Alman dinlemesi ve Türkiye'nin kontrespiyonaj zafiyeti
Doç. Dr. Sait Yılmaz
Ülkenin sınırları yolgeçen hanı olmuş, yabancı ajanlar sınırdaki yoğun trafikte yolunu kaybetmese haber bile olmayacaklar. Güney sınırlarımız boyunca yuvalanmış terör örgütlerini, onlara gönderdiğimiz silahları, sınır boyunca NGO diye her yana yayılmış ajan yuvalarını bir kenara bırakalım. Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da 40 yıldır gezinen 3.000 civarında ajandan bir tanesini yakalayamamışız. 60 yıldır CIA, MİT içinde ama yakalanan sadece bir kişi, o da teşkilat içi hesaplaşma nedeni ile. MİT, CIA’nın her şeyini kopyalıyor ama kontr-espiyonaj bölümü çalışmıyor. ABD’nin buyurduğu görevleri yapmaktan, CIA’ya takviye olmaktan bunlara zaman kalmıyor. Ne zaman ülkemiz ile ilgili bir casusluk olayı haber olsa, ya da örneğin geçen yıl İngiltere’nin ekonomi bakanımızı dinlemesi gibi bir ifşaat ortaya çıksa, yapanlar değil biz de bir mahcubiyet, biraz da “demek ki beni dinlemeye layık görmüşler” gibi önemsenme gururu. İkinci Dünya Savaşı’ndan beri Türkiye’nin siyasetinden ordusuna, istihbaratından eğitimine, sendikalarından üniversitelerine her kurumu Batılılar tarafından dönüştürülüyor, tık yok. MİT, Soğuk Savaş boyunca tek işi olduğu halde bir tane bile Ruslara ajanlık yapan Türk bulamazken, Wikileaks belgelerinde ABD’ye danışmanlık yapanlar, rapor verenler çarşaf çarşaf yayınlanıyor, ABD tarafından Türkiye için geleceğin liderleri seçiliyor, ses yok. On yıllardır PKK’yı besleyenler, şimdilerde Federal Türkiye için ellerini avuşturuyor, yanı başımızda yeni Kürt devletleri kuruluyor, biz ise demokrasi masalı ile gönüllü işbirliği yapıyoruz. Bütün bunlar olurken “Almanya bizi dinlemiş” diye bir haber çıktı. Dışişleri Bakanlığı, kamuoyuna göstermelik bir iki girişim ile ört-bas etmeye çalıştı. Ancak, Almanya –Biz dinleriz, dedi ve geri adım atmadı. "Cemaat bizi dinledi" diye yaygara koparanlar, Almanya dinleyince suspus oldular. Yoksa Almanya'nın elinde AKP Hükümeti'nin korktuğu bilgiler mi var? Bu makalede, Almanya’nın dinleme faaliyetlerinin arka planını ama öncesinde bu ülke ile istihbarat geçmişimizi ele alacağız.
