ISLANDIM BİRAZ GÖZYAŞLARIMDA

Ne çok yordum yüreğim ve ne çok yordular seni.. Bedenim yorulsa dinlendirirdim zihnim yorulsa belki oyalayabilirdim..  Ya yüreğim seni nasıl dinlendireyim…  Hangi gölgelik dinlendirir ki söylesene seni hangi ırak belde iyi gelir.. Acıtılmışlık var içinde yüreğim biraz kanatılmışlık.. Ne bir tabip çare olur derdine ne de bir merhem var bu naçar haline..  Senin çarende derdin de saklı kendi içinde…  Neler yormadı ki seni nelerle yoğrulmadın ki?..  Hatırlar/mı/sın?.. Gökyüzü neler düşündürürdü sana?.  Yıldızlar yağmurlu geceler sonra uzun yürüyüşlerde yollar.. Söze sığar mı hatırlananlar değer bilir mi hatırda kalanlar?. Kaç kez şahit oldu gözyaşına yıldızlar aya mı sormalı sessiz feryatlarını yoksa?..  Ah yüreğim ne çok hatırlayışların var ne çok hatırda kalışlar.. Bir fincan kahvenin 40 yıl hatırı var diyorlar  bir fincan değilse de bir acı kahve yudumlamışlığım var..  Bir fincanın kırk yılsa hatırı söyler misin yüreğim bir yudum acının ki ne kadar?.. Ah sızılar ah sızlayışlar…  Bugün Hüzün yanıma düştü bütün yağmurlar.. Islandım biraz gözyaşımda.. Yağmur yeryüzünün bereketi olup düşer ya buluttan. Gözyaşımda öyle boşalır yanaklarımdan…  Yaşım yüreğe bereket olası gözyaşım.. Sal ki yeşersin yürekte umutlar..Sal ki bahara dönsün yarınlar… .

