İLAHİ HÜKÜM
İman ile Küfür Arasında Bocalayan; Müslüman Olduklarını İddiâ Ettikleri Halde Hazret-i Kur’an’ın Hükümlerini Kabul Etmeyen; Kendi Zannına Göre Tefsir ve Te’vil Eden, Bu Suretle Tahrip ve Tahrife Yeltenen; Kâfirleri Dost Edinen ve Müslümanları Kâfir Yapmaya Çalışan; Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimizin Hükmüne Hoşnutluk Gösterip Teslim Olmayan; Kalplerinde Hastalık Bulunan; Allah-u Teâlâ’nın Lânetlediği; İfsatçı, Fesatçı, Fitneci, Reformcu, İkiyüzlü; İslâm’ın Yüzkarası ve İç Düşmanı Münafıkların İçyüzü
| Hadis-i şerif’te şöyle buyuruluyor:
"Onların âlimleri gökkubbe altındakilerin en şerlileridir. Fitne onlardan çıktı ve yine onlara dönecektir."
(Beyhakî) |
İlâhi Hüküm:
Allah-u Teâlâ’nın varlığına, birliğine ve O’nun peygamberi Muhammed Aleyhisselâm’a inandığını dili ile söyleyip kalbi ile tasdik etmeyen kimselere münafık denir.
Nifak kelimesi “Nâfikâ” kelimesinden türemiştir ve köstebek inine verilen addir. Köstebek iki tane yol yapar. Birincisinden başını çıkarıp gösterir, amma ikinci bir yol yapmıştır ve bu yolu gizlemiştir, bu gizlediği ikinci kapıdan kaçar. Bu ikinci kapıya “Nâfika” denir. Bunun gibi, münafık da kendisini müslüman gösterip gizlice kâfir olduğu için ona bu ad verilmiştir. Münafığın kelime mânâsı budur.
Müslümanlar arasında yaşadıkları için müslümanlara en fazla fenalığı dokunanlar ve kendilerine karşı en fazla tetikte durulması gerekenler bunlardır. Müşrikten de kâfirden de tehlikelidirler. Çünkü gerçek yüzlerini göstermezler. Etraflarını kendilerine inandırarak uyuttuktan sonra zehirlerini akıtırlar.
Münafıklık, gerçekten kâfirliktir.
Bir Âyet-i kerime’de onlar hakkında şöyle buyurulmaktadır:
“Hiç özür beyan etmeyin. Çünkü siz inandıktan sonra inkâr ettiniz.” (Tevbe: 66)
Asr-ı saâdetten sonra İslâm âlemine en büyük kötülüğü yapan kişiler münafıklardır. Gerçek yüzlerini gizledikleri için onlardan sakınmak zordur.
Nifak ve münafıklık, Kur’an-ı kerim’de ve Hadis-i şerif’lerde üzerinde çok durulan bir konudur.