Almanya İstihbaratı ve Türkiye Üzerindeki İstihbarat Faaliyetleri
Bugünkü MİT'in ilk temeli İstiklal Savaşı sırasında atılmıştı. O tarihte kurulan Mustafa Muğlalı komutasındaki Askeri Polis Teşkilatı, istihbarat ve karşı koyma görevleri ile de vazifeli idi. Teşkilatı Mahsusa, bütün imkânsızlıklarına rağmen İstiklal Savaşı sırasında Anadolu’da büyük hizmetler vermiş, savaşın sonunda bu görev Genelkurmay Haber Alma Şubesi’ne devredilmişti. Cumhuriyetin ilanından sonra, 1926'nın başlarında, Atatürk, Genelkurmay’da yapılan bir toplantıda ‘Bu böyle olmaz, muasır devletlerde olduğu gibi biz de modern bir istihbarat teşekkülü kurmak mecburiyetindeyiz’ emrini verdi. Alman Genelkurmay Başkanlığı Askeri İstihbarat Hizmetinin Başkanlığını yapan ve bu teşkilatı yeniden organize eden General Oberst Walter Nikolai Türkiye'ye davet edildi. Nikolai, 1926 yılından başlayarak İstanbul Yıldız'daki Harp Akademisi’nde sivil ve asker şahısları eğitti. Daha sonra bu şahısları beraberinde Almanya'ya götürerek pratik eğitim yapmalarını sağladı (Eymür, 2014). 1927’de Alman generalinin eğitimi ile işe başlayan MAH (Milli Amale Hizmeti), Türkiye'nin NATO'ya katılmasından sonra 1955 yılından itibaren Amerikan eğitimine ve dolayısıyla Amerikan sistemine döndü. Hitler döneminde Alman istihbaratı; Türkiye’de müttefiklere ülkelere karşı casusluk faaliyetleri yanında eğitim (öğrenci devşirme), basın-yayını içinde konum edinme ve başta Ruslara karşı Türkçülük faaliyetlerini desteklemek üzere yoğun propaganda faaliyetlerinde bulundu. Türkiye içinde Nazi Partisi taraftarları oluştu ve onların kalıntıları bugün hala bazı ekonomi kuruluşlarımız içinde de vardır. II. Dünya Savaşı esnasında Alman istihbaratında çalışan ve savaşın sonunda Alman istihbaratını kuran General Gehlen’in de ABD’ye götürülerek bugünkü CIA’nın kurulmasında önemli katkıları olduğu hatırlanmalıdır.
ABD ve İngiltere gibi Almanya’da da iç ve dış istihbarat birimleri, ortak çalışmalar ve koordineler dışında birbirinden ayrılmıştır. Dış istihbarattan BND, iç istihbarattan Anayasayı Koruma Dairesi, askeri istihbarattan da MAD sorumludur. Almanya’da dış istihbarat faaliyetlerini yürüten Federal İstihbarat Servisi (Bundesnachrichtendienst, BND), doğrudan Federal Başbakanlık/Şansölyelik Ofisi’ne bağlı çalışmaktadır ve bu ofisin denetimine tabiidir. İç istihbarat servisi görevini yürüten Anayasayı Koruma Federal Ofisi (Bundesamt für Verfassungsschutz, BfV) faaliyetleri ise Federal İçişleri Bakanlığı denetiminde sürdürülmektedir. MİT’in yurtiçi çalışmaları bile “Devlet sırrı” diye denetlenemezken, Almanların içerdeki Anayasayı Koruma Dairesi gibi, dış istihbarattan sorumlu BND de denetime tabidir. Başbakanlık Müsteşarı; BND, Anayasayı Koruma Örgütü ve MAD arasındaki ilişkileri koordine etmektedir. BND’nin görevleri şöyledir (Yavuz, 2014): (a) Hükümetin güvenlik ve dış politika kararlarına dış ülkelerden temin edilecek bilgilerle destek vermek, (b) Silahlı Kuvvetlerin yurtdışı harekâtına bilgi desteği vermek, (c) Dışişleri Bakanlığıyla kriz karargâhında birlikte çalışmak (Yurtdışında Alman vatandaşlarının kaçırılması halinde), (d) Dünya çapında insani konularda aracılık, (e) Bakanlıklar/birimleri ile belirli sorunlarda çözüm yolları üzerinde çalışmak. Uluslararası terörizm, rejim değişikliği tehdidi veya kaynaklara karşı yapılan girişimler, öncelikli istihbarat hedeflerini kapsamaktadır. Bu arada Türkiye’nin de bulunduğu Yakın ve Orta Doğu, Kuzey Afrika, Batı ve Merkezi Asya da istihbarat için önemli bölgelerdir. BND’nin, içinde Türkiye’nin de olduğu müttefik ülkelerle birlikte tüm dünyada 80 bürosu vardır.