YÜRÜ YÜREĞİM GİDELİM

YÜRÜ YÜREĞİM GİDELİM Dinle beni yüreğim...sadece ve sessizce dinle....ve selam et yüreğim...sevdaya aşka dair ne varsa hepsine selam et. ........ Bir yalvarışla çıkmıştık yola biz...bir haykırışla...umutlarımızı anlatmıştık susayan gönüllere.....biz sevdanın esiriydik yüreğim....biz aşk askeriydik... Şimdi bir köşede bükükse boynumuz...ağlıyorsak hala,incilmişsek yine toparlanma zamanı yüreğim....bu yolda acının adını GÜL koyduk biz....zehirin adını BAL koyduk biz....itselerde, herkesi DOST bildik biz....bilelim yüreğim hep böyle bilelim biz... Dertlere siper olma zamanı,gönüllerde sevda olma zamanı..yüreğim kışın bahar olma zamanı....hadi bir umut yine...kalkalım ayağa..hadi silelim gözyaşlarımızı...kimse görmesin bilmesin ağladığımızı...dostumuz olan geceyi bekleyelim yüreğim....ve de bizi yalnız bırakmayan yıldızlarımızı..onları dost seçtik biz kendimize...çünkü hem çok uzaktırlar hemde çok yakındırlar...ve de ışıklarıyla geceyi ne güzel aydınlatırlar...örtsün yüreğim gece bütün yaralarımızı....saklasın bizim gözyaşlarımızı.....elimizi kaldırdık ya semaya biz....UNUTMA yüreğim biz istedik aşık olmayı RABBİMİZDEN...biz istedik dertleri can-ı gönülden...gelsin dedik...sevginin fedakarlığı olacaktı elbet.... Yüreğim aşıklar için burası sadece bir gölgelikti..yani o kadar kısaydı..O yüzden aşıklar buraya hiç kıymet vermediler....kimseyi incitmediler..değmezdi ki zaten bir gölgelikti bura onlar için...onların yurdu aşıklar diyarıydı.....ne kadar uzağız dimi yüreğim oraya..gayret yüreğim...gayret ve az sabret yüreğim....kapı kapı dolaşma zamanı şimdi...sevginin sahibini anlatmak için...kovulsak ta anlatma zamanı yüreğim aşkın sahibini tanıtmak için...anlatalım haykıralım ve yanalım yüreğim...nereye gidiyor bu insanlar diye....ağlayalım yüreğim ağlayalım...bize sevgiyi öğretmişti RABBİM....sevgiyi tanımamız için bize anne baba eş dost göndermişti.....ama bunlar araçtı yüreğim...basamak basamak HAKKA ulaşmak için....sevmekti yüreğim sadece onun için.... Hüzün mevsiminde dökülen yaprak gibiyiz....savrulduk her yere..kaybettik benliğimizi..unuttuk nereden geldiğimizi ve nereye gittiğimizi....ve şimdi yüreğim....hatırlama ve hatırlatma zamanı...gözler sahtelikleri gördü hep..eller sahteye uzandı hep...kaç el yetim başını okşuyor yüreğim...kaç el bir gözyaşı siliyor....oysaki bu eller bize yüreklere dokunmak için verilmişti...ve kaçımız şimdi gerçekleri görüyor..kaçımız işine geleni görüyor....oysa yüreğim bu gözler hakkı görmek için verilmemişmiydi..... ve kaçımızın kulağında sevgi sözcükleri çınlıyor....kaçımız iyi şeyler duyuyoruz..oysa bunların hepsi bize bir duyguyu büsbütün yaşamak için verilmişti....aşk... işte ozaman göz onu görürdü,kulak onu duyardı,ayak ona varırdı,el ona uzanırdı...... Hasret yükünü sırtlayarak çok yollar aldık...gözyaşlarımızı gönlümüze akıttık...ve yüreğim senle beraber kanadak,acıtıldık,incitildik,itildik......varsın yapsınlar yüreğim....biz burada kalıcı değiliz...varsın yapsınlar yüreğim biz lanet edici değiliz....her şeyi gören her şeyi görüyo yüreğim...sen üzülme...mahzun olma.... Umut hayalimiz olsun..sevdamız sermayemiz olsun...gözlerimiz ışığımız olsun...sözümüz özümüz olsun...halimiz aşkımız olsun...benliğimiz HAK ESİRİ olsun.....güneşimiz rüyamız olsun....ve bir gün öldüğümüzde adımız aşık konsun..... hep diyorum ve hep diyeceğim yüreğim sanma aşk kolay değildir....aşıklar diyarınaavarmak kolay değildir...bedelde herşeyi ister....aşıklar kendilerini düşünmezlerdi kendileri yoktiki zaten onlar hiç buraya ait olmadılarki....onların yaşadığı acıları yaşamadan bu yolda sana yol yok yüreğim..yol yok..... ve yüreğim yine gitme zamanı....

