YARDIMSEVER AMERİKA?
Amerikan halkı Amerika'nın dünyayı beslediğine inandırılmıştır. Kitle iletişim araçlarında en çok duyulan teranelerden biri de şu ülkeye yardım, bu ülkeye yardımdır. Buna bazı Amerikalılar çok kızarlar. Bu kızgınlıklarını da şöyle belirtirler: Dünyanın sefillerinden biz sorumlu değiliz. Tembelliği bırakıp, çalışsınlar, kazanıp yesinler. Bizim kendi dertlerimiz var. Şehirlerdeki fakirliği, açlığı, evsizliği, dilenciliği, sokakta yatanları görenlerden bazıları ise "başka ülkeleri beslemeyi bırakıp kendi düşkünlerimizi besleyelim" diye çıkışırlar.
Amerikan halkı, çalışmadan kendine bir kuruş bile vermeyen, kendini sömürerek, sıkıp suyunu çıkararak zengin olan bir sistemin sahiplerinin "başkalarına yardım" edip etmeyeceğini, yardım ederlerse bunun ne demek olduğunu kavrayamazlar. Bugünlerde (1993) Amerikan halkının gündeminde olan yardım Ruslara ve Rusya'ya yardım konusudur.
Büyük Amerika büyüklüğünü gösterip, zavallı ve ihtiyaç içindeki Rusya'ya elinden gelen her yardımı yaparak insanlık görevini yerine getirmektedir. (Buna karşılık da nankör Ruslar tutmuş 1,5 milyon dolar vererek CIA'nin Rus casusluk bölümünün başındaki baş-casusu satın almışlar. Şubat 1994'de yakaladılar.) insanların ne denli kafasızlaştırıldığını bundan da anla: Kapitalist bir kuruşunu bile beş kuruş getirmezse vermez. Kapitalist sistem Rusya'ya yardım ve benzeri mavallarda, eğer gerçekte Amerikan halkından topladığı vergilerden bir kısmını bu yolda harcıyorsa, bunun tek amacı kaz gelecek yerden ördeği sakınmayarak kapitalist firmalar için sosyal, kültürel ve siyasal alt-yapı yatırımıdır.
Amerikan halkına yutturulan bu yardım mavalının ne olduğuna ve çeşitlerine bir göz atalım.
Amerikan devleti "yardım" kılıfı altında dev Amerikan firmalarının yabancı ülkelerdeki yatırımlarını, sanki yaptıkları süper kar yetmiyormuş gibi, finanse eder ve destek-yardım-parası verir. Bu amaçla her yıl milyarlar harcanır. Devlet, aynı zamanda, bu yatırımları bu ülkelerdeki devrimci hareketlere veya halkın direnmesine karşı garanti altına almak için, askeri gücünü ülkelerin etrafında tehdit olarak ve gerektiğinde de ülkelerin işbirliği yaptıkları egemen düzenlerine yardım için tutar.
Yabancı ülkelere yardımın anlamı ve neticeleri:
(a) Artık modası geçmiş, kullanılmayan, eski ürünleri diğer ülkelere vererek bir taşta birkaç kuş vurulur: Hem çöpe atma derdinden, zahmetinden ve giderinden kurtulunur hem de gelir sağlanır. böylece yardım adı altında Amerika'daki surplus-ürünler başka ülkelere kakalanır. Atmaktan çok daha ucuz ve çok daha karlı!
(b) Şirketler ya Amerikan devletinden ya sattıkları ülkeden yada her ikisinden para alarak büyük kar yapar.
(c) Bu ülkeleri Amerika'ya borçlu yaparak ekonomik ve siyasal bakımdan bu ülkelerin kendisine bağımlı olmasını sağlar.
(d) Eğer yardım para yardımıysa, büyük çoğunlukla bu para asla Amerikayı terketmez, çünkü alan ülkenin ya borcunun faizinden silinir, ya da Amerikan endüstri ürünlerini satın almada kullanılır. Yardım denen para gerçekte Amerikan halkının cebinden çıkar ve tıpış tıpış gidip Amerikan firmalarının cebine girer. Bu arada, tabi, yardım edilen ülkenin de büyükbaşları memnun edilir: Onların da Amerikan ve\veya Isviçre bankalarındaki hesaplarına "ek yardımlar" yapılır.
(e) Marshall planı gibi yardımlar Avrupa kapitalistlerini dar girdaptan çıkartıp kapitalist pazar olarak kalmalarını sağlar.
(f) Komünizmden dünyayı koruma iddiasıyla "yardım" adı altında ülkeler arasında askeri birlikler kurarak (NATO gibi) ve diğer ülkelerde askeri birlikler bulundurarak ekonomik çıkarlarını koruyan bir yapı oluşturur.
