DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Atatürk Orman Çiftliği ABD’ye satılıyordu!

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Atatürk Orman Çiftliği ABD’ye satılıyordu! Taksim Gezi Parkı’nda iyi niyetle başlayan protestoların yasa dışı grupların provokasyonuyla anarşiye dönüşmesi sonucu huzursuz günler yaşayan Türkiye, şimdi de Atatürk Orman Çiftliği arazisinin ABD Büyükelçiliği’ne satılacağı haberini konuşuyordu. ABD Ankara Büyükelçiliği Basın Sözcüsü T.J. Grubisha, AA’ya yaptığı açıklamada, büyükelçiliğin Türk hükümeti ile uzun süredir yeni bir elçilik arazisinin satışı için görüşme halinde olduğunu belirtiyordu. ABD’nin Ankara Büyükelçiliği, Atatürk Orman Çiftliği (AOÇ) arazisinin büyükelçiliğe satılacağına ilişkin iddialar hakkında, “Söz konusu arazinin şu andaki sahibi hakkındaki tüm sorular Türk yetkililerine sorulmalıdır” açıklamasını yapıyordu. ABD Büyükelçiliği Basın Sözcüsü T.J. Grubisha, büyükelçiliğin Türk hükümeti ile uzun süredir yeni bir elçilik arazisinin satışı için görüşme halinde olduğunu belirtiyordu. AKP yandaşı Star yazarı Mustafa Karaalioğlu bile şunları itiraf ediyordu: “Yaygın kanaatin aksine AK Partinin zengini yoktur. Biri birinden haberdar olan sermaye sınıfı bilinci de yoktur. İlk 100 zengin aile içinde muhafazakâr karakterli üç-beş isim varsa da hiçbir ağırlıkları yoktur. Kısaca zenginlik, AK parti yola çıktığı gün hangi grupların elindeyse bugün de hala onların elindedir. Üstelik AK partinin icraatları sayesinde 10 yıl içinde tam 10 kat daha zenginleşmiş vaziyettedir”21 Gezi parkı gezisini krize çeviren Sn. Recep T. Erdoğan ve hükümetinin daha büyük krizleri asla yönetemeyeceği anlaşılıyordu! "Erdoğan'ın sığındığı yüzde 50' içinde olan Zaman yazarı Ahmet Turan Alkan, Başbakan'ın söylediği “Yüzde 50’yi zor zapt ediyorum” lafına şu yanıtı veriyordu: "Mademki hatırlattınız, bilseniz iyi olur: Kendi adıma olup biteni acıyla seyreden biri olarak sokağa asla çıkmayacağım, çünkü bunun meşruluk ve isabetine inanmıyorum. Meselenin dik durmakla ilgisi yok, hakkaniyetle ilgisi var. Hakkaniyet ve adaletten koptuğunuz yerde, sizi destekleyen duaların bıçak gibi kesileceğini bilmiyor olamazsınız” Kızacaksınız Ama Söyleyeyim! İşte vekiliniz Sayın Arınç konuşuyor; sağduyulu, sakin, iyi niyetli, karşı tarafı da dinlemeye ve ciddiye almaya hazır bir duruşla, hangi tarafta olursa olsun insanların duymak istediği şeyler söylüyor. Kızacaksınız ama söyleyelim; lütfen yurda dönüşünüzde bu yaklaşımı siz de destekleyiniz” Fetullah Gülen Hocaefendi, Taksim Gezi Parkı gerilimine ve sorunun temeline ilişkin önemli değerlendirmelerde bulunuyor ve yine dolaylı biçimde Erdoğan’a yükleniyordu. Hocaefendi, “www.herkul.org” isimli internet sitesinde yayınlanan konuşmasında “hassasiyetlerin dikkate alınması gerektiğini ancak masum insanlara ve Türkiye’ye zarar verecek eylemlerden vazgeçilmesini” istiyordu. “Bir haksızlığı bastırmak için elli türlü haksızlık yapıyoruz: Yol peygamberlerin, evliyanın, asfiyanın yoludur. O yolu takip edemediğimiz için başa çıkamıyoruz problemlerle gördüğünüz gibi. Bir yerde bir haksızlığı bastırmak için elli türlü haksızlık yapıyoruz, elli türlü zulme giriyoruz. Kinleri, nefretleri körüklüyoruz. Olayları hafife almak akıllı Mehmet’in işine benzer: Kırkı bir uçurumdan aşağı inmek için el ele tutunmuşlar, el ele tutunarak oradan inmek istemişler. Sonra hepsi çözülmüş, yere 21 Star / Mustafa Karaalioğlu / 10 06 2013 62 düşmüşler; otuz dokuzu ölmüş, birinin de kolu-kanadı kırılmış. Demişler, “Akıllı Mehmet ne oldu?” “Sormayın, demiş, az daha bir sakatlık çıkaracaktık.” Umursamaz ruhlar, anlamaz düşünceler meseleye böyle bakacak” “KÖTÜ YÖNETİŞİM” yazısının sonunda (ZAMAN, 02.06.2013), Mümtaz’er Türköne: “İyi yönetişimin çaresi seçim sandığıdır. 1994’ten beri büyük şehirlerde istikrarla devam eden belediyecilik, İstanbul’da Gezi Parkı’nda büyük yara aldı. Meselenin Gezi Parkı’ndan ibaret olmadığı ortada... Şehrin mimarisine yansıyan kötü göstergeleri saklayacak bir çuvalı artık kimse dikemez. İstanbul, bu mimarinin çarklarını döndüren şehir rantı altında eziliyor. Gezi Parkı’na yansıyan isyan, bu çarpık yapılaşma karşısında duyulan tepkinin ifadesi. Bu başkaldırı AK Parti için bir erken uyarı da olabilir, sonun başlangıcı da” diye uyarıyordu. “BİR GARİP İSYAN!” başlıklı uzun bir yazı (STAR gazetesinin sadece internet kısmında! 04.06.2013) yazan, İbrahim Kahveci: “Evet, Taksim civarında birkaç yıldır derin sosyolojik bir çalışma olabilir… / Ama tüm bunlar `gösteriler neden bu kadar genişledi’ sorusuna cevap olamaz. / Mesela, neden AVM yasası çıkmadan yıllardır İstanbul AVM mezarlığına döndürüldü? Merkez Bankası’nın kasasında 125 milyar dolar Türk Halkı için bir zenginlik olmadığı gibi. / Ekonomiye sadece paragözü ile bakıp yıllardır eriyen ücretleri, Çin’den sonra en fazla iş kazası olan ülke gerçeğimizi, kredi ile borçlanıp iş güvencesiz çalışarak artan korkulu hayat gerçeğini örtmüyor. / Mesela, özelleştirmeler ile oligarklar oluşturarak halkın refahına değil işkencesine dönen ekonomik modeli hiç sorgulayamıyoruz. Ekonomik modelinizi 2005-06’da değiştirmemiz gerekirken hala IMF modeli ile zengin eden, bankaları besleyen-koruyan modele sıkı sıkıya sarılmış durumdayız. / Aylardır burada yazıyorum. Ekonomiyi borsa-faiz-döviz üzerinden, yani para üzerinden değerlendirmeyin. Kredi notumuzun arttığı günlerde karşılıksız çek-senet miktarı 2008 kriz seviyesine ulaşmışsa, kendimize soru sormamız gerekmiyor mu? / Milli gelir üç kar arttı dediğimiz yıllarda, reel ücretler bırakın artmayı azalıyorsa, kendimize soru sormamız gerekmiyor mu? Bu ekonomik model Batı’yı krize getirdi, biz de sadece biraz geriden geliyoruz diye defalarca ikaz ettim” Hayati Yazıcı sınır kapılarımızı, yolgeçen Hanına çeviriyordu: “Gümrük Bakanlık yetkililerine kısaca şunu söyleyeyim. Müfettiş raporunuz bu açıklamalarınızın tamamını yalanlıyor. Sizlere birkaç sorum olacak. Madem kolileri aradınız, incelediniz, silahları nasıl bulamadınız? Koliler X-ray cihazına niçin sokulmadı? Gümrükte kameralarınız neden çalışmıyordu? Ve en önemlisi gümrük çalışanları ifadelerinde bir iki koliye baktık, çünkü Genel Müdür Yardımcısı’nın emri vardı savunmasını neden yaptılar? Müfettişler bu savunma ve ihmallere rağmen niçin bir tek gümrük yetkilisini suçlu bulmadı ve hepsini akladı? Sizin bakmadığınız kolilerdeki silahları, Yemen gümrüğü bir dakikada X-ray cihazında nasıl buldu?22 Evet Türkiye’den Yemen’e gönderilen kolilerden tam 2700 silah çıkıyordu ve Gümrük bakanlığı kurbağaları bile güldüren mazeretler sıralıyordu? Türkiye Nereye Sürükleniyordu? “Şu bir gerçektir ki; küresel elitler (Siyonist sermaye lobileri) ve onların devamlılığını sağlayan ‘üst sınıf’ halk kesimleri ve masonik şebeke; bu ikili sarmal yapının devamını sağlamak için pek çok yol geliştirmiştir. Tepede yer alan “elit kesim”, aile bazında gizli saltanatlarını sürdüren Yahudi sermaye baronları ve hemen altında oluşturdukları “üst sınıf” vasıtasıyla diğer halk katmanlarını sömüren ve demokratik köleleştiren, bir sistemi meydana getirmişlerdir. Bu sistem içerisinde ‘elit kesim’, asırlar boyunca hiç değişmeden bugünlere gelirken, birinci dereceden ona hizmet eden ‘üst sınıf’; belli aralıklarla, zaman ve mekan şartlarına uygun; kısaca duruma göre değişim göstermiştir. Bugün dünya nüfusunun ancak ‘on binde birini’ temsil eden bu iki kesim mensupları, dünya servetinin yüzde doksanından fazlasına sahiptir. Tüm ülkelerde yatırımları vardır ve tüm dünya ülkelerinin iktidar ve muhalefetleri de dâhil olmak üzere bu kesimlerin kontrolündedir. Çoğu kimsece bir ‘komplo teorisi’ 22 Taraf / Mehmet Baransu 63 olarak algılanan bu tanım o kadar gerçektir ki; tersini savunanların ‘komplo teorisyeni’ olma olasılığı matematiksel olarak daha yüksektir. Yani gerçek o kadar yalın ve ortadadır ki; bu kadar açık olan bir şeyin doğru olabileceğine, medya marifetiyle körletilen ve kirletilen insan aklı onay vermemektedir ve zaten vahâmet de buradan gelmektedir. ‘Hadi canım sen de’ciler, yani basit ve basmakalıp düşünenler her zaman halkın büyük çoğunluğunu teşkil etmiştir ve bundan sonra da böyle gidecektir!.. Ta ki, işin ucu kendi cebine dokununcaya kadar.. ki bu şartlarda ve bu iktidarlarla bu da mümkün görünmemektedir; zira bu sınıflar, ‘sosyal patlamaları’ bile kendi çıkarlarıyla özdeşleştirmeyi sanat haline getirmişlerdir… Siyonist merkezler, kendi çıkarlarına hizmet eden, politikacıları, yazarları, bürokratları; ‘iyi insan’, ‘sosyal sorumluluk taşıyan âkil insan’ ve de ‘büyük din âlimi’ (ruhbani) sıfatlarıyla beslemekte ve reklam etmektedir. Yurtiçi veya yurtdışından örnek vermeye, isim zikretmeye gerek olmadan kısaca şöyle açabiliriz; bugün dünyanın hangi ülkesini ele alırsanız alın, medya kuruluşları milyar dolarlık birer dev konumundadır ve sokaktaki insan bile şu konuda hem fikirdir; bu servetlerin ardında ‘kirli para’ vardır. Bugün ülkemizde hem medya kuruluşu sahibi, hem de; madencilik, inşaat veya başka işlerle meşgul, devletten ihale alan işadamları bulunmaktadır. Ve bu insanların yanında çalışan ve halkın büyük bir kesiminden teveccüh gören gazeteci ve yazarlar da hazırdır. Madenci bir medya sahibinin yanında yıllarca çevreci duyarlılığıyla yazan-çizen bir gazeteci-yazar hayal edin ve bu yazarın her gün köşesinden ağaç kesen köylüleri eleştirdiğini düşünün ve aynı zamanda işi gereği dönümlerce ormanı katleden patronundan aldığı milyon dolarları düşünün!.. Nobel ödülü almak için memleketini ve insanlarını bir kalemde silip atanları düşünün! Milyarlarca yıllık bir döngü içerisinde sefil bir ‘yetmiş yıl’ yaşamak için, hayatı boyunca yalan söyleyen, ikili oynayan politikacıları düşünün!.. Koskoca bir kıta Afrika’yı ‘hayvanat bahçesi’ zanneden ve belgesel izlediğinde kültür elçisi olduğunu zanneden milyonları düşünün!.. Eğitim kurumları ele geçirilmiş, sağlıkları ticarî bir meta haline sokulmuş, paraları bankalarca