SENDEN ALAMIYORUM KENDİMİ

Dönüyorum Düşselliğinden gerçekliğime kendime kendimle olan benliğime yeniden Yaşıyorum anlamsız bir hayatı tüm gelgitlerimi geride bırakıyorum Anlamı yok artık geçmişimin ne geleceğimin bir yerinde tüketiyor beni katran karası geceleri bu hayatın Bu sevda yükünü artık taşıyamaz oluyorum tükeniyorum Anlıyorum Sensizlik çaresizlik çaresizlikte bir o kadar sensizlik aslında Sensizliğimden uzanıp uzun yolculuklara çıksamda yine ve yeniden hep sana varıyorum Bitiyorum Seninle olan herşeyi teker teker yitiriyorum Avuçlarımdan önce ellerin çekiliyor usulca sonra ışıl ışıl ahenkli gözlerin uzaklaşıyor bakışlarımdan bana sırtını dönüyorsun yüzünde o donuk ifadeyle başka bakışlara emanet öylece bırakıp gidiyorum gözlerini Yaşıyorum Bu acıyı en gizli kapaklı yerlerimde kalbime saklıyorum sevgini Sen olan yanlarımı içim acıyarak yaşamaya çalışıyorum Biliyorum Sen yokken zor olacak bulunduğun şehrin havasını solumak Bir zamanlar senin olan bir yüreğimi yaşatmak tekrar aynı hevesle ve aynı tutkulu aşkla sarılmak yeniden sevda yüklü bir yüreğe Gidiyorum "Ayrılmak istiyorum" derken dilim lal olsun istiyorum o anda Çok zor olsa da sensizliğime kucak açıyorum hiç istemeden Ağır geliyor be sevdiğim bu ayrılık canım çok acıyor senden alamıyorum kendimi o kadar işlemişsin ki artık içimeYüreklerimizle bir bütün olmuşuz bir bedene bürünmüş benliklerimiz Severken ayrılmak meğer ne kadar da zormuş