ÖZLEDİĞİM KADAR SENSİN,SEVDİĞİM KADAR BENSİN HİKAYESİ
Kadavradan ibaret bir gövde,
İmlası bozuk bir cümle…
Bir de aramızdaki
büyüyen özlem…
Biliyorum gelmeyeceksin...
Ne sen olabileceğim
gözlerinin dibinde…
Ne ben olabileceksin yüreğimin terinde…
Ama...
Bir
cümle olduk biz…
Anlatım bozukluğuna meyal verdik ise de,
Sevgiye dair
alıntılanmış,
En anlamlı söz olduk biz..
Bizden doğma mutluluğu var
ettik
Sevda sağnağında...
Bizden olma bir fincan umudu tazeledik
Hayat
çaydanlığında...
Ey kirpiklerinden sağdığım gökkuşağı yedi
rengi,
Hüzünbaz hüzünleri unut..Ayak diplerine kök salmış siyah’ı da
..Koş yeni demlenmiş yürek demime..Sokul ve mevzilen gözlerinde kuruttuğum
kirpiklerime..Şarkılar sustu biliyorum..Söz sırası bizde..Mutluluğumuzdan alıntı
birkaç çift umudumuz var dudaklarımıza ördüğümüz..Erişmese de ellerimiz
ellerimize, bir yolumuz var özleminde yürüdüğümüz..Sana kaç gel
demiyorum..Biliyorum hakkım değil bu..Bırak kanlı bir savaşın içinde geçsin
ömrümüz..Çilekeş bir sonbahar yaprağına özensin gözlerimiz..Aynı tende, aynı
gölgede yürümese de mavi düşlerimiz, aynı sevdanın ıslak cümlelerinde büyüsün
adımız..İlintilensin kokun Cennetle, bize aidatlansın ayrılık...Ne fark eder
ki..Ben Sendeyim ...Sen
bende...Bükülse de cümlelerimiz , sökülse de alfabemiz biz bir cümleyiz..Sen ve
ben...İki harf bir cümleden ibaret mutluluk...
Mutluluğuma umudumu
bağışlayan,
Biliyorum özlem kör topal zamanlarında ilerliyoruz..Sen
benden uzakta, ben senden ırakta yürümekteyiz..Dışı düşsüzlüğe gebe kalmış bir
sabahın koynunda boyun bükmekteyiz..Bazen gözlerimiz nemlenmekte, bazen de özlem
aramıza perdelenmekte..Ama bırakmak yok sevgili..Mutluluk umuda gark olmuşsa,
artık dönüş yok bu yoldan..Ölüm ölümümüzü öldürmeden gitmek yok sevgili..Bırak
ellerinden içmeyeyim bir bardak suyu..Bırak gözlerinde sabahlamasın
yüreğim..Uzaklarda bana ait bir cümle ol yeter..Koynumda sonbaharları kurban
edemesen de bırak yanımda hep umut ol yarınlara...
Sığlığıma / içimdeki
yalnızlığa bir dirhem hayatı aşılayan,
Sus.Dikenli telleri dudaklarına
getirip kanatma yaralarını..Kavuşmamanın ızdırabına kanıp içme hüznün
şerbetini..Bak kör bir yüreğe sevgiyi öğretiyorsun..Büyüyor içimde ölen bir
çocuk..Yarım değil cümlelerim..Mutluluk fiilinden umut deryası cümleler
kuruyorum mavilere..Rüzgarı omuzlarıma alıp bulutlara yeni göç yolları
buluyorum..Biliyorum her yol sana...Biliyorum her söz sana..Evet zor
yaşadıklarımız.. Zifiri bir karanlık ilerlediğimiz, bir ölüm kalım savaşı
göğsümüzden sildiğimiz..
Bırak aramızdaki özleme bakıp
durma...
Kefenle gözlerindeki ıslaklığı…
Gün vuslat zamanı…
Gün bizi
bizde yaşatma anı…
Doldur gözlerine kız çocuğu hayallerini…
Yürü bana
doğru harf harf…
Yürü bana doğru dua dua…
Bir de gelirken bana,
Bir
avuç maviyi çok görme sakın…
Unutma;
Özlediğim kadar
Sen’sin…
Sevdiğim kadar Ben’sin…
' Seni özlemin en güzel
yanı;
Seninle her gün yeniden doğmak mavilere..
Hep nefes al
emi…
Seninle hayatlansın bu hayatım...'