hortumlanmış, gelecekleri çalınmış milyarların sahte mutluluk oyunlarını düşünün!.. İnsanlar, olaylar ve kendileri arasında kurgulanan senaryonun farkına vardığında, pek çok sorun kendiliğinden hallolacaktır. Şimdi gelelim ‘Gezi Parkı’ olaylarına! Aklı başında olanlarca malumdur ki; AVM yapılması ve ağaç katliamına karşı gelişen bu olayların temelinde yatan asıl sebep ve zamanlama, Erdoğan’ın ABD dönüşüne denk getirilen bir gözdağı olayıdır! Benim açımdan, vatanseverlerin hesapta olmayan müdahalesi, birilerinin planını aksatmıştır; ortada dış müdahale ve yönlendirme ile başlayan, ajan provokatör kaynayan ve ancak ‘milli güçlerin’ de içine dahil olduğu karışık bir durum vardır. Acaba küresel güçler “son kullanma tarihi” dolan Erdoğan’ın ipini çekme kararı mı almıştır. Yoksa dindar halkı etrafında toparlayıp onu parlatmaya ve Türkiye aleyhine çok daha tehlikeli işleri yaptırmaya mı çalışmaktadır? Aslında Türkiye’nin hırçınlığıyla, hırslarıyla, hastalığıyla kontrolden çıkmış bir kişi tarafından yönetilmesi elbette sakıncalıdır. Belki de Erdoğan gözden çıkarılmıştır ve bu nedenle niceleri şimdi göze girmeye çalışmaktadır. Şu an ülkemizde yaşanan bu manzaradır. Gelelim Taksim’de gösterilere devam eden farklı insan gruplarına.. Öncelikle vatansever insanların ve ülkemizin geleceği ile ilgili endişe duyanların, ikinci günden itibaren olayların içinde ve iyi niyetle yer alanların varlığı unutulmamalıdır. Hedefsiz, plansız, programsız ve lidersiz olmalarına rağmen bizim insanımızın isterse neler başarabileceğinin açık bir kanıtıdır. Çeşitlilik oldukça fazla; aşırı sol gruplar, sağcı gruplar, romantik gruplar, vesaire.. ve her türlü insanî tepkiyi ‘iç eden’ ayrılıkçı, Kürtçü, Apocu gruplar!.. Hepsinin böyle bir imkânı kullanmaları, kendi propagandalarını yapmaları gayet normal; burada dikkat edilmesi gereken asıl gruplar, yukarıda bahsettiğim ‘romantik gruplar’dır! Yeni dünya düzeninin temsilcisi olan bu gruplar, bence geleceğin en büyük 64 tehlikesidir! Açalım: Hemen hepsi prestijli okullarda okumuş ya da okumaktadır, batıcı olan tüm değerleri sorgulamadan savunmayı ilericilik ya da çağdaşlık olarak ele almakta ve yönlerini ona göre ayarlamaktadır. Giyim kuşamları yerinde ve bakımlıdır, en az bir yabancı dile hâkim ve özgürlüklerine düşkün insanlardır. Pop ya da rock müzik favorileridir; gitara olan düşkünlükleri ortak yanlarıdır. Bunlar bulundukları toplumun değer yargılarına karşı çıkmayı, eski gelenekleri çağdışı algılamayı ilericilik sanmaktadır. Çevrecidirler; ancak, okudukları okulların sahiplerinden daha sonra çalıştıkları şirketlere kadar, ‘en çok satanlar’ listesinden alıp okudukları kitaplara ve düzenli makalelerini okudukları köşe yazarlarına kadar; aslında düşmanı oldukları sisteme hizmet ettiklerinin farkında bile olmayan zavallılardır. Hepsi isyan şarkılarına hayrandır, lâkin karşı oldukları sistemin sahiplerinin sponsorluğunda düzenlenen festivallerde eğlenmekten de geri durmayan gruplardır. Bunlar dün polisle çatışır, bugün çiçek dağıtır. Ve tabii polisler de şaşkındır. Polis eleştirisi yaparken kendi üzerine alınan ‘polis’ dostlarımız için de şunu belirtmeliyim ki; bizim eleştirimiz dünya çapında yer alan ‘polis teşkilatlarına’dır; yoksa birey olarak hiçbir polis memuru ile bir sorunumuz yoktur! Ancak şu bir gerçektir ki; sistemin koruyucusu bu teşkilatın öncelikli görevi; büyük hırsızların güvenliğini sağlayıp, küçük hırsızları adalete teslim etmektir. Bu aşamadan sonra adalet sistemini de sorgularsak eğer; onların görevi de büyük hırsızları göz ardı edip, küçükleri hapse tıkmaktır; yani diyeceğim o ki; sistemin içerisinde, sistemin araçlarıyla çalışanlar birey olarak değil ama teşkilat olarak maalesef zulüm ve sömürü çarkının aracıdır. Yine ülkemiz açısından ele alacak olursak; şehitlerimiz beşer-onar gelirken konserlerine devam edenler, TV programlarının yayınında sakınca görmeyenler, Erdoğan’ın annesi hayatını kaybedince yayınlarını kesiyorsa.. Daha kanları kurumamış Reyhanlı kurbanları için yine konserlerine devam eden, tiyatrolarına devam edenler, sözde üç ağaç için konser iptalleri yapıyor, tiyatrolarının kapılarını kapıyorsa eğer… Bu Millet aptal değil! bunları görüyor, izliyor ve hafızasına not düşüyor!.. Atatürk Orman Çiftliği talan edilirken gıkı çıkmayanların Gezi Parkı tiyatrosunun en orta yerinde piknik yaparken fotoğraf çektirmeleri iyice sırıtmakta ve ayarlarını ortaya koymaktadır. Çevre katili, silah kaçakçısı bir medya patronundan milyon dolarlar alıp, gazetesinde çevrecilik içeren yazılar yazanları artık bu millet tanımaktadır. ‘Ahlak’ ve ‘vicdan’ın olmadığı, yani İslam’ın bulunmadığı bir yerde; önce insan olmaz! adam olmaz! akıl olmaz! haysiyet olmaz! Ve dolayısıyla; çevrecilik, aktivistlik, kadın özgürlükleri, hayvan sevgileri de olmaz! İşte şu an insanlığın içinde bulunduğu en büyük aldatmaca budur, ve asıl sorun buradan kaynaklanmaktadır. Sistemin izin verdiği noktaya kadar başkaldıranların ya da direnişe katılanların aslında gerçek ‘direniş’çilerin önünü tıkıyor olmasıdır!.. Siyonizmin güdümündeki Kapitalist ve sömürgeci sistem, tüm dünya devletlerini sarmalına almış ve dünya çapındaki tüm ‘İyilik hareketleri’nin içine sızmış durumdadır!.. İşte bu yüzden ‘direniş’ yaptığını zannedenler; aslında bir senaryoda figüranlık yaptıklarını çok sonradan anlayacaktır. İlla da ‘aykırı’ mı olmak istiyorsunuz; fazla bakınmanıza gerek yok; dünyanın gelmiş geçmiş en ‘aykırı’ adamlarından sayılan ‘Mustafa Kemal Atatürk’ gibi davranın ve İşgale başkaldırın! (Müslüman milletinizi yanınıza) Emperyalizmi karşınıza alın!..23 Bunlar Dindar Müslüman mı, yoksa “İstismarcı Süslüman mı?” Taksim gezi parkı sloganlarıyla ilgili AB’nin ve ABD’nin kınama ve uyarı açıklamalarını da doğru okumak gerekiyordu. Yoksa Sn. Erdoğan’ın son yararlanma tarihi mi yaklaşıyordu? Günümüzün en büyük yanılgısı, Halkın iktidarları kendilerinin seçtiklerini sanmalarıydı. Oysa Rahmetli Erbakan’ın tabiriyle, Demokratur Demokrasisi; dış güçlerin tayin ettiği yöneticileri halka onaylatma tezgâhıydı. Hatta bugün Recep 23 http://www.edebiyatgazetesi.com/2013/06/10/bu-ne-tur-bir-gerzekliktir-cem-yagcioglu 65 T. Erdoğan’ı alkışlayan ve her tavrına keramet uyduran kurmaylarının, daha önce Rahmetli Özal’ı, Erbakan’ı ve Türkeş’i övdükleri unutulmamalıydı. 11 yaşındaki masum çocuğu köprüden atacak kadar vahşileşen… Gencecik bir komiseri çelme takıp yüksekten düşürerek ölümüne sevinenlere mi yanarsın. Irak ve Suriye’deki katliamları görmezden gelip, Taksim olayları nedeniyle Türkiye’yi suçlayan Avrupa ve Amerika’ya sitem eden Fetullah Gülen’in serzenişine mi yanarsın? Yahu ABD Irak’ı işgal ederken, oraya barış getirecek diye alkışlayan ve arka çıkan siz olmadınız mı? Şu sitem ettiğiniz AB’ye girmeyi huzur ve kurtuluşun ilk şartı saymadınız mı? Fikren ve fiilen gavura yanaşmanın adını diyalog, dini ve milli gayretleri körleştirmenin adına hoşgörü koymadınız mı? Haşa Allah’ın hangi kararı katıydı, Resulüllahın hangi kuralı ve hangi uygulaması kabaydı da siz onu ılımlaştırıp yumuşattınız? Karl Marx: “Filozoflar dünyayı yorumlayan kişilerdir. Ama asıl marifet onu değiştirmektir” diyordu. Che Guavera: “Bazen gerçekçi olmak, imkânsız görüneni denemektir” diyordu. Erbakan ise: “Ya Siyonizmin hükmettiği; her yönden insanlığı esir alıp yönlendirdiği bu dünyayı değiştireceksiniz, veya değil ülkenize bir köye bile hükmedemezsiniz” diyordu Ve “Allah bu aziz millete; “artık tükendi, bitti, sonu geldi” zannedilen durumlarda bile hiç beklenmedik çıkışlar yapıp tarihin yönünü değiştirme yeteneği vermiştir” diyerek yeni ve yakın bir dönüşümün müjdesini veriyordu. 66 GEZİCİLERİN HALTI, AKP’NİN RANTI! Türkiye; bazı tepki ve taleplerin istismarıyla kışkırtılan Gezi isyanları ve Recep Bey’in kahramanca bastırmasıyla meşgul edilirken: a) PKK Şırnak Cizre’de anarşistlerden “Asayiş Birimleri” oluşturup resmi geçit yaptırıyor, fiilen denetimlere başlıyor ve devletin hâkimiyet sembolü karakollar basılıyor ve baskıya boğun eğen hükümet bir çoğunu kaldırıyordu. b) ABD Hatay üzerinden Suriye’ye asker taşıyor ve TSK sonu belirsiz bir savaşa itiliyordu. Dindar ve muhafazakâr bilinen kasabaya yeni bir savcı atanıyor… Kasaba esnafı onu ağırlamak ve alışageldikleri rüşvet olayına aracılık yapmak üzere, hâkim beyle birlikte bir bahçeye davet ediyor ve el altından rakı da içiriliyor. Kafası dumanlanan hâkim, yeni gelen savcıya: “İyi ki buraya atandın. Yolumuzu bulacak ve kazları yolunacak daha iyi bir yer bulamazdın. Çünkü buranın halkı bolca halt işliyor, bizler de doyunca rantını yiyoruz” deyince kasaba eşrafı bozuluyor. Bunu fark eden hâkim: “Yahu yalan mı, sizler ya bir keçi zararı, ya bir ağaç dalı veya bir çocuk kavgası yüzünden, biri birinizi hiç yere öldürüyorsunuz. Ardından ölen taraf “Aman daha ağır ceza ver” diye, bir teneke bal getiriyorsunuz. Öldüren taraf “Aman az bir cezaya çarptır” diye bir teneke yağ getiriyorsunuz. Siz o haltları işlemezseniz, biz bu rantları nasıl yiyeceğiz?” deyince herkes hak vermek zorunda kalıyor… Şimdi bu Taksim eylemcilerinin; başörtülülere saldırmaları, içki şişelerini öne çıkarmaları, soyunup bikini ile şov yapmaları, sağa sola sataşıp yakıp yıkmaları ve hele cami içindeki saygısızlıkları gibi haltları da, haliyle AKP’nin oy rantını arttırıyordu. Yanlış anlaşılmasın, gençlerin camiye sığınmaları değil, mabed içindeki hakaret kasıtlı tavırları canımızı sıkıyordu. Yoksa camiler aslında bütün mağdurların ve mazlumların sığınağı olması gerekiyordu. Tabi bu arada başbakana ve iktidara yönelik haklı tepki ve taleplerin ve milli hassasiyet sahiplerinin gayretleri de boşa çıkarılıyordu. Bu tahribatların ülkeye maliyeti 100 trilyonu aşıyordu. Yurt çapında toplam 6 ölü, 8 bin 822 yaralı vardı; 59 kişinin durumu ağırdı. 