BİZE YAKIŞMIYOR...........

Bize Yakışmıyor  Sevdalar türkülerde kıvam tutmuyor   Yürek atışları göğe vurmuyor   Yaşamın töresi çağa sığmıyor   Yakışmıyor aslında böyle yaşamak   Bize yakışmıyor Ne zaman insan olmanın   Sancısıyla kıvrasan   Kuru sıkı kurşunlar kadar önemsiz   Hayatım serilir gözlerimin önüne   Bir sinema bileti gibi   Yırtılıp atılan ömrüm   Kahırla sitemle isyanla geçen yıllarım  En yalnız gecelerde büyütüldüm   En yalnız kelimelerle anlatıldım  Ve de en cömert yalanlarla aldatıldım  Bu yüzden garipliğim anam   Acılarım kara sevdam oldu  Kapalı gişe oynadım yoksulluğun dramını   Nasipsizliğin zaferiyle öğütülüp  Rekorlar kırdım   Künyemde yazılı talihsizliğim   En büyük nişanım kadersizliğim  Elimde ayağımda yokluk kelepçesi   İtaatsizlikle suçlandım üstelik hayata karşı  Razı değil bu gönül benden   Razı değil bu yürek benden  Ellerim isyankar gözlerim sitem kar   Yüreğimde çığlık çığlığa kurşuna dizilir arzularım   Nefesimin ağırlığında intihar eder duygularım   Acıdıkça yanar içim yandıkça isyan okur kimliğim  Geçip giden zaman benden habersiz  Oysa gecenin gizeminden sıyrılmış   Bir şafak vakti ne yakışırdı bana  Ne zaman bir Leyla sancısıyla kıvransam   Namlunun ucundaki delikanlı sevdam gelir aklıma   Ölümse uğruna ölüm dediğim can adadığım sevdam   Bir de aldatılmış umutların elinde   Silinip giden kimliğim   Bu yüzden bilinmezliklerin   Mucizesine sırdaş oldum   Çatlamış topraklarda steplerce susuz kaldım  terk edilmiş örenler misali gamla doldum  Korkularım yürüdükçe damarlarımda  Acıyı hissederek acıyı du*****   Nabzını saydım avuçlarımda bu sefil hayatın   Yine de bu gözler ihaneti kuşanmadı   Yalan masallar düş olmadı   Bu yüzdendir ayazı   Bu eller kula kul olmadı   Bundandır nasırları  Aydınlıktım oysa karanlığa karşı direnen   Acıydım nefes nefes hücrelerimde gezinen   Gözlerim hüzne yatkındı   Yüreğim kara sevdaya   Çiçeklerle donanmış yemyeşil bir bahar   Ne yakışırdı bana   Yurdagül Özay