UZAKLIĞIN YÜREĞİME DOKUNUYORDU...

Kendinden geçmiş bir hayatın özeti var avuçlarımda…

Zaman hızla ilerlerken

Sensizliğe yenik düşen bir can var buralarda…

Sitem yok bu aşkta…

Öğrendim ben yaşanılması gerektiğini her şeyi…

Olmayışın demek yanlış…

Sen hep vardın bu canda…

Can gibimdin sen benim…

Her an canımda…

Gözlerin düşerdi aklıma…

Ağlardım bazen hem de durmamacasına…

Ağlardım, yastığım boğulurdu gözyaşlarımdan…

Kırılıp çatlardı avuçlarım susuzluktan…

Bir damla sevdana muhtaçtım ben her zaman…

Gelmedin…

Bilmedin nasıl sevdiğimi…

Yetimliğimi hep yüzüme çarptılar burada…

Alay ettiler…

Kimse anlamadı senin sevginin yetimi olduğumu…

Nereden bileceklerdi seni ölesiye sevdiğimi…

Yoktun…

Uzaklığın yüreğime dokunuyordu…

Ama yoktun…

Anlatmadım kimseye;

Geceleri sancılarımı yorgan yapıp kimsesizliğimi sardığımı…

Senden kalan bu yıkıntılar arasında hep paramparçaydım…

Açlığım,susuzluğum yokluğun kadar koymadı inan…

Bütün cefaları çekmişti bu yürek…

Ama sensizlik öyle dayanılmaz ki!..

Soramıyorum da hiç kimseye…

Biri gelse,senden bir haber getirse…

Saatlerce seni anlatsa bana…

Hayalin gözlerimi kapadığım anda karşımda…

Unutmak mı seni asla!?

Seni sevmek yaşamam için nefes gibi…

Ömrüm yetmese de seni sevmeye…

Zannetme ki unuturum seni ölünce...

Benim için ölüm demek;

Seni sonsuza kadar,sonsuzca sevmek…

Seni sonsuzca ebediyen sevmek…

ALINTI..