HER GÜNÜN AKŞAMINDA

HER GÜNÜN AKŞAMINDA  GURÛPTA UFUK  Her günün akşamında uzak bir dünya gibi,  Derdimizle eğlenen güzel bir rüya gibi,  Ufuklarda açılır bin renkli bir pencere.  Oradan semâların baharları akseder:  Bir cennet bahçesinden saçılır kızıl güller  Sıcak başlarımızın ıslattığı yerlere.  Canlanır bir an için ölü ruhumuz bile,  Bakarız ufuklara bir mahkûm azâbıyla,  Gelmeyecek bir günü senelerce bekleriz.  O uzak bahçelerde, belki, ölen gözler var!  Sönmüş ümitlerimiz bu boş hayalle parlar:  Gitsek oraya, deriz, gitsek oraya deriz.  O sevgili gözlere bir ah götür ey rüzgâr!  Bekleyen kalbimizi parçalayan kargalar!  Çözülsün, bu zindâna bizi zincirleyen bağ Enginlerde kapanır bin bir renkli pencere,  Son ışık, son kızıl gül solarak düşer yere,  Yığar siyah bulutlar ufka koskoca bir dağ!  Ziya Osman Seba