Sevmek Bazen Söyleyecek Sözün Varken Susmakmış

Sevmek Bazen Söyleyecek Sözün Varken Susmakmış Sevmek bazen bildiğin halde her şeyi susmakmış Seni darmadağın edecek her şey olup bitmiş Yapılıp edilmiş olduğu için sevdiğince -dileyemediğin için olmamasını da hani- Sadece susmayı dileyip, susmayı yaşamakmış Sessiz onurlu bir direnişmiş, aslında bu suskunluk Fırsat vermekmiş karşındakine Her insanın ikinci bir şansa ihtiyaç duyacağını Bilmenin farkındalığı ile Soluksuz uzun bir bekleyişmiş Bir şekilde telafi edilsin diye yapılan hatalar Olur ya insanlık hali herkes yanlış yapabilir Diyerek yüce gönüllülük göstermekmiş Ya da Hata değil de yapılanın Bitişini gösterdiğini bir aşkın Yaşanılamazlığını ortaya çıkardığını sevginin Anlamamak için umutsuz bir geciktirme çabasıymış Yüce gönüllülüğün ardına saklanan Kıyamamakmış sevdiğine onun tüm yok edişlerine rağmen Acıtan inciten dalların budanması yerine, Batmasına izin vermekmiş gönlüne Vazgeçilemezinden kopmamak için Onun senden çoktan vazgeçtiğini bilsen bile Ezen yok eden yakan bir suskunlukla beklemekmiş Sevmek, aslında sineye çekmekmiş biraz da Hatta birini kandırmak değil, bilerek kanmaktır aşk diyenlerin Ne kadar doğru söylediğini yaşayarak öğrenmekmiş Sevmek bir kerre itiraf edildiğinde Darağacına giden yola itilmekmiş sevdiğinin eliyle Yağlı ilmeklere kurban edilmekmiş çaresiz Sevmek razı olmakmış, vazgeçilmeye bile Kanar gibi yapıp her söylenilene -sessiz- Tutulmayan sözlere katlanmakmış Sevmek yanmakmış buzulların arasında Sıcak yatağında yalnızlığına sarılarak donmakmış Sevmek bazen söyleyecek sözün varken susmakmış...