(g) Devlet yardım ve destek yoluyla gerçekte Amerikan firmalarının, özellikle silah firmalarının, ihracat yapmalarını sağlar, onları destekler, halkın vergilerini onların ceplerine doldurur.
(h) Diğer ülkeleri kendine gebe bırakarak, borçlandırarak, siyasal ve ekonomik şantaja boyun eğmeye yatkın bir duruma getirir.
(i) Yardım yoluyla ilişkiyi ve bağı güçlendirdiği ülkelerde Avrupalı kapitalistlerin ellerinden pazarları kapar.
(j) Amerikan firmalarına yatırım yapmaları için alt yapıyı hazırlar.
(k) Yardım yoluyla ve şantajıyla diğer ülkelerde askeri üsler ve dinleme ve radar istasyonları kurar.
(l) Yardım adıyla yardım edilen ülkeleri faizini bile ödeyemeyecekleri derecede borçlandırarak sadece bağımlılık yaratmaz, aynı zamanda geri kalmalarını teminat altına alır. Kısaca yardım üçkağıtçılığı imperyalizmin en etken silahlarından biridir.
Yurt içindeki fukaralara yardım gibi, dış yardım da az gelişmiş ülkeleri az gelişmiş bıraktı, zenginle fakir arasındaki uçurumu daha da açtı. Amerikan firmaları milyonluk yatırımlar yapıp milyarlık karlar elde ederler. Yaptıkları, ülkenin üretim (ve tüketim) biçimini ve alanlarını milletlerarası sermayenin ve onların işbirlikçilerinin çıkarı yönünde şekillendirerek, ülkeyi insafsız bir şekilde sömürmektir.
A. ASKERİ YARDIM
Yabancı yardımın gerçekte büyük bir kısmı askeri yardımdır. Askeri yardımın en önde gelen iki nedeni: (1) Silah endüstrisinde bağımlılık yaratarak Amerikan silah tüccarlarına ve dev firmalarına güvenilir pazar ysağlamak ve (2) ülkenin içinde egemen düzenin ve milletlerarası sermayenin soygununa karşı başkaldıranların başını ezerek düzenin kalıcılığını sağlayacak orduyu donatmak.
Tabi Amerikan propagandası bunu dünyada demokrasi ve özgürlüğü koruma olarak sunar. Gerçekte Amerika dünyada halkların kendi geleceklerini kendilerinin tayini için uğraşlarına ve demokratik rejimlerin kurulmasına engel olmak için elinden gelen her şeyi yapmıştır. Amerikanın dünyada yardım ettiği ülkelerin çoğunluğunu anti-demokratik ülkeler oluşturmuştur ve oluşturmaktadır. İnsan hakları çığırtkanlığını yaparken insan haklarının i'sine bile hürmet göstermeyen kanlı rejimlere yardım etmiştir ve etmektedir.
Amerikan silah endüstrisi ürettiği silahların en gelişmişlerini kendi ülkesine satar ve köhnemiş ve kendisine karşı kullanıldığında kolayca üstesinden gelebileceği silahları da "müttefiklerine" ve az gelişmiş ülkelere satar veya "yardım" adı altında kakalar. Yardım adı altında satılan silahların hemen hepsi stratejik yerel savaşta, özellikle azınlıklara karşı iç savaşta, kullanılmak için yapılmıştır. [11] Ülkelerarası savunma ve saldırı silahları bu ülkelerin topraklarında yerleşmiş veya yakınındaki Amerikan üsleri tarafından kontrol edilir.
Bu yardım nasıl işler? Bir türü şöyledir: Zaten Amerika'ya milyarlarca borcunun faizini bile zor ödeyen ülkelere bu silahlar tahrip edilme yerine hibe edilir. Hibe ederken de, parası Amerikan halkının cebinden çıkar. Çünkü bu silahları üreten firmalara ödemeyi Amerikan halkı yapar. Para yapan silah tüccarıdır, veren ise ne olup bittiğinin farkında bile olmayan halktır. Askeri yardım karşılıksız olmaz elbette. yardım alan ülke zorunlu olarak Amerikan firmalarının o ülkede at oynatması için gebe bırakılır. Zaten bu kaçıncı gebelik diyeceksin! Bu tür yardım kanununa uydurularak yapılandır.
Bir de el altından "yardım adı altında" sürülen ve Amerikan halkına daha da pahalıya patlayan yardımlar vardır. Bu yardımlar çoğunlukla, örneğin Central Amerika'daki Nicaragua, El Salvador gibi ülkelerde faşist gerillaları, polisi ve vurucu sivil ve gizli teşkilatları beslemek için yapılır. (Bizde özel ordu adı altında devlet terrörünü artıracak karşı-gerilla güçleri kurulacak. Buna teknik, bilgi ve para yardımını kim yapacak dersiniz? Amerika mı? İftira etme! Arjantindeki gibi insanları toz edip kaybedecek "yakma fırınları" Türkiye'de kurulmadı mı? Üzülmeyin kurulur er geç!)