11 kişi gözünü kaybediyor, 1 kişinin dalağı alınıyordu. Protestocular arasına katılıp “ben de çapulcuyum!” diye pankart açan ve Recep Erdoğan’ın “bu olayların arkasında faiz lobiler var” palavrasını haklı çıkaran Cem Boyner Mustafa Koç’la beraber bundan birkaç gün sonra başbakanın Kürdistan açılımına destek vermek üzere TÜSİAD’ın Cizre toplantısına katlıyordu. Ama bu danışıklı dövüşü maalesef ne Geziciler, ne de “eziciler” asla fark etmiyordu. Financial Times gazetesinin 12 Haziran tarihli başyazısı ‘Erdoğan’ın inatçılığı mirasını riske atıyor’ başlığını taşıyordu. Yanına da: ‘Başbakan’ın davranışları, Türkiye’nin bölgesel güç imajını bozuyor’ alt başlığı ekleniyordu. Başyazının şu bölümleri dikkat çekiyordu: “…(Erdoğan) on yıl sürdürdüğü “başbakanlıktan güçlendirilmiş cumhurbaşkanlığına kayma ve 10 yıl boyunca cumhurbaşkanlığı makamında oturma” ihtirasları yanında, bugüne kadar elde ettiği önemli başarıları da riske atmaktadır. Türkiye’nin reformcu bir bölgesel güç olarak imajı paramparçadır ve AB ile sıkıntılı ilişkisi ise daha da büyük tehlike altındadır. Her türlü tehlikeye açık kısa vadeli kapital ve zor kazanılmış ekonomik istikrar, eğer Başbakan, kim olduğu belli olmayan spekülatörler ve 67 sermaye gruplarına çatmaya devam ettiği takdirde buharlaşıp kaybolacaktır.” Bu sözlerin Erdoğan’ı hizaya getirme ve haddini bildirme tehditleri olduğu sırıtıyordu. Zaten Başbakan’ın da çok iyi bildiği ve onların sayesinde bu noktalara geldiği; Dış güçler ve faiz lobileri, Taksim’de başlatılan ve Türkiye çapında yaygınlaştırılan eylemleri: 1- Recep T. Erdoğan’a haddini hatırlatıp hizaya sokmak 2- “Federatif Kürdistan”dan sonra şimdi de Sivas, Tokat, Malatya, Erzincan, Tunceli ve Elazığ’ı kapsayan “Özerk Alevistan’a” meşruiyet kazandıracak kanunları ve yeni anayasayı yapmak hususunda, tedirginliği artan dindar halkın desteğini sağlamak 3- Suriye’ye, hem de tüm sorumlulukları ve tehlikeli sonuçları Türkiye’ye ait olmak üzere, bir askeri müdahale için iktidara cesaret kazandırmak amacıyla tezgâhlanıyordu. Zaten İran Fars Haber Ajansı 23 Haziran Pazar günü 57 ABD özel subayını taşıyan C-100 tipi kargo uçağının Hatay’a iniş yaptığını, Suriye’deki muhalefetin komutasını üstlenecek bu subayların teçhizatıyla birlikte Suriye’ye taşındığını duyuruyordu. ABD’nin tavrı her şeyi açıklıyordu! Gezi Parkı eylemleri henüz daha ısınma sürecindeyken önce ABD Ankara Büyükelçisi Francis Ricciardone konuşmuştu. Olaylar büyüyünce, devreye Beyaz Saray açıklaması giriyordu. Provokasyon şehir şehir gezmeye başlayınca da bu sefer Türkiye’yi ikinci adresi yapan John Kerry akıl veriyordu. Son olarak da ‘kipasıyla meşhur’ Başkan Yardımcısı Yahudi Joe Biden tehditlere başlıyordu. Joe Biden Başbakan Yardımcısı Ali Babacan’ın da hazır bulunduğu bir ortamda çok ilginç cümleler kullanıyor, çok tartışılacak, spekülatif kavramların altına imza atıyordu. Peki, ABD’nin Başkan Obama’dan sonra en güçlü ismi Biden, neler söylüyor ve bu söyledikleri ne anlama geliyordu: Joe Biden “Türk halkı kendi geleceklerinin yazarları olacaktır. Ancak şunu bilmeliler ki, Türkiye, Cumhuriyetin kuruluşunun 100. yılını kutlarken, ABD de bu geleceğin daha güvenli, refah ve demokratik olmasına yardım etmek için bir müttefik ve dost olarak yardıma hazırdır” diyordu. Peki, ne demek istiyordu: “AKP Hükümeti 11 yıldır ne dediysek yaptı. Bu Hükümet Amerikan çıkarlarına yönelik hemen her adıma destek sağladı. Bölgede âdeta ABD’nin jandarması gibi davrandı. Medeniyetler İttifakı dedik sahip çıktı. Büyük Ortadoğu Projesi(BOP) dedik, Eşbaşkanlığına yanaştı, Irak’ı işgal ettik, sesini çıkarmayarak hatta ‘bölgede daha fazla kalmalısın” diyerek işimizi kolaylaştırdı. Libya’yı tahrip ederken yanımızda yer aldı. Bölgedeki vazgeçilmez müttefikimiz İsrail’in savunmasında başrol oynayan Malatya Kürecik’te radar sistemini kuralım dedik, Erdoğan kılıf hazırladı. Hülâsa, Amerika ne talep ettiyse AKP iktidarı fazlasıyla yaptı. Ancak, şimdi durum değişiyor. Biz, AKP’den alacağımızı aldık. ABD şimdi farklı ufuklara yelken açmak zorunda. Biz nasıl ki yeri geldi darbeci hükümetlerle de rahat çalıştıysak AKP sonrası için de hazırız. Bütün bu kapsam dâhilinde vazgeçemeyeceğimiz tek husus var; ABD çıkarlarıdır…” Joe Biden: “Türkiye’deki olaylar, ABD de dâhil dünya genelinde endişelere yol açtı. ABD, ortaya çıkan sonuca karşı kayıtsızmış gibi görünemez, çünkü biz, açık toplumlara, siyasi sistemler ve ekonomilere, demokratik kurumlara sahip olan ve evrensel insan haklarına sıkı sıkıya bağlı olan ülkelerin, gelişeceğine ve 21’inci yüzyılın en güçlü ülkeleri olacağına inanıyoruz” diyordu. Bu sözler: “Biz ve bizimle birlikte hareket eden global sistem her zaman olduğu gibi şimdi de istersek ortalığı karıştırabiliyoruz. Şunu unutmayın; Türkiye’deki siyasal-ekonomik istikrar bıçak sırtında ve buna biz karar veriyoruz. Taksim Gezi Parkı gösterileri de bir kez daha ortaya koydu ki; bağımsız bir ülke değilsiniz, öyle sanıp aldanıyorsunuz. Vahşi kapitalizmin ve Siyonizm’in bölgedeki çıkarları neyi gerektiriyorsa o oluyor” anlamına geliyordu. Joe Biden: “Zamanı geldiğinde, Türkiye ile ticari ilişkilerimizi bir sonraki adıma taşıyabileceğiz” 68 diyordu. Yani “Türkiye’nin İsrail çıkarlarını ne derece koruyup kolladığına bakıp ona göre karar vereceğiz” demeye getiriyordu. Joe Biden: “Türkiye, Kürt sorununda, Rum Ortodoks Patrikhanesi’yle ilgili konuda ve diğer meselelerin çözümü yolunda önemli adımlar atmaya istekli olduğuna dair cesaret verici sinyaller veriyor. Ermenistan ve Kıbrıs ile ilgili sorunlarda da benzer vizyon ve ilerlemeyi görmeyi umuyoruz” diyordu. Bununla: “Türkiye öncelikle ve bizim istediğimiz şekilde Heybeliada Ruhban Okulu’nu açmalıdır. Ayrıca Ermenistan ve Kıbrıs’la ilgili konularda da bizim arzu ettiğimiz biçimde davranılmalıdır” mesajı veriyordu. Joe Biden: “Tarihin en güçlü ittifakı olan NATO’nun üyeleriyiz. Kolektif savunmaya yönelik bağlılığımız çok önemli, bu durum Türkiye’nin Suriye sınırına yerleştirilen patriot füze bataryalarında kendini göstermiştir. Ancak birçok bakımdan dünya değişti ve bugün ilişkilerimiz sadece savunma alanından ibaret olmanın çok ötesindedir. Uzun zamandır askeri müttefikiz, ancak bugün durum bundan fazlasını gerektirmektedir” diyordu. Bu ifadeler: “Türkiye Suriye meselesinde bizden daha fazla bir şey beklemesin. Suriye’ye kendisi girsin ve ABD İsrail hatırına sıkıntılara göğüs gersin” manasını içeriyordu. ABD İncirlik’teki atom bombalarını yeniliyordu! Tam bu süreçte ABD Başkanı Barack Obama, aralarında Türkiye’nin de bulunduğu beş NATO müttefiki ülkede bulunan taktik nükleer bombaların yenilenmesi amacıyla 2014 bütçe tasarısında 537 milyon dolar tahsis ediyordu. New York Times gazetesi, “editörler kurulu” imzasıyla yayımladığı başyazısında, ABD’nin Avrupa’da 180 kadar B61 tipi nükleer bomba bulundurduğunu, “soğuk savaş döküntüsü” bu bombaların Belçika, Almanya, İtalya, Hollanda ve Türkiye’de konuşlu olduğunu yazıyordu. Obama’nın bombaların modernizasyonu amacıyla 2014 bütçe tasarısına da 537 milyon dolar koyduğu hatırlatılıyor ve uzmanlar, bombaların yenilenmesi programının maliyetinin hesaplanan 4 milyar doları aşarak 10 milyar dolara ulaşacağını bekliyordu. İncirlik’te 90 atom bombası “yakın bir savaş” için mi hazırlanıyordu? Amerikan nükleer bombalarının nerelerde olduğu daha önce WikiLeaks’ten sızan belgelerle ortaya çıkmıştı. Belgelerde ABD’nin Avrupa’da bıraktığı 200 civarında taktik nükleer silahın çoğunun Türkiye, Belçika, Hollanda ve Almanya’da bulunduğu belirtiliyordu. Belgelere göre, Adana’daki İncirlik Üssü’nde ABD’ye ait 90 nükleer başlık bulunuyordu. CIA’ya yakınlığı ile bilinen Washington Enstitüsü’nün yayınladığı Richard Outzen imzalı bir raporda, Türkiye’de konuşlanmış Amerikan nükleer bombaları harita üzerinde tam liste olarak gösteriliyordu. (Raporun aslı: www.washingtoninstitute.org/uploads/Documents/pubs/Policy Note12.pdf) Rapora göre, İzmit, Balıkesir, Eskişehir, Konya, Ankara, Malatya ve Erzurum’da ABD’nin nükleer silah depoları bulunuyordu. Raporda nükleer bombaların sayısı belirtilmezken, Turgut Özal dönemi ABDNATO- Türkiye ilişkilerinde en iyi dönem olarak anlatılıyor, AKP dönemi de bu ilişkilerin tavan yaptığı dönem olarak gösteriliyordu. Başbakan ABD’nin atom bombalarına neden itiraz etmiyordu? Pakistan gezisi sırasında nükleer silah sahibi ülkelere sert tepki gösteren Başbakan Tayyip Erdoğan’ın, ABD’nin Türkiye’deki nükleer silahlarına itiraz etmediği gibi, yenilemesine de tavır almadığı gözleniyordu. Erdoğan, Pakistan’da Kaid-i Azam Üniversitesi’nde yaptığı konuşmada, “Kitle imha silahı hangi ülkelerin elinde? Kitle imha silahını elinde bulunduran gelişmiş ülkeler, gelişmekte bulunan ülkelerde bulunmasını istemiyorlar. Sadece kendilerinde olmasını istiyorlar. ‘Bende olur, başkasında olmaz’ diyorlar. İşte bunun hesabını sormalıyız. Bunun dayanışması içinde olmak durumundayız. Hayatımızda bir kez öleceğiz. Her gün bin kez ölmektense, bir kez ölmek daha hayırlıdır” diye hava atıyordu. 