GİDERSEN KELEBEKLERDE ÖLÜR

	Gidersen Kelebekler Ölür  Gidersen Kelebekler Ölür Zulana bohçalamışsın umutlarımı  Seni benden alıp nereye böyle ey sevgili Yüreğim dilime şaşkın, iki çığlık arasında bırakma beni Gidersen bütün ormanları ateşe verilir yüreğimin… Bazen yıldızlarda küser göğüne,  Bir çocuk gibi içini çeker gülüşlerini gökyüzü Karanlığa düşüp kalan rüzgârlar, şaşırır yönünü  Gönül dağlarında bütün pınarların suyu çekilir  Solar nazlı kır çiçekleri kalbimin…… Birde sen böyle çekip gidersen selamsız sabahsız öksüz kalır içimdeki imge dağları. Ardında yokluğunun fırtınaları kalır, Bilmez misin, yalnızlıklar ayaklandırır anıları…. Saçlarını tarayan seher yeli, susar, Yönünü kaybeder çoban yıldızı, Bir daha turnalar geçmez bu dağlardan, bülbüller ötmez  Sensiz güllerim boynunu büker Gayrı çiçekler açmaz bahçemde …. Ne kadarda suları koyaklarımızda tutmaya, çalışsak Durduramayız damlaları, denizlere çekilir sular  Ellerimizden bir sabun misali kayıp düşer zaman Bir rüzgâr hıçkırır,  yüreğimin tenhalarında, bir dal kırılır  Boynunu büker sabah kervanları, Sen gidersen kelebekler ölür…