GÖZLERİNE HAPSET BENİ

GÖZLERİNE HAPSET BENİ Yalnız mısın benden uzaklarda ellerin boş mu kaldı bir tanem? Gözlerinden akan yaşlar artık kalbini mi acıtıyor... Kalbinde ki yangını durduramıyor musun? Tıpkı benim gibi sürekli hayallere dalıp düşünüyor musun? Gözlerinin daldığı yerde hayalimi görüyor musun? Peki ya dokunmak istediğinde ellerinin ona hiçbir zaman değemediğini görmek seni yıkıyor mu? Yalnızlık bu kadar kahredici olmamıştı değil mi? Ama biliyor musun bir tanem ben kahroldum yıkıldım artık... Yalnızlıklarla baş etmek istemiyorum belki de... Belki de hayatım boyunca yalnız kalmışlığın verdiği acıyı bilen biri olarak dayanamıyorum... Bugüne kadar hep gecelere isyan ettim ama artık anladım ki asıl suçlu gündüzler. Artık güneş doğsun istemiyorum çünkü her doğan güneş beni her gün yeniden başlayan üzüntülere itiyor... Her gün doğduğunda gülüyorum ama bu tebessümler beni hayata bağlamıyor. Bende senin gibiyim...!!! Peki neden hata bende olsun... Neden acısını doğan günden çıkarmıyorsun... Neden her seferinde bana yükleniyorsun... Artık acıları sırtıma yüklenemiyorum çünkü taşıyamıyorum...! Ağzımdan çıkan her kelime bir haykırış ama duyanım yok oysaki ben herkesi duyabiliyorum...! Gözlerimi kapadığımda karşımdaki hayal sensen eğer bil ki akan göz yaşlarım mutluluktan... Yalnızda olsam hayalinle beni şereflendirmen bile yeter... Sana gözlerine hapset beni dedim. Yanaklarından süzülüp dudaklarında biten göz yaşın olmak istedim. Ömrümü kalbinde tüketmek istedim. Ellerimi ellerine kelepçelemek anahtarını okyanusların dibine gömmek istedim. Olmaz dedin her seferinde istemedin beni kalbimi sevgimi...! Öleyim dediğimde ise sadece güldün çünkü yapacağımı biliyordun. Benden ölmemi isteseydin bu kadar üzülmezdimbana sensizliği yükledin...! Kapıyı çekip gittiğinde arkandan baka kalmıştım. Hani sana aşkımı ilan ettiğim gündü... Tüm cesaretimi toplamış “seni seviyorum” demiştim oysaki bana her zaman gülümseyen sen susup kalmiştin bekledim “bende seni seviyorum” demeni bekledim ama demedin... Bu kadar zor değildi biliyordum ama öğrenmiştim ki “sen beni sevmiyordun.” İşte hayatın acımasızlığı beni de vurmuştu o gün o gün beni yıkmayı başarmıştı...!!! Hele de evlenip gittiğinde bu diyardan göçmeye karar vermiştim... ama olmadı işte bir daha da yapmaya cesaret edemedim. Aradan sekiz sene geçti hala aklımda kalbimdesin ama biliyorum sen yuvanda kendi hayatında benden uzakta yaşıyorsun... Ya sana geri dön dersembiliyorum şuan benim de güldüğüm gibi sende gülüyorsun... Çaresizliğime ver be gülüm bana gülme acıma üzülme benim için; sensizim belki omuzlarımda inanılmaz bir ağırlığı taşıyorum ama sensizliği taşımak bile güzel be gülüm... Belki bir gün seni görürüm umuduyla yaşıyorum. Sen değil miydin umutlarını kaybetme diyen. Her zaman mutlu olmasını bil diyensensiz olmuyor ama en azından seni düşündüğüm zamanlar gülebiliyorum... Yaşadığımız anılarımızda olmasa herhalde kalbim durmuştu şimdiye kadar... Ben sende tutuklu kaldımkendi hayatımdan çaldım yedi cihan dolandım bana mısın demiyor...!!! Sen beni kalbine kilitlemedin belki ama ben seni kilitliyorum... Ömür boyu kalbimin mahkumu olarak yaşayacaksın ve bebeğim en kötüsü sen bunu bilmeyeceksin...!!!