69 Gezi Parkı tantanası “Petrol sömürge yasasını” unutturuyordu! Gezi Parkı eylemlerinin yoğun trafiği altında Cumhurbaşkanı Gül tarafından onaylanarak yürürlüğe konulan Türk Petrol Kanunu’ndaki devlet hissesinin 8’de 1’i yani yüzde 12,5’lik oranı diğer ülkelerle kıyaslanınca yeni yasanın bir kapitülasyon değil sömürge yasası olduğu ortaya çıkıyordu! Meclis’te kabul edilerek yasallaşan Türk Petrol Kanunu’nda devlet hissesinin yüzde 12,5 oranında olması akıllara, “civar ülkelerdeki oranın ne olduğu?” sorusunu getiriyordu. Gezi Parkı olayları devam ederken hiç ülke gündemine taşımayarak ve tartışılmayarak geçen Türk Petrol Kanunu’nun yabancı şirketleri Türkiye’ye çekmek için uygulanan oranlar kafaları karıştırıyordu. Yeni Türk Petrol Kanunu ile Türkiye’nin yer altı petrol rezervlerinin yabancı şirketlere açılması ile yabancı şirketlerin önümüzdeki günlerde Türkiye’ye akın edeceği biliniyordu. Yabancı şirketlere verilen haklar ve ayrıcalıklar ile TPAO’nun özelleştirilmesinin önünü açmasına yönelik maddeler de dikkat çekiyordu. Ancak, Türkiye’nin yabancı şirketlere tanıdığı hakların diğer ülkelerde ne olduğuna ilişkin yaptığımız araştırmalar sonucunda devlet hakkının sadece yüzde 12,5 olması çok düşük bir rakam olarak gözüküyordu. Yabancı şirketin devlete ödeyeceği vergiler de buna dâhil edilince Türkiye’nin bir yabancı şirketin petrol çıkarmasından elde edeceği gelir yüzde 30 düzeyinde kalıyordu. Hal böyle olunca petrol üreticisi ülkeler ve işgallerle uğraşan Irak ve Libya’ya baktığımızda Türkiye’nin oranlarının çok düşük olduğu ortaya çıkıyordu. Irak’ta şirketin maliyetleri ve devlete ödeyeceği vergiler dışında devletin hakkı yüzde 20 iken bu oran Libya’da yüzde 15’i geçiyordu. Vergiler de dâhil edilince bu oranlar Irak’ta yüzde 50’lere çıkarken Libya’da ise yüzde 45’ler seviyesinde seyrediyordu. Yeni Kanuna göre Türkiye petrollerinde imtiyaz sahibi kılınan yabancı (çoğu Yahudi ortaklı) şirketler Kuzey Irak’ta yaptığı petrol antlaşmaları gereği çıkaracağı petrolün yüzde 85’inde hak sahibi oluyordu. Kuzey Irak Bölgesel Yönetimi’ne de çıkardığı petrolün yüzde 15’lik kısmını bırakıyordu. Ekonomi sağlam temeller üzerinde mi oturuyor, yoksa bataklık üzerinde mi?.. Siyonist Bernanke’nin bir cümlesi faiz ve doları uçuruyor, borsayı çökertiyordu! Üretim yerine borçlanarak ve sıcak paraya mahkûm olarak işleyen işbirlikçi düzenin foyası ortaya çıkıyordu. Hükümet tarafından hemen her fırsatta çok sağlam temellere sahip olduğu propagandasıyla şişirilen ekonomi, ABD Merkez Bankası Başkanı’nın açıklamalarının ardından allak bullak oluyordu. Tabir-i caizse FED Başkanı hapşırınca AKP ekonomisi zatürre oluyordu! Ekonomiyi sadece mali piyasalardan ibaret gören ve yaşanan ekonomik durgunluğu vatandaştan saklamaya çalışan hükümetin ekonomi balonu ciddi bir sınavda sönüyordu. Üretim yerine yabancı kaynaklardan borçlanmaya endekslenen ekonomi, mali piyasalardaki çalkantıyla sarsılıyor, pamuk ipliğine bağlı olan ekonomik dengeler, Taksim Gezi Parkı olayları sırasında kırmızı alarm vermeye başlıyor, ancak bu durum hükümetin her zamanki hedef saptırmasıyla “Faiz lobisinin işi” diyerek geçiştirilmeye çalışılıyordu. FED Başkanı Bernanke’nin açıklaması ise mali piyasaları tepe taklak ediyor, dolar tarihi rekorunu kırarken, avro sert yükseliyor ve hükümetin pek bir önem verdiği borsa çakılıyor ve borçlanma ekonomisi çöküyordu. ABD Merkez Bankası (FED) Başkanı Bernanke, piyasaları fonlamak anlamına gelen aylık 85 milyar dolarlık tahvil alımlarını 2014’te bitireceklerini açıklayınca tüm dünyadaki mali piyasalar karışıyordu. ABD’nin tahvil alımlarıyla Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelere akın eden sıcak paranın yeniden ABD’ye dönecek olması birçok ülke borsasının çakılmasına neden olurken, birinciliği yüzde 6.82 düşüşle Borsa İstanbul kapıyordu. Dolar, tarihi zirvesi olan 1.94 lira rakamını görürken, avro da 2.55’e kadar yükseliyordu. Ekonomik büyümesini tamamen dış kaynaklara ve borçlanmaya bağlayan Türkiye, ABD’nin bu kararıyla yabancı kaynak akışından da faydalanamıyordu. Faiz lobisi öcü de Bilderberg cici mi oluyordu? “2013 Haziran’ının başında yani Gezi olaylarının hemen öncesinde gerçekleştirilen Bilderberg toplantılarına hükümeti temsilen Ali Babacan’ı gönderip 70 (üstelik “faiz lobisi” suçlamalarının göbeğine oturttuğu Koç ve Sabancı Holding’den katılımcılarla birlikte), ondan sonra “dış mihraklar” şeklinde vaveyla koparmak samimiyetten çok uzak görünüyordu. Hükümet yetkilileri, küresel siyaset ve ekonominin önemli bir ayağını oluşturan ve “faiz lobisi” gibi bir öcünün küresel ölçekte hamisi olan Bilderberg’i, yoksa Kanarya Sevenler Derneği mi sanıyordu?” sorusu hala yanıtını arıyordu!.. Eski MİT’çi Eymür'e göre: Erdoğan'ın CIA bağlantıları ne anlama geliyordu? “MİT’in en meşhur isimlerinden Mehmet Eymür, sontv sitesinde yazdığı “İki tatlı söz” başlıklı yazısında Tayyip Erdoğan’a tavsiyelerde bulunurken önemli bilgiler de veriyordu. Eymür, “24 Temmuz 1999’da cezaevinden tahliye olan Erdoğan, 14 Ağustos 2001’de kurucuları arasında olduğu AKP’nin Genel Başkanı seçildi. Erdoğan 2002 başında ABD’yi ziyaret etti ve ABD’deki Türkiye masasına bakan şefler tarafından misafir edildi” diye yazıyordu. Esasen, bu bilgiler özellikle Turan Yavuz, Yılmaz Polat, Savaş Süzal gibi Washington’da görev yapan Türk gazeteciler ve ayrıca Tuncay Özkan tarafından da dile getiriliyordu. Fakat ilk defa Türk istihbaratında önemli görevler yapmış bir kişi, Tayyip Erdoğan’ın CIA’nın Türkiye masası şefleri ile görüşmüş olduğunun altını çiziyordu! AKP’nin bir ABD projesi olduğunu, biz 26 Ağustos 2001 tarihinde belgesiyle ortaya koymuş, parti programının bile CFR’den gönderildiğini ispatlamıştık. Erdoğan’ın dediği gibi “Türk Baharı”, 2002’de başlamıştı. Erdoğan, daha Refah Partisi Beyoğlu İlçe Başkanı iken, ABD Büyükelçisi Morton Abramowitz ve CIA’nın önemli şeflerinden Graham Fuller ile temasa geçmişti. Abdullah Gül de farklı kanallardan aynı kişilerle devamlı temas halindeydi. Tayyip Erdoğan, Amerika’nın Adana Konsolosu Elizabeth Shelton, ABD’nin İstanbul Başkonsolosu Caroline Hagins, ABD Büyükelçilik Müsteşarı Silwer Lawrens ve CIA görevlisi Kenny Bob ile de görüşüyordu! Tayyip Erdoğan’ın hapisten çıktıktan sonra, 2002’de ABD’de kimlerle görüştüğünü, rahmetli Turan Yavuz, “Çuvallayan İttifak” kitabında tek tek açıklıyordu. Aynı bilgilere Merdan Yanardağ da 2007 yılında çıkan “Bir ABD projesi olarak AKP” adlı kitabında yer veriyordu. Turan Yavuz’a göre; Cüneyd Zapsu, Erdoğan’ın temaslarını “çizmeli adam” lakabıyla tanınan Grenville Byford adındaki arkadaşı kanalıyla sağlıyordu. Byford’un eşi Orit Gadiesh, İsrailli bir generalin kızı ve ayrıca Simon Peres’in baldızı ve danışmanı oluyordu. Daha 17 yaşındayken İsrail Genelkurmay Başkanı’nın askeri istihbarat biriminde asistan olarak çalışma hayatına atılıyordu. Erdoğan, Washington’a ayak bastığında Eymür’ün dediği gibi Türkiye uzmanları olan eski CIA yetkilisi Graham Fuller, eski Ankara Büyükelçisi Morton Abramowitz ve Henry Barkey gibi uzmanlarla baş başa yemeklerde buluşuyordu. Bunun yanı sıra, CIA’nın düşünce kuruluşu olarak anılan Rand Corporation, aracılık kurumu Lehman Brothers, Amerikan Yahudi Kongresi ve Amerikan Yahudi Komitesi yetkilileri ile görüşüyordu. Son olarak, Tayyip Erdoğan ve Cüneyd Zapsu, Richard Perle’ün Washington-Maryland sınırındaki Chevy Chase Mahallesi’nde bulunan üç katlı evine de gidiyordu. Perle, Erdoğan’a, AKP’nin iktidara gelmesi halinde, Ortadoğu’da Washington’un sorunlu olduğu birçok ülkeye “ılımlı İslam modeli” ile “örnek” teşkil edeceğini ve Bush yönetiminin bu konuya çok önem verdiğini söylüyordu. Mehmet Eymür, Erdoğan’ın yıldızının, asıl İstanbul’da sinagoglara saldıran teröristlere meydan okuması ile parladığını, bu tutumu sayesinde 2004 yılında ABD Başkanı Bush ile görüşmeye gittiğinde sıcak bir şekilde karşılandığını, ABD’de çok kuvvetli ve etkin bir topluluk olan “ABD Yahudi Teşkilatı”nın ona “Yahudi Cesaret Madalyası” taktığını, ondan sonra Tayyip Erdoğan’ın yıldızının hızla parladığını yazıyordu. Necmettin Erbakan da bu görüşteydi, AKP iktidarı için, “AKP’yi dış güçler kullanıyor. AKP, Haim Nahum doktrininin taşeronudur” diyordu. Şimdi, Taksim yürüyüşleri bahanesiyle aynı Tayyip Erdoğan’ın yıldızını parlatanlardan şikâyetçi olması, protestoları bu güçlerin organize ettiğini açıklaması”24 acaba pişman olup artık Milli çizgiye kaydığını mı, yoksa ülkemize yeni 24 Arslan Bulut, Yeniçağ 71 ve daha tehlikeli tuzaklar tezgâhlandığını mı gösteriyordu? Çünkü tam da Gezi provokasyonları sürecinde Siyonist İsrail’in gizli istihbarat kuruluşu MOSSAD’ın başkanı Tamir Pardo’nun Türkiye’ye yaptığı gizli ziyaret akıllarda soru işareti oluşturuyordu. MOSSAD Başkanı Siyonist Pardo ve MİT müsteşarı Hakan Fidan arasında yapılan görüşmede Gezi Parkı eylemlerinin de masaya yatırıldığı ve bu konu üzerinde değerlendirmeler yapıldığı iddia ediliyordu. Üstelik MOSSAD Başkanı, Gezi olayları başladıktan bir hafta sonra geliyordu. 1948 yılında Filistin topraklarını işgal ederek, Ortadoğu’nun bağrına zehirli bir hançer gibi saplanan Siyonist İsrail’e hizmet eden gizli istihbarat servisi MOSSAD’ın kirli tarihinde Müslümanlara yönelik hazırlanan ne tezgâhlar ve katliamlar biliniyordu. Hani Recep Bey, İsrail’e hava atıp duruyordu? Yoksa Başbakan’ın İsrail’e yönelik kurusıkı blöfleri derin Türkiye-İsrail ilişkilerini halktan gizlemeyi mi amaçlıyordu? Terörist İsrail devletinin sözde kuruluş tarihi olan 1948’den bir yıl önce Tel Aviv’de kurulan MOSSAD’ın İbranice’de açılımı ‘Özel Operasyonlar Enstitüsü’ anlamına geliyordu. MOSSAD, Filistin topraklarına yaptığı hain saldırılarla kadın, çocuk, ihtiyar, hasta ayırmadan binlerce masumun üzerine ölüm bombaları yağdıran işgalci İsrail’in varlığının devamı için her türlü ihanet planlarını devreye sokmaktan çekinmiyordu. Onlara göre yaptıkları aşağılık katliamların, Müslümanlara verdikleri her zararın nihai olarak tek amacı: İçinde Güneydoğu bölgemizin de yer aldığı Nil ve Fırat arasındaki toprakların sahibi olmak yani Arz-ı Mevud-u kurmak oluyordu. Öcalan’ın istediği konferansta “seçimden önce yeni anayasa” şartı konuşuluyordu Demokrasi ve barış Konferansı sonuç bildirgesinde, Meclis’te bulunan siyasi partilere, “iktidar ve muhalefetiyle yasal reform girişimlerinin ve demokratikleşmenin hızlandırılması, yeni anayasa çalışmalarının, seçimlerden önce sonuçlandırılması” çağrısı yapılıyordu. Abdullah Öcalan’ın, Ankara, Diyarbakır, Brüksel ve Erbil’de düzenlenmesini istediği dört konferansın ilki Ankara’da yapılıyor, CHP Genel Başkan Yardımcısı Sezgin Tanrıkulu, Parti Meclisi Üyeleri Gülseren Onanç, Basın ve Propagandadan Sorumlu Başkan Yardımcısı Ali Arif Özzeybek’in de katıldığı “Demokrasi ve Barış” adlı konferansın sonuç bildirgesinde şu görüşlere yer veriliyordu: Yeni anayasa diretmesi! Çözümün yalnızca tek taraflı fedakârlıklarla sağlanamayacağını değerlendirerek, Meclis’te bulunan siyasi partilere çağrı yapıyoruz. İktidar ve muhalefetiyle yasal reform adımlarının, demokratikleşmenin hızlandırılması, yeni anayasa çalışmalarının seçimlerden önce sonuçlandırılması, çözüm sürecinin ruhuna uygun bir çalışma temposunun, tarzının ve dilinin parlamentoda geliştirilmesi gerektiğini belirtiyoruz. Kesintisiz süreç garantisi! Konferansımızın, müzakere sürecinin kesintisiz olarak sürdürülmesi için kararlı bir tutum ve çaba içerisinde olacağını ilan ediyoruz. Öcalan’a özgürlük talebi! Abdullah Öcalan’ın “sağlık, güvenlik ve özgürlük koşullarının” sağlanması ve toplumun çeşitli kesimlerinden oluşan heyetlerle iletişim imkânlarının yaratılması gerektiğini belirtiyoruz. Halkların dil, kültür, inanç ve kimlik haklarının evrensel olduğunu, bunların bir pazarlık konusu haline getirilemeyeceğini ve bu hakların eşit yurttaş olmanın gereği sayıldığını bir kez daha vurguluyoruz. “Soykırımla Yüzleşme” edepsizliği! Gerçek bir barışın sağlanması için bugünden başlayarak geçmişe kadar uzanan tüm katliamlarla, faili meçhullerle, kayıplarla, soykırımlarla yüzleşmenin vazgeçilmezliğinde birleşiyoruz ve günümüzden geriye doğru, insanlığa karşı işlenmiş bütün suçları, zaman aşımı olmaksızın ortaya çıkarmak ve adaleti tesis etmek için üzerimize düşen her şeyi yapacağımızı belirtiyoruz. 