SIRTIMDA AĞARAN YÜKÜN FARKINDAYIM

Gurbetine dilenci niyetinde el açan sözlerim Mızıkasından sevda sesleri çıkan birkaç iyi niyetim Ve kollarında saç ölüleri birikmiş çıplak nefesim Sesine tutturulan türküyle aldın beni berine Halbuki beklemek yanlısıydım Gelmemek için direnirken, gölgesine beni alanı umudum sandım Rivayet edilir ki sen bana çokça ihanet buyurmuşsun Koynunda benden bir haber yılan ıslaklığında hain geceler uyutmuşsun Demedin ki yalnızım,alnımdaki yazgıdan meçhul Demedin ki yaslıyım,ötemdeki senden meçhul Yani,biz olmayı dilerken kendini bensiz bulmuşsun. Konuşabilirdik,âmâ dillerin suskunluğunca Dillenebilirdik,sessiz bir ustalıklaAma Sen benden daha beter bir elin avucunda çizgilerin kırık notasıyla Aşka dair izler aramaya yeltendin suçlusun Yum bütün kirpiklerince g/özünü Yum ki içinden ölüm rotalı kıpırdanışlar çıkmasın. Bağ bozumu ümitlerin kan sayfasına dökülüşünce Kendimize dair soluklanışlar aradım Yol boyu gizlenmek adına, adımlarımı baharın hafifliğine doğradım Kehribar hüzünlerin fotoğrafında yokluğumuza bir yer bakındım Köprü altı karanlıklarınca koştum,tökezledim Alnımdan garip terler intihar ettim Bazen diz boyu mayınlarla korkakça dalga geçtim Ne için,kim için Hangi sebep ve hangi hâd ile!? Kendimi düşününce bil/in/dim de Seni düşleyince Bil/e/medim Biz / için diyemedim. Sırtımda ağaran yükün farkındayım Ellerim ki göğe açılan bir çift aval Şimdi, kaideyi bozmak adına bir istisna bilesem dişlerimce Dilimin doğurganlığına kısırlık düşer Sonra nasıl susarım!? O vakit bana da ince bir rüzgarın teninden Gırtlağıma lâl bir avaz Kendime de bozkırdan bir a/yaz girdirmek düşer Düşünsene,ben susmazsam eğer Kim seni kendiliğinden ,kendine armağan eder!? Fukara isteklere bel bağlanmıyor Kaldı ki,ben o kadar cesaret ehli değilim Sensizliğime mektuplu bir günde Dünüme ağlayacak kadar gözyaşı ezberleyemedim Hay Allah  Ne kadar da tembelim.. Yoksa ben mi çokum bu yokluklukta? Ben miyim yokluğun yüz/süz/ü yoksa? Yokluğunca şiir eskitsem de perdeleri tarayan rüzgar efendiliklerinde Benden başka bir matem beklemeSay ki Sana ağlayacak bir çift göz budalası hiç olmadıSay ki  Tanağımdan süzülen saçlarım senin ellerinle hiç taranmadıBenim kadar unutmaya meyil et biraz O hiç hatırına koyamadıklarını! Öğreniyorum işte Hiç olmamış gibi yaşamayı Aklımın bilmem kaçıncı tozlu rafına hatıraları mıhlamayı Seni yokluğunla var saymayı Söylenmemiş sözlerini kendimce kılıflayıp,kulağımda çınlatmayi Filintası kör bir bıçak olan o intihar girişimlerinden kendimi soyutlamayıDeniyorum işte Bu kadar derin bir mevzudan sağ çıkmayı. Çok fiyakalı bir dönülmezin yolcusuyumSenden ve benden fi tarihinde bahsedilmiş gibi yapabilecek kadar umutsuzum Şimdi çekiliyorsam eğer,kalan birkaç güzelcenin sus yorumuyum