamında yarenlerin içmek eylediler. Çün Hümayunu dahi gördiler. Kamusu Seyyid Hazretinden taleb eylediler. Ol der bana vir. Ol der bana vir Seyyid Hazreti gördi kim iş cenge varur. Bir kez nara urub eyitdi: Hay 162 size ne geldi. Ben bu kızı halifeye armağan virdim. Size virmezem, didi.. Tiz bir iki âdemler birleh halayıklar birleh Humayunu Bağdata halifeye gönderdi. Çün halife dahi Hümayunu Dilefruzu gördi. Azîm hûb göründi. Her gün halife Humayunu katına alub ayşa işret iderdi. Eznecanib çün Kayser dahi kız karındaşının böyle hayretin işitdi. Tiz bir name yazub Seyyid’e gönderdi ve namede eyitdi: Tiz benim kız karındaşım bana viresin, yok dersen ol canibe çeri çekerim. Ne seni korum ve ne halifeyi cihanda. Ne Muhammedilerden kimesne korum, diyü name gönderdi. Çün name dahi Seyyid’e irişdi ve mütâlaa kıldı. Seyyid Hazreti güldü ve tiz bir name yazub, eyitdi: Ey kâfir Lâ’in eğer arasın bir kez heman hareket eyle. Atan deden benden ne aldıysa sen dahi pes artuk al, didi.. Ben hod kızı halifeye virdim, diyüb nameya bu cevaplar üzere yazdı ve Kaysere [141] irişdiler. Halife’nin sarayına doğru yürüdüler. Akabe Lâ’in çün haber aldı. Tiz halifenin katına geldi ve eyitdi: Ey halife uş geldiler, ol hainler kendü padişahlarının handânına kasd idiciler imdi olmasun kim sen bunlara bir cevab söyleyesin veyahut yüzlerine bakasın. Şimdi heman buyur kim taşrada Abdülvahhab’un elin bağlasunlar. Bunda öyle getürsinler ve Battal’a içeri girmeğe yol vermesinler, didi. Andan halife buyurdı. Cellâtlar taşra çıkdılar. Seyyid’e eyitdiler: Halife şöyle buyurdı kim Abdülvahhab’ın ellerini bağlayub getürün. Ot size yol yokdur girmeye didiler. Seyyid Hazreti bir kez cellâtlara hışımla baktı. Cellâtlar dahi gerüye çekdiler. Seyyid Hazreti Adülvahhab’un elin eline alub içeri girdi. İzzetle selam virdi. Halife iltifat etmedi ve yüzlerine dahi bakmadı. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya halife peygamber yerindesin. Zulm etme bizüm günahımuz bildür. Andan ne kim dilersen öyle, didi.. Andan halife dahi reva mıdur benüm handânıma hıyanetlik idesin. Hod Kayser’in kızın bana viresin. Yine Abdülvahhab’ı gönderesin. Gele uğurlaya. Bana bunun gibi oyun oynayasın, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Haşa kim ben ne mahmûr iş işleyem, bizim bu manadan haberimüz yokdur, didi.. Abdülvahhab Gazi dahi eyitdi: Ey halife ben peygamber yüzün görmüşem ve bana bu pehlüvanun nişanların dimişdür ve benüm ol oğlumdur, didi.. Kerem eyle müddeiler sözüne uyma. Bu yiğidin hatırın yıkma. Ol didiğiniz nesneler hep bu yiğide iftiradur ve ben dahi bu günlük yarınlık bir pir kişiyim. Hiç ömrümde bir kişiye hıyanetlik itmedim. İtmezim de, didi. Akabe Lâ’in eyitdi: Battal kızı sever idi. Geldin sen uğurladın, didi. Abdülvahhab Gazi and içdi kim benüm bu manadan haberim yokdur, didi.. Akabe eyitdi: Ya halife böyle sormağla iş olmaz. Buyur Abdülvahhab’un elin bağlasunlar ve boynun ursunlar. Bu nesne hoş âşikâre olubdur, didi. Halife buyurdu. Abdülvahhab’un elin bağladılar. Cellâtlar kılıç çeküb yürüdiler ki uralar. Seyyid Hazreti durduğı yerden sıçradı ve cellâda bir pûşt-pay şöyle urdı kim debesi üstüne yıkıldı. Andan kılıcı elinden aldı, eyitdi: Ya halife anun günahın isbat eyle, andan öldüresiz, 163 didi. Akabe feryad eyledi. Hay gördünüz mü halife yüzüne kılıç çekdi. Şimdi senün kanın helaldür, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben kimsenin yüzüne kılıç çekmedim. Zalim elinden aldım. Sen yerinde otur. Ben dahi isteyim kızın hâlini bileyim, didi. Akabe eyitdi: Sen bir ayyâr kişisin. Çok mekirler bilürsin. Abdülvahhab’ı gönderdin. Kızı uğurlattın. Beni dahi bunun gibi kazaya giriftar eyledin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Kızın hâlin yine sen bilürsin. Ot ben Allah Te’âlâ’ya sığınub kızı isteyem. Kırk gün bana siz mühlet virün. Eğer kırk günden öte geçerse kızı bulmayub gelirsem sizin katınızda keştini olam, didi. Pes kamu maslahatdır, didiler. İşde Abdulvahhab Gazi zindana kodılar. Seyyid Hazreti dahi andan sürdi. Malatya’ya [142] geldi ve hikâyeti yarenlere bildürdi ve bir bir şerh eyledi. Yarenler dahi melul perişan oldılar. Seyyid eyitdi: Yarenler hele siz himmet dahi yoldaş eylen. Allahın fazlıyla bu gizli râzı âşikâre eyleyem diyüb câme mübeddel oldı. Yarenleri dahi veda idüb azm-i Rum kıldı. Çün bir iki gün gitdi. Birgün kuşluk vaktinde gördi kim bir kişi gelür. Bir elinde süpürge ve bir elinde bir kalbur gelirken yoldan sapdı. Seyyid dahi ardından irişdi, eyitdi: Ya Arabî kande gidersin, sen Muhammedilere benzersin. Muhammedilerin casusu olmayasın. Ol eyitdi: Ben Muhammedilerin casusu değülem. Bu yakın köydenim, buğday almaya giderem, didi. Seyyid eyitdi: Herze söyleme diyüb başına bir iki kamçıyla urdı. Andan eyitdi: Ey yiğit beni öldürme. Ben Kayser’den Akabe’ye name iletürem, didi.. Seyyid eyitdi: Yalan söylersin eyitdi: İşde name diyü süpürgeden çıkarub Seyyid’e virdi. Okudu. Gördi kim yazmış. Lutf etmişsin benim kız karındaşım bana göndermişsin. Gelüb değdi. Ben dahi deniz içinde bir ev bünyad eyledüm ve anun içinde gizledim. Hezârân Battal olursa anun yöresine uğrayamaz, dimiş. Seyyid Hazreti eyitdi: Dahi haberin var mı? Ayruk ne haberim vardur, didi. Seyyid bir kılıç urdı. Lâ’in iki pare oldı. Andan Seyyid Hazreti yürüdü, iki günde yine gördi kim bir kişi gider. Bir balık ağı arkasında getürdi. Seyyid dahi at sürüb üstüne vardı ve eyitdi: Ya Arabî kande gidersin. Ol eyitdi: Ben Arabî değilem. Seyyid eyitdi: Yok sen Muhammediye benzersin. Şayet casus olasın, didi. Ol dahi and içdi kim senün didiğün değilem. Seyyid eyitdi: Tiz doğru söyle yohsa şimdi çaldım, eyitdi: Benim adım Şamil’dür. Akabe’den Kayser’e name iletürem, didi.. Seyyid eyitdi: Sen Akabe’nin namesin bana göster. Ben de Battal’ın başını sana gösterem, didi.. Nameyi ağın içinden çıkardı. Seyyide virdi. Okudu, yamış kim Zinhar sakın. Battal kızdan ötürü ol tarafa azm eyledi. İmdi bunda şöyle koygıl, idübdür kim kırk günden kızı getürmeyicek olursa başını şart kodı. İmdi ki sakın Battal ayyar kişidür, dimiş ve altı ayet İncilden yazmış kim kızın boynuna bağlayasın. Battal’ın şerrinden emin ola, didi. Çün Seyyid Hazreti nameyi okudu. Ana eyitdi: Var imdi git didi.. Ol eyitdi: Namesiz kande giderim ve hem Battal’ın başını göster göreyim, didi. Seyyid Hazreti kendi mübarek başını ha gör, 164 didi.. Lâ’in eyitdi: Ol senün başındır. Seyyid eyitdi: Tiz iman arz eyle. Benim Battal, didi. Herif herzeye başladı. Seyyid bir kez çaldı. Anı dahi iki pâre eyledi. Andan nameyi alıb kendüyi dahi anun suretinde koyub çün Kayser’in katına irişdi ve nameyi önünde kodı. Kayser nameyi okuyub ahvali bildi. Buyurdı. Bu kişiyi alun kızın katına iletin. Görsin nice sarb makam düzmişem ve hem dahi bu duaları kızın boğazına kendü eliyle bağlasun, didi.. Andan Seyyid Hazretini alub bir zevraka bindiler. Ol makama geldiler. Derman-ı Hakk Seyyide nazar kıldı. Gördi kim deniz içinde bir köşk dört direk üstünde. Kabusını açub nerdüban bırakdılar. Seyyid ve hadim yukaru çıkdılar, [143] gördiler kim kız taht üzerinde ve başında kıymeti tâc-ı mâh-ı tâbâna benzer ve on iki karavuşlar karşusunda el bağlayub dururlar. Seyyid Hazreti ol İncil duaların kızın boynuna bağladı. Andan Hümayun buyurdu. Seyyide bin altun virdiler. Seyyid dahi gördi kim halvet hemandem hadimün boğazın tutub tiz boğdı ve kılıç çeküb ol karavuşları depeledi. Çün kızın dâyesi bu hâli gördi. Tiz seğirdüb Seyyidin mübârek ayağına düşdi ve Müslüman oldı. Andan tiz kızı bağlayub ağzına destmâl takdı ve dahi aldılar. Gece olıcak her ne kim yarar nesneler var ise aldılar ve bir zevraka binüb kenara çıkdılar ve bir iki at bulub birine dayesini bildürdi ve birine kızı bindürdi ve birine kumaş yükletdi. Andan revane olub kandesin Malatya didi. Seyyid Hazreti ol dem hiç yolca gitmedi. Heman önüne gelen eğer dağ ve eğer sahra dimedi. Doğru yürüdü. On iki günde Malatya’ya irişdi. Yarenler çün Seyyid Hazretin gördiler. Azim şad oldılar. Seyyid dahi yarenlerine hikâyeti bir bir şerh eyledi ve Akabe’nin namelerin bulduğunu ve kızı nice uğurladığını hikayet eyledi. Kamu yarenler Seyyid’e hayır idüb mübarek ayağına yüzler sürdiler ve Hakk Te’âlâ Hazretlerine şükürler kıldılar. Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler acibdür halifeye dahi aguyu ol melun vermediyse ve yarenlere dahi vermediyse hele siz dahi göresiz kim anun dirisine ben dahi neler iderem. Ta devr-i kıyamete dek söylene, didi. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti kızı isteyü gitti. Otuz yedinci gün oldı. Andan Akabe Lâ’in halifenin katına geldi eyitdi: Ey halife uş malum oldu ki otuz yedi gün oldı. Battal dahi gelmedi. Malum oldı kim Battal kaçdı ve bildi kim bu işleri anlar itmişlerdür, didi. Ol dem halife buyurdı. Abdülvahhab’ı getürdiler. İşkence eylediler. Şöyle kim ağaç zahmından Abdülvahhab’un mübarek vücudu şerha şerha oldı. Andan iki gün işkence eylediler. Buyurdı. Meydan yerinde darağacı dikdiler ve Abdülvahhab’ı Gazi’yi dest be dest ol ak sakal birleh toza toprağa belenmiş. Dârun dibine getürdiler. Ol dem Abdülvahhab’ı Gazi nara urub eyitdi: Ya Bağdat kavmi bilün ve âgâh olun kim Akabe melun bana bühtan eyledi. Seyyid Hazreti hod kırk günde gelem diyü vaad eyledi. İmdi bugün tamam otuz dokuz gün oldı. Pes söylen bu kişi bu günlük dahi sabr eylesün ve eğer Seyyid Hazreti irte dahi gelmezse andan bu kişinin hatırı dahi dilerse öyle 165 eylesün, didi. Andan Bağdat halayıkları kamusu maslattur, didiler. Berdâr itmediler. Akabe Lâ’in eyitdi: Ol gelmez heman berdâr eylen, deyi gördi. Çare idemedi. Hele ol gün karar eylediler. Eznecanib bu taraftan Seyyid Hazreti yolda Bağdat’a gelürken, Resul Hazretin sallallâhü teâla aleyhi ve selem gördi. Seyyid’e eyitdi: Ey ciğer gûşem tiz dur yukarı irte olunca Bağdata eriş. Benim alemdarım Abdülvahhab’ı Akabe Lâ’in helak etmesün, didi.. Hemandem [144] Seyyid Hazreti uyanu geldi. Tiz kızı ve dayeyi alub şöyle gitdi kim kuşluk vaktinde Bağdata irişdi. Gördi kim halayık kalabalık etmişler ve darağacı dibinde dellallar nida edüb dururlar ve Badü’l-Vahhab pirin mübarek elleri bağlu ve mübarek boğazında kemend, kızıl kana gark olmuş ve saçı sakalı toza gark olmuş. Seyyid Hazreti çün gördi. Bir kez âh eyledi ve eyitdi: Gördün mü melun Akabe ol pir mübareğe ne cezalar ider, diyüb bir kez ra‘dıvâr bir nara urdu ve donlu Bağdat kavminün üstlerine heybet oturdı. Andan gördiler kim Seyyid Hazreti bâd-ı saba gibi kızı dâyesiyle peşine almış çıka geldi. Akabe Lâ’in çün anı gördi. Halifenin katına gelüb eyitdi: Gördünüz mü Battal-ı Kattal ne işler işledi. İşde kızı yine getürdi. Gördi kim Abdülvahhab helak olur. Anınçün getürdi ve isbat oldı kim Abdülvahhab uğurlamış. İmdi anun ukûbeti ıskalamakdur. Zehi ayyarlar ki padişahun handânına kasd idiciler, didi.. Bu taraftan Seyyid Hazreti sürdi, doğru dâr dibine geldi ve Aşkardan inüb Abdülvahhab’un ellerin çözdi ve bağrına basdı. Abdülvahhab dahi Seyyidin mübarek ayağına düşdi ve eyitdi: Ey şâh-ı cihan gör ki melun Akabe bana neler eyledi. Acibedür bu işleri ol itmediyse, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben dahi bildüm ki ol melun bu işleri itmiş, zünnar kuşanur imiş. Münafık imiş. Göresin kim ben anun dirisine neler iderim, didi.. Andan Seyyid Hazreti buyurdı: Abdülvahhab’ı tımar eylediler ve kendü sürüb halifenin katuna geldi. İzzetile selam virdi ve eyitdi: Ey halife niçün böyle kâfirlerin sözüyle ol pir azizün hatırın yıkdun ve Muhammedü’l- Mustafa’nın yüzün gördi. Şunun horluklar ittirirsin vaade dahi henüz tamam olmadan yarınki gün Allah Te’âlâ Hazretlerine nice cevab viresin. Hakk senden sormıyacak mıdur? Ben dahi gece gündüz din yolunda baş oynadam. Sen böyle kâfirin sözüyle benüm yâr-ı gârım olan kişiye böyle horluklar ittirürsün. İşde vardum. İstanbul’dan kızı getürdim. Ben hod senün içün bunca iyilük iderem, didi.. Halife dahi be-gâyet sermsâr oldı. Başını aşağa saldı. Seyyid Hazreti yine eyitdi: Bu işleri hep bu kâfir itmiş ve kızı uğrulaybp Kostantin’e göndermiş ve senün atana aguyu bu vermiş. Kâfir melun imiş, didi.. Akabe dahi bu sözleri işitdi. Lâ’in feryad etmeğe başladı, eyitdi: Görün Müslümanlar bunun fitneliğini padişahun handânına kasd eyledi. Şimdi geldi. Bunun gibi sözler söyler. Kızı uğruladı. Gördi kim Abdülvahhab helak olur. Yine getürdi, didi. Bari istiğfâr eyle. Suçun bil ve dahi halifenün eline düş. Füzulluk ideceğine miskinlik eyle, didi. Seyyid Hazreti 166 dahi eyitdi: Ya sen utanmaz mısın gizli din tutarsın ve ömrünü zerkile geçürirsin. [145] Hakk Hazreti Gayyûre padişah’dur. Diledi kim seni rüsvay kıla. Senün ol tahsin fiilüni âşikâre ide ki seni bana düleşdirdi. Hele göre senkim ben dahi senün dirine neler idevüm. Ta devr-i kıyamete değin söylene, didi. Akabe Lâ’in feryad eyledi. Seyyid Hazreti yerinden turu gelüb eyitdi: Ey ehl-i Bağdat bilün ve âgâh olun. Bu kişi kâfirdür ve ehl-i zünnardır. Bu fitneleri hep bu idübdür. Diledi kim aramıza bir fitnelik bırağa, didi. Akabe dahi yerinden duru geldi. Ey Müslümanlar reva mıdur ki bu kişi benüm hakkımda kâfirdür diye ve bunun gibi sözler söyleye. Ben iki rekât namazda Mushafı tamam hatm idem ve yedi kez hacca vardum. Benüm hakkumda kâfirdür diye kızı İstanbul’a sen gönderdin, diye bana ne tan eyler. Hâşâ kim ben bunun gibi işler idem. Ey halife benüm hakkım bundan alıver. Yohsa yarın senün yakanı yapışacağım, didi. Seyyide eyitdiler: Ne ravdur ki bunun gibi sözler söylemek kızı sen aldın yine sen getürdin. Bari özrün dile ne lazımdur ki dünyaya bir bunun gibi âlim gelmedi ola ve din yoluna iki bin hutbe tasyih etmişdür ve bunca âlim şakiredleri vardur. İmdi bunun gibi kişiye iftira etmek iyü değildir, didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Her kim bunun ardında namaz kıldıysa namazı caiz değildir, diyüb, sundı ol nameleri çıkarub halifenin eline virdi ve eyitdi: Akabe’nin hattın hod sen bilürsin, didi.. Halife çün okıdı yüzü kızardı. Akabe’ye eyitdi: Ey hâce bu ne ahvâldür bu hat senün değil midür, didi ve eyitdi: Ben seni Müslüman sanurdım, sen hod kâfir imişsin ve münafık imişsin didi.. Akabe feryad edüb eyitdi: Ya halife bu kişi ayyâr kişidür. Her kimün hattın dilerse yazar, yazıya inanma, didi. Seyyid Hazreti yine Kayser’in namesini çıkarub sundı. Halife okıdı. Yazmış ki kızı bana göndermişsin. Gelüb dikdi. Ben dahi deniz içinde bir ye bünyâd eyledüm. Hiç ifride yolu yokdur, dimiş ve çok özürler dilemiş ki senün itdüğün iyiliği meğer İsa yerine getüre demiş. Çün halife anı dahi okıdı, eyitdi: Ben seni Müslüman sanurdum. Sen hod münafık imişsün, diyüb kamu ahvâlı donlu halayıklara bildirdi. Kamu vezirler ve beğler dembeste hayran oldılar. Andan Akabe Lâ’in eyitdi: Hâşâ bu didüğü gerçek ola diyüb feryad eyledi. Halife buyurdu. Kızı getürdiler. Perde ardından sual idüb eyitdi: Seni kim uğurladı. Gerçek söyle ve İstanbul’a kim iletdi, didi.. Hümayun eyitdi: Ben Battal uğruladı. Akabe’nün haberi yokdur, didi ve bu işleri Akabe’ye bühtandır, didi.. Akabe yine feryad eyledi. Ey Müslümanlar gördünüz mi? Az kaldı kim beni yok yere helak idesiz, didi.. Ol kavm yine Seyyid’e eyitdiler: İş bunun gibi hareketler nere vardur, didiler. Seyyid eyitdi: Tiz bana bir İncil kitabı getürün, didi.. Vardılar İncil getürdiler. Seyyid sure-i Meryem’den beş ayet okudu. Kıza eyitdi: Bu ayetler seni tutsun. Eğer gerçek söylemezsen, didi.. Kız andan eyitdi: Ey kavm gerçek söylerem. Battalın ve Abdulvahhab’un [146] bunda suçları yokdur. Beni İstanbul’a Akabe virdi. Battal geldi. On 167 bir karavuşum öldürdü ve dâyemi Müslüman eyledi. Benüm bidüğüm budur, didi. Akabe yine feryad eyledi, eyitdi: Battal kızı korkutdu. Sözün tutar didi.. Seyyid Hazreti yine eyitdi: Ya halife bana destur ver. Bunun evin bir kez arayım. Elbette bir küfür nişanın bulurum, didi.. Âlimler dahi revadur didiler. Halife destur virüb bir iki âlimler birleh Seyyid Hazreti durub Akabe’nin evine geldiler. Ne kadar ki istediler bir dürlü küfür nişanın bulamadılar. Halife ile Mushaf-ı din nişanları buldılar. Seyyid Hazreti âcize kaldı, eyitdi: Ey Hakk bu iş sana malumdur. Ahir bu kişi kâfirdür. Beni bu halayıkların arasında şerm-sar eyleme. Be-Hakk-i Enbiya ve evliya didi.. Ol dem Seyyid Hazreti bu dileği derken geldi kim bir kapudan çıkub gideler. Ol dem Seyyidin mübarak gözi bir kapuya dahi dûş oldı. Gördi kim kapu bağlıdur. Derhal içerü girdi. Gördi kim dopdolu saman amma karaca günlük kohusu gelür. Seyyid buyurdu. Samanı taşra çıkardılar. Temiz eylediler. Seyyid Hazreti gördi kim mermer pûş kaldırub yer altına nazar kıldı. Gördi kim bir câh nerdüban asılmış ve iki keşişler nâkûs ellerinde döne dururlar. Seyyid Hazreti ol keşişlerin ellerin bağladı. Taşra çıkardı. Ol âlimler anı gördiler. Dembeste kaldılar. Andan sürdiler. Halife katına geldiler, getürdiler. Seyyid Hazreti dua eyledi. Akabe Lâ’in anı görünce il gün içinde yüzi kara oldı. Lâ’ini direme tutdı. Halife buyurdı. Akabe’nin ellerin bağladılar ve keşişlerin başların kesdiler. Ol dem halife duru geldi. Seyyid Hazreti’nün mübarek elin bûs edüb ayağına düşdi ve özrün diledi ve yanına tahta geçürdi ve dahi Abdülvahhab’ı bağrına basub gözlerin öpdi. Helallık diledi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Şimdi ya halife bu melunu sen bana vir. Hakkım alayım, didi.. Halife eyitdi: Ey pehlüvan-ı âlem sen bilürsin her niçe kim mübarek hatırınız dilerse öyle it, didi.. Hemandem Seyyid Hazreti duru geldi. Akabe’nün burnun ve iki kulağın kesdi ve buyurdı. Donların soydılar ve sakalın yoldılar. Yüzüne kara sürdiler ve boğazına ip takdılar, tamam Bağdat şehrin gezdirdiler. Halife dahi Akabe’nin sarayların ve malların Seyyid’e bağışladı. Pes halife Seyyid’e ve Abdülvahhab’a ağır bahalu donlar giyürdi. Üç gün Akabe’yi şehirde gezdirdiler. Görenler yüzüne tükürüb lanet eylediler ve üç günden sonra Seyyid Hazreti destur diledi. Halifeye vedaa idüb azm-i Malatya eyledi. Çün andan Malatya’ya gelüb Akabe’yi dahi belesince getürdi. Emir Ömer ve kamu yarenler dahi karşu geldi. Seyyid birleh görüşüb ayağına yüzler sürdiler ve bu hâli görüb Seyyid’e hayır dua kıldılar ve erliğine tahsin eylediler. Çün şehre gelüb girdiler. Seyyid Hazreti bunlara sergüzeştini hikayet eyledi. İşiden yarenler dembeste kıldılar ve Akabe’yi dahi şehirde gezdirdiler. Yüzüne tükürüb lanet eylediler. Seyyid Hazreti ol dem Akabe’ye eyitdi: Ey Lâ’in gel mürtedliği terk eyle. Muhammed dinine gir Müslüman ol, didi. Lâ’in [147] eyitdi: Müslüman olmazam. Ot bir name yazayım. Kayser’e göndereyim. Beni satun alsun, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Hoş nola yaz, didi. Andan Akabe name 168 yazub, eyitdi: Ez-berâ-yı nâr nur rüsvay oldum. Battal bana türlü türlü azablar eyledi. İmdi ben senün havâdârınum size çok vefa eyledüm. Beni esiri ki satun al didi. Ol dem bir kâfir bulub nameyi anunla gönderdiler. Çün name Kayser’e irişüb okıdı. Ağlayub kamu beğlerin katına okudu ve bunlara eyitdi: Gelün her biriniz birer nesne vir ki ol havadarımızı Battal’ın elinden halas idelim, didi. Andan on bin altun ve on kılıç ve on bedevî at ve iki yüz kul birleh vezirin bile koşdı. Kayser gönderdi. Çün bunlar Malatya’ya geldiler. Seyyid Hazreti buyurub, eyitdi: Emir Ömer ol malı ol kâfirlerden alsun ve Akabe melunu koyuversin ve benüm içün sual iderse hastadur, diyüvirsinler. Zira ben ol melunu diri komazam, didi.. Hele şimdi koyuversünler, didi. Emir Ömer dahi ol malı aldı. Akabe’yi anlara virdi. Alub Akabe’yi bunlar çün yol revane oldılar. Seyyid Hazreti dahi bunların ardınca süvar olub irişdi. Gördi kim bunlar bir ağacun dibinde konmışlar, karşu bir kişi dahi gelüb Seyyid Hazreti tiz bunun önin aldı ve eyitdi: Kimsin? Ol kâfir eyitdi: Akabe’nün kuluyam. Kayser’e nâme iletirim, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Getür nameni göreyim, didi. Lâ’in nameyi virdi. Seyyid Hazreti okudı. Yazmış kim: Ey melik senün devletünde Battal’ın çengâlından kurtuldum, diyü. Kayser’e yazmış kim sen benim atamsın ve Kayser de ana yazmış kim anda Bağdat Kadısı ol ki bunda tamamet Rum vilâyeti senündür, dimiş. Çün Seyyid nameleri okudu. Derhal o kâfiri depeledi. Andan Akabe’nin katına geldi ve Kayser’in namesin ana sundı. Mel‘un okuyub şad oldı. Seyyid Hazreti o gece veziri depeledi ve Akabe’nin boğazına kemend dakub yola revane oldı. Akabe Lâ’in eyitdi: Beni satdın niçün tutarsın Seyyid eyitdi: Benüm seninle dahi işim çokdur. Hiç bilür misin bana neler etdin, didi.. Andan sürdü. Şammas Pirin deyrine gelüb kapuyu kakdı. Şammas eydür: Kimsin? Seyyid Hazreti eydür: Battalım Şammas eyitdi: Ey sultan-ı âlem ben sana münker oldum, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ne sebebden? Şammas eydür: İşittim Akabe’yi yine satmışsın, didi.. Seyyid eyitdi: Hele kapuyı açgıl Şammas kapuyı açtı, gördi kim Akabe’nin elleri bağlı boğazında kemend ve burnu ve kulağı da kesilmiş. Yüzüne tükürüb ensesine bir iki sille urdu ve Seyyid’e eyitdi: Ey sultan-ı âlem sana katı melûl oldum, idi. Bu melunu satmışsın işitdim, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Hay ben bunu diri mi korum, türlü türlü azab ile öldürsem gerek, didi.. Andan Seyyid Hazreti irteye değin Şammas ile sohbet eyledi. Çün irte oldı. Şammas’a veda idüb Malatya’ya geldi. Akabe’ye dahi çok azaplar eyledi. Akabe yine Seyyid’e eyitdi: Name yazayım, Kayser yine beni satun alsın, didi. Seyyid yine rıza virdi. Lâ’in yazub nameyi Kayser’e gönderdi. [148] Çün nâme Kayser’e irişdi. Okuyub melûl oldı. Yine vezirlerin katına çağırdı. Akabe’nin hikâyetin bunlara dahi bildirdi. Vezirleri eyitdiler: Ya melik eğer genc-i âlem hazinesin düşürüb Battal-ı Kattala virsen elinden halas idemezsin. Ta kim Battal-ı Kattal şimden gerü anı alışık 169 ol deyince elinden komaz. Pare yokdur, didiler. Kayser yine eyitdi: Hoş ya pes nice idelim, didi. Vezirleri eyitdiler: Heman cevab biz kim gerekse oldur, gerekse koyuvir, her ne itdi ise sana itdi. Bize ne itdi, digil didiler ve eğer Akabe bunda gelür ise ey melik elinde Battal bunda bize dahi bir iş geçer, bilmiş ol didiler. Kayser yine eyitdi: Yok işde bu defa dahi satun alalım, didi. Andan yine elli at ve yirmi kul, on bin altun eylediler. Bir iki ruhban ile gönderdiler. Seyyid Hazreti yine Akabe’yi bunlara virdi, alub gitdiler. Çün yakın gelince ayruk bir yerde karar idemediler. Seyyid Hazreti’nin korkusundan heman kaçub gitdiler. Kayser’e haber virdiler. Uş Akabe geldi, didiler. Kayser kamu beğler danışdılar kim Battal-ı kattal bu Akabe’yi niçe diri koyuvirdi, diyü söyleştiler. Andan karşu gelüb Akabe’yi şehre getürdiler. Akabe geldi. Kayser’in elin öpdi ve çok ağladı. Kayser eyitdi: Ya Akabe sen benim atamsın. Anda Bağdat Kadısı idin. Bunda tamamet Rum vilayeti senündür, didi.. Akabe melun yine eyitdi: Ey melik benüm şol kadar malım var idi kim hesabı yoğ idi. Kamusunı Battal-ı kattal elimden aldı. Beni yoksul eyledi, didi ve dahi Kayser’e eyitdi: Ey melik çün bana virmek istersen, Rumun kadılığın vir imdi bana destur vir kim ben dahi her ne buyurub hükm edersem öyle ideyim, didi.. Kayser eyitdi: Hoş ferman senündür. Ben de dahi ol işe karışmıyam, didi. Andan Kayser buyurdı. Rumun kadılığın Akabe’ye virdiler. Peylün ve pernus giydi ve küfre meşgul oldı ve beline zünnâr bağladı. Dürlü dürlü bidatlar çıkardı. Şöyle kim öküze keçi diyü ad virdi ve keçiye dahi tavuk adı kodı ve meclisler kurub şarab içdi. Kâfirlerin mürtedleri oldı ve dahi on ayyar düzdi. Anlara eyitdi: Her kim pazara öküz getürürse keçi diyü satun alın ve keçiye tavuk deyi alın, didi.. Böyle bidatlar eyledi. Kayser dahi bu hükme razı olub her ne buyurursa tutdılar ve bu nevile Akabe Lâ’in Rumda kaldı. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti Malatya’da yarenleriyle bir oturub musâhabet ederdi. Meğer Seyyidin bir muhibbi var idi. Adına Mihenk-i Hindi dirlerdi. Zâhiri kâfir suretinde buyurdı. Feemmâ ma‘nîde Müslüman idi ve Seyyid Hazretinin sadık yâri idi. Ol dem içerü girib Seyyidin önünde yüz yere urdı. Dua edüb eyitdi: Ey sultân-ı âlem revamıdur ki anun gibi melunu koyuverdün. İstanbul’da şimdi bunun gibi bidatlar eyledi ve kanunlar kodı. Bir kişi bazara öküz getürse keçi derler ve keçiye tavuk dirler. Öküzü keçi bahasına ve keçiyi tavuk bahasına alurlar ve buna benzer dahi bidatları ve er kamu halk şimdi Akabe’nin elinden âcize kalmışdur, didi.. [149] Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Mihenk gam değil sen var. Ben dahi senin akabince inşallah varam melunun işini tamam idem, didi.. Andan Mihenk revâne oldu. Seyyid Hazreti dahi câmeyi mübeddel olub yarenlerine eyitdi: Himmetüniz benümle olsun. Ben Rumdan yana giderem. İnşallah Akabe’nin hakkından gelem, didi.. Yarenler dahi Seyyid Hazretine hayr dualar eylediler. Seyyid Hazreti Aşkar-ı Divzadeyi sürüb 170 kandesin. Akabe didi.. Çün gece gündüz sürüb İstanbul’a yakın geldi. Saz selbin bir yerde pinhan eyledi. Andan donların tebdil idüb şehre girdi. Gice vaktinde Mihengin evine gelüb kapu kakdı. Mihenk kapuyı açtı. Seyyid Hazretin içerüye aldı ve mübarek ayağına yüzin sürdi. Çün oturdılar. Seyyid Hazreti sual eyledi, eyitdi: Ya Mihenk ol melun şimdi dahi ne işler, didi. Mihenk eyitdi: Ey şiri Hakk hiç sorma âlemi yakdı, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Mihenk hele ben anı bir ele getüreydim, didi.. Hele ol gece geçti. Çün irtesi oldı. Seyyid Hazreti durdı. Akabe’nin mahkemesine geldi ve gördi kim Akabe oturmış donuz gibi pelün ve pernus giymiş halk dahi gelüb gitmekte. Seyyid Hazreti fikre varub, eyitdi: Acibe ben ne tarîk ile bu melunu bir elüme getüreydim, didi.. Andan sürdi, bazara geldi. Gördi kim ol ayyarlar geldiler kim gördiler. Bir kişi bir öküz tutub durur, eyitdiler: Bu keçiye ne virelim. Ol kişi buna niçün keçi dersiniz. Bu hod öküzdür, didi.. Eyle diyicek ol yiğidi. tutub biraz sürüdüler ve hem dahi dikenk ile urdılar. Ayruk öküz dime diyü gittiler. Andan Seyyid Hazreti o kişinin katına geldi ve eyitdi: Bu öküzü ne bahaya virürsün? O kişi eydür: Hay öyle söyleme anlar buna keçi dirler ve keçi bahasına alurlar. Zulm iderler. Bizim hakkımıza bunun gibi bidatlar işler diyüb ağladı. Andan Seyyid bu kişiye çağırub öküzün bahasın virdi, eyitdi: Ey kişi giydüğün görki sen bana vir ve benim donumu ben sana vireyim, didi. Ol dahi çıkardı görkünü Seyyide virdi ve takyesini dahi virdi. Seyyid Hazreti dahi esbabın ana virdi ve öküzü alub pazara tutub durdı. Nâgâh ol ayyarlar çıka geldiler. Seyyid Hazreti’ne eyitdiler: Bu keçine ne virelim, didiler. Seyyid eyitdi: Bu öküzdür. Anlar eyitdiler: Keçidir. Seyyid eyitdi: Bari bunun kuyruğunu bana virün. Keçi pahasına alın didi. Andan keçi pahasına aldılar ve öküzü boğazladılar. Kuyruğunu Seyyid Hazretine virdiler. Seyyid Hazreti dahi ol kuyruğu alub Mihengin evine geldi. Mihenk Seyyidi gördi. Şad oldı. Seyyid Mihenge dahi hikâyetini bildürdi. Andan ol kuyruğu üstüvâr ile tıraş eyledi ve bir miktar mıh getürüb ol kuyruğa kamusın perçin eyledi. Demür ağaç gibi oldı. Mihenk gördi eyitdi: Ey sultan-ı âlem bunu neylersin? Seyyid Hazreti eydür: Ya Mihenk var bana bir avrat donu getür, didi.. Kaydum vardur didi.. Mihenk varub, getürdi. Seyyid Hazreti ol dem kendüyi bir avret şekline koydı. Andan [150] sürüb Akabe’nin mahkemesine geldi. Gördi kim bir kebir sarhoş olmuş ağlar ve eydür: Ben ne kılayım bu gün bir akçem yoktur, ma‘iş kılayım içeyim, dir. Seyyid Hazreti buna eyitdi: Gel ben sana yüz akçe virem. Sen eyit ki bu avret benüm avretimdür ve illa benden kaçar değil, didi. Ol kâfir dahi yüz akçeyi aldı. İkisi bile cenk iderek savaş ile mahkemeye geldiler. Seyyid eyitdi: Bu er benüm kaydım görmez. Ben bunun katında durmazam, didi.. Ol kebir dahi eyitdi: Benüm beslemeğe tâkâtım yokdır. Ancak yeter, didi.. Akabe eyitdi: Bu şeh gitsün. O kebir eyitdi: Benden üç talak boş olsun diyüb gitdi. Çün o kendi Akabe bir 171 kez Seyyide baktı. Gördi kim gözlerine ve kaşlarına âşık oldu eyitdi: Ya Hatun biraz otur, senün le işim var, didi.. Seyyid oturdu. Akabe dahi mahkeme halkına destur virdi. Yani hâlî eyledi. Andan Akabe eyitdi: Ya Hatun ben seni aluram. Seyyid eyitdi: Her ne kim dirsen râzıyım, didi. Andan Akabe Seyyidi içerüye davet kıldı. Çün girdiler. Seyyid gördi kim Akabeyi titreme tutdı. Seyyid eyitdi: Ne istersin? Lâ’in eyitdi: Murad ver Seyyid gördi kim bir falaka asılmış durur, eyitdi: Bu nedür? Akabe eydür: Buna halka derler. Seyyid eyitdi: Bunu neylerler? Akabe eyitdi: Bir kimesne şeriattan taşra iş işlese bunu anun ayağına geçürürler. Had ururlar, didi... Seyyid dahi eydür: Bâri bir göster bana niçe olur, didi.. Akabe eydür: Bundan güç nesne yokdur. Seyyid Hazreti eyitdi: Billah bana göster ki beni sürsen bir göreyim, didi.. Akabe halkayı indürüb ayakların geçürdi, eydür: İşde şöyle kılurlar derken Seyyid Hazreti dahi tiz donların çıkarub halkayı muhkem burdı. Hemandem Akabe’nin ayağın çengale asa kodı. Ol kuyruğu çıkardı. Akabe’ye eyitdi: Ey Lâ’in bu kuyruk bu kanundur kim sen kurdun ve ne mezhebdür ki işledin ve öküze keçi derler ve keçiye tavuk dirler, didi.. Akabe anı işidicek feryad etmek diledi. Seyyide eydür: Tanrı çün beni incitme didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Tiz bana söyle bu kuyruk keçi kuyruğu mıdur, yohsa öküz kuyruğu mıdur deyince, Lâ’inin ağzına destmal dakdı. Andan halvet yerde ol demür perçin olmuş kuyruk ile Seyyid Hazreti buna şol kadar had urdı ki Akabe’yi kızıl kana gark eyledi. Andan beyhûd asa kodı. Kendü dam üstüne ağub gitti. Gece vakti idi. Mihengin evine geldi. Hikayetini Mihenge dahi idivirdi. Mihenk dahi Seyyid Hazretine hayır dualar eyledi. Çün sabah oldı. Mahkeme halkı dahi kapuya geldiler, gördiler kim kapu dahi bağlu durur. Niçe kim çağırdılar, hayır gelmedi. Andan dam üstüne çıkdılar. Aşağı içeri girdiler. Akabe’yi ol hâlde gördiler. Feryad eylediler. Tiz Kaysere dahi bildirdiler. Kayser buyurdu. Tiz görün diyü buyurdu. Gönlüne korku düşdi. Ruhbanlar tiz gelüb gördiler kim Akabe kana bulanmış asılu [152] karaviş olmuş ve Akabe’nin hâli evvelkinden beş beter olmuş. Tiz Kaysere yine haber virdiler. Kayser dahi buyurdı. Tiz varun görün ve bunda getürün, didi.. Geldiler, gördiler kim Akabe’nin ağzından destmâli çıkardılar. Lâ’in feryad eyledi, eyitdi: Mesih Meryem Hakkı içün bana tımar eylen, didi.. Geldiler. Kaysere dahi ahvalin bildirdiler. Kayser eyitdi: Niçe etmek gerek kim ana bir elem irişmeye, didi.. Vezirleri eyitdi:ler Ey melik çare yoktur. Elbette Battal-ı kattal anı komaz bilmezüz ne tedbir idelim, didiler. Kayser’in bir veziri var idi. Eyitdi: Ya melik ana öyle gerekdür kim bir meydan ortasında bir bârgâh tutalar ve Akabe’yi dahi anda koyalar ve bin kişi müvekkel olalar. Gece gündüz bekleyeler ve katlarına asla yâd kimesne komayalar. Hekim anda vara tımar ede, didi.. Kaysere bu söz hoş geldi. Tiz buyurdı. Meydan ortasında bir bârgâh tuttılar ve Akabe’yi getürüb anda kodılar ve bin çeri bekçi kodılar ve cerrah gelüb 172 dahi melunu tımar etmeye meşgul oldı. Bu taraftan Mihenk dahi Seyyid Hazretine bu ahvâli bildirdi. Seyyid Hazreti dahi Rûmiyâne donlar giyüb merdân var, meydana geldi ve gördi kim haymeyi bin kişi çevre alub beklerler. Seyyid Hazreti bir fırsat bulamadı. Eyitdi: Ey Hudâyâ acibe ben gûnâ tarîk ile bir müdara eylesem bu haymeye girsem derken bunun üzerine beş on gün geçdi. Bir gün yine böyle fikir ederken gördi kim bir Frenk oğlunu bir çalık ete binmiş şunda ve bunda oynadıb yürür. Seyyid Hazreti dahi anun katına geldi ve eyitdi: Nicedür senün bu atın pek yüğrek midir, didi.. Frenk oğlunu eyitdi: Sen ne dersin, bu benim atım hakkında. Seyyid eyitdi: Yüğrek değildir. Firenk eyitdi: Hay bu benüm atım gibi böyle bir yüğrek at yokdır, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ol vaktin oynaturam ki bir hüner göster. Bunun yüğrekliğin bileyim, didi. Frenk eyitdi: Ne hüner istersin? Seyyid Hazreti eyitdi: Ma kuyruğu eline al. Andan ol haymenün kabusu önüne ilet. Anda göster ve eyit ki Akabe’ye Mevlânâ bu kuyruk öküz kuyruğu mıdur yohsa keçi kuyruğı mıdur, digil. Anda bu kuyruğu elinden bırak didi ve dahi pek kaçgıl, göreyim, ben dahi senün atun ne resme yüğrekdür, bileyim, didi. Andan Frenk oğlanı bî-akıl melun ol dem Seyyid Hazreti’nün elinden kuyruğu alub Akabe’nin karşusuna hayme kabusuna geldi. Andan Akabe’ye karşu ol perçin olmuş kuyruğu gösterib, eyitdi: Mevlana bu kuyruk öküz kuyruğu mıdur yohsa keçi kuyruğu mıdur deyince, Akabe hod kuyruğu dahi görünce Firenk dahi elinden bıraktı, kaçtı. Aklı gitmiş iken yine kendüye geldi. Bir kez feryad edüb eyitdi: Bire koman Battaldur, şu kaçub giden deyince, Allahu ekber kebiren gel gör kim imdi, ol bin kişi ol Firenk oğlunun ardınca düşdiler. Akabe’nin katında kimse kalmadı. Seyyid Hazreti gördi kim hayme hâli hemandem içeri girdi. Akabe’yi boğazından perk tutdı. Lâ’in feryad eylemeğe başladı. Seyyid Hazreti söyletmedi. Tiz Akabe’yi çarmığa gerdi. Diri iken heman Lâ’ini kasaplar gibi yüzüb derisini çıkardı. Lâ’ini canı cehenneme ısmarladı. Andan [153] Seyyid Hazreti hemandem derisini alub ol arada ayruk durmayub çıkub Miheng’ün evine geldi. Akabe’nin yerinde bir pâre et kaldı. Meğer ol bin kişi dahi vardılar ol Firenge irişdiler ve öldürdüler. Başın kesüb süngüye diktiler ve işde Battalın başı diyüb gezdirdiler. Çün haymeye geldiler. Gördiler ki Akabe’nin derisi yüzülmiş ve yerinde bir pare murdar et kalmış, güya kim yüzülmüş tilki etidir. Ayruk andan gayrı nesne yokdur. Tiz gelüb Kaysere haber virdiler, eyitdiler: Battal-ı kattal Akabe’yi öldürmüş didiler. Kayser dahi deryat eyledi. Beğler eyitdiler: Ey malik Battalı anı ol kadar ele getürdükten sonra nite diri koyuvire heman sen kendini sakın didiler. Çün Seyyid Hazreti Mihenge veda edüb Malatya’ya geldi. Kamu yarenler karşu geldiler. Seyyid birleh görüşdiler. Akabe’nin derisin görüb şad oldılar. Andan Seyyid Hazreti buyurdu. Akabe Lâ’inin derisine ot doldurdılar. Kal’a kabusuna asa kodılar. Andan raviler şöyle rivayet kılurlar kim kırk yıl Lâ’inin 173 derisi asılu durdı. Çün Seyyid Hazreti bu işi dahi tamam eyledi. Halifeye dahi name ile bildirdiler. Halife azim şâdlıklar eyledi. Seyyid Hazretine hayır dualar kıldı. Andan halife dahi iki dest-i hat ve iyü hil‘atlar Seyyid’e ve Emir Ömer’e gönderdi ve eyitdi: Rumdan yana göz kulak tutun ve casuslarınız eksik olmasun, diyü nâmede bildirdi ve dahi işde Kayser-i Rum her yıl halifeye ve Seyyid Hazretine haraç vermeye razı oldı ve her yıl dahi gönderdi. İşde diyar-ı İslam dahi Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nin sâye-i devletinde bu hâl ile yemekte ve içmekte kaldılar ve bir zaman dahi bunun üzerine geçti ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed’e salâvat. Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Hindistana Varup Kara Divi Katl Ettiğidür Râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet etmişlerdir kim, Seyyidin üç oğlu var idi. Biri Ali ve biri Nezir ve birisi Beşir idi. Amma Ali hûb yiğit idi. Mektebde okurlardı. Birgün geldiler, hocalarına hediye istediler, nesne bulunmadı, virmeğe Seyyid Hazreti arkasından giydüği kaftanı çıkardı. Oğullarına hediye içün virdi ve eyitdi: Ey oğullarım iletün üstadınuza virün ve çok özürler dilen kim yine inşallah gazadan gelicek ana dahi hizmet idevüz, didi. Çün Seyyidin hatunu Gülendam bu haberi işitdi. Seyyid’e yetdi Ey sulatan-ı âlem reva mıdur ki senün gibi pehlüvan âlemde manendin olmaya. Bugün oğulların üstazına hediye vermeye bir pulun bulunmadı. Çıkardın arkandan kaftanın virdin. Hod bu dünyadur sağlık ve sayruluk var. Niçün biraz dünyalık idinmezsin, gerek olur, didi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Gülendam sen işitmedin mi benüm Resûlüme her gün bu denlü altun ve gümüş kâfiristandan haraçlar gelürdi. Kamusın dervişlere ve fakirlere bahş iderdi. Kendü varsa kanden artık bir pulunu [154] komazdı ve Hazret-i Ali dahi öyle iderdi. Bunlar dünyaya meyl eylemediler. Her ne kim iderlerdi. Allah rızası içün iderlerdi. Ben dahi anlarun aslındanum. Asıl hod hata kılmaz her ne idersem, Allah rızası içün eylerim. Dünyalık cem eylemek benim elimden gelmez, didi. Andan Gülendam eyitdi: Ya pes nicedir, Emir Ömer bunca hazine cem ider ve günde bir iki don değiştirir, giyerdi. Seyyid dahi eyitdi: İmdi sen melul olma ben anun kızın dilerim. Gülendam eyitdi: Dile imdi virürse, didi. Seyyid Hazreti durub Emir Ömer’in katına geldi. Selam virüb oturdı. Biraz esnâl-i kelamdan sonra eyitdi: Ya Emir Ömer işittim ki senün malın çoğ imiş. İmdi ol ki ehlullâhidir malı cem itmez, didi. Emir Ömer eyitdi: Ya sultan-ı âlem eğer malım çok ise nola kızım dahi vardur. İrte bir iyü güveyi elüme girse kızım malım birleh ana virürüm. Eğer bir iyü güveği bilürsen bize bildir. Kızım ana vireyim, didi. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: İyü güveyi istersen gel imdi bana vir, didi. Emir 174 Ömer eyitdi: Senün hod vardur, Taryon’un kızı, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Benüm Resûlümün hod dokuz idi. Benüm iki olursa nolur, didi. Emir Ömer eyitdi: Nola eve varayım diyüb ve bir meşveret idem, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ver gel, didi. Emir Ömer durub evine geldi ve hikâyeti hatununa bildirdi. Hatunu eyitdi: Ol kızı neyle alur, bir pulu yokdur. Gece sovuktan yatamaz ve her kande varursa evlenür, didi. Kız dahi anda hazır durdı, eyitdi: Nola anun her uzvusuna bir avret gerekdir, didi. Ol dem anası kakdı. Kızın ağzına bir yumruk urdı. Kızın ağzın burnun kızıl kana gark eyledi ve eyitdi: Hiç değül senün ananla pazarun vardur, didi.. Emir Ömer dahi eyitdi: İşde kızın dahi meyli vardur. Nice etmek gerekdür. Eğer virmezsen biz görmeden bunlar birbirine bilüşürler, didi. Anası eyitdi: Bari Battal’dan çok mal iste. Anun hod nesnesi yokdur ki vire. Andan kurtuluruz, didi. Emir Ömer eyitdi: Ne dileyelim? Hatunu eyitdi: Ol ak fili kim Hindistan’dadur ve üstünde altun çetr ile ve ayağın hal hal ile getürsün ve yüz kızıl korçak deve ve yüz at-ı Arabî ve yüz at-ı Rûmî ve yüz at-ı Tatarî her biri murassa eyerlü ve üstünde yarısı oğlan yarısı kız ola. Bunları dile, bunlar hod bir mecâl nesnedir, ele girmez feragat olur, didi. Andan Emir Ömer durub Seyyid Hazreti’nin katına gelüb bunları taleb kıldı. Seyyid Hazreti yok dimedi. Hoş ola ot bana bir yıl mühlet vir ki, didi. Andan Emir Ömer’le çün vadeyi perkittiler. Durub Seyyid Hazreti tiz makamına gelüb hikayeti hatununa dahi bildirdi. Yarenler dahi işitdiler, kamusı bu işe ve Emir Ömer’e melul oldılar andan Seyyid Hazreti’ne gelüb eyitdiler: Ey sultan-ı âlem ol didüğü nesneler ele girmez, gel kerem eyle ferâgât ol, didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler er oldur kim kavlinden dönmeye ben kavl eyleyüb boynuma aldum. Elbette Hindistan seferin itsem gerekdür. [155] Hakk Teâlâ başıma ne yazdıysa görsem gerekdür, didi. Andan dün buçuğuna değin yarenler ile sohbet eylediler. Ol dem oğulların hatunun ve yârenlerin veda idüb Aşkar-ı Divzadeye süvar oldı. Andan tevekkeltü alellâh diyüb azm-i Hindistan eyledi. Her kande uğrasa şikâr iderdi. Tamam üç ay gitti. Birgün deniz kenarına irdi. Bir pınar önünde bir murgzâr gördi. Anda indi o etlerinden bişürüb sohbet eyledi, eyitdi: İlâhî bana sen inayet kudret ve kuvvet vir. Bu benden dilediklerin sen bana müyesser eyle, didi. Anda uyhusu gelüb biraz yatdı. Nâgâh Aşkar kişnedi. Seyyid Hazreti uyanu geldi, gördi kim Hızır peygamber çıka geldi. Seyyid’e selam virdi. Seyyid selamını aldı. Hızır aleyhisselam eyitdi: Ey ciğer gûşem tiz atına bin, didi. Seyyid Hazreti tiz Aşkara bindi. Yum gözin, didi. Gözin yumdı. Yine aç, didi. Açdı kendüyi denizin öte yakasında gördi. Secde-i şükr kıldı ve gördi ki otları zağferan ve karanfil ve zencefil ve aşağı yukarı gözetdi. Kimse görmedi. Bir avaz geldi kim ey ciğer gûşem imdi Hindistan budur. Tevekkelallâh kıl, didi.. Seyyid Hazreti andan revane oldı. Bir iki günden sonra bir sahraya irişdi. Gördi kim bir bağ çevre divarı 175 muaazam ve bağın orta yerinde bir köşk Seyyid Hazreti bağın içine girdi ve dolaşdı. Hiç ifrîde bulmadı. Acibe kaldı, eyitdi: Bunun gibi makamda bir kimse bulamadım bir haber soraydım, didi. Andan yine Aşkarı koyuvirdiği yere geldi. Aşkarı dahi anda bulmadı. Ol dem taşra çıkub piyade yola revane oldı. Akşam vaktinde bir şehre irişdi. Gördi kim bir muazzam içi dolu benî âdem kalabalık, fersek be fersek Seyyid geldi. Bir köşede karar eyledi. Çün sabah oldı. Seyyid Hazreti tan namazın kıldı. Gördi kim karşudan bir kişi gelür. Ana karşu varub sordı. Bu şehre ne dirler? Ol kişi eyitdi: Bu şehre Tantaniye derler, didi. Seyyid Hazreti sürüb Kal’anın kâbusuna geldi. Kapu dahi açıldı. Seyyid Hazreti içeri girdi. Gördi kim halayıklar işlü işine meşgul olub giderler. Yine bir demde Seyyid Hazreti gördi kim meğer şehrin padişahı Mihrasb dahi dört yüz kul birleh çıka geldi. Seyyid’e Mihrasb’ın gözi dûş oldı. Gördi kim bir yâl bâl ıssı kişidir. Mihrasb’a hoş geldi. Tiz bir kuluna buyurdı, eyitdi: Şol karşuda duran yiğidi alun saraya iletün. Ben gelince bir hoş görün, didi. Andan ol Ağlam Seyyidin katına gelüb eyitdi: Ey yiğit dur gidelim, padişah seni kendü makamına okur, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Senün padişahun kangı mezhebdedür? Ağlam eyitdi: Putperestdir ve putunun vezni kırk batman altundur ve müceff-i murassadur. Hiçbir padişahın bunun gibi tanrısı yokdır, didi.. Seyyid Hazreti herze söylersin, put ne itdür kim Huda ola putu balta ile paralamak olur. Huda oldur kim nazîri [156] yokdır ve hâlık kâinat ve mebde-i mevcudat-ı zemin-i âsuman, mâh-ı âfitâb vasf diliyle musavver olmaz ve senün padişahun bir it imiş. Ben kâfir kabusuna varmazam, didi. Galam dahi herseye başladı. Seyyid Galam’ı tutub iki kulağını kopardı yine eline virüb eyitdi: Var imdi ol put ki Huda dersin senün kulağın dürüst itsün, didi. Galam feryad etmeye başladı. Halayık dahi Seyyidin üstüne gulû eylediler. Seyyid Hazreti bir demde sekiz kişiyi depeledi. Seğirdüb Mihrasb’a haber virdiler. Mihrasb dahi atına binüb anda geldi gördi kim Seyyid Hazreti her kime bir yumruk urur, ayruk sesmez ve bir kimse mukabil olmaz. Bir kezden Mihrasb çağırdı, bire ok sepün, didi.. Seyyid Hazretine tîr-i bârân eylediler ve çok zahm irişdirdiler. Kan çok akdı ve ahşam irişdi. Seyyid Hazreti kendüyi uğrulayub leşkerden çıkdı. Bir virâneye geldi. Divar dibinde bir taşı mübarek başı altına koyub yasdık eyledi. Andan yatdı, uyudu. Bu taraftan meşaleler yakub gece vaktinden Seyyid Hazretini aradılar. Bulamadılar. Mihrasb dahi çün sarayına geldi vezirine dahi Behnam derler idi. Eyitdi: Ya Behnam bu ne kişidir, div midir veya peri midir kim hergiz bunun gibi adam görmedim. Acen şimdi kançerü gitdi ola, sen dahi reml urgıl bileydik, didi.. Ol gece Behnam dahi Resûl Hazretini sallallâhü aleyhi ve sellem düşünde gördi. İlerü varub Resûl Hazretinin önünde iman getürdi. Müslüman oldı. Resul Hazreti eyitdi: Ya Behnam şol dünkü gün sizünile cenk iden pehlüvan benüm ciğer-gûşem 176 Seyyid Battal Gazi’dür. Şimdi filan vîrânede yatur. Tiz dur oğlun ile varun anı makamınıza alun, gelün ve tımar idün. Eğer dilersen yarınki gün benüm şefaatimden mahrum kalmayasız, didi. Çün Behnam uyandı gördi kim evin içi müşk-i anber kokusuyla dolmuş ve kendünün dahi içi pür nûr olmuş. Ol dem oğlu dahi içeri girib, eyitdi: Ey baba bu gece ben düşümde Muhammed Mustafa’yı gördüm. Niçesi atası gördi. Oğlu dahi öyle haber virdi. Hemandem ikisi şehrin kabusuna geldiler. Heman kim kilide el urdılar ol balta ile paralanmayan kilit dahi ellerine geldi. Tiz taşra çıkub Seyyid Hazreti’nin katına geldiler, gördiler kim Seyyid Hazreti mübarek başını altına bir taş yasdık edinmiş. Selma virüb eyitdiler: Ey Resûlullâhın oğlu gel şehre gidelim, didiler. Seyyid Hazreti eydür: Siz kimlersiz beni ne bildiniz kim Resûlullâhın oğlu idiğim, didi. Bunlar dahi peygamber Hazretlerini gördiklerin Seyyid’e hikayet eylediler. Seyyidi saraya getürdiler. Mübarek ayağına yüzler sürdiler ve özürlerin dilediler. Seyyid Hazreti yemek yiyüb bir zaman yatdı. Çün yine uyandı vezir gördi kim Seyyid Hazreti sağ esen, hiç ağrır yeri kalmamış vezir bin bin şükr eyledi. Andan abdest alub Seyyid birleh tan namazın kıldılar ve vezir Seyyid’e eyitdi: Ey sultan-ı âlem buyurursan padişahın katına varam şayet ol dahi dalaletden [157] kurtula didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Nola vargıl, didi.. Andan vezir sürdi Mihrasb’ın katına geldi. Mihrasb eyitdi: Ya Behnam bu gece remil urdun mı? Ol kişinin hâlin bildin mi, didi. Vezir eydür: Şeha remil urdum. Ol kişinin talin gayet kutlu gördüm ve uluzade gördüm ve bildim acibedür, eğer peygamber neslinden değilse, didi.. Mihrasb eyitdi: Din-i Muhammed nicedür? Vezir eyitdi: Anlar yerleri ve gökleri ve gönülleri yaradan Allah’a taparlar, didi. Mihrasb eyitdi: Yeri göğü benim putlarım dahi yaratmadı mı, didi. Vezir eyitdi: Şeha ol putı bir âdem düzer. Allah oldur kim donlu nesneleri yaradır. Putı bir kişi düzer. Elinden gelür. Huda oldur ki Kuran-ı Azim menşûr kıldı, didi. Mihrasb eyitdi: Ya Behnam ne acibe söyledin bâri ol eri dahi bulaydım ve bir göreydim. Ol dahi ne haber virürdü. Vezir tiz yerinden duru geldi. İkramla Seyyid Hazretine gelüb selam virdi. Alub Seyyidi Mihrasb’ın katına geldi. Seyyid Hazreti gelüb yer gösterdiler. Geçdi oturdı ve bir zaman mübarek dilin depridüb Mihrasb’a eyitdi: Ey melik sen bir kulu küçücükten beslesen anun hakkında çok mal harç eylesen, âkıbet ol kulun senden yüzün çevirse ve bir padişahun katına varsa ve seni hiç ayruk anmasa, andan senün eline girse anı neylersin, didi.. Mihrasb eyitdi: Kanın içerdim. Seyyid eyitdi: Ya pes Hakk Te’âlâ sana bu denlü inayet eyleye. Seni topraktan yarattı ve padişahlık virdi. Sen anı kodun yüz çevirdin. Bir gün anı yâd itmezsin, bir nesne kim sen kendi elinle düzersin yine ana taparsın, didi.. Mihrasb çün Seyyid Hazretinden bu kelamları dinledi. Hayran kaldı. Andan eydür: Ey yiğit ne acibe sözler söyledin. Bari benim dahi alın gelin görelim, ol dahi ne haber virür, didi. Hâdimler tiz durdular 177 ol putu getürdiler. Nefis donlar geyürmişler bir put kızıl altundan düzmişler ve yüzüne murakka’ tutmışlar. Ol dem Mihrasb ve beğler puta puta karşu vardılar. Yüzin perkin getürdiler. Seyyid Hazreti gördi kim gözleri gevherden dudakları lalden düzülmiş ve için misk-i anber birleh doldırmışlar. Mihrasb eyitdi: Ey benim mabudum bunca yıldır kim sana taparam ve secde iderem. Şimdi bir kişi geldi, beni senden men ider ve bu sizin işiniz küfürdür, dir. İmdi sen dahi ne dersin biz ana ne cevap verelim, didi.. Put dahi eyitdi: Ey Battal-ı Kattal Rum vilayetini haraba virdin. Dilersin kim bu vilayeti dahi harab idesin, didi. Çün Seyyid Hazreti dahi puttan bu hareketleri işitti. Mübarek ağzın açub Ayete’l-kürsi okudu. Putun üstüne üfürdü. Hemandem Hakkun kudretinden putu titremeye başladı. Bir zamanda bir taraka kopdı. Put yüzü üzere düşdi. Pâre pâre oldı. Her paresisinden avaz geldi kim “Eşhedü enlâ ilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abduhû ve Resûlûh” didi.. Pes Mihrasb bu hâli görünce hayretde kaldı ve eyitdi: Ya Behnam bu kişi [158] nedir kim benim putum şöyle oldı, didi. Allahın adın okıdı. Put bâtıl oldı, didi. Andan Mihrasb eyitdi: İmdi malum oldı kim bu kişinün dini Hakdur, didi ve dahi Seyyid Hazreti ol kulağını kopardığı gulâm anda hazır idi. Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına düşdi ve eyitdi: Şol puta okuduğun duayı benüm kulağıma dahi okuyuvir, didi. Seyyid Hazreti Fatiha suresin okuyub üfürdü. Anun dahi kulağı dürüst oldı. Andan Mihrasb’ın itikadı dahi muhkem oldı Seyyid Hazreti eyitdi: Dahi ne istesin tiz iman arz kıl, Müslüman olun, didi. Ol dem Mihrasb eyitdi: Ey sultan-ı âlem-i cihân benüm bir müşkilim vardır, didi. Seyyid Hazreti eydür: Tiz söyle, nedür? Mihrasb eyitdi: Benim bir kızım var idi. Div kapdı. Esir eyledi. Eğer ol kızım dahi halas idüb bana getürecek olursan ilümile ve vilayetümile Müslüman olam, didi. Seyyid eyitdi: Ol div kande olur, yerin gösterin, didi. Behnam eyitdi: Seni ben kulun anda ileteyim amma yolda iki zengi vardur. Birine Ancaf ve birine Azraf dirler ve katı heybetlü zengidürler. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen beni anda ilet, ayruk gam yeme, didi. Ol dem Seyyid Hazreti birleh Behnam hame mübeddel kılub yola revane oldılar. Dördüncü gün bir yere irdiler. Behnam eyitdi: Ey Hudâven uş bu yerde ol zengi didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Allah rast getüre, diyince ol dem bir âvâz geldi kim hay kanına susamışlar, bundan kuş dahi geçmez benüm heybetimden, didi. Seyyid Hazreti gördi kim bir herif kırk arşın kaddi kâmeti var ve bir dağı dahi ağaca geçirmiş amûd idinmiş. Seyyid Hazreti ol dem atın vezire virdi. Piyade olub merdâne-vâr Ancaf’a karşı yürüdü. Seyyid’e ol dahi amudun havale kıldı. Seyyid Hazreti sıçradı. Bir yana dahi durdı. Amud indi yeri dolab çukuru gibi yardı vezir dahi eyitdi: Nazenin pehlüvan amudun altında kaldı, dirken gördi kim Seyyid Hazreti birkez nara urub Ancaf’ın ardından irişdi. Göğsüne bir muşt öyle urdu kim Ancaf yedi adım yere debesnin üstüne muallak yıkıldı. Duru 178 gelince Seyyid Hazreti tiz sakalın eline doladı. Hançeri boğazında kodı. Ancaf eyitdi: Sen kimsin kim benüm gibi ejdehayı bir yumruk ile yıkdın, didi. Ancaf aman diledi. Seyyidin mübarek ayağına düşdi ve yüz sürdi. Müslüman oldı. Şadlıkla Seyyid Hazretine kul oldı ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem bu iklîme siz gelüb maslahat nedür, didi. Seyyid Hazreti Mihrasb’ın hikayetin bildürdi. Ancaf eyitdi: Hudâvendâ kara div yavuz melundur. Meğer kim inâyet-i Hakk ire didi. Ol gece anda sonhbet eylediler. İrtesi olunca Ancaf Seyyid’e eyitdi: Benüm bir kardaşım vardur, ilerüde ümiddür ki ol dahi yola gele, didi. Seyyid Hazretine yol gösterdi. Revane oldılar üç gün gitdiler. Dördüncü gün Azraf’a geldiler. Bunun hikâyeti dahi Ancaf gibi oldı. Seyyid Hazretine kul oldı. Seyyid Hazreti Azraf’ın dahi kulağına mengûş taktı. Azraf o etlerinden bişürüb Seyyidi. Konukladı. Andan irtesi Azraf dahi Seyyid Hazretine [159] yol gösterdi. Revane olub gitdiler. Yedi günden sonra bir Kal’aya irişdiler. Seyyid Hazreti gösterdi kim şol ak mermerden yapılmış gece vaktinde gördiler kim bir kız mâh-i tâbâna benzer, burç başında durur. Çün Seyyid Hazretin gördi eyitdi: Saddak yâ Resûlallâh hoş geldin ya Seyyid Battal Gazi didi. Vay Behnam vezir diyüb kapuyı açdı. Gelüb Seyyidin mübarek ayağına yüz sürdi ve eyitdi: Ey şâh-ı cihan gerekdür kim bu melunun elinden bu vilâyeti halas idesin, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen beni ne bildin? Kız eydür: Ben kervan padişahının kızıyım. Yedi yıldır kim esirim. Canuma geçdi. Bu gece iken çok ağladım ve düşümde Resûl Hazretini gördüm. Bana eyitdi: İrte benüm oğlum Seyyid Battal Gazi bunda gelür, ana ol divin makamın göster, kara divi ol öldürse gerekdir, didi. Seyyid Hazreti hayran kaldı. Andan kız Seyyidin önüne düşüb şehre getürdi. Divin sarayına girdiler. Kırk ayak nerdüban çıkdılar ve yedi perde dahi Seyyid Hazreti içeri geçdi. Andan sarayın içine girdiler. Seyyid Hazreti gördi kim birbirine karşu dört safa Şeddâdî taht kurulmuş, sağında ve solunda hacerler altun ve gümüş kürsiler kurulmuş. Seyyid Hazreti kıza eyitdi: Şimdi ol kara div kandedür. Kız eyitdi: Ey şâh-ı cihân bu tahtın altında bir kuyu var. Her dem melun gelür, bu kuyuya girer, gider. Bilmezem anda neyler, didi. Hemandem Seyyid Hazreti ol tahtı yabana atdı ve gördi kim bir câh-ı nerdüban asılmış. Kırk ayak nerdübanı tutub aşağı indi. Gördi kim karanluk. Bir dem oturub Seyyid Hazreti gözin öğretti. Nazar kıldı. Gördi kim bir deryadur, hiç kenarı yok. Seyyid Hazreti melul oldı, eyitdi: Şimdi bundan girü dönersem bana eydürler kim Seyyid Hazreti divden korkdı. Anınçün varamadı, dirler, didi. Anda bir zaman münacat eyledi. Gördi kim derya ol dem cûşa geldi. Seyyid Hazreti gördi kim deryadan bir balık çıka geldi. Fasih dil ile Seyyid Hazretine selam virdi ve eyitdi: Ya Seyyid ben o balığım ki Yunus Peygamber benim karnımda kırk gün yatdı ve benüm için dolu tesbih tehlil doldı ve anın bire katında kamu balıkların şeyhi oldum. Bugün bir nidâ geldi kim var, Seyyid Battal Gazi’yi 179 sudan geçir. Gel imdi benim arkama bin seni öte yakaya geçürem, didi. Seyyid Hazreti gördi kim dağa benzer sevinib tiz balığın arkasına bindi. Seyyidi bir cezireye çıkardı. Balık yine denize gitdi. Seyyid Hazreti andan bir köşke geldi. Gördi kim bir nerdüban asılmış nerdübanı tutub yukaru çıkdı ve sarayı gördi. İçinde on sekiz kızlar otururlar. Her birinin benizleri div korkusundan sararmış. Çün kızlar dahi Seyyid Hazretini gördiler. Karşu gelüb eyitdiler: Sen kimsin bunda neylersin, didiler. Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Geldim kara divi öldürem ve sizi dahi anun şerrinden kurtaram, didi. Kızlar eyitdiler: Kara div senün tasavvur ettiğin it değildir Heman kim anun yüzünü görsen odun söner didiler. Bunlar bu sözde iken ol dem bir gulgula peyda oldı. Divin ayağı avazı geldi. Raviler rivayet iderler kim kaçan kızlar divin ayağı âvâzın işitdiler. Kamusu yüzleri üstüne yıkıldılar. Andan Seyyid Hazreti gördi kim bir kara div çıka [160] geldi. Başı donuz başına benzer. Kuyruğu ejderha kuyruğuna benzer ve iki arslanı iki eline almış birbirine öyle urdı kim pare pare oldılar, andan Lâ’in bir kez ajgarab heybetle melun haykırdı ve eyitdi: Ey Battal-ı Kattal yani şimdi benim kasdıma geldin, gör imdi ben dahi sana neler idem, diyüb Lâ’in bir sanavber ağacına bir dağı geçirmiş sundı. Eline alub Seyyid’e havale eyledi. Seyyid Hazreti bir yana sıçradı. Ol gürz indi yere gark oldı. Eyitdi: Ey Battal sana şunu gerek deyince şâh-ı evliyâ Seyyid Hazreti bir kez nara urub irdi. Lâ’ini koltuğu altından ti’i Dahhakkı şöyle çaldı kim Lâ’in iki pare oldı. Bir âvâz geldi kim eğer er isen bir dahi çal Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Lâ’in senün çalmağun ancakdır, didi. Bir demden kızların çün akılları başlarına geldi, gördiler kim kara div iki pare olmuş yatur. Kızlar dahi gelüb Seyyidin mübarek ayağına yüzler sürdiler. Seyyid bunlara sordı. Mihrasb’ın kızı kangınızdur, didi. Kız eykilden Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına yüz sürdi. Andan Seyyid Hazreti tiz divin başını derisini yüzdi. Kızları dahi alub derya kenarına geldi. Andan Hakkun kudretinden ol balık yine çıka geldi. Seyyid Hazreti yine kızlar birleh balığın arkasına bindi. Denizi geçürdi. Çün karaya çıkdılar. Balık arkasına bakdı. Seyyid’e eyitdi: Ey sülâle-i Resûl benim sana emanetim vardur, ısmarlarım, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Söyle ne dersin didi.. Balık eyitdi: Vakit olur ki sen Resul Hazreti’nin türbesine varasın ve benüm selamım ana değüresin ve diyesin kim kıyamet gününde beni şefaatten mahrum etmeye, didi.. Seyyid Hazreti kabul eyledi. Balık yine denize gitti. Seyyid Hazreti yine ol karaca yolu tutub geldi. Nerdübandan yukaru çıkdı. Bu yakadan Behnam vezir dahi melul olub eydürdi: Acibe Seyyid Hazreti’nin ahvâli nice oldı, diyüb dururken gördi kim Seyyid Hazreti çıka geldi ve on sekiz kızlar belesince ve divin başı derisi bile Behnam vezir şâd olub secde-i şükür kıldı. Seyyid Hazreti’nin mübârek ayağına yüz sürdü. Ey ciğer-gûşe-i Resûl bu işi kim sen işledin ve bu vilayete sen rahmed oldun, bu melun divin şerrinden bu iklimi halas eyeledin 180 Gerekdir kim senün iyü adın ta kıyamete değin söylene didi.. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Behnam şimdi bize at gerekdür derken Seyyidin mübarek gözü bir kapuya dûş oldı. Tiz varub kapuyı açub içeri girdi. Gördi kim dört yüz at-ı Arabî ve Rûmî atlar yürürler ve Aşkar-ı Divzâde ortalarında bile saz selbiyle yürür. Seyyid Hazreti şâd oldı. Aşkar dahi Seyyidi görüb ukru ukru Seyyid’e karşu geldi. Seyyid Hazreti Aşkarın gözlerin öpdi. Secde-i şükr kıldı ve Behnam vezir bu işlere hayran oldı. Andan ol atlara maldan yükletdiler. Kızları bindirdiler. Yola revane oldılar. Dokuzuncu gün Azraf’a geldiler. Azraf çün Seyyid Hazretini gördi. Şad olub karşu geldi. Mübarek ayağına yüzin [161] sürdi ve Seyyid Hazreti’nin işine tahsin kıldı. Ol dem Azraf’ın gözi Şah Keşmir’in kızına dûş oldı. Seyyid Hazreti’nden dilek diledi. Kız dahi Azraf’a meyl eyledi. Seyyid Hazreti dahi nikâh idüb virdi. Murad hâsıl eylediler. Andan dördüncü gün Ancaf’a geldiler. Ol dahi Karvan şahının kızına âşık oldı ve diledi. Seyyid Hazreti anı dahi Ancaf’a virdi. Andan Seyyid Hazreti Behnam veziri ilerüye gönderdi. Var sen bizim haberimizi Mihrasb’a vir, didi. Çün vezir dahi tiz gelüb Mihrasb’a bildirdi. Mihrasb-ı şâh dahi şâd olub buyurdu. Tiz şehirden ulu kiçi bây ve kul dahi Seyyid Hazretine karşu geldiler. Mihrasb padişah ilerü gelüb Seyyidin mübarek ayağına yüzler sürüb ve özrin dileyüb, eyitdi: Zira divin başın derisini gördi. Hayr dualar eyledi, eydür: Ey şâh-ı cihân bu senün etdüğün iyilikleri Allah ve Resul ivâzını vire, didi. Andan Seyyid Hazreti bu ikram ile şehre getürdiler ve divin başı derisin Kal’a burcuna asa kodılar. Ol padişahların kızları kim esir olmuşlar, idi. Haber virdiler kamusı gelüb kızların gördiler ve Seyyid Hazreti’nin ayağına düşüb hayır dualar kıldılar ve divin başını teferrüc eylediler. Seyyid Hazretinin işine hayran oldılar andan on sekiz pare şehrin beğleri gelüb Seyyidin önünde iman arz idüb Müslüman oldılar. Vilâyetleriyle donlu gelüb Müslüman oldılar, andan Behnam vezir dahi Seyyid Hazreti’nin katına gelüb eyitdi: Ey şîr-i Hakk her birinin muradı sizin katınızda hâsıl oldı. Nolaydı bizim dahi muradımız ravâ olsa, didi. Seyyid Hazreti senün dahi muradın nedür? Behnam vezir eyitdi: Mihrasb’ın kızı birleh benüm oğlum Muaz sevilürler. Dilek eylesen. Hakk müstehakkına değe, didi. Seyyid Hazreti tiz Mihrasb’a haber virdi. Şalak saat kâbin idüb Mihrasb’un kızın Muaz’a virdiler. Murad hâsıl kıldılar. Andan sonra Seyyid Hazreti Mihrasb’a eyitdi: Ya Mihrasb ben bu iklîme ak filden ötürü gelmişem. İmdi ol kande olur, eydivirin, didi.. Anda Mihrasb eyitdi: Ey şâh-ı cihân ol Haylastan katında olur ve bundan yedi günde varılur ve hem dahi put-perettir ve benüm dahi katı düşmanumdır, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi ben anda giderim, didi. Mihrasb eyitdi: Ben dahi sizünle giderim, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Yok ben tenha yürümeği severim. Siz bana himmet yoldaş eylen, didi. Andan Aşkar-ı Dİvzâdeye süvar olub anları veda eyledi. Cümle gaziler uğruna Tekbirullah 181 diyelim, Muhammed’e salâvat verelim. Gel gör imdi Battal Gazi Hazretleri çün yedi gün gitti. Sekizinci gün bir tepe üstüne ağdı. Gördi kim sahrada iki leşker birbirine karşu mukabil olmuşlar cenk iderler ve birinin yüz bin çerisi var ve birinin seksen bin çerisi var ve bu seksen bin leşker kamusu müslümandır. Andan Seyyid Hazreti bir demde gördi kim karşuda bir kişi dururdı. Andan haber aldı. Bu ne leşkerdür? Ol eyitdi: [162] Sultan-ı Mısrîdür ve adına Kayser dirler ve birine Haylan dirler. Putperesttir. İkisi cenk idüb dururlar, didi. Çün Seyyid haber aldı gördi kim Haylan leşkerinden bir kâfir meydana girdi. Bir bir ardınca on yedi Müslüman şehid eyledi. Andan müminlerden Halid adlu bir yiğit meydadan girdi ve o kâfiri depeledi. Canı cehenneme ısmarladı. Andan kâfirlerden Kalon Hindi meydana girdi. Halid’i bir darbe ile şehid eyledi. Andan Halid’in yüreğin çıkardı. Lâ’in Müslümanlara karşu yedi. Andan Seyyid Hazreti’nin mübarek özü göyündü. Ayruk kararı kalmadı. Durduğu yerden bir ra‘dıvar nara öyle haykırdı kim kamu Müslüman sandılar kim seb‘a-semâvât birbirine dokundu ve bu iki çerinin üstüne katı heybet oturdı ve yetdiler. Bu sâika nedür didiler. Heman dem Seyyid Hazreti hamle idüb, Kalon Hindi’ye beraber geldi ve eyitdi: Ya Lâ’in adamın yüreğini mi yerler, didi.. Lâ’in ilerü geldi kim yani Seyyid hamle kıla. Seyyid Hazreti çend ü âl süngüsünü karşu virüb Lâ’ine bir gürz öyle urdı kim içinden bir pâre od çıkdı. Kalon’u filiyle oda yakdı. Lâ’ini canı cehenneme ısmarladı. Anun ardınca bir dahi bir dahi girdi. Bir demde altmış kâfiri oda yakdı. Ayruk kâfirlerden kimesne meydana girmedi. Seyyid Hazreti bir kezden dahi nara urub kâfirlerin alaylarına hamle eyledi. Kalb kalbe urdı. Kâfirlerin kanını seyl mânendi akıtdı. Çün gece irişdi. Andan Seyyid Hazreti çeriden taşra çıkub dağ yolunu tutdı. Revane oldı. Ol iki leşker acibe kaldılar, eyitdiler: Acibe bu kişi ne kişidir kim, bugün meydan içinde bunun gibi hünerler gösterdi, didiler. Andan Seyyid Hazreti çün dağa vardı. Gece vaktinde Aşkarı bir yerde pinhan eyledi. Ol dem sürdü. Kayser’in çadırına geldi gördi kim leşker çevre oturmışlar. Kayser dahi taht üstünde oturmış ve dembedem Seyyid Hazretini söyleşürlerdi ve eydürler: Acibe bu kişi div midür veya peri midür kim bugün geldi bize şunun gibi iyilikler eyledi, didiler. Kayser dahi eyitdi: Eğer ol pehlüvan şimdi benüm dahi elime girse kamu tacım ve tahtım dahi kamusın ana ısmarlardım, didi. Ot ol kişi âdem değildir. Belki ya feriştedür veya peridir bize bûk deminde geldi. Muhammedin mucizatı berekâtında destegîrlik eyledi, didi. Andan Seyyid geçüb Haylan’ın çadırına geldi. Gördi kim Haylan cazu bir uzun herif başı çadırın sakfına beraber olmuş ve karşusuna Lâ’in bir put komuş secde ider, ağlar ve eydür: Ey benüm mabudum bu nice yıllardur kim sana taparam, bugün bir kişi geldi. Bunca beğlerim oda yakdı. Bilmezem div midir veya peri midir ve eğer yine irte meydana gelürse ana ne cevab virevüz didi. Seyyid 182 Hazreti eyitdi: Hay hüner gösterecek vakitdür diyüb cendeval süngüsün eline aldı ve bir kez putun üzerine üfürdü. İçinden bir pare od çıktı ve putun içi [163] dah, mücevvef idi. Yandı ve Haylan’ın üzerine uğradı. Kaftanı tutuşdı. Haylan dahi kaftanın çıkarub putun üstüne atdı. Put dahi tutuşdı. Seyyid Hazreti dahi taşra çıkdı. Her kangı çadıra uğradıysa oda urdı. Andan üç kez peyâpey nara urdı. Kâfir leşkeri gece vaktinde birbirine dokındı. İrte olunca birbirin kırdılar. Çün irte oldı. Gördiler kim ortalarında peykâne yok. Heman kendüleri birbirin kırmışlar. Haylan cazu melul olub buyurdu. Tiz ol ak fili eyerlediler ve cenk aletin üzerine âreste kıldılar. Bu taraftan Kayser dahi şad-ı Hürrem bunların şeb-hûnlarından haberdar oldı ve Haylan melun dahi ol ak file binüb azm-i meydan eyledi. Seyyid Hazreti dahi ol demde meydan içinde hazır dururdı. Andan Kayser’in çerisinden bir kişi Seyyid’e gelüb selam virdi ve eyitdi: Ey pehlüvan-ı nâmdâr yiğit dörtyüz yıldır müslümanım ol vakit kim Emirülmüminin Hazret-i Ali kerremallahü vechehu bu vilâyete geldi ve kırk dokuz gün bu ak filin üstünde cenk eyledi ve bu Kayser’in atası dahi Anka’lı ol şîr-i Huda’nın elinde Müslüman oldı ve bu fili Hazret-i Ali dahi Anka’ya ol vakit bağışladı. Bu Haylan’ın atası put-perest idi. Ol dem gelüb Anka’yı gadab ile öldürdi. Şehid eyledi. Bu ak fili dahi aldı. Ol vakitten berü ol ak fil Haylan cazudadur. Atasından miras kalubdur, didi. Çün Seyyid Hazreti bu haberi işitdi. Hemandem bir kez mübarek yüzin filden yana tutdı, eyitdi: Ey fil-dîde bilgil ve âgâh olgıl kim ben o kişinün oğlıyam kim senün üstünde kırk dokuz gün gaza eyledi. İmdi eğer gerçek âşık ve muhib isen bu demde bana dahi yâr ol, didi. Heman dem Hakkun kudretinden fil bir kez gajgardı, şöyle silkdi kim getürdi. Haylan’ı yere urdı. Yine sundı hortumuyla yerden kapdı. Havaya atdı. Andan pare pare itdi. Yine ayağınun altında belürsiz eyledi. Andan seğirdüb geldi. Seyyid Hazreti’nin ayağına yüz sürüb önünde karar eyledi. Seyyid Hazreti hemandem Aşkardan indi. Sıçradı filin üstüne bindi ve bir kez dahi nara urub kâfirlerin leşkerine hamle eyledi. Andan Haylan’ın oğlu dahi atasın şol hâlde gördi. Ayruk turmadı yüz kaçmağa tutdı ve bu taraftan Kayser dahi hamle eyledi. Bir demde kâfir leşkerine şöyle kılıç urdılar kim altmış bin kâfiri hâke saldılar ve cenk içinde Seyyid Hazreti dahi Haylan’ın oğlun tutub Kayser’in katına getürdi. Kayser dahi donlu beylerle Seyyid Hazreti’ne karşu gelüb mübarek ayağına düşdi ve Haylan’ın oğlun görüb şad oldı. Seyyid’e hayr dualar eyledi ve eyitdi: Ey Hudâvendâ siz ne kişisiz lutf it bize bildirün, didi. Seyyid Hazreti ol dem kendüyi bildürdi. Kayser dahi şâd olub ikilden Seyyidin mübarek ayağına yüz sürdü. Ol dem Haylan’ın dahi oğlu gelüb Seyyid Hazreti’nin kademinde baş koyub[164] Müslüman oldı. Kayser dahi kızını Haylan’ın oğluna virdi. Andan ol ak fili Kayser yine Seyyide mebâliğa mal bin yük altun gümüş ve yüz kul ve yüz karavuş dahi bunca armağanlar birleh Seyyide 183 virdi. Andan Seyyid birleh yola revâne oldılar. Mihrasb’ın katına geldiler. Mihrasb dahi karşu geldi.. Seyyid Hazretinin ayağına yüzin sürdi ve Kayser birleh görüşdiler ve Seyyid Hazreti’nin bu işine hayran kaldılar. Andan Seyyid Hazreti yedi gün anda Mihrasb’ın katında karar eyledi. Mihrasb dahi çok hizmet edüb Seyyid Hazretini ağırladı. Andan sekizinci gün Mihrasb Seyyide mebâliğa mal virüb gemileri hazır eyledi. Seyyid Hazretini gönderdi. Seyyid Hazreti dahi çün yola revane oldı. Yedi gün deniz içinde gittiler. Sekizinci gün karaya çıkdılar.. Seyyid Hazreti eyitdi: Acibe bu ne makamdır, didi. Çün gemiden taşra çıkdılar. Bir pınara kondılar. Gördiler kim karşudan bir kişi gelür. Andan haber sordılar kim Malatya yolu nerden diyü sordılar. Ol kişi eydür: Şol karşuki yol gider, didi. Andan geçdiler. Çün Malatya’ya geldiler. Gördiler kim şehir yıkılmış bir taşı bir taş üstünde kalmamış ve bir âdem yok Seyyid Hazreti acebe kaldı. Ol dem bağlar arasında gezüb bir adam buldılar. Seyyid Hazreti andan haber sordı. Bu şehre noldu, didi. O kişi dahi Seyyid Hazreti’nün ayağına yüzin sürüb eyitdi: Ey Hudâvendâ siz Hindistan’a gidicek Kayser haber altmış yüz bin leşkerle geldi. Yarenler dahi yüzlerin cümle Emir Ömer’den çevirdiler, eyitdiler: Sen bizim serverimizi dünyalıktan ötürü avara eyledin diyüb dağıldılar. Emir Ömer dahi durmadı. Kaçub Kirman Kal’asına girdi. Kayser dahi geldi. Şehri şöyle kıldı. Bulduğını öldürdü. Şehri dahi yıkub yakdı, didi. Seyyid Hazreti buyurdı. Anda çadırlar kurdılar ve tiz Emir Ömer’e dahi haber gönderdiler. Emir Ömer dahi gelüb Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına düşüb özrin diledi ve bâki işiden yârenler dahi gelüb Seyyid Hazreti’nün ayağına yüzler sürüb işine tahsin eylediler ve ol ak fili görüb mebaliğe mal birleh hayr dualar kıldılar. Andan Emir Ömer ağlayub Seyyid’e eyitdi: Ey sultan-ı âlem ol kız ki sana namzed oldı idi. Kayser elinde esir oldı, didi. Seyyid Hazreti melul olub anlara eyitdi: İmdi ben gine Ruma giderim. İşde şol mal ki gazadan getürdüm. Siz anunla şehri imâret idin evvelkinden gökcek olsun, didi. Andan ol şâh-ı evliyâ Aşkara süvar olub azm-i Rum kıldı ve yetmiş iki pâre Kal’a ve on altı pâre şehr istedi. Kızdan haber alamadı. Andan Ladkayay geldi. Gördi kim şehrin içi kalabalık. Ol dem Aşkarı bir yerde pinhan eyledi. Andan piyade olub şehre geldi ve bir kişiye sordı kim bu kavga nedendür, didi. Ol kişi eydür: Kayser varub Malatya şehrin yıkıcak. Battalın bir avretını bulmuş esir eylemiş getürdi. İşde şimdi vezirin oğlu Behnema virdi, [165] düğün idüb bu gece gece gerdek olur, didi. Seyyid dahi ol dem gördi kim güveyi ve gelini çala çala şenlikle alub gelürler ve Kal’aya çün doluşdırdılar. Gelüb Seyyid Hazreti’nün önünden geçürdiler, ol dem kızın dahi Seyyid’e gözi tûş oldı. Diledi kim kız kendüyi aşaği ata Seyyid Hazreti dahi kıza işaret idüb mübarek dişin sıdkı. Sabr eyle, didi. Behnama gayet hoş geldi. Tiz alun şol yiğidi saraya iletün, didi. Andan Seyyid’e sordılar. Adın nedür? Seyyid Hazreti 184 Abdülmesih’dir, didi. Andan çün kızı gerdeğe iletdiler. Hadimler dahi şarab içmeğe meşgul oldular. Andan birisi eyitdi: Ben bu kadehi Battalın kahrına içerim. Birisi eyitdi: Olmaz haber söyleme, didi.. Ol biri yine eyitdi: Meğer sen Battal’sın. Ol biri yine eyitdi: Ben nice Battal olam. Bene Akabe’nin oğlu Velid’im. Feemmâ kitabda okımışam, Battal her kande anılsa gerekdir kim anda ol hazır ola, didi. Seyyid Hazreti bu haberleri bir bir işidirdi. Andan Velid dahi durub gitdi. Seyyid Hazreti Velid’in ardınca yürüdü. Velid bir kez ardınca bakdı. Seyyidi bildi. Tiz gelüb ayağına düşdi ve eyitdi: Ey sultanı âlem ben dahi müslümanım ve senün kulunum, beni Müslümanlığa çıkar, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi bana bir doğruluk göster, ta kim senden bir vefa görem, didi. Velid dahi ne vefa istersin? Seyyid Hazreti eydür: Dilerim ki vezir oğlunun işin tamam idem, didi. Velid eyitdi: Ol benüm boynuma diyüb saraydan içeri girüb, gördi kim vezir oğlu sarhoş yatur. Velid başını kesdi. Seyyid’in katına getürdi. Seyyid eyitdi: Katı kız kandedür? Velid eyitdi: Kız anda değil. Bahçede köşkde ola derken meğer kız dahi Seyyid Hazreti’ni gözetirdi. Ününden bildi. Tiz Seyyid’in ayağına düşdi. Seyyid şâd oldı. Tiz üç at buldı. Birine kızı ve birine Velid bindi ve birine tıhfeler yükletdiler. Andan Seyyid Hazreti’nin atına gelüb Seyyid dahi Aşkara süvar oldı. On birinci gün Malatya’ya geldiler. Kamu yarenler karşu gelüb Seyyid birleh görüşdiler. Mübarek ayağına yüz sürdiler ve fethine şâd hayr dualar kıldılar ve Emir Ömeri’n kızın toylar idüb yedi gün yedi gece şâdlık ile Seyyid’e virdiler ve dahi Seyyid Hazreti buyurdı. Ol ak fili mebâliğa mal melâl birleh halifeye gönderdiler. Çün armağanlar dahi halifeye irişdi. Azim şad oldı. Halife dahi Seyyid’e ve Emir Ömer’e iyi hil‘atler ve nice tuhfeler armağanlar gönderdi ve işine tahsinler okıdı. Malatya şehri Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nin sâye-i saadetinde evvelkinden gökcek oldı. Seyyid Battal Gazi’nin kademinde bir zaman bunun üzerine geçdi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kainât Muhammede salâvat Allâhümme salli âlâ Muhammed. Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Hazretlerinin Kitayon ile Geçen Mâcerasıur ve Câha İndirdikleri Gazalarıdır Raviler şöyle rivâyet etmişlerdir kim. Bir gün [166] Velid Seyyid’in evine girdi. Seyyid’in hatunu başını tarardı. Velid Lâ’inin gönlüne güman geldi. Çün bir iki gün böyle geçdi. Birgün Seyyid Hazreti dahi Velid birleh bağa gitdiler. Çün bağa yakın irdiler. Velid durub Seyyid Hazreti eyitdi: Niçün durdun? Velid eyitdi: Bağın miftahın ben unutmuşam. Seyyid eyitdi: Tiz var getür, didi. Velid tiz Fatıma’ya eyitdi: Seyyid Hazreti seni ister. Tiz ata binsün bağa gelsün, didi. Fatıma gerçek sandı. 185 Tiz ata bindi. Velid önünce dahi yürüdü. Çün şehirden taşra çıkdılar. Halvet yire geldiler. Velid melun atının celberin tutdı. Fatıma eyitdi: Neylersin? Velid eydür: Hiç bilür misin ben seni bunda niye getürdim, didi. Fatıma eyitdi: Bilmezem. Velid eyitdi: Ben senün âşıkınam. Gerek şimdi senünle murâd hâsıl idem, didi. Fatıma dahi eyitdi: Hay bire harem-zâde oğlu bu ne herzedir ki, sen söylersin, didi. Lâ’in eyitdi: Yok elbette olmayınca olmaz, didi. Deyince hemandem Fatıma dahi atına bir mahmuz urdı. Lâ’inin elinden kurtuldı. Gidiyordu. Lâ’in ardınca kovdı. Fatıma dahi koşdı. Nâgâh atıyla bir dereye düşdi. Cânı Hakka ısmarladı. Kâlû İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn. Çün Velid Lâ’in anı gördi. Ah idüb eyitdi: Eğer ben kuş dahi olursam. Battalın elinden kurtulmazam, didi. Andan Lâ’in kaçub azm-i Rum kıldı. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi ikindiyi kıldı. Gördi kim Velid gelmedi. Mübarek vücudlarına korku düşdi ve sürüb atına geldi ve hatunun evde dahi bulamadı. Konşularına sordı, eyitdiler: Bağa çağırmışsın, Velid geldi. alub gitdi, didiler. Seyyid bir kez âh eyledi ve eyitdi: Ol melun aslına rücû‘ etti, döndi, diyüb bu kez atınun izin izleyü geldi. Gördi kim nâzenin hatunu pâre pâre olmuş, yatur Seyyid Hazreti zârîlik edüb ağladı. Tiz şehre haber idüb Emir Ömer’e haber geldi. Andan hatunuyla gelüb feryad figan idüb ağladılar. Hele tabuta koyub şehre getürdiler. Namazın kılub defn eylediler. Andan Seyyid Hazreti câmeyi mübeddel edüb azm-i Rûm kıldı ve soğuk gün idi. Bir köye geldi. Ol o dem bir yiğit gelüb Seyyid’in ayağına düşdi ve eyitdi: Hoş geldin ya Seyyid Battal Gazi didi. Seyyid eyitdi: Sen beni ne bildin? Ol eyitdi: Bu gece Muhammed Mustafa düşümde gördüm, senün geleceğin bana bildürdi ve benüm adım Kays’dur. Bağdat’dan bunda ticarete geldim, idi. Bunda bir keşiş vardur, anun kızına âşık oldum ve altı ay durdım. Bir gün bana eyitdi: Bunda neylersin, var git, didi. Ben dahi hâlim ana arz eyledim. Bana eyitdi: Gel benim dinime gir kızımı sana vereyim, didi. Hod ol kızın aşkı bana kâr eyledi. Ben dahi vardım. Dil ucuyla ikrar virdim. Kızı bana virdiler. Ben dahi söyleyü söyleyü kızı Müslüman eyledim ve iki oğlım oldı. Bu gece Resûl Hazreti aleyhisselam bana dahi eyitdi: Benim ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi Hazretleri Akabe’nin oğlu Velid’i arayun. Bunda gelür, didi ve bu gece Velid bunda yatdı, gitdi, didi. Seyyid Hazreti ol gece anda eğlendi. Çün irte oldı. Atın donın anda koyub ruhban donuna [167] girüb gitdi. Akşam bir deyre irişdi. Sovuk gün idi. Deyrin damında bir ruhban Seyyidi gördi, diledi kim Seyyidi içeri koya, meğer o Velid anda imiş. Uş ruhban Velid’e eyitdi: Mesih bize konuk gönderdi. Velid Seyyidi görünce bildi. Feryad eyledi. Ruhbana eyitdi: Bu Battal’dur, didi. Çün Seyyid dahi deyre yakın geldi. Ruhban eydür: Ey Battal bunda sana yol yokdur. Seyyid Hazreti eyitdi: Kim benim nerem Battala benzer. Ben bir ruhban kişiyim, didi.. Ruhban eyitdi: Ayruk git iş fesada varur, didi. Gördi kim ruhban inanmaz. 186 Seyyid mübarek ağzın açub İncil âyetlerinden bir iki ayet okıdı. Ruhban hayran kaldı. Velid’e eyitdi: Sen beni günaha koya yazdın. Bu hod Mesih kendidür. Velid nice kim kapuyı açma diyü gördi. Çare olmadı ruhban kapuyı açdı. Seyyidi içeri aldı. Tiz od yakdı. Önüne ta’am getürdi, eyitdi: Mazur tutasın ki her kande bir kişi görsevüz. Battal sanuruz, didi. Seyyid berzden kuşağın çözdi. Ruhban gördi kim içinde Müslüman kuşağı var, âh eyledi. Hayale düşdive eyitdi: Eğer bundan kurtulursam ayruk yakında ölmem, didi. Velid-i Lâ’in dahi deyrin bir bucağında gizlendi. Ol dem Seyyid ruhbandan su diledi. Ruhban eyitdi: Su deyrin kabusu önündidir. Ben taşra çıkmağa korkaram, didi. Andan Seyyid Hazreti abdest alayım diyü taşra çıkdı. Hemandem ruhban kapuyı bağladı. Seyyid Hazreti dahi abdest aldı su içdi. Yine kapuya geldi. Gördi kim kapu bağlu. Donlarınun bazılar içeride kaldı ve bir kez kapuyı yetdi. Ruhban eyitdi: Ey Battal bunda geldin kim ayyarlık ile bir iş idesin, ot Mesih bana yardım eyledi. Seyyid eyitdi: Hay senün didiğün değilim diye gördi. Çâre olmadı. Velid Lâ’in ol dem Seyyid’in üstüne taşlar atdı ve çok herzeler söyledi. Seyyid dahi yalıncak idi. Gayet sovuk idi. Ey Hudâyâ bana senden hidâyet ihsan ire, didi. Ol gice içinde büyük taşları bundan ana andan buna sabah olunca getürdi. Çün sabah oldı. Seyyid dahi deyrin divarı dibinde düşüb yatdı. Ruhban dahi deyrin üstüne çıkub bakdı, gördi kim Seyyid yatur. Ol dem tiz Velid’e haber virüb eyitdi: Battal ölmüş, didi. Velid dahi gelüb gördi, eyitdi: Sakın kim bu ayyardur. Ruhban eyitdi: Delü misin sovuktan ölüpdür, diyüb tiz bir büyük yuvarlak taş var idi. İkisi tutub bırakdılar. Seyyid’in mübarek göğsüne dokundu yine aşağı düşdi. Bir kılına hata gelmedi. Hakk Te’âlâ sakladı. Seyyid dahi bir zerre deprenmedi. Ruhban eyitdi: Hay gördün mü Battal ölüpdür. Aşağı inelim başını keselim. Kayser’e gönderelim, didi. Andan Lâ’inler ikisi dahi bile gelüb kapuyı açdılar. Seyyid’in üstüne yürüdüler. Seyyid Hazreti bir kez ya Allah diyüb duru geldi. Ruhbanun boğazın perk tutdu. Ellerin muhkem bağladı. Velid Lâ’in tiz içeri kaçdı. Od dahi yanardı. Seyyid Hazreti içeri girdi. Donların giydi. Velid’i istedi, bulamadı. Andan deyrin üstüne çıkdı. Gördi kim Velid ayruktan kaçub gider. Seyyid Hazreti çağırub eyitdi: Ey seg-i bî-din benüm [168] elimden kande kande kaçub gidersin, diyüb tiz aşağı indi. Ruhbanı dine davet eyledi. Melun imana gelmedi. Seyyid Lâ’ine bir kılıç urdı iki pare eyledi. Andan deyrin içinde ne bulduysa aldı. Kays’ın evine geldi. Seyyid ol malı Kays’a virdi. Kays dahi hayran kaldı. Andan Seyyid Hazreti tiz aşkara süvar olub kandesin. Velid diyüb gitdi. Bir pınara irişdi. Gördi kim bir kişi yatur. Seyyid bildi kim Velid’dir. Tiz Aşkardan inüb boğazından tutdı. Velid Lâ’in eyitdi: Ezberâ-yı Hudâ ben yanıldım, bir iş itdim, didi. Seyyid eyitdi: Ey Lâ’in benüm senünle dahi işim çokdur diyüb bir ağaca bağladı. Andan abdest alub namaza durdı. Ol dem iki arslan çıka geldi. Aşkarın üstüne hamle eyledi. Aşkar 187 dahi kaçub bir dereye girdi. Seyyid dahi namazdan fâriğ olıcak. Aşkarı isteyü ol dereye gitdi. Nâgâh Seyyid gördi kim ol dem karşudan bir süvar çıka geldi. Elinde bir arslan tutmış, san kim kedidir, geldi. Seyyide bir kez hışımla bakdı. Geçdi, yüriyivirdi. Eznecânib bu taraftan ol pınar katına bir kerban geldi. Velid’i gördiler, eyitdiler: Sen kimsin? Lâ’in eyitdi: Ben bir bazirgan idim. Haramiler beni tutdılar, bu ağaca bağladılar, didi.. Ol dem bazirganlar dahi Velid’i salıvirdiler. Lâ’in yine kaçdı. Seyyid Hazreti dahi Aşkarı buldı. Yine geldi. Gördi kim Velid yine kaçmış âh eyledi. Yine yola revane eyledi. Nâgâh gördi kim önünde bin kadar leşker gider. Tiz artlarından irişdi. Birine sordı kim bu ne kavmdir, kande giderler? Ol kişi eyitdi: Bedrun Şah’dur. Bu iklimde bir bey vardur. Adına Hamiran dirler. Anun bir kızı vardur. Adına Adna Banu dirler. Gayet ser-kişidür. Dava ider imiş ki her kim beni meydanda basub zebun iderse benüm helâlim oldur dir imiş. İşde Bedron Şah dahi ana gider. Ot bu gece Bedrun bir düş görmiş. Battal Gazi gelür, Müslüman ider. Bu kızı ana alı verir, didi. Çün Seyyid Hazreti bu haberi işitdi. Leşker kıldı. Çün bunlar gitdiler. Seyyid dahi bunların ardınca gitdi. Ol dem gördi kim yine bir adlu çıka geldi. Elinde bir aslan tutar. Bildi kim dünki herifdür. Andan Seyyid’e eyitdi: Ey yiğit gel seni dahi bir göreyim, nen vardur, didi. Hemandem aslanı salıvirdi. Kılıç çeküb, Seyyide havale kıldı. Seyyid tazyana ile red eyledi. Herif kakdı yine Seyyid’in üstüne hamle eyledi. Seyyid Hazreti bunun atının başına bir yumruk urdı. At urslanub durdı. Atından indi eteklerin beline sokdı. Seyyide yürüdü. Seyyid dahi Aşkardan inüb karşu yürüdi. Seyyidi kuşağından kapdı kim getüre yere ura. Yerinden iremedi. Seyyid dahi bir kez kuvvet bazuya getürüb kemerinden kapdı. Hay deyince getürdi. Yire urdı. Ol dem şahsın başı açıldı. Ebrûları perişân olub mâh yüzüne saçıldı. Hemandem Seyyid görünce giri çekildi. Bir mahbûbüz-zaman kız kim âlemde bir dahi nazîri olmaya. Kız dahi yerinden duru gelüb Seyyid’in mübârek kademinde baş koyub yüzin sürdi. Seyyid Hazreti dahi bildi kim Adna Banu’dur. Kız Seyyide eyitdi: Ey yiğit pehlüvan gel imdi beni sen kabul eyle, didi ve ben çok adamlar öldürmüşem Hamiran’ın kızıyam, didi. Seyyid eyitdi: Ben seni [169] almazam. Amma dünkü gün beni bir yiğit düşünde görmişdir, ben seni ana viresim gerekdir, didi. Pes Adna Banu atına binüb gitdi. Seyyid dahi durub şehre geldi. Gördi kim üç bölük leşker konmuş dururlar. Çün irtesi oldı. Nekkâreler çalındı. Hamiran elli bin kişiyle bindi, arkasın bir dağa virdi. Şehirden Adna Banu dahi çıka geldi. Yüz kız oğlan belesince kamusı zerrîn pûşlar meydana geldiler. Adna Banu bu kızlar ile top oynadı. At seğirttirdiler. Kız yine girü döndiler. Adna Banu meydan içinde kaldı. Ol dem atası Hamiran Adna’ya eyitdi: Ey kızım işde bildün kim senün menendin yokdur, digil. Kerem eyle şol beğ oğullarından birin kabul eyle beni dahi bu gavgadan kurtar, didi. Adna eyitdi: İmkân değildür. Elbette 188 bir kişi gerek kim bugün beni meydandan zebûn ide. Atımdan yıkarsa ol helalimdür, didi. Andan Adna Banu meydanda cevelan eyledi. Er diledi. Ol dem Frenk Maliki’nin oğlu Adna’ya hamle eyledi Adna anun hamlesin men eyledi. Adna ana bir süngü urdı, atından yıkıldı. Adna başını kesdi ve karşu atdı. Anun ardınca Canik Mâliki girdi. Anı dahi söyletmedi. İki pâre eyledi. Anun ardınca Bedrun şah girdi. Adna’ya selam virdi. Ben senün ammun oğlıyam, malım mülküm çok gel beni kabul eyle, didi. Adna Banu eyitdi: Bana mal gerekmez, er gerekdir, bu gün beni meydanda her kim zebûn iderse bana er olur. Eğer senün dahi bir hünerin var ise göster, göreyim. Yohsa şöyle bilesin ki seni dahi şol yatanların yanına helak iderim. Aman virmezem, didi. Andan birbirine hamle kıldılar. Adna Banu irişü geldi. Bedrun Şahı atından bir kez kapdı. Kuvvet eyledi getürdi, yere urdı. Diledi kim başını kese. Nâgâh ol dem gördiler kim Seyyid Hazreti bir kez bülent-nara ile haykırdı kim kamu leşker birbirine dokundu. Hay bu nedür deyince Seyyid Hazreti irişü geldi. Adna’ya bir pûşt-pây öyle urdı kim Adna Banu at sağrısından girüsüne muallak yıkıldı. Andan Adna bildi kim dünki herifdir. Çün Bedrun Şah anı gördi. Tiz seğirdüb Seyyid’in mübarek ayağına düşdi. Yüz sürdi. Ey merdân-ı âlem siz kimsiz? Seyyid Hazreti eyitdi: Ol benüm ki senün düşine girdim. Seyyid Battal Gazi’yim, didi. Bedrun Şah bu haberi işidicek küfrü terk idüb Seyyid’in ayağına düşdi. Din yolunda Müslüman oldı. Adna Banu dahi anı gördi. Ol dahi Seyyid’in ayağına düşüb Müslüman oldı. Andan Seyyid’e eyitdi: Ey pehlüvan-ı âlem gel beni helâlığa kabul eyle, didi. Seyyid eyitdi: Ben seni almazam, diyüb Adna ile Bedrun şah çadırına geldiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Adna ben seni Bedrun şaha virdim, sen ne dirsin. Yok dime benüm sözüm kabul eyle, didi. Adna dahi eyitdi: Siz her ne buyurursanız ben ana razıyım, didi. Seyyid dahi eyitdi: Var imdi atana hâlini bildür, didi. Adna dahi atasına gelüb ahvâlini bildirdi. Hamiran çün anı işidüb çâr-ü nâçâr olub Adna’yı alub Seyyid Hazreti’nin katına geldi. Andan Seyyid Hazreti mübarek lisanın depredüb Hamiran’a din bâbından şerh eyledi eyitdi: Ben her ne idersem [170] bu din berekâtında iderem, didi. Hamiran dahi eyitdi: Ey sultan-ı âlem sen gerçek söylersin. Amma ben Kayser’den korkaram, senün dinüne girmeğe. Ot siz her ne buyurursanız emrinüze muti ve münkâdım, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Gel imdi kızını Bedrun’a vir, didi. Hamiran, virdim ey sultân-ı âlem, didi. Ol dem Seyyid buyurdı. Tiz nikâh idüb Adna’yı Bedrun’a virdiler. Murad hâsıl eylediler. Ol gece Seyyid Hazreti gerdek kabusuna gelüb oturdı, ağladı. Bedrun dahi Seyyid’in ağladuğın duydı. Adna’ya eyitdi: Meğer sende mübarek gönlü var ola, didi. Ol dem ikisi dahi taşra çıkdılar. Yüzlerin yire urdılar, eyitdiler: Ey şâh-ı cihan sebeb nedür, ağlarsın didiler. Seyyid eyitdi: Emir Ömer’in kızı Fatıma’yı aldım ve nice zahmedler çekdim. Henüz dahi doymadım, elimden çıkdı ve dahi kangı birin ideyim ve ya 189 Beyza’yı veya Gülendâmı mı ideyim. Kâfirlerin elinde helak oldılar, didi. Andan Adna Banu eyitdi: Ey sultan-ı âlem hiç gussa yeme kim Mahbiroz’un bir kız karındaşı var. Adına Kitayon dirler. Cihanda bir dahi naziri olmaya. Deniz içinde bir yir vardur. Kal’a-i kevâkib derler. Kayser sizin korkunuzdan anda komışdur, bin kişi müvekkel koymuş, beklerler, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Adna imdi sen beni anda iletesin, didi. Adna eyitdi: Nola ey sultân-ı âlem seni anda ileteyim, ta siz Kitayon ile murad hâsıl kılınca ben dahi Bedrun ile murâd hâsıl kılmayam, didi.. Şol kadar Adna Kitayon’un vasfın söyledi ki, Seyyid Hazreti Kitayon’u görmeden âşık oldu. Tiz atlarına binüb revâne oldılar. Çün deniz kenarına geldiler. Anda bir harab Kal’a var idi. Atların anda kodılar. Bir zevraka binüb öylen vaktinde gelüb irişdiler. Seyyid Hazreti ol dem kendüyi bir ruhban suretine koydı. Adna’ya eyitdi: İmdi sen var Kitayon’a di kim Kûh-ı Salanden bir ruhban geldi. Acaib garâib sözler söyler ve hûb âvâzla İncil okur, tefsir eder, digil. Atam sana gönderdi. Biraz gönlünü eğlesün, deva mıdur ki, şayet beni katına okıya, didi. Heman dem Adna Banu durub Kitayon’un katına geldi. Biribiyle görüşdiler. Kitayon’a Adna haber virdi. Kitayon şâd oldı. Adna’ya eyitdi: Durub tiz bunda al gel, didi. Adna çün gelüb Seyyid Hazretin alıb Kitayon’un katına geldiler. Seyyid gördi kim Kitayon dahi taht üstünde oturmış, bedr olmış, ay misalinde mâh-ı tabana benzer ve yanakları gül-i hamraya ve dişleri dürdâneye benzer. Seyyid dahi ömründe bunun gibi mahbub görmüş değil. Şöyle kim kendüden gideyazdı. Andan Kitayon dahi Seyyid’e karşu geldi. Mübârek elin bûs eyledi. Seyyid Hazreti andan mübarek ağzın açdı ve biraz marifet söyledi. Kitayon hayran kaldı ve dahi bir nice İncil okudu. Âvâz ile Hüseyin makam ile okıdı. Gel gör imdi Kitayon dahi Seyyid’e muhib oldı. Ol dem Adna Banu’ya eyitdi: Daim sen bunda gelürdün, amma bunun gibi tuhfeyle geldiğin yoğ idi. Aferin bunu doğuran anaya ve ne hûb suretlü yiğit olur, didi. [171] Andan Seyyid’e eyitdi: Ey din ulusı uş bunca âdemler ki beni saklarlar. Henüz dahi Battal’ın korkusundan gece gündüz yatmazam, didi. Seyyid dahi eyitdi: Ya nigâr Battal nice kişidir? Kitayon eydür: Erlikte Rüstem-i Zâldür. Ayyarlıkta cihanı hokkaya koyu verir. Dahi nazîri yokdur. Sehâvette Hâtem-i Taydur ve nesl-i peygamberdür. Kâh ruhbân olur kâh peyk olur. Benim atamı dahi ol öldürdü ve her kimse görsem, Battal sanurum, didi. Andan Seyyid eyitdi: Ya Nigârân sen ol vasıflarına anun hakkında söyledin ne güzide has adam imiş, hayf değil mi kim anun gibi kişiden kaçalar. Anı herif idinmeyeler. Kitayon eyitdi: Ol Müslümanların cazularıdır ve hem düşmanı Mesihdür ve bir kız karındaşım alubdur ve birin halifeye veribdir. Ben dahi anun korkusundan bunda mekân tutmışam, didi. Seyyid eyitdi: İyü ihtiyat amma bu vasıflar ki sen anun hakkında söyledin ol seni elbette komaz ele getürür, didi. Çün Kitayon Seyyid’den bu haberi işitdi. Acibe kaldı, eyitdi: 190 Acibedür ki eğer sen ol değilsen, didi.. Seyyid eyitdi: Belî men ol kimseyim, didi. Ol dem Kitayon serâsime oldı. Adna Banu’ya eyitdi: Hay benüm senünle düşmanlığım yokdur. Sen benim düşmanımı niçün getürdün, didi. Adna Banu eyitdi: Ey nigârîn niçün melûl olursın, bana dimedin mi eğer bir mahbub pehlüvan eline girse bana getür, didin. Ben dahi bundan iyü pehlüvan dahi hergiz âlemde bulamadım. Hiç kakıma kim bundan iyü adam senün eline girmez, didi. Kitayon bu haberi işitdi. Diledi kim feryad ide. Hemandem Seyyid Hazreti Kitayon’un boğazına yapışdı. Ağzına destmâlı dıkdı. Ne kadar hâdimleri ve müvekkelleri var ise Seyyid Hazreti cümlesini helak etdi. Dört sanduğa dürlü cevahirler doldurdılar. Andan alub deniz kenarına Bedrun’un katına geldiler. Tiz zevrak hâzır idüb bindiler, durdı. Dahi revân oldılar. Eznecânib Velid-i melun dahi bu taraftan çün Seyyid’in Kitayon’a gittüklerin işitdi. Tiz gelüb Hamiran’a bildürdi. Anlar dahi tedbir idüb yolları leşker birleh bağladılar ve eyitdiler: Battal elbette Kitayon’u ele getürmeyince komaz. Biz dahi anı ele getüreydik, didiler ve Kayser’e dahi bildirdiler. Kayser dahi işidicek feryad figan eyledi. Kayser’in bir veziri var idi. Yemliha dirlerdi, eyitdi: Bu iş gayet sarp işdür, buyurdu, tiz iki ifritler var idi. Anlara iki yüz bin kâfir koşdılar. Hamiran’ın katına gönderdiler. Çün anlar dahi Hamiran’a irişdiler. Hamiran’ın dahi elli bin leşkeri kamusu durub yolları beklediler. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti Bedrun ve Adna çün taşra çıkdılar. Andan Kitayon’un ağzın açdılar ve oturdılar. Seyyid Kitayon’a çok nasihat eyledi Dine davet kıldı. Kitayon rıza virmedi eyitdi: Ben kendü dinimden dönmezem. Böyle kabul edersen nola didi.. Andan ta’am yediler. Şükr kıldılar. Andan atlarına süvar olub yola revane oldılar. Çün Kal’adan biraz ayruk gitdiler, gördiler kim karşudan leşker belürdi. Andan Bedrun Şah ilerü yürüdü. Gördi kim aşağı [172] derede dopdolu leşker konmışlar. Tiz Bedrun gelüb Seyyid’e haber virdi, döndiler. Kal’aya girdiler. Seyyid Hazreti dahi Kitayon’u Adna’nın katına kodı. Seyyid Kitayon’a eyitdi: İmdi sen teferrüç kıl, gör kim din berekâtında bu âsilere ben neler iderim, diyüb şâh-ı evliyâ Aşkar-ı Divzâdeye süvar oldı. Kâfir leşkerine azm eyledi. Bu taraftan kâfir leşkeri anı gördiler. Saflar bağlayub durdılar. Seyyid dahi bir nara urub eyitdi: Benim Battal kâfirlere kattal. Ey kâfirler her kim elüm arzu kılarsa tiz meydana gelsün, didi. Andan bir müddet silahşorlük eyledi. İki taraftan mütehayyir kıldılar. Kitayon, Adna Banu burç başında temaşa eylediler. Adna, Kitayona eydür: Gördün mü Seyyid Hazreti nice erdür, şunun gibi pehlüvana niçün muti olmazsın, didi. Andan Seyyid Hazreti nara urub kendüyi kâfir leşkerine urdı. Kâfir kanın seyl mânendi akıtdı. Ta kim akşam vaktine değin azim cenk eyledi. Çün yine dönüb Kal’aya geldi. Adna, Bedrun, Seyyide karşu gelüb yüz yere kodılar. Donların kâfir katından yürüdiler. Abdest alub akşam namazın kıldılar ve ta’am getürüb yediler, içdiler. Hakk Te’âlâ Hazretine 191 şükür kıldılar. Andan Seyyid Hazreti Kitayon’a eyitdi: Ya Nigârân görmez misin bugün yalnuz kişiyim, neler eyledüm, zira kim inayet-i Hakkdur ve mucizât-ı Muhammed Mustafa’dur. Berü gel seninle âşinâ olalım, didi. Kitayon dahi eyitdi: Eğer sen beni kabul idersen şöyle eyle. Ben kendi dinimden dönmezem, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen şimdi murdarsın, ben hod kabul etmezem. Pak Müslüman ol nadn akbul iderem, didi. Eznecanib bu taraftan Hamiran ve Alyon dahi oturmışlar idi. Lâ’inler eyitdiler: Bu kadar leşker Battala kâr kılmaz diyü ikilden Kayser’e yine nâme gönderdiler ve çeri istediler. Çün irtesi oldı. Nakkareler döğüldü. Seyyid meydana girdi. Alyon Seyyide beraber geldi ve çok herzeler söyledi. Seyyid dahi ilerü yürüdü. Alyon’u kapdı bir kez havaya atdı. İnerken çaldı. İki pare eyledi. Anun ardınca elli kâfir dahi depeledi. Ayruk kâfirlerden kimse meydana girmedi. Seyyid dahi bu kez nara urub kendüyi ol kâfir çerisine urdı. Dokuz kez alayların yardı. Yine bir cânibe çıkdı. Kâfirler sancak vaktinde iki yüz bin kâfir birleh Şah Karvan birleh çıka geldi ve akşam irişdi. Seyyid dahi gelüb Kitayon’un katına nasihatlar kıldı. Çare olmadı. Çün yine irte oldı. Kâfirlerden nakkareler döğüldü. Şah Karvan ve Behmen Karvan ve Feridun kâfir beğler bindiler. Saflar bağlayub durdılar. Seyyid Hazreti dahi binüb azm-i meydan eyledi. Çün Behmen anı gördi. Lâ’in meydana girdi. Seyyid Hazreti irişdi. Lâ’ine bir gürz öyle urdu ki atıyla bile yere beraber eyledi. Oldem Seyyid Hazreti ardınca otuz kâfir dahi depeledi. Andan kâfirler ol hâli gördiler. Bırağurdan Seyyid’in üstüne hamle kıldılar. Ol dem cenk içinde Feridun melun akabinden Seyyid’e bir zahm irişdirdi. Seyyid döne Feridun’a irişdi. Bir tan nîze öyle urdı kim Lâ’in atından yıkıldı. Lâ’inin bir uyluğu sındı. Ol gün Seyyid ikindüye değin çok cenk eyledi. Dönüb yine Kal’aya geldi. Bedrun ve Adna karşu geldiler. Seyyidin zahmın bağladılar. Çün ortaya ta’am getürüb yediler. Seyyid Hazreti Kitayon’a eyitdi: Ya nigâren revâ mıdur kim Hakkı terk ide [173] sin. Görmez misin kim işbu kadar kâfirler ile cenk iderem. Kamu ol din berekâtındadur. Gel imdi küfrü terk ile müslüman ol didi. Andan Kitayon eyitdi: Korkaram üstüme avret alasın ve beni terk idesin, didi. Seyyid ant içdi nitekim sen diri olasın ayruk avret almıyam didi. Andan Kitayon dahi yalan yere şehadet eyledi. Bedrun ve Adna dahi şad olub taşra çıkdılar. Ol dem Kitayon durub sandukları açdı. Bir tuhfe turunç çıkardı. Seyyid’in önünde kodı ve eyitdi: Her ne vakit kim açığasın veyahud susayasın bunu mübarek burnuna tutasın, didi. Çün Seyyide virdi. Bu hod târûy-ı heşber ile amuhte olmuşdı. Seyyid Hazreti alub mübarek burnuna kokuladı. Hemandem aklı başından gitdi. Kitayon dahi tiz kapuya uğradı. Adna eyitdi: Niye geldin? Kitayon eyitdi: Seyyid Hazreti gönderdi, var gusl eyle didi. Andan Adna aldı. Kitayon’u çeşmeye iletdi. Kitayon Adna’ya eyitdi: Sen biraz gerü durgıl ben dahi gusl ideyim, didi. Adna dahi gericek sanub Bedrun’un 192 katına geldi. Bedrun eyitdi: Niye geldin, Kitayon’u anda yalınuz kodun, didi. Adna çün vardı gördi kim Kitayon dağ yolunu tutub kaçub gider. Bir kez âh eyledi. Gelüb Bedrun’a haber eyledi. Bedrun dahi eyitdi: Şimdi biz Seyyid Hazretine ne cevap verelim, diyüb Seyyid’in katına geldi. Gördiler kim Seyyid epsem yatur bir kez çağırub eyitdiler: Ey pehlüvan-ı âlem Kitayon hile eyledi. Kaçdı diye gördiler, çare olmadı. Andan ah eylediler, eyitdiler: Ol put-perest pehlüvana târû-i heşper vermiş ancak didiler. Eznecanib bu taraftan Kitayon dahi can acısıyla dağdan indi. Akratis-i Mağribe tûş geldi. Meğer karakola çıkmışdı. Akratis anda eyitdi: Ya Kitayon nice kurtuldun. Kitayon eyitdi: Şimdi vakti değil tiz beni Hamiran’ın katına ilet, didi. Tiz Kitayonu Hamiran’ın katına getürdiler ve eyitdi: Ne durursız tiz irişün. Battal’a ağu virdim. Yedi güne değin aklı başına gelmez. Tiz irişin, didi. Hamiran bunuişidüb şâd oldı, buyurdu, tiz kâfir leşkeri bindiler. Gelmekte eznecânib bu taraftan Bedrun ve Adna Banu Seyyid’in mübarek kulağına çağırı gördiler. Ey pehlüvan-ı âlem Kitayon kaçdı diye gördiler çare olmadı. Andan gördiler kim kâfir leşkeri kapuya geldiler. Tiz Adna Banu taşra çıkub çok cenke eyledi ve hayli kâfir helak eyledi ve bu taraftan Bedrun Seyyid’in katında çağırur. Ey pehlivan-ı âlem üzerimize düşman geldi. Fırsat buldı diye gördi. Yerinden kaldırur, yine düşer. Bu taraftan Adna dahi yoruldı. Tâkâti tâk oldı. İçerü geldi. Bedrun taşra çıkdı. Kâfir ile savaş eyledi ve Adna dahi Seyyid’in üstüne sular döke gördi. Çare idemedi. Çün irte oldı. Hamiran dahi Adna’ya adam salub eyitdi: Ey ciğer gûşem Kitayon Battal’a ağu vermiş ayruk ol hâsıl olmaz. Siz kimin için cenk idersiz. İmdi ben seni Bedrun’dan ayırmam Battalı bana virin diyü adam gönderdi. Çün ol kâfir gelüb Adna’ya bu haberi söyledi. Adna dahi kakıyub ol kâfirin burnun kulakların kesdi [174] ve eyitdi: Var imdi söyle atama Battal böyle işleri çok görmüştür. Ümiddür ki inşallah Hakk Te’âlâ ana yine halaslık vire, didi. Andan üç gün pay pay cenk eylediler. Vakti fürûmende kıldılar. Tâkatları tâk oldı. Ol dem ikisi dahi Seyyid’in bâşı ucuna geldiler. Yas idüb ağlaşdılar ve eyitdiler: Seni Allaha ısmarladık diyü taşra çıkdılar. Kendülerin kâfir leşkerine urdılar. Cenk cenk ide ide leşkeri yarub andan Malatya yolun tutub revane oldılar. Küffâr leşkeri Seyyid’in katına geldiler gördiler kim beyhûde yatur. Silahın ve donun alub katıra yüklettiler. Alub gitdiler. Andan Kayser’e bildirdiler. Şad oldı ve eyitdi: Mesih bize yardım eyledi. Varayım Battalı öldüreyim Andan çeri çekim her ne denlü Muhammediler var ise kılıçtan geçüreyim, vilayetlerin harab ideyim, didi. Eznecânib bu taraftan yedinci gün kuşluk vakti Seyyid’in aklı başına geldi ve mübarek gözin açdı. Gördi kim bir taht üstünde yatur ve mübarek elleri bağlu bir kez âh eyledi ve eyitdi: Ey dirigâ kâfiristanda esir olmışam. Ey Gañi Pervirdigârım sana bu benim hâlim malum inayet, hidayet senden her ne geldi senden geldi, diyü münacaata başladı. Ol dem Kitayon’a haber 193 virdiler. Battal kendüye geldi didiler ve beğler kılıç çeküb Seyyid’in üstüne yürüdiler. Kitayon dahi geldi. Yüzünden pürka‘n giderdi. Seyyide eyitdi: Ya Battal-ı kattal ayyar gördün mü kim zira ki kuş iki ayağından tutulur. Sen dahi iken çok ilim okımışsın amma avrat mekrlerinden bilmezsin ve bunun gibi nesneler dahi gönlüne gelmezdi kim ayruklara sanduğun uş senün başına geldi ve benim ki kız karındaşım aldın, şimdi bana dahi kasd eyledin amma devletin yârî gelmedi. Uş karındaşım Kayser dahi geliyor. Seni göricek aman virmez, öldürür. Gel imdi benim dinime gir kurtulursun, yok dirsen bin başın var ise biri kalmaz, didi. Seyyid Hazreti hiç cevab virmedi. Ol dem Lâ’in Feridun dahi Seyyide çok herzeler söyledi. Seyyid dahi bir kez kuvvet idüb bendlerin kırdı. Feridun melun kaçdı. Seyyid Hazreti yumruğuyla ol dem hayli kâfir yıkdı ve yalıncak idi. Kâfirler gulû kıldılar. Seyyide bir iki yerden zahm irişdirdiler ve kemend atub Seyyidi yine tutdılar ve bunca bin kâfirler dahi Seyyid’in erliğine tahsin kıldılar. Andan Akratis Lâ’in eyitdi: Gelin öldürelim. Hamiran komadı, eyitdi: Siz öldürmen, Kaysere iletelüm, ölüdürürse yine ol öldürsün, didi. Pes andan geçüb yürüdiler. Salokaya derler bir Kal’a var idi. Anda kondılar. Seyyidi anda bir ağaca bağladılar. Kitayon dahi buyurdı: Bârgâhını Seyyid’in karşusuna kurdurdu ve kendüyi be gâyet bezedi. Zîr zîre gark eyledi. ve tahsin âreste kılub oturdı ve eyitdi: Ey Battal benüm dinime gir, kurtulursın. Hayf senün gibi pehlüvanı Kayser şimdi göricek aman virmez, didi. Seyyid Hazreti yine cevap vermedi. Ot dâim [175] münâcât iderdi. Hakk dergâhından istiânet taleb eylerdi. Pes bu nev ile çün karar eylediler. Melunlar meclis kurub şarab içdiler ve Seyyid Hazretin Lâ’inler musahharlığa aldılar. Seyyid Hazreti melul zahmlu ağaçda bağlu dururdı ve eydürdi: İlâhî ölümden korkum yok korkum oldur ki müslümanlar kâfirler ayağı altında pâymâl olalar diyü ağlardı. Ol dem Seyyid gördi kim ol ağacun başından bir yılan indi. Kâfirlerin kazanları ile aşları dolu idi. Ol yılan dahi ol aşlardan yedi ve başını dahi içine sokdı. Yine istifra eyledi. Andan gitdi. Meğer Karvan şahının oğlu yerinden duru gelüb uyandı kullarına buyurdı. Tiz bana et getürün, didi ve bunun avazından dahi girü kalan kâfirler dahi uyandılar. Kamusı bir yere geldiler. Yemeğe meşgul oldılar. Ol saat içinde Behram Karvan’ın oğlu çatladı. Canın cehenneme ısmarladı. Hay bu ne oldı diyü kâfirler başına üşdiler. Feryad eylediler. Andan raviler şöyle rivayet iderler kim ol gice kâfirlerden altmış adı bellü beğlerden çatladı. Helak oldı. Canı cehenneme ısmarladılar. Gayrı kâfirlerden mâidâ kamu kâfirler gece vaktinde feryad figan kopardılar. Ol dem Kitayon dahi bir kez ah eyledi. Meğer Behram’a meyli var idi. Ol dem Kitayon yine Seyyid’in katuna geldi ve eyitdi: Ey Battal hep bu işleri sen eyledin. Senün cazuluğun bunlara neyledün tiz söyle bana didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Benim elimden ne gelür eğer çârem olsa kendimi bu zahmedten 194 kurtarırıdım didi. Kitayon dahi kakdı kılıç birleh Seyyidi çaldı. Hakkun kudretinden kılıç Seyyid’in bendlerine uğradı, mübarek elleri çizildi. Seyyid Hazreti bir kez nara urdı, haykırdı. Kitayon kaçdı. Taryon Talkani Lâ’in ilerü gelüb Seyyidi tutmak diledi. Seyyid dahi irişü gelüb Lâ’inin göğsüne bir yumruk öyle urdu kim Lâ’in debesnin üstüne muallak yıkıldı. Seyyid Hazreti üstüne çıkdı. Kâfirler dahi gulu kıldılar. Kimi kılıç ile ve kimi ağaç ile Seyyidi ururlardı. Seyyid Hazreti dahi Taryon’un bir ayağına basdı ve bir ayağın dahi iki eliyle çekdi. Şol eski bez gibi iki pare eyledi. Ol dem Akratis Lâ’in dahi Seyyide karşu yürüdü. Seyyid dahi karşudan Taryon’un benmesiyle Akratis’e öyle urdı kim Lâ’inin göğsü yoğruldu. Kıçın kıçın Lâ’in debesnin üstüne yıkıldı. Kâfirler dahi gulû kıldılar., kemendler atub Seyyidi tutub yine bağladılar. Andan ol dem haber geldi kim Kayser geldi, didiler. Kamu beğler karşu varub hikayeti bildirdiler. Kayser’in benzinde kan eseri kalmadı. Çün Kayser dahi gelüb oturdı ve buyurdı, tiz kanı Battalı getürün. Boynunu urun, didi ve vezirleri Yemliha eyitdi: Ey melik size bir söz diyeyim eğer buyurursan, didi. Kayser [176] eyitdi: Söyle nedür? Vezir eyitdi: Bunun kanın yere dökmen Taryon bunu oda yakdı, olmadı. Akabe zehir virdi kâr kalmadı. İmdi sen bunun kanın yere dökesin. Kan toprağa düşe, karışa yine ot bite ol otu koyun yiye. Koyunun arkasından şehvet hâsıl ola, ol şehvetten yine Battal ola, didi. Kayser eyitdi: Ya pes niçe idelim, bunun gibi herif güç ile girdi, didi vezir eyitdi: Kûh-ı Erciyeste bir kuyu var. Adına câh-ı cehennem dirler. Ceddin zamanında bir dahi bunun gibi kopdı idi. Nice kez öldürdüler yine dirildi. Vardılar kuyuya bırakdılar. Âlem anun fitnesinden kurtuldu. Bunu öyle idek, didi. Kayser beğler maslahat gördiler. Andan göçdiler. Kûh-ı Erciyeste ol kuyunun ağzına kondılar. Karar eylediler. Eznecanib bu taraftan Bedrun ve Adna Banu, Malatya’ya gelib Emir Ömer’e ve kamu beğlere Seyyid’in ahvâlin şerh eylediler. Andan ol dem yarenler Seyyid içün azim melul perişan oldılar. Andan ol dem yarenler Yahya bin Mansuru Seyyid için gönderdiler. Çün Yahya dahi gelüb anda irişdi. Gördi kim nice bin kâfirler cem olub dururlar ve Seyyid Hazreti dahi kuyunun ağzında bir tahta üstünde oturur ve cellatlar dahi yalın kılıç dururlar. Yahya dahi bu hali ayrukdan gözetdi. Ol dem bir cellat dahi tahtanın üstüne çıkdı. Diledi kim Seyyid’in mübarek boynunu ura Seyyid Hazreti bir kez kocandı ve tahta sürçdi. Cellada dokundu. Cellad dahi Seyyid birleh kuyuya düşdi. Andan Kayser Lâ’in buyurdu. Üstüne ağır taşlar dökdiler ki kıyasa gelmezdi. Andan çün Yahya bu hali gördi. Feryad figan idüb yola revane olub Malatya’ya gelüb haber virdi kim ben gözümle gördüm, Seyyidi câha bırakdılar, didi. Ol dem yarenler dahi azim feryad figan kopardılar. Seyyid için eykilden yas-ı matem tutdılar ve siyah-pûş olub karalar giydiler. Andan Yahya eyitdi: Yarenler hazır olun kim Fağfûrî Çin iki yüz bin leşker birleh sizin kasdınıza geldi, didi. 195 Kamu yarenler melul perişan olub hikayeti halifeye dahi bildirdiler. Halife dahi yarenlere nâme birleh istimâlatlar virüb nevâhat kıldı. Eznecanib bu taraftan Fağfûrî Çin Kayser’e haber gönderdi, eyitdi: Benim oğlumçün Battalı öldürdün ve çok beğlerim helak eyledi ve bunca malumı aldı eğer sen dahi dostum isen uş ben iki yüz bin leşker cem eyledim ve İslam kasdına yürüdüm. Sen de gel bile yürüyelim. Muhammedileri ortadan getürelim, didi. Çün Kayser bu haberi işitdi. Şâd oldı eyitdi: Çin leşkeri şimşîr-zen olurlar imdi anlar birleh el bir idelim yürüyelim. Muhammedileri ortadan getürelim, didi. Andan buyurdı. Çün Fağfuri Çin birleh bulışdılar. Karvan Mağribi dahi bir Zeşt Matuf kişi idi. Ömrü üç yüz’ü geçmişti. Ol dem Kaysere eyitdi: Ya melik benim dahi senün katında bir hâcetim vardur. Kayser eyitdi: Nedür? Karvan eyitdi: Gel imdi Kitayon’u bana vir, gil. Benim iki oğlum senün yolunda [177] kurban oldılar ve nice beğlerim senün aşkına öldüler, didi. Kayser eyitdi: Varayım Kitayon ile bir meşveret ideyim, diyüb, Kitayon’un katına geldi ve bu hikayeti Kitayon’a bildirdi. Kitayon dahi kakıyub eyitdi: Hay Karvan ne matuf it ola, benüm adım anar. Ol benüm neden layığım ola. Benüm avretim bu mıdur senin katında kim Battal gibi pehlüvanı senin elüne virdim, didi. Kayser dahi eyitdi: eğer ben şimdi virmem disem bana dahi düşman olur. Bari şimdi sakalına gülelim bir ahmak kişidir, didi. Kitayon yine eyitdi: Karvan yüz yaşını taşa dökerse ben anı er idinmem, didi. Kayser eyitdi: Hele şimdi sakalına gülelim, didi. Karvanın katına geldi ve eyitdi: Kitayon didi kim ne vaktin İslam ortadan getürüle ol vakit her ne dirse öyle olsun, didi. Çün ol vakit Kayser Kitayon’un gidicek Seyyid’in bâlâ banlığ ve kaddi kâmeti ve erliği ve sehâveti gönlüne düşdi. Etdiği işe pişman oldı ve hay hay idüb ağladı ve eyitdi: Ey dirigâ ben kendü elimle ayağıma Battala urdum. Şunun gibi pehlivanı yok yere öldürtdüm, diyüb zari zarı ağadı ve ol gece gözlerine uyhu gelmedi ve az kaldı kim divane olayazdı. Çün irte oldı. Kaysere dahi azm-i Malatya kıldı. Eznecanib bu taraftan Yahya müminlerin casusu geldi. Haber virdi. Uş Kayser Lâ’in yürüdü, geliyor diyü Emir Ömer dahi dahi tiz halifeye Kayser’in derneğin bildirdi. Halife dahi İslam dilâverlerin cem eyledi. Anlar dahi gelmekte Eznecanib bu taraftan Emir Ömer haber geldi kim, uş Çin leşkeri geldi, didiler. Müminler dahi tedarik idüb kırk bin müminler cübbe ve cevşen üzerlerine berkidüb gönül birliğiyle irtesi kösler ve nakkareler depredüb ameller getürüb küffara karşı yürüdüler. Gelüb karar eylediler. Çün irtesi oldı. Cenk meydanı âreste olub cenk nakkareleri döğüldü. Çün leşkerinden dahi Ankas’ı Çin meydana girdi ve müminlerden Adna Banu azm-i meydan eyledi ve Ankas-ı Lâ’in Adna’ya eyitdi: Ne kişsin? Adna Banu tınmadı. Lâ’in ol dem Adna’nın söylemedüğüne kakıdı. Kılıç havale kıldı. Adna kalkan beraber virdi. Başını savdı. Atının başına dokundu. Atı yıkıldı. Geldi kim Lâ’in geçe Adna Banu çabuk 196 deprendi. Ankas’ın atının ön ellerin kılıçla çaldı. Ankas atıyla yıkıldı. Devarınıncaya kadara Adna Ankas’a bir kılıç dahi öyle urdı kim Lâ’inin elleriyle başı hava beren oldı. Lâ’ini canı cehenneme ısmarladı. Müminlerden tekbir avazı âsumâne irişdi. Emir Ömer eyitdi: Yarenler şol yiğit kimdür, didi. Bedrun şah eyitdi: Benim yârıgârım, Adna Banudur, didi. Andan tiz Adna’ya at irişdirdiler. Adna süvar oldı. Ankas’ın oğlu dahi meydana girdi. Adna’ya kılıç havale kıldı. Adna kalkan beraber virdi. Lâ’in kılıcın çevirdi. Hile eyledi. Adna’ya koltuğu altından çaldı. Şehit eyledi. Bedrun çün anı gördi. Bir kez âh eyledi. Atını sürüb irişdi. Ankas’ın oğluna bir kılıç urdı kim [178] iki pâre eyledi. Andan Bedrun şah atından indi. Hançerin çıkarub tîgin göğsüne kodı. Gamzesin Adna’nın göğsüne kodı. Şehadet kelimesin arz eyledi. Üstüne düşdi. Canın Hakka teslim eyledi. Andan müminlerden zarılıklar eylediler ve ol iki aşıkın namazın kılub defn eylediler. Yine irtesi oldı haber geldi kim uş Kayser irişdi didiler. Fağfuri Çin karşu çıkdı. Kayser ile görişdi ve Ankayes Muhammedileri öldürsem gerek didi. Fağfuri Çin eyitdi: Ya Kayser ben ol vakit âsude olurum ki Battal benim elüme girse öldürürdüm, didi. Kayser melun eyitdi: Nar-ı nur devletinde ben Battalı öldürdüm bun da geldim, didi. Lâ’in Fağfuri şad çün bunlar bu halde. Ezmecânib biz dahi geldik. Seyyid Battal Gazi’nin hikayetine Seyyid Hazreti şöyle rivayet kılur kim ol gün ben caha düşdim. Üç yüz Kulhüvallahü ehad okudum. Andan kuyunun dibine indim ve dizlerüme değin balçığa gömüldüm ve kendüme baçıktan kurtardım. Amma katı karanluk idi. Hiçbir ışık görünmezdi ve kırk adım yürüdim. Andan divarın dibine geldim ve bir zaman oturdum. Nagah kuyunun ağzından bir gürültü kopdı. Meğer ol taşlar idi kim Seyyid’in üstüne atdılar, idi. Seyyid Hazreti eydür: Balçığa dokunurdu ve vaktahâlarda bana dahi sıçrardı. Ben dahi Mecid-i Kur’an-ı Şerif okurdum ve eyitdim: Ey dirigâ ben bunda neylesem gerek derken anı gördüm ki karşudan bir çerağ peyda oldı ve avazları dahi kuş avazı gibi Seyyid Hazreti gördü kim yılanlardur ve her biri bir göğere benzer. Seyyid dahi Ayete’l-Kürsi okıdı, üfürdi. Mübarek bir mağla daire çevirdi. İçine girdi. Yılanlar dahi gelüb Seyyid’in çevresinde durdılar. Seyyid Hazreti yine nazar kıldı. Gördi kim bir iki yılanlar dahi çıkdılar. Ejderhaya benzerler. Kuyunun içi aydınlık oldı. Ol taşlar kim Seyyid’in ardınca atdılar idi. Sandılar kim bir dağ gibi yığılmış. Seyyid dahi anı görünce Hakk Te’âlâ’ye çok şükürler kıldı ve müdâmî Kuran okurdı. Andan gördi kim bir ejderha dahi yine çıka geldi. Arkasında bir küçük eylan elce beşlü ve yeşil zümrüde benzer. Sağında solunda eylanlar anı ortaya almışlar. Gelürler. Çün Seyyid’in katına geldiler. Alaylar bağlayıb durdılar. Ol küçük eylan ilerü gelüb, izzet-i ikramla Seyyid’e Selma virdi ve eyitdi: Hoş geldin ey sülale-i Resûl ve ey sultan Seyyid Battal Gazi, didi. Nitesin ne hikmet oldı kim siz bunda düşdiniz ve hiç dahi gussa kim Hakkun takdirinde 197 vardur kim siz bunda gelesiz ve dahi nice acaib ve garaib nesneler göreceksin ve benim adım Yemliha’dur. Lakabıma Şah Meran dirler ve bu gördüğün benim leşkerimdür. Süleyman nebiden sonra Belükıyye Gaffan beni tutdı. Kırk gün beni dağda taşta gezdirdi ve kangı ot hasiyetlü ve menfaatlüdür ve yine gerekdür [179] bana söyletdiler ve yazdılar. Akıbet Hakk Te’âlâ bana halaslık virdi, kurtuldum ve bu kuyuya girdim ve bir kez dahi taşra çıkdım. Ol iki cihan fahri Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Hazretlerini ziyaret kıldım ve andan yine bunda geldim ve buna câh-ı cehennem dirler, bunun bir kuyusu var. Kuh-ı Kaf’da açılur. Malum olsun, didi. Ol dem Seyyid Hazretleri’nin mübarek karnı aç, idi. Şahmeran buyurdı. Bir köçörek ılan tiz vardı bir gevher taş getürdi. Seyyid’in önüne kodı ve eyitdi: Mübarek karnın açdur, al imdi bu taşı ağzına koy, didi. Seyyid hazteri dahi Hakkun ismin zikridüb ol gevheri mübarek ağzına koydı. Sankim nice türlü ta’am idi, gönlü ve gözi açıldı. Andan Şahmaran eyitdi: Ey sultan-ı alem dahi saati vardur. Andan çıkasın, didi. Seyyid’in dahi uyhusu geldi ve biraz uyudu. Tiz yine uyandı. Gördi kim ne şahmaran var ve ne ilan ve ne erbağlin karanlık olmış eyitdi: Ey diriga benim hâlim niçe olur derken karşudan iki meşale dahi çıka geldi. Eznecânib bu taraftan Kitayon dahi itdüğü işe pişman oldı. Seyyid’in firakı bunu delü divane eyledi. Gece gündüz ol kuyunun ağzına gelüb zârılıklar iderdi ve yine makamına giderdi ve daim işi ağlamak oldı. Eznecânib bu taraftan çün Kayser dahi irtesi cenk nakkarelerin iki tarafından döğüldü. Leşker dahi indiler. Savaş yerine geldiler. Müminlerden Abdülvahhab Gazi meydana girdi ve çağırıb eyitdi: Benim Abdülvahhab Gazi ey kâfirler, üç yüz yaş yaşadım ve Muhammed Mustafa yüzin gördüm ve her kim ölüm arzu iderse meydana gelsin, didi. Kâfirlerden Tal’ut meydana geldi, eyitdi: Ey pir kişi bu leşkerde adam yok mudur kim seni meydana virdiler. Abdülvahhab Gazi eyitdi: Ey seg-i bi-din eğer benim hakkumdan gelürsen, İslam leşkerinde dahi gaziler vardur kim senün gibi itlere cevab virürler, didi. Tal’ut Lâ’in kakdı, süngü havale eyledi. Abdülvahhab reddeyledi. Abdülvahab dahi süngü havale eyledi. Lâ’in dahi kalkan beraber virdi. Süngüz Lâ’inin sinesine uğradı. Arkasından çıkdı. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Kayser anı gördi. Şim’onu meydana gönderdi. Abdülvahhab anı dahi helak eyledi. Ol dem Kayser Fağfuri Çin anı gördiler. Dembeste kaldılar. Zehî pir kişi ne civan yiğitler öldürdi, didi. Andan Evrengi Çin meydana girdi. Melun bir ok pertev eyledi. Abdülvahhab dahi kalkan beraber virdi. Kalkandan geçdi. Abdülvahhab’ın omuzuna dokundu. Bir karış yardı çıkdı, yere gark oldı. Andan ahmed-i Turan Gazi hamle eyledi. Hayli cenk eyledi. Evreng-i lian gürz havale eyledi. Ahmed Turan’ın kalkanı dağıldı. Atına dokundu. Atı yıkıldı. Andan müminler, Ali Bin Haşim anı gördi. Evrengiye hamle eyledi. Evrengi anı dahi akdardı. Ne kıssayı diraz idelim. Evrengi melun 198 Müslümanlardan on adı [180] bellü pehlivanlar birer lub ile yıkdı. Andan Emir Ömer dahi bu hâli gördi. Bir kez işaret kıldı. Hüseyin bin Ali yedi bin kişi ile bırağurdan hamle idüb tekbir getirib kâfirlerin alayına daldılar. Gel gör imdi iki taraftan karışdılar. Müslümanlar sankim derya içinde belürsüz oldılar bir gün bir gece at üstünden inmediler, azim cenk eylediler. Müslümanlar katı fürûmende kaldılar ve Hakk Te’âlâ Hazretlerine münacat idüb enbiyayı ve evliyayı şefi getürdiler. Ol demde gördiler kim Bağdat tarafından tozlar oynadı. İki yüz bin kişi ile halife-i ru-yı zemin çıka geldi. Önünce peygamberin sancağın çeküb önünce Hafız-ı kelamullah olanlar, İnnâ Fetehnâ suresin okuyub sağında ve solunda salâvat ve naat-ı Resul okuyub ve gazi pehlüvan ism-i celal ile tekbir getürüb Allah Allah sadası yedi kat göklere irgördiler. Bu azametle gelüb kâfiri görünce halife buyurdı. Ok serpittiler ve çokluk kâfirler helak eylediler. Kâfir leşkerin sürüb yine Kayser’in üstüne bırakdılar. Çün çeri dahi birbirinden ayrıldılar. Andan Emir Ömer ve kamu gaziler dahi gelüb halife ile görişdiler. Seyyid Hazreti için bir zaman ağlaşdılar. İşte halife dahi İslam dilâverleri ile konub karar itmekte Eznecanib bir dahi geldik. Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nin hikayetine Çün Seyyid Hazreti gördi kim karşudan iki meşale çıka geldi. Andan eyitdi: Hakk Te’âlâ bana yine meded etdi, didi. Çün meşaleler katına geldi Gördi kim gözleri yalab yalab yanar bir ejderhadır. Seyyid anı görünce Kuran-ı Şerif okıdı ve daire çizdi ve oturdı ve ejderhanın nefesinden kuyunun içi ıssı oldı. Heman kim ejderha yakın geldi. Başını kaldırdı. Kapunun ağzına yukaru gitdi. Seyyid Hazreti rivayet kılur, eydür: üç bin ihlâs-ı şerif okudum. Andan sonra ejderhanın kuyruğu çekildi ve birden yine geldüği yere gitti. Fil-cümle yedi kez indi, çıkdı. Sekizinci demde Seyyid Hazreti fikr eyledi ve eyitdi: Malum oldı ki bu ejderha iner çıkar ben dahi kurtulursam bunun sebebiyle çıkaram, didi. Pes bu kez dahi gelicek. Seyyid gözetdi. Kuyruğu çıkduğı vaktin sıçradı, kuyruğu perk tutdı. Ol canavarun ıssıluğından Seyyid’in mübarek göğsü az kaldı kim yanayazdı. Seyyid Hazreti eyitdi: Bari kapuyı virsem bu kuyruğı deyince ejderha ol dem bir kez bilgildi ve kuyruğun yukaru çekdi. Seyyid Hazretin kapudan taşra atdı. Andan Seyyid Hazreti Hakka hamd ve şükr eyledi ve gördi kim bir dere dopdolu ejderhanın cesedinden yatur. Ol dem yine ejderha ol kuyuya çekildi. Seyyid Hazreti dahi Hakk dergâhına nâliş eyledi. Sanatın ve azametin görüb hayran oldı. Andan karşuda bir mağara önünde bir çeşme-sar gördi. Anda varub abdest aldı, namaz kıldı ve ol gece irteye değin anda ibadet kıldı. Çün sabah oldı gördi kim karşudan bir sürü donuz çıka geldi. Yakın gelicek çobam kuyunun ağzına vardı [181] ve hayli herzeler söyledi. Seyyid Hazreti dahi çobanun katına vardı ve eyitdi: Şol kuyuda neylerdin? Çoban eyitdi: Battala söğerdim. Seyyid eyitdi: Bu donuzlar kimindir? Çoban eyitdi: Kitayon’undur ve Kayser dahi Malatya üzerindedür ve Çin 199 padişahı birleh kasdları bu kim Muhammedileri ortadan getüreler, didi. Seyyid eyitdi: Adın nedür? Çoban eyitdi: Lolan’dur Seyyid Hazreti eyitdi: Beni bilür misin? eyitdi: Şöyle bildim ki Battala benzersin, didi. Seyyid Hazreti iyi bildün. Gel Müslüman ol, didi. Kâfir herzeye başladı. Seyyid Hazreti dahi boğazın tutub derhal boğdı. Canı cehenneme ısmarladı. Tiz kâfiri soydı. Donların giydi. Kendüyi çoban suretine koydı. Çobanı kuyuya bırakdı. Andan donuzları gütdü. Çün akşam oldı, sürdi şehre getürdi. Seyyid Hazreti bunların ardınca yürüdü. Donuzlar dahi bir ulu haneye vardılar. Kitayon’un kasrına karşu her biri yerlü yerine karar eylediler. Seyyid Hazreti dahi gördi kim bir küçük saka var ve bir eski keçe döşenmiş ve bir kırık bardak durur. Seyyid hazrei anda geçüb karar eyledi. Birazdan bir karavaş bir çanak aş ve etmek getürdi. Seyyid Hazreti yedi. Mübarek karnın doyurub şükür kıldı ve bir zamandan gördi kim Kitayon dahi çıka geldi ve üstüna kara atlas donlar giymiş mahtaba benzer. Gelüb Seyyid’in karşusında oturdı. Seyyid’den yana bir kez nazar kıldı. Seyyid Hazretleri dahi Kitayon’a bir kez nazar kıldı. Kendüden gide yazdı. Çün yine kendüye geldi. Ebsem durdı. Sabr eyledi. Bir zamandan Kitayon eyitdi: Ya Lolan kanı sana ısmarladuğum niçe oldı? Sakın kim unutmayasın eğer sen Battal’dan bana bir haber bildürürsen ben dahi seni gani eyleyem, didi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ey nigârım bu gün vardım, kuyunun ağzında kulak urdum. Hazin bir avaz gelürdi. Çün Kitayon ol haberi işitdi. Zârı zarı ağlayub eyitdi: Ey dirigâ ben kendü elümle eyledüğüm işi düşman işlemeye ve kendi işimi haraba virdim. Şunun gibi serveri tutub ele virdim. Andan yeğ olmayam. Ben artuk andan kişinin yüzüne bakmıyam, did ve çok şiirler söyledi ve ah vâh idüb ağladı. Seyyid Hazreti bunun bu halini görüb eyitdi: Ey Bâr-ı Huda bu kızın ol taştan katı gönlünü niçe mum itmişsin. Kanı bunun katılığı ve tizliği didi. Andan Seyyid Kitayon’a eyitdi: Ey Nigar eğer buyurursan irte olsun, siz dahi ata binün halvetce bir iki kemen getürelim ve benüm belüme bağla. Aşağı sarkıt ineyim. Anı size çıkarayım, didi. Kitayon eyitdi: Ya Lolan eğer sen bana bunun gibi iyülükler idersen ben dahi sana nice iyilükler ideyim, didi. Seyyid eyitdi: İmdi sen gussa yeme ben senün kaydını göreyim, didi. Ol gece Kitayon’un gözlerine uyhu gelmedi. Söndüğünden bir iki kemend hazır eyledi. Çün irte oldı. Seyyid dahi donuzları önüne katdı. Caha geldi. Kitayon dahi bir hadim ve iki karavaş alub sürdi câha geldi. Seyyide eyitdi: Ya Lolan geceki kavline durur mısın? Seyyid dahi eyitdi: Ya nigarım sabah olıcak kuyudan bir yalıncak kişi çıkdı. Şol dereye gitdi. Buyur hizmetkârların bunda [182] dursun. Biz ikimiz senünle görelim ne kişidir, didi. Kitayon dahi nola diyüb ikisi dereye yürüdüler. Çün halvet yere geldi. Seyyid Kitayon’un atın celberin tutdı. Kitayon, Ya Lolan neylersin? Seyyid dahi eyitdi: Ya Kitayon bir nazar kıl, ben Lolan’a benzer miyim, didi. Kitayon 200 dikkatle bir kez nazar kıldı. Seyyid Hazretin bildi. Bir kez ah eyledi. Kendüyi atından aşağı atdı. Seyyid’in üstüne düşdi. Seyyid dahi Kitayon’un başını mübarek dizine aldı. Kitayon gözin açdı. Seyyid eyitdi: Düş midür, hayal midür? Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Kitayon sen gözin aç kıl bu gördüğün uyku değildir. Hakk Te’âlâ beni sakladı, halas buldum. Akabe zehir virdi. Kar kılmadı. Taryon oda yakdı yine necat buldım. Kamusı ceddim Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve selllem Hazretlerinin berekatındadur, didi. Andan Kitayon eyitdi: Ey hudâvend benim suçum afv eyle. Şimdi ben senün karavuşunam gerek dirigür, gerek öldür, ferman senündür, diyüp ağladı. Andan Seyyid Kitayon’u nevahat kıldı. Tiz hadimler dahi gelüb Seyyid’in mübarek ayağına düşdiler. Kitayon birleh Seyyid’in önünde Müslüman oldılar. Tiz andan Seyyid’in atın donun getürdiler. Seyyid Hazreti donların silahın giydi ve Kayser’den haber sordı, eyitdi: Ey şir-i Hakk bir ay vardur kim Malatya üzerinde cenk ider, bilmezem nice oldı, didi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben dahi anda giderim, didi. Kitayon eyitdi: Şehre varalım, didi. Andan şehre geldiler. Yarar şeylerden alub atlara yükleyüb yola revane oldılar azm-i Malatya kıldılar. İşde Seyyid Hazreti “Kandesin Kayser” diyüb gelmekte. Eznecânib bu taraftan Malatya’da iki çeri dahi bindiler. Savaş yerine geldiler. Andan müminlerden Ali bin Mızrab azm-i meydan eyledi. Kâfirlerden birbiri ardınca elli kâfir helak eyledi. Küffar leşkerinden feryad figan kopdı ve İslam gazilerinden tekbir avazı âsumâne irişdi. Andan küffardan Evreng-i Çin meydana geldi ve Ali ile hayli cenk eylediler. Birbirin alamadılar. Andan Evrengi Çin piyade oldı. Ali ile güleş tutdılar. Ali ol dem kuvvet bazuya getürüb kâfiri yere urub dine davet eyledi. Lâ’in imana gelmedi. Ali dahi aman virmedi. Başını kesdi canı cehenneme ısmarladı. Anun ardınca Cal’ut Firenk meydana girdi ve hayli, cenk itdiler. Cal’ut kılıç havale eyledi. Ali dahi kalkan beraber virdi. Lâ’in kılıcın çevirib Ali’yi çaldı. Şehit eyledi. Müminler feryad eylediler ve Ali için figan kopardılar. Abdülvahhab Gazi meydana girdi. Cal’ut Lâ’in anı dahi söyletmeyüb giriftar idüb alem dibine gönderdi. Anun ardınca Ahmed Turan Gazi meydana girdi. Birbiriyle hayli cenk oldı. On iki hamle ortadan hata geçdi. Ahirü’l-emr Ahmed Tutan Gazi’yi dahi giriftar eyledi. Ne kıssayı dıraz idelim. Ol gün Cal’ut-ı Firenk meydanı tutdı. Müslümanlardan Süleyman’ı ve Uhud ve Cu’da ve Nasr-ı Habbab ve Ali bin Haşim ve Abdülsselam ve bunun gibi pehlivanlardan kırk yedi Gazi’yi giriftar eyledi. Müminler ve halife kamusu melul perişan oldılar, melun Fağfuri Çin bu gazileri görünce buyurdu. Bunları öldürün, bunlar bana neler itmişler, didi. Bu taraftan halife ve kamu gaziler bu gazilerin [183] hâlinden haberdâr oldılar. Halife ol dem yüzün yere urdı. Hakk dergahına nâliş kılub münâcaat idüb eyitdi: Cümlenin hâlin bilüb cümleye yok demde destgir olan padişahım senden meded diyüb ağlardı. Enbiyayı ve evliyayı şefi getürdi. Yüzin 201 secdeden kaldırdı. Tazarru‘lar eyledi. Ol dem inâyet-i Hakk irişüb Kayseriye yolundan tozlar belürdi. Gördiler kim toz içinde bir saru âlem-i şîr-peyker peydâ oldı. Elinde çeküb gelür. Sevr-i gâzi vü şâh-ı evliyâ Sultan Seyyid Battal Gazi ve ol merd-i Hicâzî din yolunda erenlerin şahbâzı Aşkar-ı Divzâde altında ve sam-süvâr gürzü mübarek omuzunda ve muhibb-i yârı Kitayon belesince bâd-ı saba gibi esüb, gelürler. Çün Emir Ömer anı gördi, bildi ve eyitdi: Yarenler size müjdegân olsun ki karşudan gelen Sultanımız Seyyid Battal-ı Gazidir, didi. Çün halife dahi gördi eyitdi: Hakk Teâla bu dem yine bize meded idüb ve kerem eyledi. Rabbimiz diyü münacaat idüb şükürler eylediler. Andan halife buyurdı. Beşaret nakkarelerin deprettiler, şadlıklar eylediler. Seyyid Hazreti gördi kim küffarın çerisi meydanı tutmışlar. Ayruk kararı kalmadı. Kitayon’u anda kodı ve kendü ilerü yüridi. Üç kez peyâpey nara urdı. Kâfir müslüman sandılar kim zemin ve göğü asuman birbirine dokundu ve bir kez çağırub eyitdi: Ey kâfir melunlar ve Kayser benim elimden can kande kurtarasız yine sana irişdim ve bir azab ile öldürsem gerek kim atan ölümü senün katında halva ola, didi. Çün yarenler dahi seğirdüb Seyyid’in ayağına yüzler sürdiler ve halife dahi başını secdeden getürdi ve Seyyid’in yine geldüğine Hakk Te’âlâ’nun kudretine hayran kaldı. Seyyid Hazreti Aşkarı sürüb meydana geldi ve eyitdi: Ey kâfirler yani bu dem meydanı hâli buldunuz kedi gibi arslanlık davasın eylersiz uş yine geldim. Tiz meydana gelün, didi. Ol dem Cal’ut Lâ’in yine meydana geldi ve elindeki süngüyü Seyyid’e havale kıldı. Seyyid Hazreti men eyledi. Lâ’in geldi kim geçe. Seyyid irişüb Cal’ut’a bir gürz öyle urdı kim Lâ’inin kalkanı dağıldı. Debesne dokundu. Lâ’in atıyla beraber öldi. Canı cehennme ısmarladı. Ol dem Seyyid Hazreti birbiri ardınca on yedi kâfir depeledi. Ayruk kâfirlerden kimse meydana giremedi ve Fağfuri Çin Kaysere eyitdi: Ya sen bana Battalı öldürdüm, didin ya bu Battal kimdür? Kayser Lâ’in hacil olub eyitdi: Bu ol değildir, didi. Andan Seyyid Hazreti gördi kim meydana kimse gelmez. Heman dem kendüyi kâfir leşkerine urdı ve bir demde kâfirlerin alayların târumâr eyledi. Çün gice vakti irişdi. İki taraftan kûs-ı asayişler çalındı ve Seyyid Hazreti andan girü döndi. Müslümanlar dahi kamusu Seyyid’e karşu geldi. Yüzin görüb şükürler kıldılar. Alub izzetile halifeye getürdiler. Halife dahi piyade olub Seyyid’e karşu geldi. Birbiriyle görişdiler. Şad-ı hürrem oldı. Halife dahi Seyyide haber sordı. Seyyid eyitdi: Himmet-i mübareğiniz ile Hakk Te’âlâ sakladı. Ya halife hikayet çokdur, şimdi vakti değildir. İnşallahü Te’âlâ ferâgatta size hikayet idelim, didi. Andan ol dem Seyyid Hazret[184] yârenlerden yana nazar kıldı.. Gördi kim bazıları görünmez eyitdi: Kanı benüm yarenlerim bunda görünmezler, didi.. eyitdiler: Ey şâh-ı cihan Kayser elinde esir oldılar. Seyyid Hazreti gadaba gelüb kasem yâd eyledi ve eyitdi: Ben dahi ağzıma bir lokma almayam, kamu yarenlerimi kurtarmayınca ve Kayser’in işin 202 tamam etmeyince, didi.. Andan çün dün buçuğu oldı. Seyyid Hazreti câme mübeddel kılub azm-i Kayser eyledi ve ol dem dahi gökler gürledi. Yıldırımlar şakıldı ve yağmurlar yağub katı tufan kopdı. Seller akub çadırlar ve ademler ve atlar suya gark oldılar. Kayser’in leşkeri eyitdiler: İşde gördünüz mü ol cazu, Battal yine geldi. Bize dahi ne kazalar idecekdir, didiler. Seyyid Hazreti bir çadıra geldi. Gördi kim yarenler demür bend içinde oturub dururlar ve dahi müvekkellerin başı kayusı olmuş her biri bir taş dibine dağılmışlar. Seyyid Hazreti bunların bendlerin giderdi. Yarenler dahi şad olub Seyyid’in mübarek ayağına yüzler sürdiler. Seyyid Hazreti dahi yarenleri bağrına basub gözlerinden öpdi ve tiz at getürüb bunları süvar eyledi ve şehre gönderdi ve kendüsi bir yere vardı. Gördi kim dağ dibinde on bin kadar çeri yağmurdan kaçub sinmişler. Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Kayser kandedür? Ol kişi eyitdi: Cehennemdedür. Seyyid eyitdi: Ya bu ne leşker? Ol kişi eydür: Şah Kervan’dur. Seyyid dahi ilerü yürüdü ve eyitdi: Ey melik Kayser seni ister elümüze bir iyü yir girdi. Silden emin olduk, didi.. Ol dem Karvanı çeriden taşra çıkardı. Andan ensesinden bir darbe urub yıkdı. Söyletmedi. Bir ağaca bağladı. Lâ’in Karvan eydür: Neylersin? Seyyid eyitdi: Seni sel alub götürmesün diyü bağlarım, didi.. Andan Şim’onun çadırına geldi. Gördi kim ol dahi fürûmende kalmış anı dahi bir lu‘bile çeriden taşra çıkardı. Karvan’ın katına getürüb muhkem bağladı ne kıssayı dîrâz idelim ol gece Seyyid Hazreti şebhun kıldı. Kayserin kendüsüyle kırk adı bellü gürbüzlerinden ele getürdi. Gece içinde şehre girib yarenlere haber verüb kırk darağacı getürüb kâfirleri getürüb her birin bir ağaca asa kodılar. Gel gör imdi Seyyid Hazreti’nin hünerlerin cümle gazilere kuvvet vere Allah diyelim, Muhammed’e salâvat virelim. Çün sabah oldı. Yağmurlar, yıldırımlar dahi sakin oldı. Kâfirleri çerisi dahi padişahların ve beğlerin ol halde gördiler. Feryad figan eylediler. Seyyid Hazreti bu taraftan bir kez nara urub kâfir leşkerine hamle eyledi. Eyitdi: Kanı Kayser, Fağfuri Çin ey Lâ’inler can elinden kande iletesiz diyüb hamle kıldı ve halife dahi şehirden çıkub ve İslam gazileriyle tekbir getürüb bırağurdan hame kıldılar. Seyyid Hazreti’nin devletinde her biri bir ejderhaya benzerlerdi. Gel gör imdi ol iki çeri derya gibi birbirine karışdılar. Kılıç kılıca girdiler. Kılıçların şarkıltısından meydanın içi zelzeleye vardı. Kellelerden pûştlar bağladı ve atlarun ayağından çıkan tozlar havaya diren oldı ve adem kanıyla çukurlar doldı ve kan seyl manendi olub akdı. Seyyid Hazreti kâfirlerin alemleri aktardı. Ayruk kâfirlerin çerisi sındı. Yüz kaçmaya tutdılar. Müminler dahi kodılar, kırdılar ve kimin esir idüb tutdılar. [185] Seyyid Hazreti buyurdu. Kâfirlerin malını bir yere cem eylediler. Halife içün pençik çıkardılar. Bakisini gâzilere bahş eylediler ve halife Seyyid Hazretine hayr dualar eyledi. Andan sonra Kitayon’u dahi Seyyid Hazreti’ne virdiler. Murad hâsıl kıldılar. Birkaç günden sonra halife dahi bî-kıyâs mal birleh azm-i Bağdat eyledi 203 ve Seyyid Hazreti Kayseri asdı. Bir oğlu kaldı Adı Asator idi. Atasının yerine anı Kayser dikdiler. Andan Asator dahi Seyyide elçi gönderdi ve namede Seyyide eyitdi: Ben senin kulunum, atam her ne ittiyse bilmezlikten itdi. Anun itdüğün ben itmezem diyü çün nâmeyi bu denlü tuhfeler ile gönderdi. Seyyid Hazreti dahi çün nameyi okıdı ve eyitdi: Bunun atası dahi böyle kavl idüb söyledi sonra vefa etmedi. Hele bu dahi her ne kim iderse bula didi.. Andan çün barışub haracı boynuna aldı, daim Seyyid Hazretine haraçlar ve armağanlar gönderirdi. İşde Kayser-i Rum bu halde kaldılar ve diyar-ı İslam gazileri dahi Seyyid Hazreti’nin sâye-i saadetinde hayr dualar ve senalar ile zevk-i safada kaldılar ve bir zaman dahi bunun üzerine geçdi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed’e salâvat. Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Hazretleri İslambol’a Azm Eyledikleridir Râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet ederler kim bir gün halife Bağdat’a birkaç kişiyle şikâre çıkmış idi. Gördiler kim bir kişi bir ağaç dibinde yatur. Burnu kulağı kesilmiş. Çün halifeyi gördi. Feryad etmeye başladı. Halife dahi sordı. Niçün ağlarsın ve seni bu hale kim koydı? Ol kişi eydür: Benüm adım Süheyl’dür ve bir nâçârım Rûm’a vardım, idi. Vasator Kayser birleh muamele eyledim. Vardım ki andan kumaşım akçesini istedim, virmedi. Ben dahi eyitdim: Bu kumaş halifenündür, Didim. Ol dem kakdı ve eyitdi: Sen beni halife ile mi korkudursın, benimandan ne havfım vardür. Şimdi benden akçe mi istersin diyüb beni bu hâle koydı. Ben de uş size geldim. Halim arz eyledim. Bana şefaat eyle, didi... Ol dem halifenini be-gâyet özi göyündü. Tiz andan şehre geldi. Buyurdu, nâmeler pârekende kıldılar. Ne kadar İslam diyarı var ise geldiler. Andan göçüb Malatya’ya geldiler. Seyyid Hazreti Emir Ömer kamu yarenler karşu çıkdılar. Halife ile görüşdiler. Andan halife Seyyid Hazretine hikayeti bildürdi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Hudâvendâ size zahmed çeküb gelmek ne lazım idi. Bu bendenize bildürseniz. Kayserin hakkından gelürdük, didi.. Halife dahi eyitdi: Ey merdân-ı âlem gerçek buyurdunuz amma benim dahi gönlüm gaza taleb kıldı., didi.. Andan buyurdılar. Malatya’dan otuz bin er arz olundu. Çün irtesi oldı. Malatya’nın gâzileri otuz bin erle göçdiler, tevekkeltü alellâh kılub yürüdiler. Halife dahi dokuz yüz bin erle göçdiler. Kûh-ı Cebele gelüb birbirine karşu kondılar. Ol dem ol dem Kayserin bir veziri var idi. Danyal adlu Anı halifeye gönderdi. Namede eyitdi: Ey halife bilesin ki Battalı tutub bana gönderesin ve sen dahi haracı [186] gönderesin. Eğer yok dersen bilesin ki ne sen ve ne de Battalı komazam ve donlu vilayetin harab iderim, diyü nâme gönderdi. Halife dahi nameyi okıdılar. Seyyid Hazreti nameyi pare pare eyleyüb vezirin burnun ve 204 kulağın kesib eyitdi: Ey seg-i bî-din var imdi Vasator’a di kim, atasından ne aldıysa ol dahi beş artuk alsın, didi.. Çün vezir dahi Vasator’a gelüb bildirdi. Vasator’un benzinde kan eseri kalmadı. Çün irtesi iki taraftan cenke nakkareleri döğüldi. İki cânibden leşkerine süvar olub meydan kenarına geldiler. Kâfirden Kart Frenk meydana girdi ve müminlerden Süheyl Gazi meydana girdi. Hayli cenk eylediler. Karta kâfir tiz-endâz melun idi. Bir ok pertev eyledi. Süheyli şehid eyledi. Müminler melul oldılar, andan Karta kâfir bir kez çağırub, eyitdi: Kanı Battal çün meydana gel, didi.. Andan Afşin Gazi meydana girdi. Kart kâfir ânı dahi bir okla şehit eyledi. Andan yine Lâ’in çağırıb eyitdi: Kanı Battal meydana gelsün, didi.. Heman dem şâh-ı evliyâ sultan Seyyid Battal Gazi nara urub meydana girdi. Kart Lâ’in yine bir ok kirişe koyub dirildi. Ta kim ata heman dem Seyyid Hazreti Aşkarı sürüb Lâ’ine bir gürz öyle urdı kim canı cehenneme ısmarladı. Küffar leşkerinden azim zârilik kopdı. Andan küffardan Ziron Lâ’in meydana girdi. Seyyid anı dahi bir darbe ile helak eyledi. Andan Asator Kayser kakdı ve dört yüz kul zerrîn kemerle meydana girüb ve haç-peyker alemler depredüb Seyyid’e eyitdi: Ey Battal-ı Kattal bu gün ol gündür kim atamun kanın senden alayım, didi.. Seyyid Hazreti anlar benden ne aldıysa sen dahi ziyade algıl, didi.. Ol dem birbirine hamle kıldılar. Arslanın katında kedi neylesün, Kayser gördi kim zebun oldı. Atın başını çevirüb leşkerine kaçdı. İki leşkerden kıyâkî kopdı. Kâfir leşkeri bunu gördiler. Seyyid’in üstüne yürüdüler. Seyyid Hazreti dahi kiştab kalkanın yapındı. Bülend-i nara ile kâfir leşkerine hamle kıldı. Bıragurdan halife dahi İslam dilâverleriyle tekbir getürüb hamle kıldılar. Andan gel gör imdi ol iki derya birbirine karışdı. Atlar ayağından çıkan tozlar havaya diren diren olub gün batısına döndi. Kılıçlar şarkıltısından gürzler gürültüsünden oklar fışıltısundan atlar serpiltisinden erler narasından cihan zelzeleye vardı. Asator Kayser çün anı gördi. Hâl ayruksı oldı. Tiz yedek çekdiler, binüb kaçdı. Seyyid Hazreti kâfirin alemin ve alemdarın aktardı. Müminler dahi gayret idüb kâfirin leşkerin kovdılar, kırdılar. Kimin dahi esir eylediler. Andan kamusu halifenini katına geldiler. Andan halife Seyyid ve yarenlere hayır dualar eyledi ve ol kâfirlerin malın bir yere cem idüb Seyyid’ün katına getürdiler. Seyyid buyurdı. Halife içün pençik çıkardılar. Bakisini gazilere bahş eyledi. Kendüsi bir habbe kabul etmedi. Andan halife Seyyide eyitdi: Ey pehlüvân-ı âlem benüm gönlüm şöyle diler kim ta Kayseri bir yana atıncaya gidelim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Nola ferman senündür, didi.. Andan yine tiz nakkareler döğdiler. Azm-i İslambol eylediler ve bu taraftan Asator dahi İslambol’a geldi. Tiz hazine açub mal dökdi. Leşker cem eyledi. İşiden kâfir gelmekte. Eznecânib bir gün Asator meclisinde Korab vezir ile otururken eyitdi: Ben bilürem elbette [187] Battal beni komaz, bunda gelür amma benüm ana karşu duracak kuvvetim yok. Cazulukla beni vilayetten çıkardı. 205 İmdi bir cazu olsa bunda getürülse anı Battal’a havale eylesek, didi.. Vezir eyitdi: Ey melik bir cezire vardur. Anda cazu vardur. Adına Hados derler. Eğer ol gelürse bu kavmin donlusunu helak ider, didi.. Kayser buyurdı tiz name yazdılar. Hados cazuya ki ben senün kulunum imdi bunda bir kişi kopdı. Atamı öldürdi. Şimdi benüm dahi kasdıma geldi. Bu name sana varıcak elbette bunda gelesin kuşça canımı Battalın elinden alasın ve ben dahi niçe kim sen dirsen emrinden çıkmayam. Her ne hizmet buyurursan yerine getürem, didi.. Çün name gitdi. Birkaç günden Asator’a haber geldi kim hados cazu geldi, didiler. Asator dahi cazuya karşu çıkdı. Gördi kim hava yüzünden bir kum peyda oldı. Bazılar donuza ve kimi ejderhaya binmişler ve birer yılanı kamçı idinmişler her birisi bir surette adam yüzlerine bakamaz. İfritler çıka geldiler ve sahra yüzünde kondılar. Adam katlarına varamazdı. Çün Asator anı gördi. Demi nefesi bağlandı. Çâr-ü nâçâr olub cazuyla görüşdi. Alub sarayına getürdi. Meclis kurub yemeğe içmeğe başladı. Çün Hados cazu germ oldı. Seyyid’den nişan sordı. Asator dahi çok şikâyet eyledi. Lâ’in eyitdi: Ben dahi işitmişem. Battal heybetlü pehlivan imiş ve hiç kimse ana mukabil olamaz imiş ve dört kitabı okumuş ve ayyar imiş. Korkaram ben dahi ana beraber olmam. Amma bir cazu dahi bilürem, Zülkarneyn dahmesinde olur ve dahi gûzende cazu dirler ve kırk arş kaddi kameti vardur. Eğer ol gelürse dünya dolusu Battal olursa hakkından gelür, didi.. Andan Asator buyurdı. Ana dahi name yazdılar. Andan Hados cazu nameyi aldı. Göğe ağdı. Gitdi. Ol dem Asator’a haber geldi kim Battal geldi, didiler. Andan gördiler kim ol şâh-ı evliya sultan Seyyid Battal Gazi ol merd-i Hicâzî Malatya Gazileri talb talb çeriler ve Mutasam halife dahi çıka geldi. Dört yüz hûbâvâzlı hafızlar sağında ve solunda İnnâ Fetehnâ suresini okurlardı ve hûb avazlu mukarribler önünce tekbir getürüb Es-salâtü ves-selâmü aleyke Yâ ResûlAllah dirlerdi ve ak fil üstüne halifenin tahtın bezemişler ve üstüne “Nasran minallâh ve fethi karîb ve beşşiril-müminin Ya Allah Ya Muhammed Ya Ali” diyü yazmışlar. Çün Asator dahi halifeyi bu azametile görüb üstüne katı heybet oturdı ve eyitdi: Ey nar-ı nur ben sana neyledim ki bu kavmi benim üstüme gönderdin, diyüb ağladı. Çün İslam gazileri dahi geldiler. İslambol’a karşu kondılar. Seyyid Hazreti dahi buıyurdu. Musul Kadı’sın Asator’a gönderdiler. Gel, küfrü terk eyle Müslüman ol bu kez şöyle kast eyledim ki tamamet Rum vilâyetini Müslüman eyleyem ve seni dahi ele getürmeyince komazam. Atan, deden ölümü senün katında helva ola, didi.. Çün nâme Asatora irişdi. Ağladı, eyitdi: İmdi bana on gün mühlet virün, ben dahi ruhbanlarım bir yere cem ideyim ve meşveret kılayım ve sizin dahi danişmendleriniz dirilsünler ve bahs [188] eylesünler görelim, kangı din kuvvetlidür, didi.. Çün Musul Kadısı dahi gelüb Seyyide bildirdiler. İşte Asator’a on gün mühlet virdiler. Bir gece Asator vezirleriyle otururdı, eyitdi: Ey dirigâ 206 bu kavmin elinden bu vilayet harab oldı ve atam dedem bunların elinde helak oldılar. Ben miskin şöyle zebun oldum, diyü yüzü üstüne düşüb, ağladı. Meğer kim Akabe’nin oğlu Velid anda idi, eyitdi: Ya melik sen melul olma. Ben Battalı bu leşkerden çıkarub âvâre iderim. Battal gidicek. Kalanın işi sehldür, didi.. Asator dahi and içdi kim sen bu işi idebilürsen ben dahi sana kız karındaşım vireyim, didi.. Andan Velid Lâ’in kendüyi sûfiyâne suretine koydı ve sakalın ak eyledi. ve boynuna tesbih asdı. Sabah vaktinde gelüb içerü girdi ve halifenin önünde bir name koyub ağladı. Çün nameyi okıdılar. Evvel Allah adın andan Resûlullâh adın zikr etmiş. Andan Seyyid Hazretine dualar eylemiş ve dimiş ki benim adım Abdülmümin’dir ve mağrib padişahıyam ve işittim ki, ol şâh-ı evliyâ sultân Seyyid Battal Gazi gitmiş. Ben dahi leşker cem eyledim. Yetmiş bin kişiyle yola revâne oldum. Nâgâh giderken bir cezireye uğradım. Adına Kande Muniyye dirler. Anda bir kâfir var imiş. Avniyye Frenk dirler. Doksan bin frenk birleh geldi. Gemilerim urub yakdı ve beni dahi şimdi hisâr eyledi. İmdi ey halife bu Müslümanlara çâre idesiz, eğer Seyyid Hazreti yalınuz gelürse kifâyet eder. Eğer gelmezse kamu Müslümanlar helak olur, dimiş. Halife eyitdi: Niçe idelim eğer Seyyid Hazretin ol cânibe gönderecek olursuz biz kamumuzun devleti Seyyid Hazreti’nün başındadur ve bu nesneler bize şimârdur, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti ol pir kişiye eyitdi: Şimdi bundan ana kaç günde varılur ol kişi eyitdi: Denizdür, beş günde varılur, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Çok değildür, ben anda giderim, didi.. Heman dem halife ve yarenlere eyitdi: Beni duadan feramuş buyurmayasız diyüb ol pir ile revane oldı. Deniz kenarına gelüb bir zevraka binüb gitdiler. Çün ol cezireye gelüb taşra çıkdılar. Seyyid Hazreti namaza durdı. Çün Velid Lâ’in bunu görüb zevraka binüb revane oldı. Seyyid Hazreti çün namazdan fâriğ oldı. Gördi kim Lâ’in gider, bir kez çağırub eyitdi: Ey kâfir kande gidersin, didi.. Ol Lâ’in eyitdi: Zehî kim senün hakkundan geldi kim ben Akabe’nin oğlu Velid’im, seni bir cezireye bırakdım ki ömrün oldukça bir dahi âdem yüzün görecek değilsin. Varayım leşkerin birbirine urayım, didi.. Çün Lâ’in gitdi. Seyyid Hazreti cezirenin içine girdi. Niçe kim aşağı yukaru gözetti. Bir âdem göremedi ve bir zamandan sonra gördi kim bir karıcık çıka geldi. Seyyid Hazreti bildi kim Rabia’dur. Zira kim birkaç kere bunun deminde gelmiş idi. Çün yine geldi. Seyyide selam virdi. Seyyid Hazreti aleyke aldı. Çün oturdılar, bir çanak aş ve iki etmek Seyyid’in önünde kodı ve eyitdi: Ey ciğer gûşem niçün böyle gâfil durursun, ol melun sözüne uydun ot bunda dahi Hakkun hikmeti vardur. İmdi gel seni Hızır Peygambere ileteyim, diyüb Seyyidi. Aldı. Bir çeşmesâra irdiler. Seyyid gördi kim bir yeşil çayır çemen ve bir boz at durur. Eliğüm sağmaya benzer. Yanında bir pir namaz kılur. Çün namazdan [189] fâriğ oldı. Seyyid ilerü yürüdü. Selam virdi, görişdiler. Anda birgün bir gece âli sohbet kıldılar ve Hızır Aleyhisselam Seyyid 207 Hazretine çok nasihatlar kıldı. Seyyide üç ok virdi ve eyitdi: Ey ciğer gûşem sana lazım olur bunlar didi.. Ol dem Rabia Hızıra eyitdi: Bu pehlivanı leşkerine ilet diyüb veda eyledi. Gayb oldı. Andan Hızır Peygamber Seyyide eyitdi: Yum gözünü didi.. Seyyid yumdı, yine aç, didi.. Açdı. Seyyid Hazreti kendüyi kırda görünce secde-i şükür kıldı. Eznecânib bu taraftan Velid Lâ’in Asator’un katına geldi. Hikayeti bildirdi. Asator şâd oldı ve bu şâdlıkda iken Hados cazu dahi çıka geldi. Velid Lâ’in Hados’a dahi hikâyeti bildirdi. Ol dahi âferin okıdı. Asator’a eyitdi: İmdi çün Battal kayboldu. Kalanına Şümar Guzende cazu gelince ben bu leşkeri bir yana ideyim, didi.. Andan Asator buyurdı. Tiz nakkareler deprettiler. Taşra çıkdılar. Alaylar bağlayub durdılar. Eznecânib bu taraftan halife dahi buyurdı. İslam gazileri dahi nakkareler depredüb meydan yerinde birbirine karşu durdılar. Ol dem Hados cazunun leşkerinden bir cazu meydana girdi. Müminlerden bir yiğit meydana girdi ve cazu Lâ’in bir efsun okıdı. Ol yiğidin elleri bağlandı. Cazu bir kılıç urdı. Şehid eyledi. Anun ardınca iki Müslüman dahi şehid eyledi. Andan Abdülvahhab Gazi hamle eyledi. Cazu Lâ’in bir sihir okıdı. Bir şişe ile su atdı. Abdülvahhab’ın etrafı sel oldı. Az kaldı kim gark olayazdı. Abdülvahhab Gazi Hazreti Resulün duasın okıdı. Etrafına üfürdü. Heman dem ol su dahi nâbedid oldı. Abdulvahhab Gazi tekbir getürüb cazuya bir kılıç urub canı cehenneme ısmarladı. Anun Kartos cazu meydana girdi. Çok cazuluk eyledi. Kâr kalmadı anı dahi Abdülvahhab Gazi iki pâre eyledi. Andan Naktay Frenk yedi bin leşker birleh Abdülvahhab Gazi’nin üstüne hamle eyledi. Ortaya aldılar. Bu taraftan halife dahi buyurdı. İslam gazileri tekbir getürüb hamle kıldılar ve yedi bin frenk leşklerin kılıçtan geçürdiler. Kalanı kaçub Kal’aya girdiler. İslam dilâverleri azim cenk eylediler. Andan Asator buyurdu. Ser cümle kâfir leşkeri bırağurdan hamle kıldılar. Birbirine karışdılar. Ol dem Hados cazu yerden bir avuç toprak aldı ve bir efsun okıdı. Müslümanların üzerine saçdı. Ol dem bir zulümat ve bir karanluk oldı. Andan İslam askeri sıydılar. Halife dahi gördi kim İslam sınmış hemandem filden aşağı indi ve âlem dibinde başın açdı ve yüzin toprağa urdı. Enbiyayı ve evliyayı şefi getürdi ve eyitdi: Ey Bâr-ı Huda bu dem dahi İslama kuvvet ve nusret sendendür, diyüb Hakk dergânına nâliş eyledi. Ol dem gördiler kim bir nara peyda oldı. Çü Seyyid Hazreti’nin narasın işitdiler. Şâd-ı Hürrem oldılar. Seyyid Hazreti gördi kim Müslümanları sıymışlar. Yüz kaçmaya tutmışlar. Bir kez âh eyledi. Bir kez bülendi nara öyle çıkardı kim Seyyid Hazreti’nin narasından donlu kâfir birbirine dokundu. Tiz Müslümanlar dahi Seyyid’in [190] atın irişdirdiler. Seyyid Hazreti tiz Aşkar-ı Divzâdeye süvar oldı. Andan küffara hamle kıldı. Meğer kim Hadus cazu bir yere durmuş donların dikdirmiş. Lâ’in yalıncak olmuş efsun okuyub elin toprağa urur. Müminlerden yana saçar. Seyyid Hazreti cazunun üstüne çıka geldi. Hados cazuyu diledi 208 kim kaça ve niçe efsunlar okıdı çare idemedi. Seyyid irişdi. Cazunun boynuna bir kılıç urdı. Başı günbed gibi önüne düşdi. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Çün Hados öldi. Âlem yine münevver oldı. Zulümat aradan gitdi. Müminler dahi azim şad olub Seyyide hayr dualar kıldılar. Andan küffar leşkerin sıydılar. Cazular dahi Seyyid Hazretin gördiler. Ayruk duramadılar. Şehre girdiler. Müslümanlar dahi şehri araya aldılar. Etrafına bölük bölük kondılar. Seyyid Hazreti ol dem halifenin katına geldi. Birbiriyle görişdiler. Seyyid’in mübarek gözünden öpdi ve hayr dualar eyledi. Seyyid Hazreti dahi kendü ahvâlin bir bir hikâyet eyledi ve donlu yarenler halifeye tahsin kıldılar. Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler niçe kim Velid Lâ’in bu leşkerin içindedür. Bize dahi zahmed eksik olmaz, didi.. Eznecânib bu taraftan Asator’a haber geldi kim uş Küzende cazu geldi, didiler. Asator şâd olub cazuya karşu çıkdılar. Raviler şöyle rivaye kılurlar kim çün Güzende cazu bu denlü leşker birleh çıka geldi. Lâ’inler böyle heybetle geldiler kim görenlerin zehresi çâk oldı ve her biri bir şekilde bed kohularından adam katlarına varamazdı. Andan Asator çârunâçâr piyade olub cazuyla görüşdi. Alub şehre getürdi. Meclis kurub şarab içmeye başladılar. Çün cazu sarhoş olub Kaysere eyitdi: Sen hiç melul olma kim temâmet Rum ve Kûh-ı Kafa benüm hükümetimdedür, div peri benüm korkumdadur. Battal hod kimdir ki kırarsın ne Battalı ve ne halifelerin koyam ve rub‘-ı meskûnların dahi mekan ideyim, didi.. Asator çün anı işitdi İçi yandı. Ah eyledi. ve eyitdi: Ey dirigâ ben kendü elümle ayağıma balta urdum. Bu cazu ne Battalı ve ne beni korkut Battala bir çare eylemek olur bu cazuya ne çare ideyim, didi.. Çün sabah oldı. Seyyid Hazreti şehrin kenarında geziniyordu. Ol dem gördi kim okla bir name önüne düşdi. Mübarek eline alub okudu. Evvelinde yazmış ki benam-ı Huda andan Muhammed Mustafa sallallâhü teâla aleyhi ve sellem andan Seyyid’e dahi hayr dualar kılmışlar. Andan dimiş kim ben ki Şammas pirim ve senün muhibb-i sâdıklarındanım. Bilesin kim Velid Lâ’in bizim sırrımızı Müslüman olduğumuzu duydı. Kaysere dahi bildürdi. Beni tutub zindana koydı ve dahi üç bin müslüman birleh şimdi hapis çekerem. İmdi bilürim ki Allah Te’âlâ’nın inâyeti Muhammed Mustafa’nın mucizatı senünle biledür. Ümiddür ki, bu bendenüzi dahi mübarek vücud-ı şerifinizden diriğ buyurmayasız. Üç bin müslüman kardeşler birleh devâm-ı devletinize duaya meşgul olmuşuzdur. Malum oluna, dimiş Çün Seyyid Hazreti bu nâmeyi okıdı. Mübarek gözleri yaş ile doldı. Halifeye yârenlere bildürdi, kamusı melul oldılar, ol dem Seyyid Hazreti buyurdı. Abdulvahhab’ı kırk bin Harezmî yiğitleriyle pusuya koydı. Çün küffar çerisi taşra çıkdılar ve Güzende Cazu ve iki oğlu birleh Kayser’in yanında durdılar. İfrit suretiyle ve cazular dahi her biri bir türlü sihre meşgul [191] olmuşlar ve Guzende dahi Berzeşt Laka melun meydana girdi. Kırk arş kaddi kâmet birleh ve bir gergedana 209 binmiş ve bir kara palas giymiş ve dört yüz kendi gibi melun cazular kamusu ağızlarından od saçarlar ve bu taraftan Müslümanlar dahi bunu görüb dembeste kaldılar. Heman dem ol şah-ı evliyâ Sultan Seyyid Battal Gazi halife’ye eyitdi: Duadan ferâmuş etmeyesiz, didi.. Halife dahi “Ey pehlivân-ı âlem enbiya evliya dest-gîrin olsun” diyü hayr dualar eyledi. Andan Seyyid Hazreti nara urub meydana girdi. Çün Guzende Seyyidi. Gördi, eyitdi: Kimsin? Seyyid Hazreti eyitdi: Melun kimi istersin? Guzende eyitdi: Battalı isterem Seyyid Hazreti eyitdi: İşte Battal benem Guzende eyitdi: Cihanı birbirine uran sen misin? Seyyid Hazreti eyitdi: Beli benim, didi.. Andan Lâ’in koynundan bir taş çıkardı. Ateş gibi yanar ve efsun okıdı. Seyyid’in üstüne pertev eyledi. Seyyidi kapladı. Od içinde kaldı ve ejdehalar peyda oldı. Seyyid Hazreti Hızır aleyhissalâtü vesselamın duasını okuyub, üfürdü. Cazuluk bâtıl oldı. Ol dem içinde ol karıcık çıka geldi. Seyyide eyitdi: Ey ciğer gûşem kanı Hızrın sana virdiği oklar didi.. Seyyid eyitdi: Durur. Karıcık eyitdi: İmdi birin bu cazuya havale eyle, didi.. Andan bir ok kirişde koyub Lâ’ine havale eyledi. Ok dahi cazunun sağ gözüne uğradı. Kafasından çıkdı. Lâ’in feryad idüb havadan indi. Diledi kim Seyyidi. kapa, havaya çıkara. Seyyid Hazreti bir ok dahi sol gözüne urdı. Lâ’in ah eyledi ve eyitdi: Ey Battal-ı Kattal ayyarlık ile beni dahi helak eyledin, didi.. Seyyid Hazreti tekbir getürüb tî’i Dahhak ile Lâ’ini şöyle çaldı kim iki pare eyledi. Canı cehennme ısmarladı. Andan cazu leşkerinden feryad figan kopdı. Bu taraftan İslam gazileri anı gördiler. Heman dem tekbir getürüb bıragurdan yüridiler. Cazular ayruk duramadılar. Guzende cazunun gövdesin kapub kaçdılar. Seyyid Hazreti dahi naralar urub kâfirlerin irişüb alemlerin ve alemdarların akdardı. Çün Asator dahi şehre döndi. Kaçub giderken Abdülvahhab Gazi pusudan çıkub üstüne yürüdi. Harezm yiğitleriyle Asator’un önin bağladı ve kâfirlere öyle kılıç urdılar kim kırılan kâfirlerin haddin yine Allah bilürdi. Andan Abdülvahhab Gazi bir darb ile Asator’u yıkdı ve muhkem bağladı ve kâfirlerin kurtulanları şehre girdi. Taşrada kalan kimi kılıçtan geçdi ve halife dahi ol ak fil üstünde dembedem hayr dualar idüb çün bu şâdlık ile gaziler dahi halifenin katına geldiler. Badü’l-Vahhab Gazi dahi Kayseri deste-be-deste Seyyid Hazreti’nin katına getürdi. Seyyid ol dem Asator’a eyitdi: Tiz Müslüman ol yohsa şimdi buyururum seni pare pare iderler, didi.. Asator eyitdi: Ey şâh-ı cihan şimdiki halde bana müteallik iki bin pare şehr ve altmış pare Kal’a vardur. Eğer ben Müslüman olursam kamusı âsî olurlar ve bu defa dahi bana aman virün. Azad eylen ve haraca kesün, and içtim ki bir dahi İslam’a kast itmeyem, didi.. Seyyid, halife ve kalan ulular meşveret eylediler. Biz bunu şimdi öldürsevüz şehrin kavmi dahi bunun yerine Kayser dikerler ve şehir dahi bir sarb yerdir, kim savaş ile alınmaz ve leşkerin [192] dahi içinde kızıllık vardur, barışalım, didiler. Seyyid Hazreti ol dem Asator’a eyitdi: Gel imdi bu şehrin içinden bana gön kadarı yer vir, ben 210 dahi nişan ideyim, didi.. Asator dahi razı oldı. Andan ant içdi ve haracı boynuna aldı. Seyyid Hazreti ol dem bir sığır gönün ince hayk diledi ve dahi uzunluğu dört bin arşun oldı. Şehrin içinde bu kadar yer tutdı. Buyurdu, bunca kiliseler dükkânlar yıkdılar. Asator çün anı gördi. Ol dem halifenin katına geldi ve Seyyid Hazretinden şikâyet eyledi ve eyitdi: Ey halife benden bir gön kadarı yer istedi. Şimdi şehrin yarusını haraba virdi, didi.. Halife dahi eyitdi: Ey pehlüvân-ı âlem niçün böyle eyledin, didi.. Seyyid Hazreti bir kez gazabla Kayser’den yana bakdı. Kayser’in içine korku düşdi. Tiz gelüb Seyyid’in ayağına düşdi ve eyitdi: Ey hudâvendâ mübârek hatır-ı şerifiniz neçe dilerse öyle idün, didi.. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Tiz var. Şammas piri dört bin müslümanı çıkar getür, didi.. Tiz Asator dört bin müslümanları ve Şammas pire nefis donlar giydürdi. Seyyid’in katına getürdi. Halife Seyyid dahi Şammas Pire karşu geldiler. Birbiriyle görişdiler. Seyyid dahi niçe saraylar yıkub mescitler binâ eyledi ve bir hûb minâre yapdırdı ve Cuma namazı kıldılar ve yedi günden sonra Şammas Pir vefat eyledi. Namazın kılub defn eylediler ve şehitlerin katına çok Müslüman mezarı oldı. İşde bu minvâl üzerine Kayserin dahi yedi yıllık haracın aldılar ve Asator’a Kayser birleh böyle kavl karar eylediler. Andan halife dahi Seyyid Hazretleri birleh yola revane olub çün Malatya’ya geldiler. Emir Ömer dahi halifeyi davet idüb konukladı. Halife dahi yedi günden sonra Seyyid Hazreti ve kamu yarenleri veda idüb azmi Bağdat kıldılar ve işde İslam diyarı Seyyid Battal Gazi’nin sâye-i saadetinde zevk safada kaldılar ve bir zaman bunun üzerine geçdi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i Kâinât Muhammede salâvât Bu Meclis Abdülvahhab Gazi Rum’a Varub İslamdan Rücû‘ Etdüğidür Râviler şöyle rivâyet ve böyle hikâyet iderler kim onuncu ay kim Muharrem ayı idi. Ezine gün Malatya’ya haber geldi kim Mutasam halife vefat eyledi. Oğlu Mümin tahta geçdi, didiler. Andan Seyyid ve Emir Ömer yarenler birleh şöyle ittifak eylediler kim Bağdada varalar, halifeyi ziyaret ideler. Ol dem şehri Abdülvahhab’a ısmarladılar. Seyyid’in üç oğlu var idi. Biri Ali biri Nezir biri Beşir idi. Nezir ve Beşir küçük idiler. Amma Ali nev-hîz yiğit idi. Seyyid birleh bile gitdi. Nezir ve Beşiri Abdülvahhab’a ısmarladı. Çün azm-i Bağdat idüb gitdiler. Andan Nezir ve Beşir bir gün şikâre çıkdılar. İlla gayb olub evlerine gelmediler ve nice kim istediler bulamadılar. Andan Abdülvahhab gayet melul olub tiz adamlar gönderdi kim şâyet Bağdata [193] ataları ardınca gitdiler, ola diyü revân adamlar geldiler ve anda dahi varmamışlar didiler. Çün Abdülvahhab katı melul oldı ve eyitdi: Ben 211 acibe işe sataştım. Seyyid Hazreti hod oğulların bana ısmarladı. Benim katımda gaib oldular. İrte bir gün Seyyid Hazreti gelicek ben ne cevab vireyin, didi.. Çün Abdulvahhab Gazi dahi atın donun getürüb azm-i Rum kılmak diledi. Emir Ömer, eyitdi: Gel bir iki adam dahi varsunlar şayet bir haber getüreler, didi.. Pes Rum’a adamlar saldılar, vardılar, gelüb haber virdiler kim nice kim cehd eyledik bir haber alamadık. Evet bir haber dahi işittik kim Kayser’in bir oğlu belürsiz olmış ve nice beğlerin oğulları, kızları gice kaybolur imiş ve bilmezler kim kançerü gitmişler. Ot onlar dahi şöyle hayal etmişler kim bu işleri heb Battal ider dirler ve Kayser’in dahi tâkâti tâk oldı, didiler. Andan Abdülvahhab Gazi çün bu haberi işitdi, eyitdi: Çaresi oldur kim azm-i Rum kılam. İnşallah ümiddür ki, bir haber alam, diyü azm-i Rum kıldı. Raviler şöyle rivayet iderler kim çün Abdülvahhab Rum’a vardı. Asator Kayser’e haber vardı kim Mutasam halife vefat eyledi. Yerine oğlu Mümin halife oldı didiler. Battal dahi halifeyi görmeye gitdi, didiler ve şöyle benzerem kim bu işleri kamusın Battal ider, didiler. Rum’da ne kadar kim ruhban var ise anun korkusundan her yıl adam başına bir ere batman mum virürler imiş ve anlar dahi Kâbelerine yakarlar imiş. Asator bu haberi işitdi. İçine be-gâyet korku düşdi ve katında bir bellü kâfir var idi. Ol gice anun dahi kızı gaib oldı. Ol kâfir Asator’un katına gelüb eyitdi: Ey Melik şimdiki vakitte senün gibi pâdişah olmaya. Hod revâ mıdur ki gayreti yere bırağasın bir uğrudan sen gerü kalasın ve ana haraç viresin, diyüb Lâ’in başın yere döğdi. Seyyid Hazretinden çok şikâyet eyledi ve bu gece dahi geldi, benüm dahi kızım uğruladı, didi. Çün Asator dahi bu haberi işitdi. Tiz ol dem buyurdu. Her iklime nameler perakende eyledi vebeş yüz bin leşker cem eyledi ve iki yüz bini İslambol’da kodı. Yani derbentleri bekleyeler. Şayet ki Battalı bu tarafta bir ele gire, didi.. Andan üç yüz bin erle kendüsi Mamure’ye geldi. Anda karar eyledi. Eznecânib bu taraftan Abdülvahhab Gazi dahi çün Rum’a geldi. Bir çeşmesara gelüb abdest alub namaz kıldı ve bir zaman yatub uyudu. Ol dem anda bir acaib düş gördi ve kara balçıktan donlar giymiş ve bir puta secde ider ve istiğfar ider ve Seyyid Hazreti gelür. Ol kara balçıktan çıkarur ve donların dahi değiştirür ve ak donlar giydürür. Gördüğüm düşde bir hikmet vardur, didi. Nâgâh ol dem ol tazarruada iken, Asator heman dem üstüne gulû kıldılar. Abdülvahhab Gazi yerinden duru gelüb el kılıca urub hamle kıldı ve Kayser’in beğlerinden Noktay-ı Frenk dahi ileri geldi ve eyitdi: Ey Battal-ı Kattal bu fitneleri kim idersin senün yanına kalır mı? Kanı senün ahdin ayruk bu Rum’a gelicek değil idin. Bu kez benüm elüme iyü girdin, diyüb hamle eyledi. Andan Abdülvahhab Gazi Lâ’ine bir kılıç urub iki pare eyledi. Asator feryad [194] idüb kullarına buyurdı. Tiz baran eylediler. Asator eyitdi: Ey Battal kanı benümle senün kavlin ayruk bu Rum’a gelmeyicek idün ve kanı benüm oğlum ve Tekfur şah ve bunca beğlerin 212 oğulları ve kızları kamusınun intikamın senden alayım, didi ve buyurdı: Kullarına ok serpün, didi.. Azim savaş eylediler ve Abdülvahhab Gazi dahi çok zahmlar yedi ve gövdesinden çok kan akdı ve sermest oldı ve üstüne katı gulû kıldılar. Abdülvahhab’ı tutub bağladılar Asatorun katına getürdiler Çün Asator nazar kıldı. Gördi kim ak sakallı pîrdür eyitdi: Sen kimsib? Abdülvahhab eyitdi: Ben ol pirim ki Muhammed Mustafa’yı gördüm ve önünde çok gazalar kıldım ve üç yüz on yaşıma irdim ve yetmiş kez Kâbe’yi tavaf eyledim ve bin kez gaza kıldım ve muradıma dahi irdim. Gerek öldür, koyuvir, didi.. Asator eyitdi: Vezirine bunu niçe idelim ve vezir eyitdi: Ya melik bunu öldürme bir hoş tut. Şayet ki bizim dinimize girerse şöyle bilesin ki bizim dinimiz revnak tutar ve Mesih bize yardım ider. Anlar kim Muhammed dinine girdiler, sonra yine döndiler. Mesihe yüz tutdılar, dirler. Battalın elinden iş gelmez, didi.. Ol dem Kayser buyurdı. Abdülvahhab Gazi’yi İslambol’a gönderdiler. Asator namede kızına ısmarladı kim ha ciğer gûşem göreyim seni neylersin. İletin heman Abdülvahhab’ı yolundan çıkarasın, didi.. Ol zamanda Asator’un bir kızı var idi. Adına Hurmenek derlerdi. Rivayet iderler kim ol zamanda ana benzer mahbub olmazdı. Çün Abdülvahhab dah anda irişdi. Hurmenek dün buçuğunda kendüyi be-gâyet bezedi ve sarhoş olub Abdülvahhab’ın katına geldi. İzzetle selam virdi ve eyitdi: Ey şîr-i Hakk nitesin ahvâl-i âlem şöyledür ki kâh hoş ve kâh nâ-hoş nice etmek gerek. Kişi kim dünyadan bir lezzet hâsıl ide diyü bir kadeh doldurub Abdülvahhab Gazi’ye sundı ve eyitdi: Bu kadehi nûş, gönlünü benümle hoş kıl kim bu âlem dahi bir karara kalmaz ve benüm gibi mahbub birleh zevk eyle. Bu haps içinde kalmayasın diyüb elindeki kadehi Abdülvahhab Gazi’ye karşu içdi ve bir iki çengileri getürüb Abdülvahhab’ın dizi üstüne çıkdı. Elin boynuna bırakdı ve yüzün yüzüne sürdi ve eyitdi: Bu kadehi elimden iç gil ve dahi lutfunu kahra satgıl diyüb şol kadar şiveler eyledi kim Abdülvahhab niçe kim gayret eyledi. Yani gönlünü virmeye çâre idemedi. Divane olayazdı. Miskin pir dahi aşk odına sinesin kalkan eyledi ve muhabbet okı dahi gelüb dokundu. Târ budak irte geçdi, amma sabr eydürdi ve aklı dahi gâh gelür ve gâh giderdi ve sabr suyun aşk odına dökerdi. Eznecânib bu taraftan Asator dahi İslambol’a geldi. Kızına eyitdi: Ey ciğer gûşem niçe ittin? Hurmenek eyitdi: Ey baba çâre idemdim, kendi dinin terk itmedi, didi.. Asator ol dem buyurdı. Abdülvahhab’ı siyaste getürüb çökerdiler ve gözlerin bağladılar. Andan Asator eyitdi: Benüm dinime gire diyü öldürmedim. Çün Mesihin kullarından olmaz. Tiz boynun urun, didi.. Andan cellat kılıç çeküb Abdülvahhab’un üstüne yürüdü. Ol dem kız dahi çıka geldi. Dilek eyledi. Abdülvahhab’un [195] ellerin çözüb sarayına götürdi ve eyitdi: Ey şîr-i Hakk böyle ölmekden dirilmek yeğdür, gel benüm gibi mahbubu bağrına çek bir iki günlük ömrümüzü birbirimizle hoş geçürelim, diyüb şol kadar şiveler eyledi kim Abdülvahhab 213 dahi kendüden gideyazdı. Ol dem gönlü içinden miskin pîr eyitdi: Bari gönlümü muhkem ideyim ve bunları dahi aldayım ve bunun gibi mahbubeyi bağrıma çekeyim. Eğer şimdi yine ikrar etmeyicek olursan tahkik beni öldürürler. İmdi böyle ölmekten dirilmek yeğdür, didi ve dahi bu nev ile gönlün şeriat birleh perkitti ve diliyle kıza eyitdi: Ey nigârım senün didüğün olsun didi.. Çün Hurmenek bu haberi işitti. Şad olub kolun Abdülvahhab’un boynuna doladı ve bir iki şeftâlügârlık eyledi ve bir iki kadeh doldurub içürdi. Bir demde nuş kıldı. Kız dahi atasına gelüb bu haberi muştuladı. Asator dahi şâd olub Abdülvahhab’un katına geldi ve ol dahi bir kadeh doldurub sundu. Çün anı dahi içdi. Andan Abdülvahhab’un gönlü germ oldı ve kendüyi unuttu. Asator dahi buyurdı. Tiz şehri donattılar. Şadlıklar eylediler. Kiliselere dahi iletdiler ve keşişler karşu gelüb ziyaret eylediler ve âb-ı mabude ile yürüdiler. Başına pürnuz urdılar ve üstüne pilon giyürdiler ve biline zünnar kuşatdılar ve put önünde secde ettirdiler. Andan Abdülvahhab’ı Asator’un katına getürdiler. Asator dahi karşu gelüb üstüne saçular saçub giydüği donları Abdülvahhab’a giydürdi. Andan ruhbanlar getürüb, Rûmiyâne nikâh idüb Hurmenek’i Abdülvahhab’a virdiler ve dahi bin kul ve bin karavaş ve dört yüz ulu şehir ve otuz iki pare Kal’a bî-kıyas mal birleh virdiler. Çün ikisin bile getürüb gerdeğe koydılar. Andan Abdülvahhab dahi ol gece katı sarhoş olub yatdı. Kız dahi başında oturub Abdülvahhab’ın cemalin kemalin temaşa iderdi. Gördi kim Abdülvahhab’ın ağzından bir ak kuş çıkub uçdı. Anun ardınca bir kara kuş gelüb ağzına girdi. Hemandem ol nûrânî pir ol suretlü nuru tağyir oldı. Uyhudan uyandı. Duru gelüb eyitdi: Tiz bana şarab getürün Mahmur olmuşam, didi.. Andan kız şarab getürüb içdi. Germ oldı. Kız dahi Abdülvahhab’a hikayeti haber virdi. Çün Abdülvahhab bu haberi işitdi. Ah idüb ağladı ve kıza eyitdi: Ol ak kuş benüm imanumdur ve ol kara kuş kim küfürdür kim iman yerin aldı. Ey diriga bunca yıldır kim taatler ve haclar ve gazalar kıldım. Kamusu havaya gitdi. Müslümanlık yerine küfür dalalet tebdil oldı, diyü çok ağladı. Kız dahi eyitdi: Hele ol gitdi. Al bu kadehi nûş eyle, didi.. Sundı, hemandem bir taraka kopdı ve bir kesik baş rûzeden aşağı düşdi ve henüz dahi taze kanı damlar. Kız çün anı gördi. Feryad eyledi. Abdülvahhab eyitdi: Çağırma ben göreyim, diyüb tiz aline kılıç alub taşra çıkdı. Kimseyi göremedi. Yine içerü girdi. Heman kim yine oturdı. Gördi kim bir kavga kopdı. Gördi kim evvelkiden heybetlü bir âdem başı pencereden içerü düşdi. Taze kanı akub durur. Abdülvahhab yine kılıcın alub taşra çıkdı. Yine kimseyi bulamayub acibe kaldı. Yine içerü girdi. [196] Bu defa kızı dahi bulamadı. Feryad eyledi. Tiz Kayser’e haber virdiler. Asator dahi geldi. Ol taze başları gördi. Kendüden gitdi. Kızın nam nişanın görmedi. Kamusu eyitdiler: Bu işleri hep Battal eyledi, didiler ve dahi çün bunun üzerine birkaç gün geçdi. Eznecânib bu taraftan çün Seyyid Hazreti Bağdat’tan azm-i Malatya kıldı. 214 Halife dahi Seyyid Hazreti’ne dürlü hil’atler virüb tazim birleh Malatya’ya gönderdi. Çün Seyyid dahi Malatya’ya yakın geldi. Kamu bay ve yoksul Seyyide karşu geldiler. Seyyid Hazreti dahi oğulların Abdülvahhab’ı göremeyince yarenlere haber sordı. Ol dem hikâyeti şerh eylediler. Seyyidin mübarek vücud-ı şerifleri hayli göyündü. Hemandem Seyyid Hazreti tiz câme mübeddel olub Musa bin Cu’da belesince aldı. Azm-i Rum kıldı. Gel gör imdi Seyyid Hazreti neyledi. Çünki Rum’a irişdi. Rum halkı söyleşürlerdi. Ol pir Abdülvahhab peygamber yüzin görmişdi. Rum’a geldi. Asator’un kızına âşık oldı. Dininden çıkub mürted oldı. Kayser dahi kızın ana virdi, idi. Gerdek gecesi Battal gelür, kızı uğrular. Ol pîr-i biçâre mağbûn kalur dirler. Çün Seyyid Hazreti bu haberi işitdi. Ah eyledi ve eyitdi: Miskin pir nice acibe vâkıaya uğramış, didi.. Musa’ya eyitdi: Ben seni bunda koram yine ben gelince bir yana gitme, didi.. Andan kendüsi dahi bir pir suretine girüb İslambol’a geldi. Asator’un sarayına geldi. Gördi kim Asator taht üstünde oturmuş kamu beğler dahi çevre alub oturmışlar. Abdülvahhab dahi bir kızıl kürsü üzerinde oturmış, başında taç şarab içmiş. Mest olub oturur ve Seyyidi söyleşürlerdi. Acibe Battal’dan biz öcümüzü nice alavuz dirler. Çün Seyyid Hazreti içerü girdi. Selam virüb ilerü yürüdi. Abdülvahhab’un ağzına bir yumruk urdı. Ağzı burnı kana gark oldı. Üç dişi boğazına dökildi ve kürsiden aşağı düşdi. Urslanı urslanu taşra gitdi. Seyyid Hazreti söz kilici itmedi. Geçüb kürsinün üzerine oturdı. Kimsenün zehresi olmadı kim bir söz söyleye kamusı dembeste kaldılar. Başların aşağı salub durdılar. Asator dah melul oldı. Seyyide eyitdi: Sen kimsin ki geldin benim katımda böyle hareketler eyledin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Beni Fağfûri Çin gönderdi. Şah elçisiyim. İşittim ki Frengi kızı kişiye vermişsin. Melul oldum idi ve ben dahi geldim ki anun kendüliğin bildürem. İşde gördünüz imdi anun halin neyledim didi.. Andan Asator ah eyledi ve eyitdi: Ne faide kızım dahi belürsiz oldı ve kanı oğlum ve Tekfur ve bunca beğlerin kızları donlusunu Battal uğurladı, diyüb ağladı. Seyyid Hazreti dahi yerinden duru geldi. Uş ben yine giderim diyüb yürüyü virdi. Çün Seyyid Hazreti gitdi. Abdülvahhab dahi içeri girdi. Kayser eyitdi: Sana noldu kim ol kişi senün yüzi suyun yere dökdi ve bunca beğlerin katında ana cevab veremedin, didi.. Abdülvahhab eyitdi: Ya Melik sen şükr eyle kim sana kasd itmedi. Her ne itdiyse bana itdi, didi.. Andan Asator eyitdi: Sen bilür misin ol kimdür? Abdülvahhab [197] eyitdi: Ol Seyyid Battal Gazi durur, didi.. Andan Kayser buyurdı Tiz leşker bindiler. Seyyid Hazreti’nün ardınca sürdiler. Eznecânbi bu taraftan Seyyid Hazreti dahi Musa’nın katına geldi. Abdülvahhab’un hâlin bildürdi. İkisi dahi melul oldılar. Andan bir deyre geldiler. Kapuyı kakdılar. Bir ruhban kapuya geldi. Siz kimlersiz, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Battalım, bu kişi benüm kavlimdür. Bunda senün katında dursun, didi.. Seyyid Hazreti’nün korkusundan razı 215 oldı. Seyyid Hazreti Musa’yı anda koyub revane oldı. Nâgâh ol dem Asator Seyyid Hazretine rast geldi. Kullarına buyurdı. Tiz bârân eylediler. Seyyid Hazreti dahi nara urub hamle eyledi. Ta kim akşam vaktinde değin azim cenk eyledi. Çün karanuluk oldı. Çerinin bir yanın yarıb gitdi. Andan irteye değin deniz kenarına geldi. Gördi kim iki kişi oturmışlar. Seyyid’e sordılar sen kimsin, didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Kayser kullarındanım. Adım Mihruz’dur. Battalı isteyü bunda geldim. Kayser’in katında Abdülvahhab’a bir yumruk urdu ve üç dişin çıkardı ve Kayser birleh bir gün cenk eyledi. Gice olıcak yine belürsiz oldı. Anı bilürsenüz kande ise bana bildürün. Atın donun size vireyim ve anı Kayser’e ileteyim, didi.. Anlar dahi eyitdiler: Biz dahi anı isterüz bu gece geldi. Bir kız karındaşımızı uğruladı, didiler. Anda etmek çıkarub Seyyid birleh yediler ve anlar durub gitdiler. Seyyid anda yalınuz kaldı ve ol dem anda uyhusu geldi. Yatub, uyudı. Nâgâh Falkarat kâfir leşker birleh anda çıka geldi. Gördi kim bir kişi yatur. Tiz buyurdu. Kulları yine gulû kıldılar. Deprenmedi. Seyyidi. tutub bağladılar. Seyyid eyitdi: Beni niçün dutarsız. Falkarat Lâ’in eyitdi: Sen Battalsın. Seyyid eyitdi: Ben senün didiğin değilim. Ben Kayser’in kullarındanım. Benim adım Mihruz’dur, didi.. Falkarat Lâ’in eyitdi: Ben senün hilene inanmam sen bir ayyarsın, didi.. Andan ol iki yiğitler yine anda çıka geldiler. Gördiler kim Seyyidi tutub bağlamışlar ve eyitdiler: Niçün Kayser’in kulu Mihruz’u tutub bağladınız, didiler. Falkarat Lâ’in eyitdi: Bu Battal’dır. Anlar eyitdiler: Mihruz’dur diyüb gördiler. Söz uzadı. Ol dem araya kılıç düşürdiler. Ol iki yiğidi anda pare pare eylediler. Seyyidi alub bir köye geldiler ve anda Seyyidi meydana getürdiler. Falkarat Lâ’in eyitdi: Ey Battal-ı Kattal kanı benim karındaşım neyledün, bunca mal bu Rum’dan aldın, söyle kandedür, seni âzâd ideyim, dir. Ağacı urur azab ider. Seyyid eyitdi: Ben senün karındaşın bilmezem ve eğer mal dirsen hergiz ömrüm içinde mal devşürmedim ve her ne kim gazadan elüme girdi ve dervişlere fakirlere üleşdürdim. Benim aslım hergiz mal kabul etmedi. Ben dahi kabul etmezem, didi.. Lâ’in dahi inanmazdı. Ol köyde bir yağ değirmeni vardı. Seyyidi getürüb ol değirmen taşına bağladılar. Falkarat Lâ’in dahi Kayser’e name gönderdi. İşde Battalı dutum. Ne buyurursız, didi.. Falkarat Lâ’in kendüsi sürdi. Halvet Seyyidin katına geldi eyitdi: Ey Battal kanı benüm karındaşım ve bunca mal ki aldın, neyledin ve hem dahi gel Muhammed dinini terk eyle. Mesihin dinine gir. Yohsa Kayser’e haber gönderdim. Şimdi gelür aman virmez. Seni öldürür, didi.. Andan Seyyid eyitdi: İmdi bir divid kalem getür. Ta kim [198] yazam. Mal kandedür. Sana haber vireyim ve hem dinüne ki gireyim evet şol şartla kim kız karındaşın bana viresin, didi.. Falkarat eyitdi: Eğer senün didüğün olursa ben dahi seni Kayser’e virmeyim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Eğer sen beni Kayser’e virmem. Senün ben dahi seni Rum’a padişah ideyim, didi.. Falkarat şad olub 216 buyurdu. Tiz divid kalem getürdiler. Seyyid eyitdi: Diğer meni halvet kal kim çün bunun gibi iş senünle tutduk. Kimse bizim sırrımızdan âgâh olmasun, didi.. Falkarat Lâ’in dahi değirmen kabusını muhkem bağladı. Seyyid Hazreti eyitdi: Şimdi benim bir lim çezgil kim name yazam, didi.. Falkarat dahi Seyyidin bir elin çözdi ve geçüp yanında otururdı. Heman Seyyid Hazreti Falkarat’ın boğazına muhkem yapışdı ve bir kez katı sıdkı. Lâ’in yıkılub beyhûd oldı. Andan Seyyid Hazreti bir elin bendin dahi çözdi. Falkarat’ın tiz donların çıkardı. Kendi giydi. Kendi donun Falkarat’a giydirdi ve kendünün şekline düzdi kim her kangı kul kim görseydi bu bizim beğimiz değildür, dimezdi ve kendi bağladıkları değirmen taşına muhkem bağladı, andan Seyyid Hazreti melunun yüzüne ve gözüne ol kadar yumruk urdı kim yüzi gözi belürsiz oldı. Çün Lâ’in bir zamandan kendüye geldi. Gördi kim değirmen taşına kendüyi muhkem bağlayu komuşlar. Bir kez çağırub eyitdi: Ha beni bunda kim bağladı, didi.. Seyyid eyitdi: Ey Battal ayyarlık etmekle benim elimden kurtulmazsın tiz söyle benim karındaşım neyledin ve Kayser’in oğlu Tekfur’u neyledün ve bunca malı neyledün, didi.. Falkarat Lâ’in eyitdi: Hay ben Falkarat’ım sen Battal’sın bu dem beni hile ile bağladın, didi.. Seyyid dahi ilerü yürüdü. Ne herze söylersin, diyü Lâ’ine bir yumruk urdı. Lâ’inin ağzından dişleri boğazına takıldı. Andan Seyyid tiz Falkarat’ın kullarına buyurdu. Değirmen kabusın açdı. İçeri girdiler. Seyyid bunların eline muhkem değnek virdi ve eyitdi: Söyledikçe bu ayyarı urun sakın söyletmen, didi.. Ol kullar dahi ağacı ururlardı. Ol çağırur ben Battal değilim. Falkarat’ım Battal oldur diye gördi. Kullar dahi pek ururlardı. Sesi işidilmez olurdı ve eydürlerdi: Ey Battal ayruk senün hilene kimse inanmaz diyü ururlardı. Lâ’inin feryadı göğe uğradı. Ol dem Kayser dahi irişdi. Tiz Seyyid Hazreti dahi Kaysere karşu vardı ve eyitdi: Ey melik ol uğru ayyârı devletünde tutdım. Üç gündür kim işkence iderim ne senün oğlunu ve ne benüm karındaşım ikrar ider, didi.. Kayser dahi şad oldı ve ne kadar kim don giyerdi. Kamusın çıkarub Seyyid’e virdi. Andan Kayser dahi içeri girdi. Falkarat Lâ’in çün Kayseri gördi. Feryad eyledi ve eyitdi: Be-Hakk-ı nar-ı nur bana meded eyle, ben Falkarat’ım. Ol Battal’dur, didi.. Kayser eyitdi: Ey Battal-ı Kattal hiç bilür misin bana neler eyledin, kanı atam kanı oğlum ve kanı bunca beğlerim, ben seni ayruk diri mi korum. Senin dürlü dürlü hilelerine inanur mıyum, didi.. Lâ’in çağırdı ki Be-Hakk-ı İsa ben Falkarat’ım. Ol Battal’dur diye gördi. Seyyid dahi ol kullara eyitdi: Kim bire koman urun, bu ayyara söyletmen, didi.. Ol kullar dahi şol kadar urdılar kim başından kan dahi revane oldı. Ol dem Seyyid Hazreti [199] Kaysere eyitdi: Görür müsün bu ayyar neler söyler diyüb yürüdü. Meluna âşıkâne bir yumruk urdı kim Lâ’inin avazı gitdi, eyitdi: Melun şimdi seni öldürürüm, tiz di gil, didi.. Andan Lâ’in gördi kim feryadın kimse işitmez. Battalım diyü ikrar eyledi. Seyyid Hazreti eyitdi: Kanı padişahın 217 oğlu ve kızı ve bunca mal aldın, neyledin, didi.. Falakrat eyitdi: Ben Falakrat’ım, ol Battal’dur. Ayyarlığ ile beni bu hale koydı. Senün oğlun yine ol bilür ey melik, didi.. Andan Kayser eyitdi: Ey Battal sen bu hileleri çok eyledin, amma şmdi yavuz kişinün çengeline düşdin, didi.. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Melik sözi çok uzatdın, gelün fırsantı fevt itmeyelim, buyurun hemen bunun işini size tamam ideyim, didi.. Asator eyitdi: Heman yine sen bilürsin didi.. Çün Asator çıkub gitdi. Seyyid Hazreti buyurdı: Tiz odun getürdiler. Od yakdılar. Ol Lâ’ini oda çakdılar. Çağırı çağırı canı cehenneme ısmarladı. Seyyid Hazreti yine Asator’un katına geldi. Dualar eyledi. Kayser dahi ikilden tacını hil’atin yine Seyyid’e virdi ve bu kez yine etraf-ı âleme böyle gulgule düşdi kim Battalı falakrat oda yakmış diyü ve bu haber dahi çün Malatya’ya dahi irişdi. Kamu yarenler feryad figan idüb Seyyid için yas-ı matem donların giydiler. Azim perişan oldılar. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi Asator’a eyitdi: Ey melik bu iklime Battal yalınuz gelmez. Eğer buyuru isen dahi yarenlikten taleb idem. Şayet elüme gire, didi. Andan Asator buyurdı. Yüz adam bile koşdı. Seyyid birleh revâne oldılar. Çün Kayser’den ayruk oldılar. Seyyid Hazreti Hakk dergâhına bin bin şükürler kılurdı ve eydürdi: İlahî kamu bu işleri işleden senün inayetündür. Ben bir ednayım diyüb istiânet isterdi kim eyitdi: İlahi senden bir müşkilim dahi oldur kim iki oğlancuğum ve bunca dahi kişilerin oğlanları kızları belürsiz oldılar. Kamusın benden zan güman iderler. İmdi Hazretinden dileğim budur. Bu gizli işleri bana malum idesin dir, idi. Andan sürdi ol deyre geldi kim Musa’yı anda kodı, idi. Kabusın kakdı. Bir ruhban taşra geldi. Seyyid eyitdi: Kanı Battalın yarenlerinden bunda bir kişi gelmiş tiz anı bana getür, didi.. Ruhban eyitdi: Ben Battaldan korkarım, didi.. Seyyid eyitdi: Ben Falkarat’ım ben anı oda yakdım. Andan ümidin kesilsin, didi.. Ruhban dahi varub Musa’yı getirdi Seyyide virdi. Ol kavm dahi Seyyid’e eyitdiler: Bunu öldürmek gerek Seyyid eyitdi: Buunu bana verin, bir işkence vireyim, didi.. Musa’yı alub biraz gitdi ve bunları dahi ilerü gönderdi. Çün Musa Seyyidi. bildi, şâd oldı. Seyyid dahi Musa’nın ellerin çözdi. Musa Seyyidin ayağına yüz sürdi. Seyyid yine Musa’yı anda kodı. Yine ol deyre geldi. Kapu kakdı. Ruhban taşra çıkdı. Seyyid eyitdi: Kanı benüm kulum ki sana ısmarladım, didi.. Ruhban eyitdi: Şimdi Falkarat alıb, gitti, didi.. Hod ben sana anı emanet kodum, niçün virdin, didi.. Ruhban eyitdi: Senün içün Falkarat oda yakdım, didi.. Seyyid Hazreti ol dem ruhbanı dine davet eyledi. Çare olmadı. Seyyid Hazreti kırk ruhbanı birleh deyrin kabusında boğazlarından asa kodı. [200] Andan yine Musa’nın katıne gelüb yola revane oldılar. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Musa bana kaygu dahi hâsıl oldı. Bir çare idemedim iki oğlum gaib oldu, bir haber alamadım ve bunca Rum beylerinin oğulları kızları dahi belürsüz olmuş ve donlu halayık benden zan güman iderler, ben dahi aceze vardum. Od şöyle sezerim 218 ki bu işler âdem işi değildir, divler işidür, didi.. Musa dahi eyitdi: Hakk rast getüre bir haber bildik, didi.. Çün bir iki gün gitdiler. Deniz kenarına geldiler. Gördiler kim bir sürü donuz çıka geldi ve bir hûb yiğit dahi bu donuzların ardınca ağlayub gelür, eydür: Ey dirigâ nâzenin Seyyid Battal Gazi kim oda yakmışlar. Bizim dahi ümidimiz andan idi kim buraya gele ve bizi bu esirlikten halas eyleye. Ah kim ayruk bizim kurtuluşumuz yokdur diyüb geldi. Seyyide selam virdi ve eyitdi: Hay biçareler bunda ne zehrile oturusuz ,tiz durun bundan gidin, didi.. Seyyid eyitdi: Sen kimsin? Ol yiğit eydür: Benüm adım İbrahim bin Mesud’dur ve Bağdat şehrindenim ve çok malım var idi. Kırk bezirgân idik, bu pınar üstüne konduk idi. Bir karı cazu geldi Bir efsun okıdı. Elimiz ayağımız tutmaz oldı ve beni bağladı ve kamu yarenlerim öldürdi. Kırk yıldır kim bunda esirim ve ol karu Guzende cazunun avretidür ve erin Seyyid Battal Gazi’nin öldürmüş. Lâ’inin şimdi iki oğlu vardır. Biri Zülkarneyn Dahmında olur ve bunda olan oğlu her kande kim bir hûb yiğit ve mahbub kızlar işde varur kapar, getürür, kimin büryan ider ve kimin esir ise. Heman tiz durman bundan gidin, didi.. Nagah ol dem bir gulgula peyda oldı. Seyyid Hazreti gördik kim bir ifrit şekillü bir cazu yalıncak emcikleriyle çün Seyyidi gördi. Kahkaha ile güldi ve eyitdi: Battal bunda neylersin vay ki ben seni bunda buldum. Kanı Guzende cazu ki benüm erim idi. Anı dahi öldürdün ve oğullarım öğsüz kodun. Bugün ben dahi seni öldüreyim, deyüb Lâ’in bir efsun okıdı. Alemi zulümat tutdı. Seyyidin üstüne ol kapladı. Seyyid Hazreti dahi Hızır Aleyhisselam duasın okuyub, kendüye üfürdi. Cazunun sihri bâtıl oldı. Andan cazu Lâ’in dağ gibi bir taş getürüb Seyyidin üstüne pertev eyledi. Seyyid dahi bir tarafa sıçradı. Cazu bir taşa dahi yapışınca Seyyid Hazreti Hazreti Hızır’ın bir okun dahi cazunun gözüne öyle urdı kim Lâ’inin kafasından çıkdı. Cazu yıkıldı. Lâ’in davranınca Seyyid Hazreti irişüb bir kılıç urdı kim Lâ’inin başı günbed gibi önüne düşdi. Canı cehenneme ısmarladı. Andan ol yiğitle Musa Seyyidin ayağına düşdiler ve hayr dualar eylediler ve yine ol dem dağdan bir gulgula dahi peyda oldı ve bir âvâz geldi kim ey Battal atamı anamı öldürdün. Ben dahi senün iki oğlunu büryan ideyim. Sen dahi benim elimden kande varasın, didi.. Andan Seyyid bu avazı işitdi. Musa’yı ol yiğidi anda kodı. Kendüsi dağdan yana yüridi. Çün kenarına vardı. Çün gayet karanlık oldı. Anda bir yol bulub dağın üstüne çıkdı. Gördi kim âlem münevver oldı ve bir meydan [201] gördi. Ortasında bir göl var. Gölün ortasında bir taş dibinde tütün çıkar. Seyyid Hazreti eyitdi: Her ne var ise şol taştadur, didi.. Andan kılıcın belmanıyla ol gölü yard.ı Su çekildi. İlerü vardı ol taşı kaldırdı. Gördi kim bir câhdur içerisi kanluk ve gönden bir nerdüban asılmış. Seyyid kılıçtan od çakdı ve ol üç Güherleri çıkardı. Şule eyledi ve kırk ayak nerdübandan indi. Kuyunun dibinde biraz oturdı. Mübarek gözlerin öğretti ve bin adım kadar yürüdü. Bir kapuya dahi irişdi. İçeri 219 girdi, gördi kim bir şehir muhkem ve büyük köşkler var. Andan geçüb bir saraya dahi geldi. Gördi kim bir perde asılmış ve perdeyi kaldırub içeri gördi ki dört sofa-yı şeddâdî birbirine karşu dört perde bir taht-ı Süleymanî kamusı sarayın içi altun ve gümüş ile sıvanmış ve illa bir kimse yok. Andan bir kapuya dahi girdi. Gördi kim anda dahi üç sofa var ve her sofada bir altun taht kurulmuş ve her birinde birer kız yaturlar. Oturlar, örtülü durular. Seyyid Hazreti bunların örtülerin kaldurdı. Gördi kim ölmüşler. Örtüleri bazıları sararmış ve sarayın ortasında bir mermer direk üstünde bir iki satır bezenmiş. Seyyid Hazreti okıdı. Yazılmış kim nameyi Hâlık-ı kâinât ve Vâcibül-vücûd İskender şahım. Yedi iklimi kendime musahhar kıldım ve bu makamı düzdüm ve bu üç kızlar benimdür. Bunların anaları gayet mahbub idi. Hem Salihlerden idi. Hem analarınun bir kız karındaşı var idi. Beni sürdi ol sebebden var, diyü kızlarımı baştan çıkarur ve eydür: Ananız sizi ere virmeye hatırında yok. Şöyle evde karıyub kalırsız. İmdi bu dünyanın lezzeti erle ve oğulcuklar iledür ve oğulsuz dünyanın safası yokdur. İmdi gelün siz ananıza ağu virün, ölsün. Ben dahi sizi oğul idineyim. Ananızdan dahi yeğ tutayım, dimiş. Andan bu akıllular analarına ağu virdiler, vefat eyledi. Sonra bana haber virdiler. Ben dahi vardım bu şehri ve bu makamı düzdim ve ol kızların her birin bir hizmetkâra virdim ve elli yıllık dahi nafaka virdim ve bu makamda pinhan eyledim ve tılsımla dahi berkettim ve İrstetayis Hekim benim vezirim idi. Birgün sordı ki hiç âdemoğullarından kimesne yol bulub geliser mi, Didim. Andan Usturlab nazar itdi ve eyitdi: İşbu makama bir kişi gele ve nesl-i sâdât ola ve âhir zaman peygamber Muhammed Mustafa sallalâhü aleyhi ve sellem oğullarından ve pehlüvan ve namdar ola sultan Seyyid Battal Gazi diyeler ve bu vilayette olan divler anun elinden helak olsalar gerek ve anun iki oğlu kaybolub bunda isteyü gelse gerekdür ve bunda bir div dahi mekan tutacakdır. Ol divin ta’amı padişahların kızları olacakdır ve ol dişvin başın kesüb bu makamı anun şerrinden emin idecekdir, didi.. Merhaba ey civan Gazi çün bu makama sen gelesin ve benüm selamum Hazret-i Nübüvvet Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellme irişüresin ve diyesin kim Zülkarneyn kim Kaf-ber-kaf hükm eyledi, sana salavat dahi getürdi ve geldi, senün ümmetünden oldı, diyesin ve yarınki gün anı dahi şefaatten mahrum kılmayasın, dimiş. İmdi ey civan, [202] zinhâr sen dahi pehlüvanlık ile mağrur olmayasın ve nefsüne yol virmeyesin. Bu nefis bniceleri ezdirdi, fesada virdi, dimiş ve dahi çok nasihatlar kılmış. Andan Seyyid Hazreti oturub çok ağladı ve hücrelere girdi kim dürlü dürlü. Güherler ki ve kıymetlü taşlar ki nihayeti yoğ idi. Anda bir kapu dahi görüb içeri girdi. Gördi kim bir sarı türlü munakkaş ve kırk mahbub kızlar oturmışlar. Çün Seyyidin ayağı sıyurdısını işitdiler. Be-gayet korkdılar. Andan çün mübarek yüzün gördiler. Sadak Ya ResûlAllah ve ey sülale-i Resul Muhammed Mustafa hoş geldin, ey 220 Seyyid Battal Gazi didiler. Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Siz ne bildiniz benim kim Resûlün oğlu olduğum didi.. Bunlar dahi eyitdiler: Bu gece çok ağladuk ve düşümüzde Resûl Hazretlerin sallallâhü aleyhi ve sellem gördük ve yüzümüz mübarek ayağına sürdük ve bize meded senden didik. Bu melun divin hapsinden bizi kurtar, didik. Bize eyitdi: Gussa yemen kim irte benim ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi bunda gelüb sizi divden azad ider, didi.. Bu Lâ’in günde gelüb ortamızdan ikimiz alub gider, büryan ider, yer didiler. Andan Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Kayser’in kızı kangınuzdur, didi.. Ol dem birisi tiz seğirdüb Seyyidin mübarek ayağına yüzin sürdi. Ol divin makamı kandedür, bana gösterin, didi.. Andan bir kapu gösterdiler. Seyyid Hazreti içeri girdi. Gördi kim sahra ortasında bir köşk Kulesi havada. İlerü yürüdi. Kabusına geldi. Gördi kim bir ifrit melun oturmuş ve altmış arşun kaddi kâti var. Önünde bir büyük od yakmış ve bir demür şiş yanına komış ve iki mahbub kız elleri bağlu dururlar. Hemandem Seyyid Hazreti ti’i Dahhakkı çıkardı. Nara urub eyitdi: Ey Lâ’in niçe niçe bunun gibi işler işledin. Ol vakit oldu kim senün şerrin bu vilayetten def idem, didi.. Lâ’in div başını kaldırıb eyitdi: Ey Battal-ı Kattal benüm elimden can kande iletesin, ben seni isteyü versem gere idi. Hod ecelin seni bunda getürmiş diyüb Lâ’in amudın eline aldı. Seyyid’e havale kıldı. Seyyid Hazreti sıçradı bir yana durdı. Amud anda yere gark oldı. Lâ’in yine amud eline alınca ol şah-ı evliya Sultan Seyyid Battal Gazi tekbir getürüb Lâ’ini koltuğu altından kılıca şöyle çaldı kim Lâ’in’in bir eli havaya beren oldı. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Seyyid Hazreti ol kızların ellerin çözdi. Anlar dahi Seyyidin mübarek ayağına yüzler sürüb şükür eylediler ve Kayser’in kızı ve kamu kızlar geldiler. Seyyidin mübarek kademinden baş koyub hayır dualar eylediler. Andan Seyyid Hazreti tiz divin başın kesdi ve her ne denlü mal buldıysa aldılar ve dörtyüz atlar buldılar ve ol malı yükletdiler ve ol kızları da dahi alub yola revane oldılar, çün Musa’nın, Said’in katına geldiler. Bunlar dahi Seyyidin mübarek ayağına yüzler sürüb hayır dualar eylediler. Andan Seyyid Hazreti bunlar birleh İslambol’a azm eylediler. Yolda giderken bir kişi geldi. Seyyide selam virdi ve eyitdi: Sen kimsin, adın nedür, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen beni bir kimseye mi benzettin, didi.. Ol kişi eydür: Beli seni Battala benzettim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Hoş bildün, cevabın nedür, didi.. Ol kişi eyitdi: Acib işdür seni niçe niçe oda yakdılar ve nice kez öldürdiler ve yine[203] dirildin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Hakk Te’âlâ beni bir iş içün yaradıpdur ol tamam olmayınca ben bu dünyadan göçmezin, didi.. Ol kişi bu haberi işitdi. Parmak getürüb Seyyidin önünde Müslüman oldı. Seyyid Hazreti Kayser’den haber sordı. Ol kişi eyitdi: Ey şâh-ı cihan çeri çekdi. Malatya tarafına gitdi. Amma Abdülvahhab bundadur, gitmedi ve hergün gelür, seni oda yakdıkları yerde zarılıklar ider, ağlar yine gider, didi.. Ol dem bunlar 221 bu sözde iken gördiler kim karşudan birkaç atlu çıka geldiler. Ol kişi eyitdi: Şu gelen işde Abdülvahhab gazididür, didi.. Meğer kim Abdülvahhab şikâre çıkmışdı. Ol dem Abdülvahhab’un önünden bir güvercin çıkdı. Andan doğanı saldı. Doğan dahi güvercini kovaladı. Seyyidin üstüne getürdi. Seyyid dahi bir ok atub doğanı düşürdi. Abdülvahhab geldi. Gördi kim doğan ölmüş, yatur. Seyyidin üstüne atın sürüb eyitdi: Niçün benim doğanımı öldürdin? Seyyid Hazreti eyitdi: Ya sen niçün Muhammed dinini terke eyledin, didi.. Abdülvahhab eyitdi: Ben kaza-i âsumâne uğradım, didi.. İşde doğan dahi kaza-i âsumâne uğradı, didi.. Andan Seyyid Hazreti mübarek ağzın açub sure-i Rahman okumağa başladı. Çün Abdülvahhab dahi Seyyidin mübarek avazın işitdi. Ol dem kendüden gidib atından aşağı düşdi ve bir zaman beyhûd olub yatdı. Seyyid dahi Abdülvahhab’un başını mübarek dizine aldı. Çün yine aklı geldi. Gözin açdı ve eyitdi: Ey şîr-i Hakk bu benim gördüğüm düş midür veya hayal midür, didi.. Seyyid Hazreti eydür: Ya Abdülvahhab sen aklını başına getür. Benüm Seyyid Battal Gazi didi.. Andan Abdülvahhab çün bu haberi işitdi. Tiz duru gelüb hançerin çıkardı. Belinden zünnârın kesdi. Yine Seyyidin kademinde baş koyub taze iman arz kıldı ve kendünün kulları dahi gelüb Müslüman oldılar. Andan ol kızlar dahi geldiler. Kayser’in kızı Hurmenek çün Abdülvahhab’ı gördi, şad oldı. Birbiriyle görişdiler. Kızlar dahi Seyyid Battal Gazi’nin hikayetin Abdülvahhab’a bir bir şerh eylediler. Abdülvahhab dahi Seyyid Hazretine hayr dualar eyledi ve işine tahsin eyledi ve andan çün İslambol’a geldiler. Kayser’in kızı dahi atasının ve kendünün ne kadar yarar nesneleri var ise kamusını cem eyledi ve şehrin içine avaz kıldı kim atama giderem, diyü andan çıkub yola revane oldılar. Seyyid Hazreti Kayser’den haber sordı. Abdülvahhab eyitdi: Ey sultan-ı âlem dört yüz bin çeri cem eyledi. Malatya üzerine gitdi, didi.. Seyyid Hazreti ol dem eyitdi: Hoş ola ben dahi oğullarım haberin aldım. Kûh-ı Kafda imişler, kuzende cazunun oğlu katında esir imişler. İnşallahü Te’âlâ ben dahi azm-i Kuh-ı Kaf kılam. Od şimdi ki halde Müslümanları koyub gitmek olmaz, didi.. Eznecânib bu taraftan çün Kayser dahi Malatya’ya geldi. Yarenlere haber irişdi. Emir Ömer dahi halifeye tiz name gönderib ahvâli bildirdi. Andan Emir Ömer dahi nameler perâkende eyledi. Otuz bin er atlu ve altı bin piyade cem eyledi ve bu taraftan name halifeye irişdi. Seyyid için azim melul oldı. ve çok ağladı. Ol dem halifenün katında iki bellü pehlivan var idi. Anlara üç yüz bin er hazır eyledi. Birinin adı Haşim ve birinin adı Hamid idi. Halife bunları mukaddem gönderdi ve bu taraftan Malatya gazileri dahi yetmiş mil kadarı şehirden [204] taşra çıkdılar ve kâfir çerisin karşıladılar. Tevekkelallah deyüb durdılar. Nagah Kayser dahi çıka geldi ve müminlere karşu saflar bağlayub durdılar. Ol gece kakola bindiler. İki taraftan çerile beklediler. Çün sabah oldı. Güneş kule-i Kaftan baş gösterdi. İki taraftan cenk 222 nakkareleri döğüldi ve atlarına süvar olub birbirlerine karşu saflar bağlayub durdılar ve meydana nazar saldılar, bugün meydana kim gire ve erlik hünerin kim göstere ve ecel câmın kim nûş ide derken gördiler kim ol dem Rum tarafından tozlar belürdi ve toz içinde bir sarı alem dibinde ol şâh-ı evliya Sultan Seyyid Battal Gazi ve ol merd-i hicâzi erenlerin şahbazı Aşkarıdivzade altında ve Sam-süvâr gürz omzunda ve Abdülvahhab Gazi belesince gelürler. Çün Malatya yarenleri anı gördiler. Ol şah-ı cihan uş yine irişdi diyüb şâdlıklar eylediler ve karşu varub görişdiler. Secde-i şükür kıldılar ve mübarek ayağına yüzler sürdiler. Andan Kayser çün Seyyidin geldiğin gördi serâsime oldı. ve eyitdi: Ey diriga ben niçe ideyim. İşde ol ayyar yine geldi, diyüb dururken ol dem ol kişi geldi ve Kaysere eyitdi: Ey melik Battal yine geldi ve kızın bile getürdi ve Abdülvahhabı yine Müslüman eyledi ve senin kızın dahi İslambol içinde ne denlü yarar nesnelerin var ise kamusın aldı ve atama giderem diyü avaz eyledi. Uş budur ki, işde geldiler, didi.. Kayser iş bu haberi işitdi. Ah eyledi ve içine od düşdi ve çok ağladı ve ol gün cenk olmadı. İki taraftan karar eylediler. Seyyid Hazreti dahi kendü sergüzeştesini hikayet eyledi. Kamusı tahsin eylediler. Andan Emir Ömer Seyyide eyitdi: Ey merdan-ı âlem halifeye dahi name gönderdik, ol dahi gelecekdür, didi.. Seyyid Hazreti dahi tekrar halifeye name gönderdi ve kendünün vasfın dahi namede bildürdi ve eyitdi: Hiç siz zahmed çeküb gelmen. Heman anda bize himmet yoldaş eylen. Ben Kayser’in işini inşallah tamam iderim, diyü name gönderdi. Çün nâme halifeye irişdi. Halife dahi Seyyidin namesin okıdı. Şâd olub Hakka secde-i şükr kıldı ve Seyyidin yine geldüğini Hakk dergâhına tazarrular eyledi. Eznecânib bu taraftan Kayser dahi gamgîn perişan olub eyitdi: Ey nar-ı nur nice işdeyim. Battalın elinden ciğerim hûn oldı. Kûh-ı Erciyeste kuyuya bırakdılar, olmadı ve Taryon oda yakdı, olmadı. Akabe zehir virdi, kâr kılmadı. Falkarat oda yakdı yine dirildi. Uş yine dirildi. Ben şimdi ana ne cevab vereyim, diyüb hay hay diyüb ağladı ve ol dem Kayser’in bir veziri var idi. Adına Hantala dirlerdi ve mürtedlerden idi ve Yusuf bin Haccac oğullarından idi. Ol Lâ’in Kaysere eyitdi: Ey Melik sen melul olma kim ben Battalı sana öldüreyim, didi.. Ol dem gece vaktinde Lâ’in müminlerden yana revane oldı. Eznecânib bu taraftan Hamid ve Haşim üç yüz bin erle halifeden müminlere gelmişlerdi ve ol gece Emir Ömer ol pehlüvanlara konukluk eyledi. Çün yiyüb, içdiler. Hamd şükür eylediler. Andan Haşim ol gece kargola çıkdı ve Hantala Lâ’in dahi gece karanusunda Seyyidin bargâhına gelüb bir pusuya girdi ve bir elme hançer elinde hazır tutdı kim kaçan Seyyid taşra çıkub gelür ura. Çün Haşim dahi karakola çıkdı. Gazileri dahi çadırlarına [205] gönderdi. Seyyid Hazreti dahi durub bârgâhına doğru yürüdü. Giderken Hantala’ya gözi dûş oldı. Ol Lâ’in dahi çün Seyyidi gördi. Ditremeye başladı ve hançeri dahi elinden düşdi. Seyyid Hazreti dahi ileri yürüdü. 223 Lâ’inin sakalından tutdı. Lâ’inin hançerin alub Lâ’ini içeri getürdi ve aydınlık idüb ahvâlini bildi. Heman dem ellerin muhkem bağladı ve irte senin hakkundan geleyim, didi.. Eznecânib bu taraftan Haşim dahi karakolda Kanator’a uğradı. Ol dahi karagolda idi. Lâ’ini kılıçla iki pare eyledi. Andan karagol kâfirlerden sıydılar. Kayserin leşkerine düşürdi. Çün ol sangın leşker gece vaktinde birbirine uğradı.. Kamusı beklediler Duru gelüb el kılıca urdılar. Ol gece birbirinden yirmi bin kâfir kılıçtan geçirdiler. Çün irte oldı. İki taraftan bindiler ve savaş meydanına gelüb saflar bağlayıb, durdılar. Andan Seyyid Hazreti buyurdı: Meydan ortasına darağacı dikdiler. Hantala kâfiri getürüb diri iken başı aşağı asub yüzdiler. Çağırı çağırı Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Çün Kayser anı gördi, feryad figan eyledi ve dahi Kayser’in kızı Hurmenek Seyyidin katına geldi ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem dilerim ki senün emrinle atama bir neme yazam. Haber göndereyim. Şayet ki yola gele ve benim kamu hikâyetlerim yazayım ve sizin himmetinüz ile nice halas buldum ise bildüreyim. Ol dahi imana gelüb Müslüman ola, didi.. Seyyid Hazreti rıza virdi. Kız dahi tiz name yazı ve eyitdi: Ey baba din Muhammed Mustafa dinidür ve bu pehlüvan her ne hünerler iderse Muhammed mucizatı berekâtında ider. Gel sen dahi Müslüman ol yahuat haracı boynuna al gıl ve dahi gâfil olma gıl. Bu pehlüvanla barış yohsa helak olursun ve küfür dalalet ile gidersin, didi.. Andan bir esir kâfir iler nameyi Asator’a gönderdi. Çün Asator nameyi okıdı. Ahvâli bildi. Kakdı, nameyi pare pare eyledi. Andan Yemliha dirler bir pahlivanı var idi. Anı meydana gönderdi ve müminlerden Muhsin Gazi meydana girdi. Kâfiri bir darbe ile helak eyledi. Andan Dimişki sancağının oğlu Muhsin’e beraber oldı. Mürtedlerden idi. Muhsin ana eyitdi: Ey Lâ’in niçün vardın. Hazreti Muhammed Mustafa’nın dinin terk eyledin, didi.. Lâ’in ol dem Muhsin’e hamle itdi Muhsin Gazi ana dahi bir kılıç urdı. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı ve anun ardınca bir dahi girdi. Anı dahi söyletmedi. Müminler dahi Muhsin’e âferîn getürüb hayr dualar eylediler. Kâfirlerden Nastor adlu bir Lâ’in dahi meydana girdi. Kakmayla Muhsin’e bir darbe urdı. Atından yıkıldı. Heman dem Seyyid Hazreti bir kez nara urub Nastor’a beraber geldi. Lâ’in eyitdi: Ey Battal-ı buğday, bit misin, değirmen taşı altına kodılar, yine diri çıkarsın, didi.. Andan kılıç havale eyledi. Seyyid Hazreti tazyanla çarptı. Men eyledi. Çün nevbet Seyyide geldi. Aşkarı sürüb Nastor’u kuşağından kapdı bir kez kuvvet idüb getürdi. Nastor’u yere urdı. Lâ’in davranınca Seyyid Hazreti şahin gibi sıçradı. Lâ’ini muhkem bağladı. Andan meydan kenarına çıkardı. Buyurdı. Melunu başı aşağı asa kodılar. Diri iken Lâ’inin derisin yüzüb başından çıkardılar. Çağırı çağırı Lâ’in canı cehenneme ısmarladı ve dahi derisine ot dıkdılar. Öyle asa kodılar. Çün küffar leşkeri anı gördiler [206] üstlerine heybet oturdı. Ayruk meydana kimse giremedi. Çün Asator anı gördi, buyurdı. Ser224 cümle kâfir leşkeriş bırağurdan Seyyidin üstüne hamle kıldılar. Seyyid Hazreti dahi kiştab kalkanın yapındı ve nara urub kâfirlerin alayına hamle eyledi. Bu taraftan müminler dahi tekbir getürüb bırağurdan hamle kıldılar. Gel gör imdi iki leşker derya gibi birbirine karışdı ve kılıç kılıca girdiler ve kâfir kanın sel gibi akıtdılar ve ol gün akşam irişdi. İki taraftan tabl- asayiş çalındı. Gelüb kondılar. Kâfir çerisi melul ve perişan olub kondılar. Müminler dahi şad-ı hürrem olub sabaha değin ibadete meşgul oldılar. Çün ale’l-sabah oldı ve güneş kule-i Kaftan baş gösterdi. İslam dilâverleri dahi cenk alayların kuşanub cübbelerin giyindiler. Andan niyet-i gaza kasd-ı kâfir diyüb atlarına süvar oldılar, iki taraftan cenk nakkâreleri deprettiler. Ol vakit gördiler kim Bağdat tarafından tozlar oynadı ve İslam halifesi dahi yüz bin erle çıka geldi. Bu taraftan Seyyid Battal Gazi heman kararı kalmayub kiştab kalkanın yapındı. Bir kez bülend-i nara urdı kim sandılar kim seb-i semavat birbirine dokundu. Andan Aşkar-ı Divzadeyi sürüb kâfirlerin alayına hamle eyledi. İslam gazileri dahi anı gördiler. Bıragurdan tekbir getürüb hamle kıldılar ve cenge meşgul oldılar ve her biri Seyyid Battal Gazi’nin devletinde bir ejderha olub kâfirlerin kanın seyl gibi akıtdılar. Seyyid Hazreti gördi kim halife irişdi. Gayret idüb Aşkarı sürdi. Kayserin sancağın gözetdi. Saflar söke ve kalpler yere çaka vardı. Kayser’in alemi dibinde kâfirler dahi nice kim Seyyidin üstüne gulu kıldılar. Ok serpitdiler. Çare idemediler. Seyyid Hazreti irişdi. Kayser’in tahtına bir süngü urdı. Kayser dahi kendüyi tahtından aşağı atdı. Yedek çekdiler. Kayser yine bindi. Kaçdı gidiyordu. Seyyid Hazreti Kayser’in alemin ve alemdarın akdardı. Kâfir leşkeri dahi anı gördiler. Ayruk yüz kaçmağa tutdılar ve mümiler dahi gayret idüb cûş u hurûşa geldiler. Kâfir leşkerlerinin ardından irişüb şöyle kılıç urdılar kim kırılan kâfirin hesabın yine Allah bilürdi ve bir gün bir gece at üstünden inmediler. Kâfirlere şöyle kılıç urdılar kim ve kimin esir idüb getürdiler ve halifenin katına cem oldılar. İllâ ki Seyyid Hazreti gelmedi. Çok aradılar. Seyyidi çare idemediler. Nişan bulamadılar. Eznecânib Kayser dahi üç gün pinhân olub ve çeşmesara irişdi ve yakında bir ulu deyr var idi. Seyyid dahi ol deyre vardı. Kayseri anda gördi. Katına varub eyitdi: Ey melik gelün deyre varalum, bir iki kadeh nûş idin, didi.. Ol dem Asator nazar kıldı. Seyyidi bildi. Diledik im feryad ide. Heman dem Seyyid Hazreti perk tutdı. Asator’un ellerin kafasına bağladı. Aldı, yürüyivirdi. Eznecânib bu taraftan halife dahi gaziler ile Seyyid için gamgîn olub oturmışlardı. Gördiler kim Seyyid Hazreti ol dem karşudan çıka geldi. Asator dahi belesince, elleri bağlı, doğru halifenin katına geldi. Halife piyade olub Seyyid Hazretine karşu geldi. Birbiriyle görişdiler. Şâdlıklar eylediler. Andan Seyyid Hazreti geçüb oturdı. Asator’u getürüb siyasete [207] çökerdiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Asator gel, Müslüman ol, hod işde kızınının hikayetin işitdin. Ol işleri dahi kendi 225 gözünle gördün ki ben işledim. Kamusın ceddim Muhammed Mustafa’nın mucizatı berekâtından. İmdi gel sen dahi Müslüman ol. Seni girü ilüne sultan idem ve her kim muti olmazsa anun başın kesem, didi.. Asator dahi eyitdi: Ey şâh-ı cihan her ne kim sen söylersin gerçek söyledin. Amma ben şimdi Müslüman olursam donlu benden yüzlerin dahi dönürürler. Ayruk benüm dirliği olmaz. Ot şöyle sizünle bir kavl idem. Eğer benüm oğlum Tekfur’u ala getürüb bana tapşurursan ayruk ben dahi hüccet vireyim. Huzurunuzda Müslüman olam, didi.. Seyyid Hazreti dahi çün bu haberi işitdi. Ya Asator çün bu ikrarı virdin. İmdi sen dahi bana dest-i hattın vir. Tâ kim ben dahi senün oğlum getürüm sana tapşuram. Ol vakit sen dahi Müslüman olmazsan senün başın kesem, didi.. Kayser dahi razı oldı., çıkardı, dest-i hattın Seyyide virdi. Heman dem Seyyid Hazreti ol dem Kayser’in ellerin çözdi ve ağır hil’atler giyürdi. Dahi on esirleri var idi. Kamusın azad eyledi. Yine Kayseri iline yine Kayser dikdi. Andan halife Seyyid birleh veda idüb azm-i Bağdat eyledi. İşde diyar-ı islamda olanlar Seyyid Battal Gazi’nin saye-i saadetinde yemekte ve içmekte kaldılar. Bir zaman bunun üzerine geçdi. Âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammed Mustafaya salâvat Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Kûh-ı Kaf’a Azm Eyledikleridür Râviyân-ı ahbâr ve nâkilân-ı âsâr ve muhaddisân-ı râviler şöyle rivayet ve böyle hikâyet iderler ki bir gün Seyyid Battal Gazi Hazretleri eyitdi: Yarenlerin, Kuh-ı Kafa giderim oğullarım isteyü. Ümiddür ki, yine gelem İnşallahü Rahman yine sizinle yine dîdâr müşerref görüşürüz. Andan kamu gaziler Seyyid Hazreti’nin mübarek dest-i şeriflerin bûs itdiler ve hayr dualar eylediler. Andan Seyyid Hazreti yarenlerine veda idüb azm-i Kuh-ı Kaf kıldı. Cümle gaziler uğruna tekbirullah diyelim, Muhammede salâvat diyelim. Seyyid Hazretin hünerlerin çün Seyyid Hazreti Kuh-ı Kafa azm eyledi. Astor Kayser belesince Kal’a-i Sinbad’a geldiler. Deniz kenarına irdiler. Seyyid eyitdi: Ya Asator bana şimdi bir üstad gerekdür ki geminin ahvâlinden yahşi bile ve benümle yoldaş ola ve beni Kûh-ı Kaf eteğine ilete didi.. Kayserin bir üstad gemicisi var idi. Adına Kantor dirlerdi. Anı çağırdı ve istimâlat virüb iki yıllık dahi zahire virdi ve bir gemi hazır eyledi. Andan Seyyid Hazreti tevekkeltü alallâh diyüb Kantar ile gemiye bindiler. Revane olub gitdiler. Andan Seyyid Hazreti her kande bir kal’a ve bir cezire gördi. Kimi anda sürüb oğullarından haber sordı. Çare idemedi bu nev ile tamamet altı ay denizde gezdi. Nâgah bir gün bir ulu [208] dağ göründü. Seyyid dahi gemiyi ulu dağa sürdi. Çün ol dağa irişdiler. Seyyid Hazreti taşra çıkdı. Gördi kim bir çeşmesar var. Anda abdest alub namaz kıldı ve ol 226 gece anda karar eylediler ve katı karanuluk oldı, karşudan bir od yanar. Şule göründü. Seyyid dahi yoldaşlarına eyitdi: siz gemide durun ben varayım şol nedür, didi.. Andan revane olub gitdi. Çün yakın geldi. Gördi kim bir mağara. Bu şule dahi andan çıkar. Seyyid Hazreti dahi ileri yürüdi. Gördi kim kırk ifrit zengi otururlar ve bir ulu oda yakmışlar ve donuz etin bişürüb, şarab içerler. Ol dem ortalarından birisi eyitdi: Yarenler bilür misiz ben bunda niye gelmişem. Anlar eyitdiler: Bilmezüz, yine eyitdi: Bu dağın ordında bir şehir vardur. Adına Seylan dirler ve bir padişahı vardur. Adına Asced dirler. Otuz bin çerisi vardur ve anun bir mahbub kızı vardur. Adına Hümayun-ı Dilefruz dirler. Nice yıldır ki ben anun aşığıyım, didi.. Anda olan ifritler her biri eyitdiler: Biz varalım sana getürelim, didiler. Ol eyitdi: Yok ol iş benümdür, siz oturun ben uş gelem diyüb gitdi. Bir zamanda yine geldi. Seyyid Hazreti gördi kim bir kız aya benzer. Koltuğunda getürüb yanında kodı. Kız alub içmedi. Melun elinin ardıyla kızın ağzına urdı. Ağzı burnu kana gark oldı. Andan Lâ’in anı bağlu yanına koydı. Çün Lâ’inler dahi sarhoş olub düşdiler. Heman dem ol şâh-ı evliya Seyyid Hazreti mübarek eline hancer alub içeri girdi ve kızın ellerin çözdi ve ifritlerin kırkının dahi başların kesdi. Ol dem Hümayun geldi. Seyyidin ayağına düşdi ve eyitdi: Siz kimsiz kim geldiniz, bu Lâ’inin elinden beni azat eylediniz, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Hele yol göster kim girü makamın ileteyim, didi.. Andan kız birleh revane oldılar. Seylan şehrine geldiler. Seyyid Hazreti burca kemend atdı. Yukaru çıkdı. Hümayunu dahi yukaru çekdi. Andan sarayına iletdi. Ravzadan içerü koydı. Gece vakti idi. Seyyid Hazreti andan dönüb bir çeşmesara geldi. Abdest aldı, namaz kıldı. Andan uyhusu geldi, yatdı, uyudu. Çün yine uyandı gördi kim kırk derviş-i pürka Seyyid Hazretin orta yere almış dururlar. Seyyid Hazreti dahi duru geldi. Dervişler dahi ayak üzere oturdılar. İzzetle Seyyide selam virdiler ve eyitdiler: Hoş geldin ya Seyyid Battal Gazi didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Siz beni ne bildiniz? Dervişler eyitdiler: Bu gece Resûlullah sallallâhü teâla aleyhi ve sellem Hazretlerin düşümüzde gördük, bize bu makamı haber virdi ve benim ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi anda yatub, uyur, didi.. Biz dahi Resûlün işaretiyle bunda geldik. Dur imdi sizi kendi makamımıza iletelim, didiler. Ol dem Seyyid Hazreti duru geldi. Dervişlerin makamına geldi. Yedi gün dervişler ile âlî sohbetler eyledi. Sekizinci gün eyitdi: Dervişler deniz kenarında benim yoldaşlarım vardur. Şimdi bana muntazırlardur, didi.. Dervişler eyitdiler: Ceddün Resul Hazreti şöyle buyurdı kim kırk gün bunda bizimle eğlenesin, didiler. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Biz dahi imdi bu dervişlere bir hizmet idevüz, didi.. Ol dem çıkardı mübarek kolunun [209] bazubendinden dervişlere Güher virdi ve eyitdi: Alun bu güheri satun harç eylen, didi.. Andan Seyyid Hazreti birleh ol güheri bazara getürdiler. Sattılar. Ol dem iki hadim çıka geldiler. 