Sana ben şarkılar şiirler büyüttüm
Sana ben acılar hüzünler kimsesizlikler büyüttüm
Tuttum sonra hepsini öldürdüm..
Böyle değildi bu şarkı biliyorum..
**
Her satırında bir kalbin öldüğü
Her hecesinde hasretin nefeslendiği
Gönül yangını kağıt kokulu ucu yakılası…
Yüzüne şiirin kekremsi hüznünü okudum
Parmak uçları her dokunuşta biraz daha hasrete bandı
Şiir barajında biriken suların kapağını açabilen cömert nesir
Şefkat ve açıklığına emanet sözler
**
Yaz yağmurunda bulvarlara koşan şubat çocukları
Kimsesizliğe yalnızlık ağlar şimdi
Yüreğimdeki yuvalarını bozdu kuşlar
Bozdular bu yalnızlığa can dayanmaz diye
Gittiler sen gibi…
Uzun gecelerde ölümün başını bekleyen biri olmalıymış
Yüreğimde büyüttüklerimi yüzüne söyleyemedim.
Tanımadık anne mezarlarında…
Parmak ucu dokunuşlarda ana yüreği aradım…
Adamlığımı öldürdüm yani, yani sensizliğimi
**
Demlenmiş suskunluklar beklemeyi göze aldı
Muhatap etmenin kolay ve yaralayıcı gerçeğinde,
Şair cömertliğini ikinci tekil şahsa “SEN” e kurban ettim
Meçhul ancak yakın, nazlı ancak sırdaş “SEN“
Kalp atışlarını yağmalayıp köşkleri hoyrat yele açan
Uzun zaman geçti…
Söyleyemediğimi bitiremedim.
**
Özledim …Sana diye inciler devşirme dalgıçlığına soyunmayı
Yalnızlığa razı olacak “SEN“ gözlerinde,
Kendi suretime bakacak yalınlığımı kaybettim.
“SEN“ dediğim kıyılarda çakıl taşları toplamaya korkar oldum
Yaraladım incileri…
Yaraladım kanayan gençliğimi…
Ölümün en güzel yerinde…
O yara hala kanıyor…
Tekfin ve teçhizimi tamamladım işte
Bir sela bekliyorum peşin bağlanmış çeneme
Allah kahretmesin seni yalanda olsa gelsene
**
İyi ki kanıyor o yara…
Canlı olduğuma alıştırıyor beni
Acıyan yanlarımla tanıştırıyor
Kıvranıyor kum saati akmamak için
Katlıyor ve gömüyorum yola çıkmaya tutkulu düşleri
Zarfını aç bu ebede yazılı kalbimin
**
Yüreğimin sana ayrılmış yerinde bir selam var
O nu al…
Kurtar beni…
İçimde durdukça…
Durup durup senle öldürülüyorum
BÖYLE DEĞİLDİ BU ŞARKI BİLİYORUM SÖYLEYEMEDİM
A&A
