BULAMADIM ANNE

BULAMADIM ANNE

kader !..

kimbilir hangi sevdanın ardına sakladı düşlerimi...
gecelerce ağladım bulamadım anne...
hüsran vurdu ansızın gülüşlerimi
gülmeye bir neden bulamadım anne...

ne kin tuttum nede kızdım sevgiye
yıkılmadım ama yaşadım öylesiye
gözüm kesmedi , kaçtı derler diye
ölmeye bir neden bulamadım anne...

dünya denilen anlayamadığım bir düzen
insanlar mı ?.. işte onlar ya beni üzen
çıkmazdayım.. yol iz bilmeden gezen
mutluluğu bir türlü bulamadım anne...

yaşam denilen kısa bir soluk arası
kiminin hayat kavgası kiminin gönül yarası
beklerken bana da gelir diye mutluluk sırası
yerimi kaybettim bulamadım anne...

nere gidilir ki , belli dünyanın boyu eni
herşeyimi aldıda bir unutturamadı seni
eyy yar sen yinede hep mutlu ol emi
diyecek başka bir söz bulamadım anne...

sustum hep , çok şeyim var ama
bıraktım herşeyi , ne varsa zamana
bu dünya kalmamış ki mimar sinana
kendime bir yer bulamadım anne...

yakar cehennem gibi , sevda denilen
yeminler , sözler var tutulmasada verilen
ne yapsın gönül , nankörün biriyse sevilen
ben sevende hata bulamadım anne...

volta atarken sevgi sokağında ihanet
aşkmış... hani neresinde bunun ibadet
ruhum şimdilerde meçhul bir cinayet
ben , bende beni bulamadım anne...

ne kalem halden anlıyor nede yaprak
sığmıyor başım saracak olsada toprak
baktım da her yer kahpe , ölünce yatacak
şerefli bir yer bulamadım anne !..