Gökyüzünde dünyayı yaşarken sonsuz özgürlüğümle birlikte,
yaşamı arıyordum ne
olduğunu bilemeden...
Bir su damlasıydım, güneşin ışıklarında renklerle oynayan,
karanlıklar da yıldızlarla konuşan...
karanlıklar da yıldızlarla konuşan...
Mutluydum rüzgarla birlikte maviliğe savrulurken,
mutluydum kuşlarla kanat çırparken,
mutluydum gökkuşaği olup renkleri saçarken....
mutluydum kuşlarla kanat çırparken,
mutluydum gökkuşaği olup renkleri saçarken....
Takılmışken bir bulutun peşine, görürdüm yaşayanları yeryüzünde...
Hepsi zamanla koşar gibi, hep birşeylerin peşinde....
Hepsi zamanla koşar gibi, hep birşeylerin peşinde....
Bazen bir kuşun kanadına
karışır, uçardım onunla rüzgara karşı, çıglıklarla birlikte...
karışır, uçardım onunla rüzgara karşı, çıglıklarla birlikte...
Yaşamı sorardım kuşlara, nedir diye?
Özgürlük derlerdi bana...
Özgürlük derlerdi bana...
Göklerde özgürce kanat çırpabilmek, rüzgara baş kaldırmak...
Ama yağmur yağdığında özgürlükleri elinden
alınır, ağırlaşan kanatları daha fazla çırpınamazdı damlalar karşısında...
Sığınırken bir kaya kovuğuna, özgürlüklerini teslim ederlerdi yağmura, sessizce...
Karıştım bir gün yağmur damlalarının arasına, gücü hissedebilmek için.
Toprağa karışmak istedim, çogalmak istedim,
azgın bir nehir olup akmak istedim, deniz olmak istedim,
yaşamı bulmak istedim, yaşam olmak istedim...
Terkettim gökyüzünü güneşe veda edemeden...
Altımda gittikçe büyüyen yeryüzü beni kendine doğru hızla çekerken daha da büyüdüm, çoğaldım..
Koşmaya başladım bir an önce toprağa kavuşabilmek için...
Yaşamı hissedebilmek için..
Yaşam olabilmek için..
Toprağa ilk dokunuş, ilk sarılış...
Sıcaktı toprak, gökyüzünün olamadığı kadar..
Beni sarmaladı şefkatle, beni içine aldı sevgiyle...
Sevdim onu...
Seviyorum dedim yaşamayı seninle birlikte..
Toprağın derinliklerinde,karanlık sıcaklıklarda güveni hissettim..
Zaman geçtikçe büyüdüm, çoğaldım...
Yerimde duramaz hale geldim..
Güneşi özledim...
Yıldiızlara merhaba demek istedim....
Terkettim toprağı... Sıcaklığını, şefkatini....
Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü gördüm yeniden...
Öylesine mavi, öylesine sınırsız, öylesine özgür...
Aktım gittikçe büyüyerek..
Beni sarmalayan toprağa dokunarak aktım..
Nereye gittiğimi bilemeden...
Sadece yaşamı öğrenebilmek için aktım..
Benimle çiçekler açtı agaçlarda, topraktan otlar fışkırdı delicesine...
Ben onlara yaşamı sunarken,
cevap veremediler bana yaşam nedir diye sorduğumda...
Büyümek istedim..
Daha hızlı akmak, denize kavuşmak istedim..
Aktım gökyüzünün görünmediği ıssız ormanların arasından,
yıllardır kımıldamaktan korkan taşları peşimde sürükleyerek ,başkaldırırcasına
Başakların rüzgarla dans ettiği ovalara geldiğimde duruldum..
Onları seyredebilmek için yavaşladım...
Sordum uçuşan kelebeklere yaşamı...
Rüzgarla dans mı diye?..
Cevap vermediler bana...
Denizi aradım uzaklarda, görebilmek için köpürdüm,
taştım ona bir önce dokunabilmek için....
Sonra bir sabah,
daha güneş ışıklarını serpmeye başlamamışken dünyaya,
uzaklarda maviliği gördüm...
Gördüm orada canlılığı, başkaldırmışlığı, hasreti..
Kavuşmak istedim bir an önce, sarılmak istedim..
Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi..
Sevişmek istedim onunla...
Yaşamı istedim ondan..
Dokunduğumda denize, balıklar kaçtı benden,
suyum karıştı denize...
Bir oldum onunla..
Ufacık bir damlaydım, bulut oldum,
toprak oldum, deniz oldum, okyanus oldum..
Kapladım dünyayı canlılığımla...
Dalgalarla oynarken derinliklere karıştım..
Derinliğin sessizliğinde güzellikleri buldum...
Yaşam gizlenmiş güzelliklermidir
diye sordum denize...
Cevap alamadım...
İnsan olmak istedim..
Yaşamın ne olduğunu öğrenirim diye..
Döl oldum genç bir erkeğin ateşli vücudunda..
Yıldızlı bir gecede can oldum bir dişiyle...
Büyümeye başladım içinde olduğum insana farkettirmeden..
Büyüdüm, büyüdüm...
Aynı toprak gibi sicak ve karanlık bu yer bana güven verdi, huzur verdi...
Zaman geçtikçe, yerime sığamaz hale geldim...