227 Seyyid Hazretine eyitdiler: Ey şah-ı cihan kandesiz, nice gündür kim biz sizi isteriz, kere eylen gelün sizi Hümayun-ı Dilefruz ister, didiler. Seyyid Hazreti dahi hadimlere eyitdi: Bir rivâyette biz dervişler katında oluruz, didi. Çün hâdimler bu haberi aldılar. Tiz varub Hümayun’a haber virdiler. Hümayun dahi buyurdı. Tiz muteber nimetler bişürdiler. Seyyid Hazretini dervişleri davet eylediler. Hümayun karşu varub izzetle sarayına getürdi ve kırk kaz bişürdi ve içlerine birer güher koydılar ve herbirini bir dervişin önünde koydı ve eyitdi: Ey dervişler bunlar sizin nevâlenüz olsun, didi.. Andan kümbetler çekildi. Gûnâ gûn nimetler bezediler, çün yediler, içdiler. Hamd şükür eylediler. Andan Hümayun-ı Dilefruz Seyyidin mübarek kademinde baş koyub hayır dualar eyledi ve dahi bin altun Seyyid Hazreti’nin önünde koydı ve çok özürler diledi. Andan çün makamlarına gönderdi. Dervişler dahi bir zamandan kazları orta yere getürdiler ki bilür can yardılar gördiler kim içlerinde birer Güher çıkdı. Seyyid Hazreti dahi ol bin altunu dervişlere virdi. Ol dem dervişin birisi ol Güherleri alub sarrafa götürdi. Çün sarraf dahi ol Güherleri gördi eyitdi: Derviş sen bunda bir miktare eylen, varayım. Evden altun getüreyim, diyü sürdi, doğru padişahun katına geldi. Bu hikayeti Asced’e idivirdi Asced kakdı ve tiz buyurdı. Varun ol dervişi benüm katıma getürün, benim hazinem Güherleri anda neyler, didi.. Kulları dahi geldiler. Dervişi aldılar. Asced’ün katına getürdiler. Asced eyitdi: Ya derviş bu benim hazinem güherin sen kande buldun, didi.. Derviş eyitdi: Bizim ulumuz vardur, bunun aslını yine andan sorun, didi.. Tiz adamlar saldılar, vardılar. Seyyid Hazretin dervişleri alub geldiler. Asced Seyyid Hazretine sordı kim bu güheri kande buldun ve kande uğruladın, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben uğru değilim ve ben nesl-i peygamberim ve ben yüz bin böyle nesneleri görmişem ve bahşiş etmişem. Ol genc-i âlem benim katımda bir pul kadri yokdur, didi.. Asced dahi ol dem tiz adamlar saldı. Şehrin bazirgânların devşürdiler. Anlara eyitdi: Bu kişiyi bilür misiz, didi.. Meğer anların aralarında bir kişi Seyyid Hazretin bildi. Asced’e eyitdi: Ey melik senün devletün yâri kıldı kim bunu senün katına getürdi. Bir bunun gibi meşhur uğru olmaya ve benim adım Sahta’dur ve Akabe’nin karındaşıyım bu benim dahi kanlımdır, karındaşım öldürdi. Bunca padişahlar öldürdi. Ne durursız, tiz heman buyur, bunu öldürsünler, didi.. Ol dem Asced’in canına od düşdi. Tiz buyurdı. Dervişlerin ellerin bağladılar ve darağaçların diktiler ve Seyyid Hazreti bir dem tınmadı. Sabr eyledi. Çün cellat dahi Seyyid hazretine geldi ki yani bağlaya. Seyyid Hazreti elin ardıyla cellada bir muşta urdı kim Lâ’in debesnin üstüne muallak yıkıldı. Beyni dağıldı. Ol dem halayıklar kamusı Seyyid Hazreti’nin üstüne gulu kıldılar. Seyyid Hazreti dahi nara urub sekiz kişiyi depeledi. Meğer Hümayu’nun bir hadimi anda geldi. Çün bu hâli gördi tiz seğirdüb çün Hümayun’a bildürdi. Hümayun dahi tiz irişüb geldi ve 228 halayıkları Seyyid Hazreti’nin üzerinden [210] dağıtdı ve gelüb Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına yüz sürdi ve eyitdi: Mazur tut ey şâh-ı âlem bilmedim, didi ve ol dervişlerin dahi ellerin çözdi bu haberi Asced’e bildirdiler. Asced dahi ata binüb kızına beraber geldi ve eyitdi: Sana ne oldı. ki bunculayın işde bulundun, didi.. Ol dem Hümayun dahi atasına eyitdi: Ey baba sen bir dem sakin olgıl ve benden bir haber algıl, didi.. Andan Hümayun dahi atasına kendi vasfın bir bir şerh eyledi ve ol dervişler dahi uğru değildir. Ol Güherleri anlara ben virdim, didi.. Asced dahi kendüye geldi ve tiz kullarını gönderdi, vardılar ol mağarada ifritlerin ölüsünü gördiler. Her biri şişmişler tuluma dönmişler ve benizleri zağferana dönüb geldiler. Asced’e haber virdiler. Ol dem Asced’in dahi canına od düşdi ve bunda azim şad olub Asced dahi gelüb Seyyid Hazreti’nin ayağına yüz sürdi ve özürler diledi ve dervişlere dahi nevahat kıldı. Andan Asced Seyyid Hazretin sarayına iletdi. Tahta geçürdi. Azim konukluk eyledi. Seyyid Hazreti ol dem kendünün vasfın ol vilayete niçün varduğın Asced’e bir bir takrir eyledi. Andan Asecd dahi kızı Humayun-ı Dilefruzu Seyyid Hazretine virdi. Andan Asced on gemi ve on bin er hazır idüb Seyyid Hazreti birleh gemilere binüb azm-i Kuh-ı Kaf eylediler. Çün bir ay gitdiler. Bir gün bir muhalif yel esdi, gemileri perâkende eyledi. Seyyid Hazreti ol dem bir küçük zevraka bindi ve pir şeklinde bir kişi dahi belegirdi. Andan bir dağa irdiler. Ol pir Seyyid Hazretine eyitdi: Ey Hudavenda siz gemide durun ben taşra çıkayım, bir göreyim, bu ne yerdür, didi.. Seyyid Hazreti dahi gemide durdı. Ol pir dahi biraz gitdi. Bir Kal’aya vardı. Gördi kim kapuda üç zengi ifrit oturur, bunu görüb karşu geldiler kimsin, didiler. Seyyid Battalın gemicisiyim. Zengiler eyitdiler: Battal kimdir? Ol Lâ’in eyitdi: Seyyid Battal şol kişidir ki bu cihanı ayyarlık ile dutdı. Uş şimdi Seylan’a vardı. Asced’in kızın dahi aldı, didi.. Zengiler eyitdiler: Bizim serverimiz dahi ol kızı sevirdi. Anı isteyü ol tarafa gitdi. Bilmez misin, didiler. Ol Lâ’in eyitdi: Battal anı dahi kırk zengi ile öldürdi ve benim dahi kanlumdur. Karındaşım o öldürdi ve nice padişahlar öldürdi ve fırsat istedim ki ben dahi bir ele getürem. İşte deniz kenarına getürdim. Gizlenün ben dahi anı bunda getürem. Ol yatub uyuyucak gelün, başını kesün, didi.. Çün bunlar birleh tedbir etdi. Andan sürüb Seyyid Hazreti’nin katına geldi ve eyitdi: Ey Hudâvenda bu harabelere vardım. Bir Kal’a gördüm. Lakin korkdum. İlerüye varamadım, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi sen bunda dur, ben varayım, göreyim, didi.. Çün Seyyid Hazreti yürüdi. Aşağı yukarı gözetdi. Kimse görmedi. Şol saat ol zengiler gelüb zevrakı gizlediler. Seyyid Hazreti yine geldi eyitdi: Kanı zevrak? Pir eyitdi: Biraz kişiler geldiler, bana kasd eylediler. Ben dahi korkdum, kaçdım. Zevrağı alub gitdiler, didi.. Seyyid Hazreti melul oldı. Uykusu geldi yatub uyudu. Lâ’in tiz varub zengilere haber virdi. Lâ’inler dahi Seyyid Hazreti’nün üstüne yürüidiler. Seyyid 229 Hazreti ol dem düşünde Emirül-müminin Hazret-i Ali’yi gördi. [211] Ciğer gûşem tiz dur, yukaru Lâ’inlar sana kasd eylediler, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti bir nara urub duru geldi. Ol naranın heybetinden Lâ’inlerin akılları gitdi. Ellerinden kılıçları düşdi. Seyyid Hazreti üçünün dahi başını kesdi ve ol pire eyitdi: Bu hareketler nedür, bana niçün haber virmedin, didi.. Heman kim bunları gördüm, aklum gitdi. Didi.. Nagah bu sözde iken Seyyid Hazreti gördi kim denizden bir sandık çıka geldi kâh batır, kah çıkar. Seyyid Hazreti zevrak birleh vardı. Ol sanduğı kenara çıkardı. Kapağın açdı, gördi kim içinde bir hûb yiğit mülûkâne donlar üzerinde Seyyid Hazreti biraz su serpdi. Aklı başına geldi. Seyyid Hazreti buna sordı. Bu hâl nedür ki ne kişisin, didi.. Ol eyitdi: Ben müslümanım Lâilâhe illâllâh şehrindenim ve Ansur’danım ve atam adı Reccaş’dur. Oğlu kızı olmaz imiş. Nice kurbanları nice sadakalar virür, amma bir gün anam bana hamile kalur ve beni vücuda getürür. Hikmet-ı Huda bir işkembe gibi baş ayak belürsiz olur. Amma iki delük olur. Birinden nefes birinden çirik gelür. Andan hekiman ve cerahan gelürler ve dahi birisi razı olmaz ki yaralar. Tamam bir ay böyle geçür. Bir gün atam dahi şikare çıkar dört dervişe dûl olur. Biri Dâvûdî, biri Musâvî, biri İsevî biri Muhammedî. Bunları alur, sarayına getürür. Bunlara eydür: Kangı din göcekdür? Her biri kendi dinlerin öğer. Atam dahi eydür: her biriniz dua eylen. Bu benüm oğulcuğum bu hapisten kurtula. Od kangınuzun duasından müşkil hal olursa ben dahi anun dinine gireyim, dir. Andan her biri dua ider, çare olmaz. Âhir ol Muhammedi dervişin duası makbul olur. Andan işkenbe yarılur. Ben taşra çıkaram. Atam çün beni görür, şad olur. İman getürüb iliyle vilayetiyle Müslüman olur ve benim adım dahi Muin kor. Çün atam vefat eyledi. Ben tahta geçdim, atamın bir karındaşı var idi. Adı Yahud idi. Atamın öldüğün duymuş, sürüb geldi. Bana gaza eyledi. Gafil iken beni tutdı. Diledi ki beni öldüre. Anam feryad eyledi. Öldürmeye komadı. Andan beni bu sanduğa koyub denize bırakdı. Ayruk hâlim bilmezem, didi ve dahi Seyyidin mübarek kademinde yüz sürdi. Seyyid Hazreti dahi yiğidi gemiye koydı. Andan revane olub bir gün bir gece gitdiler. Ol dem bir dağ göründü. Muin eyitdi: Şol görünen dağ bizim ilimizdür, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti gemiyi anda sürdiler. Çün irişdiler. Seyyid Hazreti taşra çıkdı ve Muin gemide koydı. Kendüsi sürdi, şehre vardı. Sabah vakti idi. Hûb âvâz ile ezan banladı ve şehirde dört yüz müslüman var idi. Kamusı seğirdüb Seyyid Hazreti’nin katına geldiler ve içlerinden birisi Seyyid Hazretine kamusın hikayetin bildirdi. Seyyid Hazreti dahi Muin hikayetin bunlara bildürdi, kamusının özleri göyündü. Bunlar dahi gelüb Seyyid Hazreti’nin kademinde yüzler sürdiler. Tam namazın Seyyid Hazreti birleh kıldılar ve dahi Seyyidi alub şehre getürdiler. Seyyid Hazreti sürdi saraya gelüb içerü girdi. Lâ’in çün Seyyid Hazretin gördi. Kimsin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Sana bir 230 tuhfe haberim var, halvet eyle söyleyim, didi.. Buyurdı, Lâ’in tiz halvet kıldı. Söyle haberin nedür didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Tiz Müslüman ol benüm Battal [212] kâfirlere kattal. İşitdüğün var ve ol civanı kim karındaşun oğlıdur, niçün tutub denize bırakdın, didi.. Kâfir dile kim ol dem feryad ide. Seyyid Hazreti ol dem kâfirin boğazına muhkem yapışdı. Aman dahi virmedi. Boğdı. Lâ’inin canın cehenneme ısmarladı. Seyyid Hazreti taşra çıkdı. Ana dahi eyitdi: Gel seni padişah ister, diyü. Anı dahi içeri koydı, imana gelmedi, anı dahi depeledi ve anun ardınca birer birer getürüb elli kâfir bellülerinden depeledi. Andan Seyyid Hazretin kılıcın alub taşra çıkdı ve bir nara urdu, kendüyi bildürdi ve şehrin içine kılıç yürütdi. Şehrin kavmi aman dilediler. Ol dem idi kim Asced dahi on bin erle çıka geldi. Seyyid Hazreti’nin bu fethine şâd oldı. Seyyid Hazreti Muin’i tahta geçürdi. Ol vilâyete yine padişah eyledi. Ol vilâyet ikilden Seyyid Hazreti’nin önünde Müslüman oldılar andan ayruk idüb gemilere binüb revane olub gitdiler. Çün yedi gün olunca Asced Seyyid Hazretine eyitdi: Ey şâh-ı cihan bunda bu yanaya ayruk âdem-i zâd yokdur. Be gayet hatırlu yerlerdür, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Asced eğer zahmed sanursanuz, kerem eyle. Sen gerü dön ben Alllah Te’âlâ’ya sığınub varsam, gerek didi.. Asced dahi eyitdi: Ey şâh-ı cihan nice kim canım tendedür, sizden ayrılmazam, didi.. Nagah olgün bir akdağa vardılar. Ol dağa bir yol bulamadılar. Andan bir zevraka Seyyid Hazreti bindi. Bir zevraka Asced bindi. Asced yol buldı. Leşkeri ol dağa çıkardılar, kondılar. Ol dağ düpdüz imiş. Çadırlar kurdılar. Yiyüb, içdiler. Nâgâh Asced gördi kim birkaç canavarlar geldiler. Şol it gibi uluşdular. Dağ ve taş dopdolu âvâz ile doldı ve bir şunda ve beş şunda ve on şunda çıka geldiler. Dağın içi velev seg-sârlarla dolu imiş. Pes Asced bunu gördi bir kez âh eyledi. Bir kez buyurdı: Tiz leşker yerâğlandılar. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti yol isterdi. Nagah ol dem uyhusu geldi. Zevrakdan çıkdı. Yatdı. Çün uyudu. Düşünde şâh-ı Merdan Ali Hazretlerini gördi, eyitdi: Ciğer gûşem bu seferde dahi çok acaibler nice garaibler ve mahlukat teferrüç ideceksin, çün irte oluncak suyun yüzüne bir elma gele, alasın yiyesin. Kamu dilleri bir hoş öğrenesin, didi.. Andan çün Seyyid Hazreti gördi kim sabah vaktinde suyun yüzünde bir büyük şâhâne kırmızı elma çıka geldi. Andan Seyyid Hazreti ol kudret elmasını alub yedi. Yetmiş iki dili öğrendi ve ol dem Seyyid Hazreti yol bulub dağa çıkdı. Gördi kim Asced ve kamu leşker konmışlar, dururlar ve hazan yaprağı gibi ditreşürler ve ol itler kalabalık itmişler, üzerilerine hücum iderler. Uluşub dururlar. Çün Asced dahi Seyyidi gördi. Ah eyledi ve eyitdi: Ey şâh-ı cihan ejderhalar ağzına düşdik, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Hiç üşenmen siz durun ben varayım ne kavimdür, diyüb ilerü yürüdi ve bunların dillerince çağırub eyitdi: Siz bizden ne istersiz, didi.. Çün bunlar kendü dillerince, bu avazı işitdiler. Çağırub eyitdiler: Siz kimlersiz, bu 231 makama âdemi zaddan kimesne gelmez ve geldüği dahi yokdur, didiler. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Beni padişahunıza [213] iletün benim ana bir tuhfe haberim vardur, didi.. Padişahlarına Hırsan dirlerdi. Çün Seyyid Hazretini alub anun katına iletdiler. Seyyid Hazreti geçdi. Oturdı. Hırsan eyitdi: Sen bunda neylersin ve bizim dilimizi kande öğrendin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben sizdenim. Küçükten beni buradan almışlar ve âdemîler içinde büyümüşem. Anların rengine dahi dönmüşem, didi.. Andan Hırsan eyitdi: Bu gelen Asced padişah bunda neyler, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Bunun iki oğlu var idi. Kıl baraklar katında esir olmuşlar ve bir mahbub kızı vardur. Size virse gerek, hatunluğa yaraşur. Ta kim buna yardım idesiz. Kıl baraklardan bunun oğlunu halas idesiz, didi.. Andan Hırsan çün kız haberin işitdi. Şâd olub eyitdi: Kıl baraklar ne itlerdür, varayım alı vereyim, didi.. Andan kırk Sek-sar gönderdi, varun ol kızı bir görün, tiz gelün, didi.. Seyyid Hazreti dahi tiz Asced’in katına gelüb bu hikâyeti bildirdi. Vardılar tiz bir kırnak düzdiler. Bu gelen seg-sarlara anı gösterdiler. Anlar dahi varub anı Hırsan’a haber virdiler. Hırsan dahi sevindi. Derisine sığmaz oldı.. Tiz durub Asced’in katına geldi. Seyyid Hazreti dahi karşu geldi. Hırsan’ı getürüb bârgâhına koydı. Andan ol kırnağı Hırsan’ın katına getürdi. Seg-sârlara destur virdi. Hırsan anda kaldı. Çün halvet kalıcak. Seyyid Hazreti Hırsan’ın boğazına yapışdı. Tiz Müslüman ol, didi.. Lâ’in feryad etmek diledi. Seyyid Hazreti ol dem boğdı. Lâ’in canı cehenneme ısmarladı. Tiz Seyyid Hazreti derisin yüzüb irteye değin tabaklık eyledi. Kurutdı. Çün sabah oldı. Seg-sârlar geldiler. Seyyid Hazreti tiz elden Hırsan’ın derisin geyüb taşra çıkdı. Seg-sarlara yüz gösterdi. Kamu seg-sarlar yüzlerin yere sürdiler. Seyyid Hazreti bunlara eyitdi: Asced çün bana kızın virdi. İmdi ben dahi bunun oğulların kıl baraklardan alıversem gerek. Tiz siz dahi ot yiğit aravan beği hazır idün, ot ben bunda Asced karındaşım katında eğlenem ve sohbet ideyim, didi.. Andan vardılar. Segsarlar dahi on gemi on bin er hazır eylediler. Andan gemilere binüb revane oldılar. Dembedem Seyyid Hazreti dahi Hırsan’ın derisin giyüb çıkardı. Seg-sârlara istimâlat virdi. Bunları dahi kendi padişahları kıyas iderlerdi. Andan kırk günde kıl baraklara irişdiler. Gemilerden taşra çıkdılar. Seyyid Hazreti yine Hırsan’ın derisin giydi. Taşra çıkub seg-sârlara nevahat kıldı. Andan kırk seg-sâr alub sürdi. Kıl baraklara geldi. Padişahlarına Atîk dirlerdi. Seyyid Hazretine karşu geldi. Birbiriyle görişdiler. Atik eyitdi: Ey karındaşım Hırsan nite oldu kim siz bunda geldiniz, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Seylan padişahı Asced ulu Melikdür ve iki oğlu esir olmuş geleyim. Kuşlar katında ve iki kızları var imiş, birin bana virdi ve birin dahi size virse gerek şol şartile kim el bir idüb bunun oğulların halas idevüz, didi.. Çün Atik dahi kız haberin işitdi, sevindi. Seyyid Hazreti andan Atiki dahi alub, Asced’ün katına getürdi. Hayme kondurdı ve ol kırnağı 232 Atik’e dahi gösterdi. Ol gice anun dahi derisin yüzüb irteye değin tabaklık eyledi. İrte olıcak anun derisin giyüb taşra çıkdı. Kıl baraklara yüz gösterdi. Anlar dahi yüz yere sürdiler. Seyyid Hazreti anlara istimalat virüb eyitdi: Beğler siz dahi on [214] gemi on bin er hazır idün. Asced kızın bana virdi. Ben dahi bunda karındaşım Hırsan’la eğlenem. Siz dahi yerâğ idün, didi. Kıl baraklar dahi on bin er on gemi hazır eylediler. Otuz bin er, otuz gemi oldı. Andan gemilere binüb revane oldılar ve dahi Kelim kuşlara irişdiler. ve ne kıssayı dîrâz idelim. Seyyid Hazreti anı dahi öyle kıldı ve yetmiş iki taifeyi kendüye musahhar kıldı ve her gün bir suretle çıkub bunlara istimalat virdi. Çün bir gün bir cezireye dahi irişdiler.. Anda suları dükenmişti. Taşra çıkdılar. Seyyid Hazreti gördi kim bir hoş murg-zâr ve şehirleri çok ve otları zağferan ve zencebil ol kavm şikâr eylediler ve miskden dahi geyikler tutdular. Seyyid Hazreti dahi çok şükürler eyledi ve bir kez teferrüc idem, diyüb bir depeye çıkdı ve nazar kıldı. Gördi kim bir sahranun ortasında bir ulu ağaç var budakları dahi âsumâne irişmiş, dibinde bir kubbe kızıl altundan bir kubbe zümrüdden ve bir kubbe macundan Seyyid Hazreti taaccübe kaldı. Tiz sürüb bir pınar katına geldi. Anda abdest aldı, namaz kıldı ve hûb âvâzıyla Kuran-ı Şerif okıdı. Andan gördi kim ol kubbeler şikâfet buldı. Üç pir nûrânî çıka geldiler. İzzetle selam virdiler. Seyyid Hazreti bunların selamın aldı, geldiler. Seyyid Hazreti’nin katına oturdılar. Seyyid Hazreti nazar kıldı. Gördi kim yüzlerinin nuru diren diren olmış, balkır Seyyid Hazretine eyitdiler: Hoş geldin ey Resûlullâhın oğlu didiler. Olam hava yüzünden üç sofra geldi. Bunların ortalarına kondı. Andan el urdılar, yediler, içdiler. Sofralar yine havaya gitdi. Seyyid Hazreti bunlara sordı. Bu ne makamdur? Bunlar eyitdiler: Bu kim Hurrem-i Abad dirler. Kuh-ı Kâf atîgidür. Zülkarneyn makamıdur ve Dahmîddür ve bir dahi Zülkarneyn yarenlerindenüz, bugün bize bir âvâz geldi, kim taşra çıkun. Hakk Te’âlâ sizi konuklar didiler. Biz dahi ol mağaradan taşra çıkduk. Bu kubbelere bizi birer birer koydılar, bizim zamanımızdan berü şümdiye değin beş bin yıldır bu gece Resul Hazretin dahi düşümüze girdi. Sizin geleceğinizi bize haber virdi ve eyitdi: Benim ciğer gûşem size ne derse ana mutî‘ olun ve oğulların isteyü gelür ve mülki dahi divlerin ellerinden alub gönül muradıyla girü gidecektir ve ana diyesiz kim işine meced ola kim eğlenmeye zira kim bir kâfir peyda oldı. Müslümanlara rencîde ider ve benüm dinime kasd ider ki bâtıl ide didi.. Ol dem Seyyid Hazreti bunların adın sordı, eyitdiler: Birimizin adı Habil, birimizin Mail birimizin Astafil’dür, didiler. Andan Seyyid Hazreti bunlara oğulların sordı. Bunlar eyitdiler: Ey şâh-ı cihân divler bunda getürdiler, ot ayruk bilmezüz, nerediler, didiler. Seyyid Hazreti ol dem anları anda kodı. Leşkere geldi ve her taifenin padişahı suretinde bunlara dahi istimâlât virüb eyitdi: Hazır olun irte cenk yarağın görün kim her ne kişi bu dağdan inerse aman virmen 233 öldürün, didi ve dahi her mahlukat kendi padişahları sanurlardı. Çün irte oldı. Leşker dahi dağa karşu saflar bağladılar. Seyyid Hazreti sürdi yine ol pirlere geldi. İzzetle selam virdi. Çün pirler dahi bu heybetlü leşkeri gördiler. Hayran oldılar. Seyyid Hazreti dahi ol dem gördi kim karşudan tozlar ve tütünler ve odlar oynadı. Ol pirler Seyyid Hazretine eyitdiler: [215] Ey şah-ı cihan Halal cazu sizün bunda geldüğünüzü duydı. Uş irişdi didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben dahi dilerem ki sizün birinüzi Halal cazuya gönderem. Benüm oğullarım bana virsün, didi.. Ol dem Habil pir eyitdi: Ey şah bu ben kulun varayım. Hod bilürim ki ölürem ve benim başım canım senün yoluna feda olsun ve benim başım kangı taraftan gelürse siz dahi ol taraftan yana yürün, didi.. Andan Habil pir benüm kışca canum senün yoluna kurban olsun. Amma dilerim ki beni mübarek elün ile defn idesin ve ol vakit kim ravza-i münevvere iki cihan fahri Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Hazretleri’ne irişesin ve benim selamım. Hazret-i nübüvvete irüşdüresin ve yarınki gün beni dahi şefaatten mahrum etmeye diyesin, didi.. Andan revane olub gitdi. Seyyid Hazreti gördi kim pirin başı galtan olub Seyyid Hazreti’nün önüne geldi. Şehadet getürüb karar eyledi. Andan Seyyid Hazreti ol mübarek başı eline aldı ve ol pirler ile namazın kılub defn eyledi. Andan baş geldüği yerden yana leşker dahi yüridiler. Dağın başına çıkdılar. Karanlık gitdi, aydınlık oldı. Seyyid Hazreti gördi kim sahranun ortasında bir şehir var ak mermerden. Muteber kulesi hava yüzünde ve önünde Halal cazu kırk bin kadarı cazular ve divler belesince kendüsi dahi taht üstünde oturur. Lâ’in çün Seyyid Hazretin gördi. Kahkaha ile güldi ve eyitdi: Ey Battal-ı Kattal hod ben seni isteyü gitsem gere idi. Benim devletim yârî kıldı seni bunda getürdi, didi.. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti buyurdı. Seg-saraklara ve kıl-baraklara ve kamu taifelere padişahları suretinde istimalat virüb eyitdi: İşde düşmanı bulduk, koman didi.. Bunlar dahi yer yer hamle kıldılar. ve birbirine karışdılar. Seyyid Hazreti dahi Asced’in katına geldi. Gördi kim Asced’in tâkatı tâk olmuş ditrerdi, eyitdi: Ey Asced sakın sen üşenme Hakk Te’âlânın inayeti ceddim. Muhammed Mustafa’nın dahi mucizatı bizümledür, didi.. Andan Seyyid Hazreti Hızır Aleyhisselam duasın okıdı. On bin erin üzerine üfürdi ve eyitdi: Siz durduğunuz yerden deprenmen, didi.. Kendüsi dahi cenge meşgul olası ve kan seyl manendi olub akdı. Halal cazu çün anı gördi. Tahtın Lâ’in havaya getürdi. Lâ’in andan cazuluğa başladı. Seyyid Hazreti çün anı gördi. Hızır duasın okıdı ve mübarek eline yayın alub bir ok kirişde kodı. Andan cazunun gövdesine pertev eyledi. Ok dahi cazunun tahtından geçüb alnına uğradı. Lâ’inin kulağın yardı. Çıkub öte yanına geçdi. Lâ’in kaçkardı. Havadan şöyle indi kim yani diledi Seyyid Hazretin kapa havaya getüre. Seyyid Hazreti ti’i Dahhakı çıkarub Lâ’inin sağ omzundan şöyle çaldı kim bir eli havaya beren oldı. Lâ’in bir kez şöyle çağırdı kim gûyâ 234 gökler birbirine dokundu. Seyyid Hazreti çalduğı elin kapdı, şehre kaçdı. Çün divler cazular anı görüb münhezim olub gitdiler. Seyyid Hazreti dahi nara urub yürüdi ve kamu taifeyne nevahat kıldı ve her biri kendü padişahları sanurlardı. Gönüllerin dahi ârâm iderlerdi ve ol gün geceye değin cenk eyledi. Seyyid Hazreti dahi ol gece şehrin Kal’asın gezüb dolaşdı. Çıkmağa yol istedi ve her kande kim vardıysa divler cazular Kal’ayı beklerdi. [216] Niçe kim yol istedi. Çare idemedi. Andan mübarek yüzüni yere sürüb nâliş kıldı. Ol dem Hızır aleyhisselam irişdi. Seyyid Hazretine selam virdi ve eyitdi: kim ey ciğer gûşem melul olma. Gerekdür kim bu vilayet senün kademinde müşerref bula didi.. Andan Hızır alehisselam atından indi. Seyyid Hazretin bindürdi ve yeşil kamçısın Seyyid Hazreti’nün eline virdi ve eyitdi: Ciğer gûşem atun başını şehre karşu tut, didi.. Seyyid Hazreti dahi öyle kıldı. At bir kez pervaz eyledi. Şehrin üstüne kondı. Seyyid Hazreti tiz atdan indi. Cazunun sarayına girdi ve yedi perde geçdi ve gördi kim dört sofa-i Şeddâdî taht kurulmuş ve orta yerde taht-ı Süleymânî kızıl altundan üzerinde Halal cazu arkası üzerine yatmış ve ol kesik eli göğsünün üstüne komuş ağlar, iniler. Heman dem şâh-ı evliya sultan Seyyid Battal Gazi Hazreti durduğu yerden bir kez şahin gibi sıçradı. Cazu durunca boğazına yapışdı. Kılıcın mübarek eline aldı. Aydınlık eyledi. Cazunun elin kazasna bağladı ve Hızır duasın daim okurdu. Cazu dahi niçe kim cazuluk eyledi. Kâr idemedi. Andan Seyyid Hazretine eyitdi: Ey Battal-ı kattal atamı anamı, karındaşım öldürdün, ya benim canımdan ne istersin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Kanı benim oğullarım netdün, didi.. Halal cazu eyitdi: Senün oğulların bunda getürdüm, idi. Periler geldiler elimden kapdılar. Ot Kayserin oğlu Tekfur işde taht altında dururdı. Seyyid Hazreti gördi kim bir yiğit taht ayağına bağlu durur. Seyyid Hazreti tiz çözdi ve eyitdi: Tekfur sen misin? Beli, benim didi.. Seyyid Hazreti’nin mübarek kademine yüz sürdi. Seyyid Hazreti dahi İshak peygamber zencirin çıkarub cazunun boğazına dakdı. Andan Tekfur’un eline virdi ve kendünün ardınca yüridi. Aldılar Lâ’ini şehrin kabusına getürdi. Hızırın kamçısın kapuya karşu tutdı. Kapu açıldı. Taşra çıkub Asced’in katına geldiler. Seyyid Hazreti buyurdu. Cazuyı yere getürdiler, eyitdi: Ey Lâ’in kanı benüm oğullarım netdün, didi.. Cazu eyitdi: Senün oğulların periler kapdılar, ayruk bilmezem, didi.. Seyyid Hazreti gördi kim ayruk cazudan cevap gelmez. Hemandem tî’i Dahhâkı birleh bir kez öyle çaldı kim Lâ’in iki pare oldı ve can acısıyla Lâ’in bir kez şöyle çağırdı kim kamu cazular andan yeldiler kim Halal cazu helak oldı. Canın cehenneme ısmarladı. Andan kamu cazular kaçub, dağıldılar. Ayruk duramadılar. Seyyid Hazret, dahi buyurdı. Asced’in leşkerine şehre girdiler. Halal cazunun malın ve menalin devşürdiler. Ganî oldular kim kıyasa gelmezdi. Andan Seyyid Hazreti şehrin ortasında bir âli kubbe gördi ve önünde bir pîr oturur. Selam virdi. Dahi aleyke aldı. Seyyid 235 Hazretine Ya ciğer gûşe-i Resûl bu vilayeti çün bu Lâ’inin şerrinden emin kıldın ve bu iklime sen rahmed eyledin, didi.. Andan Seyyid Hazreti pîre eyitdi: Bu fitnenin kabusın açgıl, bir göreyim, didi.. Pir eyitdi: Ey sülâle-i Resûl Seyyid Battalı Gazi üç bin yıldır kim ben dahi bunun içine girmedim ve kabusın dahi açmadım, didi.. Ol dem Hazret-i Hızır Nebi anda çıka geldi ve Seyyid Hazretleriyle görüşdi ve eyitdi: Ciğer gûşem gazan mübâre olsun ve bu cazunun şerrinden bu vilayeti emin kıldın, didi.. Andan Hızır Nebi kubbenin kabusını açdı ve eyitdi: Gel imdi ciğer gûşem Zülkarneyn makamın dahi ziyaret eyle, didi.. Seyyid Hazreti çün içeri girdi [217] ve bakınca gördi kim enva türlü yemişler ve reyhanlar uçmağa benzer ve ortasında bir kubbe dahi var mağcundan ve kabusı, lalden Seyyid Hazreti çün içeri girdi. Gördi kim dört sofa birbirine karşu her bir sofa altundan, gümüşden ve İskender şah dahi taht üstünde oturmuş ve Arstatapes hekim ki veziri idi. Katında oturmuş san kim birbiriyle gilici iderler. Seyyid Hazreti hûn gördi. Bunlarun heybetinden kendü gide yazdı. Yine kendüye geldi. Gördi kim önünde bir levh yazılmış, okıdı. Yazılmış kim ey civan çün bunda sen gelesin ve Muhammed Mustafa oğullarından ola Seyyid Battalı Gazi bilesin kim ben ki İskender şahım temâmet idi. İklimi tutdım, divleri ve perileri dahi kendüme musahhar kıldım ve bu benim âriye suretimdir. İçerüye gir kim göresin ve benüm hâlim bilesin, dimiş andan Seyyid Hazreti içeri girdi. Nazar kıldı, gördi kim bir tabut kızıl altundan ve bir el tabuttan taşra durur ve bir yeşil levh tutar. Seyyid Hazreti dahi ol levha nazar eyler. Yazılmış kim nâm-ı Huda andan dimiş kim: Seyyid Battal Gazi çün bunda gelesin ve benüm hâlim göresin. İmdi benden kıyas idesin kim bu dünyanın sebatı yokdur. Eğer olsa idi bana olaydı kim üç kez temamet dünya-ı İskenderiyye ben sed çekdim. Âhirül-emr ecele çâre bulamadım. Uş dünyadan eli boş gitdim. Malımı ve davarımı bunda kodum. İmdi sen dahi yiğitliğüne ve pehlivanlığa aldanma her ne kim idersen, Hakk içün idesin ve dünyaya gönül vermeyesin ve kim dünyaya meyl ve gönül virdi, ahir mağbûn oldı ve her kaçan kim Hazret-i Nübüvvet iresin. Benüm selamım ana değürsin, diyesin ki yarınki gün beni dahi şefaatten mahrum eylemeye ve başım ucunda bir gevher vardur. Senün içün alıkoydum. Alasın ve mübarek koluna pazubend idesin ve beni hayır duadan unutmayasın, dimiş ve dahi çok nasihatler kılmış. Seyyid Hazreti anda oturub biraz nâliş kılub ağladı ve ol gevheri pazubend idindi. Andan girü taşra geldi. Ol kapu yine yapıldı. Seyyid Hazreti yine leşkere geldi ve oğullarından bir haber duymadı melul oldı, andan Tekfur’a sordı eyitdi: Ya Tekfur bu sizin halinüz niçe oldı? Tekfur eyitdi: Ey şâh-ı cihan bizi divler kapdılar, bu araya getürdiler. Sizin oğullarınız ile bile idik. Bizi kızdırdılar. Şöyle tennur resminde od yakdılar kim bizi büryan ideler. Elimiz ayağımız dahi bağladılar. Ol dem hava yüzünden bir gavga kopdı ve taraklar çatıldı ve kılıçlar 236 oynadı. Bizi kapdılar, birazdan bir div geldi. Beni kapan peri öldürdi. Beni aldı gitdi. Ayruk bilmezem didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Gel imdi ol kapuyı bana göster didi.. Çün ol kapuyı açdı. İçeri girdi. Gördi kim bir pınar var. Abdest aldı, namazı kıldı. Enbiyayı evliyayı şefi getürdi. Ol dem gördi kim bir zebze pûş bi karı çıka geldi. Seyyid Hazretine izzetle selam virdi. Yüz yere sürdi. Seyyid Hazreti gördi kim bunun üzerinde kıymetlü donlar bezenmiş. Seyyid Hazretine eyitdi: Ey sultan-ı âlem niçün melul olursın. Eğer oğulların içün melul olursun, sağ asandurlar ve her biri bir padişahdurlar, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Tiz söyle kandedürler? Ol eyitdi: Tamusu peri katındadurlar kim kamu perilerin sultanıdur ve kuyun idinmişdir ve kızların virdi. Şimdi senün oğulların yüz bin perilerin sultanıdur ve yüz bin peri senün oğulların hükmündedür [218] ve ben dahi ol kızların dayesiyem. Çün siz geldinüz. Halal cazuyı öldürdünüz, bu vilayeti anun şerrinden emin kıldınız. Uş ben varayım. Tamus-ı sultanı bunda getüreyim. Tamus dahi müslümandur. Halil peygamber yüzin görmişdür. Halal cazu b vilayeti anun elinden gadab ile almışdur. Çün siz bunun gibi erlik eyledinüz ben varayım. Tamus’ı bunda getüreyim diyüb kaçkardı. Hava yüzüne gitdi. Bir zamandan sonra Seyyid Hazreti gördi kim hava yüzünden nefirler ve nakkareler sada-ı geldi ve dahi yer yer periler leşkeri çıka geldi ve kamusınun önünde uzun boy ak sakallu yeşil donlar giymiş bir peri atına binmiş ve ardnca bî-had leşker geldiler. Yeryüzüne inüb, kondılar ve çadırlar ve sâyebanlar kurdılar, andan Tamus peri Seyyid Hazreti’nün katına gelüb zemin pûs eyledi ve izzetle selam virdi ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem nitesin dünya zahmedlerinden Elhamdülillâh şükür kimbu vilayeti ol cazunun şerrinden halas kıldın ve bu bendeniz dahi anunla çok devrişdüm idi. Çare idemedim. Hakk Te’âlâ Hazretleri fethin size müyesser eylemiş didi.. Andan Seyyid Hazreti dahi şükür elhamdülillâh ki işimiz rast geldi, didi.. Ol dem ol karı yine çıka geldi. Seyyid Hazretine eyitdi: Ey sultan-ı âlem Tamus’ı peri budur. Bu vilayetin padişahıdır ve senün oğullarınun kanı atasudur, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti sundı. Tamus’un eteğin muhkem tutdı ve eyitdi: Ya Tamus’u reva mıdur ki benim oğullarım senün katında ola. Bana haber vermeyesin. Bu kadar zahmedler çekdüresin. Benim oğullarım bana gönderemeyesin, didi.. Tamusı eyitdi: Ey şâh-ı cihan kızlarım virdim, gûygu edindim. Getürmediğime sebeb oldur ki oğulların şayet alub gidesin, beni miskin biçâre komayasın, didi.. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Çok söyleme siz peri mahluku olasız ve biz âdemi pes aramızda ne cins ola tiz benim oğullarım bana getür. Tapşur yohsa sen bilürsin, didi.. Pes bunlar bu sözde iken ol dem Hızır aleyhisselam anda çıka geldi. Tamus’ı dahi Hızır peygaberin mübarek ayağına düşüb, eyitdi: Ey Hudâvende ben bunun oğulların Halal cazunun siyasetinden kurtardım ve kızlarım virdim. Göygü idindim. Şimdi bu şâh-ı âlem dahi oğullardan alub gitmek ister. 237 Benim dahi oğullarım bunun oğullarıyla munis olub dururlar ve bu oğulları giderse benim oğullarım firaka duymazlar. Ben dahi bunun oğullardan koyu vermezem, didi.. Andan aralarında dahi hayli sözler söylendi. Hele Hızır Aleyhisselam aralarına düşdi. Barışdırdı ve Seyyid Hazretine eyitdi: Ciğer gûşem şimdi vakit dardur. İslam üzerine düşman belürdi ve yine müslümanlara senden olur çâre ve bu kamu leşkeri koyu vir, makamlarına gitsünler, didi.. Andan Seyyid Hazreti ol dem, Asced’e destur virdi. Gemilere binüb gitdiler ve dahi seg-sârlara, kıl baraklara, kelîm kuşlara ve kussayı dîrâz idelim. Yetmiş iki taifeye Seyyid Hazreti destur virdi. Makamlu makamına gitdiler. Andan Seyyid Hazreti bir kez nara urdı. Kanı benüm oğullarım niçün gelmezler, dirken, gördi kim yüz bin peri birleh çıka geldiler. Seyyid Hazreti’nün mübarek kademine yüzler sürdiler. Seyyid Hazreti dahi oğulların bağrına basub, koçdı. Gözlerinden bûs [219] eyledi, şad olub sevindi ve anda Tamus’ı peri birleh yedi gün otırdılar. Âlî sohbetler eylediler. ve sekizinci gün yerâğ eyledi ve Tamus’ı peri Seyyid Hazreti birleh deniz kenarına bilür, geldi. Andan Seyyid Hazretin ve oğulların veda idüb, Tamus’ı peri dahi makamına gitdi. Seyyid Hazreti dahi çün denizden gelüb karaya çıkdılar. Seyyid Hazreti gördi kim kendü kullarından Beşir çıka geldi ve Seyyid Hazreti’nün kademine düşdi ve Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Beşir bunda neylersin? Beşir eyitdi: Ey şâh-ıu cihan bunda ticârete geldim, idi. Yol bağlandı. Bunda kaldım, didi.. Seyyid Hazreti dahi Malatya’dan haber sordı. Beşir eyitdi: Müdde‘î belürmiş. Müslümanlara hayli zahmed itmiş, didi.. Seyyid Hazreti melul oldı. Ol dem Beşir’i tiz Kayser’e gönderdi, eyitdi: Var oğlu Tekfur’u muştula Seyyid Hazreti alub gelür, di gil, didi.. Andan Beşir çün gelüb Kayser’e haber virdi. Asator dahi ol dem katı hasta idi. Tiz buyurdı. Şadlıklar eyledi. Kamu beylerin vezirlerin Seyyid Hazretine karşu gönderdi. Kamusı geldiler. Seyyid Hazreti’nün mübârek kademine yüzler sürdiler ve Tekfur birleh görişdiler. Andan alub Asator’un katına getürdiler. Asator dahi döşekte yaturdı. Seyyid Hazreti dahi Asator’un başu ucuna otırdı ve eyitdi: Ya Asator nidesin, oğlun Tekfur’u getürdim, didi.. Andan Asator eyitdi: Kanı oğlumun yüzin bir göreyim, andan Müslüman olayım, didi.. Ol dem Tekfur gelib atasının ayağına düşdi. Elin dahi öpdi ve özrin diledi ve Asator dahi oğlunun gözlerinden öpdi. Andan duru geldi ve parmak getürüb Müslüman oldı ve dahi belesinde kırk yedi kimse ulu Meliklerden Müslüman oldular ve şadlıklar eylediler ve Tekfur dahi Seyyid Hazreti’nin hikayetini bunlara bir bir şerh eyledi. Asator yedi gün durdı. Sekizinci gün vefat eyledi. Seyyid Hazreti Asator’u mübarek eliyle yudı. Namazın kılub defn eyledi. Şammas pir katında Müslümanlar makberesinde kodı. Andan Asator’un yedi gün gazasın tutdılar ve oğlı Tekfur’u atasının yerine tahta geçürdiler ve kamu vezirler ve beğler gelüb biat etdiler. Tekfur dahi kamusına hil’atler 238 giydirdi ve Seyyid Hazreti’nin önünde ahd ü peyman eylediler. Andan Seyyid Hazreti diledi kim gide. Tekfur eyitdi: Ey şâh-ı cihan ben yalınuz bunda sensiz korkarım, didi.. Andan Seyyid Hazreti küçük oğlu Beşir’i Tekfur’un katında kodı ve oğlı Nezir’i ve Humayun-ı Dilefruzu belesince alub azm-i Malatya kıldı. Çün Malatya’ya gelüb irişdi. Kamu yarenler karşu gelüb Seyyid Hazreti’nin mübarek hâk-i payine yüzler sürdiler. Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nün geldiğine azim şadlıklar idüb ve işine tahsinler eylediler ve işde diyar-ı İslamda olanlar Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nin saye-i saadetinde hayır dualar idüb yemekte ve içmekte zevk safada kaldılar. Bir zaman bunun üzerine geçdi. Âlem dahi münevver oldı. Seyyid-i kâinât Muhammede salavât Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Hazretlerinin Pâbik ile Geçen Macerâsıdır Râviyân-ı ahbâr ve nâkılân-ı âsâr ve muhaddisan-ı rûzigâr râviler şöyle rivâyet [220] ve böyle hikâyet etmişlerdir kim Seyyid Hazreti bir gün yârenleriyle pınar katına kondılar ve etlerinden yemeye otırdılar. Ol dem Bağdat tarafından bir kârvân geldi. Seyyid Hazreti ol kârvanın ulusun katına okıdı ve haber sordı ve ol kişi eyitdi: Mümin halife vefat eyledi. Oğlu Mutasam yerine halife oldı. Od şimdi bir kişi peyda oldı. Peygamberlik davasın ider. Ok kılıç kârkılmaz, od yakmaz, donuz etin helaldir, dir ve âdemîler adların bilür. Atası anası adın bilür, söyler ve yerden mal çıkarur ve her ne dirse ol olur. Kızı ataya ve karındaşı karındaşa helaldür, dir ve iki defa Şam’ı urdı, harab eyledi ve donlu ana yüz tutdılar ve hiçbir kimse ana mukabil olmaz ve çok vilâyetler harab eyledi ve Seyyid Battal Gazi Hazretleri belürsiz oldı, bilmezüz kandedür ve ol Lâ’inün adı Pabikdür. Tebriz vilayetini dahi harab ider ve Acem vilayetini tutdı, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ol Lâ’inün aslı kandendür ve nesebi nedür? Ol kişi eyitdi: Halife zamanında atası Bağdad’da olur imiş ve uğru imiş. Halifeye bildürürler, halife buyurur, şehirden kovarlar. Varur gider, bir köyde sığır güder. Ol köy ıssının bir cariyesi ile başı hoş olur ve köy ıssı duyar, görür kim cariye hamile olmuş. Cariye avratlığa ana virür. Bir iki aydan sonra bu oğlu doğar. Melunun adını Pabik kor. Çün atası anası ölür. Andan köyün sığırın ana ısmarlarlar. Bir zaman görür. Lâ’in Pabik ifrit kopar ve Nemlan-ı Tebriz ile buluşur. Gece gündüz yerler, içerler. Çok müfsitlik iderler. Sonra Memlan bunu tutar, yüz hat urur, Tebriz’den sürer. Bir gün yine Memlan’ı evde iken bulur aman virmez, öldürür. Andan birkaç devletsüz bulur anlar ile haramilik ider, her kande bir devletsüz var ise katına getürür, birgün anlar ile otururken bir pir şeklinde bir kimse katına gelür. Andan Pabik ana sorar. Sen kimsin ve ne kişsin, dir. Ol dahi eydür: Ben Cebrail’im, sen peygambersin. 239 Sana geldim ki eğer sözüm tutarsan kamu dünyayı dahi tutarsın, dir. Andan Pabik eydür: Ben niçe peygamber olam, eğer mucizat iserlerse niçe ideyim, dir. Ol pir eydür: Seni kılıç kesmez ve gürz kâr kılmaya ve süngü geçmeye ve ok batmaya ve od yakmaya ve işde filan yerde taş altında bir hazine vardur. Anı çıkar, haraç eyle ve sana inananlar donlu yüz tutarlar, dir. Andan Pabik varur, ol malı çıkarur. Devletsüzlere üleşdirür. Lâ’inin adı dahi çavlandı. Geldiler ana uydılar ve beş on bin kâfirler mürtedler bir yere dirildiler. Halifeye haber virdiler. Halife dahi istedüğünü elçilikle ana gönderdi. Varınca anı dahi yoldan çıkarur, kendü gibi kâfir ider ve katında vezir ider. Andan halife Noktayı yirmi bin erle gönderdi. Varınca Pabik Lâ’in yalıncak ana karşu gelür. Noktayî eydür: Sen kimsin? Pabik Lâ’in eydür: Ben peygamberim, dir. Gerekdür kim donlu ger benümle biat idesiz, dir. Noktayî dahi eydür: Peygamberliğe mucizat gerek. Eğer senün dahi mucizatun var ise göster, dir. Pabik eydür: Çıkar şol kılıcın birleh çal. Eğer şol dahi kesmeyecek olursa sen dahi benüm dinime girer misin, dir. Andan Noktayî elmas kılıçla bir iki kez çalar, görür kim kesmez, atından [221] iner. Ol dahi Pabik Lâ’inin ayağına düşer ve ol yirmi bin kişiyle muti olur ve Pabik Lâ’in Noktayî kendüne serheng idindi. Akabe’nin oğlu Velid-i Vâcib idindi. Karındaşı Sahtay-ı dahi nâib idindi ve şimdi kande yüz bin leşker hazırdur. Sürdi Lâ’in Bağdat’a geldi. Halifeyi dahi kovdı. Şam vilâyetine devşürdi ve Seyyid Battal-ı Gazi’nin oğlu dahi kırk dört yâr ile şimdi Pabik hapsindedür, didi.. Çün Seyyid Hazreti bu haberleri işitdi. Mübarek vücud-ı şerifleri be-gâyet nerm oldı. Hemandem buyurdı: Oğlu Nezir’i andan Malatya’ya gönderdi. Hümayun-ı Dilefruzu belesince alub azmi Bağdat eyledi ve ağlayub zârîlik iderdi ve ol dem gördi kim karşudan bir süvâr gelür, yakın gelicek atından indi. Seyyid Hazreti’nin mübarek ayağına düşdi. Seyyid Hazreti gördi kim Muhammed bin Fellah’dur. Muhammed’i bağrına basdı ve gözlerinden öpdi ve kanden gelürsin didi.. Muhammed dahi ol bâzirgânın haberi virdi ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem halife dahi şimdi, Dımışkîye vardı ve beni halife gönderdi kim Emir Ömer’e ve tiz Malatya’dan leşker cem eylesün, diyü ben dahi geldim. Bu gece bir çeşmesara gelib yatdım. Anda Resûl Hazretin düşümde gördüm ve bana eyitdi: Ya Muhammed melul olma kim uş benüm ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi gelüb irişdi. Pabik Lâ’inin ölümüğ anun elindedür, didi.. Çün geldim ve dahi yüzüm ayağuna sürdüm, didi.. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Muhammed tiz sen yine gerüye vargıl ve benüm geldüğim halifeye bildür ve dahi Ya Muhammed halifeye söyle gussa yemesün inşallah ol kâfirin hakkından gelem diyü gönderdi. Çün Muhammed halifeye gitdi. Seyyid Hazreti dahi Bağdat tarafına revane oldı. Eznecânib Pabik Lâ’in dahi Bağdat önünde otururdı. Dört yüz bin leşker ve dört vezir dahi sağında solunda oturmışdı. Ol dem Pabik Lâ’in güldi vezirler eyitdiler: Lâ’ine: Niçün 240 güldünüz? Pabik Lâ’in eyitdi: Battal-ı kattal benüm kasdıma geliyor, didi.. Vezirler eyitdiler: Battal ölüpdür, didiler. Lâ’in Pabik eyitdi: Ol dahi ölmedi. Feemmâ Zülkarneyn vilâyetinde idi. Anda niçe mahlûkatı dahi kendüye musahhar eyledi ve çok divlar dahi helak kıldı ve oğulların dahi buldı ve irte bunda gelecektir, eğer bana muti olursa cihan pehlüvanlığın ana vireyim ve muti olmazsa başın kesem, didi.. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti ol gece bir çeşmesarda kondı. Çün sabah oldı. Tan namazın kıldı. Andan Aşkara bindi ve gelüb bir depeye ve aşağı nazar kıldı. Gördi kim bî-had leşker konmış. Ol dem Seyyid Hazreti diledi kim bir l‘ub ile Pabik’in katına vara. Ol dem şeytanürracîm Pabik’in katına geldi ve eyitdi: Tiz yukarudur. Uş Battal irişdi. Karşula, didi.. Pabik dahi buyurdı. Tiz leşker bindiler. Saf bağlayub durdılar. Seyyid Hazreti dahi anı gördi. Aşkarı sürdi meydana geldi. Cevela eyledi. Bir kez nara urdı. Haykırdı ve eyitdi: Ey akılsuz mahlûk siz Muhammed dininden ne zulm gördünüz, vardunuz şeytana pâymâl oldunuz. Hod yarınki gün peygamber Hazretine ne cevab verirsiniz. İmdi âgâh olasınız ki benim Seyyid Battal Gazi vardım. Kuh-ı Kafı temeşa eyledim ve Halal cazuyu öldürdüm. Uş yine geldim. Katı ol kâfir Pabik Lâ’in sizi dahi kendü gibi kâfir eyledi. Söylen tiz meydana gelsün [222] didi.. Ol dem komadılar kim Pabik ki meydana gire. Kanator Lâ’in meydana geldi. Seyyid Hazretin eyitdi: Ya Battal niçün peygambere muti olmazsın, gel sana dahi mucizat göstersin, didi.. Seyyid Hazreti gazaba geldi. İrdi Kanator’u kuşağundan kapdı. Kuvvet bazuya getürüb havaya atdı. İnerken çaldı, iki pare eyledi. Andan Hayale Lâ’in hamle eyledi ve çok herzeler söyledi. Seyyid Hazreti anı dahi atından kapdı, eski bez gibi iki yırtdı. Kâfirlere karşuıatdı ve anun ardınca Seyyid Hazreti yüz kâfir helak eyledi. Andan Pabik Lâ’in meydana girdi. Seyyid Hazreti gördi kim bir kâfir uzun boylu uzun sakallı Gerrah laka ve murdar şekillü amma kaddi kâmeti ıssı. Çün Seyyid Hazretine beraber geldi ve eyitdi: Ey Battal-ı Kattal niçün bu günahsuzları öldürdün. Hod ben peygamberim. Niçün bana muti olmazsın. Çıkar şol kılıcını boynum tutayım, eğer keserse hoş. Eğer kesmezse bana inanasın, didi.. Ey Lâ’in eğer yüz bin bunun gibi nesneler bana göstersen sana inanmazam ve bir uğru şeytan seni bunun gibi şeyler sana ne revadur, didi.. Lâ’in eyitdi: Muhammed bir yetim idi. İnayet irişüb peygamber oldı ve sen dahi bir yetim idin, inayet irişdi. Bunun gibi mansuba itdin, kim kamu dünyayı adın tutdı. Divler periler sana musahhar oldı ve bana dahi bu mansubı böyle virdiler. Sen beni ayruklar gibi tasavvur etme kim eğer dilersen şöyle kim Muhammed katında Ali idi. Sen dahi benim katımda öyle olasın ve nice kim ana âhir zaman peygamberi dirler. Bana dahi peygamber-i hurrem keşiş dirler, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Benim ceddim peygambere gökden Kuran-ı Şerif indi. Sen peygamberim dirsin, kanı senin kitabın didi.. Lâ’in Pabik eyitdi: Ol her 241 ne gerekse söyler didi.. Seyyid Hazret ol dem kakdı. Süngüsünü mübârek eline aldı, hamle eyledi. Lâ’in dahi göğsün beraber tutdu. Seyyid Hazreti süngüyü urdı. Hiç eser itmedi. Seyyid Hazreti dembeste kaldı. Andan ti’i Dahhakı havale eyledi Lâ’in boynun karşu tutdı. Bir kılın kesmedi. Seyyid Hazreti yeriniz çaldı eser itmedi. Andan Sam-süvar gürzün eline aldı, havale eyledi. Hiç eser kılmadı. Lâ’in eyitdi: Ey Battal insafın yok mıdur kim kaç kere kılıç süngü urdun kesdiremdin, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Kâfirin ol harekâtına mütehayyir kaldı. Andan Seyyid Hazreti kakdı. Gürzü girânın eline aldı, irişi geldi. Lâ’inin debesne bir kez kakmağla öyle urdı kim eğer Seyyid Hazreti ol gürdü. Kûh-ı Kafa ursa yedi hıred haşhaş eylerdi. Lâ’ine zerre denlü elem gelmedi. Seyyid Hazreti dembeste kaldı ve hayran oldı ve andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Lâ’in getür, senün dahi nen var göreyim, didi.. Ol Lâ’in dahi Seyyid Hazretine süngü havale eyledi. Seyyid Hazreti men eyledi. Andan kılıç havale eyledi. Anı dahi red eyledi. Ol gün geceye değin cenk eylediler. Seyyid Hazreti dahi yine ol geldüği yere revâne olub gitdi. Pabik Lâ’in dahi leşkerine geldi. Amma Seyyid Hazretinin hünerlerin varlığın görüb tahsin eyledi. Seyyid Hazreti ol dem bir çeşmesara gelüb abdest aldı. Namaz kıldı. Eznecânib bu taraftan Muhammed bin Fellah dahi çün Dimişkiyye halifenin katına irişdi. [223] Seyyid Hazreti’nün geldiğin bildirdi. Halife azim şâd oldı ve eyitdi: Şimdi Seyyid Hazreti kandedür? Muhammed eyitdi: Ey Hudâvenda Bağdata gitdi ve sizin için buyurdı. Anlar dahi ardımca gelsün, didi.. Andan halife dahi beş yüz bin erle durub azm-i Bağdat eyledi. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti irte olunca Aşkar-ı Divzadeye süvar olub azm-i meydan eyledi. Andan bir kez nara urub eyitdi: Kanı melun Pabik meydana gelsin, didi.. Andan Pabik dahi atına süvar meydana geldi. Öylen vaktine değin cenk eylediler. Lâ’in Seyyid Hazretine eyitdi: Ey Battal böyle itme, sonra utanasın, bir kişiyi kılıç kesmeye. Süngü ve gürz kâr kılmaya. Od yakmaya. Bundan ulu mucizat dahi niçe olur, didi.. Ey Lâ’in Rahmânî değildür, şeytânidür. Hele sen kande varasın benim elimden nite kurtulasın ve sen göresin kim sana neler itmeğim, ta devr-i kıyamete değin söylene, didi.. Pabik Lâ’in eyitdi: Ya Battal eğer inanmazsan, okun tartılu eyle. Ben dahi alnımu ana karşı tutayım. Eğer eser iderse hoş eğer etmezse dinime girer misin, didi.. Andan Seyyid Hazreti bir ok kirişde koyub doldırdı. Lâ’in dahi alnını karşu virdi. Ok dokındı, temreni büküldi. Ağacı pare pare oldı. Lâ’in yine eyitdi: Ey Battal mucizat dahi bundan olunca olur, gel bana iman getür, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben Allah Te’âlâ’nın Resûlüne iman getürmişem ot benüm sana itikadım, yokdur kim bir kâfir şeytansın benim dedem Resulullâh hod buyurubdur. Benden sonra dahi ayruk peygamber gelmeye, didi.. Lâ’in pabik eyitdi: Ol pahil idi. Dilerdi kim dünyada heman ben kalaydım, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen her ne söylersin, herze ve 242 hedeyan söylersin, didi ve illa ki Seyyid Hazreti ol Lâ’inin işine aciz kaldı. Pabik eyitdi: Ya Battal benim sözüme niçün uymazsın? İmdi senün dinin Hakk ise di, ben dahi seni okla kılıçla ve gürz ile uram. Eğer kılıcım kesmeyicek olursa ben de bileyim, senün dinin Hakk ve sözün gerçekdür, didi.. Heman dem Seyyid Hazreti Hakka sığınub Hazret-i Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem duasın okıdı. Gel imdi kâfir, nen var göreyim, didi.. Lâ’in ol dem kılıcın eline alıb havale eyledi. Seyyid Hazreti dahi mübarek bazusun yalıncak idüb Lâ’in çaldı. Andan bir kılına hata gelmedi. Andan Lâ’in gürzün eline alub havale edüb, eyitdi: Ya Battal başını aç, didi.. Seyyid Hazreti dahi açıb Lâ’in üç kez urdı, bir zerre elem gelmedi. Andan Lâ’in süngüsünü eline alub havale eyledi. Seyyid Hazreti mübarek göğsün karşu virdi. Bir kılına hata gelmedi. Zira ki mübarek bazusunda Hazret-i Resululllâhın mübârek saçı berkinmişti. İmdi Allahun kudretinden ve Resulün mucizatından bir kılına hata gelmedi. Lâ’in Pabik ol dem gayet serasime oldı. Pes bunlar cenkte iken gördiler kim Dımışkî yolundan tozlar kopdı. Beş yüz bin erle halife çıka geldi. Gördi kim sultan Seyyid Battal Gazi erenlerin şahbazı meydan içinde teke tenha Pabik ile cenk iderler. Halife ve kamu gaziler Seyyid Hazretine hayr dualar eylediler ve tekbir getürdiler ve Seyyid Hazreti’nin [224] yalınuz bu denlü kâfir birleh cenk eyledüğüne tahsin kıldılar ve Seyyid Hazreti dahi Muatasam halifeyi gördükleri yoğ idi. Ol dem halifeye karşu geldi. Halife dahi piyâde olub Seyyid Hazretine karşu geldi. Birbiriyle görişdiler. Seyyid Hazreti halifeyi nevahat kıldı. Şad-ı hürrem olub haymelerine geldiler, kondılar. Ol gün cenk itmediler. İki taraftan karar idüb durdılar. Halife dahi geçüb tahta oturdu. Seyyid Hazreti gelüb halifenin karşusunda bir kuru yerde oturdı. Halife dahi cehd idüb eyitdi: Ey pahlivan-ı âlem kuru yerde oturma diye gördi. Çare olmadı. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey halife benüm yerim budur kim şimdiki halde şunun gibi kâfir-i bi-din geldi. Muhammed dinin bâtıl eyler. Bana ne rahatlık gerek hod böyle dirilikden ölmek yeğdür, didi.. Çün ale’l-sabah oldı ve cenk nakkâreleri döğüldi. İki taraftan bindiler, saflar bağlayub durdılar. Ol dem Pabik Lâ’in meydana geldi. Heman bir gömlek giymiş ve bir kez çağırub eyitdi: Kanı Battal meydana gelsün evet benüm gibi yalıncak gelsün birbirimizle cenk idelim, didi.. Ol dem halife dahi çün Pabik ki meydanda göricek tiz endâzlara buyurdı. Ok sepdiler. Lâ’ine ok dahi dokunurdı yine gerüye sıçrardı. Lâ’ine eser itmezdi. Kamusı dembeste kaldılar. Pabik Lâ’in çağırub eyitdi: Kanı Battal meydana gelsün, dünkü gün cenginden korkdı mı ola ve kanı dünkü gün senün dilâverliğin şimdi zebun mu oldun, didi ve dahi çün bu denlü mucizat gördün, inkârı ko gıl ve devr-i Muhammed geçdi. Şimdi devr-i Pabik harrim keşişdür. Eğer er isen sen dahi benüm gibi gömlek çek meydana gel, didi.. Hemandem Seyyid Hazreti Aşkardan indi ve sâzı silahın dahi çıkardı. Halife dahi çok minnet eyledi. 243 Ey merdân-ı âlem böyle itme diye gördi. Çare idemedi. Heman dem Seyyid Hazreti bir gömlek ile ti’i Dahhakı mübarek eline aldı. Andan Pabik’e beraber geldi. Melun çün Seyyid Hazretin ol hâlde gördi. Mütehayyir kaldı, eyitdi: Ey Battal niçün benümle böyle cenk idersin. Ben dahi dilemezem, seni tizcek öldürmeğe şâyed benüm dinime giresin ve sana cihan pehlüvanlığın vireyim, didi.. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Ey Lâ’in çok herze söyleme. Hakkun inayetiyle nice senün gibi itleri helak itmişem. Akıbet sana dahi zafer bulam ve eğer sen ölürsen câh-ı cehenneme varursın didi.. Andan birbirine hamle kıldılar. Gice vaktinde değin cenk eylediler. Âhir birbirin alamadılar. Seyyid Hazreti çün halife katına geldiler. Halife dahi Seyyid Hazretine karşu gelüb hayr dualar kıldı. Nakibler ve çavuşlar dua idüb Seyyid Hazreti’nin donların giydürdiler. Andan Seyyid Hazreti sürüb çeriden taşra çıkdı ve dağa doğru yürüdü. Andan bir çeşmesara gelüb abdest alub namaz kıldı. Enbiyayı evliyayı şefi getürdi, eyitdi: Ya Hudâ bu işler sana ayandur. Bir seg-i bî-din ceddüm Muhammed’ün dinine bulaşdurdın, azametün Hakkı içün bu gizli işi bana âşikâre [225] idesin, diyüb dururken mübarek gözlerine uyku geldi. Ol dem yatub uyudu. Düşünde Hazreti Muhammed Mustafa sallallâhü teâlâ aleyhi ve sellem gördi. Seyyid Hazreti duru geldi ve mübarek hâk-pâyi şeriflerine yüzin sürdi. Hazreti Muhammed Aleyhisselam dahi Seyyid Hazretini bağrına basub, gözlerinden öpdi ve eyitdi: Ey benim ciğer gûşem gussa yeme kim ol melun Pabik Lâ’inin ölümü senün elündedür. Şeytanürracîm anı yoldan çıkarmıştır ve kendi gibi kâfir idübtür. Her kaçan ol Lâ’in meydana girer. Azazil Lâ’in anunla bile girer ve kaçan kim sen kılıç urarsın, Azazil kendünü karşu tutar. Kılıç anı kesmez. İmdi sen dahi silahlarına “La havle ve lâ kuvvete illâ billâhil-aliyyil-azîm” yazgıl, şeytan Lâ’ine zafer bulasın, didi.. Çün Seyyid Hazreti ol dem uyanu geldi. Secde-i şükür kıldı ve silahlarına La havle yazdı. Andan Aşkara süvâr olub kandesin, Pabik diyüb revane oldı. Eznecanib bu taraftan halife dahi ol gece melul ve gamgîn idi. Seyyid Hazreti katına gelmedüğine. Çün irte oldı. İki taraftan bindiler, saflar bağlayub durdılar. Halife dahi melul olırdı. Seyyid Hazreti kande gitdi, ola diyü gözedirdi. Ol dem gördi kmi Seyyid Hazreti gün gibi doğub çıkı geldi ve bir kez ra’dıvâr nara çıkardı. Güya seba semavat birbirine dokundu. Çün halife Seyyid Hazretinin geldiğin gördi. Secde-i şükür kıldı. Buyurdı, beşaret nakkaresin deprettiler ve İslam dilâverleri şadlıklar eylediler. Andan Seyyid Hazreti bir kez çağırub eyitdi: Ey Lâ’in Pabik gel imdi meydana bugün senünle ayrıd olalım, didi.. Pabik gördi kim, ol dem Azazil Lâ’in katına gelmez. Bu kez Lâ’in çakalın giyüb meydana geldi. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Lâ’in niçün dünki gibi yalıncak gelmedin, didi.. Lâ’in eyitdi: Bugün Cebrail yanıma gelmedi, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Lâ’in ol Rahmani değildür, şeytanidür. Tiz hamle eyle didi.. Lâ’in Pabik çâr-ü nâçâr olub süngüsün eline alub 244 hamle kıldı. Seyyid Hazreti men eyledi. Lâ’in geldi kim geçe, heman dem şah-ı evliya Aşkarı sürüb meluna bir muşta öyle urdu kim Lâ’in atınun sağrısından muallak yıkıldı. Müminler anı gördiler. Tekbir avazın âsumâne irişdirdiler. Halife dahi Seyyid Hazretine hayır dualar eyledi. Buyurdı. Cenk-i harbîler deprettiler. Şadlıklar eylediler. Andan Pabikîler dahi bırağurdan hamle eylediler. Pabik Lâ’ini kapdılar, meydandan çıkardılar. Lâ’in dahi gördi kim ayruk Azazil gelmedi, Lâ’in kaçıb askeri târümâr oldı. Kaçub Zengâne düşdi. Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Ol kâfirlerin çadırların yağma eylediler. Seyyid Hazreti halifenin katına geldi. Halife dahi piyade olub Seyyid Hazretine karşu yürüyüb Seyyid Hazretin bağrına basub, gözlerinden öpdi. Seyyid Hazreti dahi biraz leşker alub tiz Pabik ardınca gitdi. Bu taraftan Pabik Lâ’in bir köyde bir Kal’a yapmışdı ve gayet sarp idi. Ol Kal’aya geldi. Oturdı. Seyyid Hazreti dahi gelüb üç gün hisar eyledi. Andan bir gice fırsanat bulub, kemend atub, burca çıkdı. Yirmi beş kişi dahi çıkardı. Andan aşağı indiler. Kapuyı açdılar. Bekçileri depelediler. Sabah olunca Kal’ayı feth eylediler. Sahta Lâ’in Pabik oğulların ve kızların[226] alub bir kapudan kaçdılar. Çün sabah oldı müminler dahi kılıç yürütdiler. Pabikilerden her kimi buldılar ise kırdılar. Aman vermediler. Seyyid Hazreti oğlu Ali kırk dört yarıyla hapisten çıkardılar. Geldiler, Seyyid Hazreti’nin ayağına yüzler, sürdiler ve Pabik’ten şikayet eylediler. Seyyid Hazreti eyitdi: Yarenler bi-hamdüllah ki hele Lâ’inin tılsımın bozduk, ayruk kayırmazam, didi.. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Ol Kal’ayı yakub harab eylediler ve tiz yine Pabik ardınca Zengana sürdiler. Pabik Lâ’in dahi kaçub, Zengana geldi. Esat bin sait ol dem Zengan’un Meliki idi. Pabiki Kal’aya komadı. Esada, Kufi Lâ’in eyitdi: Peygambere niçün kılıç çekersin, didi.. Lâ’in Esada çok herzeler söyledi. Ol dem Esad dahi leşkerine buyurdı. Savaş eylediler. Melun Pabik dahi yedi gün cenk eyledi. Zengan’ı kuşatdı. Azim savaş eylediler. Esad’ın çerisi fürûmende kaldılar. Pabik dahi Kal’ayı alıcak, mahalde tozlar oynadı. Gördiler kim ol şah-ı evliya sultan Seyyid Battal Gazi Hazretleri çıka geldi ve kâfirlere hamle eyledi ve akabince Muad halife dahi kırk bin erle irişdi. Ol dahi hamle eyledi. Andan Lavun Göngör dirlerdi. Gürbüz kâfir idi ve müretedlerden Seyyid Hazreti anı gördi. Aşkarı sürdi Lavun meluna bir kılıç urdı, iki pare eyledi. Göngör’ün leşkeri sundı, yüz kaçmağa tutdılar. Meğer Pabik Lâ’in ol dem şehrin üzerinde değil imiş. Güngör’ün leşkeri cenkte imiş. Çün sıngın leşker varub Pabik’e irişdiler, eyitdiler: Dahi Kal’ayı alacak mahalde kırk bin er ile halife irişdi. Güngör’ü dahi depeledi ve bizi dahi kırdılar, didiler. Pabik Lâ’in kakdı, tiz andan Zengan’a geldi. Seyyid Hazretine haber virdiler, uş Pabik dahi geldi, didiler. Seyyid Hazreti Esad’a eyitdi: Sakın kim benim bunda geldüğüm Pabik Lâ’in duymasıni şayet melunu bir lu‘b ile ele getüreydim, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti çeriden çıkub bir yana gitdi ve kendüyi gizledi. 245 Çün irtesi oldı. Pabik geldi. Şehrin karşusunda saflar bağlayub karar eylediler. Andan Maad ve Esad dahi leşkleriyle saflar bağlayub durdılar. Ol dem Seyyid Hazreti dahi bir acayib suretle dağdan indi. Görenler dahi eyitdiler: Acibe bu ne, mahluk ola didiler ve Seyyid Hazreti meydana geldi. Bir kez haykırub eyitdi: Hay ben Kuh-ı Kafdan gelürem ve işittim ki Rub-ı meskûnda bir peygamber kopmış, biz dahi yüz bin kişiyüz, geldik. Kim eğer gerçek peygamber ise biz dahi yâr olavüz, dostuna dost düşmanına düşman olavüz, didi.. Çün Pabik Lâ’in anı işitdi. Heman meydana geldi. Seyyid Hazretine eyitdi: Ol istedüğün peygamber benim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi bana mucizat göster bir göreyim, didi.. Pabik dört yana bakındı. Azazil’i göremedi, eyitdi: İstedüğün var ola, beni kılıç kesmez, ok batmaz ve süngü kâr kılmaz. Bundan yeğ mucizat mı ola didi.. