ÇİÇEKLER AÇMAZ OLDU
Açmaz olmuş artık çiçekler gönül bağımda Karlarla kaplı buz gibi tüm mevsimlerim Güneş doğmuyor dünyama sabahlar olmuyor Her şeyden kestim artık umudumu Yarınlarım yok sanki Pislik diz boyu kol geziyor çevrede Şerefsiz ellerde Şerefe kalkan kadehler etrafımda Gülmeyide unutmuş ağlamaktan pınar olmuş gözlerim Yüreğim bir çöl,içinde kavrulan benim Gecelerde mehtap yok uzaktan gelen hep baykuş sesi Bu feryat ,bu figan içimde her gün ölen bir şeylere Yarınmı , yarın yok ki Bak çiçeklere ilkbaharda hepsi açmadan solmuş niye ? Yağmur sonrası gökkuşağıda renklerini saklamış gene Ve tadıda yok tüm yemişlerin Bütün meyhaneler tanıdık, İçki şişeleri dost gibi,arkadaş gibi. Ya sokaklar ? Bilmem kaçıncı kez arşınladığım Yalnız gecelerime ortak ve sarhoş. Aynalardaki bende ben değilim Bitmiş tükenmiş bir zavallı. Her şey , her şey için sana haketmediğin Kocaman bir TEŞEKKÜRLER kaderim.
