ZEKAT..ZENGİNİN MALINDA FAKİRİN HAKKI

Zenginin malındaki fakirin hakkı: Zekât Dünyada kazanılan mal geçici ve yok olucudur. Bunun tek istisnası, Allah yolunda infak edilen maldır. Rabbimiz’in rızası için harcanan her zerre, ebedi âlemde kul için bir kazanç ve tükenmez bir hazinedir. Harcanmayan ve elde sımsıkı tutulan mal, sahibinin dünyayı terk ettiğinde ayrılmak zorunda kalacağı ve mirasçıları bu dünyada onun kazancını tüketirken, onun ise hesabıyla uğraşacağı bir yük olacaktır. Allah-u Teâlâ’nın insanlara lütfettiği malda, elbette ki yakınlardan başlamak üzere ihtiyaç sahiplerine verilmesi gereken bir pay vardır. Zekât, zenginin malındaki fakirin hakkıdır. Toplumdaki gelir düzeyini dengeleyen zekât, zenginin malını manen temizleyip arındırırken, ihtiyaç sahibine de rahat bir nefes aldırır. Üstelik fakirin zengine haset etmesinin, zenginin ise fakiri hor görmesinin önüne geçer. Böylece sevgi ve kardeşlik hukuku kuvvetlenir. CİMRİLİKTEN SAKININ Cimrilik edenler hakkında Allah-u Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “Allah’ın kereminden kendilerine verdiklerini (infakta) cimrilik gösterenler, sanmasınlar ki o, kendileri için hayırlıdır; tersine onlar için pek fenadır. Cimrilik ettikleri şey de kıyamet gününde boyunlarına dolanacaktır. Göklerin ve yerin mirası Allah’ındır. Allah bütün yaptıklarınızdan haberdardır.” (Al-i İmran, 180) Hz. Peygamber (s.a.v.) ise bu konuda şöyle buyurmuşlardır: “Zekât ile mükellef olup da bunu yerine getirmeyen her kişiye, kıyamet gününde ödemediği zekât borcu azgın bir yılan haline getirilerek o kişilerin boyunlarına dolanacaktır!” (İbn-i Mace, Nesai) Cimrilik sadece zekât vermemek değildir elbette…O bütün hayata çirkince sirayet eden kötü bir ahlaktır. Kâinata baştan sona rahmet getiren güzellik Peygamberi Efendimiz (s.a.v.), cimriliği şu şekilde yasaklamışlardır: “Cimrilikten mutlaka sakının! Çünkü cimrilik bir toplumu zekât vermeyi terke, akrabalık bağlarını kesmeye ve birbirlerinin kanını dökmeye sürükler.” (Ebu Davud) Yine, “Şu iki sıfat bir müminde bulunmaz; cimrilik ve kötü ahlak!” (Tirmizi, Ebu Davud) buyuran Peygamberimiz (s.a.v.): “Allah’ın adına yemin ederim ki, hiç bir cimri cennete giremez!” (Suyuti) ifadeleriyle cimrinin hazin sonuna işaret etmektedir. Büyük İslam âlimi İmam-ı Azam Ebu Hanife (r.a.) şöyle der: “Ben cimri kişiyi emin ve güvenilir bulmam. Çünkü cimrilik onu, her şeyi inceden inceye hesaplamaya ve aldanma korkusuyla hakkından fazlasını almaya sürükler. Bu vasıftaki bir kişi güvenilir ve emanete layık değildir.” Bu kötü hasletten korunmak için, kendimizi ihtiyaç sahiplerinin yerine koymalı ve Allah yolunda infak etmeye gayret etmeliyiz.

