Farklı Bir Bakış
Hayat denilen şu fani dünyada kırılmamalı kalpler, sitem etmemeli dünyaya, eşe, dosta,
akrabaya...
Şu hayatta kalıcı dostluklar edinebilmemiz için;
İlk olarak kendimizle olmalıyız dost...
Ve sonra kim olmaz ki bizimle dost...
Yeter ki ölçüsünü bilelim hayatın...
Hayat ki iyi bakıldığında her şey iyi gözükür.
Hayat ki iyi bakılmadığında hiçbir şey iyi gözükmez...
Hayatı iyi yapacak olan güzel bir şekilde görecek olan bizleriz.
İnsan, insan olduğu müddetçe insanlık kokuları saçar etrafına,
Onlarca kötü koku arasından onun güzel kokusunu ve güzelliğini hisseder insanlar.
Ve o insan binlerce insanlık tohumu saçar etrafına, o tohumlar mutlaka bir gün filizlenir
ve rengarenk güller yetişir. O güller de olgunlaşıp tohum saçtıklarında etrafımıza artık,
dikenler azalır hayatımızda. Öyle ki gülün güzelliği dikenin acısını unutturur. Bu sayede
hayatımızın düşünce ocağında yeni bir bakış açısı kazanırız.
Bu fasıldan sonra yeni bir fasıla adım atıp “Kendini aşmak” deyimi ile arifane ve
alimane bir şekilde yeni renkler ve yeni kokular saçan güller yetiştiririz bahçelerimizde.
Ve o güller ki onlara bülbüller aşık olur. Gazel okurlar, “Bir gül olsaydım senin gibi
olmak isterdim” dercesine... Sana aşığım be gülüm, duy figanımı, anla aşkımı, bana
yönelt o güzel yapraklarını der. Ama ne çare...
Gül zaten aşk ile yoğrulmuş duyarmı ki bülbülü... Gül kokusunu ve rengini aldığı
toprağa aşıktır.
O yapraklarını gökyüzüne kaldırır, toprağı arar, kokularını saçar etrafa, aşkı olan
toprak koklasın da bulsun diye kendisini ama ne fayda... Güz gelmiştir... ümidi kesilir
gülün, kokuda vermez etrafına artık üzüntüsünden, boynunu büker çaresizlikten...
O sırada işte kavuşur gül, bülbülü olan, aşkı olan, sevdası olan toprağa... Ama bilinmez
toprak mı gülü bulmuştur, gül mü toprağı... Ve gül aşkı ile toprak olur...
Bülbül ise yeni güller aramak için yola koyulur. Bilmezki bir gün oda kavuşacaktır,
uğruna gazel okuduğu, cevap bulamayınca ağıt yaktığı gülüne, ta ki toprak olunca...
İşte hayat bir sevdalanma mekanıdır,
Toprak ise aşkla yoğrulmuş gönül dergahıdır.
Adem Akyörük
