ŞEMDİNLİDE SINIRI AŞMAK
Sizinle nerede tanıstığımızı hatırlıyor musunuz? Peki ya kuru ceviz içiyle kara kovan balını yediğimiz yer, onu hatırlıyor musunuz? Anladım; siz Gevaruk yaylasına hiç çıkmadınız ve Konur'un subasında buz gibi ayran da içmediniz öyle mi? Üzülmeyin, Fransız'ların dediği gibi "C'est la vie" hayat bu unutuluyor iste. Nasıl tanıstığımızı ben size anlatayım: Biz sizinle 1992 yılında Şemdinli'de tanıstık. Aylardan Tem-muz'du. Konur köyünde birlikte kara kovan balı yedik yanında ceviz içiyle. Gevaruk yaylasına da çıktık ve tertemiz havayı soluduk biz.
Yanınızda sarısın yesil gözlü bir binbası vardı; hani ben devletim deyip çoluk çocuğu silahlandıran, hani ben devletim deyip de koyunu kuzuyu yaylalardan indiren, halka güven veren, devlete güven sağlayan binbası.
Dste o benim, sarısın yesil gözlü binbası. Hatırladınız mı? Biz sizinle sınırları astık Semdinli'de ne Dran kaldı ne Irak hepsini geçtik biz. Ne konusmustuk o zamanlar hatırlamaya çalısın; cesaret, kahramanlık, fedakârlık, umut, ölüm, sadakat, vefa ve cefa, hepsini konustuk.
Ama bir sey daha konustuk biz; size söylemistim; oralarda da ağaçlar yesildi, papatyalar sarı, insanları su içerdi kan değil, okullarında Dstiklal Marsı söylenirdi, Türk Bayrağı dalgalanırdı dört bir yanında, onlar da sehitlere gözyası döker, teröre lanet ederdi, demistim. Sizinle tekrar karsılasmak bizi ne kadar heyecanlandırdı ve de mutlu etti. bilemezsiniz! Zira kitabın ilk baskısı çıktığında inanın üzülmüstüm. Kendi yazdığım kitabı okuduğumda içimden " yasadıklarımın hepsini niye anlatmamısım
ki" diyerek hayıflanmıstım.