1976 yılında Türkiye’yi ziyaret eden Almanya Başbakanı Helmut Schmidt, ülkenin harap halini görünce dönüşünde uçakta yanındakilere “Türkiye paralarını nereye harcıyor?” diye sorar. Schmidt’in talimatı ile Türkiye gayri resmi olarak dinlenmeye başlanır. 1985 yılında, Almanya, Türkiye’den üst düzeyde bir ricada bulunur. Böylece Türkiye, Ankara ’da BND’nin Ortadoğu’yu takip edeceği 32 kişilik bir teşkilat kurmasına izin verir. Alman istihbaratının hedefinde Suriye, Lübnan, Ürdün ve Irak vardır. Ancak, daha sonra bu teşkilatın Ortadoğu ile değil bizle ilgilendiği belli oldu. Almanya yapılan kolaylığın karşılığında boşuna gizli gizli yapmayın diye, Almanya’da Türk başkonsolosluğu içinde 80 kişilik bir kadro içinde MİT elemanlarının çalışmasına izin verilir. Ancak, küçük bir sorun hep devam eder; yollanan MİT elemanları lisan bilmiyordur (Şen, 2014). Alman istihbaratı sonraki yıllarda Türkiye içinde oldukça güçlü bir konum edindi. Öyle ki daha önce BND Başkanlığı yapan Klaus Kinkel’in 1990’lardaki Başbakan Yardımcılığı döneminde, MİT içine sızmış önemli bir Alman kliğinden bahsediliyordu. Bu kliğin Almanya’da başıboş bırakılan MİT mensuplarından Almanya’nın devşirdikleri ile oluştuğunu anlamak sanırım güç değildir. Türkiye’de kontr-espiyonaj zafiyeti hep ola geldiğinden ne Alman Büyükelçiliğindeki 32 ajan ne de bugün bile Almanlara çalışan ya da haber yollayan bilim adamı, gazeteci kılığındaki kişiler takip edilebildi. 1990’larda çok aktif olan Alman vakıflarından bugün Türkiye’de dört adet vardır. Bütçeleri 600 bin-1 milyon Euro arasında değiştiğinden bugün çok büyük projelere girmeleri mümkün değildir. Bu vakıflar içinde Yeşiller Partisi’nin Henrich Böhl Vakfı, Güneydoğu Anadolu ve Kürtlere yönelik projeler için para harcamaya devam ediyor.
1984 yılında Türkiye’den verilen bir ihale sonrası Fransa, Kürtlerden desteğini çekti. Bundan sonrası bu destek Fransa Cumhurbaşkanı Mitterand’ın eşinin Kürt sevgilisi ya da bir takım istihbarat operasyonları içinde sınırlı kaldı. Kürtler, o dönemde kendilerine yuvalanacak yeni ülke olarak Almanya’yı seçtiler. Almanya bunlara sahip çıktı. 1987’de Türkiye’nin AB’ye başvurusu, Almanya’nın Türkiye aleyhine çalışma ve PKK’yı destekleme politikasını tetikledi (Özdağ, 2010). 1990’lı yıllarda AB üyesi ülkelerin PKK’ya yönelik siyasi ve ekonomik desteği görünür hale geldi. Ele geçen teröristler içinde Alman asıllı mühendisler, şehir planlamacıları ele geçmeye başladı. Almanlar, terörle mücadelede TSK.nın kullandığı Alman menşeli silah ve aracı sorun haline getirmeye başladılar. PKK’yı terör örgütü listesine aldılar ama faaliyetlerini engellemek için göstermelik birkaç sorgulama dışında hiçbir şey yapmadılar. 2003 sonrasında PKK, Irak’a yerleşen ABD’nin dolaylı-dolaysız denetiminde bir terör sürecinin içindedir. Ancak, Almanya’nın Ortadoğu’ya yakın ilgisi ve PKK ile ilişkileri hep devam ede geldi. BND’ye dayandırılarak verilen rakamlara göre Almanya’da 600 binin üzerinde Kürt bulunuyor. PKK Terör Örgütü’nün aktif kullanabildiği eleman sayısı ise 10 binin üzerindedir. Esasen 2000 yıllar ile birlikte Almanya’nın ayırdığı bütçe azaldığından, Türkiye’de içindeki istihbarat faaliyetleri de azalmıştır. 1990’larda Türkiye içinde etkin olan Alman istihbaratı ve vakıfları Anadolu’da Alman kültürel etkinliğinin hâkim olduğu bir coğrafya yaratmak istemişti. Bu yüzden hala Türkiye’deki etnik durum üzerine sık sık araştırmalar yaptırılır. Almanlar, etnik olarak çok karışık buldukları Türkiye’yi kontrol ederek, kendi güvenliği için tedbir alacaklarını düşünüyor. Tarihi olarak İran tipi İslam’ı sever, Türkiye’nin Sünni İslam’ını tehlikeli bulurlar.
