Beni Kendinle Meşgul Eyle…
Hazret-i Râbia, çok oruç tutardı.
Bir defâsında bir hafta hiç yiyecek bulamadı.
Sekizinci gece açlığı iyice şiddetlendi.
Nefsine eziyet ettiğini düşünürken birisi kapıyı çaldı.
Bir tabak yemek getirdi, o da yemeği alıp, yere koydu.
Mum getirmeğe gitti, gelince bir kedinin yemeğini dökmüş olduğunu gördü. Su bardağını almaya gitti.
Mum söndü.
Su içmek isterken bardak düşüp kırıldı.
O da;
“Yâ Rabbî! Bu zavallı kulunu imtihan ediyorsun,
fakat âcizliğimden sabredemiyorum.” diyerek bir âh çekti.
Bu âhtan neredeyse ev yanacaktı.
Bir ses duyuldu:
“Ey Râbia, istersen dünyâ nîmetlerini üstüne saçayım.
İstersen, üzerindeki dert ve belâları kaldırayım.
Fakat bu dertler, belâlar ile dünyâ bir arada bulunmaz.”
Bu sözü işitince;
“Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle ve senden alıkoyacak işlere bulaştırma.” diye duâ etti.
Bundan sonra dünyâ zevklerinden öyle kesildi ki; kıldığı namazı;
“Bu benim son namazımdır.” diye huşû ile kılar,
hep Allahü teâlâ ile meşgûl olurdu.
Hattâ birisi gelip kendisini Allahü teâlâ ile meşgûliyetten alıkoyar korkusuyla;
“Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle de, kimse senden alıkoymasın.” diye duâ ederdi.
Rabbim(c.c.) Cümlemizi kendiyle meşgul olmayı nasip etsin inşallah.
Sevgi ile kalın…
