KENDİ KATLİNE YENİ CELLATLAR DOĞURUYOR DİLİM..

''YİTİKLİĞİMİZE..'Ben mi yaşamayı beceremiyorum?
Yoksa herkes mi çok şanslı ?
Bakıyorum da etrafıma,
Her yanımda hep kırık şeytan bacakları..

Bazen sessiz bir ölüm geçiyor içimden.Bazen de keskin bir isyan..
Kime dokunsam deli bir yağmur oluyor..
Derin bir sükuta gömülüyor şehir..Uzun bir beyaz gecenin ortasında,
Kendi katline yeni cellatlar doğuruyor dilim..

Kaleme kurban giden kelimelerin
şehadeti ile ıslanıyor sayfalarım.
Satır satır dolanıyor gecenin
boynuna saçlarının karası.
Gözlerinin elasına tutunamayan yıldızları topladım bir bir.

Biriktirdiğim özlemlerin kuytusunda,

hayalini büyüttüm.Söküp attım yüreğimdeki isimsiz mezar taşlarını
Kaç şiir eritsem de teninin morg soğukluğunda,
Biliyorum ki nafile..Alınma üstüne..
''CAN HAVLİ''ile söyledim''Özledim !'' diye..Ölürcesine..
Dokunsam,ürkek bir kuş kanatlanırdı gözlerinden..
Saçlarının iklimlerinde kavrulan benliğimden
 kovdum sensizliği..
Yıllardır usturalara dayadım dilimi..
Ölümüne kucakladım ölümü..
Bunca yalnızlığın ortasında,
Ulu orta yaşadım seni..Sus !Biliyorum !

Tanıyorum rüzgarlara sattığın şarkıların sesini..
Kayboldum mazinin karanlık sayfalarında.
Hadi ! Kurtar beni...
En çok ta unuturken acıtıyorsun içimi..
Sen unuttukça siliniyor aynadaki suretim..
Köreliyor cümlelerimin en keskin yanı.

Meğer en deli bozgun yanımda,
Toz pembe hayallerin ortasında,
Siyah-Beyaz sevmişim seni..
Gidince anladım..
Sussaydım belki,
Bu kadar susamazdım sessizliğe..

Söylesene,
Kurulacak bir hayal daha kaldı mı ?