Bu tür yardım nedeniyle, örneğin İran ve Nicaragua meselelerinde Amerikan hükümet üyeleri suçlanmış ve soruşturma altına alınmışlardır. Bu gizli yardım da çoğunlukla Savunma bakanlığı (Pentagon) ve CIA tarafından yürütülür
(Örneğin, N.Y. times, May 18,1984).
1989'da Amerikan askeri yardım 4.828 milyar dolardı. Bunun 4.418 milyar doları "bağış" olarak, ve 410 milyonu ise "borç" olarak verildi. Türkiye'ye 1988'de 493 ve 1989'da ise 504 milyon dolar askeri yardım yapıldı.
Türkiye silah almak için 1988'de 775 milyon dolar harcadı. 1984-1988 arası Türkiye'nin harcadığı total 3.2 milyar dolardı. Bu silahları Türkiye kimden aldı? Amerika'dan (2.0 milyar dolar), (komünist) Çin'den (650 milyon dolar), Almanya'dan (470 milyon) ve Fransa'dan (20 milyon).
Amerika her katil rejimi savaş aletleriyle donatır. Ölüm tüccarları için büyük gelirli bir iş!. Bu yardımı alan ülkeler büyük sevinçle vatan, millet nutukları atarlar ve içte katliamlara devam ederken, dış düşmanlara karşı ne kadar güçlü oldukları martavalıyla övünürler.
Gerçekte, Amerikan yardımı ve silahlarıyla donatılmış bu ülkelerden hiçbiri kendisini modern-saldırgan-savaş makinesiyle donatmış Amerika'ya veya endüstrileşmiş Avrupa'ya karşı asla koruyamaz. Buna tek istisna modern saldırgan silahlarla donatılmış İsrael devletidir. Diğer ülkelere Amerikanın verdiği ve sattığı silahlar gerçekte ülkenin içinde ülkenin insanlarına karşı etken olarak kullanılmaya yarar: İşçi grevlerinde, kitle gösterilerinde, şehir ve kır gerillalarına karşı, bağımsızlık veya haklar isteyen azınlıkları susturmada kullanılır.
Bu silahlar zırhlı araçları, makineli tüfekleri, gözyaşı bombalarını, evleri uçurmak için bazookaları, askeri jeepleri, hızlı uçan bir kuşu bile vuramayan modası geçmiş uçaksavar silahları, yöreden yöreye, köyden köye, dağdan dağa askerleri taşıyan ve gerillaların arkasını kesebilen helikopterleri, ve sorguya çekmede tutsağı konuşturmak için yapılmış tırnak sökme aleti, göğsü delmek için göğüs delgisi, bacak demiri, elektronik "Şok batons" gibi modern işkence aletlerini içerir. İşkence aletlerine "demokratik" bir isim de verilir, işkence aleti denilir mi hiç! İşkence aleti denilirse çok kaba, vahşi ve uygunsuz olur.
Burjuvazi gaddarlığa ve kabalığa asla dayanamaz! Burjuvazi çok kibardır, ince ruhludur. Kabalıktan ve vahşetten hoşlanmaz. Kan görsün, tiksintiden üç gün yemek yiyemez. Bu nedenle, işkence aletlerine "crime kontrol ve detection equipment" adı verilir. Bu "suç kontrolu ve keşfi aletlerini" devlet organlarının işkencecileri, affedersiniz yanlış söyledim, soruşturmacıları, devlet adına suç işlemek için, pardon gene yanlış söyledim, demokrasiyi korumak için, kullanırlar. Genç çocukların gögüslerini zevkle delerler. Fukara sınıf ne fark eder ki!
B. EĞİTİM VE ÖĞRETİM YARDIMI
Verilen silahların ve işkence aletlerinin nasıl kullanılacağı, Amerikalıların bu yöndeki tecrübeleri, Amerikalı profesyoneller tarafından diğer ülkelerin askeri-eğitim personeline, polisine, gizli-teşkilat mensuplarına hem Amerika'da hem de kendi ülkelerinde öğretilir. Polise, gizli teşkilata, karşı-devrimci gerillalara, gericilere, sağcı-vigilante guruplarına İşkence, provakosyan ve infiltrasyon metodları ve patlayıcı madde kullanımı eğitimi verilir. Tabi bu "yardım" adı altında yapılıyorsa, bu da Amerikan halkının cebinden çıkar.
