Tut Yüreğimden Çocuk
Tut ellerimden çocuk!
İçimde beşinci mevsim yeşersin
Erit saçaklarımda keskin buzları
Göğsümü deldikçe anneliğim üşümesin
Sil sana olan hasretimi cocuk!
Sensiz aldığım her nefesi sil
Gözlerine sığınayım, orada uyut beni
Bir ölüp, bin dirileyim sana
Tut yüreğimden çocuk!
Okşa gün görmemiş saçlarımı
Tellerinde gülüşlerin oynaşsın; Işık misali
Bir çırpıda sil gönül yorgunluklarımı
Yalvarırım bırakma!
Hatırlat anneliğimi
Yüce kalbinde çocuk, bana sevmeyi yeniden öğret...
"Konu çocuk olunca, sözü yüreğime bırakıyorum..."
