DÜŞLERİMDEN VURULUP YIKILDIM SENSİZLİĞE
Sesin sesime değdiği günden beri
Kalemsiz yazmıştım gönlüme aşk diye seni
Bu gidiş yüreğime bıraktığın kâr mıydı?
Yoksa açtığın yaraya sürdüğün efkâr mıydı?
Yokluğun bin parçaya böldü içimde kederimi
İç çekişlerin figanında üşüdü tebessümler
Elvedanın elleri dolaştıkça sûretimde
Aşkın kefaretini ödetti gözlerimin hissesine…
Ateşe verdim tüm sözleri
Yokluğunun lehçesi soluğumu parçaladı yar
Uçları yırtık kelimeler sus çöktürdü dilime
Ağladıkça sessizliğim ağıt oldu yüreğime
Gözleri kan çanağına döndü öksüz sevdamın
Hasretinin acısı asıldı kirpiklerime
Nefesime bulaştıkça sen diye hıçkırıklar
K/ördüğüm mısralar düştü hecelerime..
Dar geldi gönül sensiz bu sevdaya
Kadranı kırıldı hicranlı saatlerin
Kâinat tutuştu sanki ellerimde
Güneşin gözlerinde ağladı gündüzlerim
Geçtiğin sokaklarda yürüyüp durdum
Ezberledim sensiz kalan kaldırımları
Gölgeme sarılıp durdukça ellerim
Üşüyen avuçlarımda soldu hayallerim
Dudağımda kor alev olup yandı adın
Gittiğin yerden kanadım günlerce
Yüreğime battıkça hasretinin dikeni
Ellerimde sızladı özlemin gecelerce
Kaç şafağı vurdum alnından
Kaç uykuyu kurban ettim bensizliğe
Düşlerimden vurulup
Yıkıldım yâr sensizliğe…
Şiir:Arzu Karadoğan