Yardım silahlarını ve bilgisini alıp da kendi ülkesinin insanına karşı kullanmayan tek bir ülke yoktur. Örnekler sayısız. Kullanılması şarttır. Kullanılmazsa olmaz. Tüketim olsun ki ticaret canlansın. Önce savaş araçlarını sat, sonra git herifleri bombala. Ticaret tutumlu tüketiciden hoşlanmaz.
Felaket, sağlık ve eğitim gibi alanlardaki yardımlar ise bütün yardımların yüzde birini bile tutmaz. Bu yardımları da alan ülkenin sahtekar bürokratları kendi arzu ettikleri yönde kötüye kullanırlar. Bu bürokratlar aşağılık düzende o denli aşağılaşmışlardır ki depremde falan zavallı insanlara dış ülkelerden gönderilen yardımı bile çalarlar. Soğuktan donan insanlara gönderilen çadırlar o insanlara ulaşmaz, leş kargaları tarafından paylaşılır: O yaz sayfiye yerlerinde görürsün o çadırları. Veya pazarlarda satılır.
C. DÜNYAYI BESLEYEN AMERİKA?
Amerikan televizyonu kendi ülkesindeki açları ve sefilleri bırakıp, sürekli diğer ülkeleri, özellikle çocukları açlıktan ölen ülkeleri gösterir. Hemen her gün görürsün. Tanınmış aktörler ve aktristler, gözleri yaşlı, bazen kucaklarında kuru kemikli açlıktan tükenmiş Afrikalı bir çocuk, Amerikan halkına bu aç çocuklara, bu aç halka yardım etmeleri için yalvarırlar. Göndereceğin birkaç dolarla bir çocuğun karnının doyurulacağını, durumun acil olduğunu açlıktan sadece bir deri ve bir kemik kalmış insanları ve çocukları göstererek anlatırlar. "Amerika'da biz ne kadar şanslıyız, ne kadar Tanrı tarafından korunmuşuz, ne kadar bahtlıyız" derler veya böyle ima ederler. "Biz dünyanın en zengin insanlarıyız, lütfen birkaç dolar gönderin!" Bu artist ve aktristlerin hiçbirinin aklından "bu insanlar açlıktan ölüyorlar, bu ülke fakir, o halde bu milletler arası firmalar ne yapıyor burda?" diye sormak geçmez. Tam aksine, onu ve girişimini destekleyen dev-firmaya teşekkür eder.
Yüzlerce yıl Avrupa Afrika'nın kanını sülük gibi emdi. Bu emmeye sonradan Amerika da katıldı. Dünya monopoli pazarının kurbanı olan bu aç insanlara Amerika'lılar aynen Amerika'da yaptıkları gibi yardım etmekteler: oldukları gibi kalmalarını sağlamaya çalışmaktalar.
Amerikan egemen iletişim araçlarının bu dünyanın açlıktan ölen çocuklarına ve insanlarına yardım kampanyaları Amerikan sistemi için önemli bir görev görür:
(a) Diğer ülkelerin fakir olduğunu ve bazılarının insanlarının açlıktan öldüğünü, endüstrileri olmadığını, milletin işsiz olduğunu, evleri, arabaları, yolları, içecek suları bile olmadığını ve
(b) Amerikanın zengin, rahat olduğunu, Amerikalıların ne kadar şanslı olduğunu vurgulayarak, "biz birinciyiz" diyerek sistemin şahaneliğini savunur.
Fakir ülkeler gerçekte fakir mi? Eğer fakirse Amerikanın ve diğer kapitalist ülkelerin binlerce firması bu ülkelere yardım mı ediyor yoksa yerli-ortaklarla birlikte ülkelerin mal varlığını ve kanını mı emiyor? Zengin kaynaklarla dolu bu ülkeler nasıl oluyor da geri ve kalkınmamış durumdalar, açlar ve sefiller? Tembelliklerinden ve geriliklerinden mi, yoksa dünyada hakim olan haraç ve soygun düzeninden mi?
Neden CBS, NBC, ABC kendi binalarının önlerinde sabahlayan aç insanları görmemezlikten geliyor? Bu iletişim araçlarının yöneticileri, yapımcıları ve yönetmenleri her gün işe gelirken "ekmek parası, n'olur" diye yalvaranları görmüyorlar mı? Hem de nasıl görüyorlar. Fakat onların gördüğü çok farklı bir görme. Her göz aynı değildir.