aaaaaaaa

ZENGİNLERİN MALLARINDA FAKİR VE YOKSULLARIN HAKKI VARDIR

FAKİR VE YOKSULLARIN HAKKI VARDIR Bütün mal ve mülkün gerçek sahibi ve yaratıcısı Hz. ALLAH'tır. ALLAHu Teâlâ bir imtihan vesilesi olmak üzere kullarının bazılarına bolluk ve genişlik, bazılarına da darlık ve yokluk vermiştir. Bir âyet–i celilede şöyle buyrulmuştur: ALLAH rızık konusunda sizin bazınızı, bazınıza üstün kılmıştır."(6) Mevlâ Teâlâ kişilerin tasarrufuna emanet ettiği maldan servet üstünlüğü bulunanların, belli bir miktarını, fakire, fukaraya ödemesi gereken bir borç kıldı. Yani zekât zengin malına karışmış olan fakirin hakkıdır. Nitekim yüce ALLAH "Zenginlerin mallarında, fakir ve yoksulların hakkı vardır."(7) buyurmaktadır. Bu itibarla zekât vermemek, fakirin hakkını yemektir. Artık bu hakkı özürsüz olarak geciktirmek caiz olmaz. Efendimiz bir hadis–i şerifte: Zekât İslâm'ın köprüsüdür."(8) buyurmuştur. Zekât; fakir ile zengin arasına atılmış olan, onları birleştiren bir köprüdür. Zekât vermek sûretiyle, zenginin malı kirden, ruhu cimrilikten temizlendiği gibi, fakirin de gönlü kinden temizlenir. Kıskançlık ve haset ortadan kalkar. Böylece cemiyetin iki zümresi arasında bir sosyal yardımlaşma gerçekleşir. Zengin ve fakir birbirine kardeşçe ve sevgiyle yaklaşarak sulha kavuşur. Böylece cemiyette huzur ve barış sağlanmış olur. Zekât sadece zengin ile fakirin arasındaki bir köprü değil, aynı zamanda madde ile mânayı, dünya ile âhireti, fânî ile bâkîyi, ALLAH ile kulu birleştiren bir köprüdür. Zekâtı verenler dünyada ödenmesi gereken bir borçtan, âhirette ise azaptan kurtularak sevaba müstahak olurlar. Zekâtı vermeyenler ise, büyük bir günah işlemiş olurlar. Kur'an–ı Kerim müşrikleri kötülerken, onların vasıflarından birinin zekât vermemek olduğunu zikreder ve "Yazıklar olsun o müşriklere ki, onlar zekât vermezler ve âhireti de inkâr ederler."(9) buyurur. Burada zekâtın ve âhirete imanın, mü'minlerin iki temel özelliği olduğuna da vurgu yapılmıştır.

