A- HALİFELİĞİ ÖNCESİ HAYATI:
Yezid b. Velid b. Abdülmelik bir cariyeden doğma ilk Emevi halifesidir. Yezid'in lakabı "en-Nâkıs" dır. O, bu lakabı, kendisinden önceki 

halife Velid b. Yezid'in insanlara dağıttığı atıyyelerde yaptığı azaltmadan dolayı almıştır. Yezid, aynı zamanda hayrı seven, mütedeyyin bir kişi idi. Velid b. Yezid'in şarkıcılara olan meylini ve hevesini eleştiren Yezid, şarkının, hayâyı eksiltip şehveti artıracağını söyleyerek Ümeyye oğullarının bundan uzak durmalarını istemiştir. Yezid, bütün bu özelliklerinin dışında Emevi halifeleri arasında ilk Kaderî düşünceye sahip halife olma özelliğini taşımaktadır.

Velid b. Yezid'e karşı özellikle Velid b. Abdülmelik'in çocukları aşırı bir düşmanlık besliyorlardı. Aynı şekilde Hişam'ın çocukları da, Velid b. Yezid'e karşı Velid b. Abdülmelik'in çocuklarının yanında yer alıyorlardı. Her iki ailenin Velid'e karşı cephe almaları taht kavgasından kaynaklanmaktaydı. Velid'in hilafetten uzaklaştırılmasına, başta Süleyman b. Hişam olmak üzere ailesi destekte bulunmuştu. Yemeniler ise Yezid'e gelerek kendisine biat etmek istediklerini belirttiler. Emevi ailesinin ve Yemenilerin desteğini alan III. Yezid, Velid b. Yezid b. Abdülmelik'i hilafet iddiasında bulunarak yaşadığı sarayda kuşattı.

