Sen bu şiiri okurken...
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım....
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası
Nede telefonların çalacak gece yarısı...
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık...
Kaprislerinin hedef tahtası.......
Seni sana, beni bir akıl hastahanesine...
Bırakıp gideceğim bu şehirden....
Nasılsa kavuşamadım sana,,,,,
Nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım...
Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu...
Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın...
Ne yaptımsa birtürlü sana yaranamadım...
Artık adressiz, ışıksız ve öylesine ıssızım...
Dünlerin kadar eskiyim..
Verdiğin acılar kadar paslıyım...
İşte çıkıp gidiyorum hayatından...
Nasılsa farketmez senin için,
Belki çok şanslı, belki de en yaşlıyım artık,
Pusulam hasreti, saatim yaknızlığı..
Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana....
Neylersin yolcu yolunda gerek
Belki bundan sonra, belki senden sonra,
Adam lur bu "ASİ YÜREK"..
Ve dersini alır da bu sevdadan,
Bir daha boyundan büyük denizlere asılmaz kürek..
Yarın bu saatlerde ben yollarda olacağım,
Sen kimbilir kaçıncı uykunda, masal mavisi bir rüyada
Ve elbette o korsan yüreğin yine pusuda
Oysa, ilk defa sesimi duymayacaksın,
Sitelerimiz sahipsiz, soruların cevapsız kalacak,
Belki ilk defa içini kemirecek yokluğum,
Tanımadığın bir korku içini saracak,
Ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın
Ne oldu?,ne oluyor?, ne olacak?, sonra,
Bir gözün kör,bir kulağın sağır, bir ayağın kırık,
Bir kolun kesik,düşeceksin yollara....
Yani baştan başa yarım..Yani baştan başa eksik.
Bütün duvarlar üstüne yıkılacak,belki ilk defa,,
"Unutuldum"diyerek için sızlayacak....
Ve sn bu şiiri okurken...
Ayrılığımız çoktan başlamış olacak
Belkide son tesellin..sana yazdığım."BU SON ŞİİR"olacak..
Ve kim bilir unutulmuş bir gecenin tam ortasında..
Uykusuz bir şair..yüreğini çınlatacak..
Sana adanmış bu satırları......
"Bütün şehirler uyur, İSTANBUL uyumaz
Ve birgün, bütün sevenler unutur seni..
Ama bu "ŞAİR YÜREK".....
ASLA UNUTMAZ
