YUNUS EMRE HZ. (R.A.) 'NIN ŞİİRLERİ 3

Gönüller Yapmaya Geldim

Benim burda kararım yok

Ben burdan gitmeye geldim

Bezirganim, metaim çok

Alana satmaya geldim

Ben gelmedim davi için

Benim isim sevi için

Gönüller dost evi için

Gönüller yapmaya geldim

Dost esriği deliliğim

Asıklar bilir neliğim

Devsiriben ikiliğim

Birliğe yetmeye geldim

O hocamdır, ben kuluyum

Dost bahçesi bülbülüyüm

O hocamın bahçesine

Şad olup ötmeye geldim

Burda bilis olan canlar

Orda bilisirler imiş

Bilisiben hocam ile

Halim arz etmeye geldim

Siz YUNUS'tan sorun haber

Dost kanda ise anda var

Haberi gel gör benden al

Ben onu görmeye geldim

Yunus Emre

Çıkdum Erik Dalına
Çıkdum erik dalına
Anda yidüm üzümi
Bostan ıssı kakıyup
Dir ne yirsin kozumı

Agrılık yaptı bana
Bühtan eyledim ana
Çerçi de geldi eydür
Kanı aldın kızumı

Kerpiç koydum kazana
Poyrazıla kaynatdum
Nedür diyü sorana
Bandum virdüm özini

İplik virdüm çulhaya
Sarup yumak itmemiş
Becid becid ısmarlar
Gelsün alsun bezini

Bir serçenin kanadın
Kırk katıra yükledüm
Çift dahı çekemedi
şöyle kaldı kazanı

Bir sinek bir kartalı
Salladı urdı yire
Yalan değül gerçekdür
Ben de gördüm tozını

Bir küt ile güreşdüm
Elsüz ayağum aldı
Güreşip basamadum
Köyündürdü özümi

Kaf dağından bir taşı
şöyle atdılar bana
Öğlelik yola düşdi
Bozayazdı yüzümi

Balık kavağa çıkmış
Zift turşusın yimeğe
Leylek koduk toğurmış
Baka şunun sözini

Gözsüze fisıldadum
Sağır sözüm işitmiş
Dilsüz çağırup söyler
Dilümdeki sözümi

Bir öküz boğazladum
Kakıldum sere kodum
Öküz ıssı geldi eydür
Boğazladun kazumı

Bundan da kurtulmadum
N'idesini bilmedüm
Bir çerçi geldi eydür
Kanı aldun gözgümi

Tospağaya sataşdum
Gözsüz sepek yoldaşı
Sordum sefer kancaru
Kayseri'ye azimi

Yunus bir söz söyledün
Hiçbir söze benzemez
Münâfiklar elinden
Orter mâ'nı yüziniYunus Emre

Yar Yüreğüm Yar

Yar yüreğüm yar
Gör ki neler var
Bu halk içinde
Bize güler var

Bu yol uzakdur
Menzili çokdur
Geçidi yokdur
Derin sular var

Girdük bu yola
Işkıla bile
Gurbetlik ile
Bizi salar var

Her kim merdâne
Gelsün meydana
Kalmasun cana
Kimde hüner var

Yunus sen bunda
Meydan isteme
Meydan içinde
Merdâneler varYunus Emre

Anma mısın Şol Günü Sen

Anma(z) mısın şol günü sen
Gözün nesne görmez ola
Düşe suretin toprağa
Dilin haber vermez ola

Çün Azrâil ine tuta
Issı kılmaz ana ata
Kimse döymez o heybete
Halktan meded ermez ola

Oğlan gider danışmana
Salâdır dosta düşmana
Sonra gelmek peşîmâna
Sana ıssı kılmaz ola

Evvel gele şol yuyucu
Ardınca şol su koyucu
İletip kefen sarıcı
Bunlar hâlin bilmez ola

Ağaç ata bindireler
Sinden yana göndereler
Yer altına indireler
Kimse ayruk görmez ola

