ONU HERZAMAN SEVDİM

Onu hep sevdim.... Aynı sınıfa gidiyorduk onunla ilk okulu aynı sınıfta aynı sırada bitirdik, orta okulu da çok yakın iki arkadaş olmuştuk.. Oysaki ben ona giderek asık olmaya başlamıştım.. Liseye başlamıştık yine aynı sınıf, aynı sıra gözlerine bakardım hergün ona onu aslında bir arkadaştan daha fazla sevdiğimi söylemek için her defasında bana sevgililerin anlatırdı inadına sanki, kelimeler boğazıma kilitlenir konuşamazdım Yıllar çabuk geçiyordu lisede bitiyordu işte. Okul partisine beraber gitmek için karar aldık o gece en güzel kıyafetlerimi giydim bu akşam söylemeliydim ona aslında onu çok sevdiğimi.. Ama olmadı yapamadım.. Böylece ayrıldık ama sürekli birbirimizi arıyor saatlerce konuşuyorduk.. Bazen buluşuyorduk bana kız arkadaşlarını anlatıyordu ben yıkılıyordum... Yıllar acımasızdı ve çabuk geçiyordu. Birgün telefonum çaldı arayan oydu ve evleniyordu beni düğününe çağırıyordu.. Ben yine yıkıldım... O düğüne nasıl gider, onun bir başkasının gözlerine baktığını ve dans etmelerini nasıl izleyebilirdim ki... O gece sabaha kadar içtim arabama bindim, dayanamıyordum, ağlıyordum, onu aradım gizlice telefondan sesini dinlemek için alo dedi.... O sesten sonra kendimi bir hastane köşesinde buldum. Aradan günler geçmişti trafik kazası geçirmiştim ve artık yürüyemiyordum....  Ölmek istedim o an beni artık hiç sevmezdi.. Baş ucumda bekliyordu gözümü açtığımda gözlerinden yaşlar süzülüyordu gizlemeye çalışsada... '' üzülme dedi.. Ben seni böylede seviyorum biz varız yanında dedi..'' Oysaki ben hastanedeyken o evlenmişti bile.. Aradan aylar geçmişdi Yurtdışına gidiyordum ameliyat için onu aradım vedalaşmak için geldi.. Ağlıyordu ayrılmıştı eşinden üzüldüm ve yine yıkıldım.. Onu üzgün görünce bende kahroluyordum. O gün ilk kez içmişti üstelik el sallarken bana seni seviyorum dedi.. Ameliyat güzel geçmişti aylar üren tedaviden sonra geri dönüyordum hemde yürüyerek. Artık ona koşabilmek için engelim yoktu.. Belkide yıllar önce söyleyemediğim herşeyi söyleyecektim gözlerine bakarak.. Süpriz yapacaktım onu hiç aramadım  geleli iki hafta olmuştu.. Sahilde geziyor denizi,martıları, dalgaları seyrediyordum telefonum çaldı ve arayan babasıydı  kızım hastaneye gel dedi.. Gittim hemen çok hastaydı Doktorlar artık bu hastalığa çare bulamıyorlardı.. Tedavisi yoktu.. Odasına girdim uyuyordu.. Elini tuttum ve ona herşeyi anlattım onu ne kadar çok sevdiğimi arkadaş gibi değil canımdan can gibi sevdiğimi.. Ağlıyordum.. Onu öptüm sessizce gidiyordum ama elimi sıktı ve gözlerini açtı '' Bende seni çok seviyorum ve hep sevdim. Ama sen beni benim sevdiğim gibi sevmedin bense seni canımdan daha çok sevdim dedi...'' Artık herşey bitmişti.. Günlerce ölmek istedim ama olmadı yaşadım zor olsada .. Anladım ki birini seviyorsan ona sevgini söylemek için hiç geç kalma.. Ve hiç birşeyi Yarınlara bırakama yarın herşey için geç olabilir...