Aslında Hiç Olmamışsın ki...
Düşüncelerim bos, düşüncelerim anlamsız,
düşüncelerim sensiz artık..
Hissedemiyorum eskisi gibi ! Duyamıyorum insanların
çığlıklarını..
Duyularımı kaybettim ben, belki de hayatimi.
Anlaşılan şu
oldu ki; acılar boşa çekildi..
zamanlar boşa tüketildi.
Değmezmiş demek bile
fazla artık senin için..
Hislerin öldüğü yerde yalnızlık baslar.
Benimkisi daimi
olur bundan sonra.
Gece yarıları akıtılan göz yaşları boşuna
bir sigaranın son
dumanına kadar gizlenen duygular boşuna aslında sen boşunasın.
Ya da kendini zorla böyle gösterdin bana...
Seni hayatımda artık herhangi bir insana cevirdim..
Herhangi bir yerde, herhangi
bir zaman,
herhangicesine bana gözüküp bir anda hayatımdan kaybolan herhangi..
Saçmalıyorum belki de..
Ama zaten hayat saçma değil mi ?
Bir
doğum sancısından sonra başlayan bu anlamsız süreç saçma değil mi ?
İnsanlar saçma değil mi ?
Bu teknolojik zamanda monotonlaşan sevgiler saçma değil mi.. ??
Bence tümü saçma.. Benim saçma olduğum
gibi..
Askının saçma olduğu gibi...
Seni kazandığımı düşündüğüm her noktada
aslında kaybetmişim.
Rol yapmışsın sen, sevmemişsin..
Ya ben ?
Umarsızca, hicbirşeyi önemsemeyecek kadar yolunu kaybetmişçesine
neden bağlandım sana ?
Sen duygularını 1-2 SMS `ye sığdırabilecek
kadar basit, ben ise satırlara sığdıramayacak kadar mağdurum.. Kuru bir yer
arıyorum artık mendillerimde.. Ağlayabilmek için.. Sana olan nefretimi sonsuza
dek saklayabilmek için..
Nefret
ediyorum ! Sen öldün benim karanlık dünyamda.. Bulunamayacak kadar derine
saklandın.. Karşıma çıkamayacak kadar eziksin artık..
Duygusuzsun..
Nötrsün
sen..
var
misin sen ?
bence
yoksun ki..
(
aslında hiç olmamışsın ki..
)
