SENİ SEVİYORUM SENİN SENİ SEVMEDİĞİN KADAR
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde,
Seni ve senli günleri anımsattı AKŞAM GÜNEŞİ..
Onca zamanın üstünde eskimiyen bir düşüncesin şimdi,
İnsan her gün anımsarmı aynı gözleri
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu....
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü,
Ve burnun, herkesten başkaydı işte, güldüğü zaman yukarıya bakarsı..
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı........
Ne güzeldiler, sen bilmiyordun, ben seni seviyordum....
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.....
Duvarlara, vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu.
Geri dönüyordu, çoğalıyordu......
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum her şeyi,
Her şeyi erteleyişim oluyordun...kalp ağrısı oluyordun..
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk
Dönemeçler geçiyor,köprüler göze alıyorduk,
Ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk...cesurduk..
Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu
ve kırmızıydı bütün karanfiller...Ben seni seviyordum.senbilmiyordun...
Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun..
Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra,
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamlarına,
Derken bir gün uzaktan gördüm seni..
Saçların bana inat başın her şeye meydan okuyarak işte yine aynı,
Kalbimi acıttı her zaman ki gibi,
Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun
Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir, ya da boşver bilme en iyisi.
İ.A.
