BEN HALA AYNI KABUSTAYIM

Gri bir gece sabahı küfleten bir mayasıdır sonbaharın Yollarımı alın benden Kaldırımdan düşerim Hangi çiçeğe ismini sorsam uzaktan Aklını çalıyor gibidir adamın.   Griye çalıyordu gece içinin kiri döküldükçe usul usul. Yavaşça akardı bedenimin orta yerinden tutuk günler zamanı durdurarak.  Tüm sevgim ölüm kokan kokun....Gecelerde susmalı artık. Hülasası; avucumun içinde yarım gecenin bütün laneti. Yerden kalkmaya yetecek gecem yok nasılsa.  İnce sızı gibi her nefes almadan verişimde sabahtan kalan küf kokusu... O adamın ayağının altında ezilen kuru yaprakların çıtırtıları gülüş seslerimiz hiç biri yok!  Hatırlıyorum da ara ara niye gülerdik ki?Gri bir gece sen uyuyorsan güzeldir  İki dirhem bir çekirdek  Ve yalnız adamın şerbetidir  Beni kendine çek! Sırf senin yokluğuna sahip çıkmak için sırf senin uykularına ağıt yakarak güzelliğini yaşamak içinsırf seni herkesten alıp tek başına izleyebilmek için bu çaba gecenin... Hem de gri...  Üzgünüm umutsuzluğu bulduğum yerde parçalandı düşlerin.  Attığım adımları kaç sabahın geçmesiyle eşitledim düne saymadım. Yoruluyorum... Yalnızca içimde büyüyor gece durmadan. Kederli kelimelerin esintisi var Kızıl bir sabahı dört çeken saatler İnce bardaktan süzülüyor gibidir Ya suyun söndürme kuvveti Bir parça kalbe yeter Ya kapıyı gösteren resmidir sevdiğinin Belki buharlaşan rengidir Soğuk güneşlerin. Sabah oluyormuş sözde. Farkında değilsindir burada; güneşi söndüreli çok oldu ya da soğuyup kaybettiğinden rengini öldü sandım güneşin.  Biraz daha yorulsaydım savrulsaydım diyorum yarım satırlarda bitkinliğimi bitmişliğimi görmemezlikten gelerek...Bak yine geçiyor vaktim tamam. Unutmadan resminde rengini kaybetti sürekli çıkışı göstermeye yüz tuttuğundan.  Siyah bir çizgidir aşkı kalemin Ve romanları yazan çılgınlaraYol verilir Uçurumdan. Düştüğünde uyanırsın. Herşeye inat beyazdı ilk başlarda yollarımıza üstü kapalı fazlasıyla hatalı çizilen kalemin rengi. Bak çok geç kaldım gene. Uyanmam için yol verildi uçurumuma.   Belirsizlikler kuyusuna azap çekmek için gönderilmiş gibiyim. Gittim atladım. Uyandım mı dersin? Ben halen aynı kabustayım. İki yakamın ucu uçurumsa düşmek gerekirmiş bazen. Her şeyden kurtulmak için atladım ölü hayatımın üzerinde ne senden kalsın koyu bir parmak izi ne de benden. Az kaldı biraz sonra karanlık başlayacak. Gölgemi bulamazsın. Şimdi dinlen sonra kendine iyi bakmalısın...