Üç güne dek oturalar
Hep işini bitireler
Ol dem dile getireler
Ayruk kimse anmaz ola

Yunus miskin bu öğüdü
Sen sana versen yeğ idi
Bu şimdiki mahlukata
Öğüt ıssı kılmaz olaYunus Emre

Yer Yüzünde Gezer İdim

Yer yüzünde gezer idim
Uğradım milketler yatur
Kimi ulu kimi kiçi
Key kuşağı berkler yatur

Kimi yiğit kimi koca
Kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece
Bunculayın çoklar yatur

Doğru varırdı yolları
Kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri
Danışman yiğitler yatur

Ulu kiçi ağlaşmışlar
Server yiğitler düşmüşler
Baş ucunda yay sımışlar
Kırıluban oklar yatur

Atlar izi tozulu
Önleri tabıl-bazulu
İle güne hükmü yaz(ı)lı
şu muhteşem beğler yatur
Yunus Emre

  

Ah N'ideyim Ömrüm Seni          

Ömrüm beni sen aldadın
Ah n'ideyim ömrüm seni
Beni deprenimez kodun
Ah n'ideyim ömrüm seni

Benim derdim hey sen idin
Canım içinde can idin
Hem sen bana sultan idin
Ah n'ideyim ömrüm seni

Gönlüm sana eğler idim
Gül deyüben yiyler idim
Garipseyip ağlar idim
Ah n'ideyim ömrüm seni

Gider imiş bunda gelen
Dünya işi cümle yalan
Ağlar ömrüm yavı kılan
Ah n'ideyim ömrüm seni

Hayrım şerrim yazılısar
Ömrüm ipi üzüliser
Gidip suret bozulısar
Ah n'ideyim ömrüm seni

Bari koyuban kaçmasan
Göçgüncü gibi geçmesen
Ölüm şarabın içmesen
Ah n'ideyim ömrüm seni

Bir gün ola sensiz kalam
Kurda kuşa öyün olam
Çürüyüben toprak olam
Ah n'ideyim ömrüm seni

Miskin Yunus bilmez misin
Yoksa nazar kılmaz mısın
Ölenleri anmaz mısın
Ah n'ideyim ömrüm seni  

Yunus Emre
 

Ey yarenler, Ey Kardaşlar

Ey yarenler, ey kardaşlar

Ecel ere olum bir gün
İslerime pişman olup
Kendi özüme gelem bir gün

Yanlarıma kona elim
Söz söylemez ola dilim
Karşıma gele amelim
Nettim ise görem bir gün

Oğlan diğer danişmana
Seladır dosta düşmana
Sol dört tekbir namaz ile
Dahi tamam kılam bir gün

Beş karış bezdurur donum
Yılan çıyan yiye etim
Yıl gece obrula sinim
Unutulup kalam bir gün

Basıma dikeler hece
Ne erte bilem ne gece
Alemler umudu hoca
Sana ferman olam bir gün

Yunus Emre sen bu sözü
Dahi tamam etmemişin
Tek yürüyeyim neyleyim
Üstadıma gelem bir gün

 Yunus Emre

 Ben Bunda Seyr Eder İken

Ben bunda seyr eder iken
Aceb sırra erdim ahî
Bir siz dahı sizde görün
Dostu bende gördüm ahî

Bende baktım bende gördüm
Benim ile ben olanı
Suretime can vereni
Kimdiğini bildim ahî

İsteyüben bulımazam
Ol ben isem ya ben hani
Seçemedim ondan beni
Bir kezden ol oldum ahî

Değme bir yol kandan bana
Dağılmayam değme yana
Kutlu oldu seferim
Hoş menzile erdim ahî

Münkir kişi duymaz bunu
Dertlilerin sezer canı
Ben aşk bağı bülbülüyem
Ol bahçeden geldim ahî

Mansur idim ben ezelde
Onun için geldim bunda
Yak külümü savur göğe
Ben "Ene'l-Hak" oldum ahî

Mun'im oldum yoksul iken
Benüm oldu kevn ü mekan
Yirden göğe mağrıp maşrık
Yire göğe doldum ahî

