"Yarin sabah saat yedi buçukta kalkacagim" dedi genç kiz..
Sonra ertesi günün programini yapti..
"Dus.. Kahvalti.. Evden çikis.." diye baslayarak..
Önemli bazi ihtiyaçlarini karsilamak üzere alisveris merkezine
gidecekti. Sonra ögle yemeginde uzun zamandir görmedigi bir
arkadasi ile bulusacakti.Ögleden sonra bir is randevusu vardi..
Saati sabah 7.30'da çalarken "Dus yapmasam da olur" diye düsündü..
"Yarim saat daha kestireyim.."
Bir yarim saat daha için kahvaltidan da vazgeçti..
Alisveris mi?..
O kadar da önemli degildi canim.. Ertesi güne kalabilirdi.
Ögleye kadar uyusa ne kadar iyi olacakti.
O kadar sicak ve çekici idi ki, yatak..
Ögle yemeginde arkadasi ile bulusma mi?..
Bunca zamandir görüsmemisler de ne olmustu yani..
Birkaç gün sonra yeseler yemegi ne olurdu ki?..
Bir telefon eder, yok canim, yüz yüze konusmak zor, bir mesaj
çeker ertelerdi yemegi..
Oh be..
Artik caninin çektigi kadar uyuyabilirdi..
Uyudu..
Is randevusuna, aç biilaç, alelacele yapilmis bir makyaj, iki
firça ile düzeltilmis saçlar ve uykudan sismis gözlerle
girerken, aynaya bakmadigi için, neden basarili olamadigini
da anlayamadi..
O gece yatarken gene plan yapti..
7.30 kalkis..
Dus..
Kahvalti..
Gazetelere bakma..
9.00: Alisveris merkezine gidis...
11.30: Arkadasla bulusma..
14.00: Is randevusu..
..Ve sabah 7.30 da saati çaldiginda
"Canim kahvalti çekmiyor, dusu da daha dün gece aldim.." diye
mirildandi, yastigi kafasinin üstüne koyup öbür tarafa döndü.
**** //// ****
Kim mi anlattigim kisi..
Siz..
Içinizden biri..
Kimbilir kaç kisisiniz orda..
Kaç yüz..Bin..
Basari, yataktan kalkma ile baslar..
Bu kadar basit..
Ama o kadar da zor..
Bir arastirma yapin yakin çevrenizde..
Basarili olanlar, yataktan kalkmayi bilenlerdir.
Nedir yataktan kalkmayi bilmek..
Karar verdigin saatte gözünü açtigin anda, firlayip yataktan çikmak..
Bir dakika bile gecikmeden..
Bir dakika bile yatak miskinligi yapmadan..
Uçak kaçacaksa, yapariz bunu..
Ama hayat kaçarken yapmayiz..
Kaçan uçagin yenisi vardir oysa..
Ama kaçan hayatin saniyesi geri gelmez..
Yataktan kalkmayi ögrenmek, kendini tanimakla baslar..
Kendinizi iyi tanirsaniz, kalkacaginiz saati dogru belirler,
güne dogru, yapabileceginiz, basarabileceginiz planla
baslarsiniz.. Saat 7.30'da yataktan çikamadiginizi bile
bile her gece "7.30 kalkis" diye yattiniz mi, kendi kendinizi
aldatir, daha kötüsü giderek asagilik kompleksine düsersiniz..
"Ben ne berbat bir insanim. Verdigim en basit kararlari bile
uygulayamiyorum" diye..
Bakin..
Hayali degil, gerçekçi planlar yapin..
"10.00'da kalkacagim" deyin..
Ama kalkin..
Geceden verdiginiz kararlari, ertesi gün uyguladiginiz ölçüde
kendinize güveniniz artmaya, kisiliginiz oturmaya baslar.
O zaman 7.30'da da rahatça kalkabilecek güce ulasirsiniz..
Yapamayacaginizi ezbere bildiginiz planlari her gece yatarken
yapmak, sizi yasarken öldürür.
Durmadan plan yapip ertelemek, hiç plan yapmamaktan çok daha
hizla çürütür insani..
Yataktan kalkacaginiz zamana dogru karar verin ve kalkin..
Hayatinizin nasil hizla olumlu gelismeye basladigini göreceksiniz.