D. DÜNYAYA YARDIM: İNSANLARI ZEHİRLEYEREK Mİ?
Amerikan firmaları dış ülkelere ihracatı genellikle iki yolla yaparlar: (1) Yardım adıyla ihraç edilen ve devlet örgütlerinden parası alınan satışlar ve (2) hepimizin bildiği ticaret yolları. Her iki yolla Amerikan firmaları 1950'lerden beri dünya'ya kendi zehirini satmaktadır. Konumuz yardım olduğu için bu tür "yardım satışına" eğilelim: Meşhur Agency of International Development (AID)[12] 1950'lerde başlayarak az gelişmiş ülkelere Amerika'da kullanılması yasaklanmış, etkisi bilinmeyen, incelenmemiş, böcek öldürme ilaçlarının gönderilmesini şiddetle savunmuştur ve bu ülkelere bu zehirleri göndermiştir.
AID 1969 ile 1974 arasında her yıl 17 milyar dolarlık tehlikeli böcek-öldürme ilaçlarını diğer ülkelere gönderdi. AID 1975'de çevreyi koruyan guruplar tarafından mahkemeye verildi. Mahkeme sonucu AID bu sorumsuz politikasını değiştirmeye söz verdi ve kimyasal-olmayan böcek kontrolu metodları üzerinde ağırlık vereceğini belirtti.
1976'da Amerikan firmaları 550 milyon pounds (yaklaşık 300 milyon kilo) böcek-öldürme ilacı ihraç etti. Bunun üçte biri Amerika'da kayıtlı değildi, ve çoğunun kayıdı ellerinden alınmış veya red edilmişti. Bir çoğu da hiçbir kontroldan geçmemiş ve ne olduğu bilinmeyen kimyasal maddelerdi. Eh, Amerika'da satamazlarsa, dünya ne güne duruyor!
Birleşmiş Milletler'de halkının sağlığını ve geleceğini düşünen birkaç ülkenin sözcüleri Amerikan firmalarının dünya halklarını "deneme tahtası" veya "guine pigs" olarak kullanmasına sürekli karşı çıkar. Fakat dinleyen kim: İt ürür kervan yürür misali! Alınan kararlara da enderen riayet edilir.
Bırak dioxin ve diğerlerini, ta 1972'de Amerika'da yasaklanmasına rağmen, DDT bile Amerika'da her yıl 44 milyon pound (bir pound 454 gramdır) kadar üretilmekte ve az gelişmiş ülkelere "al zehrimi ver paranı" der gibi satılmaktadır.
Leptophos, diğer adıyla Phosvel, Amerika'da tehlikeli bulundu ve yasaklandı. Örneğin bunu üreten Velsicol Chemical Company'nin işçilerinin bazıları kısmen-paraliz oldu (örneğin ayaklarına felç geldi), gözleri dumanlı görmeye başladı, baş dönmesi hissettiler, deprasyon, amnesia ve diğer sinir-sistemini tahriş eden hastalık belirtileri gösterdiler. Yasaklandıktan sonra bu tehlikeli madde de diğer ülkelere satıldı. Mısır'da birçok camızın ölmesine sebeb oldu.
Birçok insanın da hastalanmasına.
Gerçi birçok madde 1970'lerde yasaklandı. Fakat yasaklanmadan önce halk bu maddeleri vücutlarına aldılar. Bugün Amerikalıların herhangibir vücut yağında (fat tissue) kansere sebep olan kimyasal maddeler genellikle bulunmaktadır: DDT, aldrin, chlordane, dieldrin, dioxin, benzene hexachloride, endrin, heptachlor, mirex, PCP. Bu maddelerin hepside bugün yasaklanmış maddelerdir. Bunlar anne sütüne kolayca karışır (memede fat tissue çoktur) ve bebeğe de geçer. Tabi kanserin ne zaman vuracağı belli olmaz.
Bu tehlikeli kimyasal maddeleri, böcek öldürme ilaçları, bitki öldürme ilaçları, asit yağmuruna neden olan Sulfur dioxide'ı üreten firmalar, ufak üçkağıtçı firmalar olmalı, değil mi? Değil.
Bu firmaların çoğunluğu dünyanın dev firmalarıdır: American Cyanamid, Allied Chemicals, Bayer, Dow, Ciba-Geigy, Hercules, Dupont, Hooker, Pfizer, Shell, Union Carbide gibi. (Eczacıbaşı bu firmalarla işbirliğinde üretim ve dağıtım yapmıyor mu dersiniz? Yok canım, öyle şey yapar mı!)
"Tris" denilen kimyasal madde Amerika'da yasaklandıktan sonra, kansere sebep olan iki milyon çocuk pijaması üçüncü dünya ülkelerine satılmaya gönderildi. Amerikan malı sevdasıyla ölenlere, Amerikan tarzı ölüm seçeneği! Buna sonradan, Birleşmiş Milletlerdeki şikayet hiçbir işe yaramadı.
Dünyanın neresinde Amerikan üssü varsa, üssün çevresinde yeraltı suları kanser ve çeşitli hastalıklar yapan sızıntılarla halkın hayatını tehlikeye düşürme olasılığı fazladır. Bu üslerde sorumsuzca gömülen radyoakitif maddeler ve kimyasal zehirler buna neden olmaktadır.
