Hastalıklı bir aşktı benimkisi

Hastalıklı bir aşktı benimkisi.  Ne hastalığımın adını biliyordum ne de hastalığımın yerini... Bütün ölümler bende gömülüydü ve isimsiz mezar taşları ile dolu idi bu mezarlık, bozgundum... Toplayamamıştım dağınıklıklarımı henüz. Umudumun bir parçası el olmuştu, uzaktı benden.  Aşkımda verecek tek şey bölen ve bölünenin ben olduğu bölmelerdi... Ne kendimi çarpabiliyordum kendimle ne de toplayabiliyordum bir başkasıyla...  Çıkılmamış yolculuklarımın bavulları küf tutmuştu. Ellerimde dokunma hissinin yetisizliği. Kendimi mi yaşıyordum, yoksa hastalığımda bir ben daha mı vardı?.. Telaffuz edilecek sözcüklerim küf tutmuş bavullarımda tutsaktı.  Hastalıklı bir aşktı benimkisi, hücrelerim artık kendi kendini yaratmıyordu.  Sen geldin sonra... Ardında bir kentin tamamlanmamış inşaatı, büyümemiş bir aşkın, gökyüzünde uçuşan zümrüdüankaların... Belki bir umut, bir aşktı ve yetecekti bütün dağınıklığımı toplamaya. Belki de bölmelerimin sağlamasıydın... Geldin... Kanamalı bir hastaydım. Dikenlerim geçit vermiyordu kalbime.  Ölümlerimin yası bitmemişti henüz. Ben yalnızlığımı yaslarımda büyütüyordum, Seninse tutulacak yasların yoktu.  Bir aşka yetecek biz yoktuk belki de. Ben dikenlerimden geçit vermedim, Sende dikenlerime basacak cesaret yoktu.  Bende bütün ölümlere yer vardı, Senin içine gömülecek ölümlerin yoktu.  Geldin... Gözlerimde Seni görecek mecalim yoktu. Bende belki bir aşka yer yoktu, Sende kambur bir aşkı yaşayacak güç.  Gittin... Gidişin bende başladı, bittiği yer olmadı henüz. İçimde kambur aşkın ürkekliği..  Belki bir aşka yetecek cesaretim yoktu ama, zümrüdüankalarının kanatlarında aşkı yaşadığım düşlerim var sana dair... Gidişin bende başladı, bittiği yer olmadı henüz...