Nitekim ben beni buldum
Bu oldu kim Hakkı buldum
Korkum anı buluncadı
Korkudan kurtuldum ahî
Yunus Emre

İsteridüm Allah'ı

İsteridüm Allah'ı
Buldumısa ne oldı
Ağlarıdum dün ü gün
Güldümise ne oldı

Erenler meydanında
Yuvarlanur tup idüm
Padişah çevgânında
Kaldumısa ne oldı

Erenler sohbetinde
Deste kızıl gül idüm
Açıldum ele geldüm
Soldumısa ne oldı

Alimler ulemalar
Medresede buldıysa
Ben harâbat içinde
Buldumısa ne oldı
Yunus Emre

Yandı Yüreğüm Dutuşdı

Yandı yüreğüm dutuşdı
Bağrum ciğerüm kebabdurur
Aşıklarun şerbetleri
Bu derdüme sebebdurur

Bir niçeleri aşk düzer
Bir niçeleri aşk bozar
Bir niçeler esrük gezer
Eyle kim var harabdurur

Aşkıla çalındı kalem
Aşka yesirdurur âlem
Âşıklar arasında
Cebreil dahı hicabdurur

Medreseler müderrisi
Okumadılar bu dersi
şöyle kaldılar âciz
Bilmediler ne babdurur

Azâzil dâ'vi kıldı
Dâ'visi yalan oldı
Yalan dâ'vi kılanun
Pes cezası azabdurur

Ölmez aşk bilişleri
Esrük meclis hoşları
Dâim bunlarun işi
Çeng ü şeşte rebabdurur

Yunus imdi miskin ol
Hem miskinlere kul ol
Zîre miskin olanları
Arzulayan Çalabdurur
Yunus Emre

Herkime Kim Dervişlik Bağışlana

Herkime kim dervişlik bağışlana
Kalpı gide pâk ola gümüşlene

Nefesinden miskile anber düte
Budağından il ü şar yimişlene

Yaprağı hem dertlüye derman ola
Gölgesinde çok hayırlar işlene

Âşıkun gözi yaşı hem göl ova
Ayağından saz bitüp kamışlana

Cümle şair dost bağçesi bülbüli
Yunus Emre orada dürraçlanaYunus Emre

Gelin Ey Kardeşler Gelin

Gelin ey kardeşler gelin

Bu menzil uzağa benzer

Nazar kıldım şu dünyaya

Kurulmuş tuzağa benzer

Bir Pir'in eteğin tuttum

"Ana beni" deyip gittim

Nice yüz bin günah ettim

Her biri de bir dağa benzer

Cağla Derviş Yunus cağla

Sen özünü Hakk'a bağla

Ağlar isen haline ağla

Erdem vefa yoğa benzer

Yunus Emre

Haber Eylen Âşıklara

Haber Eylen Âşıklara
Aşka Gönül Veren Benem
Aşk Bahrisi Olubanı
Denizlere Dalan Benem

Deniz Yüzünden Su Alıp
Sunuverirem Göklere
Bulutlayın Seyran Edip
Arşa Yakın Varan Benem

Gördüm Diyen Değil Gören
Bildim Diyen Değil Bilen
Bilen Oldur Gösteren Ol
Aşka Yesir Olan Benem

Sekiz Uçmak Âşıklara
Köşk Ü Saraydır Bilene
Musileyin Hayran Olup
Tur Dağında Kalan Benem

Deli Oldum Adım Yunus
Aşk Oldu Bana Kılavuz
Hazrete Değin Yalınız
Yüz Sürüyü Varan BenemYunus Emre

Evvel Benem Ahir Benem

Evvel benem ahir benem
Canlara can olan benem
Azup yolda kalmışlara
Hâzır meded iren benem

Düş döşedüm bu yerleri
Çöksü urdum bu dağları
Sayvân eyledüm gökleri
Girü dutup duran benem

Dahı aceb âşıkları
Ikrâr u din iman oldum
Halkun gönlinde küfrile
İslâmıla iman benem