18 Aralık 2002 tarihinde evinin önünde uğradığı silahlı saldırı sonucunda öldürülen Doç.Dr. Necip Hablemitoğlu, tamamlayamadığı Köstebek isimli araştırma kitabında, Gülen hareketinin örgütlenmesini açıklamakta ve hareket mensuplarının yabancı devletler adına gönüllü casusluk yaptıklarını iddia etmekteydi. Hablemitoğlu’nun Bergama ve Alman Vakıfları üzerine araştırmaları nedeniyle, Alman GSG 9 timleri tarafından öldürüldüğü iddia edilmiştir (Gezer, 2006). Hablemitoğlu’nun öldürülmesinin arkasında Almanya’nın olduğu doğru olmakla birlikte, suikast işi GSG-9’un çalışma sistemine uygun değildir. Muhtemelen bu suikastı tetikçi kiralayarak yaptırdılar. Ölmeden önceki son araştırması, Alman vakıflarının Türkiye'deki faaliyetleri üzerineydi. Hablemitoğlu, üzerinde çalıştığı Alman vakıfları dosyasında ulaştığı yeni ve çok önemli bilgileri 8 gün sonra, 26 Aralık 2002’de Ankara 1. No.lu Devlet Güvenlik Mahkemesi’nde görülmeye başlanacak 15 sanıklı 'Alman Vakıfları' davasında açıklayacaktı. Araştırmalarıyla, Alman vakıflarının Türkiye’de yasal olmayan çalışmalar yaptığı, etnik ve mezhepsel ayrılıkları körüklediği ve altın madeni karşıtlarını örgütlediği yönünde çok önemli bilgilere ulaştığı ileri sürülmekteydi. Hablemitoğlu’nun araştırmalarına göre (Hablemitoğlu, 2001); “Özellikle Tarih Vakfı’nın projelerine verilen desteğin yanı sıra, Türkiye’de kimlik ve normların değişimi konusu, özellikle Körber Vakfı’nın ilgi alanına girmektedir. Körber Vakfı, Türk-Alman ilişkilerinin geliştirilmesi yolunda, Türkiye’de lise düzeyinden itibaren Alman sempatizanı bir nesil yaratmak gibi geniş vizyonlu bir misyona da sahiptir.”