72 “Ortadoğu’ya Barış” tekerlemesi! Barışın sadece Türkiye’de değil, Ortadoğu ve Suriye’de de gerçekleşmesi hedefinin Konferans katılımcılarının ortak mücadele konusu olduğuna işaret ederken, Reyhanlı’da yaşanan katliamın barış ihtiyacının ne kadar acil olduğunu gösterdiğini vurguluyoruz. (Yani İsrail’le uyumlu davranılmasını ve Arz-ı Mev’ud (BOP) hedefine hizmet sunulmasını istiyoruz…) Bildirgede ayrıca Akil İnsanlar ve Çözüm Komisyonunun olumlu, ama yetersiz bulunduğu vurgulanıyordu. Ve zaten İmralı ziyaretinden dönen BDP heyeti: “Öcalan’ın; çözüm sürecinde birinci aşamanın başarıyla geçilip şimdi ikinci aşamaya gelindiğini ve Türkiye halklarının (artık bir tek millet yok) tüm demokratik haklarının verilmesi gerektiğini” söylediği açıklanıyordu. Yani açılım sürecini Abdullah Öcalan üzerinden Dış odaklar yönetiyordu. Bu arada, “efendim Kürdistan’a demokratik özerklik verilmekle Türkiye resmen bölünmeyecek ve haritamız değişmeyecek” sözleri çok tehlikeli ve tahripçi bir yalanı gizliyordu. Evet, “demokratik özerklik”le Güneydoğu’muz belki resmen bölünmüyor, ama fikren ve fiilen kontrolümüzden çıkmaya başlıyordu. Aynen Kuzey Irak Kürdistan’ı gibi, bütün genel sıkıntıları ve masrafları Türkiye Cumhuriyeti’nin sırtında bırakılıyor, ama içişlerinde ve dışişlerinde bağımsız davranma yolu açılıyordu. Yani “Nikahı Türkiye’nin boynunda, ama irtibatı ABD ve İsrail’in koynunda” bir durum oluşturuluyordu!? Tam bu sırada Şırnak’ın Cizre İlçesinde PKK asayiş birimleri oluşturup resmigeçit yaptırıyor ve denetimlere bile başlıyordu. PKK’nın Kürdistan Polis Teşkilatı olan bu küstah girişim, hayret; ne yandaş ne de laik medyada asla yer almıyor, ana muhalefetten hiçbir tepki gelmiyordu. İşte böyle bir süreçte, Fetullah Gülen’in “Kürtlerin anadilde eğitim arzularının, onlara bahşedilecek bir lütuf değil, doğuştan verilen bir temel insan hakkı olduğunu” açıklaması da, ABD Yahudi Lobilerinin şeytani amacını yansıtıyordu ve gerçekleri saptırıyordu. Çünkü bir toplumun anadilini konuşması ve çocuklarına öğretip aktarması bir temel insan hakkıydı; ama Kürtçenin ikinci bir resmi eğitim dili yapılması Türkiye’nin parçalanma aracıydı, bunun “temel insan hakkı” sayılması yanlıştı ve böyle bir ihtiyaç da bulunmamaktaydı. Diyarbakır Ticaret ve Sanayi Odası seçimlerinde PKK/BDP’nin desteklediği aday “Kürdistan’ın dört parçasının ekonomik birliği için” yardım istiyordu! Diyarbakır Ticaret ve Sanayi Odası (DTSO) başkanlığı seçimleri için yapılan kampanyada “Büyük Kürdistan” propagandası öne çıkıyordu. BDP ve DTK’nın desteklediği Yahudi asıllı Kürt aşiretlerinden Filiz Bedirhanoğlu grubu tarafından asılan pankartlarda, “Kürdistan’ın dört parçasının ekonomik birliği için” destek isteniyordu. Filiz Bedirhanoğlu grubu tarafından cadde ve sokaklara asılan afişlerde “Büyük Kürdistan” vurgusu öne çıkıyor, afişlerde, “Kürdistan’ın dört parçasının ekonomik birliği için mavi listeyi destekleyelim” ve “Talan edilen Kürdistan kaynaklarını yeniden inşa etmek için tüm yurtsever ve demokratları, Diyarbakırlıları Ticaret ve Sanayi Odası seçimlerinde Mavi listeyi desteklemeye çağırıyoruz” ifadeleri kullanılıyordu. AKP ve BDP’lilerden sonra ‘açılım’a destek veren bir grup CHP’li vekil Cemaat’in davetlisi olarak ABD’ye gidiyordu. Heyetin başında Gölge CIA olarak bilinen Stratfor belgelerinde TR 705 olarak kodlanan Sezgin Tanrıkulu bulunuyordu. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ardından ABD’ye uçan DTK Eş Başkanı Ahmet Türk’ün yanı sıra CHP Genel Başkan Yardımcısı Sezgin Tanrıkulu başkanlığında bir CHP heyetinin de ABD’ye gittiği ortaya çıkıyordu. CHP heyetinin ABD’ye Fetullah Gülen cemaatine yakın kuruluşların düzenlediği Anadolu Kültürü ve Yemek Festivali kapsamında davet edildikleri belirleniyordu. Başbakan Erdoğan’ın Amerika ziyaretinin ardından Washington’a giden BDP’li Ahmet Türk ABD’de yetkililerle görüşüp talimat alıyordu. ABD yönetiminden “açılım” sürecine destek isteyen Türk’ün Fetullah Gülen’le de görüşmeyi planladığı iddia 73 edilirken, BDP Eş Başkanı Selahattin Demirtaş, Gülen ziyaretine ilişkin, “Bir randevumuz yok. Bu konuda kapalı, tutucu değiliz” diyordu. AKP ve BDP’lilerin ABD’yi ziyaret trafiğini sürerken, açılım sürecine bir grup milletvekiliyle destek bildirisine imza atan CHP Genel Başkan Yardımcısı Sezgin Tanrıkulu’nun da Gülen cemaatine yakın kuruluşların davetlisi olarak ABD’de bulunması dikkat çekiyordu. CHP heyetinde Tanrıkulu’nun yanında İstanbul Milletvekili Melda Onur ile Haydar Akar’ın da ABD’ye gittiği öğreniliyordu. Tanrıkulu’nun ABD’de kimlerle görüştüğüne ilişkin bilgi verilmezken, heyetin ABD’ye CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun onayıyla gittikleri ifade ediliyordu. AKP ve BDP’liler de katılıyordu! Gülen Cemaatine yakın kuruluşların organize ettiği Anadolu Kültürü ve Yemek Festivali açılışında AKP’yi Gülşen Orhan, Fahrettin Poyraz, BDP’yi ise Altan Tan temsil ediyordu. Los Angeles’te düzenlenen festivalin açılışında Amerikan Meclis Üyeleri Ed Royce, Michael Honda, Dana Rohrabacher, Joe Baca, Alan Lowenthal da yer alıyordu. Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek ise sponsor olarak festivale Mehter takımı gönderiyordu. Cemaatten ürken Başbakan TSK’yı niye takmıyordu? Hatırlayınız Tayyip Erdoğan Hakan Fidan’ın ifadeye çağrılması olayında Cemaat kadrolarını kastedip “Devlet içinde devlet var” ifadesini kullanıyordu. Bu Tayyip Erdoğan “Odama böcek koyup beni dinliyorlar” deyip yine o çevreyi ima ediyordu. Bu Tayyip Erdoğan Reyhanlı’daki bombalama olayı istihbaratının gizlenmesi bağlamında yine Cemaat kadrolarını işaret ediyordu. Hal bu iken aynı Tayyip Erdoğan, “Fetullah Gülen ile görüşülür mü” sorusuna, “Gökten ne yağar da yer kabul etmez” şeklinde bir karşılık veriyorsa bunun okuması elbette muhabbet ve saygı değil tersine Gülen Hareketinin caydırıcılığıdır. Çünkü Cemaat, ABD derin devleti olan Yahudi Lobilerince daha bir kollanmakta ve kendilerine yakın bulunmaktadır. Tablo bu ise şöyle bir soru kaçınılmazdır: F Tipi Cemaat gibi sadece devlet içinde kadroları olan bir sivil yapıdan ürken bir Başbakan nasıl TSK gibi bir kurumu zerre takmıyor ve haklı taleplerini hesaba katmıyordu? Bu sorunun cevabı Pentagon ile İsrail’in etkisinin yanı sıra Genelkurmay’ın mesela bir F tipi Cemaat kadar bile Başbakan’ın nezdinde caydırıcılığının olmamasıdır ki bu fotoğrafı birileri Karargâhın işbirlikçiliği şeklinde de okuyabilir...” diyen Sabahattin Önkibar kimleri niye kışkırtıyordu? Emniyette Erdoğan Cemaat kapışması sürüyordu İstihbarattan sonra sıra KOM’a geliyordu. Emniyet’teki kilit görevlerde yapılan değişiklikler, iktidar içerisindeki tartışmayı daha da derinleştiriyordu. Ergenekon, Balyoz ve benzeri operasyonları uygulayan birimlerden biri olan İstihbarat Dairesindeki tasfiye atamaların ardından, bir diğer kritik birim olan Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele (KOM) Daire Başkanlığı’nda da önemli değişiklikler yapılacağı konuşuluyordu. Emniyet İstihbarat dairesi Başkanlığına Engin Dinç’in göreve getirilmesinden sonra iki daire başkan yardımcısı ve 8’i üst düzey olmak üzere toplam 12 kişi görevlerinden alınarak pasif görevlere atanıyordu. Daha sonra İstihbarat Daire Başkanlığı’nın arkasından Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Dairesi üzerinde çalışıldığı bildiriliyordu. Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Daire Başkanlığı ve bağlı şubelerinde 2006 yılında yapılan kadro operasyonuyla eski ekip tasfiye ediliyor, bu birim tertiplere uygun bir hale getiriliyordu. Daire Cemaat’e yakın emniyetçilerin kontrolüne giriyordu. Şimdi daha önce tasfiye edilen eski ekibin, yeniden kritik görevlere getirileceği ve “dizginleri ele alacağı” konuşuluyordu. Bu gelişmeler üzerine F tipi medyadan tepki geliyor, Taraf ve Bugün gazeteleri Emniyet’teki tasfiye operasyonlarını birinci sayfaya taşıyordu. Ha sahi, bizleri sürekli “komploculuk”la suçlayanlar, Gezi olayları nedeniyle Başbakan’ın ağzından düşürmediği “dış güçler ve faiz lobileri” ithamlarını nasıl yorumluyordu? Bu sözler ciddiye mi alınıyordu, yoksa komplo teorisi mi sayılıyordu? 