DAMLA DAMLA HEYALAN...YÜREĞİM

hiç bir ağaç  bahar gelince saklamaz  çiçeklerini gökyüzünden  hiç bir çiçek  kollarını kapamaz  ona koşup gelen arıya kollarrını kapadın,  çiçeklerini sakladın sen  umuttun sanıyordum  unuttun sen!  şimdi hangi toprağı avuçlasam içinden yol arayan bir solucan çıkıyor.  ve hangi denize taş atsam,  gidip masum bir yunusu vuruyor.  yolllarımı tıkadın hedefimi şaşırttın sen  umuttun sanıyordum  unuttun sen!   artık kaç intihar öldürür içimde ölümsüzleşen seni  ve hangi mezar kucaklar  böyle nefes alırken beni   şu yıllardır can kusan ruhumun ciğerlerine  taptaze,mis gibi bir nefestin sen  umuttun sanıyordum  unuttun sen.   şimdi hangi büyücü fayda eder senden büyülenmiş gözlerime  ve kaç bin kırbaç kar eder  sensiz küfürle dolmuş sözlerime  yıllardır yazdığım aşk tezimi sayfa sayfa çürüttün sen  umuttun sanıyordum  unuttun sen artık hangi dağda arayayım gönlümün kırlarına yeni bir ceylan  gözyaşlarım yüzümün yamaçlarında  damla damla heyelan  şu cehennem gibi yanan yüreğime bembeyaz,sepserin bir buluttun sen  umuttun sanıyordum  unuttun sen. unuttun sanıyorum umuttun sen........