Almanya’nın Türkiye’yi Dinlemesi
Almanya, Erdoğan’ın sadece Ortadoğu’da değil Kosova, Arnavutluk, Makedonya ve Bosna-Hersek gibi Balkan ülkelerinde Yeni Osmanlı hayalini yaratma gayretlerinden rahatsız. Erdoğan’ın son yıllarda dini, sosyal, siyasi ve iş etki alanını saldırgan bir biçimde genişletmesini durdurmak için siyasi ve finansal girişimlerde bulunmaya başladı. Almanlar, Balkanlarda özellikle kara para aklama ve organize suçlar konusunda endişeli ve Arnavutluk üzerinde etki sağlama konusunda ABD ile de rekabet halindedir. Ahmet Çalık’ın %100 oranında hisselerine sahip olduğu, Arnavutluk ve Kosova’da şubeleri olan BKT (Banka Kombëtare Tregtare) Bankası’nın büyük miktarlarda kara para aklama işlerinde kullanıldığı düşünülmektedir (ddt.net, 2014). Batılı istihbarat servisleri, Kosova, Bosna, Makedonya, Arnavutluk ve Sancak’ı Ortadoğu ülkeleri tarafından fonlayan radikal İslamcı ağını uzun zamandır takip etmekteler. Gezi Olayları’ndan sonra İngiltere, ABD veya Alman medyasında Türkiye ve hükümet aleyhinde sert yazılar artarak çıkmaya başladı. Örneğin Almanya Başbakan Yardımcısı Sigmar Gabriel, Başbakan Erdoğan’ın Almanya ziyaretinden birkaç gün önce internet takip ve diğer bazı ileri teknoloji ürünlerinin “baskıcı ülkeler”e ihracını yasaklayacaklarını açıkladı ve bahsettiği “baskıcı ülkeler” arasına Türkiye’yi de kattı. Alman dinlemesi ile ilgili haberlerin basına sızdırılması ve zamanlamasında Snowden belgelerinde ismi geçen, çift taraflı ajan Marcus Wolf önemli rol oynadı. Böylece, Almanya’nın ABD’yi dost bir ülke dinlenemez diye sıkıştırmasına, “Siz sanki dinlemiyor musunuz” diye karşılık verildi.
Der Spiegel dergisi, Merkel hükümetinin talimatıyla BND'nin 2009 yılından bu yana NATO müttefiki Türkiye'ye yönelik istihbarat ve dinleme faaliyetlerinde yürüttüğünü açıkladı. Dergi, hükümetin dış istihbarat teşkilatı BND'ye 2009 yılında verdiği talimatta, 80 ülke hakkında istihbarat toplanmasını talep ettiğini yazmıştı. Almanya'nın istihbarat önceliklerinin tanımlandığı çok gizli belgede 30 ülkenin, istihbarat faaliyetlerinin yoğunlaştırılacağı "ana ülkeler" olarak belirlendiği, bu 30 ülke arasında NATO müttefikleri Türkiye ve Arnavutluk'un da bulunduğu bildirilmişti. Almanya’da 2009 yılına kadar “NATO ülkelerini dinlememe kuralı vardı. Türkiye için bu kuralı değiştirmek, Bakanlar Kurulu kararı ile listeye alındı. Almanya’nın Türkiye’yi dinlemesinin dört nedeni var;
- Türkiye’nin Ortadoğu’da izlediği Sünni İslamcı politika ve başta IŞİD olmak üzere terör örgütlerine silah ve diğer lojistik destekte bulunması.
- Türkiye’nin son 10 yıldır yolsuzluk ve kara para trafiğine iyice batmış olması ve bunun yurt dışı bağlantılarının Almanya’yı rahatsız etmesi.
- İsviçre’den gelen CD’lerde yer alan bilgiler.
- Türkiye’ye olan geleneksel güvensizlik ve Almanya’daki Türk ve Kürtlerin iç güvenliklerine tehdit teşkil etme olasılığı.
Kimi Türk hükümet adamlarının İsviçre’deki banka hesaplarına ilişkin bilgiler Almanların elindedir. Türkiye’de günümüze kadar 3 bin kişiyi dinledikleri görülüyor. Türkiye’nin bunun üzerine gitmemesinin esas sebebi de bu dinlemelerde bizi direkt ilgilendiren konuların olması. Onun için Türkiye bunlar ortaya çıkmasın diye üzerine gitmiyor. Bundan dört yıl önce Merkel, 60 bin kadar Alman’ın vergi ödememek için İsviçre bankalarına para kaçırdığını tespit ettiklerini açıklamıştı. Almanya, bu kişileri tespit etmek için İsviçre bankalarından 12 adet CD satın aldı. İşte bu CD’lerin birinin içerisinde bazı Türk büyüklerinin, eski bir Cumhurbaşkanı ve mühim kişilerin hesapları da ortaya çıktı (Şen, 2014). Yani Almanyanın elinde iki koz var. Bir İsviçre bankalarına para kaçıran Türk büyükleri, ikincisi Türkiye’deki bu belirli telefon görüşmeleri. Almanya’da haftalık haber dergisi Focus, Ankara’nın konuyu büyütmediğini söylerken, Alman basını da Türk yöneticilerin Alman istihbaratının elde etmiş olması muhtemel bilgilerden çekindiğini savundu. Başlangıçta devlet başkanı ve dış işleri seviyesinde verilen tepkiler, daha sonra teknik seviyeye düşürüldü. Almanlar, konuyu “Bu teknik olay, Hakan Fidan gelsin, Almanya neden dinlediğinin gerekçesini öğrensin” seviyesine düşürdüler.