Örnek olarak Filipinleri alalım: Filipin parlemontosu 43 yıllık anlaşma bittiğinde anlaşmayı yenilemedi ve Amerika da Filipindeki iki üssü terketti. Geride bıraktıklarını anlatmaya kelimeler yetmez, görmek gerek: Çevre tamamiyle çöplük gibi, mermilerle, tehlikeli radyo-aktif ve kimyasal madde fıçılarıyla, bir sürü tehlikeli artıklarla dolu. PCP, tehlikeli metal, yüksek derecedeki pesticide ve herbicide, siyanür hem toprak üstünü hem de yer altını modern-çağın nükleer çöplüğüne döndürmüş. Filipinliler tehlikeli kimyasal madde varillerini kullanıyorlar, pazarda satıyorlar. Bir zamanlar bombardıman uçaklarının talim yaptığı ve kimyasal artıkların atıldığı yerde şimdi çocuklar oynamakta ve sakatlanmalar ve ölümler ortaya çıkmaktadır. Bilinmeyen çevre halkının içtiği su ve soluduğu havada ne kadar tehlikeli madde var?
XIX. AMERİKA KİMİ DESTEKLER?
Amerikan halkı ülkesinin en demokratik, en adil, en ileri, en güçlü, en insancıl, en özgürlükçü bir ülke olduğunu ve dünyada demokrasi, hürriyet ve insan haklarının şampiyonu ve destekleyicisi olduğuna candan inanır. Başka türlü bilemez, çünkü ona böyle öğretilmiştir. Ona böyle sunulmuştur. Amerikan halkı gerçek ile fantaziyi fark edemez bir duruma sokulmuştur. Amerikanın para verdiği, desteklediği, silahlar gönderdiği kendi halkını kıran, gençleri ortadan kaldıran Arjantin'deki, Şili'deki, El Salvador'daki, Haiti'deki, İrandaki, Guatemeladaki, Nicaraguadaki, Güney Koredeki ve benzeri yerlerdeki kanlı rejimlerin yaptıklarını televizyonda görür. Kavrayamaz. Gözü kapalı, egemen ideolojinin söylediklerini papağan gibi beller. Gözünü kapamayıp beynini ve kalbini kullananlar da bu kadar açık kandırmaya akıl erdiremezler.
Amerikan hükümetleri dünyadaki en kötü, en cani, en katil rejimleri ve liderleri desteklemiştir. Saymakla bitmez. Tarih kitaplarını aç ve en canavar liderleri ve rejimleri bul ve bak onları kim beslemiş, kim yetiştirmiş. Hemen hepsinin ardında Amerikan hükümetlerini bulursun: Güney Amerikanın, Asya'nın ve Afrika'nın gelmiş geçmiş bütün askeri idareleri, Haiti'nin Duvalier'i, Küba'nın Batista'sı, İran şahları, Arjantin'in Roberto Violasi, Güney Kore'nin Chun doo Hwan'ı, Panama'nın Noriega'sı, Şili'nin Pinochet'i, El Salvador'un faşist rejimi, Guatemela, Güney Vietnam, Indonesya, Yunanistan'daki askeri idare, demokrasi ve insanlıkla en yakından bile bir ilişkisi olmayan Orta Doğudaki şeyhlikler, ırkçı Güney Afrika, Natzilerin kendilerine yaptıklarının acısını Filistin halkını kırarak çıkaran ve Tevratta "kendilerine tanrı tarafından sözverilmiş topraklar" peşinde koşanların egemen olduğu neo-faşist srail hükümetleri,
Afganistan'da yeşil bayrak taşıyıp Allah adına halkı öldüren fundamentalistler, Pakistan'da müslümanlığı kullanarak sürdürülen baskıcı rejim gibi... En son Örneklerden biri Burma. Burmadaki durumu desteklemeleri nedeniyle, Amerika'da Pepsi firmasına karşı boykot düzenleyen, örneğin, çevrecilerin mesajını verelim:
Boycott Pepsi
Stop supporting BURMA's dictatorship
İnstitutionalized Rape, Torture and Murder!