Güneşe sarılmak istedim...
Yıldızları görmek, denizle konuşmak istedim..
Yaşamı insanlara sormak istedim..
Işıkla tekrar kavuştuğumda özgürlüğümü hissettim yeniden..
Küçük bir su damlasıyken gezdiğim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi..
Büyüdüm zamanla...
Diğer insanlarla birlikte, zamanla birlikte..
Sordum insanlara yaşam nedir diye?..
Cevap veremediler..
Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime...
Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak,
bir deniz gibi sınırsızca sevdim birisini...
O zaman anladim ki, yaşam sevgidir..
Sadece sevgi
S E V İ Y O R U M . . . . .
alınır, ağırlaşan kanatları daha fazla çırpınamazdı damlalar karşısında...
Sığınırken bir kaya kovuğuna, özgürlüklerini teslim ederlerdi yağmura, sessizce...
Karıştım bir gün yağmur damlalarının arasına, gücü hissedebilmek için.
Toprağa karışmak istedim, çogalmak istedim,
azgın bir nehir olup akmak istedim, deniz olmak istedim,
yaşamı bulmak istedim, yaşam olmak istedim...
Terkettim gökyüzünü güneşe veda edemeden...
Altımda gittikçe büyüyen yeryüzü beni kendine doğru hızla çekerken daha da büyüdüm, çoğaldım..
Koşmaya başladım bir an önce toprağa kavuşabilmek için...
Yaşamı hissedebilmek için..
Yaşam olabilmek için..
Toprağa ilk dokunuş, ilk sarılış...
Sıcaktı toprak, gökyüzünün olamadığı kadar..
Beni sarmaladı şefkatle, beni içine aldı sevgiyle...
Sevdim onu...
Seviyorum dedim yaşamayı seninle birlikte..
Toprağın derinliklerinde,karanlık sıcaklıklarda güveni hissettim..
Zaman geçtikçe büyüdüm, çoğaldım...
Yerimde duramaz hale geldim..
Güneşi özledim...
Yıldiızlara merhaba demek istedim....
Terkettim toprağı... Sıcaklığını, şefkatini....
Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü gördüm yeniden...
Öylesine mavi, öylesine sınırsız, öylesine özgür...
Aktım gittikçe büyüyerek..
Beni sarmalayan toprağa dokunarak aktım..
Nereye gittiğimi bilemeden...
Sadece yaşamı öğrenebilmek için aktım..
Benimle çiçekler açtı agaçlarda, topraktan otlar fışkırdı delicesine...
Ben onlara yaşamı sunarken,
cevap veremediler bana yaşam nedir diye sorduğumda...
Büyümek istedim..
Daha hızlı akmak, denize kavuşmak istedim..
Aktım gökyüzünün görünmediği ıssız ormanların arasından,
yıllardır kımıldamaktan korkan taşları peşimde sürükleyerek ,başkaldırırcasına
Başakların rüzgarla dans ettiği ovalara geldiğimde duruldum..
Onları seyredebilmek için yavaşladım...
Sordum uçuşan kelebeklere yaşamı...
Rüzgarla dans mı diye?..
Cevap vermediler bana...
Denizi aradım uzaklarda, görebilmek için köpürdüm,
taştım ona bir önce dokunabilmek için....
Sonra bir sabah,
daha güneş ışıklarını serpmeye başlamamışken dünyaya,
uzaklarda maviliği gördüm...
Gördüm orada canlılığı, başkaldırmışlığı, hasreti..
Kavuşmak istedim bir an önce, sarılmak istedim..
Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi..
Sevişmek istedim onunla...
Yaşamı istedim ondan..
Dokunduğumda denize, balıklar kaçtı benden,
suyum karıştı denize...
Bir oldum onunla..
Ufacık bir damlaydım, bulut oldum,
toprak oldum, deniz oldum, okyanus oldum..
Kapladım dünyayı canlılığımla...
Dalgalarla oynarken derinliklere karıştım..
Derinliğin sessizliğinde güzellikleri buldum...
Yaşam gizlenmiş güzelliklermidir
diye sordum denize...
Cevap alamadım...
İnsan olmak istedim..
Yaşamın ne olduğunu öğrenirim diye..
Döl oldum genç bir erkeğin ateşli vücudunda..
Yıldızlı bir gecede can oldum bir dişiyle...
Büyümeye başladım içinde olduğum insana farkettirmeden..
Büyüdüm, büyüdüm...
Aynı toprak gibi sicak ve karanlık bu yer bana güven verdi, huzur verdi...
Zaman geçtikçe, yerime sığamaz hale geldim...
Güneşe sarılmak istedim...
Yıldızları görmek, denizle konuşmak istedim..
Yaşamı insanlara sormak istedim..
Işıkla tekrar kavuştuğumda özgürlüğümü hissettim yeniden..
Küçük bir su damlasıyken gezdiğim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi..
Büyüdüm zamanla...
Diğer insanlarla birlikte, zamanla birlikte..
Sordum insanlara yaşam nedir diye?..
Cevap veremediler..
Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime...
Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak,
bir deniz gibi sınırsızca sevdim birisini...
O zaman anladim ki, yaşam sevgidir..
Sadece sevgi
S E V İ Y O R U M . . . . .