SENİ ÖZLEMENİN KİTABINI YAZIYORUM

Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Adını özlem koydun bu sonsuz sevginin, Özlemin tek sığınağı oldu bu acı dolu yüreğin, Bu bitmeyen özlem kaçınılmazlığıydı sensizliğin, Bitmez bu özlem sevgili, bitmeyecek bensizliğin... Ayrıldık ve her geçen gün büyüdü bu özlem, Her iç çekişte bir gözyaşı, her gözyaşında bir sitem, Bitmedi bu hasret, ne yapsam nereye gitsem, Özlemin gösterdi, kime baksam hep sen... Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Yıllarım seni beklemekle geçti umutla, Gelişin seni vazgeçilmez kıldı bir anda, Sensizliğin içimi, yüreğimi yaktığı anlarda, Özlemin hep vardı, bırakıp gittiğin zamanlarda... Adı hep özlem kalacak bu karşılıksız sevginin, Özlemek tek çaresi olacak sensizliğin, Bitmez bu tutku, bitmeyecek bensizliğin, Yaşadıkça vazgeçilmez olacak ismin, Kaçınılmaz olacak özlemin, Özlemim... Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Gecenin ötesinde seninleyim.. Elimde kağıt kalemim.. Çerçevelerden seslenirim.. Özlediğimden haberin varmı.? Gece ötesi dolar odama kokun.. Uzaklarda olsan da sesin bana yakin.. Çerçevelerden uzanıp bir sarıl bir dokun.. Üşüdüğümden haberin varmı..? Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Seni sevmenin kitabını yazabilirdim oysa Gönlümdeki sözcükleri dökebilsem kağıda İki ırmak gibi içime akan gözlerini Ilık bir meltem gibi yüzüme vuran Dalgalı saçlarını her okşayışımı İçimi eriten ılık nefesini anlatabilsem Dökebilsem kağıtlara İsyan etmese kalem Yokluk göstermese mürekkep İçimdeki yansımasını kıskanmasa Anlatabilse sözcükler Oysa ben Kalbimle sözcükler arasında Anlatamadan derdimi Ölüp ölüp diriliyorum Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Seni sevmek özlemek Özlemek ölmek mi, bilmiyorum Ölümle hayat Varlıkla yokluk arası bir şey Kalbimde hep yeşeren Ama bir türlü başaklarını yükseltemeyen Çorak topraklar gibi Bir kırabilse kabuğunu Bir dökebilse içindekini Nasıl dirildiğine sende şaşarsın Şaşarsın valla. Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Dokunamamanın Acısını duyuyorum yüreğimde Bedenimde Kanım donuyor sensiz Hiç bu kadar aciz olmadı Hiç bu kadar çaresiz. Kendimle başbaşayım yine Uzak bir şehrin yalnızlığında Uzaklığınla iki kere hasretlik var ruhumda Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Ben olmayan ne varsa üstüme yağıyor Ah bir de senin yokluğun Öyle alışmışım ki kendimi senle var etmeye İste sevgili; benim olmayan nefesleri çekiyorum Avuçlarımda bana verdiğin sözler Kayıyor durmaksızın Ama varlığına kavuşma umudu o kadar büyük ki Ah iste çelişkilerim bunlar gör sevgili.... Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Mutsuzluğumu saklayan bir yalancıyım artık Yoruldu ruhum yarınsız günleri yaşamaktan Sevda olmayınca; ah sevgili… Şimdi birer suçlu gibi ellerim Ne zaman sana doğru uzatsam İmkansızlık takıyor prangasını Ah bir de senin eylemsizliğin Sevgili bil; en çok bu kanatıyor İki kere yabancıyım bu şehirde Sevdanı göstermeyen her gökyüzü yabancı Işıltını anlatmayan her yıldız kümesi bir kara delik Gelişinden süzülmemiş her umut bir hüzün yaftası Ben hep yabancı Yaşama... Sevdaya... Umuda Bekliyorum... Yaşanmış ve sevdamızla renklenmiş anıların hatırına Bekliyorum sevgili...... Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Güneşin doğuşu sensiz o kadar anlamsız olacak ki Doğan güneş dünyayı değilde yüreğimi Sensizlikten yalnızlıktan öyle yakacak ki Al götür beraberinde bu bedeni Şimdi sahilde olmak vardı Kıyıya vuran dalgalara eşlik etmek Şimdi yağmur damlası olmak vardı Sensiz anlamsız olan dünyadan çekip gitmek Huzur dolu olan maviliklerden kaçmak vardı Bugün aslında güneş doğmayacak Yapacağı tek şey; Sensizliği yeniden hatırlatmak olacak.... Yine daldım Gözlerim odaklandı Baktığım her yerde sen vardın Bakıyordum Görenler düşüncelisin bu sabah dediler Oysa ben gözlerim kapalı Sadece seni seyrediyordum.. Yüreğim de uçtu gitti içimden Bilmem ki nereye? Seni Özlemenin Kitabini Yazıyorum.. Özlem doluyum bugün Taşıyamıyorum duygularımı Yağmur yüklü bulutların Suya aç topraklara Kavuşma arzusu gibi Seni arzuluyorum Duygu yüklüyüm bu gün Sakladım göz yaşlarımda Süzülen her damlada Binlercesi var sana ifade edemediğim Ağırlığında ezilip Dışa vuramadığım Aşkıma ait duygu yüklüyüm Yabancı ellerde. Yalnızlığıma inat Sana muhtaç yerlerde..