SENİ ARARKEN KENDİMİ KAYBETMEKTEN YORULDUM

Seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum..

Hangi sevgili var ki, senin kadar duyarsız ve kalpsiz?
Ve hangi sevgili var ki, benim kadar çaresiz?

Seni ararken kendimi kaybetmek ten yoruldum.
Bulduğumu zannettiğimde
kendimden ayrı düştüm.

bir aldanışım vardı işte ufak. Sevimli.
İvedileşmiş aşk kırıntılarının
kapatamadığı yürek boşluklarım dolmuyordu,
tipik havuz problemi.
hangi musluk gözlerim olmuştu bilmiyordum ama gidiyordum...

"Bu garip bir veda olacak
çünkü aslında hep içimdesin.
Ne kadar uzağa gitsem de
gittiğim her yerde benimlesi n."

Bu gidiş uzaklaşma olmayacak biliyorum,
nereye gitsem kendimi kovalayacağım.
Bu iç aynaların sinek pisliğiyle teması olmuyor bilirsin.
Suçuma dair bir kaç günah kefilim.
Sevaplarım senle kalsın, öyle güzelsin..

"Söylenecek söz yok.
Gidiyorum ben.
Hoşçakal, hoş akal"

Hoşçakal demek de yetmiyor,
hala söyleyecek bir şeyler arıyor,
olmadı karalıyorum en ücra yerlerini bir harita metot defterinin.
Kara kalem çalışmalarındaki suretler hep seni andırıyor,
yüz hatlarında hep hüzün..

"Ben bir kısrak gibi gelmişim dünyaya,
şahlanıp koşmak içimde var.
Hoşçakal."

Söylenecek sözleri de tüketebilirmişim meğer.

Seviyorum seni ama hoşçakal..!

Sana, göz yaşlarımı bırakıyorum.
En derin yerinden kalbimin, en derin yerine kalbinin,
sevgimi bırakıyorum!
Öyle çok seviyorum ki seni, işte o yüzden gidiyorum!