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: İmdi benim adım nedür, didi.. Kâfir Pabik âcize kaldı, eyitdi: İrte olsun, idi, vireyim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey haramzade melun ben şöyle işittim ki Battal senün tılsımın [227] ve be dahi anun yârenlerindenim, sana işler idem ki âlemde söylene, didi.. Meğer Lâ’inin belesince bir kâfir var idi. Adına Haramzade dirler idi. Ol kakdı. Seyyid Hazretine eyitdi: Sen niçün peygambere böyle söylersin diyüb., Seyyid Hazretine kılıç havale kıldı. Kılıç inerken Seyyid Hazreti Lâ’inin koltuğu altından bir kılıç urdı iki pare eyledi. Anun ardında Esad-ı Kûhî hamle eyledi. Seyyid Hazreti anı dahi bir kez çaldı, iki pare eyledi. Lâ’in Pabik anı gördi. Seyyid Hazretine eyitdi: Ey yiğit bugün sabr eyle irte senünle meydanda buluşavüz, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey Lâ’in ben seni şimden girü elden komazam, didi.. Pabik eyitdi: Meğer sen Battal olasın, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: İyi bildin, didi.. Tiz Müslüman ol, didi.. Pabik dahi eyitdi: Yarın meydana gelem, senün işin tamam idem, didi.. Seyyid Hazreti hemandem Aşkarı sürdi. İrişdi,. Pabiğin kuşağundan kapdı, getürdi. Yere urdı. Tiz Aşkardan sıçradı. Lâ’inin göğsüne çıkdı. Sakalın eline dolayub, hançer boğazına dayadı. Ol dem Pabik Lâ’in eyitdi: Ya Battal beni öldürme, halife katına ilet. Müslüman olam, didi.. Seyyid Hazreti ellerin bağladı. Maad’a ısmarladı. Seyyid Hazreti yine Pabik leşkerine hamle eyledi. Lâ’inleri kovdı, kırdı. Kırılan kâfirin hesabı yoğ idi. Andan Seyyid Hazreti yarenlerin katına geldi, gördi kim müvekkellerin başları kesilmiş ve Pabik Lâ’in kaçmış. Maad Seyyid Hazretine haber virdi. Seyyid Hazreti bir kez ah eyledi ve eyitdi: Ol kâfir benim elimden kande vara, diyüb tiz yine Pabik’in ardınca revane oldı ve Maad dahi Seyyid Hazreti’nin ardınca gitdi. Çün Pabik kendü leşkerine irişdi ve şehrin önünde karar eyledi. Şol gece vaktinde dahi Seyyid Hazreti anda erişdi ve bir kez ra’dıvar nara çıkardı ve eyitdi: Ey Lâ’in Pabik uş yine irişdim, benim elimde kande gidesün, diyüb hamle eyledi. Kâfirler dahi gice içinde birbirin kırmaya başladılar. İrteye değin birbirin kırdılar. Sabah vaktinde dahi Maad gelüb irişdi. Ol dahi 246 leşkerine buyurdı, hamle kıldılar ve çok kâfir kırdılar. Kâfirleri yerlerinden kopardılar, şehri bülâdâne bırakdılar. Pabik vardı şehre girdi. Seyyid Hazreti müminler şehri araya alub yedi gün azim cenk eylediler. Sekizinci gün ol şah-ı evliya gürzün eline aldı. Aşkarı sürdi. Kal’anın kapısına geldi. Bir gürz öyle urdı. Kapıyı yıkdı, şehri aldı. Ol dem Pabik Lâ’in hadimleriyle bir lağımdan kaçdı. Andan şehrin kavmi aman dilediler ve gelib Seyyid Hazreti’nin önünde iman getürdiler. Seyyid Hazreti anlara Pabik’i sordı. Seyyid Hazretine ol lağımı gösterdiler. Seyyid Hazreti dahi Aşkar’ın celberin tutub, ol lağıma girdi ve bir sahraya çıkdı. Ol dem gördi kim bir çoban koyun güder. Andan haber sordı. Çoban, uş gitdi, didi.. Eznecânib Pabik çün bir çeşmesara irişdi. Ol dem anda şeytan melun çıkageldi. Pabik melun ki eyitdi: Senün devletün benüm. Tiz yukaru dur, Battal geldi, sana irişdi, didi.. Pabik tiz durub silahın kuşandı. Seyyid Hazreti akabince irişdi eyitdi: Ey Lâ’in canı elimden kande iletesin, didi.. Pabik [228] leşkerine buyurdı, Seyyid Hazretine hamle eylediler. Seyyid Hazreti dahi cenge başladı. Ol dem Maad, Abdülvahhab Gazi kırk bin erle çıka geldiler. Hamle eylediler. Pabik’in leşkerin sıydılar, kimin kırdılar ve kimin esir eylediler. Seyyid Hazreti Pabik’e rast geldi, bir kılıç urdı. Atının boynuna dokundu. Sernigün oldı. Lâ’in yıkıldı. Seyyid Hazreti Aşkardan sıçradı kim duta. Pabik Lâ’in ol dem bir ağaca arkasın virdi, eyitdi: Ey Battal benden ne istersin, bana aman ver, ayruk ata binmeyim didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Çare yokdur, eğer Müslüman olursun, kurtulursun ve eğer olmazsın aman virmezem, öldürürem, didi.. Nâgâh ol dem Seyyid Hazreti’nün kafasından bir ağlamak avazı geldi. Seyyid Hazreti dahi dönüb, nazar eyledi. Gördi kim bir pir kişidir, eyitdi: Ey pehlivan zinhar aman verme, öldür İmam Hasan’ı ve İmam Hüseyin’i bu melunun ceddi şehid eylediler, didi.. Seyyid Hazreti evlad-ı Resulün Ali’nin adın işitdi. Mübarek gözlerinden yaş revane oldı. Andan Seyyid Hazreti gözyaşını silince gördi kim ne Pabik var ve ne pir var Seyyid Hazreti âh eyledi. Bildi kim ol pir meğer iblis imiş. Lâ’ini alub kaçmış. Andan Seyyid Hazreti Pabik’in oğulların, kızların anda buldı. Abdülvahhab’a ısmarladı ve eyitdi: Sen bunları leşkere ilet, ben dahi Pabik’i bir yana itmeyince dönmezem, didi.. Andan Seyyid Hazreti tiz aşkara süvar olub Pabik ardınca revane oldı. Eznecanib bu taraftan Pabik Lâ’in mecruh olub kaçdı ve bir köye irişdi. Anda bir deyr var idi. Ol deyre geldi bir ruhban var idi. eyitdi: Sen kimsin? Pabik eyitdi: Ben bir garibim, diyüb birkaç gün anda durdı. Bu taraftan Seyyid Hazreti dahi bir çeşmesara gelüb abdest aldı. Namaz kıldı ve biraz fikredüb anda oturdı. Meğer Nu’man ora imiş. Andan çıka geldi. Seyyid Hazreti’nin mübarek kademine yüz sürdi ve alub Seyyid Hazretin şehre getürdi. Seyyid Hazreti Pabik hikâyetin Nu’man’a bildürdi. Numan eyitdi: Korkaram Lâ’in bunda dahi bir fitnelik bıraka diyü dört yana casuslar saldı. Pabik haberin bileler. 247 Eznecânib Pabik biraz hoş oldı. Şeytan Lâ’in anda çıka geldi. Pabik’e eyitdi: Nicesin? Pabik ağladı, eyitdi: Sen beni kazaya giriftar eyledin. Başıma türlü türlü belalar getürdin, didi.. Azazel eyitdi: Ayruk korkma. Battalın ölümü senün elindedür. Tiz yukaru dur kim bu cihan da bir iyü ad kazan kim filan yerde bir genc-i hazine vardur, diyü. Lâ’in gösterdi. Çıkar bu mal ile kendüni bildür. Ayruk senün katından gitmezem, didi.. Pabik dahi ruhbana bunu bildürdi. Ruhban dahi tiz köy kavmine bildürdi. Andan biriküb, gelüb Pabik katına dirildiler. Bir gün varub, ol hazineyi çıkardılar. Yetmiş- seksen bin devletsüzler ve çok Lâ’inler dahi gelüb Pabik katına dirildiler. Bir gün bir kişi gelüb Pabik’e eyitdi: Bu dağda bir acayib nesne gördim. Bir canavar kim bir yüzü it ve bir yüzü adam gözdesin kıl kaplamış, didi.. Pabik, gelün varalım, şayet bir ele getüreydik, didi.. Ol dem leşker ile dağa vardılar. Ulumağa başladılar. Ol dem Seyyid Hazreti bunların üzerilerine çıka vardı. Bir kez nara urdı, eyitdi: Ey Lâ’in Pabik [229] canı elimden kande iletesin, uş sana yine irişdim, diyüb önün bağladı. Lâ’in çar-ü naçar Seyyid Hazretine karşu geldi. Cenk eyledi. Çün Lâ’in zebun olub çerisine buyurdı. Seyyid Hazretin orta yere aldılar. Seyyid Hazreti kiştab kalkanun mübarek yüzüne aldı, andan kılıçla hamle eyledi. İkindüye değin azim merdane cenk eyledi. Andan Seyyid Hazreti gördi kim ol dem Memlan Gazi Tebriz erenleriyle on bin er çıka geldi. Anlar dahi hamle eylediler. Pabikîler ayruk yüz kaçmaya tutdılar. Seyyid Hazreti dahi nice kim Pabik’i istedi bulamadı. Andan Memlan’a destur virdi. Seyyid Hazreti yine Pabik ardınca revane oldı. Bir gün bir çeşmesara geldi. Abdest alub namaza durdı. Pabik Lâ’in dahi ol dem anda gördi, çıka geldi. Gördi kim Seyyid Hazreti namaza durmış ve müstağrak olmuş. Haktan gayrı mübarek gönlünde nesne yok. Lâ’in dahi fırsattur, iyü buldum, deyüb kılıcın eline aldı. Seyyid Hazretine yedi kez ol dem çaldı, kâr idemedi. Zira kim Hazret-i Resulün sallallâhü tealâ aleyhi ve sellem saçlarından bazubend idinmişti. Eser itmedi. Andan Lâ’in gördi kim kestüremedi. Kaçdı. Andan Lâ’in dağın arasında nâ-bedid oldı. Çün Seyyid Hazreti dahi namazdan fariğ oldı. Aşkara süvar olub yine Pabik ardınca revane oldı. Deniz kenarı yakın idi. Ol Lâ’in deniz kenarına geldi. Gördi kim gemiler dolmuş gide dururlar. Pabik eyitdi: Bir düşmanım var idi. Malım aldı, beni bu halde kodı, didi.. Tiz beni dahi gemiye alun, didi.. Andan Pabik’i gemiye aldılar. Meğer kim Akabe’nin karındaşı Sahta ol geminin içinde idi. Pabik’i gizledi. Seyyid Hazreti dahi ol dem anda çıka geldi. Pabik’i sordı. Sahta melun eyitdi: Şol gemidedür, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Bu gemiler şimdi kande gider? Bunlar eyitdiler: Çine giderler. Seyyid Hazreti dahi ol gemiye girdi. Andan geminin lengerin alub denize yüridiler. Ol dem Sahta melun Seyyid Hazretine çıkardı, bir peksimet virdi. Meğer ol daru heşpir ile amuhte olmıştı. Çün Seyyid Hazreti yedi aklı zâil oldı. Ol dem Pabik Lâ’in 248 geminin içinden çıkdı. Seyyid Hazretini kılıcıyla şol kadar yine çaldı kim bir zerre kesdüremedi. Andan Lâ’in geminin lengerinden Seyyid Hazreti’nin boynuna bağladı. Denizin içine bırakdılar. Andan ol dem bir tufan yel esdi getürdi, bunların gemisin bir kayaya çarpdı, pare pare oldı. Sahta Pabik birleh bir tahta üstüne bindiler. Kalanı denize gark oldılar, çün Lâ’inlar anda meyveler bulub, yediler. Andan bir şehre vardılar. Bir adama eyitdiler: Bu ne şehirdür? Ol kişi eyitdi: Buna Çin vilayeti dirler ve dahi padişahına Vakkas dirler, didi.. Pabik Lâ’in gördi kim bu şehrin önünde elli bin kadar leşker konmışlar otururlar. Ol dem şeytan Lâ’in Pabik katına yine geldi. Pabik Lâ’in Azazili göricek ağladı ve Seyyid Hazreti’nden çok şikayet eyledi ve şeytan Lâ’in eyitdi: Senün devletün benüm Tiz yukaru dur bu şehrin padişahını davet eyle, atası anası ve kendü adın söyle ve dahi mucizat dilerse, işde filan yerde kırk küp hüsrevânî mal vardur, söyle çıkarsunlar kamusı sana muti olurlar, didi.. [230] Pabik Lâ’in durdı, padişahın katına vardı. Adamlarına eyitdi: Tiz varun, padişahınuza haber verini peygamber geldi, taşrada durur, içerü girmeye destur diler, din, didi.. Çün bunlar dahi padişaha haber virdiler. Buyurdı, Pabiği içerü davet eyledi. Ol dem Pabik Lâ’in varınca padişahın atası anası söyledi ve hem gece şöyle düş gördün, diyü söyledi ve hem tabir eyledi ve eyitdi: Beni kılıç kesmez, ok batmaz ve od yakmaz diyü Lâ’in laflar eyledi ve dahi eyitdi: Ey kavm benden mucizat isterseniz işde filan yerde kırk küp altun vardur. Varun maslahatunuza haraç eylen, didi.. Andan vardılar ol malı çıkardılar. Kamusı da dahi Pabik’e muti oldılar ve her ne buyurdıysa tutdılar. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi rivayet kılur kim çün aklım başıma geldi, gördüm başım aşağı giderim. Ol dem bir kişi geldi. Beni tutdı ve ellerim çözdi ve lengeri boynumdan giderdi ve beni deniz dibine şol kadar indirdi ki deniz üstümüze gökyüzü gibi muallak kaldı. Amma nazar eyledim, gördüm ki beni indüren bir karıl yüzlü ve bir kılıç boynunda hamâyil kuşanmış. Destârı Arabî boynuna asmış. Çün aşağı indi ve beni kuçdı ve gözlerimden öpdi ve eyitdi: Ya ciğer gûşe-i Resul Hazreti Aleyhisselamun oğlu hoş geldin, hiç gussa yeme kim er olan kişilerin başına böyle nesneler çok gelür ve Hakk Te’âlâ’nun takdirinde bunda dahi niçe acayibler ve garayibler göreceksin, didi.. Andan bir şehre varduk, muteber ve yedi kat burç çekilmiş yakın dahi varıcak şehrin kavmi karşu geldiler. Seyyid Hazretini ziyâret eylediler. Muhteşem libaslu ve görklü yüzlü kişiler Seyyid Hazretin alub şehre getürdiler. Seyyid Hazreti gördi kim şehrin ortasında bir meydan yerinde buğday döğmüşler ve halayıklar cem olmışlar, çul çul alub giderler. Seyyid Hazretin alub saraya iletdiler. Seyyid Hazreti gördi kim bir taht kurulmuş ve bir pir sebze pûş taht üstünde oturmuş, sağında solunda vezirler oturmışlar. Çün Seyyid Hazretin gördi. Tahtından aşağı indi. Seyyid birleh görişdi ve azim izzet ve ikram eyledi. Andan Seyyid Hazretin eyitdi: Ey 249 Hudâvendâ bu makama tahtüs-serâ dirler. Nice kim âsumâne yedi tabakadur. Yir dahi yedi tabakadur, evvelinde âdemiler olur, ikinciler periler olur. Üçüncüde kimse olmaz, dördüncüde divler olur. Beşincide canavarlar olur ve ifritler olur. Altıncıda zulümat olur ve karanuluk olur ve yedinci tabaka da denizdür, didi.. Seyyid Hazreti dahi anda yedi gün eğlendi. Sekizinci gün denizi taşra çıkdım. Bana bir avaz geldi. Yum gözünü didi.. Yumdu. Aç didi, açdım. Kendümi deniz kenarında gördüm ve Aşkar dahi karşumda durur. Hemandem beni gördi. Avkurı avkurı geldi. Andan Seyyid Hazretinün donları âlât esbabı üzerinde müheyya idi. Seyyid Hazreti tiz donların giydi. Aşkarın gözlerin öpdi. Üzerine süvar olub bir deyre geldi. Bir ruhban taşra çıkdı. Seyyid Hazreti selam virdi. Ruhban aleyke aldı, hoş geldin: Ya Seyyid Battalı Gazi, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Sen beni ne bildün? Ruhban eyitdi: Bu gece Resul Hazretin düşümde gördüm ve senün bunda geleceğin bana bildürdi, [231] diyüb barmak kaldırub, Müslüman oldı. Andan Seyyid Hazretin içeri aldı. Çün yediler, içdiler, hamd eylediler. Andan Seyyid Hazreti Pabik’den haber sordı. Ruhban eyitdi: Ey şâh-ı cihan bunda bir şehir vardur. Çin dirler. Pâdişahına Vakkas dirler. Pabik anda geldi. Çok fesatlar yeledi ve ol vilâyetleri dahi harab kıldı. Şöyle kim bir mezhebde reva değildür, didi.. Seyyid Hazreti’nün ol dem mübarek gözleri yaşla doldı. Ruhba eyitdi: İmdi ben seni bir name ile Vakkas’a göndereyim, didi, göndirdi.. Ruhban gelüb Vakkas’a irişdi. Gördi kim Pabik Lâ’in Vakkas birleh şarab içerler. Nameyi getürüb önünde kodı. Vakkas çün nameyi okıdı. Yazmış kim Nâm-ı Huda ve Resul Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem benim katımdadur kim ben ki Seyyid Battal Gazi’yim ve sana malum ola ki, ya Vakkas ol melun Pabik benim kılıcım korkusundan, ol tarafa senün katına kaçmış, seni dahi kendi gibi harab eylemiş. İmdi sana nâme varıcak, ol melunu bana tutasın, benim katıma getüresin, eğer yok dirsen, vatka ki hazır olasın, göresin kim sana dahi ne işler idem, dimiş. Çün Vakkas nameyi okıdı ve buyurdı kim ruhbanı öldüreler. Pabik komadı, elçiye ölüm yokdur, didi.. Andan Vakkas dahi tiz nâme yazdı kim, ey Battal ben dahi seni isterdim. Atamun, karındaşımun kanın senden alam, hod benim devletim yârî kıldı, kim seni bunda getürdi, diyü nameyi ruhbana virdi ve ruhban gelüb nameyi Seyyid Hazreti’ne virdi. Seyyid Hazreti dahi okıdı. Hiç cevab eylemdi. Heman dem Aşkara süvar olub şehirden yana revâne oldı. Pabik Lâ’in dahi dört yüz bin erle şehrden taşra çıkdı. Saflar bağlayub durdılar. Seyyid Hazreti ol leşkere karşu durdı ve bir kez ra’dıvâr misâli bir nara öyle urdı kim sandılar kim yedi kat gökler birbirine dokundu. Vakkas ol dem Pabik’e sordı kim bu ne hikâyetdür? Pabik eyitdi: Battal narasıdur. Savaşa böyle nara ider. Andan cenge girer, didi.. Vakkas eyitdi: Zihî er kim bunun gibi nara urdı. Ol dem Pabik eyitdi: Erlikte nazîri olmaz amma bu nevbet bana muti olmazsa öldürsem gere, 250 didi.. Seyyid Hazreti ol dem meydan içinde yetmiş iki lu‘b hünerin gösterdi. Çün Vakkas dahi Seyyid Hazreti’nin bu bâle bâlîn gördi. Hayran kaldı. Seyyid Hazreti yine bir kez çağırub eyitdi: Ey Vakkas bilesin kim benim Seyyid Battal Gazi ve ol merd-i Hicâzî din yolunda erenlerin şahbâzı, tiz imdi imana gel ve ol Pabik Lâ’ini tutub bana viresin. Yohsa cihanı başına teng iderem, bilesin, didi.. Hüman adlu bir pehlivan var idi. Anı meydana gönderdi. Seyyid Hazreti kakdı. Aşkarı sürdi. Hamı kuşağından kapdı, havaya atdı, inerken çaldı. Lâ’in iki pâre oldı. Canın cehenneme ısmarladı. Vakkas çün anı gördi. Demi nefesi bağlandı. Dahi çağırdı noldunuz, ben Battalın hakkından gelürem, diyüb Lâ’in yüz bin kâfiri Seyyid Hazreti’nün üstüne havale eyledi. Şâh-ı evliyâ Seyyid Battal Gazi dahi kiştab kalkanın yapındı. Andan ol kâfirlerin alayına hamle eyledi. Öyle vaktine değin bir âlî cenk eylediler. Yüz bin kâfiri sıydı. Pabik üzerine [232] bırakdı. Pabik yüz bin dinç leşker dahi Seyyid Hazreti’nün üstüne havale eyledi. Andan bu nev ile ol dem Seyyid Hazreti üç gün cenk eyledi. Seyyid Hazreti’nün hod kırduğı kâfirin haddi yoğ idi. Seyyid Hazreti dahi kâfirleri kıra kıra âceze kaldı ve bir iki yerde mübârek teninde zahmlu oldı. Andan mübarek gövdesinden kan çok akub süst oldı. Ol dem mübarek yüzin toprağa urdı. Enbiyayı ve evliyayı şefi getürdi. Ol dem hava yüzünden bir galgala kopdı. Meğerki Tamus’ı peri yüz bin peri birleh Seyyid Hazreti’ne yardıma irişdiler. Gördiler kim kılıçlar çalınur, kâfirlerin kelleleri dökilür amma adam görünmez hemen kelleler beren olub bir demde ol dört yüz bin kâfiri kırdılar, kimin esir ve mecruh eylediler. Çün Seyyid Hazreti gördi kim kâfirler sındı, şükr eyledi. Andan süngüzün yere sançdı ve mübarek yüzin süngü ucuna urdı. Bir dem oturdı. Tamus’ı peri dahi Seyyid Hazreti’nün katına geldi ve mübarek başını yerden kaldırub, Tamus’ı peri dizine alub oturdı. Andan Seyyid Hazreti’nün aklı başına geldi. Tamus’ı periyi gördi. Şad oldı. Tamusı Sultan dahi Seyyid Hazretini alub bârgâhına iletdi ve donların çıkarub kâfir kanından yudı. Yüzine gözine sürdi. Seyyid Hazreti bir demde hoş oldı. Tamus’a eyitdi: Kanı Pabik melun didi.. Tamusı eyitdi: Ey sultan-ı âlem budem şeytan Lâ’in geldi. Anı alub Rum’a gitdi ve bir dahi çok cenk eyledin, amma ele getüremedin, didi.. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Tiz şehrin üstüne yüridiler. Seyyid Hazreti dahi Aşkara süvar oldı ve Tamusı sultan dahi Seyyid Hazreti’nün yanında yüridi. Ol azametle meydana geldiler. Vakkas dahi çün bu hâli gördi. Niçe kim Pabik’i istedi, bulamadı. Leşkeri dahi saflar bağlayub durdılar. Vakkas dahi bu acaib peri leşkerin gördi. Üstüne katı heybet oturdı. Andan Seyyid Hazreti bir kez çağırub eyitdi: Ey Vakkas küfrü terk eyle. Müslüman ol yohsa şimdi peri leşkerine buyururum, şehrin altını üstüne döndüreler, didi.. Çün Vakkas bu haberi işitdi. Tiz Kal’a kabusın açub taşra çıkdı ve Seyyid Hazreti’nün katına gelüb mübarek ayağına düşdi ve eyitdi: Ey şîr-i Hakk ben dahi yanıldım, bir kâfirin 251 sözine uydum, diyüb, Seyyid Hazreti’nün kademinde baş koyub Müslüman oldı ve dahi Vakkas hükm eyledüği yirmi pâre şehrin ve yetmiş pare Kal’anın halkı kamusı gelüb Seyyid Hazreti’nün önünde iman getürdiler. Andan Seyyid Hazreti anda bir ay miktarı eğlendi ve bunlara din erkânın ve usûlün öğretdi ve dahi Tamusı periye destur virüb vilayetine gönderdi. Çün ol dahi gitdi. Seyyid Hazreti Vakkas’a buyurdı. Tiz bana bir gemi hazır eylen kim ben Rum’a giderim, didi.. Vakkas eyitdi: Ey şâh-ı cihan ben dahi bile giderim, sizden ayrılmazam, didi.. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Sen bunda yerinde oturgıl, didi.. Ol dem Seyyid Hazreti kırk kişiyle zevraka bindi. Vakkas’ı veda idüb azm-i Rum kıldı. Eznecânib bu taraftan Pabik Lâ’in dahi çün kaçdı. Deniz kenarına geldi. Nâgâh şeytan Lâ’in yine katına geldi ve eyitdi: [233] Niçesin? Pabik ağladı ve eyitdi: Kandesin beni bunun gibi belalara uğratdın, hod senün katından ayruk gitmezem, didin, gör kim Battal bana neler eyledi, didi.. Andan Azazil eyitdi: Gussa yeme ben seni gözedürem, şimden girü işin tamam olur, diyüb Lâ’in Pabik’i alub denizin öte yakasına çıkardı ve eyitdi: Dur imdi bundan İslambol’a git, Battalın yüreğine bir dağ urgıl, didi.. Lâ’in Pabik çün andan birkaç gün gitdi. Bir gün karşusında kırk keşiş çıka geldiler ve Pabik’e eyitdiler: Sen kimsin ve adın nedir didiler. Pabik eyitdi: Siz kimlersiz? Keşişler eyitdiler: Rum’dan gelürüz. Pabik eyitdi: Şimdi Rumda kim padişahdur? Anlar eyitdiler: Asator’un oğlu Tekfur’dur ve hem müslümandur. Battalın oğlu Beşir anda biledür, didiler. Pabik eyitdi: Ya siz kande gidersiz? eyitdiler: Biz Pabik’i isteriz. Pabik eyitdi: Neylersiz? Anlar eyitdiler: İslambul’un nâibi gizli din tutar ve kasd eyledi kim Tekfur’u öldüre. Putlarımız dahi öyle haber virdiler kim uş Pabik geliyor ve Battalı öldürdi tiz ana karşu varun, didi.. Lastor naib dahi bir bunca don virdi kim ana virevüz, giye, didiler. Çün Pabik bunu işitdi. Şâd olub eyitdi: Pabik benüm, Çin vilâyetinde Battalı öldürdüm, didi.. Bunlar dahi eyitdiler: Aç imdi gövdeni bir kez görelim, didiler. Lâ’in çün gövdesin açdı. Gördiler kim pul pul şol bağa resminde olmuş heman kim keşişler anı gördiler. Pabik ayağına düşdiler. Ol donları giyürdiler. Andan alub İslambol’a Nastor Lâ’in katına getürdiler. Lâ’in karşu gelüb Pabik ile görişdiler. Çün şehre getürdiler. Pinhan eylediler. Uğrulayın ulu beğler ile tedbir eylediler. Bir gün evde Tekfur’u ve Seyyid Hazreti’nün oğlu Beşir’i şehid eylediler. İnnallâhe ve innâ ileyhi râciûn. Andan Nastor şum kadem gelüb Lâ’in Pabik’i âşikâre çıkardı. Lâ’in Pabik dahi çağırub eyitdi: Uş benüm Pabik harim keşiş Çin vilayetinde Battalı öldürdüm ve bunda geldim, oğlunu Tekfur’u dahi öldürdüm ve ben ol kişiyem ki beni kılıç kesmez, ok süngü kâr kılmaz ve her kim bana muti olmazsa katli derem, didi.. Ol dem yüridiler. Beşir’e ve Tekfur’a taalluk ne denlü kişiler var ise anları dahi şehid eylediler ve çokları dahi mürted oldılar. Andan Pabik Lâ’in tahta geçdi. Dört yana nâmeler perâkende kıldı. Dört yüz bin kâfir 252 cem eyledi ve otuz altı adı sanı bellü kâfir padişahları Pabik’e biat etdiler. Noktây-î Firenk biri Keyus Frenk ve Taron-i Frenk ve biri Abdüssalîb ve girü kalanı kâfir pehlüvanları. Andan Pabik Lâ’in çerisini çekdi. Malatya üzerine geldi. Seyyid Hazretleri’nün yârenlerinden gâfil iken kırk güzide kişiler şehid eyledi. Ahmed Turan ve Cu’da ve Abdüsselam ve Kasım ve Nasr-ı Habab gibileri şehid eyledi. Kâlû innallâhe ve innâ ileyhi râciûn ve Seyyid Hazreti’nün oğulları Ali ve Nezir’i savaş ide ide kâfir ile cenk iderken yakın yerde Kal’a var idi. Ana Larıhan dirlerdi. Vardılar anda girdiler. Pabik dahi Malatya’yı yakıb, yıkdı ve ol melun yine kendi kendiye eyitdi: Ben bunu işledim amma [234] irteye Battal gelür, beni elden komaz. Eğer öküz boynuzuna dahi girsem kurtulmazam, didi.. Andan melun Kıbtiîler vilayetinde muhibleri çoğ idi. Ol tarafa gitdi. Eznecânib bu taraftan Seyyid Hazreti dahi birgün deniz kenarına irişdi. Meğer Tarsus meliki anda idi. Uş melike haber virdiler ki Seyyid Hazreti geldi, didiler. İzzetle şehre getürdiler ve konukluk idüb yediler içdiler, şadlıklar eylediler ve Süheyl Sinbad Müslüman olduğın Seyyid Hazretin bildürdiler. Seyyid Hazreti şâd olub anda birkaç gün karar eyledi. Bir gün bir yiğit geldi. Seyyid Hazreti’nün önünde bir name kodı. Seyyid Hazreti nâmeyi okıdı. Ol dem destmâlın mübârek yüzüne dutub, ağladı. Meğer nâme Emir Ömer’den gelmişdi. Yazmış ki Pabik Lâ’in geldi. İslambol içinde oğlunuz Beşir’i ve Tekfur’u şehid eyledi ve gelüb Malatya’yı dahi harab eyledi ve biz dahi senün oğulların ve Abdülvahhab ve Cu’da ve dört oğulları birleh Kal’a-i Larıhana düşdük ve bâki yârenler dahi Pabik elinde şehid oldılar. Malum oluna dimiş. Ol gaziler azim yas-ı mâtem tutdılar. Andan Emir Ömer bir nâme dahi yazub, Abdulvahhab ile halifeye gönderdi. Çün nâme halifeye irişdi. Azim yas-ı matem tutub melul oldı. Seyyid Hazretin sordı. Abdülvahhab eyitdi: Gürcistan’a varmış, ol vilayeti Müslüman eylemiş. Şimdi Kıbtîler tarafına gitmiş. Ot Pabik dahi ol tarafa gitmiş, dirler, didi.. Ol dem halife dahi buyurdı. Abdülvahhab Gazi ve Maad’ı ve Kasım pehlüvanı kırk bin erle Seyyid Hazretine imdada gönderdiler. Bunlar dahi yola revâne olub gitdiler. Çün Seyyid Hazretine irişdiler. ve mübarek yüzin görüb şadlık ile ayağına yüzler sürdiler. Bir zaman Seyyid Hazreti’nün oğlu Beşir için ve yarenler içün yas-ı matem eylediler. Ol dem Abdülvahhab Gazi Seyyid Hazretine eyitdi: Ey şîr-i Hakk ömrümüç yüz’den artuk oldı ve illâ Pabik gibi Lâ’in ve bî-rahîm melun görmedim. Lutf eyle ey şâh-ı cihân zinhar ol melunu sehîl görmeyesiz, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Hele görelim herçi bâde bâd didi.. Andan iki günden sonra Seyyid Hazreti Abdülvahhab Gazi’yi ser-leşker eyledi. Ol pîr-i civân dahi Seyyid Hazreti’nün önünce yüridi. Çün yakın irişdiler. Pabike haber virdiler. Uş Battal gelüb irişdi didiler. Pabik dahi beş yüz bin kâfirle Seyyidi. karşuladı ve Merzban Geşt kâfiri ser-leşker eyledi. Gelüb Abdülvahhab Gazi ile birbirine karşu durdılar. Andan 253 birbiriyle cenk itmeye durışdılar. Ol dem Abdülvahhab Gazi irişdi. Bir darbeyle yıkdı. Merzban’ı diledi kim başını kese. Merzban aman diledi ve eyitdi: Beni Seyyid Hazreti’nün katına Müslüman olam, didi.. Leşker dahi birbirine karçışdı. Seyyid Hazretine dahi haber virdiler. Pabik Lâ’in dahi irişdi. Abdülvahhab Gazi orta yere aldılar ol pir dahi cenk ide ide tâkatı tâk oldı ve İslam dilâverleri dahi bunaldılar, münâcaat eylediler. Ol dem gördiler kim şâh-ı evliya Seyyid Battal Gazi Hazretleri çıka geldi ve bir kez nara urub eyitdi: Ey Pabik Lâ’in canı elimden kande iletesin diyüb hamle eyledi ve pâbikîlere ayruk [235] aman virmezem, deyu kasem yâd eyledi ve dahi bir gün bir gece öyle kılıç urdı kim kırılan kâfirlerin haddi yoğ idi. Ol dem Seyyid-i Hazret cenk içinde Abdüssalîbe uğradı ve gürbüz kâfir idi. Seyyid Hazreti’ne eyitdi: Hay ben dahi seni isterdim, deyu la’in süngü havale eyledi. Seyyid-i Hazret dahi men eyledi. Andan Seyyid-i Hazret irişüb la’ine bir gürz öyle urdı kim La’inin süğsününe dokundu. Atından aşağı yıkıldı. Seyyid-i Hazret tiz Aşkardan sıçradı. Göğsüne çıkub sakalın eline doladı. Ayruk pâbikîlere aman yokdur deyub La’inin başını kesdi. Canın cehenneme ısmarladı. Andan Seyyid-i Hazret ol La’inin başını getürüb pabikîlere karşu atdı. Çün kâfirler ânı gördiler. Gar-i zârlık kopardılar. Seyyid-i Hazret dahi bir kez tekbir getürüb na’ra urdı. Pâbikilerin alaylarına hamle kıldı ve kalb kalbe urdu ve kâfirleri kıra kıra. Pabik kalbine sürdi. Pabik’e yakın irişicek Lâ’in gördi kim ayruk devlet kendüden yüz döndürdi. Anda duramadı. Yüz kaçmağa tutdı. Gel gör imdi İslam dilâverleri dahi Seyyid-i Hazreti’nin devletinde gayret idüb kâfirlere kılıç urdılar kim kıyâsa gelmezdi ve Pabik-i Lâ’in dahi andan üç gün kaçdı ve bir yere geldiler ve yine leşker cem idelim, filan pehlivanı davet idelim, diyü tanışık eylediler. Andan yakınında bir kal’a var idi. Kandibâr dirlerdi. Melikine Süheyl bin Sinbat dirlerdi. Ol dem Pabik-i lâ’in bir nâme yazub ânâ gönderdi ve eyitdi: kim bana bir sığınacak yir viresin, didi.. Çün nâme Süheyle irişdi ve eyitdi: benim Kal’am dardur. Yalınuz kendi gelirse gelsün ve Gayrı kişi getürmesün, didi.. Pabik bu haberi işitdi Sekiz adı bellü kendi gibi kâfir belesince alub gice vaktinde kaçub Kal’aya girdiler. Süheyl dahi bunları getürüb sarayına kondırdı ve Seyyid-i Hazretine bu haberi bildirdiniz. Seyyidi Hazret dahi Abdülvahhab Gâzi’ye eyitdi: Siz suyı beri yakaya geçün ve benden yana kulak tutun tâ kim benim na’ram işidicek gelesiz, didi.. Andan Seyyid-i Hazret dün buçuğunda Kal’aya irişdi ve Aşkarı bir yerde gizledi ve kemend atub kal’aya çıkdı. Doğru saraya geldi. Çün içeri girdi ve Pabik-i Lâ’in oturmuş ve katında Süheyl ve Akabe’nin oğlu Velid ve karındaşı Sahta-i lâ’in şarab içüb sarhoş olmuşlar ve Seyyid-i Hazret bir karagir yire durub bunları seyr eyledi. Ol dem Pabik-i Lâ’in eyitdi: Yâ Süheyl hod bilürüm ki ben Battalı öldürsem gerek ânın memleketlerin kamusın size üleşdüreyim, didi.. Ol dem Velid-i Lâ’in Bağdadı diledi ve Sahta-i Lâ’ini vezir eyledi ve 254 sekiz kişilerin her birin bir iklime ta’yin eyledi. Heman dem şâh-ı evliya sultan Seyyid Battal Gazi Hazretleri durduğu yerden bir kez şâhin gibi sıçrayub bunların ortalarına kondı ve bana kangı iklimi virürsin yâ Pabik didi.. Pabik-i La’in, Seyyidi görünce diledi kim kaça Seyyid Hazreti tiz La’ine bir muşta urdı. La’in debesi üstüne mu’allak yıkıldı. La’ini muhkem bağladı, andan Velid ve Sahta-i La’in dilediler kim kaçalar. Seyyid-i Hazret irişdi. La’inlere birer kılıç urub [236] ikişer pâre eyleyüb, canların cehenneme ısmarladılar ve girü kalanın dahi aman vermeyüb kamusın kılıçtan geçürdi. Ol dem Süheyl bin Sinbad dahi gelüb Seyyid-i Hazreti’nün ayağına yüzün sürdi ve Müslüman oldı. Seyyid-i Hazret yürüdi. Tiz Kal’anun kabusını açdı ve bir kez bülend-î na’ra urdı ve bu taraftan mü’minler dahi hâzır olub dururlardı. Çün Seyyi-i Hazreti’nün na’rasın işitdiler. At saldılar irişü geldiler. El kılıca urdılar, şöyle kılıç yüritdiler kim irteye değin ol kadar kâfir kırdılar kim hiç aman virmediler. Kamusın kılıçtan geçürdiler. Râviler şöyle rivayet kılur kim ol vakt Pabik çerisinden bir kimse kurtulmadı. Üç gün üç gece atlarından aşağı inmediler. Seyyid-i Hazret dahi buyurdı. Ayruk Pâbikîlere aman yokdur, diyü tamamet üç günlük yola değin kırdılar ve bu minvâl üzere kılıç urdılar. Andan Seyyid-i Hazret Pabik-i La’ini muhkem demürledi ve Süheyle ısmarladı, andan azm-i Bağdat eyledi ve yolda giderken Pabik-i La’in Süheyle eyitdi: Gel benüm demürüm al gıl ben dahi peygamberim ve Pabik ki Harrim-i keşişim, didi.. Süheyl dahi Seyyid-i Hazreti’nün katına verdi ve eyitdi: Ey şâh-ı cihan Pabik-i La’in bana eydür: Gel beni çizgil ben peygamberim, dir, didi.. Seyyid-i Hazret ol dem Pabik-i La’in’in katına geldi ve eyitdi: Ey La’in henüz dahi îmana gelmezsin, tiz îman-ı arz eyle. Başın benden kurtar ve canını tamudan azad eyle, didi.. Andan Pabik eyitdi: Yâ Battal ben peygamberim ve dahi şimdiki zaman benümdür, Muhammedin devri geçdi. Sen dahi gel benümle bi’at eyle. Tâki yarın benden utanmayasın, didi.. Ol dem Seyyid-i Hazret kakdı. Süheyle buyurdı. Tiz bana bir demür çengel getür, didi..ol dem vardılar, getürdiler. Pabik’in ağzına bırakdılar ve dilin çıkarub kesdiler. Seyyid-i Hazret eyitdi: Mel’un sana işde böyle gerek, didi.. Andan iki günden sonra yolda giderken Pabik-i La’in yine Süheyle işaret eyledi. Gel beni çez diyü Süheyl dahi Seyyid-i Hazretine gelüb haber virdi. Seyyid-i Hazret yine Pabik katına geldi ve eyitdi: Gel Müslüman ol, Allahtan dileyeyüm, senün dilün yine dürüst olsun deyu dahi çok nasihatlar eyledi. İmkân olmadı. Mel’un yine işaretle herzeye başladı. Seyyid-i Hazret buyurdı. La’inin ellerin kesdiler ve gözlerin çıkardılar. Andan Seyyid-i Hazret her ne yere geldiyse Pabik’den şikâyet iderlerdi. Seyyid-i Hazret dahi her yerde bir âzâsın keserdi. Çün yolda gelürken vilayet halkı Seyyid-i Hazretine eydürlerdi: Yâ şâh-ı cihân oğullarımız kızlarımız gâib oluyor, bilmezüz, ne haldedür, didiler. Eznecânib bu taraftan Seyyid-i 255 Hazreti’nün haberi çün Bağdata irişdi. Şadlıklar eylediler. Halife dahi buyurdı. Bağdatı donatdılar. Azim şadlıklar eylediler. Andan halife Seyyid-i Hazreti’ne karşu varub birbiriyle görişdiler. Seyyid-i Hazretin ‘izzetle ikramla şehre getürdiler. Kondırdılar, yediler, içdiler. Andan Seyyid-i Hazret buyurdı. Şehrin ortasında od yakdılar. Getürüb Pabik-i La’ini oda urdılar. Çağırı çağırı La’in-i Pabik canın cehenneme ısmarladı. Andan bu haber kamu ‘âleme çavulandı. Pabik-i La’ini Bağdad’da Seyyid Battal Gazi oda yakmış diyü her ne denlü İslam diyarında mü’minler işitdiler ise [237] şâdlıklar idüb Seyyid-i Hazreti’ne hayır dualar eylediler. İşde diyâr-ı islamda olan Müslümanlar kamusu Seyyid-i Hazreti’nün sâye-i devletinde hayır dualar eylemekde, içmekde, zevk-u safada olub bir zaman bunun üzerine geçdi ve ‘âlem dahi münevver oldı. Seyidi kâinât Muhammed Mustafa râ salavât. Bu Meclis Seyyid Battal Gazi’nin Raad Cazuyla Geçen Macerasıdır Raviler şöyle rivâyet iderler kim bir gün halifeye eyitdiler: Kızınız Safiye belürsüz oldı, didiler. Halife çün ‘azîm melul olub bî-hod oldı. Üç gün dahi kelimci etmedi. Meğer kim halifenin hâtunu Saide Bânu bir gece bakçe içinde zârlık idüb kızın anub ağlardı. Ol dem iki yeşil kuşlar gelüb bir ağaca kondılar. Biri eyitdi: Halife’nin hatunu niçün ağlar? Ol biri eyitdi: Kızın aldılar anun içün ağlar. Ol biri eyitdi: Raadı Cazu kapdı. Şimdi ânun katındadur, didi.. Ol biri eyitdi: Raadı cazu katında olur. Ol biri eyitdi: Yedi deniz geçer andan öte ‘Aynul-Katra, dirler. Bir yer vardur anda olur. Raadı cazu bu diyardan kırk kız oğlan kapmışdur, mel’un, didi.. Böyle diyüb ol kuşlar gitdiler. Çün Saide Hâtun bu haberi işitdi. Gelüb halifeye bildürdi. Halife dahi Seyyid-i Hazreti’ne bildürdi. Seyyid-i Hazret eyitdi: Yarenlerine bize iş düşdi, himmet yoldaş idün, varam inşallah ol cazunun dahi işini tamam, iderim, didi.. Andan Seyyid-i Hazret Aşkara süvâr olub üç gün gitdi. ‘Ummana irişdi. Gördi kim bir muazzam şehir var ve bir pîr kişi dahi bir put getürmiş önünde komış. Çağırub eydür: Bunun gibi put kimse düzemez. İyü Huda yapıcı üstadem ve benüm gibi üstad yokdur. Her kim benden bunu ala, kamu belâlardan emin ola diyü söyler. Çün Seyyid-i Hazret bu haberi işitdi. Gazaba gelüb eyitdi: hey Mel’un bu ne küfrdür ki söylersin. Bir nesneyi ki senün gibi it bu ne niçe tanrılığa lâyık ola. Tanrı oldur ki, kamu ‘âlemi halk idüb rızkın viren oldur, didi.. Ol herif herzeye başladı. Seyyid-i Hazret yürüdi. La’ine bir muşta öyle urdı kim La’in ayruk deprenmedi. Canın cehenneme ısmarladı. Ol dem anda olan mahluk Seyyid-i Hazreti’nün üstüne bırağurdan gulu kıldılar. Seyyid-i Hazret dahi nâ’râ urub hamle kıldı. Bir demde on kişi depeledi. Tiz varub şehrin Melikine haber virdiler. Adına Taganoş dirlerdi ve 256 dahi tiz atına binüb anda geldi. Seyyid-i Hazreti’nün üzerinden insanı dağıtdı ve atından aşağı indi. Seyyid-i Hazreti’ne karşu gelüb izzetle selam virdi ve mübarek ayağına yüz sürdi. Andan Seyyid-i Hazretin alub sarayına iletdi. Tahta geçürdi ve özrin dileyüb, eyitdi: Ey şâh-ı cihan nite olayı kim siz bunda geldiniz, didi.. Seyyid-i Hazret dahi halifenün kızın uğrulandığın Raadı Cazu alduğın bildürdi. Ol dem Taganoş dahi ağladı ve eyitdi: Ey pehlivan-ı ‘âlem benim dahi kızım belürsiz oldı, bilemezem kançerü gitdi ve eğer kızım elüme geçerse ben dahi müslüman olurum ve böyle [238] dirken ol dem şehirde bir gavga kopdı. Seyyid-i Hazret eyitdi: Bu ne gavgadur? Taganoş eyitdi: Ey şâh-ı ‘âlem ol zaman kim Emirül-mü’minîn Hazret-i ‘Ali kerremallâhü vechehû, Hazretleri bu vilayete gelüb bu şehrin yarusın haraca kesmişlerdür, şimdi ol iki mahlûk süheyl nesneden birbiriyle cenk iderler, didi.. Seyyid-i Hazret bunları cem’ iderdi. Bunları sulh eyledi. Andan sonra eyitdi: Ümiddür ki senün kızın dahi ele getürem ve sen dahi ve kamu şehrin dahi müslüman olır mısız, didi.. Taganoş buyurdı: Beli diyüb şart ahd idüb yemin eylediler: Seyyid-i Hazret dahi anda yedi gün eğlendi. Andan bir gemi hazır eylediler ve kırk kişi birleh binüb revane oldılar. Çün üç gün gitdiler. Nâgâh bir muhalif yel esdi. Getürdi gemiyi bir kayaya urdı. Andan Seyyid-i Hazret Aşkarın üzerine geldi. Ol mübarek dahi suda gâyet yüzerdi. Ol dem Hakkun kudretinden bir büyük gemi çıka geldi. Seyyid-i Hazret dahi Aşkarı ol gemiye çıkardı. Kendi dahi girdi. Seyyid-i Hazreti’ne eyitdiler: Sen kimsin, bunun gibi vâkıaya neden dûş oldun, didiler. Seyyid-i Hazret eyitdi: Bir düşmanım var idi. Rum’dan Şam haddına değin benimle cenk eyledi. Âkıbet-i zebun eyledim. Kaalya bu denize girdim. Nâgâh gemimiz gark oldı ve bu at bana sebeb oldı kurtuldum ve size kavuşdum, didi, eyitdiler: Adın nedir? Seyyid-i Hazret eyitdi: Çâbildür, didi.. Andan ol geminin re‘si eyitdi: Benim adım Kanator’dur.’ Kostantin Kayserin karındaşının oğluyam, atam. Arakıl Kayseri Battal öldürdi. Ben dahi Çin vilayetine düşdüm ve bir beği vardur. Adına Kastor dirler,ânun katında idim ve bu kişi atamun veziri idi. Beni buldı. Haber geldi kim Pabik Tekfuru öldürdi ve taht dahi hâlî kalmış. Ben dahi şimdi anda giderim, didi.. Seyyid-i Hazret eydür: Niçe kim Battal anda dirsen anda varamazsın, didi.. Andan gitdiler, bir dağa irişdiler ve gemiden taşra çıkdılar, gördüler kim murgzâr yerdir. Çadır kurub oturdılar. Ta‘amlar yiyüb, şükürler kıldılar ve bir zamandan gördiler kim bir kişi çıka geldi ve kırk arş kaddi kâmeti var diyü şekillü bir ejderhaya benzer ve kuyruğundan od saçar. Bunları dahi görünce korkdılar. Andan bir kez çağırub eyitdi: Benim Raada Cazu vay nâ-be-kârlar benim şikârgâhımda ne istersiz diyüb La‘in ilerü Kantarı bir kez kuşağundan kapdı. Iki pare idüb yabana atdı. Andan birin dahi kapdı iki pare eyledi. Andan birin dahi tutdı, siz benüm şikârgâhım idüğün bilmedünüz mi diyüb ânı dahi iki pâre eyledi. Ol dem Seyyid-i Hazret dahi 257 tiz bir ok kirişde koyub gözetdi. Cazu dahi bir efsun okıdı. Dörtyüz kişiyi odda yakdı. Ol dem Seyyid-i Hazret kâfirin gözin gözledi. La‘inin kasdına ok atdı. La‘inin sağ gözine uğradı. Kafasından çıkdı. Andan bir taraka kopdı. Raadı Cazu belürsiz ol dem Seyyid-i Hazret kendüyi ol yüz kişilere bildürdi. Anlar dahi Seyyid-i Hazreti’nün ayağına düşüb müslüman oldılar ve Seyyid-i Hazret bunlar ile gemiye binüb revâne oldılar. Tamam bir ay gitdiler. Sindebarâ geldiler. Seyyid-i Hazret bunlara sordı kim bu ne şehirdür? Anlar eyitdiler: Buna Sindebarâ dirler ve Kamer Şâhın tahtıdur, didiler. Andan maymuna [239] geldiler. Şehir kavmi dahi Kamer Şaha haber virdiler. Kamer Şah dahi buyurdı. Tiz varun görün ne kavimdür diyü geldiler. Sordılar. Ne kişisiz didiler. Seyyid Hazreti eyitdi: Elçiyüz biz halifeden gelürüz, didi. Andan Seyyid Hazretin alub Kamar Şahun katına getürdiler. Çün içeri girdi ve selam virdi. Ol dahi aleyke aldı. Seyyid Hazreti geçüb karra eyledi. Kamar Şah eyitdi: Haberin nedür, söyle, didi.. Seyyid Hazreti halifenin kızın gayb olduğın ve Raada Cazu alduğını bildürdi ve ol cazunun kande olduğunu bilürsenüz idi. virün, didi.. Kamar şah eyitdi: Adın nedir? Seyyid Hazreti kendüyi bildürdi. Meğer Şah dahi Seyyid Hazreti’nün hünerlerin işitmişti ve gayben âşık olmış idi. Ol dem Kamar Şah sıçradı. Tahtından aşağı inüb Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına yüz sürüb tahtına geçürdi ve karşusunda el bağlayub ağladı ve eyitdi: Ey sultan-ı âlem benim dahi bir kızım aldılar. Adına Nevruz Genç Banu dirlerdi. Ot müneccimlerimiz didiler kim ol cazuyu Seyyid Battal Gazi gelüb öldürse gerek diyü haber virdiler. Bi-hamdülillâh ki senün mübarek yüzün gördün, didi.. Andan Seyyid Hazreti’nün önüne ta’am getürdiler. Seyyid Hazreti sunmadı ve Kamar Şah eyitdi: Ey sultan-ı âlem niçün yemezsin? Seyyid Hazreti eyitdi: Müslüman ol, andan yiyem, didi.. Kamar Şah eyitdi: Ey sultan-ı âlem sizinle kavl idelim, eğer kızım Genç Banu’yu görürsem putperestlikten geçem, didi.. Çün Seyyid Hazreti dahi bu şartı Kamar Şah’la perkitdiler. Andan Seyyid Hazreti ta’amı yedi, bir gün Kamar Şah Seyyid Hazreti birleh şikâre çıkdılar ve bir murgzâra gelüb oturdılar. Andan Kamar Şah Seyyid Hazreti’ne: Ey Hudâvendâ benim kızım buradan kapdılar, didi.. Ol dem gördiler kim bir geyik münakkaş donlar üzerinde ve anda çıka geldi. Andan ortaya alub kemendler atdılar. Silkindi, bunlardan yine kurtuldu. Seyyid Hazreti dahi kovdı bir iki menzil aşurdı, heman dem kim Seyyid Hazreti yakın gelür tutar gibi olur, geyik yine şöyle ıkar kim kuş dahi yetmez. Seyyid Hazreti yine irişür. Kemend atar, boynuna geçer, tutdım sanur bir kez yine silkinüb, çıkar kemendi yabana atar kaçar gider. Andan bu nev ile Seyyid Hazreti bu geyiği altmış fersah yer kovdı. Gice dahi oldı ve geyik belürsiz oldı. Andan Seyyid Hazreti yine bir murgzâra irişdi ve anda bir çeşmesara gelüb eyitdi: Bari bir suya gireyim, bir tazelik idem, diyüb mübarek bedeninden donların çıkardı. Çün muradınca yundı. 258 Yine çıkdı. Donların yerinde bulmadı. Acibe kaldı. Bir zaman tefekküre vardı. Andan uykusu geldi. Bir zaman yatub uyudı. Çün yine uyanı geldi. Bu defa atın silahın yerinde bulamadı ve aşağı yukarı gözetdi. Hiç kimse görmedi ve her ne denlü dualar var idi. Kamusı tonlarıyla bile gitmişdi. Heman Hazreti Resul’un mübarek saçlarından pazusunda berkinmişdi. Ol mübarek bazusunda kaldı ol dem Seyyid Hazreti oturub bir dem ağladı ve eyitdi: Pirlik hâlinde dahi: Ya Rabbi bana meded eyle. Yalınuz kaldım ve mûnisimden ayrıldım ve çün yerlerde bana meded ve yardım etdin ve bu kez dahi mahrum eyleme, diyüb nûr-ı enbiyayı ve nûr-ı evliyayı şefi getürdi ve mübarek yüzin toprağa urdı. Ol dem mübarek yüzin secdeden kaldırmadan [240] Hızır Aleyhisselam çıka geldi. Esselâmü aleyküm ey ciğer gûşem, didi.. Seyyid Hazreti Hızır’ın selamun alub şâd oldı. Andan Hızır Seyyid Hazreti’ne eyitdi: Ey ciğer gûşem nitesin, dünya zahmedlerinden niçün bunun gibi yerde gâfil ne yatursın? Raadı Cazunun kızıdır, geyik suretinde gelüb seni bu sahrada bırakdı ve sana ziyan değüremedi. Atun ve donların ve silahın dahi alub gitdi, didi.. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Ya be niçe etmek gerek kim atım ve atım ve donum ele getürem, didi.. Hızır eyitdi: Benim Serendib’de işim vardur. Anda giderim gel imdi seni dahi bile götürem. Yum gözünü, didi.. Yumdı, yine aç, didi.. Seyyid Hazreti kendüyi Âdem Peygamberin salavatullah-i aleyhim ecma’in makamında buldı. Andan Hızır Seyyid Hazretine eyitdi: Di imdi sen ziyaret eyle ben varayım, sana Tamus’ı sultanı getüreyim, diyüb kayboldı. Seyyid Hazreti dahi Âdem Safiyullah makamın ziyaret eyledi. Üç gün anda durdı. Teferrüç eyledi. Seyyid Hazreti ol dem mübarek adımıyla Âdem Peygamberin mîzâret adımladı uzunluğu yüz yirmi adım geldi. Andan Tamus’ı peri çıka geldi. Seyyid Hazreti birleh görüşdi ve eyitdi: Ey şîr-i Hakk nitesin, dünya zahmedlerinden didi.. Seyyid Hazreti kendi hikayetin şerh eyledi ve eyitdi: Ya Tamus’ı bana bu defa dahi bir çare eylekim beni Raada Cazunun makamına ilet, didi.. Tamus’ı dahi eyitdi: Ey Hudâvenda ol melunun yeri gayet sarpdur ve dahi yedi derya geçmek gerek ve yolda bunca zahmedler vardur, didi.. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Yok elbette bu defa dahi meded etmek gerek. Tamus’ı peri çaresine destur virdi ve bin peri yanında kodı. Kalanı gitdiler. Andan Seyyid Hazretin alub hava yüzüne ağdı ve heft deryayı geçürdi ve çok türlü acaibler ve garaibler gösterdi. Andan gelüb bir sahraya indiler ve bu sahra bir murgzâr hûb çayır çemen ve sünbül, zağferan ve ûd anber-i latif mişk kokuları ol dem Tamus’ı Seyyid Hazretine eyitdi: Ey sultan-ı âlem uş Aynül-Katra budur, didi.. Seyyid Hazreti gördi kim bir muaazzam şehir Ak mermerden yapılmış. Tamus‘ı peri Seyyid Hazretine eyitdi: Ey sultan-ı âlem hazır baş olasız kim sizin bunda geldüğünüzü Raadi Cazu duydı şimdi çıka gelür, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Tiz banüm katıma bir kılıçla bir yay bir ok getürün, didi.. Ol dem getürdiler. Seyyid Hazreti 259 andan oklara Hazret-i Resulün duasın yazdı. Yanında kodı. Ol dem Seyyid Hazreti gördi kim Kal’anın kabusı açıldı. Raada Cazu taşra çıkdı. Elinde bir lemas kılıç bir kez çağırub eyitdi: Ey Tamus’ı benüm düşmanım bunda getürdün imdi evvel anun hakkundan gelem. Andan sonra seni dahi öldürem, didi.. Andan cazu sihre başladı. Seyyid Hazreti dahi bir ok kirişde kodı cazuya eyitdi: Cazunun alnına uğradı. Ensesinden çıkub yere gark oldı. Ol dem Lâ’in atından yere yıkıldı. Seyyid Hazreti dahi irişdi. Lâ’ine bir kılıç urdı iki pare eyledi. Canın cehenneme ısmarladı ve çok kanı akdı. Çün Tamus’ı anı gördi. Secde-i şükr kıldı. Cazudan öyle kan akdı kim güya on sığır birden boğazlandı. Tamus’ı dahi gelüb Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına yüz sürdi. Andan şehre yüridiler saraya girdiler. Seyyid Hazreti gördi kim bir taht üstünde bir mahbub kız oğlan oturur ağlar. [241] Seyyid Hazretine eydür: Ey yiğit sen ne kişisin bunda âdem gelmez, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ben Battalı Gazi’yim, didi.. Kız dahi eyitdi: Saddak Ya Resulallâh bu gice iken çok ağladım. Bana Hazret-i Resulullâh eyitdi: Ağlama kim irte benim ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi bunda gelür. Raadı Cazuyu öldürür, seni halas ider, didi.. Bihamdülillâh ki senün mübarek yüzin gördüm diyüb Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına yüzin sürdi ve ol kızlar kim anlar dahi esir olmuşlar idi. Bunlar dahi gelüb Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına yüzler sürdiler. Seyyid Hazreti dahi bunlara eyitdi: Korkman ayruk ben cazuyu öldürdüm, sizi vilayetinize ileteyim, didi.. Bunlar şad olub Seyyid Hazreti’ne hayır dualar eylediler ve Tamus’ı peri dahi leşkeri ile gelüb Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına yüzler sürdiler. Hayır dualar eylediler. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Şehirde olan malı cem eylediler. Seyyid Hazreti kamusın bahş eyledi ve buyurdı ol Kal’ayı yakdılar. Harab eylediler. Andan Seyyid Hazreti Aşkarı donların anda buldı. Secde-i şükr kıldı ve dahi ol kızları perilere yükledüb yola revane oldılar. Sindebara geldiler. Bir yere kondılar. Seyyid Hazreti andan bir âdem bulub tiz Kamar Şaha gönderdi. Gelüb Kamar Şaha muştuladı. Uş Seyyid Hazreti geldi ve senün kızın dahi getürdi. Filan yerde kondı, didi.. Kamar Şah şad olub kamu beğlerin cem eyledi. Andan Seyyid Hazretine karşu geldi ve birbiriyle görişdiler ve gördiler kim Seyyid Hazreti birleh azimet leşker gelmişle,r konmışlar. Görünce üstlerine katı heybet oturdı. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Kamar Şah’un kızın getürdiler. Çün Kamar Şah kızının yüzin gördi. Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına yüzin sürüb kamu beğleriyle vilayetle müslüman oldılar. Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Kamu kiliselerin yakub mescidler bünyad eylediler. Andan Seyyid Hazreti anda altı ay eğlendi. Bunlara dîn-i islam erkânın talim eyledi. Bir gün Kamar Şahla vedalaşub yola revane oldı. Bir kaç günden Umman’a geldiler ve Taganoş’a dahi kızın tapşurdı. Taganoş dahi kamu beğleriyle vilayetiyle Seyyid Hazreti’nün önünde imana geldiler. Andan Seyyid Hazreti Mısır’a 260 geldi. Karuna dahi kızın tapşurdı ve alel-husu ol kızların kamusın yerlü yerine tapşurdı. Andan Mekke’ye geldi. Seyyid Hazreti Mekke fukarasına beş yüz yük mal üleşdürdi. Andan Resûlullâh sallallâhü teâla aleyhi ve sellem Hazretlerinden ziyaret idüb mübarek Ravza-i mutahharaya yüzin sürdi. Hakk Te’âlâ Hazretinden istiânet taleb kıldı ve ol dem Seyyid Hazreti’nün mübarek gözine uyku geldi, uyudu. Düşünde Resul Hazretin gördi. Seyyid Hazreti’nün gözlerin öpdi ve eyitdi: Ey ciğer gûşem bu işleri kim sen işledin, gerekdür kim senün iyü adın tâ devri kıyamete değin söylene ve ben dahi senden hoşnudam şimdiki hâlde tiz dur yukaru Bağdata iriş kim İslamun üzerine havariç hücum eyledi, didi.. Seyyid Hazreti çün uyandı. Bu vâkıayı Tamus’a bildirdi. Andan tiz durub azm-i Bağdat eylediler. Râvilerden rivayet olunur ki Ebul-Müslim Hazretleri ol vakit kim [242] Horasanda dahi havariçleri kırdı, idi. Meğer Yezid soyundan bir havariç kalmışdı. Adına Hakkem dirlerdi ve hayli zaman şunda bunda haramilik iderdi ve bir yerde karar etmezdi ve yanına otuz bin devletsüz cem cem eyledi, sürdi. Hayber’e geldi ve Anter Lâ’in karşu geldi. Lâ’inler birbiriyle görişdiler. Bir kişi eşek sıpasın yetürüb bulsa ol kadar sevindiler. Andan Anter Lâ’in eyitdi: Ya Hakkem otuz bin er senün var yirmi bin er benim var. İmdi senünle el bir idelim varalım. Badata halifeyi basalım, öldürelim. Sen halife ben vezir olayım, didi.. Andan Lâ’inler yüridiler, bir gece halifeyi dahi Bağdat önünde oturdı. Şainler şebhûn kıldılar.Gice içinde halifeyi basdılar, halife dahi kaçdı. Şehre girdi. Islam leşker târumâr oldılar. Çün sabah oldı. Lâ’inler ortaya aldılar. Ol gün halife dahi dört yana nameler perakende eyledi ve yedi gün Lâ’inler dahi savaş kıldılar. Sekizinci gün Lâ’inler fırsat buldılar. Nerdüban kurub şehri alıcak mahalde halife dahi ol dem saray damına çıkdı ve başını açub yüzin toprağa urdı. Nâliş eyledi: Enbiyay evliyayı şefi getürdi. Ol dem idi kim Seyyid Hazreti dahi çıka geldi. Tamus’ı peri dahi belesince gördi kim Seyyid Hazreti hâl ayruksı olmuş heman dem bir kez nara urub hamle eyledi ve eyitdi: Ey kâfirler yani maydanı hâli buldunuz diyüb kılıcı kalbe urdı ve bir demde kâfir kanın seyl gibi akıtdı ve dahi kılıçlar çalınur, kelleler dökülür. Çalın görünmez. Kan gövde götürür oldı. Andan cenk içinde Seyyid Hazreti dahi Hakkeme rast geldi. Ol dem bir kişi eyitdi: Ey şâh-ı cihan işde Hakkem budur, bu leşker, bunda getüren budur, didi.. Seyyid Hazreti dahi eyitdi: Bir havariç melun senün gibi kâfir mi kaldı kim tahta kasd idecek, didi.. Kâfir eyitdi: Ey Battal kasd eyledimse kendi mülkümü taleb eyledim. Ebul-Müslim bizden gazabla aldı, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ya Lâ’in senün ceddin handânımı Muhammed Mustafa’ya hıyânetlik eyledi ve bunca yıllar âl evladın kanın dökdi. Andan Hakk Te’âlâ sun’ından bir civân yaratdı. Zalimlerin kanın dökdi ve bu mülki dahi alub evlada teslim eyledi, didi.. Ol dem Lâ’in elindeki süngüsün, Seyyid Hazreti’ne havale eyledi. Seyyid Hazreti dahi Aşkarı sürüb irişdi. Lâ’inin 261 kuşağundan kapdı. Kuvvet eyledi. Getürdi. Yere urdı. Lâ’inin ellerin kafasından bağladı. Kafadarına ısmarladı. Andan bir darbe dahi Anter Lâ’ini yıkdı, bağladı gönderdi. Nara urub hamle kıldı. Haricilere şöyle kılıç yüritdi kim ol elli bin haricilerden biri kurtulmadı. Kamusın kırdılar. Andan Seyyid Hazreti halifenin katına geldi. Halife dahi piyade olub Seyyid Hazretine karşu geldi ve mübarek gözlerinden öpdi ve Tamus’ı peri dahi şehirden taşra haymeler kurub kondılar ve görenlere azim heybet oturdı ve halife dahi çün Seyyid Hazreti birleh görüşdi ve kızın görüb azim şâd oldı. Seyyid Hazreti’ne hayr dualar eyledi. Andan Tamus’ı periyle görişdiler. Çün bir yere oturdılar. Ol dem Seyyid Hazreti buyurdı kim Hakkem [243] melunu ve Anter’i getürdiler. Başı aşağı Lâ’inleri asdılar, diri iken derilerin yüzdiler. Canların cehenneme ısmarladılar. Andan Seyyid Hazreti Tamus’ı periye destur virdi. Makamına gitdi ve dahi ol dem Seyyid Hazretine haber geldi kim Emir Ömer vefat eyledi, didiler ve Malatya’ya bir hâkim istediler. Seyyid Hazreti’nün Hatunu Dil-efruz dahi vefat eyledi, didiler. Andan Bağdad’da ulular şöyle maslahat gördiler kim halifenin kızın Seyyid Hazretine virdiler. Seyyid Hazreti’nün oğulları dahi anda idiler. Andan Seyyid Hazreti oğulların Malatya’ya gönderdi. Ol vilâyeti dahi oğullarına ısmarladı. Abdülvahhab Gazi’yi ser-leşker eyledi ve oğullarıyla bile gönderdi. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Şimden gerü kasavetim kalmadı, bi-hamdülillâh ki İslamun adusı kalmadı diyüb bunları gönderdi. Meğer ol vakit Asator’un bir oğlu kalmışdı. Kanatos dirlerdi, geldi. Seyyid Hazreti’nün mübarek ayağına düşdi ve eyitdi: Ey şâh-ı cihan Rum’u bana vir, haracı boynuma alayım. Her yıl geleyim, Rum’un haracın getüreyim, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Gel imdi müslüman ol, didi.. Kanatos eyitdi: Haraca kesin beni didi.. Seyyid Hazreti dahi ol dem Rum’a Kayser dikdi ve eyitdi: Ya Kanatos sakın kim bir fesatlık itme, didi.. Kanatos eyitdi: Haşa kim ben senün hizmetinden yüz çevirem, didi.. Andan Seyyid Hazreti çün anı dahi Rum’a gönderdi. Andan halifenin katında bir zaman sakin olub halifenün kızı dahi vefat eyledi. Seyyid Hazreti yalınuz kaldı. Andan Hac vaktin geldi. Seyyid Hazreti dahi Kabe’ye varub tavaf eyledi. Andan Medine’ye vardı, karar eyledi ve her yıl Hac vakti varub tavaf eylerdi ve yine Medine’ye gelürdi ve yedi yıl Medine’de mücâvir eyledi ve Medine evvelkinden mamur oldı ve dahi donlu kâfiristanlardan haraclar gelürdi. Seyyid Hazreti dervişlere bezl eylerdi. Kendü bir habbesin kabul etmezdi ve gice gündüz ibadete meşgul oldı. Işde diyarı İslamda olan müminler Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nün sâye-i saadetinde hayr dualar edüb yemekte ve içmekte kaldılar, bir zaman bunun üzerine geçdi ve âlem dahi münevver oldı. Seyyidi kâinât Muhammed‘e salavat. 