ÜÇ BİR TARAF MAVİYKEN

Üç bir taraf maviyken

Ettiğimiz cesaretler urganımız oldu
zamansız mekanlarda bizi boğdu..

seslerimiz gurabanın çığlıklarına karışıyor
kara kartalların süzülüşünde
ve bir "s"likte yakalıyor bizi
hicranlı seslenişlerimiz
ve serzenişlerimiz…

ufukta süzülen kara kartallar
kanatlarını patlatırcasına gererken
bu süzülüşün avları,
mazlumca bir çığlık savuruyor ufkumuza…

karanlık kapalı bir havada,
çakan şimşeklere aşina kulaklarımız
sakalları kanlı beyaz çakallara
inanıyorlar bu kasırgada…
kuzu kılığında kurtlar
koyun leşlerinin kanlarını taşıyor bıyıklarında…

sevdiğim sen yoksun bense,
inanıyorum tüm yırtıcılara…
harikalar diyarında  değilim,
sevdiğim buranın adı dünya…

ve seni unutmak mümkün mü
sevdiğim üç bir taraf maviyken,
seni unutmak mümkün mü sevdiğim
dünya pervasızca bu kadar maviyken…

ve kara kartallar,
kuzu kılığında kurtlar
ve beyaz çakallar
ne kadar kanlı olurlarsa olsunlar
her mavi gibi,
mavi gözleriyle bana seni haykırıyorlar…

inemiyorum sahile
gidemiyorum bir yeşile
her mavide sen
her "s"te biraz sen…

unutmak mümkün mü sevdiğim
seni unutmak mümkün mü
sevdiğim…

urgan olmuş cesaretlerimiz
unutamamayı boğsun
tüm mekanlar zamansızlığa doysun
ve sevdiğim artık ne sen incin,
ne de ben incinmişliğimi şiirlere dökeyim…

guraba gibi sessiz çığlıklarımız,
"s"lerde boğulsun…
mümkün olmayan tüm unutuşlar son bulsun
ve artık mümkün olsun…

unutmak mümkün mü
sevdiğim demeyeyim
sen unut, bende unutayım
ne sen hatırla, ne ben
ve ben sevdiğimin sen olduğunu bile unutayım
bu mümkün mü sevdiğim?

üç bir taraf maviyken,
seni unutmak mümkün mü sevdiğim
dünya pervasızca bu kadar maviyken?