Call Pepsi Co:1-800-433-cola
Say "I boycott Pepsi, 7Up, Frito-Lay, Pizza Hut, KFC, Taco Bell"
Diğer bir yeni örnek: Amerika Afganistan'da islam adına katliam yapan Hikmetyar'ı destekledi ve 1992'ye kadar bir milyar doların üzerinde ona para yağdırdı. Bunu da Pakistan yoluyla da yaptı. Bu sayede Pakistan'da islam adına soygun yapan bir azınlığın cepleri ve isviçredeki banka hesapları şişti muhakkak. Hikmetyar, her fundamentalist gibi, Amerika'ya ve Batıya karşı konuşmadan hiçbir zaman geri durmadı. Hikmetyar, Afganistan iç savaşı başladığından beri, Ruslara karşı savaşma yerine kendi milletinin insanlarını temizledi. Şimdi (1993) Kabul şehrini CIA'nin parası ve silahlarıyla bombalamaya devam ediyor.
Amerika'nın 1992'de Afganistan'dan elini ayağını resmen çekmesinden beri, islam adını kullanan "radikaller" gelirlerini haşhaş ve afyon ticaretiyle eklemeler yapmaktadır. (Amerikanın veya Batının "resmen yardımı kesmesi" demek, daha çok para yapmak için firmaların karaborsa yoluna gitmesi demektir. Düşün, Bosnada süren katliamı yapmak için katiller savaş araç ve gereçlerini nerden alıyorlar? Katliamı kimse desteklemiyor göya!)
Klinton yönetimi askeri harcamaları kısıtlayacağına söz verdi. Yönetim, Pentagon'a yapılan silah satışlarının azalması sonucu silah endüstrisinin incinmemesi için, azalan sigara içimine çare olarak dış ticaret bakanlığının sigara firmalarına yaptığının paralelini yapıyor: Diğer ülkelere silah satışını teşvik ediyor. Irak savaşından beri,
Amerika Bahrain, Mısır, İsrail, Kuveyt, Moroko, Oman, Sudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirliklerine 40.4 milyar dolarlık satış anlaşması yapılmıştır. 1991'de Amerika 142 ülkeye 63 milyar dolarlık silah satışı anlaşması yaptı. Milletlerarası silah tüccarı olarak Amerikanın seviyesine hiçbir ülke erişememektedir. En son örnek olarak Somalia'yı verebiliriz: Somali'de birbirini yiyen gurupların hepsi de "Made in America" damgasını taşıyan silahlar, howitzerler, el bombaları, toplar, mayınlar ve kamyonlar kullanmaktadır.
Bosna'da yapılan katliamı Batı ve Amerika neden durdurmuyor? Eğer Bosna'da EXXON, SHELL ve British Petrol'ün (BP) kuyuları olsaydı, bak o savaş Ölüm tüccarları vurgunu vurduktan sonra nasıl durdurulurdu hemen!. Konu pazara hangi gücün egemen olduğudur: Bosna pazarında egemenlik uluslararası silah\ölüm tüccarlarının elindedir, ki bunların başında da elbette Amerikan tüccarları gelir. Savaş başladığından beri Amerika ve diğer kapitalist güçler hem normal hem de el altından bol bol silah ve savaş aletleri satmaktadır: Ticareti durdurmak ticari mantığa aykırıdır. Havadan düşmüyor her saat harcanan milyonlarca mermi ve askeri malzemeler! Biryerden geliyor: Herkes satıyor!.
Amerikan kitle iletişim araçları da bu destekleme işine büyük ölçüde katılırlar. Demokrasi, özgürlük, insanlık mavalları okuyan bu iletişim araçları, destekledikleri kanlı rejimleri "reformcu, demokrasiyi uygulamaya çalışıyor, seçim yapıyor, temsili hükümet kuruyor, teröristlerle mücade ediyor" gibi çerçeveler içinde tanımlayarak meşrulaştırırlar. Meşhur haberci Dan Rather Afganistan'da mücahitlerle konuşuyor; Bir mücahit elinde kocaman kama ile, komunistleri nasıl boğazını kestiğini ve keseceğini anlatıyor. Komunistler kimler? Ruslar mı? Yoo, girdikleri köy ve kasabalardaki diğer Afganlı insanlar. Para, güç, ideoloji, tanrı, inanç yolunda insanlıklarını yitirmiş, kendilerini insandan daha çok insan sanan, ellerinde "mutlak doğruyu tuttuklarını" iddia eden insanlıktan-yoksun mahluklar, insanlığa karşı işledikleri cinayetleri cinayetlikten öteye taşıyarak, haklılık örtüsüne büründürüp meşrulaştırırlar.
Böylece çoluk çocuğu öldürme, kızların ırzına geçme ve talan canilik örneği olmaz, örneğin iç savaş olur, ayaklanma olur, ayaklanmayı bastırma olur, terörizme son verme olur, dinsiz ve imansızlara ders verme olur, komünizme ölüm olur.
