Geh doruklara gehi çukurlara girmiş çıkmışız
Tozlar içinde olsak da temiz bir Hanefî [2] meşrebiz
Eteği kirletmeden dünyaya girmiş çıkmışız
İmtihan olmuş meleklerle toprağımız yoğrulduğu zaman
Hüccet almış menzil-i esmaya [3] girmiş çıkmışız
Geh bulut olmuş üstünde gül bahçesinde seyrân etmişiz
Geh göktaşı olmuş akıp çöllere girmiş çıkmışız
Geh yaseminden neşe, gülden koku, sümbülden edâ
Gâh şimşekten nur alıp derinliklere girmiş çıkmışız
Geh coşmuş divane gözünde taşkın su olmuşuz.
Geh tutuşmuş göğüs Sinâ’sına [4] girmiş çıkmışız
Silmişiz idrâk aynasından ümitsizlik kirini
Her seherde başka bir hal aynasına girmiş çıkmışız
Gürül gürül ma’rifet pınarından akmışız vadilere
Gâh bir küçüklere gâh büyüklere girmiş çıkmışız
Yerden uçsak da layıktır kimseye sıkıntı olmadan
Evliya meclisinde ayak tozuna girmiş çıkmışız
Biz ki defineyiz rengi hunîninden parlaklık bulmadık
Şöyle yanından geçip hücreye girmiş çıkmışız
Fakrı öğünsek ne var dünyaya rağbet etmeyip
Biz kalb zenginliği ile kimyaya girmiş çıkmışız
Gökyüzünü görmüş süzülmüş kürsiden inmiş yere
Bu riyasız kubbe-i hadrâya[5] girmiş çıkmışız
Nefsi tenzih[6] etmeyiz şükürden de vaz geçmeyiz
Kadeh-i içki içmeyiz takvaya girmiş çıkmışız
Zülfe el dokundurmadık yüze toz kondurmadık
Zulme divan durmadık tatlılığa girmiş çıkmışız
Çok görülmez mescid ve meyhaneden uzak olmamız
Biz kıyam u ka’deden[7] işaretle gitmiş çıkmışız
Ölmeden öldük cevâbın önce verdik Münkerin
Ruh olmuş dirilme günü topluluğuna girmiş çıkmışız
Ay girer sonunda karanlığa yeni hilâl olmak için
Bizde bir ahiret için bu sevdaya girmiş çıkmışız
Ahmed-i Muhtar [8] elinden içmek için kevseri
Musa meclisinden İsâ zamanına girmiş çıkmışız.
Neş’emizden feyz alır toprak da bir gün şüphesiz
Bir ledünnî nağmeyiz kim neye girmiş çıkmışız
Hakk yüzünden başka her şeyde yok oluşu görmüşüz
Biz bunu anlamak için dünyaya girmiş çıkmışız
Hamdi unutma yavrum son dava odur