Halk içinde dirlik düzen
Bu üstine kara dizen
Dört kitabı toğru yazan
Ol yazılan Kur'an benem

Yunus değül bunı diyen
Kendüliğidir söyleyen
Kâfir olur inanmayan
Evrel âhir heman benemYunus Emre

Hiç Bilmezem Kezek Kimün

Hiç bilmezem kezek kimün
Aramuzda gezer ölüm
Halkı bostan idinmişdür
Diledüğin üzer ölüm

Bir nicenün belin büker
Bir nicenün yaşın döker
Bir nicenün mülkin yıkar
Var gücini üzer ölüm

Yiğidi koca olınca
Komaz kendüyi bilince
Birini koyup gülince
Gözlerini süzer ölümYunus Emre

Gelin Gidelim

Gelin gidelim,

Allah yoluna

Feryat edelim,

Allah yoluna

Bir yılı bir gün

Gelecek o gün

Süregel yüzün,

Allah yoluna

Derdine düşme,

Yolundan şaşma

Hiç Şerlik koşma,

Allah yoluna

Yunus'un sözü,

Kul olmuş özü

Kanalar gozu,

Allah yoluna

   Yunus Emre

Ben Söylerem, Ben Dinlerem

Ben bir acep ile geldim

Kimse halim bilmez benim

Ben söylerem, ben dinlerem

Kimse dilim bilmez benim

Benim dilim kus dilidir

Benim ilim dost ilidir

Ben bülbülüm, dost gülümdür

Bilin, gülüm solmaz benim

O dost, bana gelsin demiş

Sundum kadeh, alsın demiş

Aldım kadeh, içtim şerap

Artık gönlüm ölmez benim

Ne durum var, ne durağım

Bir yerde yoktur kararım

Hakk'a münacat etmeğe

Belli yerim yoktur benim

Sor durduğum yeri bana

Gelirsen gösterem sana

Bir zerrece Hak'tan ayri

Gözüm nesne görmez benim

Tur dağında bir tecelli

Gör Musa'ya neler kildi

YUNUS eydur Hak katında

Sözüm geri kalmaz benim

Yunus Emre

İşbu Gönül Bir Kaledir

İşbu gönül bir kaledir

Akıl içinde sultan

Bu gönül bir hazinedir

Aşkı tutmuş bekler anı

Akıl bastan başa ürür

Nazar gözden baka durur

Akıl gönül icre durur

Ol uc haslet bekler ani

Akıl taht eyledi başı

Söyle  bilir her bir isi

Dünya icre akıl kişi

Kimseye değmez ziyanı

Yunus Emre

Niçin Ağlarsın Bülbül Hey

Sen burda garip mi geldin

Niçin ağlarsın bülbül hey

Yorulup iz mi yanıldın

Niçin ağlarsın bülbül hey

Karlı dağlardan mı aştın

Derin irmekler mı geçtin

Yarinden ayrı mı düştün

Niçin ağlarsın bülbül hey

Hey, ne yavuz inilersin

Benim derdim yenilersin

Dostu görmek mi dilersin

Niçin ağlarsın bülbül hey

Kal'ali şehir mi yıkıldı

Ya nam-u arin mi kaldı

Gurbette yarin mi kaldı

Niçin ağlarsın bülbül hey

Gülistanlarda yaylarsın

Taze gülleri yiylarsın

Yavlak zarilik eylersin

Niçin ağlarsın bülbül hey

Uykudan gözüm uyandı

Uyandı kana boyandı

Yandı sol yüreğim yandı

Niçin ağlarsın bülbül hey

Ne oldu şu Yunus'a noldu

Askın deryasına daldı

Yine baharistan oldu

Niçin ağlarsın bülbül hey

Yunus Emre 

 Bu Dünyaya İnanma

Gelin bir nazar eylen

Noldu cihan içinde

Niceler toprak oldu

Bu az zaman içinde

O taze güller soldu

Bülbüller ötmez oldu

Ata, ana zar oldu

Kaldı zindan içinde

Canları oda yandı

