KANGREN
elvin'e
taşınmaz anılar çarpar turuncu bordama gizliden
çürür sevgilim pas tutar ağzında ağzım ve ben
o yatalak saatleri andıkça yetim kalırım. ey uzak
enlem! kızıl kirpiğinden ve kesif akıyor kanım
senin çünkü öptüğüm karnın ve dizkapağında kor
benim eskiyen tenimde küf birikiyor. şuramda bak
bir tanrı var nasılsa göğsümü tekmeliyor. derken
bir fırtına tutup beni sana fırlatmıyor. ko gitsin
sevgilim boğulmaya bir nehir getirdim çok derin!
nafile tenler de denedim gibi seninki değil keskin
sözler dizdim dilim dilim, lime lime, vay benim
vah benim dilime! ben ne dedim ki sen ne bildin
ey garip efsane! kır parçala uzvumu tut ateşe kov
beni kovuğundan ey cevval rahne! bir film daha
eksik kalsın diye döndüm ben o şehre. bin film
kadar kesik kaldım şimdi şehir nerede! yıkılsın
diyesim geliyor yıkılsın diyorum böylece ve gri
bir nehri alıyorum şakaklarımdan içeri! örtün beni..
sen çelişen ve çeliştikçe erteleyen, ölümü ve dirimi
bildin mi şimdi! bak gör ki bu bir deneme çekimi
hiç değil bulup yitirmek seni! kılıçların zikrettiği
bir zamanda küfürden taraf kullandım ben dilimi!
süreksiz uykulara daldım hatta rüyamda bir mutî
inanma kargılara! dedi. anlıyor musun ey beni aşk
ve küsuf gözlerindeki güze inandıran şehlâ! aşk bir
veda. vedalar sevgilim gör ki var hayatımda
yıl saymak bir cehennem havsalamda biraz kan-
gren! sevgilim seni şırınga ettim şahdamarıma ben!
CEYHUN TUNA, Özgür Edebiyat, sayı 4, 2007
