Not: Bu yazının konusu tarihte yaşanan bir ölüm vakasıdır.
Felidae olarak adlandırılan kedigiller büyük bir familyadır. Reisleri, aynı zamanda ormanların hâkimi olarak bilinen aslandır. Şark kültüründeki kuvvetli bir rivâyet, bugünkü kedilerin aslanın burnundan çıktığına dâirdir. Ve zamanla dünyanın her tarafına yayılmışlardır. Öyle ki adı geçenlerden bazısı insanlar üzerinde derin tesirler bırakmıştır. Bunlardan biri de 16. asır Osmanlısında yaşayan Meâlî mahlaslı şairimizdir. Hislerine tercüman olabilirsek kendimizi mesut ve bahtiyar addedeceğiz : )
.
Şâir Meâlî
 Meâlî, Kanunî devri şairlerindendir. Babası eski İstanbul hâkimlerinden Yarhisârî Mustafa Efendidir. Meâlî, kaleme aldığı manzumelerle Muhibbî mahlasıyla şiirler yazan Kanuni Sultan Süleyman’ın iftifatlarına kavuşmuştur. Hoş-sohbet ve latifeci bir hüviyete sahipti. Çok sevdiği kedisini kaybettiği zaman üzüntüsünü bir şiirle dile getirmiş ve bu şaheserin adını Kedi Mersiyesikoymuştur.
|
.
Vah Pisi! Uzunca bir şiir olan bu mersiyeden buraya bazı kıtalar alarak sayfamızı renklendirmek istedik. Kedisine “Vâh Pisi!” hitâbıyla seslenen nüktedan şairin derin bir teessür içinde olduğu her hâlinden anlaşılmaktadır.Çıkdın elden nidelüm ansızın eyvâh pisiYandun ölüm oduna derd ile nâgâh pisiHasretâ şîr-i ecel buldu sana râh pisiNidelüm ah pisi neyleyelüm vah pisi(Beklenmedik bir anda elden çıktın. Ölüm ateşiyle sen de yandın. Ecel arslanı seni aldı götürdü. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi) |
 Kani ol bedr bakışlu kani ol şîr-i zemânKani ol vermeyen aslan ile kaplana emân
Kani ol oldugu yerde komayan mâr ü çiyânNidelüm ah pisi neyleyelüm vah pisi
(O ay bakışlı, zamanın kaplanı nerede? Hani o aslana ve kaplana bile eman vermeyen? Hani o tuttuğunda yılan ve çiyana fırsat vermeyen? Nidelim âh kedi, neyleyeyim vah kedi)
|
 Serçe tutar gibi tutar idi tavukla kazıKendi akran gibi şîr ile ederdi bâzıNice kâfir sıçan öldürmüş idi ol gâziNidelüm ah pisi neyleyelüm vah pisi
(Tavuk ile kazı serçe tutar gibi yakalardı. Aslanla kendi akranı gibi oynardı. O gazi kedi nice kâfir fareyi tutup öldürmüştü. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi)
|
 Gâh tesbîh geçürürdi gehî banlar idiÂhiret korkusını bilür idi anlar idiBû Alî görse zekâsını tanlar idiNidelüm âh pisi neyleyelüm vâh pisi(Gâh tesbih eder, gâh ses verirdi. Ahiret korkusunun farkında olup, anlardı. Eğer İbn-i Sİna onu görse zekâsına şaşıp kalırdı. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi) |
Şîr-i merd idi bahâdurdı yavuz gürbe idiYaşlu sanman anı genç idi katı körpe idiBıyığı kıllarının her biri bir harbe idiNidelüm âh pisi neyleyelüm vâh pisi
(O, mert bir aslandı, yavuzdu ve yiğitti. Sen onu yaşlı sanma, aksine çok genç ve körpeydi. Zira bıyığının her kılı âdeta kısa bir mızraktı. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi)
.
.
.
Hûb-âvâz ile ol şâm u seher mavlar idiSanarı hic mecâl itmez idi avlar idiAna öykünmez idi şîr abes gavlar idiNidelüm âh pisi neyleyelüm vâh pisi
(Sabah akşam güzel sesiyle miyavlardı. Sansara hiç mecal vermeyip onu avlardı. Aslan ona benzeyemezdi, boş yere kükrerdi. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi)
.
.
Her seher kalkar elini yüzünü yur idi olKatı pâk idi ve her vech ile ma’mûr idi olKimse bilmezdi ama anun kadrini bir nûr idi olNidelim âh pisi, neyleyeyüm vâh pisi
(Her sabah kalkıp elini yüzünü yıkardı. Çok temizdi her bakımdan mükemmeldi. Fakat onun kıymetini kimse bilmezdi. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi)
.
.
.
.
Rûhı şâd ola ki incitmez idi kimesneyiNe gönindeki biti ne kulağındaki keneyiPaça ile bası hoş idi severdi teneyiNidelim âh pisi, neyleyeyüm vâh pisi
(Ruhu şâd olsun ne derisindeki biti ne de kulağındaki keneyi incitmezdi. Paça ile tahılı gayet çok severdi. Nidelim âh kedi, neyleyeyim vâh kedi)
.
.
Şimden girü sıçan duta bütün dünyâyıKemüre heybeyi çuvalı, dele torbayıİnlede yoksuklu ve yoksul ide bayıNidelim âh pisi, neyleyeyüm vâh pisi
(Bu saatten sonra bütün âlemi fareler tuta. Heybeleri kemireler ve torbaları deleler. Yoksulları inleteler ve zengini yoksul yapalar. Nidelim âh kedi, neyleyeyüm vâh kedi)
tarihvemedeniyet.org