Almanya Başbakanı Merkel, Alman istihbaratının Türkiye'ye yönelik dinleme faaliyetlerinde bulunduğu haberlerine ilişkin soru üzerine "Dostlar arasında dinleme kabul edilemez sözüm, ABD'nin faaliyetleri bağlamında söylenmiş bir sözdü (A.A., 2014)" dedi. Yani Almanya’ya göre ABD, Fransa, İngiltere müttefik ve ciddi dost ülkelerdir. Bunların dışında Almanya’nın dinleme özgürlüğü vardır ve Türkiye dost ülkeler içinde değildir. Bu itiraf, yukarıda açıkladığımız Türk-Alman ilişkilerinin genel gelişimi ile tamamen uyumludur.
BND’nin Türkiye’yi dinleme nedenleri arasında; insan kaçakçılığı, uyuşturucu ticareti ve terör gösterildi ve "AB adayı Türkiye’den bize neler gelebileceğini mutlaka bilmek zorundayız" ifadesi kullanıldı. Dinleme olayı ortaya çıkınca, önce AKP’nin bir bakanı Der Spiegel’i suçladı, sonra AKP’nin havuz medyası bu kez de Merkel’i “Paralel” yaptı. Neden böyle yaptı? Son dinleme olaylarının arkasında Deniz Feneri yolsuzluğu soruşturması ile ilgili gelişmeler var. Deniz Feneri, Almanya’daki Milli Görüş teşkilatının kurduğu bir yardım derneğidir. Almanya’da kurban kesme hakkı verilmediği için, bu dernek Afrika ülkelerinde dağıtılmak üzere Türklerden para toplamaktadır. Yaklaşık 200 bin kişiden 100-140 Euro para toplandığı hesap edilirse rakam büyüktür. Ancak, bu paraların Kanal 7 ve RTÜK içinde kendine yer bulmuş ve Alman mahkemeleri tarafından mahkûm edilmiş malum kişilerce Başbakan Tayyip Erdoğan’a teslim edildiği ortaya çıktı. Dava süreci Almanya’da devam etmekle birlikte, Türkiye üstünü örttü. 2009 yılında Almanya’da soruşturmayı yapan 9 polisin, 3’ü Türk ve bunlardan 2’si cemaatçidir. Soruşturma kapsamında Türkiye’den gönderilmekte olan belgeler arasında Başbakan Tayyip Erdoğan ile ilgili bazı resimler de vardı. Cemaat, bir rapor hazırlıyor ve bu resimlerin soruşturmaya eklenmesini istiyor ama her nasılsa birileri bu duruma el koyarak, resimleri Erdoğan’a veriyor. Ancak, resimler olmasa da hükümetin üst düzeyi ile ilgili çok önemli bilgi ve belgeler Almanya’ya gidiyor. Ardından Almanya Anayasayı Koruma Başkanlığı, suç Almanya orijinli olduğu için, bir dinleme kararı çıkarıyor. Dinlemeler sonra genişletiliyor ve uydu dinlemesi ile Ortadoğu’daki gelişmeler de takip edilmeye başlanıyor. Edinilen önemli bilgilerin zamanı gelince hükümete karşı kullanılacağı bekleniyor.
