Yıldızlar yolum
Ay aydınlığım oluyor...
Dönüyorum uçsuz bucaksız semada bir başıma
Sen bilmiyorsun kaç kez dolaştı seni ruhum
Kaç kez baktım sana uzaktan
Alnına dizilen boncuk boncuk terlerini
Silemedim ölü gibiydin...
Kaç kez seslendim sana
"Sakın çıkma odandan, bu dünya çok kirli insanlar değişti" dedim
Sen duymadın...
Kapalıydı penceren, odan ışıksız sessiz kimsesiz
Nefesin belirsiz
Öylece baktım sana uzaktan
Hiç bir şey yapamadan
Dönüşüm gidişimden zor olurdu her zaman
Bazen ufak bir çocuk gibi kızdırdın beni
Bense bir anne şefkati gibi sevdim seni
İstedim ki huzur bulsun bedenin
Sen izin vermedin
Aç pencereyi dışarıya bak bu gece
Ben yinede sana
Bütün yıldızları gönderdim...