262 Bu Meclis Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nün Şehid Olduğudur Râviyân-ı ahbâr ve nâkılân-ı âsâr ve muhaddisân-ı rûzigâr râviler şöyle rivayet ve böyle hikâyet etmişlerdir kim bir gün Seyyid Hazreti yarenler ile oturub sohbet eyledi. Ol zaman Osman adlu bir yiğit çıka geldi. Seyyid Hazreti’nün önünde yüz yere urub dua eyledi ve eyitdi: Ey şâh-ı cihan Kanatos Kayser bâğî oldu. Avc Freng ile el bir eyledi. Dört yana nâmeler perâkende eyledi. Donlu kâfir beylerin katına cem eyledi. Şimdi İslam leşkeri katı fürûmende, didi. Andan Seyyid Hazreti be-gâyet melul oldı ve ol gece Hazret-i Resûlullâh sallallâhü teâla aleyhi ve sellem Hazretlerin düşünde gördi. Seyyid Hazreti’ne eyitdi: Tiz dur Rum’a iriş kim müslümanlar katı fürûmendedürler ve bu defa dahi meded [244] eyle müslümanlara, didi.. Seyyid Hazreti eyitdi: Ey benim gözlerim nûru dedem doksan dokuz yıldır kim Allah aşkına ve senün hürmetine din yoluna gaza kıldım. Âhir vakitde pirliğüm geldi. Umardum ki toprağum senün katında ola, didi.. Andan Hazret-i Resul eyitdi: Ey ciğer gûşem senün toprağun Rum’da olısardur ve benim ümmetimden her kim seni ziyaret iderse bunda beni ziyaret etmiş gibi makbul olsun, didi.. Andan Seyyid Hazreti uyanu geldi. Yüzin yere urdı ve eyitdi: İlâhî kerim ve rahîmsin, ben ümid eyledim ki toprağım bunda dedem kurbünde ola, amma nidelim her ne kim senden geldi, hoş geldi, didi.. Andan Seyyid Hazretleri yine Ravza-i Mutahhara ve mukaddem nübüvvetten aleyhi efsalüs-salavât ve ikmâlüt-tahiyyât Hazretlerinden bir âvâz geldi kim, Ey benim ciğer gûşem Seyyid Battal Gazi sen kande olasın, ben dahi senden ayru değülem. Dünyada ahirette ben senden hoşnudam. Din yolunda çok devrüşdin ve çok gazalar eyledin, imdi bu lez dahi say kıl müslümanlara yardım eyle, bu nevbet bize ulaş kim cemi enbiya ve evliya ervahları sana muntazırlardur, didi.. Andan Seyyid Hazreti yüz yere urub secde-i şükür kıldı ve dahi Aşkarı Divzâdeyi eyerledi. Otuz altı pare saz silahın bir eksüksüz kuşandı ve andan Medine fukarası ile dünya ve âhiret Hakkın helalleşdi ve Aşkar dahi gözlerin öpdi. Andan süvar olub kamu Medine halayıklarıyla vedalaşub azm-i Rum kıldı. Cümle gaziler uğruna tekbirullah diyelim, Muhammed’e salavat virelim. Gel gör imdi Seyyid Hazreti yola revane oldı, eydür: kim İlahi pir oldum, kamu dermândelerin dermanı sensin, sana sığınırım, diyüb tazarrular eyledi. Eznecânib bu taraftan Malatya’da Seyyid Hazreti’nün oğulları dahi Abdülvahhab Gazi bir gün oturub sohbet iderlerdi. Haber geldi kim uş Kanatos ve Avc Firenk altı yüz bin leşker birleh geldi, didiler. Andan müminler dahi tiz kırk bin er hazır eylediler ve Bağdata dahi name gönderdiler ve Mutasam Halife vefat eylemişti. Yerine oğlu Bahtiyar tahta geçdi. Eznecânib çün küffar leşkeri dahi geldiler. Seyyid Hazreti’nün oğulları Ali ve 263 Nezir meşveret eylediler kim kırk bin leşkeri dört bahs eylediler ve ol gece dahi şebhûn kıldılar. Çün kâfir kılıçdan geçürdiler ve bir taraftan Abdülvahhab Gazi hamle eydürdi: Benim Resulün alemdarı Hazret-i Resulün mübarek yüzin gören pirim, diyü nara ururdı. Nâgâh kaza-i takdir-i Yezadnî irişdi. Lâ’in Avc Firenk gazasından gelüb Abdülvahhab’ı çaldı, zahmlu eyledi. Andan atun boynuna düşdi. At alub küffar çerisinden taşra çıkardı ve makamına getürdi. Andan şehadet arz eyleyüb cânın Hakka teslim eyledi. Kâlû innâllâh ve innâ ileyhi râci’ûn. Çün ales-sabah oldı. Kâfir leşkeri ser-cümle gulu kıldılar ve İslam leşkerin dağlara ve sahralara düşürdiler. Seyyid Hazreti’nün oğulları dağın içinde yârenler ile kondılar. Abdülvahhab Gazi’nin vücudun buldılar, namazın kılub defn eylediler ve bir zaman Abdülvahhab Gazi için ağlaşdılar ve kâfir çerisi [245] yedi gün dağı kuşatdılar. İslam dilâverleri dahi azim cenk eylediler. Ol kırk bin çeriden altı bin er kaldı. Bakisin şehid eylediler. Kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râci‘ûn. Ruhları içün Allah rızası içün El-Fatiha Habibullaha salâvat ve dahi Malatya şehrin, yakub yıkub harab eylediler. Eznecanib bu taraftan Seyyid Hazreti irişdi kim müslümanlar dağılmışlar ve dağda pinhan olmuşlar ve meşaleler yakmışlar ve dağın içinde hay huy cenk iderler. Azim fürûmende kalmışlar. Seyyid Hazreti dahi ol dem bir su buldı ve tiz abdest alub namaz kıldı. Andan heybeyi orta yere getürdi ve kamu silahların üzerine perkitti. Andan Aşkarın gözlerinden öpdi. Üzerine şâhin gibi süvar oldı ve mübarek didar-ı şeriflerin Allah Te’âlâ’nın dergahına tutdı ve eyitdi: İlahî uş ömrümün âhiridir, sen ol padişahsun kim Nemrut gibi kâfirleri bir zayıf sinek ile helak eyledin, nolaydı eğer inayet lutf idersen ben bu bîçâreye kim senin kahrından yaradılmış kavme bir fırsat bulam, didi.. Andan üç kez peyâpey naralar urdı kim güya seb-i semavat birbirine dokundu ve eyitdi: Ey Kanatos ve Avc Frenk melunlar uş yine irişdim, size diyü tî’i Dahhakı mübarek eline alub kâfirlerin alayına hamle kıldı. Gel gör imdi Seyyid Hazreti’nün önüne kimler durur vay ol kişi kim Seyyid Battal Gazi’nin önüne geleydi, iki pâre eylerdi. Andan çend ol süngüsün mübarek eline aldı. Kâfirlere karşu tutub, üfürdi. Elli altmış, kâfiri oda yakdı. Her bâr ki okurdı, içinden od çıkardı ve kâfirleri oda yakardı ve dahi oğulları Ali ve Nezir Seyyid Hazreti’nün çün narasını işitdiler. Anlar dahi şad olub kâfirlere hamle kıldılar. Gel gör imdi iki leşker birbirine girdiler. Islam gazilerine kuvvet vire Allah diyelim, Muhammede salavat virelim. Ol dem geceden ta kuşluk vaktinde değin ol denli cenk eylediler, kim kellelerden puştalar yığıldı. Çukurlar kanla doldı. Ol dem kuşluk vaktinden Bağdat tarafından tozlar oynadı, meğer Bahtiyar halife üç bin çeri birleh çıka geldi. Halife dahi ol cengi gördi buyurdı. Anlar dahi hamle kıldılar. Seyyid Hazreti dahi anı gördi kendüyi Kayser’in alemine urdı. Saflar söke kalpler yara Kayser’in önüne vardı. Kanatos Kayser dahi çün Seyyid Hazreti’ni gördi bir kez âh eyledi ve Avc 264 Fireng’in yüzüne bakdı Avc Frenk dahi Seyyid Hazreti’ne kılıç havale eyledi. Seyyid Hazreti dahi karşu yürüdi. Lâ’ine bir kılıç urdı. Debesinden eyer hanesine varınca Lâ’in iki pâre oldı. Canın cehenneme ısmarladı. Küffardan gârı zârilikler kopdı. Kayser çün anı gördi. Ayruk at başını çevirib kaçmağa vardı. Ol dem Seyyid Hazreti dahi kâfirlerin alemlerin akdardı ve ol dem hava yüzünden yüz bin peri bir Tamus sultan çıka geldi. Ol dahi perilere buyurdı. Hamle kıldılar ve bir taraftan İslam dilaverleri hamle kıldılar. Gayret idüb kâfirlere öyle kılıç urdılar kim râviler rivayet olunur kim ol altı yüz bin küffardan heman bin kişiyle Kanatos Kayser güçle kurtuldı. [246] Seyyid Hazreti dahi çün kâfirlere sundurdı. Andan halifenin katına geldi. Ol dem halife dahi piyade olub Seyyid Hazreti’ne karşu geldi. Birbiriyle görişdiler. Andan Tamus sultan dahi gelüb halife ile görişdi. Dahi Seyyid Hazreti dahi buyurdı. Küffarın kamu malların bir yere cem eylediler. Ol mal ile Malatya’yı imaret eylediler. Abdülvahhab Gazi’nin ruh içün ve donlu gaziler ervâhı içün hatimler okudub ve işler eylediler. Garibler doyurdılar ve hayır dualar ve senalar kıldılar. Andan Seyyid Hazreti buyurdı. Bir cami-i şerif bünyad eylediler. Cuma günü olıcak. Seyyid Hazreti minbere çıkub hutbeyi kendi okıdı. Çün namazdan fâriğ oldılar. Seyyid Hazreti vaaz eyledi ve biraz nasihat eyledi. Kamu halayıklardan garî zârilikler peyda oldı. Andan Seyyid Battal Gazi Hazreti eyitdi: Ey benim yarenlerim, beş halifeye hizmet eyledi. Allah yolunda ne kadar elimden galdi ise devşürdim. Din düşmalarının başını aşağı eyledim ve şimdi pir oldum, ömrümün âhirine irişdim. Şimden gerü gitmek gerek. Bu cümle iş kim işledim, Hakk rızası içün işledim ve şimden gerü ahiret yerağın görmek gerek. Ol danışub gitmek gerek. Imdi sizünle çok tuz etmek yedük, büyüğünüz küçüğünüz helal eylen, ben size helal eyledim, didi.. Çün Seyyid Hazreti bunlardan bu helalliği diledi. Gel gör imdi anda hazır olan kamu halayık ulu küçük ol kadar firkat idüb ağladılar kim sank im kıyametten alamet belürdi. Andan Seyyid Hazreti kendünün oğulların dahi halifeye ısmarladı ve eyitdi: dilerim ki senden benim oğullarım üzerinden iyü nazarın eksik olmasın, didi.. Andan Seyyid Hazreti Tamus’ı periden dahi helallik diledi ve eyitdi: Ya Tamus’ı peri beni boynunla çok getürdin ve dahi heft derya geçürdin, şol yük deminde bana yoldaşlık haldaşlık eyledün, imdi dilerim ki sen dahi dünya ahiret hakkın bana helal idesin, didi.. Andan Tamus’ı sultan dahi çok ağladı. Zarilik eyledi. Seyyid Hazreti yine oğullarına eyitdi: Ey karratül-ayn benim kim sizin atanuzum benden sebak alun ve benden öğüt alun ve tutun, şol kadar kim pes tâkatım yetdi, din yolunda devşürdim, kâh kara ve kâh deryada, her ne kim ettim nefsim hevası içün etmedim, Allah rızası içün ettim. Imdi siz dahi her ne kim idersenüz nefsinüz içün itmen. Allah rızası içün, idün ve gazayı sehil görmen, altuna gümüşe aldanman, didi.. Andan minberden eyitdi: Yedi gün dahi 265 sohbet kıldılar. Seyyid Hazreti andan Tamus’ı periye destur virdi. Tamus’ı dahi Seyyid Hazreti birleh vedalaşub makamına gitdi. Halife dahi Seyyid Hazreti birleh veda idüb azm-i Bağdat eyledi. Anda Seyyid Battal Gazi Hazreti Kayser’den haber sordı, eyitdiler: Ey şâh-ı cihan uş adam geldi. Kayser Kal’a-i Mesihde imiş, didiler. Andan Seyyid Hazreti eyitdi: Varayım, anı dahi bir yana ideyim, andan ömrüm âhirine intizar olayım, didi.. Ol dem Malatya’nun ulusunun küçisiyle vedalaşub Aşkarı Divzadeye süvar oldı. Çün Kal’a-yı Mesihe [247] gelüb irişdi ve Kayser dahi Kal’aya girmişti ve bin kişi Kal’anın önünde beklerdi. Seyyid Battal Gazi Hazreti üç kez peyâpey nara urdı ve eyitdi: Ey Kanatos melun kanı senün benümle kavlin ayruk islama yavuzluk itmeyicek, idin. Çün sen ahdini sıydın, ben dahi sana ne işler idem ki kamu âlemde destan ola, diyüb andan ol bin leşkere hamle kıldı. Kayser dahi eyitdi: Ben ne acibe kazaya uğradım, bu Battalın elinden diyüb ağladı ve Seyyid Battal Gazi dahi ol leşkeri târümâr eyledi. Kimin kırdı kimin kaçub Kal’aya girdi. Kayser dahi buyurdı. Kapuyı perkittiler ve Kal’a dahi sarp idi. Meğer Kayser’in bir kızı var idi. Anda olurdı. Seyyid Battal Gazi dahi üç gün azim cenk eyledi. Bir gün bir büyük delük taş buldı, andan İshak Peygamberin zinciri belinde idi. Ol taşa geçürdi ve ol taşı Kal’anın içine atdı. Kangı eve dokunsa yere beraber iderdi. Andan bir kerre dahi burca dokundu. Burcu dahi yıkdı ve ol gün ol taşı iş idindi ve çok evler yıkdı ve çok adamlar helak eyledi. Kayser dahi fürûmende kalıb tiz İslambol’a name gönderdi ve eyitdi: Bize tiz leşker göndersünler, Battal-ı Kattal bizi kırdı geçürdi, didi.. Ol dem İslambul’dan on bin kâfir gönderdiler. Eznecânib bu taraftan Seyyid Battal Gazi ol merd-i hicâzî din yolunda erenlerin şahbazı öğlen vaktine değin cenk etti ve eyitdi: Biraz yatayım ve dahi dinleneyim, andan durayım, bu zencir birleh burcları yere beraber ideyim, didi.. Andan mübarek başı altına bir taş koyub yatdıç meğer kim bu Kayser’in kızı dahi burç başından Seyyid Battal Gazi Hazretlerin görirdi ve benim sultanım ve mâşukum dir idi. Andan kız gördi kim karşudan tozlar oynadı ve Seyyid Hazretin gördi kim karşuda bir yaban yerde yatub uyur, âh eyledi ve eyitdi: Ey dirigâ benüm sultanım ve maşukum yol üstünde uyur, şimdi bu gelen leşker benüm sultanımı uyur, bulurlar ve aman vermezler, ey dirigâ nice ideyim, şimdi çağırsam işidirler. Beni rüsvay iderler, didi.. Andan ol dem eline bir taş aldı ve ol taşa yazdı kim “Ey pehlüvan-ı âlem çok uyudun, dur yukarı kim üstüne düşman gelür. Mübâza sana ziyan değüreler. Ol Kal’anın işini tamam eyle. Andan ben miskin senin dinine âşıkım" diyüb taşı atdı. Hikmet-i Huda takdir-i Yezdanî şöyle yazmış kim Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nin rıhlet etmesine sebeb ol taş oldı. Andan yel ol taşı getürdi. Seyyid Hazreti’nün mübarek sinesine dokundı. Seyyid Hazreti’nün boynuna lenger bağladılar, denize bırakdılar, selamet çıkdı ve Kayser dahi Kuh-ı Erciyeste câha bırakdı, bunca 266 ejderhalar içinde gussa yemedi. Yine kurtuldı ve Akebe Lâ’in zehir virdi, yine necat buldı. Çün bu dem vâde tamam oldı. Bir pare taş gelüb Seyyid Hazreti’nün mübarek sinesine dokundı ve bir kez hareket eyledi ve ruh-ı hümasın Hakka teslim eyledi. Rahmedullahi aleyh Kâlû inna lillâh ve innâileyhi râci‘ûn Medh-i Battal Merd-i meydan gazâ etdi Hazret-i Seyyid Battal Gazi Çok fütühat idüb eylemişdi âsâr [248] Kâfiristanı bütün kabza-i teshire alub Neler eyledi ger dünyada isteseydi karâr Erca’î emrini kûş eyleyüp ol merd-i Hudâ Terk idüb âlem-i fâniyi kılub rûhı güzâr Rûz-ı mahşerde şefaat umaruz sultânım Afv ide cürm ile isyanımızı ol Gaffar El açup dergeh-i feyyâza didi.. bir sâlik Ki hemîşe die Hakk kabr-i şerifin gül’izâr Kız dahi gördi kim Seyyid Hazreti bir kez hareket etti, ayruk deprenmedi, eyitdi: Ne hoş katı uykusu gelmiş diyüb tiz atasınun katına geldi ve eyitdi: Ya ata bana destur vir, kim taşra çıkam. Battal-ı Kattal uyur, varayım başın keseyim, senün katına getüreyim, didi.. Kayser eyitdi: Ey kızım Battal ayyar kişidür, sakın kim sana bir ziyan değürmeye, didi.. Kız eyitdi: Nar-ı nur devletinde göresin kim ben ana neler iderim, didi.. Heman dem kız durdı. Kal’a kabusın açub taşra çıkub Seyyid Battal Gazi Hazreti’nün katına geldi. Ol dem gördi kim Seyyid Hazreti canı Hakk Hazretine teslim eylemiş. Andan kız bir kez ah eyledi ve eyitdi: Bu dünyada hod bu pehlivanden bî-nasîb oldum. Bari ahirette bundan mahrum olmayam, diyü ve bunsuz bana dünya can gerekmez didi ve heman dem tiz hançerin çıkardı. Gamzesin Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nün göğsüne dayadı ve avucun kendi göğsüne dayadı. Andan şehadet kelimesin getürdi ve tîgının üzerine düşdi. Canı Seyyid Hazretlerine vâsıl oldı. Andan heman bir bulut kopdı ve bir tufan yil esdi. Yağmur yağdı ve yıldırımlar şakıdı. Andan ol iki vücud örtüldü. Ayruk bilmediler. Nice oldı. Kayser dahi buralıkta canın kurtarmak için Kal’adan çıkdı. 267 İslambol’a kaçdı ve ol leşker kim kız görmüşdi. Meğer Seyyid Hazreti’nün oğulları Ali ve Nezir idi. Altı bin erle Seyyid Hazretleri’nün isteyü gelürler, imiş. Anda geldiler, gördiler kim yağmur yıldırım alub âlemi zülumat tutdı. Anda biraz sabr eylediler. Andan Kal’aya geldiler. Gördiler kim Kal’a dahi ıssuz hergiz âdem yok. Seyyid Hazretin dahi istediler. Çün ol gece anda karar eylediler ve dahi Ali ve Nezir ol gece hâba vardılar, düşlerinde gördiler kim Seyyid Hazretleri Burağa binmiş ve tac dahi mğbarek başında ve hulle önünnde tamamet şehitler rikâbınca bunlara dahi eyitdi: Ey ciğer kûşelerim şimden gerü beni dünyada istemen kim ben Hakk Hazretlerine vâsıl oldum ve benim himmetim sizinledür. Imdi siz dahi din yolunda berk durun ve dâim gazayı pîşe idinin ve daim Allahın rızasın isteyin ve nefsünüze dahi mtâbaat itmen ve yiğitlüğünize ve pehlivanlığunuza mağrur olman ve her ne kim işlersenüz, Allah rızası içün işlen ve dünyayı dost idinmen ve kimseye zulm itmen ve yaradılmışlara dahi, hakaretler nazar kılman ve her yıl Mekke ve Medine fukarasına nezirler ve armağanlar gönderin. Zaiflere ve yetimlere yardım edin ve öksüzleri ve esirgeyin ve pirlere hürmet ve izzet edin ve bî-meşveret iş işlemen kim sonra pişman olmayasızve her işde istiâneti, Hakkdan [249] isten ve yavuzlar ile sohbet etmen. Anların sohbeti gönülleri karardur ve daim hayırdan ve ihsandan hâli olmanuz ve her kişi hapse bırakub intizar ittirmenüz ve dünya malıdur, ömrünüzle dahi mağrur olmanuz ve eğer benim vasiyetlerim tutarsanuz yarınki gün yüzünüz ak ola, didi.. Andan yıldırım gibi geçdi, yürüyüvirdi. Çün ale’l-sabah oldı. Seyyid Hazreti’nün oğlu karındaşı Nezir’in katına ağlayu ağlayu geldi. Andan Ali gördi kim karındaşı dahi ağlar. Ol dem hikayetlerin birbirine şerh etdiler ve Nezir Ali’ye eyitdi: Ey karındaşım ol ki sen gördün ben dahi öyle gördim, didi.. Dahi bir zaman ağlaşub yas-ı matem tutdılar. Andan Malatya’ya geldiler ve kamu bay ve geda ve gaziler işidüb Seyyid Hazreti’nün yas-ı matem idüb gazasın tutdılar ve halifeye dahi nâme ile peyk gönderdiler ve halife dahi azim yas-ı matem tutub, üç gün üç gece feryad figan eyledi ve ağzına lokma dahi koymadı. Zarilikler eyledi. Andan kamu İslam diyarına nameler perakende idüb Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nün şehit olduğun bildürdiler ve donlu İslam diyarında olan müminler dahi Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nün gazasın tutub yerine getürdiler ve her iklimde dahi pâk münevver ruhiçün hatimler okudub ve nimetler eylediler. Fakirlere ve dervişlere yedürdiler ve hayır dualar ve senalar kıldılar ve kamu hizmetlerin yerine getürdiler. Işde Seyyid Battal Gazi Hazretleri’nin gazası burada tamam oldı. Vallah- ’alem bi’ssevab te’emmetü’l-’ayn ve’l-cevab 268 Okuyanı dinleyeni yazanı Rahmedünle yâriliğe kıl yâğını Fa’lât fa’lât fa’lât Vir Muhammed Mustafa’yâ salavât 269 DİPNOTLAR 1 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı Olarak Menakıbnameler (Metodolo jik Bir Yaklaşım), TTK Yay., Ank.1992, s.6; Ertuğrul Düzdağ, Şeyhü'l-İslam Ebussuud Efendinin Fetvaları, İst.1972, s.872-74. 2 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................, s.2. 3 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................., s:3. 4 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................., s.3 5 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................., s.4 ; Kutb: Bir grubun, bir kavmin başı. Allah sevgililerinin başkanı. İsm-i İlahiyesi Abdullah'dır. Kutubları kutub eden, temel direklerin direk olmasına amil olan evliyayı da evliya kılan ancak sultan-ı enbiya Hz.Muhammed Mustafa'ya ta'zimleridir. Kutbun Alametleri: 1- Rahmet, ismet, hilafet ve niyabet babında yardım görmek veya yardım yetkisine sahip bulunmak 2- Arşın hamillerine yardımcı olmak 3- Kendisine zat-ı ilahinin hakikati keşfolmak 4- İlahi sıfatları ihata kudretini kendinde bulmak 5- Şahsen bir hüküm verebilme nimetine ermiş bulunmak 6- Madde ve mana varlığı arasında bir ayırım yapabilme kudretini kendinde bulmuş olmak 7- Evveliyetten bir evvel ayırmak ve sonunda birleştirmek ve ondan sonsuzluğu ile birleşene ayırdetmek 8- Önün hâkimi olmak 9- Sonun hâkimi olmak 10- Keza evveli ve ahiri olmayanın da hâkimi olmak 11- İlmin ilk başlangıç noktasını bilebilmek ki, burası bütün ilimlerin beşiğidir. Hepsi orada toplanır. Bilinecek olan ve bilinmişin hepsi orada yatar. Orası aynı zamanda bir sır âlemidir ki bütün bilinenler oradan zuhura gelir. İsmi, künyesi ne olursa olsun her asırda kutb-ı vücud vardır. Kutublar her asırda 124 bin ve daha ziyade olur ve bunlar enbiya makamına kaimlerdir. Kutb-ı vücud tecelli-i Hakk ile vücud bulur (Safer Baba, Istılahat-ı Sofiyye fi Vatan-ı AsliyyeTasavvuf Terimleri, İst.1998, s.167,168). 6 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................., s.4 ; Ebu'l-Ala Afifi, Muhyiddin İbnu'l-Arabi'nin Tasavvuf Felsefesi, Çev.: M.Dağ, Ank.1975. 7 Buradaki "tasavvuf" terimi ile İslam tasavvufu ve felsefi tasavvuf anlayışı anlatılmak istenmektedir. Aleviliğin tasavvuf anlayışı bu terimin dışında tutularak "Alevilik" isimlendirmesi ile verilmiştir. 8 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................., s.5 9 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı................., s.8 270 10 Mezar ve türbelerin içerikleri hakkında bkz. F.W.Hasluck, The Christianity and İslam under the Sultans, Oxford 1929, C.I-II, s.226-236. 11 Adak, adak yerleri ve kurban kesme konusunda ayrıntılı bilgi için bkz. Hikmet Tanyu, Ankara ve Çevresinde Adak ve Adak Yerleri, Ank.1967. 12 Atalar Kültünün özü, ataların takdis edilmesine, kutsanmasına dayanır. Ancak bu anlayışta atanın kendisine tapılmaz, ata bir simgedir ve onun öldükten sonra dünyadaki yol göstericiliği, diğer dünyada da devam ettiğinden, ondan yine yardım isteme esasına dayanan bir sistematik sözkonusudur. Bu yardımı, şefaati sağlamak için de onların bu simgesel ruhlarına kurbanlar adanır ve kesilir. Böylece kutsallaşan eşyalara ve mezarlara sahip bir ata kültü oluşur. Bu konuda ayrıntılı bilgi için bkz. M.Fuad Köprülü, Türk Tarih-i Dinisi, İst. 1341; A.İnan, Tarihte ve Bugün Şamanizm, Ank.1972. 13 Şamanizm, Şamanizmdeki Şaman ve Türklerdeki Kam hakkında ayrıntılı bilgi için bkz. A.İnan, Tarihte ve Bugün Şamanizm, Ank.1972. 14 Ocak, Alevi, Bektaşi Menakıbnamelerinde İslam Öncesi İnanç Motifleri, İst.1983, s.95-97. 15 Ayrıntılı bilgi için bkz. Hakkı Dursun Yıldız, İslamiyet ve Türkler, İst.1976 16 Ocak, Kültür Tarihi Kaynağı..........., s.15 ; Ocak, "Zaviyeler", Vakıflar Dergisi, C.XII, Ank.1978, s.35-56 ; Ö.L.Barkan, "Kolonizatör Türk Dervişleri", Vakıflar Dergisi, C.II, Ank.1942, s.281. 17 Ocak, Kültür Tarihi............., s.17 ; Hasluck, Christianity.............., C.I,s.47-49. 18 A.Y.Ocak, "Battal Gazi", TDİA, C.V, İstanbul, 1992, s.204. 19 H.Purgstall, Osmanlı Devleti Tarihi, C.I, İstanbul, 1983, s.238. 20 Şükrü Baba, Divan-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s.2. 21 A.Y.Ocak, "Battal Gazi", TDİA, C.V, İstanbul, 1992, s.188. 22 A.Y.Ocak, "Battal Gazi", TDİA, C.V, İstanbul, 1992, s.204.; F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98 23 P.N.Boratav, "Battal", İA, MEB Yay., C.II, İstanbul, 1993, s.341; Abdullah b. MehmedAbdurrahman b. Elgaz, Muhtasar Tarih-i Dımaşk- İbn Asakir, C.XIV, Beyrut, 1988, s.137; 271 İ.A.Sarar, "Edebiyatımızda Seyyid Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 2224 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.98; H.Tolasa, "Battal Gazi Destanı Geleneğinin Türk Halkı Arasında Doğuşu, Gelişmesi Üzerine Düşünceler ve Bu Gelenekle İlgili Bibliyografik Bir Döküm", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.103; S.Arısoy, "Seyyid Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.23 vd. 24 Taberi, Tarih-i Taberi, C.I, Beyrut, 1987, s.62. 25 Hayrüddinü'z-Zirkilî, Kamus-u Teracim, C.IV, Beyrut, 1992, s.74. 26 Yakubi, Tarih-i Yakubi, C.II, Beyrut, 1995, s.328,329. 27 A.A.Vasiliev, History of the Byzantine Empire, Madıson Wısconsın, 1952, s.238. 28 Abdullah b. Mehmed-Abdurrahman b. Elgaz, Muhtasar Tarih-i Dımaşk- İbn Asakir, C.XIV, Beyrut, 1988, s.137. 29 Zehebi, Siyeru A'lami'n-Nübela, C.V, Beyrut, 1987, s.268,269. 30 A.Rıfad, Lugat-ı Tarihiyye ve Coğrafiyye, C.II, İstanbul, 1299-1300, s.116. 31İ.A.Sarar, "Edebiyatımızda Seyyit Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.98. makalesinde; künyesinin eski kaynaklara göre (kaynak adı vermemektedir) Abu Hüseyin olduğunu belirtmektedir. 32 P.N.Boratav, "Battal", İA, M.E.B. Yay., M.E. Basımevi., C.II, İstanbul, 1993, s.341. 33 M.Aslanbay, Seyyid Battal Gazi Hayatı ve Bazı Menkıbeleri, Eskişehir, 1953, s.41. 34 M.Aslanbay, Seyyit Battal Gazi Hayatı ve Bazı Menkıbeleri, 1953, Eskişehir, s.41-45 35 N.Araz, Anadolu Evliyaları, İstanbul, 1984, s.52; S.Arısoy, "Seyyit Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.23. 36 G.Jacob, "Sejjid Gazi", Zeitschrıft für Assyrıologıe und Verwvandte Gebıete (Herauspegeben Vonn Karl Bezold ın Heıdelberg), Strassburg, 1912, s.245. 37 H.Tolasa (H.Tolasa, "Battal Gazi Destanı Geleneğinin Türk Halkı Arasında Doğuşu, Gelişmesi Üzerine Düşünceler ve Bu Gelenekle İlgili Bibliyografik Bir Döküm", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.103) makalesinde; destan ve menkıbelerdeki isminin Cafer b. Hüseyin olduğunu belirtiyor. 272 38 İbnü'l-Esîr, El-Kamil fi't- Tarih, C.V, Leyden, 1870, s.133, 186. 39 H.Hüsameddin, Amasya Tarihi, C. II, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1329-1332, s. 210, 211. 40 M.Aslanbay, Seyyid Battal Gazi'nin Hayatı ve Bazı Menkıbeleri, Eskişehir, 1953, s. 47. 41 F.W.Hasluck, "Graves of the Arabs in Asia Minor" BBSA, 1912-1913, s.182; F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98; F.W.Hasluck, Chrıstıant and Islam Under the Sultans, C. I, II, Oxford, 1929, s.496-499, 510, 704-716, 745; F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90 42 Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-ı İstiklal Matbaası, İstanbul, 1334 s.5. 43M.F.Köprülü, Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara, 1976, s.232 dpn. 74. 44 Theophanes, Süleyman'ın 740 yılındaki baskısından söz etmekte; "Ona doğru 20000 atlı ile Akroenos'a ilerleyen Melih ve Battal gelmişti. Yanlarına 60000 adamla Kapadokya'daki Tyan'a ilerleyen Süleyman geldi. Asya ve Kapadokya'ya doğru ilerleyen bu kişiler; adamlarına ve kadınlarına ganimetler ve hayvanlar almış ve gamsızca geri dönmüşlerdi. Fakat Akroenos'ta Melih ve Battal komutasında savaşan gruplar Leon ve Konstantin tarafından mağlup edilmiş ve birçoğu önderleriyle birlikte savaşta ölmüşler; sadece ortalama 6800 savaşçı direnç gösterebilmiş ve Synnada'ya doğru kaçıp kurtulmuş ve Süleyman'la birleştikten sonra Suriye'ye geri dönmüşlerdi." Demektedir. K.Wulzinger, Drei Bektaschi Klöster Phrigiens, Berlin, 1913, s.7. 45 K.Wulzinger Drei Bektaschi Klöster Phrigiens, Berlin, 1913, s.7. 46 A.Y.Ocak, "Battal Gazi" TDİA, C. V, İstanbul, 1992, s.204 47 Taberî, Tarih-i Taberi, C. VII, Beyrut, 1987, s.88. 48 Zehebi, Siyeru A'lâmi'n-Nübela, C. V, Beyrut, 1987, s.268. 49 Hayrüddinü'z-Zirkilî, Kamus-u Teracim, C.IV, Beyrut, 1992, s.74. 50 H.Hüsameddin, Amasya Tarihi, C. II, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1329-1332, s.211; Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s.7. 273 51 G.Jacob, Sejjid Gazi, Zeitschrıft für Assyrıologıe und Verwvandte Gebıete (Herauspegeben Vonn Karl Bezold ın Heıdelberg), Strassburg, 1912, s.245. 52 Bu bilgiyi N.Araz'da doğrulamaktadır (N.Araz, Anadolu Evliyaları, İstanbul, 1984, s. 52). G.Jacob'a ek olarak küffar ile yaptığı bir savaşta şehid olduğunu bildirmekte ve ayrıca G.Jacob'un "Hüseyin Gazi Şehri" dediği yere "Hüseyin Gazi Dağı" demektedir. F.W.Hasluck, hikâyelerde çatışmaların, Arap savaşları sırasında önemli bir Bizans kalesi olan Amorium'da (Hergan kale) cereyan ettiğini, ancak, 838'deki büyük Arap kuşatması sonunda yıkılmasıyla tarihten de silindiğini belirtmektedir. Ayrıca O'na göre, Kalenin bulunduğu yer, Akronas gibi çok yakın zaman önce belirlenebilmiştir. Meşhur Arap mezarları buranın yakınında değildir. Arap yazarların Amorium ile Angora'nın Arapçasının benzer olması nedeniyle yanılgıya düştükleri anlaşılmaktadır. Bu nedenle hikâyeler, Hüseyin Gazi'nin mezarının Angora'da öldüğü, yerin ise Amorium'da olduğuna yer vermektedir (F.W.Hasluck, Christianity and İslam Under the Sultans, C. 2, Oxford, 1929, s. 704716). Bazı kaynaklarda adına "Shamaspar Tekkesi" denilen ve Hüseyin Gazi ile özdeşleştirilen tekke hakkındaki bilgiler de birbirini tutmamaktadır. I. Hamilton'a göre burası; Bektaşi yönetimi altındaki yarı yıkılmış bir binadır. Hamilton'un tanımlaması, bunun Konya medreseleri gibi kare planlı olması sebebiyle, büyük bir olasılıkla Selçuklular zamanında yapılmış bir tekke olduğunu açıkça ortaya koymaktadır. Abhaza Türklerinin binanın eski bir Yunan manastırı olduğunu söylemeleri önemlidir. Bu tekkede gömülü Seyyid Battal'ın babası Hüseyin Gazi'dir. I.Hamilton, Küçük Asya, C.I, 1979, s.402. Tekkenin adının, Kırşehir yakınlarındaki bir kalenin Hıristiyan Valisi ile ilintili olduğu düşünülmektedir. Bu vali, Seyyid Battal tarafından tek bir muharebede yenildikten sonra, Müslüman olmuştur. Seyyid Battal'ın mezarının yanında Hıristiyan prensesin yer alması gibi, bu tekkede Müslüman kahramanın yanında bu Hıristiyan valinin mezarının yer almış olması olası görünüyor. Aynı şey Hıristiyanların kutsal ziyarette bulundukları, Konya'daki Celaleddin türbesi için de geçerlidir. Burada Celaleddin'in yanında bir Hıristiyan din adamının mezarı bulunmaktadır. F.W.Hasluck, Christianity and İslam Under the Sultans, C.1, Oxford, 1929, s.94, 95. 274 İki kahramanın iskeletlerinin birlikte bulunduğu iddia edilen bir başka yer ise Beşiktaş olarak gösterilmekstedir. F.W.Hasluck, Christianity and İslam Under the Sultans, C.1, Oxford, 1929, s.94,95. 53 F.W.Hasluck, Chrıstıanıty and Islam Under the Sultans, C. I-II, Oxford, 1929, 704-716. 54 F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.96. 55 F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98; F.W.Hasluck, Chrıstıanıty and Islam Under the Sultans, C. I-II, Oxford, 1929, s.704-716. 56 F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98. 57 Battal Gazi menkıbeleri fütuhat devri Türkleri arasında o denli yaygın hale gelmiştir ki bu yayılmanın bir göstergesi olarak O'na ait Kayseri'deki bu camiden XII. yüzyılda Herevi bahsetmektedir. Kazvini de bu bilgiye eserinde yer vermiştir. Herevî, Kitab uz-Ziyarat, Nşr.: J.Sourdel-Thomine, Şam, 1953, s.59; Kazvini, Asar ul-Bilad, Nşr.: Wustenfenld, Göttingen 1848, s.371. 58 Grek (Yunan) idarecinin kızını ve hazinelerini Arap savaşçısından korumak için bu kuleyi inşa etmek zorunda kaldığı söylentilerin temelini oluşturur. 59 F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98. 60 Bu bilginin yanında, Battal Gazi'nin, Anadolu'da Bizanslılara karşı çeşitli Arap akınlarına yardımcı olmuş bir "Umayyad (Emevi)" olduğunun, genel bir kanı haline geldiği belirtilmektedir. M.Canard, "Al-Battal", Encyclopedie de I'Islam, Leiden, 1971, CII, s.1136,1137; M.Canard, "Un Personnage de Roman Arabo-Byzantine", Extraits des Actes du II. Congres Nationale des Sciences Historique; T.Alangu, "Bizans ve Türk Kahramanlık Eposlarının Çıkışı Üzerine", Türk Dili, No:20, Ankara, 1953, s.202-219. H.Tolasa, (H.Tolasa "Battal Gazi Destanı Geleneğinin Türk Halkı Arasında Doğuşu, Gelişmesi Üzerine Düşünceler ve Bu Gelenekle İlgili Bibliyografik Bir Döküm", Eskişehir, I. Seyyid Battal Gazi 275 Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.103.) makalesinde; O'nun bir Arap kumandanı (ya da Araplar arasında yetişmiş, Araplaşmış bir İslam kumandanı) olduğunu, Türk sayılmasındaki etkenin Türk halkının hayal ve hatırasında sadece destanî-menkıbevî açıdan yaşayan bir şahsiyet olmasından ileri geldiğini belirtiyor. Kesin bir ifadeyle de O'nun soyca bir Türk olmadığının kesin olduğunu ifade ediyor. Bunların yanında F. Ş. Yersel (F. Ş. Yersel, "Eskişehir-Seyitgazi-Kümbet Battal Gazi Efsanesi", Halkevi, S.34, Yıl: 3, Eskişehir, Halkevi Yay., Sakarya Basımevi, 29 Şubat 1936, s.371,372)'de makalesinde; Cafer Battal'ı bir Arap olarak göstermenin tam anlamıyla Arap ve Fars hayal gücünün bir eseri olduğunu, İbn Batuta'nın bile Battal Gazi'den bahsederken Araplarda ihmal götürmez bir alışkanlık haline gelen cedd ve baba adını kullanmamakta olup, ona [ İbn-i Muhammed veya İbn-i Hüseyin Cafer] gibi adlar vermemekte, Battal'ın babasını yalnız Hüseyin ve kendisini de Cafer olarak zikretmekte olduğunu belirtmektedir.Ayrıca M.F.Köprülü (M.F.Köprülü, Türk Edebiya -tında İlk Mutasavvıflar, Ankara, 1976, s.198,199)'nün eserinde; O'nun menkıbevî bir Türk kahramanı olduğunu ve etrafında oluşan menkıbenin de önce Selçuklular devrinde yazıldığını beyan ederken, bu menkıbenin zamanında yaşamış bir Arap kumandanının hayatına dayandığı ve menkıbenin de önce Araplarda görülüp yazıya geçtiği hususunun ihmal edildiğini belirtiyor. 61 P.N.Boratav, "Battal", İA, M.E.B. Yay., M.E. Basımevi, C. II, İstanbul, 1993, s.344. 62 F.Çelikkanat, Eskişehir, Eskişehir, 1963, s.95,96. 63 H.Köksal, Battalnamelerde Tip ve Motif Yapısı, Ankara, 1984, s.37. 64 İ.A.Sarar, "Edebiyatımızda Seyyid Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.99. 65 İ.A.Sarar'ın, İbn Asakir'in eserini görmediği anlaşılıyor. O'da diğer bazı araştırmacılar gibi aynı hatayı yaparak, yanlış alıntı veya çeviri hatasını aynen diğerlerinden alıp "Arap aslından geliyor" şeklinde bir yanlış yapıyor (a.g.e., aynı sayfa). 66 A.A.Vasiliev; Battal Gazi'nin bir İslam Şampiyonu olduğunu vurgulayarak, O'nun ulusal bir Türk kahramanı olduğunu söylemektedir.(A.A.Vasiliev, Hıstory of the Byzantine Empire, Madıson, Wısconsın 1952, s.238). M.Önder, (M.Önder, Şehirden Şehire, (Efsaneler, Destanlar, Hikayeler,) Yapı Kredi Bankası Kültür Yay., İstanbul, 1972, s.190)'de Battal Gazi'nin Horasanlı bir Türk 276 olduğunu belirtir. Bu görüşe V.C.Aşkun,( V.C.Aşkun, Eskişehir ve Uluları, Eskişehir, 1978, s.17)'da iştirak etmekte ve "Bu görüş hiç de uzak bir ihtimal değildir. Çünkü Türklerle Emevilerin savaşları çoktur. Bu savaşlarda Emeviler eline esir düşmüş bir Horasanlı olduğu da söylenebilir" demektedir. Ayrıca: İ.A.Sarar, (İ.A.Sarar, "Edebiyatımızda Seyyit Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.97)'da makalesinde; Battal Gazi'yi Anadolu topraklarının Müslüman-Türk olmasında yaşamı boyunca savaş vermiş, Türk-Müslüman mührünü Anadolu topraklarına vurmaya çalışmış bir karakter olarak tanımlamaktadır. Ayrıca T.Alangu, (T.Alangu, Türkiye Folkloru El Kitabı, İstanbul, 1983, s.14). Seyyid Gazi'nin Arap İmparatorluğundaki Türk kökenli insanlardan biri olabileceğini ileri sürmektedir. Diğer ilginç bir anlatım da M.Şimşir-Y.Candemir (Seyyid Battal Gazi, Eskişehir, 1966, s.6)'in eserinde kaydedilir. Buradaki anlatıma göre O; aslen Türk olmakla beraber Arab-ı Müsta'rabe (Araplaşmış Türk; bu araştırma da dâhil olmak üzere birçok araştırmada kelime "Arab-ı Müsta'rabe" veya "Müsareke" olarak yanlış bir biçimde zikredilmesine rağmen, doğrusu Müsta'rib'dir. Ayrıca Arab kelimesini de bu kelimeye ilave etmek gereksizdir. Müsta'rib kelimesinin anlamı sonradan Araplaşmış demektir.)'dir. Bununla birlikte burada Battal Gazi'nin soyu da Hz.Muhammed'e dayandırılır. Bu bilgiye ek olarak S.Arısoy (S.Arısoy, "Seyyit Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.23) makalesinde; "O çağda bir Arap kültürü ve Acem kültürü takınma modası vardı. Bir açıdan bunlar yanlış değerlendirme ile asalet ünvanı gibi telakki edilmekte idi. Seyyid Battal Gazi'nin bu nedenle aslen Türk olmakla beraber "Arabu Müstarekedir, yani Araplaşmış bir Türk olarak telakki edilebilir." demektedir. S.Arısoy, iddiasını doğrulayan bir kaynak vermemekle birlikte "Arab-ı Müsta'rib" tamlamasını da "Arabu Müstareke" şekliyle yanlış telaffuz etmektedir. 67 F.W.Hasluck; Vasiliev'in tam aksine Battal Gazi'nin bir Arap kahramanı olduğunu kesin bir ifadeyle eserinde zikretmektedir (F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı, I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.64). 68 Hayrüddinü'z-Zirkilî, Kamus-u Teracim, C.IV, Beyrut, 1992, s.74. 69 İbnü'l-Esir, El-Kamil fi't-Tarih, C. V, Leyden, 1870, s.129,130. 277 70 A.Y.Ocak (Ocak 1992: 204); Taberi (Tarih-i Taberi-i Kebîr Tercümesi, C. I-III, Uhuvvet Matbaası, İstanbul, 1328, s.512) ve Evliya Çelebi , (Seyahatname, (Giriş, Hatay, Suriye, Lübnan, Filistin), Haz.: İ.Parmaksız oğlu, Kültür ve Turizm Bak. Yay.. Ankara, 1982, s.18)'de gösterilen bu tarihlemenin doğru olmadığı ve O'nun bu şekilde Abbasiler dönemine yerleştirilmesinin Battalnamelerdeki menkıbelerin etkisiyle olduğunu belirtmekte, bundan dolayı birçok kaynağın da gösterdiği gibi Battal Gazi'yi VIII. yüzyılda Emeviler döneminde yaşamış kabul etmenin çok daha mantıklı olacağını savunmaktadır. Ocak (Ocak 1992: 204) M.Ziya (Bursa'dan Konya'ya Seyahat, İstanbul, 1928, s.203)' da menakıbnamelerin etkisinde kalarak Battal Gazi'nin Abbasi Halifesi Harunurreşid zamanında bu havaliye gelerek 739 tarihinde Rumlarla yapılan bir savaşta şehid olduğunu kaydediyor. 71 Bu kayıtların yanında menkıbevî bir bilgi olarak Malatyalı Emîr Hüseyin Gazi'nin oğlu olarak Malatyada dünyaya geldiği bilgileri de verilmektedir (M.Önder, Şehirden Şehire "Efsaneler, Destanlar, Hikayeler", Yapı Kredi Bankası Kültür Yay., İstanbul, 1972, s.191; (Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s. 16) 72 Battal Gazi için kullanılan Malatyavî künyesi için bkz. Mustafa Alî, Mirkatü'l-Cihad, Topkapı Sarayı, No: 364.vrk., s.10 b. 73 Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s.22. 74 Evliya Çelebi, Seyahatname, (Giriş, Hatay, Suriye, Lübnan, Filistin), Haz.: İ. Parmaksızoğlu, Kültür ve Turizm, Bak. Yay., Ankara, 1982, s71. 75 G.Jacob, "Sejjid Gazi", Zeitschrıft für Assyrıologıe und Verwvandte Gebıete (Herauspegeben Vonn Karl Bezold ın Heıdelberg), Strassburg, 1912, s245. 76 H.Purgstall, Osmanlı Devleti Tarihi, C.I, İstanbul, 1983, s.224. 77 Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s.1-28. 78 Evliya Çelebi, Seyahatname, (Giriş, Hatay, Suriye, Lübnan, Filistin) Haz.: İ. Parmaksızoğlu, Kültür ve Turizm, Bak. Yay., Ankara, 1982, s.17-19; 1983: 70,71) 79 (Ahmed Rifat 1299-1300:116) 278 80 Abdullah b. Mehmed- Abdurrahman b. İlgaz, Muhtasar Tarih-i Dımaşk-İbn Asakir, CXIV, Beyrut, 1988, s13. 81 B.Lewis, " 1641-1642'de Bir Karayit'in Türkiye Seyahatnamesi ", Çe v.: F.Selçuk, VD, C. III, Ankara, 1956, s105. 82 Lewis, " 1641-1642'de............., dpn.97. 83 (H.Hüsameddin 1329-1332: 210-212; Şükrü Baba, Divan-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s.1-28. 84 A.Y.Ocak, "Sarı Saltuk ve Saltukame", TK, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay., S. 195, Yıl: XVII, Ocak, 1979, s273. 85 A.Gölpınarlı, Yunus Emre ve Tasavvuf, Remzi Kitapevi, İstanbul, 1961, s33. 86 Danişmend Gazi'nin de kimliği menkıbelerle içiçe girmiştir. Danişmend Gazi'nin kimliğini Battal Gazi'nin kimliği gibi menkıbevi kimliğinden ayrı değerlendirmeye ihtiyaç vardır. E.Merçil, (E.Merçil, Müslüman Türk Devletleri Tarihi, TTK Yay., Ankara, 1991, s.253.) Emir Danişmend'in Bizanslılarla yapılan bir savaşta ölen meşhur İslam kahramanı Battal Gâzi'nin neslinden geldiği söylentilerini belirtmektedir. Ayrıca, Osmanlı Ansiklopedisi (Osmanlı Ansiklopedisi, C.I, Ağaç Yay., İstanbul 1993, s.11.)'nde, mehaz verilmemekle birlikte, Danişmend Gâzi'nin, ünlü İslam kahramanı Battal Gâzi'nin soyundan geldiğini belirten kaynaklar vardır denilmektedir. 87 M. F. Köprülü, Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara, 1976, s62-63. 88 F.Çelikkanat, (F.Çelikkanat, Eskişehir, Eskişehir,1990, s.96.) İbn Asakir'e göre Battal Gâzi'nin Emevilerin azatlı bir kölesi olduğunu belirtip, yanlış bir kayıt olarak Arap aslından geldiğini söylemektedir. Hâlbuki İbn Asakir'deki kayıt bunun tam aksine Emevilerin azatlı kölesi olduğu ve Arap aslından gelmediği şeklindedir (İbn Asakir, Tarih-i Dımaşk, C.I, Beyrut, 1988, 140-141). Diğer bir yanlışı da S.Arısoy (S.Arısoy, "Seyyit Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.33.) yapmaktadır. S.Arısoy eserinde; "Battal, İbnu Esekire göre Ermenilerin azadlı bir kölesidir. Türk soyundandır. Arap aslından sayılmaktadır." demektedir. İbnu Esekir olarak yazılmış olan müellif "İbn Asâkîr", Ermeniler olarak yazılmış olan soy bilgisi ise "Emeviler" olacaktır. 89 P.N.Boratav, "Battal", İA, M.E.B. Yay., M.E. Basımevi, C. II, İstanbul, 1993, s.344. 279 90 Bu görüşü A.Y.Ocak da desteklemektedir. Ayrıca ailesi ve soyu hakkındaki bilgilerin açık ve net olmadığını, menkıbelerdeki soy bilgisiyle diğer tarihi kayıtlardaki bilgilerin birbirini tutmadığını belirtmektedir (A.Y.Ocak, "Battal Gâzi" Mad. İ.A., Türkiye Diyanet Vakfı Yay., C.V, İstanbul 1992, s.204.). 91 İbnü'l-Esir, El-Kamil fi't-Tarih, C. V, Leyden, 1870, s.129. 92 M.Önder, Şehirden Şehire (Efsaneler, Destanlar, Hikayeler), Yapı ve Kredi Bankası Kültür Yay., İstanbul, 1972, s.190-191. 93 (Çelikkanat 1990: 95) 94 V.C.Aşkun, Eskişehir ve Uluları, Eskişehir, 1978, s.17. 95 Bu Nesebname'nin mufassal örneğinin Mükrimin Halil Yinanç'da olduğunu M.Aslanbay bildirmektedir. Ayrıca II. Dünya Savaşı sırasında bu Nesebname'nin yandığı da ifadeler arasındadır. M.Aslanbay'ın Mükrimin Halil Yinanç'dan alarak neşrettiği Nesebname şöyledir; (Hâzâ Nesebname-i Sultan Seyyid Battal Gâzi Rahmetullahu Aleyh ve Hâzihî'n-Nesebü'ş-Şerifü'l-Haseb Seyyidü's-Sâdât ve Menba'u's- Sâdât Murtaza Âzam Müctebay-i Ekrem İftihar-el-e'âzım ve'l-eşraf Sülale-i Abd-uMenaf sırrı-el-tâhâ ve Yâsin Nur-u- Hadik-ı- Resul-ü Rabbi'l-âlemin Seyyidü'l- Memleket-i Ved'dini Câfer ve Hüvel-Battalü'l-Müştehir Seyyid Gâzi ibn-i Seyyid Hüseyin ibn-i Seyyid Ali ibn-i el-Seyyid Zeyd ve Hüve Künyet-ün Râbi' ibn-i Seyyid Ali el-Medenî-el-Ekber Şehit el-Gâr ibn-i Seyyid Zeynel-Envar ibn-i İmam Zeyn-el- Abidin ibn-i-el-İmam-el-Mazlum Ebu Abdullah-el-Hüseyin ibn-i Ali-el-Murtaza ibn-i Ebi Tâlib ibn-i Abd-ü Muttalip ibn-i Hâşim ibn-i Abd-u- Menaf ibn-i Kusey ibn-i Kilab ibn-i Kâ'b ibn-i el-Mevi ibn-i Gâlib ibn-i Malik ibn-i Nasr ibn-i Kenâne ibn-i Huzeyme ibn-i Müdrike ibn-i el-İlyas). (M.Aslanbay, Seyyid Battal Gazi'nin Hayatı ve Bazı Menkıbeleri, Eskişehir, 1953, s.44.) 96 Hz.Ali (Hz.Muhammed'in amcasıoğlu, kızı Fatıma'nın kocası); 2- Hz. Hüseyin (Hz.Ali'nin küçük oğlu); 3- Ali Zeynel Abidin; 4- Seyyid Zeynel Enver; 5- Seyyid Ali El-Medenî; 6- Seyyid Zeyd; 7- Seyyid Ali; 8- Seyyid Hüseyin; 9- Seyyid El-Battal (Cafer b.Hüseyn)( H.L.Fleischer 1982: 50-54); H.L.Fleischer (H.L.Fleischer, Über den Türkischen Volksroman Sîret-i Sejjid Battal, 1888, s.226-254)'in makalesini Battal İnandı, "Türk Halk Romanı Seyyid Battal Hakkında" (Battal İnandı, "Türk Halk Romanı Seyyid Battal Hakkında", Milli Kültür, S.35, Ağustos 1982, s.28-31; Aralık 1982, 280 s.50-54) adıyla Almancadan Türkçeye çevirmiştir. Bu şecere H.Köksal (H.Köksal, Battalnamelerde Tip ve Motif Yapısı, Ankara, 1984, s.46.)'da da verilmiş ve müellif bu şecerenin tarihsel verilere uymadığını belirtmiştir. H.Köksal (H.Köksal, a.g.e., aynı sayfa); " 740 tarihini ölüm tarihi olarak alırsak, yukarıdaki şecereye uymamaktadır. Çünkü Hz.Ali'nin hilafeti (656-661) yılları arasındadır. Hz.Ali'den itibaren dokuz kuşağa kadar olan akrabalığı düşünürsek, bu tarihin uyuşmazlığı ortaya çıkar." demektedir. Ayrıca destanda, Seyyid Battal'ın esir aldığı ve cezalandırmak üzere Halife Mu'tasım'a teslim ettiği sahte peygamber Babek, Mu'tasım'ın halefi Vasıkbillah zamanında ölmüştür. Tarihsel kaynaklar, Halife Mu'tasım I'in hilafetini (833-842), Vasıkbillah I'in hilafetini (842-847), Babek'in idam edilişini (837-838) olarak bildirdiğine göre, Seyyid Battal'ın IX. yüzyıl ortalarına kadar yaşadığı, yani Harunurreşid'in çağdaşı (hilafeti 786-809)olduğu olgusu ortaya çıkar." demektedir. F.Ş.Yersel (F.Ş.Yersel, "Eskişehir-Seyitgazi-Kümbet Üzerinde Anıtlar, İzerler", Halkevi, S.33, Yıl: 3, 31, Eskişehir, Halkevi Yay., Sakarya Basımevi, İlkkanun 1935, s.314)'de makalesinde Texier'in görüşünü; "Malatya'da doğmuş ve Halife Harunurreşid zamanında Romalılara karşı 739'da yapılan bir muharebede şehid olmuştur" şeklinde kaydetmektedir. F.Ş.Yersel (a.g.e, s.316,317), Evliya Çelebi'nin Battal'ı Rum seferleri hicreti nebeviyesinin 98-99 senelerine tesadüf eder kaydından hareketle, Battal'ın Harunurreşid'e çağdaş gösterilmesinin ve tarihin de 244 olarak verilmesinin yanlış olduğunu belirtmekte, Battal'ın Harunurreşid ile beraber bulunan diğer kumandan olmasının da mümkün olmayacağını; Harun'un babası zamanındaki Rum seferleri, İstanbul muhasaralarının H.162 ve 163 senelerine rastladığını kaydediyor. Ayrıca, Seyyid Battal'ın Malatya Emîri Ömer (Amr)'in çağdaşı olamayacağı konusunda önemli bilgiler veren H. Grégoire (H.Grégoire, "Comment Sayyıd Battal, Martyr Musulman Du VIII Siecle, Est-il Devenu, Dans la Légende, le Contemporain D'Amer ( ...-863)", Byzantion XI, Brüksel 1937, C.II, s.571-575) makalesinde 740 yılında Akroinos'da şehid olan İslam kahramanı Battal'ın Meliten adı verilen IX. yüzyıl Arap destanına sokulduğunu ve Malatya emîri Ömer'in çağdaşı ve emrinde çalışan birisi olarak gösterilmesinin yanlış olduğunu belirtir. Bu yanlışlığın Teophane tarafından yapıldığını belirterek, O'nun eserinde; Akroinos'da sonuçlanan sefer anlatılırken Gamer (Gamr) adı verilen bir Arap şefinin kumanda ettiği orduda yardımcı bir güç olarak Al-Battal'ın yer aldığı görülür. Bu diğer Battal ile karıştırılmıştır. Grégoire; (Gamer) kelimesinin oldukça az kullanılan (Ghamri) 281 kelimelerinin karışmasından ileri geldiğini belirtir. Ayrıca Aynı şahıs başka bir bölümde (Amer) olarak yazılmıştır. (Teophanes, Cf. Les Travaux de E. W. Broks, The Source of Teophanes, and the Syriac Chronicles, Dans Byzantinische Zeitschrift, t. XV,1906, s.405.). Gamer'in Yezid'in oğlu olduğu ve 743 yılında Velid II'nin emrinde Müslüman ordularına komuta eden kişi olduğu da bu konuda verilen bilgiler arasındadır ( Teophanes, a.g.e., s.578-587.). Grégoire bu konuda şöyle bir sonuç çıkartmaktadır; Seyyid Battal Gazi'nin VIII. yüzyıldan IX. yüzyıla aktarılması ve 865 yılında ölen Amr emrine veya Omar de Melitene'nin destanına bağlanmasının sebebi şudur; "Akroinos cengâveri Battal, Amer adıyla da zikredilen, Teophanes'in bir pasajında da geçen Ghamr isimli başka bir kumandana ortak edilmiştir. Şu halde isteyerek veya istemeyerek yapılan bir karıştırma ile efsanevî Battal'ı Emîr Amr'ın bir dostu yapmak çok kolaydır." (H. Grégoire, "Comment Sayyıd Battal, Martyr Musulman Du VIII Siecle, Est-il Devenu, Dans la Légende, le Contemporain D'Amer ( ...-863)", Byzantion XI, Brüksel 1937, C.II, s.571-575). 97 "Sultan Seyyid Battal Gazi Ahzü'l-beya min Ebu Seyyid Süheyl min yed Seyyid Ahmed Dibazi min yed Seyyid Ebu'l-Kasım min yed Seyyid Ebu Ca'ferü'l-Karmi min yed Ebu'l-Aziz Seyyid Hasan Kaşani min yed Ebu Seyyid Mehmedü's-Sadıkü'l-Harat min yed Ebu Abdullah Seyyid Hasanü'lHarat min yed Ebu Nasır Seyyid Abdullahü'd-Dameni min yed Ebu Ali Seyyid İsmail Medeni min yed Ebiye İmam Caferü's-Sadık min yed İmam Mehmedü'l-Bakır min yed İmam Zeynelabidin min yed İmam Hüseyin min yed İmam Hasan min yed Sultanü'l-Enbiyah Aleyh-i Efdalü't-Tahıyye ve'tteslim."( Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-ı İstiklal Matbaası, İstanbul, 1334, 1-28). 98 M.Aslanbay, Seyyit Battal Gazi Hayatı ve Bazı Menkıbeleri,, Eskişehir, 1953, s.43,44. 99 Aslanbay, Seyyit Battal............., s.45. 100 Aslanbay, Seyyit Battal..........., s.45. 101 Hayrüddinü'z-Zirkilî (Hayrüddinü'z-Zirkilî, Kamus-u Teracim, C.IV, Beyrut, 1992, s.74)'de Ölüm tarihi olarak 740 senesi verildikten sonra, Battal'ın Benî Ümeyye zamanında yaşamış, Şamlıların savaş emirlerinden cesur bir kumandan olduğu belirtilmektedir. Ayrıca; " Mervanoğlu Abdülmelikoğlu Mesleme'nin akıncılarının savaşlarda başında Battal Gazi vardı. Meslemeye babası Abdülmelik şöyle demişti; Akıncılarının başına Battal'ı görevlendir ve ona emret. Geceleri güvenlik için asker 282 görevlendirsin, çünkü O cesur ve atılgan bir emîrdir" Böylece Mesleme, 10 bin Müslümanın başına Battal'ı görevlendirdi. Tagriberdi'nin oğlu dedi ki; "Battal bir sürü savaş gördü. Rumları zillet ve korku içinde bıraktı" kayıtları da bulunmaktadır. Bu kayıtlar Abdullah b.Mehmed-Abdurrahman b.İlgaz (Abdullah b.Mehmed-Abdurrahman b.İlgaz, Tarih-i Dımaşk, C.I, Beyrut, 1988, s.137-141)'da da aynıdır. Ayrıca bu eserde (s.140), dolayısıyla İbn Asakirde de bulunan bir kayıttan Battal'ın öldüğü yıl hacca gittiği de ifadeler arasındadır. Zirkilî'nin İbn Asakir'i mehaz aldığı görülmektedir. Bunların yanında M. F. Köprülü(M. F. Köprülü, Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara, 1976, s.232), Battal Gazi'nin menkıbevî bir Türk kahramanı olduğunu tesbitten sonra, menkıbeye göre; Ebu Muhammed Ca'fer b.Sultan Hüseyin b. Rebi' b. 'Abbas El-Haşimi isminde olup, Malatya'da doğduğunu ve bundan 900 sene önce yaşadığını belirterek, Taberi'nin H.122 (M.73940)'de şehid olan Abdullah El-Battal adlı tarihi bir şahsiyetten bahsettiğini, Cennabî ve Hezarfen'in bu iki rivayeti, yani tarihle menkıbeyi birbirine karıştırdıklarını ifade ediyor. Kâtip Çelebi, Evliya Çelebi ve Halil Edhem Bey'in de aynı hataya düştüklerini belirtiyor. M. F. Köprülü(M. F. Köprülü, Türk Edebiyat Tarihi, Ötüken Yay., İstanbul, 1980, s.255) eserinde yukarıdaki bilgilere ek olarak, diğer Battal için; Abbasilerden Mu'tasım ve Vâsık Billah dönemlerinde (832-847) yaşadığı konusunda da bilgi vermektedir. H. Tolasa,(H. Tolasa, "Battal Gazi Destanı Geleneğinin Türk Halkı Arasında Doğuşu, Gelişmesi Üzerine Düşünceler ve Bu Gelenekle İlgili Bibliyografik Bir Döküm", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.103, 104) makalesinde; Battal Gazi'nin Emeviler devrinde VII. yüzyıl sonları ile VIII. yüzyılın ilk yarısında yaşadığının bilindiğini, Emevilerin VIII. yüzyılın ilk yarısında Bizansla olan savaşlarına ve İstanbul kuşatmalarına katıldığını kesin bir dille ifade ediyor (mehaz olarak P. N. Boratav'ı vermekte olup Boratavdaki kayıtlar kesin yargıları içermemekle birlikte, Boratav bunların menkıbevî birer sonuç olduğunu da ifade etmektedir).Ayrıca diğer bir kesin ama dayanaktan yoksun iddiası da Abdullah el-Battal'ın bu gerçek kişiliğinin Arap halkına mâlolduğunu, Emevi ve Abbasi devrinin Bizans sınırı boylarında yaşayan Kilaboğulları ve Süleymanoğulları (Battal'ın Süleymanoğullarına ait olduğu da ifadeler arasındadır.) adlı iki Arap kabilesi arasında mevcut kabile rekabetinin de yardımıyla O'nun Arap-Bizans savaşlarındaki kahramanlıkları etrafında çeşitli hikâye ve rivayetlerin doğduğunu belirtiyor. Bizce; Kilaboğulları ve 283 Süleymanoğulları gibi bir soy yaratma çabası tamamen menkıbevî bir yaklaşımın sonucudur. Çünkü bu iki kabile adı da Zatülhimme vb. gibi halk romanlarının ve destanlarının verdikleri soy dizinleri arasındadır. Diğer ilginç bir iddia da S. Arısoy (S. Arısoy, "Seyyid Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.33)'da görülmektedir. S.Arısoy, hiçbir bilimsel kanıt göstermeksizin "Battal'ın 674-680 yılları arasında doğduğunu gösteren birçok kayıt vardır" demekle birlikte bu kayıtları vermemektedir. Bu bizce tamamen menkıbevî bilgilerin bazı günümüz araştırmacılarının menkıbe ile gerçek tarihî vesikaları birbirine karıştırmalarından doğmuştur. 102 Yakubi (Yakubi, Tarih-i Yakubi, 1995, s.328,329)'deki kayıtta; "109 senesinde Muaviye İbn Hişam ve Battal savaşın başındaydılar. Hanceri'yi fethettiler. Leon'un kapısını aldılar. Hakanla da karşılaştılar. 111 senesinde Türkler Azerbaycan'a yürüdü ve onlarla Haris ibn Amru Etta'î karşılaştı ve onları yendi. 112 senesinde Türkler Erdebil topraklarındaydılar. Cerrah ibn Abdullah El-Hakemî Türklere saldırdı ve hakanlarını öldürdü. Muaviye ibn Hişam da Rumlarla savaştı ama ülkelerine giremedi. 114 senesinde Muaviye ibn Hişam ve Mesleme ibn Abdülmelik 115 senesinde ise Hişamoğulları Muaviye, Süleyman, başta da Abdullah El-Battal Konstantin'i yakaladı, esir etti ve Rumları yendi. " denilmektedir. 