Sonuç
Almanlar, kendisinden başka bir ülkenin taşeronu olmuş Türkiye’yi hiçbir zaman dost görmediler. Hoş, dost olduğumuz zamanlarda da ilişkiler onların emperyalist amaçları çerçevesinde gelişti. Yani ABD olmuş, Almanya olmuş, pek farkları yok. Hele ki ABD-Almanya ilişkilerine baktığımız da iki ülke çıkarlarının nasıl büyük bir rekabet içinde olduklarını ama buna karşılık uzun vadeli çıkarları için en kötü durumu bile sindirmeye çalıştıklarını görüyoruz. Almanların Balkanlara, Ortadoğu’ya, Kafkasya’ya yönelik uzun vadeli hedefleri var. BND Başkanı Gerhard Schindler, özellikle Ortadoğu konusunda çok tecrübeli olduğu için bu göreve seçildi. Alman planları içinde Türkiye, her zaman ABD’nin kanişi olarak görüldü, o yüzden bize karşı geçmişte İran ile denge kurmaya çalıştı. Çıkarılması gereken ilk ders; hırsızlara, kara para aklayanlara, telefon dinlemeleri ve komplolara karşı duyarlığını yitiren Türk halkı ve MİT’in bir an önce casuslukla mücadele ve kontr-espiyonaj hakkında aklını başına toplamasıdır. İkinci ders, başta MİT ve askerler olmak üzere Türkiye’deki güvenlik kurumlarının siber güvenlik konularında bir an önce acil tedbirler alması, hem savunma hem de saldırgan amaçlı olarak bu yetenekleri bir an önce edinme ihtiyacımızdır. Geri kalmış ülkeler teknoloji edinemedikleri için bol bol usul değiştirir, eskiden yaptıklarını tekrar ederler. Bugün MİT’in reform dediği de budur. Olmayan bir siber güvenlik kabiliyeti öne sürülerek, hükümetin kirli işlerinin örtülmesi için dinlemeler konusunda tekel kurulmaya çalışılmaktadır. Diğer yandan yeniden yapılanma diye, MİT dışından atanan ve işin ehli olmayan ancak hükümetin ideolojisine uygun kişiler bölge ve daire başkanı yapılarak, teşkilat az sayıdaki değerli elemanını da kaybetme aşamasına gelmiştir. Tüm gizli görüşmeleri dinlenen, gizli belgesi kalmayan, güney sınırları belirsiz hale gelen, her karışı ajan kaynayan, hırsızlıkların ve yolsuzlukların örtüldüğü bir ülkede “Almanlar bizi dinlemiş, çok mu?” diye bir ironi ile bitirelim.
Doç.Dr.Sait Yılmaz
ulusalkanal.com.tr
Kaynakça
Mehmet Eymür: MAH’tan MİT’e geçiş ve Zayıflayan Karşı Koyma, (Der.) Sait Yılmaz, İstihbarat Dünyası, Kripto Yayınları, (2014). (Yayım aşamasında).
Celalettin Yavuz: Keşke MİT de Almanya'yı Dinleyebilecek Kadar Olsaydı! Etik Haber, (21 Ağustos 2014).
Faruk Şen: Almanya’nın Elinde Çok Önemli Kozlar Var, Bugün TV, (26 Ağustos 2014).
Ümit Özdağ: Türk Ordusu PKK’yı Nasıl Yendi? Türkiye PKK’ya Nasıl Teslim Oluyor?, Kripto Yayınları, (Ankara, 2010), s.73-77.
Şenol Gezer: Hablemitoğlu’nun Katili Almanlar mı? Haber 7, (27 Haziran 2006). http://www.haber7.com/haber/20060627/Hablemitoglunun-katili-Almanlar-mi.php
Necip Hablemitoğlu: Alman Vakıfları ve Bergama Dosyası, Otopsi Yayınları, (Ankara, 2001), s.44
Turkey’s bank in Kosovo owned by close associate of Reccep Erdogan suspected of money laundering, 21/08/2014. http://dtt-net.com/en/index.php?page=view-article&article=6773
A.A.: Merkel, Türkiye'yi dinleme ve PKK'ya silah yardımı iddiaları hakkında konuştu, (24 Ağustos 2014)