74 CEMAAT VE İKTİDARIN ORTAK TAHRİBATLARI Sözde çözüm süreci, PKK’yı özümseme sürecine dönüşüyordu. Başbakanın palavraları aksine, PKK’lı teröristler silahlarıyla birlikte İran, Irak ve Suriye’ye çekiliyordu. Murat Karayılan eşkıyasının açıklamalarından ve Batılı müttefiklerimizin tavırlarından, PKK’nın teröristlikten çıkarılıp, meşruiyet ve resmiyet kazanmış bir “halk ordusu”na dönüştürüleceği anlaşılıyordu. Böyle bir yapılanmanın, “istendiği anda ve oranda, Türkiye ve komşu ülkeler aleyhine çok daha rahat kullanılacağı” gerçeğini nedense hiç kimse gündeme getirmiyordu. Ve zaten AKP yalakası ve Yenişafak yazarı İbrahim Karagül, “Kahramanlık taslarken hırsızlığını anlatan Kıpti” misali, 25 Nisan 2013 tarihli “PKK’yı Kürt Petrolü Bitirdi” yazısında, Kuzey Irak petrollerini tamamen kontrol altına almak isteyen güçlerin PKK’yı Türkiye dışına çıkarıp, yeniden yapılandırmaya çalıştıklarını ağzından kaçırıyor, yani Erdoğan ve Öcalan’ın sadece bu sürece figüranlık yaptıklarını dolaylı itiraf ediyordu. Bilindiği gibi Güneydoğu’da 220 bin asker görev yapıyor, bu sayı son yıllarda 170 bine indiriliyordu. İmralı müzakereleriyle birlikte durum değişiyor, asker mevcudu 130 bine düşürülüyordu. Türkiye’deki terörist sayısı konusunda sağlıklı bir bilgi yoktu. Kışı topraklarımızda geçiren terörist sayısının bin 500 civarında olduğu devlet yetkilileri tarafından belirtilirken, teröristlere göre ise bu sayı 800’ü bulmuyordu. Şimdi bunların çekilip çekilmeyeceği, çekilirse nasıl çekileceği tartışılıyordu. Teröristler çekilse bile sınır ötesinde siyasi ve askeri eğitimlerini sürdürecekleri belirtiliyordu. Çünkü, Kürt vatandaşlar için özerklik verilmesi halinde bunlardan o bölgenin silahlı gücü olarak yararlanılacağı ve bunun için kendilerine maaş da bağlanacağı konuşuluyordu.. Ayrıca bazı askeri uzmanlar teröristlerin bütün unsurlarıyla sınır ötesine çekilmeyeceğini ve güvenlik güçlerinin giremediği bazı yerleri terk etmeyeceğini söylüyordu. Böyle kritik önemdeki yerlere işler tersine gittiğinde yine ihtiyaçları olacağı belirtiliyordu. Türkiye’den çekileceği söylenen 800 teröristten sadece çeşitli katliamlara bulaşmış ve hakkında kesin yakalama emri çıkarılmış olan 300 PKK’lının yurt dışına çıkacağı, diğer 500 kişinin ise silahlarıyla kendi evlerine dönmeye başladığı anlaşılıyordu. Kandil Cumhuriyetinden(!) yapılan açıklamalar yalaka medyaya ve yandaşlara bayram havası estiriyordu. Ancak konuklardan Hüseyin Kocabıyık çok ilginç bir ayrıntıyı dile getiriyor, Murat Karayılan’ın, “Türkiye’deki Kürtler artık kimliksiz ve statüsüz yaşayamaz” dediğini aktarıyordu. Bu ayrıntı nedense öteki konuşmacıların pek ilgisini çekmiyor, hatta Osman Can, “Benim önümdeki metinde böyle bir ifadeye rastlamadım” diyerek topu taca atıyordu. Ve hayret Kandil’e gidip basın toplantısını izleyen gazetecilerin hiçbirisi bu cümleden tek kelime bahsetmiyordu. Doğan Haber Ajansı’nın geçtiği tam metinde aynen şunlar yer alıyordu: “Kürt halkı özgürlük mücadelesiyle önemli bir düzeyi kazanmıştır. Kürt halkı, Türkiye’de kimliksiz ve statüsüz yaşayamayacak bir noktaya gelmiş bulunmaktadır. İmralı’da Öcalan’la Türkiye arasında görüşmeler ve müzakere süreci yaşanmaktadır.” Evet, Türkiye bir terör örgütünden öte, sanki PKK devletiyle pazarlık yapıyor ve yeni Kürdistan’ın temel taşları döşeniyordu! Türkiye PKK tarafından teslim alınmıştı! PKK ile varılan çözüm mutabakatında çekilme süreci başlarken “ya sonrası?”na dair endişeler yerini koruyordu. İktidarın terörü kökten yok edecek İslâmi çözümlere gözünü kapatması ise bu endişeleri derinleştiriyordu. Oysa Türkler ve Kürtler emperyalistlere karşı her dönem ortak bir mücadele yürütüyordu. İstiklâl Savaşımızın zorluklarını tüm bir millet omuz omuza yükleniyordu. Şu hususun altının kalın çizgilerle çizilmesi gerekiyordu: “Terör sorununun çözümünde İslam referans alınmazsa süreç, Türkiye’yi çözüm 75 sürecinden çözülme sürecine götürüyordu. Zira ‘terör’, devlet dinden uzaklaştıkça artarak devam eden bir olguydu. Türkiye yıllardır teröre mahkûm bırakılmıştı. Bir yandan canlar yanmış, ocaklar sönmüş, analar ağlamıştı. Öbür yandan ‘terör kartı’ Batılı sahte dostların elinde bir koz olarak Türkiye’ye karşı kullanılmıştı. ‘Terör örgütü PKK ile görüşülüyor mu, görüşülmüyor mu’ polemikleri arasında başlatılan süreçte yeni bir aşamaya varılmıştı. Sağlanabilmesi halinde terörün sona erecek olması, elbette olumlu sayılmalıydı. Ama gerçek çözüme dair henüz hiçbir şey konuşulmazken şu sorular hala yanıtını aramaktaydı: 1- Bugüne kadar terörü ve teröristleri destekleyip arka çıktıkları ve devamını sağladıkları bilinen başta ABD, Avrupa ülkeleri ve İsrail neden aniden ‘U dönüşü’ yapmış ve barış sürecini alkışlamaya başlamıştı? 2- Avrupa’nın bir yandan terörist olarak nitelediği örgütün, diğer yandan Avrupa’da faaliyet yürütmesine göz yumması ve ardından da listeden çıkarılması ne anlam taşımaktaydı? 3- Avrupa Türkiye’ye antipati duyarken ve bu arada PKK’ya sempatiyle bakarken bu tavır değişikliğinin altında ne yatmaktaydı? 4- Bu ülkelerin Türkiye’deki yeni konjonktürden ve yeni konseptten ne gibi çıkarları vardı? 5- Bu gelişmeler İsrail’in bölgedeki güvenliği için atılan adımların bir parçası mıydı? 6- Çözüm konuşulurken neden hiç kimse İslam kardeşliğini gündeme taşımamıştı? 7- Mısır, Libya, Suriye derken Irak’ta da birkaç gündür devam eden ‘Musul’ merkezli karışıklık ve çatışma ortamı neyin habercisi, bu süreçle bir ilgisi var mıydı? 8- Avrupalı devletlerin PKK’yı nasıl algıladığı, bugüne kadar neden sempatiyle yaklaştığı, Türkiye ile bundan sonrasında nasıl işbirliği yapılacağı sorularının cevabı aranmayacak mıydı? 9- Acaba Türkiye ile Avrupa’nın PKK sorununa bakışı ne kadar uyuşmaktaydı? Ne oldu da PKK’yı ve terörü destekleyen ülkeler bir anda Türkiye sevdalısı olmuşlardı?25 “Öcalan’ı bırakın, silahları bırakalım” küstahlığı! PKK’nın, teröristlerin Türkiye sınırlarının dışına çekilmesiyle ilgili açıklaması tam bir şov gösterisine dönüşüyordu. PKK bayrakları ve Apo posterleri önünde rötarlı olarak açıklama yapan Murat Karayılan, silah bırakmak için Apo’nun “özgür kalması” şartını ileri sürerken, çekilmenin 8 Mayıs’ta başlayacağını lütfediyordu! PKK’nın çekilme kararını açıklayacağı basın toplantısını izlemek üzere gelen gazeteciler, Kandil Belediyesi’nde toplanıyordu. Burada gazetecilere verilen yemekteki menüde tavuk, pilav, salata ve meşrubat yer alıyordu. Verilen öğle yemeğinden sonra Kandil’in başka bir bölgesinde Murat Karayılan, silahlı teröristlerin kendi ifadesiyle “Güney Kürdistan”a çekilmesiyle ilgili açıklamasını yapıyordu. Karayılan’ın açıklamayı yaptığı çadırda, arka tarafta bulunan PKK bayrakları ve Apo posteri de dikkat çekiyordu. KCK’nın sözde yürütme konseyi başkanı Murat Karayılan, silahların bırakılması için terör örgütü elebaşısı Abdullah Öcalan’ın “özgürleşmesini” şart koşarken, teröristlerin sınır dışına 8 Mayıs’tan itibaren çekileceğini açıklıyordu. Terör örgütünün yöneticilerinin tam kadro katılarak “süreci” destekledikleri izlenimi verdikleri basın toplantısının güvenliği PKK tarafından sağlanıyordu. Basın toplantısı, “civarda İnsansız Hava Araçları olduğu” gerekçesiyle gecikmeli başlarken, basın mensuplarının cep telefonları da kapatılıyordu. Tayyip Erdoğan, İstanbul’da yapılan Küresel Sahtecilik ve Korsanla Mücadele Kongresi’nde: “Terör, büyük oranda kaçakçılıktan besleniyor... Doğu sınırlarımızdan ülkemize giren, batı sınırlarımızdan çıkan kaçak insanların, özellikle yüklü miktarda uyuşturucunun, kara paranın, bunlarla birlikte sahte ve korsan mamullerin, terörün kurduğu büyük bir şebeke yoluyla Avrupa’ya, ABD’ye ulaştığını tüm delilleriyle, tüm belgeleriyle ortaya koyduk” diye gerçekçilik pozları takınılırken aynı saatlerde AKP’nin hazırladığı “Suç Gelirlerinin Aklanması, Araştırılması ve El Konulması’na Dair Kanun Tasarısı” Meclis’ten geri çekiliyordu. Ayrıca kara paranın yurda girerek aklanmasını sağlayacak “Varlık Barışı” 25 Adnan Öksüz, Milli Gazete 76 düzenlemesi de, CHP Genel Başkan Yardımcısı Faik Öztrak’ın: “Erdoğan ile Öcalan arasındaki müzakere sürecinin bir sonucu mu?” sorusu kafaları karıştırıyordu. Bilindiği gibi eski İçişleri Bakanı Sadettin Tantan, PKK’nın 60 milyar dolarlık bir varlığa sahip olduğunu söylüyor ve bu varlığa el konulmasını sağlayacak yasanın çıkarılmasını istiyordu. CHP Hatay Milletvekili Mehmet Ali Ediboğlu da: “AKP ile PKK’nın kontrol ettiği 60 milyar doların serbest bırakılması pazarlıklarının” yapıldığını öne sürüyordu. Yani AKP iktidarı ise PKK’nın parasına el konulabilmesini öngören yasayı geri çekiyor ve çıkaracağı “Varlık Barışı” ile PKK’nın 60 milyar dolarını da aklamasına zemin hazırlamış oluyordu. AKP iktidarı, seçimleri PKK’nın eroin parası ile ekonomiyi düzlüğe çıkararak mı kazanmak istiyor? Nitekim Kürtçü yazarlardan Zülküf Azew, çözüm sürecinin Başbakan Tayyip Erdoğan’ın başkanlık hayalini gerçekleştirmek için tasarlandığını vurguluyordu.”26 “Yakın bir gelecekte PKK, ABD ve Avrupa’nın terör örgütleri listesinden çıkarılacak!” diyenler haklı çıkmıştı. Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi (AKPM) genel kurulda kabul ettiği raporla PKK’yı terör örgütleri listesinden çıkarmış, raporda “PKK terörizmi” deyimi yerine “çatışma” sözcüğü kullanılmıştı. Yakında ABD de benzer bir karar alacaktı. Böylece PKK ve KCK dahil olmak üzere Kürt hareketinin tüm aktör ve yöneticilerinin özgür siyaset yapmalarının önündeki en büyük engel kaldırılmış olacaktı. Zamanı geldiğinde İmralı’da tutulan Abdullah Öcalan’a özgürlük yolu açılacaktı. Barış sürecinin son aşamasında ise Türkiye, üniter devlet yapısından vazgeçip, parçalanıp federasyonlara ayrılacaktı. Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi raporunda “idari sistem” değişikliğine yönelik ifadeler de yer almıştı. Raporda “ülkenin gelecekteki demokratik sistem ve meclis şeklini Türkiye vatandaşları ve kurumları belirler” kaydı vardı. Bu cümlede “Türk halkı ve Türk kurumları” ifadesinin BDP‘lilerin önergesiyle “Türkiye vatandaşları ve kurumları” olarak değiştirilmesi de sinsi bir ayrıntıydı. Yapılan değişiklikle, yeni Anayasa’dan “Türk” ibaresinin çıkarılmasının beklendiği mesajı açıktı. Artık herkes biliyor ki, PKK ile müzakere sürecini Başbakan Erdoğan başlatmamıştı. Senaryo, küresel güç tarafından yazılmıştı. Sadece uygulaması Başbakan’a ve Abdullah Öcalan’a bırakılmış, ikisi de sürecin eş başkanı yapılmıştı. Hatırlayacaksınız Başbakan Erdoğan, Abdullah Öcalan’ın, “televizyondan 12 kanalı seyretme ve her gün birer saat spor yapma izni karşılığında silahları bırakma kararı aldığını” açıklamış, tabi kargalar bile kahkaha atmıştı. Başbakan’ın ABD Başkanı Obama ile yapacağı görüşmede bu pembe diziye hangi yeni bölümlerin ekleneceği de yakında ortaya çıkacaktı. “Bakarsınız terör örgütü listesinden çıkarılan PKK’nın, “özgürlük mücadelesi veren bir sivil toplum örgütü” olduğu açıklanır, bu sürecin eş başkanları Erdoğan ve Öcalan da birlikte Nobel’e aday yapılırdı!” saptamaları ciddiye alınmalı ve halkımızın önemli bir kesiminin haklı kuşkuları hesaba katılmalıydı. PKK ile ateşkes palavraları ve sonuçları: PKK terör örgütünün siyasi temsilcileri olarak bilinen BDP’nin TBMM’ye girmesiyle başlayan barıştırma süreci; eski DYP Genel Başkanı olan ve geçmişte “PKK’ya karşı 1000 operasyon” yaptığını övünçle anlatan ve Susurluk davasından aldığı 5 yıllık cezanın bir yılını yatıp hapisten çıkan Mehmet Ağar’ın “Dağda savaşacaklarına düz ovada siyaset yapsınlar” çağrısıyla başlamıştı. Ağar, bu tavsiyesinin yanında Türkiye, Irak, Azerbaycan ve Gürcistan’dan oluşan bir ortak pazar sistemi oluşturulması çağrısı da yapmıştı. Neler yaşandı? Mart 1993: Öcalan, tek taraflı sözde ateşkes ilan ediyor, bununla terörist faaliyetlerle ulaşamadığı hedefine legal yollardan ulaşmayı ve terörist imajı konusunda kamuoyunu yanıltmayı hedefliyordu. 1998: Öcalan tek taraflı ateşkes başlatıyordu. 15 Şubat 1999’da Öcalan’ın Kenya’da yakalanıp Türkiye’ye getirilmesiyle birlikte PKK, 6. 26 26 Nisan 2013, Yeniçağ, Arslan Bulut 77 Kongresinde savaş ilan ediyordu. Ancak Öcalan yurt içindeki silahlı elemanların eylemlere ara vererek Türkiye Cumhuriyeti Devleti sınırlarının dışına çekilmesini istiyordu. Haziran 2004: 1999 yılından 2004 yılına kadar şiddetin artıp ve azaldığı bir dönem yaşanıyordu. Murat Karayılan’ın öncülüğünde toplanan örgüt, Öcalan’ın da desteğini alıyordu. Yeni oluşum, 1 Haziran itibarı ile ateşkesi bozduğunu açıklıyordu. Belirtilen tarihten önce başlayan terörist eylemler bu tarihten sonra da giderek hız kazandı ve kırsal kesimden şehir merkezine doğru yayılıyordu. Mayıs 2009: PKK tek taraflı olarak bir kez daha ateşkes başlatıyordu. Başbakan Erdoğan, bu süreçte Ahmet Türk ile görüşüyor ve ardından 15 Ağustos 2009’da Öcalan 10 temel ilkeden oluşan “Yol Haritasını” cezaevi idaresine teslim ediyordu. Ayrıca AKP’nin Kürt açılımı politikası doğrultusunda 19 Ekim 2009 tarihinde 34 PKK’lı Türkiye’ye giriş yapıyor, bu doğrultuda KCK, 2 Kasım 2010 tarihinde PKK’nın eylemsizlik kararını 2011 genel seçimlerine kadar uzattığını açıklıyordu. Ama 14 Temmuz 2011’de Diyarbakır Silvan’da PKK’lılar askerlere saldırıyor ve 13 asker şehit oluyor, bu olay Oslo görüşmesi olarak adlandırılan görüşmeleri sona erdiriyordu. Başbakan Erdoğan, TRT’de katıldığı bir programda Öcalan ile İmralı’da görüşüldüğü açıklamasını yapıyor ve 2013’ün ilk günlerinde, MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ın 2012’nin son günlerinde İmralı’da Öcalan’la görüştüğü basına yansıyordu. Yeni Çözüm süreci olarak adlandırılan bu dönemde -3 Ocak 2013’te- Ahmet Türk ve Ayla Akat, İmralı’ya giderek Öcalan’la görüşüyordu. İşte PKK’nın silah yığınağı: Terör örgütü PKK’nın elinde ABD, Rusya, Çin ve Avrupa ülkelerine ait on binlerce silah bulunuyordu. PKK’nın çekilmesi ile birlikte elindeki silahların ne olacağı da merak konusuydu. İşte PKK’nın izi sürülebilen silahları ve menşeleri (Temmuz 2012) Tip Miktarı Menşei AK-47 Kalaşnikof 8,500 %71,6 SSCB,%14,7 Çin, %3,6 Macaristan, %3,6 Bulgaristan Tüfekler 7,713 (1959 izi sürülebilir) %25,2 Rusya, %13,2 İngiltere, %19,4 ABD, %11 İsrail. Roketatar 2,610 (713 izi sürülebilir) %40 İsrail %45 Rusya, %5,4 Irak, %2,5 Çin. Tabanca 3,885 (2,208 izi sürülebilir) %21,9 Çekoslovakya, %20,2 İspanya, %19,8 İtalya El Bombası 5,490 (636 izi sürülebilir) %72 Rusya, %19,8 ABD, %8 Almanya, Mayınlar 21,568 (9,015 izi sürülebilir) %60,8 İtalya, %28,3 Rusya, %6,2 Almanya AKP iktidarı Devleti ve Ülkeyi dinamitliyor, Fetullah Cemaati ise Dinimizi ve manevi dinamiklerimizi tahrip ediyordu! Fetullah Gülen’in onursal başkanlığını yürüttüğü RUMİ FORUM desteği ile George Mason Üniversitesi Rumi Kültürlerarası Diyalog Kulübü’nün her yıl düzenli olarak organize ettiği ‘Diyalog ve Dostluk Yemeği’ üniversite öğrencileri ve akademisyenleri bir araya getiriyordu. Dinlerarası diyalogu sağlamak ve çok kültürlü ortak yaşama katkıda bulunmak amacıyla düzenlenen yemeğin bu yılki sloganı ‘Mevlana’nın çok kültürlü toplumlarda barış içinde yaşam formülü’ olarak belirleniyordu. Gerçekleşen programa, üniversite personeli, akademisyenler ve çok sayıda öğrenci katılıyordu. Programın ana konuşmacısı George Mason Üniversitesi Teoloji ve Güzel Sanatlar Departmanı Profesörü Dr. Ori Soltes, Mevlana’nın felsefesi ve hayatı hakkında bir konuşma yapıyor, Rumi’nin Afganistan’da doğup, bir süre Bağdat’ta yaşadıktan sonra Türkiye’ye göç ettiğini ifade ederek bu yönüyle birçok kültürden etkilendiğine dikkat çekiyordu. Yani Mevlana’nın sadece İslam’ın değil, Hint inanışlarının, Yahudi ve Hıristiyanlığın da bir sentezi olduğu şeklindeki safsata ve sapkınlığına kılıf hazırlıyordu. Kendi çarpık fikirlerine şiirli destek uyduruyordu Mevlana’nın inanç ve insan farklılıklarının bilincinde olduğuna vurgu yapan Yahudi Soltes, bu iddiasını desteklemek için Mevlana’ya ait olmadığı bilinen: “Ne Hıristiyan, ne Musevi ne de Müslüman’ım, ne 78 Hindu, ne Budist, ne Sufi veya ne de Zen. Ne bir din ne de bir kültürel sistem. Ne Doğu’danım ne Batı’dan, ne de denizden veya topraktan, ne et kemik ne de ruhum, ne hava, ne su, ne ateş ne de toprağım. Yokum, ne bu ne de öteki dünyada, ne Âdem ve Havva’dan geldim ne de herhangi bir yaratılış hikâyesinden. Yerim yersizdir, izsizliğin iziyim. Ne vücut ne de ruh! Ben sevgiliye aitim, iki dünyayı bir gören ve o bir çağın ve bilgi, ilk, son, dış, iç, sadece nefes alan bir insan.” sözlerinden oluşan ‘Son nefes’ adlı şiiri okuyordu. Bu sözler kesinlikle Mevlana’ya ait bulunmuyordu. Mevlana’ya ait olduğu iddia edilen şiiri Milli Gazete’ye değerlendiren Sosyolog-Yazar Ali Bulaç: “Mevlana İslam tasavvufuna mensup bir zattır. Mevlana’nın referansı Kur’an ve sünnettir. Mesnevi Kur’an ayetlerinin ve Hz. Peygamberin hadislerinin şiirsel bir dille anlatımıdır. Mevlana Mesnevi’nin başında “Yaşadığım sürece Kur’an’ın kölesi, Hazret-i Muhammed’in ayağının tozuyum” diyerek Kur’an’a ve sünnete olan bağlılığını ifade eder. “Ne Hıristiyan, ne Musevi ne de Müslüman’ım, ne Hindu, ne Budist, ne Sufi veya ne de Zen.” dizelerinin yer aldığı şiir kesinlikle Mevlana’ya ait değil. ‘Postmodern Kaosta Kıble Arayışı’ kitabımda kaynaklarıyla beraber bu şiirin sözlerin Mevlana’ya ait olmadığını sonradan Mevlana’ya izafe edildiğini yazdım. Üzerine basarak söylüyorum bu sözler Mevlana’ya ait değil” değerlendirmesini yapıyor ama yazarı olduğu Zaman Gazetesinin ve Cemaatin bu din tahribatına neden alet olduğu konusuna hiç değinmiyordu. Cemaatin Uluslararası patronları ve yandaş piyonları Hz. Mevlana'nın ismini kullanarak Peygamber Efendimize karşı alternatif bir figür oluşturmaya çalışıyor ve kirli emellerine ulaşmak için her yolu deniyordu. Küresel güçler Mevlana’ya ait olmayan sözleri kullanarak “Diyalog” ve “Hoşgörü” adı altında, şeriatsız bir Müslümanlık ve İslamsız bir tasavvuf için her türlü hilekârlığa ve istismara başvuruyordu. Böylece Protestan Müslümanlık, Siyonist İslamcılık ve şeriatsız bir tarikatçılık Mevlana üzerinden oluşturulmak isteniyordu. Hümanizm adı altında şeriatsız bir Müslümanlık ve İslamsız bir tasavvuf uyduruluyordu. Bu açıkça Mevlana’yı istismar edip İslam’ı yozlaştırmayı amaçlıyordu. Siyonist Haçlı Batı, İslam dünyasını askeri olarak işgal ederek, ekonomik olarak da sömürüyordu. İslam dünyasında haklı bir direniş başlıyordu. Bu direnişi körletmek İslam’ı ve Müslümanları pasifize etmek için bu tip girişimlere başvuruluyordu. Oluşturulan Mevlana imajına göre, Mevlana’nın şeriatla bir ilgisi yoktu, hümanist bir Yahudi Hıristiyan gibi düşünüyordu. Dolayısıyla Müslüman, Hıristiyan, Yahudi, ateist, kim olursa olsun herkese aynı gözle bakıyordu. Bu Mevlana imgesi ne Mevlana’nın kendisiyle ne İslam’la ne de İslam tasavvufuyla bir alakası bulunmuyordu. Bunlardan amaçlanan Peygamber Efendimiz’e alternatif bir imaj ve figür üretip Yüce Dinimizi ve manevi dinamiklerimizi körletmek oluyordu. Oysa şeriatsız İslam şeytanlık ve şarlatanlıktır. Elbette İslam dininin bir Şeriatı vardır. Bu Şeriat Kur’an’dan, Sünnetten, icmâ-i ümmetten çıkartılmış hükümler ve kurallardır. Şeriat kutsaldır. “Ben Müslümanım ama Şeriatı istemiyorum” demek saçmalıktır, sapkınlıktır. Namaz, oruç, zekât, hac hükümleri Şeriattır. İslam’ın muamelatla ilgili hükümleri Şeriattır. Adalet, siyaset ve ukubat ile ilgili hükümleri de Şeriattır. Geçtiğimiz günlerde “Gel, ne olursan ol yine gel” diye bilinen sözün de Hz. Mevlana’ya ait olmadığı da ortaya çıkıyordu. “Sevgi Medeniyetine Mevlana Çağrısı” başlığıyla çıkarılan Diyanet dergisinin Mayıs sayısında yayınlanan makalelerde, “Ne olursan ol yine gel” sözünün Mevlana’ya değil, Ebu Said Ebu’l- Hayr’a ait olduğu belirtiliyordu. Mevlevi zikirlerinin en önemli ritüellerinden olan “sema” da ne yazık ki son yıllarda büyük bir dejenere ile karşı karşıya bulunuyordu. UNESCO Uygarlıklar arası Diyalog İhtisas Komitesi işbirliğiyle 2007 yılında Aya İrini’de düzenlenen etkinlikte kilise ilahileriyle kadın semazenler birlikte gösteri sunuyordu. “Mevlana’yı İslam’dan soyutlayarak dünya hümanizmine açma” çabasını sürdürenler, İslam dairesi içinde yer alan Mevlana’yı, dinler arası garip bir figüre dönüştürmek için şeytani ve sinsi yoğun çaba sarf ediyordu. 