Kuzuların kurt aldı

Ardınca baka kaldı

Zar-u figan içinde

Ey nice yarenleri

Hasret kaldı canları

Meğer ki buluşalar

Yarın cinan içinde

O ipek don geyenler

Hiç toz kondurmayanlar

Çürüyüp toprak olmuş

Tenler kefen içinde

O gözler ve o kaslar

O inci gibi dişler

O tenler ve o saclar

Yılan, çıyan içinde

Kamu çürümüş eller

O dudak ve o diller

O sevgili oğullar

Kalmış toprak içinde

Bu dünyaya inanma

Vefasın bulam sanma

Ömrün veren ziyana

Çoğu pişman içinde

Dünyayı bi-vefa bil

Aç gözünü yarağ kil

Sen dahi olursun bil

Kalma guman içinde

Yunus söyle sözünü

Yavi kil kendozunu

Ağardı-gör yüzünü

Koma firak içinde

Yunus Emre

Gel Gidelim Dosta Gönül

Bir karardan durmayalım

Gel gidelim dosta gönül

Hasretinden yanmayalım

Gel gidelim dosta gönül

Kılavuz ol gönül bana

Gel gidelim yardan yana

Canım kurbandır canana

Gel gidelim dosta gönül

Kara haberin almadan

Can bedenden ayrılmadan

Azrail bizi bulmadan

Gel gidelim dosta gönül

Gerçek murada varalım

Yarin hatırın soralım

Yunus Emre'yi alalım

Gel gidelim dosta gönül

Yunus Emre

Ben Bu Cani Canana

Ben bu cani canana

Kurban etsem gerektir

Dost aşkını sineme

Mihman etsem gerektir. 

Mest ede askı beni

Bırakıp akli cani

Geçip kevn ü mekânı

Seyran etsem gerektir. 

Yürüyem an'dan yana

Zerre'yem kândan yana

Yâni cânandan yana

Cevlân etsem gerektir. 

Bulunca ben ol cani

Nideyim adı sanı

Aşk dârında ben beni

Berdâr etsem gerektir. 

Sen ey Yunus'un cani

Olsun Dost'un kurbânı

Bilip sırrı nihâni

Âyan etsem gerektir... 

Yunus Emre

Söylenilen Bir Kelamı

Söylenilen bir kelamı
İşittiğinde pek dinle
Sözü doğru anlamayıp
Birkaç laf ta sen katmagil

Yunus Emre

O Can Haçan Olüser

O can haçan olüser
Sen ona can olasın
Ölmüş gönül dirile
Orda ki sen olasın

Olmeklik dirlik ola
Ölümsüz dirlik bula
Ölmüş gönül dirile
Dermanı sen olasın

Sen olduğun gönüller
Her dem canin yeniler
Bunlardır ölmeyenler
Hekimi sen olasın

Sen olduğun makamda
Adil, dad olur anda
Güç olmaz o divanda
Sultani sen olasın

Can bedenden uçacak
Menzilinden göçücek
O cihana geçicek
Göze ayan olasın

Tozunu yel almaya
Bir zerre irilmaya
Aşık cani ölmeye
Meşuku sen olasın

YUNUS sen aşık isen
Aşka muvafık isen
Korkma ulaşık isen
Ne olursan olasın

Yunus Emre

Kerem İt Bir Beri Bak Rikab Yüzünden Bırak

Kerem it bir beri bak rikab yüzünden bırak
Ayun öndördi misin balkurur yüz ü yanak

Sıratın arılığı bulgur u nohud gibi
İki kaşun ay alnun genç aya virür sabak

Kangı bir nesneni ki dil nice şerh eylesün
İlâhî sen beklegil yavuz gözlerden ırak

Boyun yuvuk boyından hiç fark eyleyemedüm
Gümâna viren beni küpeli iki kulak

Yunus Hak tecellisin senün yüzünde gördi
Çare yok ayrılmağa çün sende göründi 
 HakYunus Emre