Sonra ertesi günün programini yapti..
"Dus.. Kahvalti.. Evden çikis.." diye baslayarak..
Önemli bazi ihtiyaçlarini karsilamak üzere alisveris merkezine
gidecekti. Sonra ögle yemeginde uzun zamandir görmedigi bir
arkadasi ile bulusacakti.Ögleden sonra bir is randevusu vardi..
Saati sabah 7.30'da çalarken "Dus yapmasam da olur" diye düsündü..
"Yarim saat daha kestireyim.."
Bir yarim saat daha için kahvaltidan da vazgeçti..
Alisveris mi?..
O kadar da önemli degildi canim.. Ertesi güne kalabilirdi.
Ögleye kadar uyusa ne kadar iyi olacakti.
O kadar sicak ve çekici idi ki, yatak..
Ögle yemeginde arkadasi ile bulusma mi?..
Bunca zamandir görüsmemisler de ne olmustu yani..
Birkaç gün sonra yeseler yemegi ne olurdu ki?..
Bir telefon eder, yok canim, yüz yüze konusmak zor, bir mesaj
çeker ertelerdi yemegi..
Oh be..
Artik caninin çektigi kadar uyuyabilirdi..
Uyudu..
Is randevusuna, aç biilaç, alelacele yapilmis bir makyaj, iki
firça ile düzeltilmis saçlar ve uykudan sismis gözlerle
girerken, aynaya bakmadigi için, neden basarili olamadigini
da anlayamadi..
O gece yatarken gene plan yapti..
7.30 kalkis..
Dus..
Kahvalti..
Gazetelere bakma..
9.00: Alisveris merkezine gidis...
11.30: Arkadasla bulusma..
14.00: Is randevusu..
..Ve sabah 7.30 da saati çaldiginda
"Canim kahvalti çekmiyor, dusu da daha dün gece aldim.." diye
mirildandi, yastigi kafasinin üstüne koyup öbür tarafa döndü.
**** //// ****
Kim mi anlattigim kisi..
Siz..
Içinizden biri..
Kimbilir kaç kisisiniz orda..
Kaç yüz..Bin..
Basari, yataktan kalkma ile baslar..
Bu kadar basit..
Ama o kadar da zor..
Bir arastirma yapin yakin çevrenizde..
Basarili olanlar, yataktan kalkmayi bilenlerdir.
Nedir yataktan kalkmayi bilmek..
Karar verdigin saatte gözünü açtigin anda, firlayip yataktan çikmak..
Bir dakika bile gecikmeden..
Bir dakika bile yatak miskinligi yapmadan..
Uçak kaçacaksa, yapariz bunu..
Ama hayat kaçarken yapmayiz..
Kaçan uçagin yenisi vardir oysa..
Ama kaçan hayatin saniyesi geri gelmez..
Yataktan kalkmayi ögrenmek, kendini tanimakla baslar..
Kendinizi iyi tanirsaniz, kalkacaginiz saati dogru belirler,
güne dogru, yapabileceginiz, basarabileceginiz planla
baslarsiniz.. Saat 7.30'da yataktan çikamadiginizi bile
bile her gece "7.30 kalkis" diye yattiniz mi, kendi kendinizi
aldatir, daha kötüsü giderek asagilik kompleksine düsersiniz..
"Ben ne berbat bir insanim. Verdigim en basit kararlari bile
uygulayamiyorum" diye..
Bakin..
Hayali degil, gerçekçi planlar yapin..
"10.00'da kalkacagim" deyin..
Ama kalkin..
Geceden verdiginiz kararlari, ertesi gün uyguladiginiz ölçüde
kendinize güveniniz artmaya, kisiliginiz oturmaya baslar.
O zaman 7.30'da da rahatça kalkabilecek güce ulasirsiniz..
Yapamayacaginizi ezbere bildiginiz planlari her gece yatarken
yapmak, sizi yasarken öldürür.
Durmadan plan yapip ertelemek, hiç plan yapmamaktan çok daha
hizla çürütür insani..
Yataktan kalkacaginiz zamana dogru karar verin ve kalkin..
Hayatinizin nasil hizla olumlu gelismeye basladigini göreceksiniz.
