ELİF NE DMEK BİLİYORMUSUN...?

Elif ne demek biliyormusun ?Elif ilk, elif tek, başı yok, sonu yok…
Elif umut dünyası, gönül kavgası, sevda dermanı….
Elif hecesiz, harflerin en güzeli…
İsimlerin sultanı……
Sonsuzluğa açılan kapı….
Sonzuzluğun bitiminden, başlangıcından bir çizgi….
Uzattıkça artan sevgi, gönül bağı, bitiminde ise baştan başlayış
Bir o kadar da uzatılmayacak, kararlı tek Elif
Elif, gülün dalı bülbülün duası, dermanı…
Bülbülün sevdası gül imiş;

 Dermanı ise gülün dalı, gülün dalı ise Elif imiş
Bülbül kanadı gagasıda sevdası yani gülü,

 Diyar, diyar gezermiş kanadı,çünkü aşık güle
Aşkı destan dillere
Dermanı ise saklıymış tek hecede yani Elif’te
Bülbüle sormuşlar bir vakit
Nedir sırrındaki hikaye
Bülbül demiş sevdam güldür
Sevdamın dermanı ise Elif
Elif ise gülümün dalıdır
Sevdasız ben dermansız ise sewdam olmaz
Ben gülsüz gül ise dalsız kalırmı
Dalın adı Elif,Elif sırda sinem sır bende derman
Dermanın adı Elif demiş
Sevdaya derman,dermana ise ben gerek gereğini bilen ise gene
Elif,evvel, Elif Ahir, Elif baki, Elif zâhir...

Elif harfinin temsil etiği anlamlar bile,

Onu diğer harlerden ayırıyor...
Elif, kalem demek. Kalem yazının sözün başı...

Her şeyden önce yaratılan da kalem,

her şeyi tek tek yazan da kalem...

Kalemi halkeden ise En büyük Elif,

Ehad'ın başındaki Elif...
Bir Elif hikayesi de Nazan Hanımdan:
"Elif, “tek”; “Be” tek’in tekliğini pekiştiren iki.
Bunun için “Be” ikiliğin değil,
Elif’in tek oluşunun bir tezahürü.
Elif’in “Be”ye; “Be”nin de Elif’e aşkı,
Elif’in “Be”de tezahür eden kendi aşkına âşık olması...
O kadar çok sevdi ki Elif, Be’yi..."
Elif nazeninde çıkıLmış yoLa
Dimdik ve gururla
En yüce aşkla
Ve bir Yusufî aşk mülahazasındaElif aşktır Nun sabır...
hem Elif'teyim hem Nun'da...
bir ney misali inlerim
her şiirin sonunda...Elif dedim Nun geldi ardı sıra...
Elif'in asLı nokta.....
noktalar birleşti Ve
kainat yazıLdı ..
Şimdi LâL zamanı....

Kapat gözlerini..

Kuyularda inleyen binlerce Yusuf'u saklıyorum...
Sen ise sevdamızı demlemiş yavru ceylanlara içermektesin...

Susuyorum Yunus'un dizlerine çökerek...
Seni anıyorum Süleyman evrâdında...

Sen ise dualarına beni katıp binlerce " Lâm " iniltisine " Elif'i " katıyorsun...
Yanıyorsun Mecnun'a yanan Leylâ gibi....
Kanatıyorsun yüreğini korkusuzca bıçağa boynunu vuran Esmâ gibi...
Durma şimdi...
Ellerini aç gökyüzüne bir dua gibi...

Yağ bozkırlarıma bir deryâ gibi...

Boynunu bükme sakın...
Ezberlese sonbahar senin narin bedenini..
" Nun " gibi dik dursun başın..Eğme diyorum sancağını..

Aldırma ömrümüze biçilen hasrete..
Aldırma bedenine vaat edilen miadı dolmuş hastalığa.

Kan bürüse de gözlerimize..
Hüzne ? edilse de vuslatımız...

” Elif ” gibi gülümseyelim suskunluğa...
Elif ki; ne yüce bir kelimedir Tur dağında.
Unutma sevgili; hiçbir yara duasız bırakılmamıştır..
Bırak aksın kanımız..

Damlayan her kanın düştügü yerde binlerce " umut " inkişaf etsin.
Etsin ki Cennet müjdelensin solgun yüzlerimin bayram sabahına

 Bırak hasret bize yüklensin...
Her hasret cığlığı gömlegimizden damlasın...

Onurlu savaşçıLarın bükülmez biLeği,Elif
Zafer bekleyenLerin tertemiz dileği,Elif...