ÖDÜNÇ HANÇER ÖLDÜRMEZ BENİ

ÖDÜNÇ HANÇER ÖLDÜRMEZ BENİ ödünç hançer öldürmez beni  bir küfür gibi kara kayış dilini ver binlerce kez açıklasam da dilini çözemediğim ihanet gel bir daha bende dene kendini  ne sen öldürebiliyorsun beni bu cenkte ne ben yenebiliyorum seni  yazıldığın mevsime çok su ver kendi izinden giden yolları suçlarından arındır  arkanda kaldı seni ilerde bekleyenler unutkan şiirler kopmuş alıntılar  hiçbir zaman kullanamadığın hatıralarla kendine yazdığın yaşam öyküsü! ah, bu kadar aşk herkesi yanıltır gelme üstüme  boşalmış yeminlerin bileği  ben sandığın sözcüklere vuran aksimdir ödünç hançer öldürmez beni  ya başka bir silah seç kendine ya bırak başkasının ellerine  ölüm aşkın işidir kork benden sevgilim  ahretin olurum senin bu kadar çok seven öldürmesini de bilir  ben seni çok yanılmış kalplerin sağlamlığıyla sevdim gücümdü güçsüzlüğüm  ey, izini sürdüğüm ruhumdaki kara gölge, büyüttüğüm oğullarımı bir bir elimden alan hayat yanıltma beni, beni bana yakıştır  son darbeden önce ilk sözü söyleyemeyen! kolay değil ödenmiş hayatın katili olmak  kör eder hançerini içimin gücü ölümü göze alan yaşamasını da bilir