2011 yılında da Konya Büyükşehir Belediyesi Sema ekibi, Litvanya’nın başkenti Vilnuius’daki 79 St. Catherine Kilisesi’nde sema gösterisi yapmıştı. Ardından Fransız içki firması Don Perignon’un Esma Sultan Yalısı’nda düzenlediği şampanyalı tanıtımda konuklar sema gösterisi eşliğinde kadeh tokuşturuyordu. Böylelikle ilk defa alkol ve Mevlana yan yana gelmiş oluyordu. Amaç toplumun ruh ve kültür kökünü zayıflatmaktı: Mevlana üzerine çalışan Prof. Dr. Abdullah Özbek de Mevlana’nın istismar edilerek toplum mühendisliği yapılmak istendiğine dikkat çekiyordu. Özbek “Mevlana kendisini, “Hz. Peygamber’in ayağının tozu ve Kur’an’ın kölesi” olarak tanıtıyor. Bunun dışında bir tanıtım yapanları da, kesinlikle hoş karşılamıyor! Mevlana’yı gündeme getirerek “hoşgörü muhabbeti” yapanlara, özellikle bu gerçeği hatırlatmakta yarar vardır. Meseleye bütüncül olarak bakmak lazımdır. Mevlana büyük bir ummandır. Bazıları kasıtlı olarak O’nun görüşlerini yanlış tanıtarak toplumu başka istikametlere yönlendirmek istiyor. Böylece toplumun ruh ve kültür kökünü zayıflatmaya çalışılıyor” tespiti yapıyor ve uyarıyordu. İşte bir zamanlar ahlaksızlık ve hırsızlık merkezi Vatikan’a gidip Papa’nın elini öperek “Haçlı-Emperyalist misyonunun tam teslimiyetçi bir hizmetçisi olduğu” anlamında sözler veren, böylece “Dinlerarası Diyalog” kılıfıyla hangi gizli ve kirli ilişkilere bulaştığını itiraf eden Fetullah Gülen ve Cemaatinin Hz. Mevlana istismarıyla nasıl bir din tahribatı yaptıkları da ortaya çıkıyordu. Bu diyalog kılıflı dejenerasyon dalgası Diyanet’i ve müftüleri de kuşatıyordu! Örneğin İstanbul Müftülüğü’nün çıkardığı “DİN ve HAYAT DERGİSİ”nde: (Sayı 16, Yıl 2012, Büyük Boy 152 Sayfa) • Birinci garabet, İstanbul Müftülüğü dergisinde Türkiye Hahambaşısı Genel Sekreteri Yusuf Altıntaş’ın “Yahudilikte Ahiret Anlayışı” adlı makalesi yayınlanıyor (ve saf zihinler karıştırılıyordu). • İkinci garabet Elpidophoros Lambriniadis isimli Rum Ortodoks papazının “Hıristiyanlıkta Gelecek Hayat” adlı makalesi yer alıyor ve tam sayfa bir ikona resmi basılıyordu. Adı geçen papaz profesör ve Doktor, Bursa Metropoliti, Heybeliada Aya Triada Manastırı başrahibi oluyordu. Aya Triada, Rumca’da Kutsal Teslis anlamına geliyordu. • Üçüncü garabet Müftülüğün dergisinde (S. 32) minyatür şeklinde kanatlı bir melek resmi çiziliyor, ağzını elleriyle tuttuğu Sûr’a dayamış ve üflüyordu. Dergide başka resimler ve dini konulu minyatürler de bulunuyor (ve mide bulandırıyordu). Niçin yadırgadım? Çünkü Yahudiler ve Hıristiyanlar İslam dininin hak din olduğuna inanmıyordu. Hz. Peygamberimizin peygamberliğini kabul etmiyordu. Kur’an’ın kutsal kitap olduğunu inkâr ediyordu. Biz Müslümanlar ise bütün peygamberlere inanırız. Allah’ın Tevrat ve İncil isminde iki ilahi kitap yolladığına, lakin zamanla bunların tahrife uğradığına inanıyoruz.27 Diyalog davuluyla gâvurluk pazarlanıyordu! Israrla pazarlanmaya çalışılan ve İslam ile diğer semavi dinleri aynı safta göstermeye uğraşan “Diyalog” faaliyetleri, bu sefer de Kutlu Doğum programlarına uzanıyor, Antakya’daki Kutlu Doğum etkinliği, inançları gereği Peygamber Efendimiz (SAV)’e inanmayan Musevi ve Hıristiyan temsilcilerin de katılımıyla yozlaştırılıyordu. Organizasyon Yahudi güdümlü “Kültürlerarası Diyalog” platformunca tertipleniyordu Dinlerarası veya kültürlerarası diyalog sosuyla sunulsa da özünde yozlaşma amacına hizmet eden “diyalog" faaliyetleri, bu kez Antakya “Kültürlerarası Diyalog” Platformu’nun organizasyonuyla yapılıyordu. Halkın Peygamber (SAV) sevgisiyle yoğun bir teveccüh ettiği program Ortodoks Kilisesi, Protestan Kilisesi ve Musevi Cemaati’nden de katılımlar kafaları karıştırıyordu. Organizasyonu düzenleyen platformun maksadına uyan ve “diyalog” faaliyetinin gerçek niyetini belli eden bu durum, akıllara “acaba Hıristiyan ve Musevilerle gerçekleştirilecek diyalogla Peygamber (SAV) sevgisi nasıl olup da aynı çatı alanda buluşabiliyor?” 27 Mehmet Şevket Eygi, Milli Gazete, 27 Nisan 2013 80 sorusunu getiriyordu. Antakya Kültürlerarası Diyalog Platformu Başkanı İsa Aydın, Kutlu Doğum programına sadece Müslümanların değil diğer semavi din mensuplarının da “coşkuyla” iştirak ettiğini söylüyordu. Bilindiği gibi, Yahudi ve Hıristiyanlar, Hz. Peygamber Efendimiz’e (SAV) inanmıyordu. Bu durumda, nasıl olup da Efendimiz’in (SAV) doğumlarının kutlandığı bir etkinlikte “coşku” ile yer alabildikleri merak konusu oluyordu. “Dinlerarası Diyalog” faaliyetlerinin daha önce de ısrarla sürdürdüğü benzer tavır, bu etkinlikte de ortaya çıkıyor ve “Yahudi ve Hıristiyanları dost edinmeyiniz” ayetine muhalefet edercesine, belli odaklarca zoraki bir “diyalog” tablosu çizilmeye uğraşılıyordu. Tam böyle bir sırada AKP’nin AB Bakanı, ABD’nin Suriye’ye müdahale etmesini istiyordu! “Müslüman ülkeye gâvur daveti” bunların tıynet ve zihniyetini ortaya koyuyordu. Suriye’deki iç karışıklığın ve Esad yönetiminin kan gölüne çevirdiği Müslüman Suriye halkı için çözümü, ABD’nin ülkeyi işgal etmesinde gören AB Bakanı Egemen Bağış, ABD’yi alenen işgale davet ediyordu. Irak’a “demokrasi götürüyoruz” diyerek yıllarca Müslüman kanı döken zalim ve kâfir işgalcileri Müslüman bir ülkenin dindar(!) bakanı olan Bağış’a Irak’a götürülen demokrasiyi hatırlatmak gerekiyordu. AB Bakanı ve Başmüzakareci Egemen Bağış, Washington’daki temasları kapsamında ABD Ticaret Bakanı Vekili Rebecca Blank ile görüşüp, daha sonra da ABD’deki Türk çatı kuruluşlarından Türk Amerikan Dernekleri Asamblesinin (ATAA) düzenlediği Türk Amerikan Ulusal Kongresinin, resepsiyonuna katılıp, sonrasında konuşan Bağış, görüşmelerinde, Suriye’de Esad rejiminin kimyasal silah kullandığı iddialarını da değerlendirdiklerini dile getirerek: “ABD, yeni birtakım bulgularla Suriye’deki Esad rejiminin kimyasal silah kullandığını, bu yüzden artık müdahalenin kaçınılmaz olduğuna yönelik tartışmaları yaşıyor. Bu konu gündeme geldiğinde ben şöyle bir cevap verdim: Evet müdahale gerçekten kaçınılmazdır, ama kimyasal silahlar olmasa bile kaçınılmazdır” sözleriyle ABD işgaline davetiye çıkarıyordu. Papalık ve Hıristiyanlık haksızlık ve ahlaksızlık girdabında çırpınmaktadır Konunun uzmanı Prof. Dr. Aytunç Altındal’la yapılan bir röportajda, belgelerle aktarıldığına göre: 4 bin 450 papaz, 1950-2002 yılları arasında dinen “Delicta Graviora’ diye adlandırılan “erkek çocuklarına cinsel taciz ve tecavüz” suçunu işlemiştir. Dahası; 2001 yılında Amerika’da bu konuda büyük bir skandal yaşanmış… 6 papaz bu suçlamalar karşısında kilisenin onurunu kurtarmak için intihar etmiştir. Avrupa’nın göbeği, Avusturya’da da kiliselerde ortaya çıkan cinsel taciz skandallarının patlak verdiği merkezlerden birisidir. Son üç ay içinde kilise aleyhinde suçlamalar ve davalar şöyledir: • Aşağı Avusturya Eyaletindeki kiliselerden 1000 kişinin, • Voralberg Kilisesi’nden 850 kişinin, • Tirol Kilisesi’nden 650 kişinin, • Salzburg şehir merkezindeki kiliselerden ise 120 kişinin kiliseden ayrıldığı kayıtlara geçmiştir. • Viyana Kilisesi ise rakam vermek istememiş, ama geçen yılın resmi rakamlarına göre 52 bin 216 kişi kiliseyi terk etmiştir. Çocuklara yönelik cinsel taciz vakaları medyada geniş yer bulunca utancından kiliselere kayıtlı bulunan 560 çalışan, işinden vazgeçmiştir. Yani Vatikan ve Hıristiyanlık “kaçan kurtuluyor!” denilecek hale gelmiştir.28 Kilisenin yıllardır biriktirdiği dosyalar birer iddia değil, belge niteliğindedir ve bu belgeler zaten deşifre edilmiştir. Peki, böylesine çirkin ve çetrefilli ilişkilerin kaynağı Vatikan’la ve Siyonist sömürü odaklarıyla Dinlerarası Diyalog başlatan bir Fetullah Gülen ve Cemaati, acaba rahmani sonuçlara mı, yoksa şeytani amaçlara mı alet olmaktadır? Sorusuna hala yanıt verilmemiştir. Vefasızlık ve vicdansızlık örneği! Bu arada Sinan Erdem Kapalı Spor Salonunda yapılan, Başbakan Erdoğan’ın da 28 14 Şubat 2013, Milli Gazete 81 katıldığı İmam Hatip Mezunları buluşmasında, büyük bir kepazelik yaşanıyordu. Ömrü boyunca Milli ve manevi kalkınma için çırpınan ve İmam Hatipler için ne fedakârlıklara katlanan Milli Görüş Lideri Rahmetli Erbakan Hoca’nın “Bir Milletin asıl gücü, topundan, tankından önce, inançlı ve kararlı gençliğidir” sözlerinin yazıldığı pankart, AKP’lilerin uyarısı ve ÖNDER görevlilerinin zorbalığıyla indiriliyordu.29 Böylece vefasızlığın, vicdansızlığın ve işbirlikçi vasıfsızlığın açık bir örneği sergileniyordu. Hala “AKP Erbakan’ın temsilcisi, Milli Görüş’ün takipçisidir” diyenlerin utanması gerekiyordu. Aşağıdaki ayeti kerimeler bu nankör ve nasipsiz tipleri ne güzel anlatıyordu: “Görmedin mi ki, Allah nasıl bir örnek vermiştir: Güzel bir söz, güzel bir ağaç gibidir ki, onun kökü (iman ve Kur’an üzre) sabit, dalı ise göktedir.” “Rabbinin izniyle her zaman (tatlı ve yararlı) yemişini verir. Allah insanlar için (böyle) örnekler verir; umulur ki onlar öğüt alır-düşünürler.” “Kötü (murdar) söz ise, kötü bir ağaç gibidir. Onun kökü yerin üstünden (ve Kur’an temelinden) koparılmış, kararı (yerinde durma, tutunma imkânı) kalmamıştır.” “Allah, iman edenleri, dünya hayatında ve ahirette sapasağlam (Resulüne biat ve sadakat) sözle sebat içinde kılar. Zalimleri de şaşırtıp-saptırır; Allah dilediğini (ve herkese hak ettiğini) yapar.” “Allah'ın bu nimetini inkâra değiştirenleri (ve Hak davaya nankörlük edenleri) ve kendi topluluk ve taraftarlarını, felaket düzenine ve diyarına konduranları görmedin mi?” (İbrahim Suresi: 24,25,26,27,28) İnkâr edenler, resullerine dediler ki: "Muhakkak (ya) sizi kendi toprağımızdan süreceğiz veya dinimize (ve batı düzenimize) geri döneceksiniz." Böylelikle Rableri kendilerine vahyetti ki: "Şüphesiz biz, zulmedenleri helak edeceğiz. "Ve onlardan sonra sizi o arza mutlaka yerleştireceğiz (Sadıkları zafere eriştirecek ve onlara dünya hâkimiyetini vereceğiz). İşte bu, makamımdan saygı duyana ve tehdidimden korkana ait (bir ayrıcalık ve müjdedir)." (İbrahim Suresi: 13,14) “Gerçek şu ki, (zalimler ve hainler, müminlere ve İslami girişimlere karşı) onlar hileli planlar kurdular (ve kuracaklardır). Oysa onların (şeytani) hile ve hazırlıkları, dağları yerinden oynatacak (derecede nükleer silahlara ve teknolojik imkânlara dayanmış) olsa da, Allah katında kesinlikle onları (boşa çıkaracak ve etkisiz kılacak) plan ve programlar vardır!” (İbrahim: 46) 29 27 Nisan 2013, Milli Gazete 82