YAZ DİRENİYOR SONBAHARA

Yaz direniyor sonbahara…Gece yildizlarin sozcusu bir tek seni anlatiyor.Yanima bakiyorum yoksun nefesim daraliyor bogazimdan baslayip tum vucuduma yayilan bir agirlik yerimden kipirdayamaz hale getiriyor beni .Kapiyorum gozlerimi yoksan gormesinler hicbir seyi ansizin cikip gelse diyorum. Bir dokunusuna bir kenti feda edecegimi bilse ve gelse… GELMEZMISIN? Uzaktasin ama degilsin aslinda.Yureginden kalkan kelebeklerin saclarina kondugu o an bizi zaman ve uzakligin asla ayri koyamayacagini anlamistik ikimizde.Iki beden iki farkli yerde olsa bile ruhlarin bulusmasini ne engeller?Ozgur birak ruhunu gecenin karanligini delen beyaz bulutlara binip gelsin ve bulussun benimle. Birak,ruhlarimiz sevissin bu gecede… ISTEMEZ MISIN? Sen aslinda "ben"sin.Simdi ne dusunuyorsam aynini dusunuyorsun biliyorum.Sabah uyandigimda yanimda olmayisinin acisini daha geceden hissediyorum ,uykularim kaciyor.Uyku beni de seni de coktan terk etti zaten ve sen de ayni aciyi benimle ayni anda duyuyorsun. Gozlerindeki huznu,gozlerinde sevinci,gozlerinde en yaramaz cocugu gordugum anlar geliyor aklima. Sende bak gozlerime onlarda yillara meydan okuyan solmamis ve asla solmayacak bir ask var.senin askin... GORMEZ MISIN? Sesleri ayird edemiyorum bu gece ,ne garip… Aklima sadece senin soyledigin sarkilar var,ondan belki de.Seni dinliyorum "Kimseye etmem sIkayet" diyorsun.Bir sarkida seninle soylemek istiyorum seninle sesimizin duyulmadigi yer kalmasin istiyorum.Avazimiz ciktigi kadar bagira bagira soyleyelim.Sarkimiz butun asklara mars olsun.… SOYLEMEZ MISIN? Yine bir sabaha karsi sen uyumak isteyipte uyuyamadigin uykulara hasretken calacagim kapini.Sarilarak karsilayacaksin beni teninin kokusunu cekecegim icime basim bonecek.Tam isIklar sonecek saatlerce el ele tutusup tek kelime etmeden bakisacagiz.Bakismaktan yorulup konusacagiz siirler okuyacagim sana.Yok edecegim korkularini yanitlanmamis soru kalmayacak.Bu yil nasil seviyorsam seni oyle sevecegim bundan sonrada ya sen beni… SEVMEZ MISIN?

ARTIK GİTME ZAMANIN GELDİ

Beni yanlış anlama Birtanem.  Amacım kararan dünyanı dahada karatmak değil.  Bir zamanlar ellerimde kocaman bir şamdanla  dünyana girip içinde kararan ne kadar nokta varsa  her bir köşesini aydınlatmaktı amacım , ama olmadı.  İçinde öylesine kuvvetli esen bir kasırga vardı ki ,  elimdeki mum alevi birden söndü  ve bende seninle birlikte karanlığa gömüldüm.Şikayetçi değildim ,  nasıl olsa bir yolunu bulup seni çıkaracaktım aydınlığa.  Ama olmadı sen inatla ban karşı durdun. Oysa ne kadarda mutluydum.  Hayatımdaki vaktin sanırım doldu , artık gitme zamanın geldi.  Kim bilir belki bir yerlerde benim gibi sana ihtiyacı olan birileri vardır , zorla tutamamya seni.  Anladım ki insan ne kadar severse  öfkesi de o kadar büyük oluyormuş.  Kızıyorum ama sana değil , öfkemin zamansız gelişine . Senin şafağın daralıyor benim nefesim.  Ne zormuş ayrılık. Hani hiç gitmesen ,  hiç bitmesen diyorum ama işte sadece lafta kalıyor.  Ayrılığımız dünyanın yerle bir olması kadar zordu. Hiç hesaba katmamıştık aramıza girecek kilometreleri.  Ama bir türlü sevmedin benim şehrimi aydınlığımı sevmediğin gibi.. ve gittin. Şimdi gidişinin vurgunlarındayım!!  YAŞAMIYOR DEĞİLİM AMA BENDE BU ŞEHRİ SEVMEZ OLDUM