ANLAMSIZ HAYAT
Her şey o kadar boş geliyor ki sensiz
Zifiri karanlıklar içinde.
Bakışlarım dondu, yüreğim donunca.
Nasil da manasız bakiyorum etrafa.
Görmesin istiyorum hiç kimse gözlerimi,
görmesin hiç kimse hüzün tanelerimi.
Susuyorum artık derin derin.
Nasıl da konuşmak istiyorum oysa.
Saatlerce susmadan konuşmak istiyorum seni anlatmak istiyorum.
Tüm biriktirdiklerimi en başından başlayıp sonuna kadar.
Anlatmak yetmez biliyorum, anlaşılmak da istiyorum.
Seni istiyorum yanımda ellerin dokunsun istiyorum ellerime tüm bedenimden alsın yanlızlığımı.
Saçlarıma dokunsun istiyorum,
Anlamsız bakan gözlerimin içini görsün,
gözlerimdeki seni tanısın istiyorum,
çıkarsın tüm umutlarımı,
anlasın sana olan sonsuz aşkımı.
Başımı yaslayıp uzun uzun hayellere dalmak istiyorum omuzlarında.
Özlemlemlerimi anlatırken tutamıyacağım gözyaşlarımı akıtmak istiyorum
özlemlerime isyan edercesine.
Onca biriktirdiğim hüzün taneleri.
Sana yaslanınca her şeyi unutmak istiyorum,
sessizce kalp atışlarını dinlemek.
İçimi huzur kaplasın hiç konuşmadan anlaşılabilmek istiyorum.
Sessiz gecelerin kör karanlığında yapayanlız olmak istemiyorum:
Anlaşılmak istiyorum benim seni anladığım kadar.
Anlaşılmazlığın boşluğundan kurtulmak,
özgürce bizi yaşamak istiyorum kalbimdeki bizi,
anlaşılmaktan öte anlıyamamak daha başka daha çok üzüyor,
Çok üzülüyordum biliyormusun anlatmıyordun dertlerini,
En çok da neye yanıyordum biliyormusun? ne istediğini bilmiyordun.
ewet ewet ağladığımı görsen sende çok üzülürsün biliyorum.
Yüreğin sıkışır seninde.
Her şey o kadar boş o kadar anlamsız geliyorki sensiz.
Yıldızım ağlıyor bana eşlik edercesine, sen yoksun, ben de sonsuz bir hiçlik.
Susuyorum artık derin derin.
Her yok oluşun seni doğuruyor.
Sen yeniden başladıkça, ben bitiyor, ben bittikçe sen başlıyorsun!