103 Bu konuda H.Hüsameddin (H.Hüsameddin, Amasya Tarihi, C.II, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1329-1332, s.210-212; Şükrü Baba, Divan-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s.1-28) eserinde bu muharebeleri şöyle anlatmaktadır; " Emîr Mesleme 92'de (Mesihiye-Amasya)'nın garbında vakı' Karaman Dağı'ndan Amasya'ya inmek içün icra eylediği şiddetli hücuma mukabil Anadolu valisi Leon ve Amasya Patriki Agriton'da şiddetli müdafaa iderek tarafeyn-i askerî-i rahnedâr ve Emîr Mesleme 12 kadar ümeray-ı İslam ile mecruh ve hayli mücahidân-ı İslam şehid olmakla Kaldiklan ve Çorum sahralarına ric'at etmişlerdir. Çorum şehrinde medfun oldukları itikad idilen sahib ve gaziler bu muharebede mecruhen avdetle orada irtihal-i dârü'nna'im iden guzât-ı kirâmdan olmaları şu vak'a-i tarihiyeden istidlal olunmaktadır. Bunun üzerine Emîr Mesleme Şamdan ve Agriton dahi İstanbuldan istimdad idüb Şamdan Mehmed b.Mervan b.El-Hükm idaresinde 80 bin mevcudlu bir kuvve-i imdadiye vurud iderek mücahidan-ı İslam tezyid-i kuvvet 284 itmekle tecdid-i savlet itmeğe başladılar. Emîr Mesleme 93'de ikinci defa Amasya'ya aynı mevkiden hücum ve Agriton ile Leon dahi aldıkları kuvve-i imdadiye ile mukabele iderek tarafeyn arasında muharebe-i şedîde oldu, fakat mücahidan-ı İslam serdarı Emîr Mesleme ve ba'dehu sıra ile ümeradan Mehmed b.Mervan, Mehmed b.Abdülaziz b.Mervan, Mehmed b.El-Ehnaf, Abdurrahman b.Sa'sa'a, Abdullah b.Sa'id ve bunları müteakib Ebu'l-Hüseyn Abdullah El-Antâkî yani Battal Gazi hücum iderek cümlesi de mecruhen avdet ittiler. Ba'dehu ümeradan Abdullah b.Cerir El-Beclî, Battal Gazi'nin mecruhen avdetini müteakip yaralı olduğu halde bir daha hücum idüb pekçok Müselmin şehid ve kendisi de mecruh olmakla İslam ordusu içinde hayret ziyadeleşti. Herkesde dönmek fikri kuvvet bulmaya başladı. Bu hali müşahede iden Eminü'l-ganayim (Recai b.Huyut) gayet ateşli bir nutuk irad ve mücahidan-ı İslamı teşci' itmesi üzerine ümeradan (Sahan b.Yezîd El-Selmî) mecruh iken dayanamayub şiddetli bir hücum daha icra idilse de pek çok Müselmin ile beraber şehid olduğuna binaen Eminü'l-ganayim Recai b.Huyut, idare-i askeriyeyi deruhde idüb Rumlar üzerine arslan gibi bir savlet itmiş, Karaman Dağı'ndan aşağı inüb Rumların kalbgahına kadar girmiştir. Emîr Recai'nin etrafını Rumların ihata itmeleri, müşarünileyhin şehid olduğunu zannettirmekle mücahidan-ı İslam ric'at ve inhizam göstermiş iken ümeradan Mehmed b. Abdülaziz ve müteakiben İslam serdarı Emîr Mesleme ve Battal Gazi yaralı oldukları halde gazanferane birer hücum ile ric'at itmiş olan mücahidanı iade idebilmişlerdir. Emîr Meslemenin bir taraftan ateşli nutuklar iradıyla mücahidleri teşci' ve diğer taraftan yalnız zafer niday-ı şeci'ânesiyle kükremiş arslan gibi mükerreren hücum itmesi, asakir-i İslamın kuvvet-i kalbiyelerini tezyîd, hamle-i fedakaranelerini teşdid itmekle Rumlar fena halde bozulmuş, Battal Gazi'de münhezm olan Rum ordusunun içerisine girüb at üzerinde kumanda iden Patrik Agriton üzerine bir kılıç hamlesiyle atından düşürmüş, başını kesüb İslam ordusunun içerisine atmışdır. Mücahidan-ı İslam Agriton'un kesik başını gördüklerini müteakib(Allahuekber) nidasıyla bütün Mesihiye-Amasya'nın cibal-i şâhikasını inleterek birden hücum ve Rumları tarumar ve muzafferen Harşine Vadisi'ne duhul itmekle kal'ası halkı istiman itdiler." 104 Taberi (Taberi, Tarih-i Taberi, Beyrut, 1987, s.612)'deki kayıtta H.113 yılında Battal Gazi'nin savaşları esnasında savaş arkadaşı Buht oğlu Abdülvahhab'ın da bu savaşta ve bu tarihte öldüğü kaydı bulunmaktadır. 105 (Taberi, Tarih-i Taberi, Beyrut, 1987, s.612, 613, 614) 285 106 Bu konuda Kâtip Çelebi (Cihannüma, Müteferrika Baskısı, 1729, s.642)'deki kayıt şöyledir; "Naklolunur ki, Mesleme b. Abdülmelik İstanbul'u muhasara eyledikde, Battal Gazi askerde bile idi. Mesleme fethedemeyip döner oldukda, İstanbul'u görmedikçe gitmem deyu yemin etmişti. Şehrin bir kapısını açıp ancak Mesleme'yi şehre aldılar ve çâk Ayasofya'ya kadar gelip, at ile içine giripbadehu kalkıp Şam'a gitti. Ol esnada kapuda Battal Gazi mızrağına dayanup at üzerinde durdu ki, Mesleme'yi yalnız avlayup küffar bir zarar eriştirmeyeler." 107 A.Y.Ocak, "Battal Gazi", TDİA, C.V, İstanbul,1992, s. (Ocak 1992: 204) 108 Bu kaynaklar menkıbevî bilgilerle iç içe girmiş olup, ayrıca Battal Gazinin de bir Anadolu Müslüman Türk savaşçısı olduğundan hareketle kaleme alınmışlardır. Bu tarz yaklaşımı Evliya Çelebi (Evliya Çelebi, Seyahatname, 1982-1983, s.18,71) ve Mustafa Alî, (Mustafa Alî, Mirkatü'l-Cihad, Topkapı Sarayı, No: 364.vrk., s.10 b)'de de görmek mümkündür. 109 Battal Gazi'nin yaşamı ve ölümü menkıbevî bilgilerle o denli iç içe girmiştir ki, bunun en güzel örneğini günümüz araştırmacılarından F. Çelikkanat (F. Çelikkanat, Eskişehir, Eskişehir, 1990, s.97) da görmek mümkündür. Müellif kendisini menkıbelerle o denli iç içe sokarak, ölüm tarihi bile şüpheli olan Battal Gazi için bir de doğum tarihi vermektedir. 740 tarihini ölüm tarihi olarak tesbitten başka "M.674-680 yıllarında Malatya'da doğmuştur" demektedir. Yine rivayet ve menkıbeler içindeki bilgilerden derlediği ölüm yeri ve olayı hakkındaki görüşlerini de şöyle özetliyor; " 740 yılında bugünkü Üç Tepeler yöresinde, eski adıyla Akroyon kenti yakınlarında eski Nakolyo Kralının kızı tarafından atılan ve kendisine gelen sapan taşı ile şehit edilmiştir." Yukarıdaki bütün görüşler menkıbevi görüşler olmasının yanında yer adları da hatalıdır. F.Çelikkanat'ın "Üç Tepeler" adı ile andığı yer, hemen hemen bütün kaynaklarda Üçler Tepesi olarak geçmekte, ayrıca burası "Yöre" değil bir mevkidir. Bununla birlikte "Akroyon Kenti" diye bir kent tarihte hiç olmamıştır. Kasdedilen yer herhalde "Akroinon Bölgesi" veya "Akroinon Mevkii" olacaktır. 110 İbn Asakir (Abdullah b. Mehmed-Abdurrahman b. İlgaz (Abdullah b. Mehmed-Abdurrahman b. İlgaz, Tarih-i Dımaşk, C.I, Beyrut, 1988, s.140,141)'in ölüm olayı hakkındaki rivayeti şöyledir; " Rahmetli Battal öldüğü yıl hacca gitmişti. Kendisine açılan savaşlardan dolayı hacca daha önceden gelemediğini bildirdi. Yüce Allah'tan hac ve şehitlik mertebesini dilemiş, Allah'ta hacılığı kendisine nasip etmiştir. Yine hac sırasında Allah'tan şehit olmasını diliyordu. Nitekim hac mevsimi bitip evine 286 döndüğünde, o yıl içerisinde çıkan savaşa gitti ve şehit oldu. Bu savaşta Rum askerlerinin komutanı Leon yüz bin kişilik kuvvetle yola çıkmıştı. Battal, Şubeyb oğlu Malik'e, Hişam oğlu Süleyman gelene kadar bazı Rum şehirlerinin alınıp orada korunmasını emretmişti. Şubeyb oğlu Malik bu emre itaat etmedi. Bu durumda Leon ile karşılaştık. Malik ve arkasından giden cemaatı öldürüldüler. Geriye kalanlar Battal'ın etrafında toplandılar ve O'nun ismini zikretmeye başladılar. Bunu duyan Rum atlıları Battal'a saldırmaya başladılar. Tâ ki mızraklarıyla atından düşürene kadar. Savaş ertesi gün güneş doğana kadar sürmüştü. Rum komutanı atından indi ve mağara hazırlattı. Rahip ve piskoposlarını istedi. Rahip ve piskoposlar hemen gelmişlerdi. Leon, rahip ve piskoposlar Müslümanları yendikleri için çok sevinçliydiler. Leon ellerini havaya kaldırdı ve geriye kalanların azlığını görüp 'Ey genç! De ki, kılınçlar kalksın ve geriye kalan kavim Tanrı'ya bırakılsın. Bizler de kampımıza, ülkemize dönelim ve onları koruyalım.' Böylece Leon geriye kalan ordusuyla kampına döndü. Battal emrederek: 'Ey insanlar, Sinade'ye yürüyün, içeriye girin ve onunla korunun' dedi. Ayrıca önde ve arkada adam bulunmasını, ayakta durabilenlerin haricinde yaralı veya zayıf hiç kimse bırakılmamasını emretti. Öndekilere de şöyle söylemesini emretti: 'Ey insanlar, Battal'a yetişin, kendisi öndedir, size yolu gösteriyor, Sinade'de evinizi hazırlıyor.' Bunu duyan destekçiler yürüdüler ve sabah olmadan Sinade'ye girdiler. Ama bu arada Battal'ın da yokluğunu farketmemişlerdi. Amaçları Sinade'yi almak ve korumaktı. Amaçları doğrultusunda Sinade alındı ve savunması güçlendirildi. Bu arada Leon, ordusuyla Sinade'ye, savaş alanına geldiğinde Battal ve O'nun yanında kalanlar hariç Sinadeye varmışlardı. Ama Leon Battal'ı istiyordu. Bir süre sonra Battal, Leon'un önüne getirildi. Leon: 'Ebu Yahya, ne düşünüyorsun şimdi? dedi. Battal: 'Düşündüğüm yok. Kahramanlar öldürdüğü gibi ölebilir de' diyerek cevap verdi. Leon doktorları çağırarak Battal'ın yaralarına bakmaları için emir verdi. Fakat Battal, ağır yaralıydı. Leon, Battal'a son isteğini sordu. Battal:'Bir isteğim var. Benimle dayananlar ve elinizdeki Müslüman esirlere kefenimi yapmaya, bana namaz kılmaya ve beni gömmek için müsaade ediniz. Benimle dayananları serbest bırakınız' dedi. " 111 Bu bilgiyi F.W.Hasluck (F.W.Hasluck, "Graves of the Arabs ın Asia Minor", Bulletin of the British School at Athens, C.XIX, 1912-1913, s.187); M.Canard (M. Canard "Al Battal", Encyclopedie de I'İslam, Leiden, 1971, C.II, s.1136); P.N.Boratav (P.N.Boratav "Battal", İ.A., C.II, İstanbul, 1993, s.344)'da doğrulamakta ve katıldığı son akının 740 yılında olduğunu belirterek 287 Afyonkarahisar yakınlarındaki (Akroenos) mevkiinde yaşamını yitirdiğini kaydetmektedirler. Ancak F.W.Hasluck (F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98); Topoğrafik zorluklar bertaraf edilmiş olsa bile mezarın Akroenos muharebesi ile Alâüddin'in saltanatı arasındaki tarihinde meydana gelen aralığı kapatmanın mümkün olmadığını da belirtiyor. Bunların tam aksine K.Wulzinger'in belirttiğine göre; bilinmeyen sebeplerle Seyyid Battal Gazi'nin aynı adı taşıyan bölgede gömülü olmadığı gibi şehit düşmediği görüşünü savunan A. D. Mordtmann Nakoleia, bugünkü Seyitgazi'nin eski isminin Akroenus olduğu açıklamasına uymaktadır. Fakat Akroneus çürütülmez bir suretle o zamandan bu yana Afyonkarahisar'la özdeşleştirilmektedir. (K.Wulzinger, Dreı Bektaschı - Klöster Phrigiens, Berlin, 1913, s.7). Theopanes'in yazdığı gibiBattal Akroenos'ta bir savaşta ölmüş olsa da; buna rağmen Seyitgazi' ye ortalama 100 km. uzaklıkta gömülmüş olabilir. Arta kalan da yukarıdakilerin tahminler içinde yapılması ve mezarın, insanların saygısının ilhamıyla yakınlık gösterilerek yapılmış olması gerekir. Mezar monumentinin kurucusu olarak Türk coğrafyacıları tarafından yukarıdaki anlatımla özdeşleşen, Konya'da, Sultan Alâeddin’in annesi belirtilmektedir.(K.Wulzinger, Dreı Bektaschı-Klöster Phrigiens, Berlin, 1913, s. 7). 112 Abdullah b.Mehmed-Abdurrahman b. İlgaz (Abdullah b. Mehmed-Abdurrahman b. İlgaz, Tarih-i Dımaşk, C.I, Beyrut, 1988, s.141)'da İbn Asakir'in tesbitleri ilginçtir; " El-Musenne oğlu Muammer Ebu Ubeyde şöyle zikretti; Rumlar Battal'ı 112'de öldürmüşlerdir. Ebu Hassan El-Ziyâdî de şöyle zikretti; Battal 113'de ölmüştür. Halife de şöyle demiştir; Rum topraklarında 121'de öldürülmüştür. Allah Rahmet Eylesin." Teophanes (Teophanes, Cf. Les Travaux de E.W Broks, The Sources of Teophanes and the Syciac Chronicles, Dans Byzantinische Zeitschrift, t.XV, 1906, s.578-587)'de Taberi ve İbn Kesir'e katılarak ölümü tarihini 740 olarak vermektedir. 113 Ocak 1992: 204. 114 F.W.Hasluck, Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928, s.90-98) 288 115 P.N.Boratav (P.N.Boratav, "Battal" Mad., İ.A., MEB Yay., M.E.Basımevi, C.II, İstanbul, 1993, s.344, 345)'da "740" tarihine katılmakta ve; "Herhalde bu Arap kumandanı Abd Allah AlBattal, Emevi ordularının (717-740) yılları arasında Rum seferlerinde bulunmuş ve 122(740)'de, bugünkü Afyonkarahisar yakınlarında bulunan eski Akroinon mevkiinde meydana gelen büyük muharebede öldürülmüştür"demektedir. Ayrıca O. Turan (O. Turan, Selçuklular ve İslamiyet, İstanbul, 1971, s.130)' da eserinde; Battal Gazi'nin Emevî halifesi Hişam zamanında M.740 yılında şehid olduğunu kaydetmektedir. 116 H. Köksal (H. Köksal, Battalnamelerde Tip ve Motif Yapısı, Ankara, 1984, s.38) eserinde; "Battal Gazi 740 yılında Afyonkarahisar yakınlarındaki Akroinon (Bugünkü Seyitgazi ilçesi) denilen yerde yapılan savaşta şehit düşmüştür" demektedir. H.Köksal'daki yanlış bilgi; Akronion bölgesinin bugünkü Seyitgazi ilçesini oluşturduğunu göstermesidir. Akronion, bugünkü Seyitgazi ilçesi değil, Afyonkarahisar ile Seyitgazi arasında kalan bir bölgede yeralmaktadır. Bugünkü bilimsel araştırmalar bile tam olarak Akronion'un nereleri kapsadığını daha kanıtlayamamıştır. 117 J. Welhausen, Arap Devleti ve Sukûtu, Çev: F. Işıltan, A.Ü. İlahiyat Fak. Yay., Ankara, 1963, s.161 118 M.Önder (M. Önder, Şehirden Şehire, (Efsaneler, Destanlar, Hikayeler), Yapı ve Kredi Bankası Kültür Yay., İstanbul, 1972, s.190)'de 740 tarihini vermekle birlikte hemen hemen bütün kaynaklarda görülen yer isimlerinin birbirine uymama geleneğine uyarak, Battal Gazi'nin şehid olduğu mevkiye "Akroiyon" demektedir.Ayrıca S.Arısoy (S.Arısoy, "Seyyit Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.23)'da Battal Gazi'nin şehid olduğu yeri (yanlış bir yazılım olarak) Akroinan olarak belirtmektedir. 119 J.Wellhausen (J. Wellhausen, Arap Devleti ve Sükutu, Çev.: F. Işıltan, A.Ü. İlahiyat Fak. Yay., Ankara, 1963, s.161) eserinde olayları ve Battal Gazi'nin ölüm olayını şöyle zikretmektedir; " 118-119 / 736-737 yıllarındaki savaşların baş kahramanı olarak rivayette ve efsanede El-Battal görünmektedir. Bu yıllardaki savaşlarda büyük gayretler sarfedildi. Filvaki kış aylarında elde tutulması pek mümkün olmayan bir kaç şehir ve kalenin fethi müyesser oldu. Fakat Rumlar başarısızca mukavemet etmediler.122/740 yılında "Phrygia"daki "Akroinos" yanında bir Arap ordusunu imha ettiler. Bu arada Battal Gazi de burada şehid oldu." 289 120 İ. Ünver Nasrattınoğlu, " Seyyit Battal Gazi Efsanesinin Afyonkarahisar Varyantı ", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.86. 121 Battal Gazi'nin yaşamı, savaşları ve ölümü konusunda genel ansiklopedik bilgiler için bkz. (Küçük Hayat Ansiklopedisi, Hayat Yay., İstanbul, 1968, s.156; Türk Ansiklopedisi, C.V, İstanbul., 1967, s.41.; İ.A., C.II, M.E.Basımevi, İstanbul, 1961, 344; Meydan Larousse, C.II, İstanbul, 1969, s.208). 122 M.F.Köprülü, Osmanlı Devletinin Kuruluşu, TTK Yay., Ankara, 1991, s.79, 80. 123 A.Y.Ocak, " Anadolu'da XIII-XV. Yüzyıda Müslim-Gayr-ı Müslim Dini Etkileşimler ve Saint Georges (Aya Yorgi-Hagios Georgios) Kültü ", X. Türk Tarih Kongresi, Ankara, 1991, s.963. 124 Y.Ocak, " Anadolu'da XIII-XV.............., s.964. 125 "...Emîr Cafer kim Seyyid Battaldır. Narunurreşid O'nu 170 bin asker ile İstanbul üzerine öncü gönderip Battal Gazi Rum'a giderken Harunurreşid de ardçı olarak konakları aştı. İstanbul'un boğazını alıp, gelen geçen gemileri yakalayıp, cümle asker ile karşı İstanbul'a geçip, dört bir yanını yağma ve talan etti. Böylece kuşatmaya alınan İstanbul'da kalan kâfirler açlıktan aman ile taşra çıkınca Harun, küffara asla aman vermeyip, Seyyid Battal Gazi bunlara bir kılıç üşürdü kim yine kâfirin tarihçesinin dediğine göre üç kere yüz bin kâfir kılıçtan geçirildi. 70 bin esir nice kişi, can tutsak olub İslam askeri tok toyumdan bunları taşıyamaz hale gelince bin parça gemiye yüklediler ve İskenderun'a gönderdiler." (Evliya Çelebi, Seyahatname, (Giriş), Haz. İ.Parmazsızoğlu, Kültür ve Turizm Bak. Yay., Ankara, 1983, s.71); " Buht oğlu Abdülvahhab öldüğünde Battal ile birlikte Rum topraklarındaydı. Ömer oğlu Muhammed, Ömer oğlu Abdülaziz'den duyduğuna göre şöyle söylemişti; Buht oğlu Abdülvahhab 113 yılında Battal ile birlikte savaşmıştı. Battal'ın karşısındaki insanlar korkudan kaçıp dağılıyorlardı." (Taberi, Tarih-i Taberi, Beyrut, 1987, s.612). " Ebu Mervan şöyle dedi, Battal'ın şöyle dediğini duydum; ... Patrik ve kervanına hücum ettim. Arkadaşları Patrikten ayrıldı. Böylece Patriği öldürdüm. Arkadaşlarını da öldürmek istedim fakat onlar kaçtılar. Atını ve Patriğin kellesini aldım, manastıra döndüm. Patriğin kellesini manastıra attım." (Abdullah b. Mehmed-Abdurrahman b. İlgaz, Tarih-i Dımaşk, Beyrut, 1988, s.137-139). 126 "Ben bir gece bölük ile köye çıktık. Arkadaşlarıma dedim: Atlarınızın bağlarını bırakın, hiç kimseyi öldürerek veya söverek harekete geçirmeyin. Tâ ki köyün içine girene kadar. Çünkü hepsi 290 uykudadırlar. Böylece askerler köye dağıldılar. Ben ve bazı arkadaşlarım kandil yanan bir eve girdik. İçeride kadın ve küçük bir oğlu vardı. Kadın oğlu ağladığı için susturmaya çalışıyor, 'sus, yoksa seni Battal'a veririm, seni götürür' diyordu. Oğlunu yatağından aldı, sonra bana 'Tut ya Battal' dedi ve ben de çocuğu aldım." (Abdullah b.Mehmed-Abdurrahman b.İlgaz, Tarih-i Dımaşk, C.I, Beyrut, 1988, s.137). 127 A. A. Vasiliev (Hıstory of the Byzantine Empire, Madıson Wısconsın, 1952, s.302); eserinde, Battalnamenin temelini oluşturan tarihsel ve kültürel dokunun tamamen Araplardan alınma olmadığını vurgulamaktadır. Bunun için de;" VII.-IX. yüzyıllarda Anadolu'da Bizans ve Ermeni beyliklerini haraca bağlayan Abbasi ordularının kumandanlarının da Türk asıllı olduklarını düşünürsek, Battal Gazi destanında anlatılan olayların bir kısmının Türklere ait olabileceği mantığı da ortaya çıkmaktadır" demektedir. 128 (Ocak 1992: 204,205) 129 Seyyid Battal Gazi'nin yerel hikâyesi 1071'den sonra Türklerin Anadolu'ya yerleşmeleri ile birlikte Türk destanları ile karışmış ve bütünleşmiş olmalıdır. Bu bütünleşmenin 1102 yılında Malatya'yı alan Danişmendliler tarafından gerçekleştirildiği de genel kanıyı oluşturmaktadır (P.N.Boratav, "Battal", İ.A., MEB Yay., M.E.Basımevi, CII, İstanbul, 1993, s.344-351; İ.Melikoff, "Al-Battal", Encyclopedie de I'İslam, C.II, Leiden, 1971, s.1137). İ. A. Sarar, ("Edebiyatımızda Seyyit Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977 Bildiriler, Eskişehir, s.99) makalesinde; Malatya ve çevresinde Türkmen aşiretlerinden, Eskişehir Seyyid Battal Gazi ve yöresindeki Türkmen aşiretlerinden, kendilerine Abdallar diye ad takmış olan kabilelerden elde ettiğini söylediği bilgilere göre; ilk Türkçe Battal romanı bu havalilerden, halk arasında derlenmiş, yüzyıllardan bu yana söylenmiş Seyyid Battal Gazi'nin menkıbevî yaşantısından faydalanarak hazırlanmış, destan parçalarını kapsadığını söylemektedir. 130 Claude Cahen, Osmanlılardan Önce Anadolu'da Türkler, Çev.: Y.Moran, E Yay., İstanbul, 1979, s.96. 131 İ.Melikoff, La Geste de Melik Danişmend, C. I-II, Paris, 1960, s.1137.; Ayrıca bu Battalnameler içinde güzel örneklerden biri de XVII. yüzyıla ait olduğunu tahmin ettiğimiz bir yazma nüshadır. Şücaeddin Veli Külliyesi dedesi Nevzat Dede'nin elinde bulunan bu yazma nüshanın 291 Seyitgazi bölgesinde ortaya çıkması, Battalname için olduğu kadar yöre için de önemli bilgiler içermektedir. Bu açıdan bu Battalnamenin bilimsel olarak incelenmesi gerekmektedir. 132 İ. Ünver Nasrattınoğlu ( "Seyyit Battal Gazi Efsanesinin Afyonkarahisar Varyantı ", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.88-90) Afyonkarahisar'a özgü Battalname den şu örnekleri vermektedir;" Bizans İmparatoru Leon'un dayısı Todori ile Battal Gazi Malatya'da karşılaşmışlar, Battal Todori'yi mağlup etmiş, ama O'nun Müslüman olmasını şart koşarak canını bağışlamış. Todori'nin Müslümanlığı kabul etmesi üzerine Battal Gazi O'na Ahmed Turanî adını vermiş. Bundan sonra Battal'la Turanî ölünceye dek beraber olmuşlar. Bu iki arkadaş birlikte İstanbul'a giderek Bizans İmparatorlarını tahttan indirmişler. Battal Gazi ile Ahmed Turanî o zaman Bizans İmparatorluğunun en önemli, müstahkem mevkilerinden biri olan Afyonkarahisar kalesini ele geçirmeye karar vermişler. Ahmet turani yanındaki bir kaç askerle kaleyi ön taraftan kuşatmış. Battal Gazi'de Hisarardı denilen yerden kuşatmayı tamamlamış. Kalenin yapısı çok sağlam olduğu için zapdedilme imkânı hemen hemen yok gibiymiş. Ama Battal Gazi ve arkadaşlarının kuşatma harekâtı üzerine kale kumandanı Bizans İmparatorundan yardım istemiş. İmparator yüzbin kişilik bir orduyu hemen yola çıkarmış. Bizans İmparatorunun Afyonkarahisar'a gönderdiği ordu yol ala dursun, Battal Gazi arkadan, Ahmed Turanî önden devamlı olarak kaleye hücum ediyorlarmış. Öte yandan kale komutanının kızı Battal’ın kahramanlıklarını duymuş ve ona gizliden gizliye âşık olmuş. O sebeple Battal'ın ölmemesi için dua eder dururmuş. Derken, yüzbin kişilik Bizans ordusu Gazlıgöl önlerinde görülmüş. Kaledeki Bizans askerleri yardımcı kuvvetleri görmüşler ve Battal Gazi ve arkadaşlarını oyalamaya başlamışlar. Devamlı savaşmaktan yorgun düşen Battal Gazi, bir süre dinlenmek amacıyla kalenin yan tarafındaki Yumaklık denilen Beşparmak altının üst tarafındaki çimenlik üzerine uzanmış ve uykuya dalmış. Battal'a âşık olan kale kumandanının kızı yüzbin kişilik Bizans kuvvetini görmüş. Battal'a durumu bildirebilmek için bir kâğıda Bizans ordusunun Afyonkarahisar kalesine yaklaşmakta olduğunu, tedbir almasını yazarak bir küçük taşa bağlamış ve Battal'ın üzerine atmış. Ne var ki bu taş Battal'ın kulaktozuna değmiş ve Battal bir an çırpınıp ruhunu teslim etmiş. Battal'ın yanına giden Kale kumandanının kızı Battal'ın öldüğünü görünce, babasının kendine verdiği zehirli hençeri kendisine saplayarak orada ölmüş. Ahmed Turanî’nin kabri 292 Afyonkarahisar kalesinin eteklerinde, Selçuklu yapısı Ulu Camiinin karşısındadır. Ancak, savaş sonrası esen çok şiddetli fırtına ve ardından gelen seller Battal Gazi ile sevgilisini bulundukları yerden alarak başka diyarlara götürmüş. İşte bu diyar Seyitgazi’dir." Battal Gazi menkıbelerinde kadın kahramanlara sıkça rastlanmaktadır. Bu menkıbelerde; kadın kahramanlar Battal Gazi'ye veya onun arkadaşlarına savaş ve kuşatmalarda onlara yardım etmektedirler. Ancak bunların sayesinde zorluk çekilmeden kalelere girilmekte, esir düşmüş İslam savaşçıları (Dede Korkut'da Parasar'ın Bayburd Hisarı'ndan Bey Böğrek'in kurtuluşu gibi) bunlar sayesinde özgürlüklerine kavuşturulmakta, sonunda din değiştirip, âşık oldukları İslam kahramanlarıyla evlenmektedirler. Bunlara en iyi örnek yukarıda zikretteğimiz Battal'a âşık olan Elenora, Battal Gazi'nin kayser kızı Kitayun'a âşık olması, Battal Gazi'nin Malatya emîri Ömer'in kızını istemesi vb. gibi olaylar sıkça işlenen kadın kahramanlar olgusunu kuvvetlendirmektedir. Ayrıca burada bir de iki tip kadın modeli ortaya çıkmaktadır; birincisi, erkekden ayrı bir dünyada, ayrı bir düzen içinde yaşayan İslam kadını, ikincisi ise epik-feodal düzenin özelliklerini taşıyan şövalye kadın tipidir (Tahir Alangu, "Ortazaman Anadolu Komşu Milletlerinin Eposlarında Kadın Kahramanlar", Türk Dili, C.II, Ankara, 1953, s.146,147). 133 Seyyid Battal Gazi'nin tarihsel karakteri (tartışmalı olarak) tamamen teolojik temelden ziyade, bir din savaşçısı olarak görülüp, kişisel özellikleri bunun üzerine temellendirilmiştir. Hâlbuki ona ne bir keramet ne de mucizeler gerçekleştirme gücü bağışlanmıştır. Ama bu insan kaynaklarda din savaşçılığının yanında, gerektiğinde ondan mucizeler beklenilen bir kişilik oluvermiştir. Seyyid Battal Gazi, başlangıçta bir "Velî" olarak kabul edilmemiş ise de "Velî" de olması gereken niteliklerin daha sonra ona atfedildiğini görmekteyiz. Anadolu evliyaları için bkz. A.Y.Ocak, Türk Halk İnançlarında ve Edebiyatında Evliya Menkıbeleri, Ankara, 1984. 134 F. W. Hasluck (Christianity and İslam Under the Sultans, vol: 2, Oxford, 1929, s.704-716) eserinde; menkıbevi bilgileri tarihsel veriler gibi gösterip, mezarın bulunuş öyküsünü tarihsel bir vakıa gibi zikretmektedir. Ona göre; Mesih'in kalesi, Rum Sultanı Alâeddin (1219-36) tarafından generali Hazarasp'a verilmiştir. Generalin çobanlarından Kutluca adındaki birisi kalenin karşısındaki tepede koyunlarını otlatırken, orada mucizevî bir ışık görür. Mucizeden haberdar kılınan Hazarasp, burada küçük bir şapel inşa ettirir ve bu şapel hac amacıyla ziyaret edilen bir yer olur. Peygamberin soyundan 293 gelen Alâeddin’in annesi Seyyid Battal Gazi'yi düşünde görünceye değin buranın Seyyid Battal Gazi ile bir ilgisi yoktur (Bu yargı da doğru olmasa gerek. Çünkü hemen hemen 50 yıl kadar önce bu bölgeyi ve Seyitgazi'yi gezerek izlenimlerini yazan Herevi, eserinde Seyyid Battal'ın mezarından bahsetmektedir). Annesi Alâeddin’e, ölümüyle yüz yüze geleceği Mesih'in kalesinin bulunduğu yerde bir anıt inşa ettirmesini sağlar. Alâeddin’in annesi, kaleye gider ve araştırma yapar. Başka bir görüntü (düş anlamında) ilk gördüğü düşü teyid eder. Bu görüntüye göre, toprak yarılır, bir kapı belirir, kapıdan yedi basamaklı bir yoldan geçer Arap savaşçının(Seyyid Gazi) silahlanmış bir halde önünde durduğunu görür. Alâeddin’in annesi, yeni keşfettiği aziz için bir anıt mezar yaptırır. Burada yaptırılan binayı takiben, Mihaloğulları ve Kanuni Sultan Süleyman büyük bir olasılıkla Bağdat'a giderken türbeyi ziyaret ettiği 1534 yılında kendisi tarafından eklemeler yaptırılmıştır(bu bilginin de kesin tarihsel kanıtları bulunmamaktadır). K. Wulzinger'de F. W. Hasluck'u doğrulayarak bu rivayetleri şöyle anlatmaktadır; "O vakit Peygamberin yüksek huzurundaki dişi zürriyetlerinden ve dini bütün bir kadın olan Sultan Hatun isimli Sultan Alâeddin’in annesi tesadüfen bir gece Seyyid Battal'ı rüyasında gördü ve Battal ona seslendi: "Ey yüce kadın, ben Rum'un devletine hâkim olan ve sonunda Kala-i Masiyye'de ölmüş bulunan Peygamberin şeriflerinden birisiyim. Gel ve üzerime(kalan parçalarımın üstüne) bir türbe yaptır." Sultan uyandığında ayağa kalktı ve Sultan Alâeddin’in yanına gitti ve hikâyeyi anlattı Sultanın emri ile devlet hazinesini açtırdı ve yüklerle develer koşuldu; ondan sonra Sultan Hatun bazı köleleri ve hizmetlileriyle oraya doğru hareket etti ve kendisine Kılıç Arslan isimli bir vezir de eşlik etmişti. Günün birinde oraya ulaşmışlardı ve kalenin karşısına yakın bir tarlanın üzerinde konaklamışlardı. Sultanın emriyle oraya bir kervansaray yapılmış ve bir köy kurulmuştu ve oraya bugünde olduğu gibi Şeşenkuç denmişti. Hazarasp bunu öğrendiğinde alıp onu kaleye getirmiş, orada ağırlamış ve: "Buraya geliş sebebin nedir, burada ne işin var ?" diye sormuştu. Sultan cevap vermiş: "Ey Hazarasp, kalenin yakınında bir ziyaretgâh varmıdır?" Hazarasp cevap vermiş: "Benim Kutluca isminde bir çobanım var; kalenin karşısındaki tepede koyunlarını otlatırken parlak bir ışık görmüş ve ışığın kuvvetinden neredeyse aklını kaybetmişti. Kendinden geçmiş ve buna anlam veremiyor. Aynı yerde koyunlar da toplanmış ve durmuşlardı. Bunun hakkında haber aldım. Çobanın nasıl olduğunu, gittim ve gördüm; bu yerin etrafına bir ibadet evi yaptırdım ve bu gün orası bir ziyaretgâhtır."... 294 "Sultanın emriyle oraya taş ustaları ve duvarcılar getirilmişti. Sultan Seyyid'in geriye kalanların üzerine bir türbe inşa edilmişti, kendisi için de bir türbe inşa ettirmişti, aynı şekilde bir cami ve bir tekke de yaptırdı, burası için köyler kurdu ve onlar için eğitilmiş dervişler getirtti." (K. Wulzinger, Dreı Bektaschı - Klöster Phrigiens, Berlin, 1913,s.6). 135 Danişmend 1971: 28 136 K. Wulzinger'e göre burası Aslında bir Atryum "avlu" idi. 137 K. Wulzinger, Drei Bektaschi - Klöster Phrigiens, Berlin, 1913, s.6. 138 Ocak 1992: 187,188 139 Ocak 1992: 187,188 140 Ocak 1992: 187,188 141 Cahit Öztelli, ("Seyyid Battal Gazi Romanı Üzerine Düşünceler", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.94) menakıbevî eserlerin tahlilini içeren kısa makalesinde; Battal Gazi'yi Ahilerin, Bektaşilerin ve Alevilerin "Pîr" olarak tanıdıklarını belirtmektedir. 142 Ocak 1992: 204,205 143 F. W. Hasluck, M. A. Christianity and İslam Under the Sultans, vol: 2, Oxford, 1929, s.704716 144 Ocak 1992: 204-205 145 İ. Melikoff, La Geste de Melik Danişmend, C. I-II, Paris, 1960, s.7. 146 Müjgan Cunbur, "Danişmendname ve Saltuknameye Göre Seyyid Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir, s.48. 147 Müneccimbaşı(Tarih-i Umumi Sahaifü'l-Ahbar, C.I, Beyrut, 1983, s.801-814) tarihinde; H.113 yılı olayları arasında Battal Gazi'nin bulunduğu muharebeler ve Abdülvahhab'ın öldürülmesi olayı, aynen İbn Kesir'de anlatıldığı gibi nakledilir. Ayrıca, Battal Gazi'nin H.122 yılında şehid edildiği ve İbn Kesir'deki buna ait iki menkıbe de olduğu gibi kaydedilmiştir. 148 P. N. Boratav, "Battal", İ. A., C.II, İstanbul, 1993, s.345-346. 149 Türk edebiyatında destani romanlara ait geniş bilgi için bkz.: M.F.Köprülü, Türk Edebiyatı Tarihi, s.254-258; Alessio Bombaci, Histoire de la Littérature Turque, Çev.: I.Melikoff, Paris, 1968, 295 s.259-265; I. Melikoff, La Geste de Melik Danişmend, Paris, 1960, C.I, s.41-52; I.Melikoff, Abu Muslim, Le Porte-heche du Khorassan, Paris, 1962, s.29-43. 150 A. Y. Ocak, İslam-Türk İnançlarında Hızır Yahut Hızır-İlyas Kültü, Ankara, 1985, s.185) 151 "...ve cadular kalai beklerler. Nice kim yol aradı, çare idemedi. Andan mübarek yüzin yire sürüb niyaz eyledi. Ol dem Hızır Peygamber irişdi. Seyyide selam virdi ve eytdi; Ey ciger kûşem. Melul olma kim gerekir kim bu vilayet dahi senün kademinde açıla, müşerref ola didi. Andan Hızır Peygamber atından indi, Seyyid hazretini bindirdi ve yeşil kamçısını Seyyidin eline virdi ve eytdi; Ciger kuşem, atın başını şehre karşu tut, didi. Seyyid hazreti dahi eyle eyledi. At bir kez pervaz eyledi, şehrin üstüne kondu..." (Menakıb-ı Gazavat-ı Seyyid Battal Gazi, İstanbul, (Tarihsiz-Taşbasma), C.IV, s.26,27). 152 Destan, Battal Gazi etrafında yine Türklerin yarattığı Battal Gazi Destanının bir devamıdır. Danişmend Ahmed Gazi de Battal Gazi gibi merkezi Malatyada bulunan İslam gazilerinin ve Ahmed Gazi de Battal Gazi vasıtasıyla Hz.Peygamber soyuna bağlanmaktadır. Bununla birlikte o, Türk kahramanları gibi Harezmlilerin yadigârıdır. Danişmend, Peygamberin bir işareti ile Rum gazasına memur olur ( O.Turan, Selçuklular Zamanında Türkiye, Boğaziçi Yay., İstanbul, 1993, s.123; Ayrıca Bkz. Melikoff I., La Geste de Melik Danişmend Gazi, Paris, 1960, C.II ). 153 Bkz. Dede Korkut Kitabı, Yay.: Muharrem Ergin, Ankara,1964. 154 Saltukname, Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi, Hazine Kısmı, No: 1612; Eser ve müellif için bkz. A. Gölpınarlı A., Yunus Emre ve Tasavvuf, İstanbul 1961, s.33-41; İz Fahir, "Saltuk-name", VIII. Türk Tarih Kongresi Bildirileri, Ankara, 1981, C.II, s.971-977. 155 Bkz.Ögel Bahaeddin, Türk Mitolojisi, Ankara, 1971, C.I, s.495-539. 156 Özbek Halk Destanları Serisi, Alpamış, Nşr. Tura Mirzayev, Taşkent 1969; S.Chandra Sen Gupta, "Bir Orta Asya Özbek Türk Destanı: Alpamış, Menşei ve Versiyonları ", Çev.: Çiğdem Yıldırım, Türk Folklor Araştırmaları, (1982), Ankara, 1983, s.177-189. 157 Bkz. P.N.Boratav, Köroğlu Destanı, İstanbul, s.1931. 158 A.Y.Ocak, İslam-Türk İnançlarında Hızır Yahut Hızır-İlyas Kültü, Ankara, 1985, s.40. 159 A.Y.Ocak (A.Y.Ocak, "Sarı Saltuk ve Saltukname", Türk Kültürü, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay., S.195, Yıl XVII, Ocak 1979, s.273-275) eserinde; Saltuknamede işlenen temalarla, özellikle Sarı Saltuk tipolojisiyle, Battal Gazi'nin diğer edebi ürünleri arasında bir benzerliğin olduğu 296 açıklanmaktadır. Şöyle ki; "Sarı Saltuk, Battal gibi kâfirlere karşı cihad göreviyle mükelleftir. Asıl adının Şerif Hızır olduğu bildirilmekle beraber, Seyyid Şerif, Şerif Gazi, Sultan Baba, Sarı Saltıh, Saltıh-ı Rumi ve Saltıh Gazi gibi değişik isim ve lakaplarla anılır. Ömrü daima kâfirlerle cenk ederek geçen Sarı Saltuk, onları ya Müslümanlığa sokar veya Müslümanlığı kabul etmedikleri takdirde onları öldürür. Müslüman ettiği kâfirlerle oturup yüksek bir âlim kimliğiyle İslamiyetin esaslarını ve değişik yönlerini onlara açıklar. Herhangi bir Hırıstiyan ülkesini fethedeceği zaman oranın kıyafetine bürünür ve dilini mükemmel bir şekilde konuşur. Saltuknamede asıl dikkati çeken nokta, Saru Saltuk'un genellikle rahip kılığında dolaşmasıdır. O, bu kılıkla manastırlara girer, rahip ve keşişlerle Hırıstiyanlık üzerine tartışır, hatta onları hayran bırakacak vaazlar verir ve İncil okur. Saru Saltuk, aynı zamanda büyük bir velîdir. Birçok kerametler gösterir. Fakat bunlar düşmanları ve rakipleri tarafından sihirbazlık, büyücülük diye kabul edilir. Onu cadularla işbirliği yapmakla suçlarlar. O da tıpkı 'öteki Türkler gibi' sihir bilir. Hacı Bektaş-ı Velî, Fakih Ahmed, Seyyid Mahmud-u Hayrânî ve Ahi Evran gibi birçok ünlü evliya ile yakından dostluğu vardır." demektedir. Bundan başka, H.Ethé, bu menkıbeyi Almancaya tercüme etmiştir (Die Fahrten des Sajjid Batthal, Leipzig, 1871). Ayrıca, Ethé, eserinin genel muhtevasında O'nu bir Osmanlı kahramanı olarak görür ve kişiliğinin Hırıstiyanlığa karşı savaşan bir Müslüman olarak ortaya çıktığını vurgular. Ayrıca, Georg Husing (Zur Rostahmsage, Sajjid Batthal, Leipzig, 1913)'in eseri de dikkate değerdir; bununla beraber, bütün bu araştırmalara rağmen, bu olay derinlemesine bilimsel anlamda incelenmemiştir. Ayrıca M.F.Köprülü (M.F.Köprülü, "Abdal" Mad., Türk Halk Edebiyatı Ansiklopedisi, İstanbul, 1935)'nün verdiği bilgiler de son derece önemlidir. 160 Kavramsal anlamda Battalnamenin anlamını yorumlayan F.Çelikkanat (Eskişehir, Eskişehir, 1990, s. 96) eserinde; M.Canard'ın bu konudaki yorumunu şöyle kaydetmektedir; " Roman, ana çizgileri ile XI. yüzyılda oluşmuş ehl-i salip savaşlarının başkahramanı Seyyid Battal Gazi'yi alarak, Battal Gazi'nin savaşlarının, cengâverliklerinin, akla hayale sığmayan atılımlarının gerçek panoroması demektir." 161 F.Çelikkanat (Eskişehir, Eskişehir, 1990, s. 96), romanın zaman bakımından tarihinin saptanması konusunda; yazıldığı dönemin Osmanlı dönemi olmadığını, daha çok Selçuklular 297 zamanına ait olduğunu ve bu yargıya da romandaki anlatımlardan ulaşılabileceğini belirtmekte ve gerçek bir tarih vermek istendiğinde bu tarihin XII. yüzyıl olması gerektiğini belirtiyor. 162 Şükrü Baba'nın anlatımına göre; “...Halk arasında meşhur olduğu üzere Seyyid Battal Gazi hemşire-zadesini Malatya emiri Ömer b.Nu'man b.Ziyad b.Ömer b.Mu'dî'ye vermiş ve bu izdivaçdan Nâzırü'l-Cemal adlı bir kız dünyaya gelmişti. Bu kişi ile Türkmen beylerinden Ali b. Mızrab evlenmiş ve bunun ürünü olarak Melik Danişmend doğmuşdur. Melik Danişmend Abbasi ordularının düzenledikleri seferlere katılarak yararlıklar göstermiş ve birhayli ün kazanmıştı. Seyyid Battal Gazi gibi bir mücahid kişiyle olan ilişkisi, gazalarda görülen yeterliliği sebebiyle Hulefay-ı Abbasiye'den Kâim Biemrillah'dan 450 tarihlerine doğru Diyâr-ı Rum'a gaza için izin almış ve başına topladığı bir ordu ile zabtettiği yerlerde lakabına mensub olan Devlet-i Danişmendiyenin esasını kurmuşdur. (Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s. 1-28). 466 tarihinde muskıt-ı re'si (bir kimsenin doğduğu yer) ve mukarrer-i askeriyesi olan Malatya'dan yirmibin kişilik bir ordu ile hareket edip, Sivas şehrini zapdedip kalesini ta'mir edip kendisine karargâh yaptı. Bu şekilde yerleşip esas beyliği kurduktan sonra Kengiri, Amasya, Çorum, Tokad, Osmancık, Kastamonu ve Niksar'ı fethetti ve Canik civarında (Halkenbed) denilen kaleyi kuşatma ile meşgul iken vefat etmiş ve Niksar'a defn edilmiştir. Yerine 477 senesinde oğlu Melik Gazi Mehmed Gümüştekin geçti. Türbesi Niksar'da ziyaretgâh oldu. Babasının vefatı ve kendi isteği üzerine Kâim Biemrillah tarafından babası gibi Diyar-ı Rum'a gazaya me'mur Serasker tayin edildiğinden Kutlanmış-zade Süleyman Bey'den alınan Kayseriye'yi karargah ve beylik merkezi yapıp, babası zamanında vezir ve müşaviri olan İltekin veya Ertevhî (Ertuhî)'nin oğlu Halfetî'yi kendisine vezir tayin ettikten sonra 500 tarihinde Malatya'yı istila etti.( Şükrü Baba, a.g.e., s. 1-28). Gümüştekin ünvanıyla bilinen Melik Gazi Mehmed, Seyitgazi Nahiyesi'nin Arabviran Karyesiyle Çukur Ağıl Karyesi arasında bulunan bir toprak kale civarında vefat ederek (529) buraya defnedildi (Şükrü, a.g.e., s. 1-28). Şemseddin Ahmed Danişmend b.Ali b.Mızrabü't-Türkmenî, Malatya emiri bulunan Ömer b. Nu'man b. Ziyâd'ın kızı Nâzırü'l-Cemal adlı kadından doğmuştur. Bu Nâzırü'l-Cemal, Seyyid Ca'fer İbn Sultan Hüseyin b. Rebi' b.Ali b.Abbasü'l-Malâtî adlı kişinin kız kardeşi yani Sultan Hüseyin b.Rebi' in kızı, Seyyidetü'şŞerifetü'l-Aleviyye'nin kızıdır. Fakat bazı tarih kitabları bu Meliki, Seyyid Battal Gazi'nin evladı; Seyyidetü'ş-Şerifetü'l-Aleviyye, Battal Gazi'nin kız kardeşi olup Malatya emiri Ömer b.Nu'man ile 298 izdivacından olan Nâzırü'l-Cemal Hatun'un semeresi olduğunu kaydetmektedirler (Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlhâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1334, s. 1-28). 163 İrene Melikoff (La Geste de Melik Danişmend, CI, Paris, 1960, Önsöz) eserinde; Danişmend destanının XIII. yüzyıl ortalarında kaleme alındığını ve Battalnâmenin de bu destandan önce kaleme alınmış olduğunu belirtir. 164 (Ocak 1992: 204,205) 165 Kaynaklarda adı sıkça geçen bir diğer Arap savaşçısı tarihi bir kahraman olan Abd-el-Vahab'dır. Hüseyin Gazi'nin babası olarak anılır. Mezarı Sivas'tadır. Arap vakanüvistlerine göre 730-731'de Roma topraklarında öldüğü söylenmektedir. Bütün bu kahramanların hemen hepsi, Seyyid Battal Gazi'nin söylencelerinde anılır. Abd-el Vahab, sürekli olarak bahsedilen bir kişidir (F.W.Hasluck, M. A. Christianity and İslam Under the Sultans, vol: 2, Oxford 1929, s.704-716). 166 P.N.Boratav ("Battal", İ.A., MEB Yay., M.E.Basımevi, CII, İstanbul, 1993, s. 349-351); İ.Melikoff ("Al-Battal", Encyclopedie de I'İslam, C.II, Leiden, 1971, s. 1137) eserlerinde; Battalnamenin ana bölümlerinin Haçlı Seferlerinden etkilendiğine inanıldığını ve özellikle Battal Gazi'nin mezarının bulunuşuyla ilgili yeni bölümün büyük bir olasılıkla XIII. yüzyıl Selçuklular zamanında eklenmiş olabileceğini belirtirler. Bunun yanında F.Çelikkanat (Eskişehir, Eskişehir, 1990, s. 96) eserinde; Battalnamenin sonlarına doğru Selçuklular tarafından Anadolunun nasıl kuşatıldığını, fethedilen yerleri, kahramanlıkları içeren bölümlerin olduğunu ve ayrıca Battal Gazi'nin mezarının bulunması olayı, Çoban Baba'nın kerametleri ve Ümmühan Hatun hakkındaki bilgilerin bulunduğunu kaydetmekte, bu bölümlerin de belki sonradan eklendiğini belirtmektedir. 167 (F.Çelikkanat, Eskişehir, Eskişehir, 1990, s. 96,97) eserinde; yukarıdaki bilgiye ek olarak İstanbul, Kız Kulesi, Bolu ve Seyitgazi ve çevresini de göstermektedir. 168 (Ocak 1992: 204,205) 169 Ömer Lütfi Barkan, "Vakıflar ve Temlikler I- İstila Devirlerinin Kolonizatör Türk Dervişleri ve Zaviyeler", VD, C. II, Ankara, 1942, s. 279-353.; A.Y.Ocak, "Zaviyeler", VD, C. XII, Ankara, 1978, s. 247-269. 170 (Ocak 1992: 204,205) 299 171 Battal Gazi ve Battalnâme ile ilgili ilk bilimsel araştırma ve Almanca çevirisi H. Ethé'nin iki ciltlik H. Ethé (Die Fahrten des Sajjid Batthal, Eın Alttürkis Wolks und Sitenroman, Leipzig, 1871)'nin eseridir. Onu Georg Husing (Zur Rostahmasage-Sajjid Battal, Leipzig, 1913)'in eseri takip etmiştir. Marius Canard'ın makaleleriyle beraber özellikle H.L.Fleischer ("Über den Türkischen Volksroman Siret-i Seijid Battal", Sächisichen Akademische, Leipzig, 1848, II, 35-41, 150-169)'in makalesi çok önemlidir. Bunlara ek olarak A.Y.Ocak'ın işaret ettiği gibi (Ocak 1992:206-208), özellikle Henri Grégoire'ın, Bizans halk romanı Digenis Akritas [Bizans sınırında bulunan sınır beyliklerinin savaşçılarına Akritoi denmektedir.Akritoi ünvanı Bizans destanı Digenis Akritas'dan alınmıştır (İ.Hami Danişmend, İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi, Batı Dillerinde Osmanlı Tarihleri, C. VI, Türkiye Yay., İstanbul, 1971, s. 21)] ile Battalnâme üzerine Byzantion dergisinin çeşitli sayılarında yayımladığı tarihî incelemeler ve karşılaştırmaları içeren makaleler kayda değer çalışmalardır. Battal Gazi'nin Türkçe Battalnâme'den başka bir de Arapça Zâtü'l-himme yahut Zü'l-himme (halk Arapçasında Delhemma) adında bir başka destanî romana daha konu olduğu bilinmektedir. Bunun üzerine yapılan çalışmalar, bilhassa M. Canard'ınkiler, eserin XI. yüzyıldan sonra peyderpey tamamlanarak yazıya geçirilidiğini, daha önce halk arasında yaşamakta olan Emevî-Bizans mücadelelerine ait menkıbelerin Haçlı seferleri sırasında teşekkül edenlerle tamamlandığını, dolayısıyla Türkçe Battalnâme'nin Zü'l-himme ile ilgisi bulunmadığını ortaya koymuştur. Bu suretle Battalnâme'nin bu Arapça destanî romanın Türkçe'ye tercümesi veya adaptasyonu olmadığı anlaşılmıştır. Yalnız burada Arapça "Battal" romanının Türkler arasında yeni menkıbelerin doğmasındaki, dolayısıyla Türkçe Battalnâme'nin oluşmasındaki ilk tesirini gözden uzak tutmamak gerekir (A.Y.Ocak, "Battal" Mad., İ.A., Türkiye Diyanet Vakfı Yay., C. V, 1992, s. 206-208). Yukarıdaki görüşlere ek olarak M.Canard (M. Canard, "Al Battal", Encyclopedie de I'İslam, C.II, Leiden, 1953, s. 1136) makalesinde; Battal Gazi'nin Bizanslılara karşı gösterdiği kahramanlıkların "Şirat Zilhimma va'l-Battal" isimli Arapça epik romanın konusunu oluşturduğunu ve bu romanın da Türkçe Battalnâmenin ana kaynağını teşkil ettiğini düşünmektedir. 172 M.Canard ("Al Battal", Encyclopedie de I'İslam, C.II, Leiden, 1953, s. 1136) eserinde bu epik şiirin daha sonra Bekâî (Sultan Mustafa III'nın hükamdarlık döneminde) tarafından yeniden kopya 300 edildiğini söylemektedir.; F.Çelikkanat (Eskişehir, Eskişehir, 1990, s. 96,97) eserinde; manzum Battalnamenin yalnız şair Bakâî'nin eseri olduğunu kaydedip, eserin Mustafa III (1757-1774) döneminde yazılmış olduğunu belirtir. 173 F.Çelikkanat (Eskişehir, Eskişehir, 1990, s. 96) eserinde; manzum Battalnamenin, mensur kaleme alınmış Battalnamenin manzum biçimi olup, kısaltılmış bir biçimi olduğunu belirtip, bunun da Bakâî'nin, eserinin önsözünde bunu açıkça belirttiğini söylemektedir. 174 (Ocak 1992: 206,208) 175 Bu konuda F.W.Hasluck ("Graves of the Arabs ın Asia Minor", Bulletin of the British School at Athens, C.XIX, 1912-1913, s. 187.; T.Alangu ("Bizans ve Türk Kahramanlık Eposlarının Çıkışı Üzerine", Türk Dili, No:20, Ankara, 1953, s. 202-219; P.N.Boratav ("Battal", İ.A., MEB Yay., M.E.Basımevi, CII, İstanbul, 1993, s. 349)'da bilgi bulunmaktadır. Ayrıca, F.W.Hasluck, yukarıdaki eserinde destanlar arasındaki yakın benzerlikler görülen iki kahramanın aksiyonlarını karşılaştırmakta ve Digenes Akritas'ın Battal Gazi tarafından öldürüldüğünü iddia etmekte, T.Alangu da yukarıdaki makalesinde; Digenes Akritas ile Battal Gazi efsanelerini analiz etmektedir. 176 P.N.Boratav, "Battal", İ.A., C. II, İstanbul, 1949, s. 344-351.; İ.Melikoff, La Geste de Melik Danişmend, C. I-II, Paris, 1960, s. 1137,1138. 177 O.Turan, "Türkler ve İslamiyet", DTCFD, C. IV, S. IV, Ankara, 1946, s. 480, 481. 301 KAYNAKÇA Abdullah b. Mehmed-Abdurrahman b. Elgaz, Muhtasar Tarih-i Dımaşk- İbn Asakir, C.XIV, Beyrut, 1988. Alangu T., "Bizans ve Türk Kahramanlık Eposlarının Çıkışı Üzerine", Türk Dili, No:20, Ankara, 1953. Alangu T., "Bizans ve Türk Kahramanlık Eposlarının Çıkışı Üzerine", Türk Dili, No:20, Ankara, 1953. Alangu T., Türkiye Folkloru El Kitabı, İstanbul, 1983. Alangu Tahir , "Ortazaman Anadolu Komşu Milletlerinin Eposlarında Kadın Kahramanlar", Türk Dili, C.II, Ankara, 1953. Araz N., Anadolu Evliyaları, İstanbul, 1984. Arısoy S., "Seyyid Battal Gazi ve Atı", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir. Aslanbay M., Seyyid Battal Gazi Hayatı ve Bazı Menkıbeleri, Eskişehir, 1953. Aşkun V.C., Eskişehir ve Uluları, Eskişehir, 1978. Baba Safer, Istılahat-ı Sofiyye fi Vatan-ı Asliyye-Tasavvuf Terimleri, İst.1998. Bahaeddin Ögel, Türk Mitolojisi, Ankara, C.I,1971. Barkan Ö.Lütfü, "Kolonizatör Türk Dervişleri", Vakıflar Dergisi, C.II, Ank.1942. Barkan Ömer Lütfi, "Vakıflar ve Temlikler I- İstila Devirlerinin Kolonizatör Türk Dervişleri ve Zaviyeler", VD, C. II, Ankara, 1942. Bombaci Alessio, Histoire de la Littérature Turque, Çev.: I.Melikoff, Paris, 1968. Boratav P.N., Köroğlu Destanı, İstanbul,1931. Boratav P.N., "Battal", İA, M.E.B. Yay., M.E. Basımevi, C. II, İstanbul, 1993. Canard M., "Al-Battal", Encyclopedie de I'Islam, Leiden, 1971, CII Canard M., "Un Personnage de Roman Arabo-Byzantine", Extraits des Actes du II. Congres Nationale des Sciences Historique. Claude Cahen, Osmanlılardan Önce Anadolu'da Türkler, Çev.: Y.Moran, E Yay., İstanbul, 1979. 302 Cunbur Müjgan, "Danişmendname ve Saltuknameye Göre Seyyid Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir. Çelikkanat F., Eskişehir, Eskişehir, 1963. Danişmend İ.Hami, İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi, Batı Dillerinde Osmanlı Tarihleri, C. VI, Türkiye Yay., İstanbul, 1971. Dede Korkut Kitabı, Yay.: Muharrem Ergin, Ankara,1964. Düzdağ Ertuğrul, Şeyhü'l-İslam Ebussuud Efendinin Fetvaları, İst.1972. Ebu'l-Ala Afifi, Muhyiddin İbnu'l-Arabi'nin Tasavvuf Felsefesi, Çev.: M.Dağ, Ank.1975. Ethé H., Die Fahrten des Sajjid Batthal, Eın Alttürkis Wolks und Sitenroman, Leipzig, 1871. Evliya Çelebi, Seyahatname, (Giriş, Hatay, Suriye, Lübnan, Filistin), Haz.: İ.Parmaksızoğlu, Kültür ve Turizm Bak. Yay.. Ankara, 1982. F.W.Hasluck, Chrıstıant and Islam Under the Sultans, C. I, II, Oxford, 1929. Fleischer H.L.,"Über den Türkischen Volksroman Siret-i Seijid Battal", Sächisichen Akademische, Leipzig, 1848, II. G.Jacob, Sejjid Gazi, Zeitschrıft für Assyrıologıe und Verwvandte Gebıete (Herauspegeben Vonn Karl Bezold ın Heıdelberg), Strassburg, 1912. Gölpınarlı A., Yunus Emre ve Tasavvuf, Remzi Kitapevi, İstanbul, 1961. Grégoire H., "Comment Sayyıd Battal, Martyr Musulman Du VIII Siecle, Est-il Devenu, Dans la Légende, le Contemporain D'Amer ( .....-863)", Byzantion XI, Brüksel 1937. H.Hüsameddin, Amasya Tarihi, C. II, Necm-i İstikbal Matbaası, İstanbul, 1329-1332. Hasluck F.W. "Graves of the Arabs ın Asia Minor", Bulletin of the British School at Athens, C.XIX, 1912-1913. Hasluck F.W., Bektaşilik Tedkikleri, Anadolu'nun Dînî Tarih ve Etnografyasına Dair, Tetkikat Merkezi Neşriyatı I, Çev.: R.Hulusi, İstanbul, 1928. Hasluck F.W., The Christianity and İslam under the Sultans, Oxford 1929, C.I-II. Hayrüddinü'z-Zirkilî, Kamus-u Teracim, C.IV, Beyrut, 1992. Herevî, Kitab uz-Ziyarat, Nşr.: J.Sourdel-Thomine, Şam, 1953. Husing Georg, Zur Rostahmsage, Sajjid Batthal, Leipzig, 1913. 303 I.Hamilton I., Küçük Asya, C.I, 1979. İbn Asakir, Tarih-i Dımaşk, C.I, Beyrut, 1988. İbnü'l-Esîr, El-Kamil fi't- Tarih, C.V, Leyden, 1870. İnan A., Tarihte ve Bugün Şamanizm, Ank.1972. İnandı Battal, "Türk Halk Romanı Seyyid Battal Hakkında", Milli Kültür, S.35, Ağustos 1982. İslam Ansiklopedisi., C.II, M.E.Basımevi, İstanbul, 1961. İz Fahir, "Saltuk-name", VIII. Türk Tarih Kongresi Bildirileri, C.II, Ank., 1981. Jacob G., "Sejjid Gazi", Zeitschrıft für Assyrıologıe und Verwvandte Gebıete (Herauspegeben Vonn Karl Bezold ın Heıdelberg), Strassburg, 1912. Kâtip Çelebi, Cihannüma, Müteferrika Baskısı, 1729. Kazvini, Asar ul-Bilad, Nşr.: Wustenfenld, Göttingen 1848. Köksal H., Battalnamelerde Tip ve Motif Yapısı, Ankara, 1984. Köprülü M.F., "Abdal" Mad.,Türk Halk Edebiyatı Ans., İstanbul, 1935. Köprülü M.F., Osmanlı Devletinin Kuruluşu, TTK Yay., Ankara, 1991. Köprülü M.F., Türk Edebiyat Tarihi, Ötüken Yay., İstanbul, 1980. Köprülü M.F., Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, Ankara, 1976. Köprülü M.F., Türk Tarih-i Dinisi, İst. 1341. Lewis B., " 1641-1642'de Bir Karayit'in Türkiye Seyahatnamesi ", Çev.: Selçuk F., VD, C. III, Ankara, 1956. M.Önder, Şehirden Şehire, (Efsaneler, Destanlar, Hikayeler,) Yapı Kredi Bankası Kültür Yay., İstanbul, 1972. M.Ziya (Bursa'dan Konya'ya Seyahat, İstanbul, 1928. Melikoff İ., "Al-Battal", Encyclopedie de I'İslam, C.II, Leiden, 1971. Melikoff İ., Abu Muslim, Le Porte-heche du Khorassan, Paris, 1962. Melikoff İ., La Geste de Melik Danişmend, C. I-II, Paris, 1960. Menakıb-ı Gazavat-ı Seyyid Battal Gazi, İstanbul, (Tarihsiz-Taşbasma), C.IV. Merçil E., Müslüman Türk Devletleri Tarihi, TTK Yay., Ankara, 1991. Meydan Larousse, C.II, İstanbul, 1969. 304 Mustafa Alî, Mirkatü'l-Cihad, Topkapı Sarayı, No: 364.vrk., s.10 b Müneccimbaşı, Tarih-i Umumi Sahaifü'l-Ahbar, C.I, Beyrut, 1983. Nasrattınoğlu, Ünver, " Seyyit Battal Gazi Efsanesinin Afyonkarahisar Varyantı ", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir Küçük Hayat Ansiklopedisi, Hayat Yay., İst., 1968 Ocak A. Yaşar, İslam-Türk İnançlarında Hızır Yahut Hızır-İlyas Kültü, Ankara, 1985. Ocak A.Yaşar, " Anadolu'da XIII-XV. Yüzyıda Müslim-Gayr-ı Müslim Dini Etkileşimler ve Saint Georges (Aya Yorgi-Hagios Georgios) Kültü ", X. Türk Tarih Kongresi, Ankara, 1991. Ocak A.Yaşar, "Battal Gazi", TDİA, C.V, İstanbul, 1992. Ocak A.Yaşar, "Sarı Saltuk ve Saltukame", TK, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yay., S. 195, Yıl: XVII, Ocak, 1979. Ocak A.Yaşar, "Zaviyeler", Vakıflar Dergisi, C.XII, Ank.1978. Ocak A.Yaşar, Alevi, Bektaşi Menakıbnamelerinde İslam Öncesi İnanç Motifleri, İst.1983. Ocak A.Yaşar, Kültür Tarihi Kaynağı Olarak Menakıbnameler (Metodolojik Bir Yaklaşım), TTK Yay., Ank.1992. Ocak A.Yaşar, Türk Halk İnançlarında ve Edebiyatında Evliya Menkıbeleri, Ankara, 1984. OcakA.Y., "Zaviyeler", VD, C. XII, Ankara, 1978. Özbek Halk Destanları Serisi, Alpamış, Nşr. Tura Mirzayev, Taşkent 1969. Öztelli Cahit, ("Seyyid Battal Gazi Romanı Üzerine Düşünceler", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir. Purgstall H, Osmanlı Devleti Tarihi, C.I, İstanbul, 1983. Rıfad A., Lugat-ı Tarihiyye ve Coğrafiyye, C.II, İstanbul, 1299-1300. S.Chandra Sen Gupta, "Bir Orta Asya Özbek Türk Destanı: Alpamış, Menşei ve Versiyonları ", Çev.: Çiğdem Yıldırım, Türk Folklor Araştırmaları, (1982), Ankara, 1983. Saltukname, Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi, Hazine Kısmı, No: 1612. Sarar İ.A., "Edebiyatımızda Seyyid Battal Gazi", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir. Şimşir M.-Candemir Y., Seyyid Battal Gazi, Eskişehir, 1966. 305 Şükrü Baba, Dîvân-ı Şeyh İlâmî ve Seyyid Battal Gazi, Necm-ı İstiklal Matbaası, İstanbul, 1334. Taberî, Tarih-i Taberi, C. I,VII, Beyrut, 1987. Taberi, Tarih-i Taberi-i Kebîr Tercümesi, C. I-III, Uhuvvet Matbaası, İstanbul, 1328. Tanyu Hikmet, Ankara ve Çevresinde Adak ve Adak Yerleri, Ank.1967. Teophanes, Cf. Les Travaux de E. W. Broks, The Source of Teophanes, and the Syriac Chronicles, Dans Byzantinische Zeitschrift, t. XV,1906. Tolasa H., "Battal Gazi Destanı Geleneğinin Türk Halkı Arasında Doğuşu, Gelişmesi Üzerine Düşünceler ve Bu Gelenekle İlgili Bibliyografik Bir Döküm", Eskişehir I. Seyyid Battal Gazi Bilimsel Semineri, 22-24 Eylül 1977, Bildiriler, Eskişehir. Turan O.,, "Türkler ve İslamiyet", DTCFD, C. IV, S. IV, Ankara, 1946. Turan O.,, Selçuklular Zamanında Türkiye, Boğaziçi Yay., İstanbul, 1993. Türk Ansiklopedisi, C.V, İstanbul., 1967. VasilievA.A., Hıstory of the Byzantine Empire, Madıson, Wısconsın 1952. Welhausen J., Arap Devleti ve Sukûtu, Çev: F. Işıltan, A.Ü. İlahiyat Fak. Yay., Ankara, 1963. Wulzinger K., Dreı Bektaschı - Klöster Phrigiens, Berlin, 1913. Yakubi, Tarih-i Yakubi, C.II, Beyrut, 1995. Yersel F.Ş., "Eskişehir-Seyitgazi-Kümbet Battal Gazi Efsanesi", Halkevi, S.34, Yıl: 3, Eskişehir,Halkevi Yay., Sakarya Basımevi, 29 Şubat 1936. Yersel F.Ş., "Eskişehir-Seyitgazi-Kümbet Üzerinde Anıtlar, İzerler", Halkevi, S.33, Yıl: 3, 31, Eskişehir, Halkevi Yay., Sakarya Basımevi, İlkkanun 1935. Yıldız Hakkı Dursun, İslamiyet ve Türkler, İst.1976 Zehebi, Siyeru A'lâmi'n-Nübela, C. V, Beyrut, 1987. 306 O RİJİNAL M ETİN 307