Amerika bir yandan egemen kitle iletişim araçları ve popüler kültür ajanlarının girişimleriyle "insan hakları" şampiyonluğu yaparken, diğer taraftan baskıcı rejimlerin baskıcı yöntemlerini uygulamada etken olabilmeleri için
(a) bilgi ve (b) teknoloji transferi yapar. Bilgi transferini özel eğitimle, okullar açarak, gizli eğitim kamplarında pratik dersler vererek, polisleri, gizli ajanları ve askeri personeli Amerika'ya davet edip "bilgi ve görgülerini" artırarak, onlara yeni ve gelişmiş işkence yöntemleri ve araçlarını kullanmayı öğreterek, özel askeri ve istihbarat hocaları göndererek, işkence yerlerinin ve yakma fırınların nasıl ve nerde yapılması hakkında bilgi vererek yapar. Teknoloji transferini ise, ilerde kendini tehlikeye düşürmeyecek kontrollu bir şekilde, talebe ve azınlık hareketlerini bastıracak, ç savaşta etken olarak kullanılacak silahlar, helikopterler, tanklar, patlayıcı maddeler, dinleme cihazları ve radarlar, askeri araçlar satarak yapar. Transfer edilen teknoloji değil, gerçekte teknolojinin tüketime hazır bitmiş ürünüdür.
Gerçek bir transfer olduğu söylenen bir teknolojide bile, (örneğin "Bizim diye" televizyonda övünüldüğünü duyduğum F-16 savaş uçaklarının Türkiye'de üretildiği safsatasında olduğu gibi) gerçek bir transfer sözkonusu değildir, çünkü "ben üretiyorum" diye böbürlenen salağın yaptığı gerçekte benim kompütür yaptığım gibi bir iştir: Ben kompütürde neyin ne olduğunu, neyin nereye gideceğini ve konacağını, nasıl birleştirilip ayarlanacağını ve sonunda bir sürü parçayı birleştirerek kompütürün nasıl meydana getirileceğini iyi bilirim. Sana istersen bir kompütür yaparım.
Peki parçalarını ben mi üretirim? Yoo. Bir sürü Amerikan, Japon firmalarına telefon ederek çeşitli parçaları ucuz bulduğum firmalardan sipariş ederek sağlarım. Ya gerekli parçalardan birini bulamazsam ne olur? Kompütür sadece bir sürü elektronik aracın oluşturduğu faydasız bir araç olarak elimde kalır. Benzinsiz bir arabanın durumu gibi. Sadece bir "junk\hurda." Hiçbir işe yaramaz.
Baskıcı bilgi ve teknolojiyle donatılmış Amerika'nın dostu kanlı rejimlerin yönetici sınıfları, yabancı firmalarla birlikte, o ülkenin zenginliklerini paylaşırlar. Ülkenin aç ve yarı-aç bırakılanları ise "köşeyi dönme" ideolojinin peşinde boşa kürek sallaya sallaya laflayarak ve birbirini boğazlayarak kendilerini doyururlar.
Bu ülkelerin polisleri, gizli teşkilatları, askeri teşkilatları düzenin ahlaksızlığından hoşnut olmayan, demokrasi ve insanlık isteyen insanları işkenceyle, suikastle, fırınlara atmayla, kurşunlamayla, keyfi hapisle, tuzağa düşürüp suç işletip hapse atma veya öldürmeyle, idam etmeyle susturmaya çalışırlar. Bu vahşetle yüzyüze gelen, bu vahşete kurban olan insanlar kimler? Irksal veya dini azınlıklar, sendika üyeleri, yazarlar, öğrenciler, öğretmenler, işçiler, köylüler, egemen dini örgütün kanlı canilere yandaş olmasına karşı olan ve Tanrının, elinde makineli tüfekle, canilerin yanında değil insanların yanında olması gerektiğini savunan dini-kişiler
(özellikle Hz. İsa'nın örgütlü dine karşı olduğunu anlayan ve Liberasyon teolojisine inanlar ve bizdeki Mevlana [13] gibi ayırımsız ve insancıl dini ideolojisi olanlar), kısaca insan olduğunu anlayıp kendisi için istediğini başkaları için de isteyen, bazı insanların toplumun zenginliklerini ellerinde tutarak diğer insanları yiyecek ekmeğe muhtaç bırakmaya hakları olmadığını, böyle birşeyin Tanrının değil şeytanın arzusu olduğunu, her insanın insanca yaşamaya hakkı olduğunu ve bu hakkın bir diğer insan tarafından elinden alınmasının insanlığa yaraşmadığını benimseyen insan insanlar, yani Amerika'nın, yani sömürücü-sermayenin dostu olmayanlar... (Hatırlatma: burda Amerika dediğimde, Amerikan halkından bahsetmiyorum! Ne de kapitalist talanla sürekli yaşanmaz hale dönüştürülen güzel Amerika'dan...
Egemen bir düzenin işleyiş ve anlayış biçiminden bahsediyorum.)