B- HALİFELİĞE GEÇİŞİ VE İÇ POLİTİKA
Velid'in öldürülmesinin ardından Emevi tahtına oturan III. Yezid, ilk gününde yaptığı konuşmadaÖmer b. Abdülaziz'i örnek aldığını belirterek; gereksiz olarak bina yapmayacağını, saraylar inşa etmeyeceğini, ne kendilerinin ne de eşlerinin kötü yollara sapmamalarını sağlamak için askerlik mükelleflerini gereğinden fazla savaş yerlerinde tutmayacağını bildirdi. Ayrıca gayrı müslim arazi sahiplerine ümitsizlik ve perişanlıkla evlerini ve arazilerini terk etmemeleri için ağır yükler yüklemeyeceğini, kapısının herkese açık olacağını, zayıfın hakkını koruyacağını ve herkese düzenli olarak maaşlarının verileceğini belirtti. Ardından da kendisinin yanlış bir hareket yapması halinde önce ikaz etmelerini, eğer hatasını kabul ederse kendilerinin de itaat etmelerini, aksi halde hal' edebileceklerini ve kendisinin yerine daha iyi birini getirdikleri durumda da ona biat edenin, ilk kendisinin olacağını belirtti.
Ancak Yezid'in konuşmalarının, uygulamasıyla uyuşmadığını görülmektedir. Kendisini iktidara taşıyan Yemenilerin tarafını tutmak zorunda kalmış ve onlara olan borcunu ödemiştir. Böylece, tarafgir davranmama konusunda verdiği söze uymamıştır. Çünkü Irak valisi Kaysî Yusuf b. Ömer'i görevinden alarak, onun yerine Yemenî olan Mansur b. Cumhur'u tayin etmiştir. Bunun yanında Velid'in Kuzey Afrika valisi Hanzale b. Safvan'ın yerine Abdurrahman b. Habib'i, Basra valisi el-Kasım b. Muhammed b. Kasım'ın yerine Abdullah b. Abdullah b. Ümeyye'yi ve ondan sonra daAbdullah b. Ömer b. Abdülaziz'i atamasıyla bunu uygulamaya dökmüştür. Bütün bu atamalarda göze çarpan, kabile asabiyeti ve çıkar ilişkisidir.
126/743 yılında Yezid b. Velid, amcaoğlu Velid b. Yezid'i öldürdükten sonra iktidara geçti. Ancak onun dönemi, başlangıcından beri fitne ve isyanlarla geçti. Dönemindeki isyanlar iki kısımda incelenebilir. Bunlardan birincisi, Velid b. Yezid'in öldürülmesine karşı çıkan Emevi ailesinin liderlik ettiği grubun isyanı, ikincisi ise, vilayetlerde görevlilerin yerlerinin değiştirilmesi sonucu meydana gelen isyanlardır.
Mervan b. Abdullah b. Abdülmelik, Velid'in Hıms valisiydi. Aynı zamanda Mervan oğullarının ileri gelenlerindendi. Velid'in öldürüldüğü haberi, Hıms halkına ulaştığı zaman bölge halkı, şehrin kapılarını kapatıp ağıtlar yaktılar. Ardından Velid'in öldürülmesine katıldığı iddiasıyla isyanlarını Abbas b. Velid'in evine saldırarak başlattılar. Hıms halkı, ayrıca aralarında asla Yezid'e biat etmeme konusunda da sözleştiler. İtaatlerinin ancak öldürülen halife Velid'in iki oğlunun (Osman ve el-Hakem b. Velid) veliaht atanması halinde olabileceğini belirttiler. Ayrıca Yezid'e, kendilerine ve çocuklarına mahrum kılınan haklarını vermeleri halinde itaatte bulunacaklarını ifade ettiler. Bu da bazı siyasi ve ekonomik ranttan mahrum edildiklerini ortaya koymaktadır.
Yezid, Hıms halkı üzerine önce Süleyman b. Hişam komutasında bir ordu gönderdi. Ardından Abdülaziz b. el-Haccac ve Hişam b. Mas'ad komutasında yaklaşık 5.000 civarında takviye güç gönderdi. Sonuçta Hıms halkı yenildi. Yezid, Hıms isyanını bu şekilde bastırdıktan sonra Ürdün ve Filistin halkının isyanlarını bastırmak için harekete geçti.
Velid'in öldürüldüğü haberinin ardından Filistin'de bulunan Yemenilerin lideri konumunda olan Said b. Ravh b. Zinba, Yezid b. Süleyman'a haber göndererek halife Velid'in öldürüldüğünü ve yanlarına gelmesi halinde başlarına emir olarak tayin edeceklerini belirtti. Yezid b. Süleyman'ın bu teklifi kabul etmesiyle Filistin halkı ona biat etti. Filistin halkının isyanını haber alan Ürdün halkı da, başlarına Muhammed b. Abdülmelik'i geçirerek Yezid'e karşı ayaklandılar. Yezid b. Velid, onlara karşı Süleyman b. Hişam komutasında Şam ve Hıms halkından oluşan büyük bir ordu gönderdi. Yezid'in, Süleyman b. Hişam komutasında gönderdiği ordu, Filistin ve Ürdün halkının Yezid'e biatleri ile sonuçlandı. Ardından Yezid b. Velid, kardeşi İbrahim b. Velid'i Ürdün, Zıb'an b. Ravh'ı Filistin, Mesrur b. Velid'i Kınnesrin ve Muaviye b. Yezid b. Husayn'ı da Hıms valiliğine atadı. Bu iki şehirden başka Yemame halkı da Yezid'e karşı ayaklandılar. Fakat sonuçta Yezid, onların isyanını da bastırmayı başardı.
126/743 yılında Horasan'da Yemenilerle Kaysîler arasında Emevi devletinin yıkılışına kadar devam edecek olan asabiyet çekişmesi baş gösterdi. Yemenilerin lideri olan el-Kirmani, Kaysilerin ve devletin temsilcisi konumunda olan vali Nasr b. Seyyar’a karşı muhalefet etti. Her iki grup ta kendi kabilesini etrafında topladı. Abdullah b. Ömer, Yezid tarafından Irak'a vali tayin edilince, Horasan valisi Nasr'a kendisini görevinde bıraktığına dair bir ahit yazdı. İbn Ömer'in, Kaysilerin lideri Nasr'ın valiliğinin devamını onaylaması, Yemenilerin lideri olan Cüdey' b. Ali el-Kirmanitarafından endişeyle karşılandı. el-Kirmani, bu aşamadan sonra bölgedeki Yemeni-Kaysi çekişmesinin durumu daha da kötüleştireceğini belirtti. Bu aşamada Horasan valisi Nasr, III. Yezid'e biat etmeyerek isyanını başlatmıştır.
Ermeniyye ve Azerbaycan valisi olan Mervan b. Muhammed 126/743 yılında Yezid'e muhalefet için Ermeniyye'den el-Cezire bölgesine hareket etti. Mervan'ın durumundan haber olan halife Yezid, Mervan ile anlaşma yoluna gitti. Yezid, Mervan'a yazdığı mektupta kendisine biat etmesi halinde kendisinden önce Abdülmelik b. Mervan'ın, Muhammed b. Mervan'a verdiği bölgelerin valiliklerini vereceğini belirtiyordu Mervan da Yezid'in bu teklifini kabul ederek ona biat etti.
126/743 yılında Yezid b. Velid, kardeşi İbrahim b. Velid için halktan biat aldı. İbrahim b. Velid'den sonra da yerine geçmesi için Abdülaziz b. el-Haccac b. Abdülmelik'e biat aldı. Yezid'in, kardeşi ve Abdülaziz'e biat almasının sebebi olarak, kendisinin hastalanması gösterilmektedir. Biat alması konusunda Taberi, Kaderilerin onu teşvik ettiklerini belirtir.
Sonuç olarak, 126/743 yılında iktidara geçen Yezid b. Velid, Emevi siyasi tarihinde ilk kez iktidara ihtilalle gelen Emevi halifesidir. Yezid, kabile asabiyetinde Yemenilerin tarafını tutarak Kaysilere iktidarda hiç bir görev vermemiştir. Velid b. Yezid'i öldürme eylemine liderlik ettiği için döneminde bir takım kabilevi nedenlerden dolayı isyanlar çıktı. Kendisine dindar süsü veren Yezid'e karşı Emevilerin bir kısmı karşı koydu. İktidarda yaklaşık 6 ay kadar gibi kısa bir süre kaldığı için fazla bir icraatı olmadı. Bu dönemi de, daha çok bölgede çıkan isyanlarla mücadele ile geçti. Kendisinden sonra iktidara geçmesi için önce kardeşi İbrahim ve sonra da Abdülaziz b. el-Haccac'ı veliaht tayin eden Yezid, yine aynı yılda (126/743) vefat etti.