NE GİYSEK YAKIŞMIYOR HÜZÜNDEN BAŞKA

Ne Giysek Yakismiyor, Hüzünden Baska.! Yüzümüzü sulara biraktik Ne Giysek Yakismiyor Hüzünden Baska hayallerimizi sivasi dökülmüs duvarlara sardikça yanginlar içimizi yoksul bir yasamin cenderesinde yaralarimiz üsüdü... Önce miydi sonra miydi kar miydi? yagmur muydu? bilemedik? üsüdükçe içimize çöktü sis... Hep sancisini çektik kahreden hayatin ne giysek yakismiyor hüzünden baska egilip bakmaya korktugumuz sahipsiz mezarlara döndü içimiz. her aksam tanimadigimiz bir hicran görmedigimiz bir istirap çaldi kapimizi... Kalbimizi bir vefasiz ömrümüzü bir hayirsiz aldi hayatin çikmazinda hep teselli aradik buruk gülümsemeler dindirebilir mi hüznü ah! Can? kime ne verebiliriz ki gönül mü? ömür mü? can mi? mal mi? yok yok yüregimizden baska servetimiz Her baktigimiz göz yuttu gönlümüzü hançerini sapladi her tuttugumuz el hangi adaya siginsak ihanet kokuyor. nereye gidebiliriz ki ah! Can yüregimizden baska sokaklar çikmaz sokak ömrümüzde kahretsin... Çiktigimiz her yolculukta düstügümüz her kalabalikta issiz bir kiyida üsüdü ömrümüz yetim bir ruh nemli gözlerle her gece sarilip bir hayale yalnizligimizi alip bastik bagrimiza... kirgindik mevsimlerin koynunda yaraliydik acilarla yattik acilarla kalktik bir ömür acilara acilar kattik kurudu gözpinarlarimiz karanligi siper edip gözlerimize yüregimizle agladik. Kimsesiz bir çocugun yüregine çizip resimlerimizi kayip mezarlara gömdük yüzümüze siper ettigimiz gülüsleri ve yükleyip sevdali bir kusun kanadina anilarimizi ardinda el açip aska ve aciya agladik... Hep yüregimizde sakli tuttuk sevgimizi gözlerimizde yüzümüzün hüznünde sakli tuttuk... gökyüzünü doldurup solugumuza isyanimizi kilometrelere zincirleyip kayip bir vadide idam ettik geçmisimizi... Gidenler dönmedi ah! Can solgun bir güz bahçesi renginde boynu bükülü gelincikler gibi kaldik yarali uçurumlari birer birer kosarak bos yere yollara baktik türküler yaktik kurudu gözpinarlarimiz yüregimizle agladik. Yarali bir ülkeyiz simdi terkedilmis bir sehir nehir nehir acilar damliyor bedenimize önümüzde dag dag uçurumlar ardimizda ölümün ayak sesleri nasilda aciyor hayatimiz ahh! Can Gurbet ki kahreden yanimiz acilara gömdügümüz isyanimiz derdimizi kime nasil anlatiriz kimimiz var ki lime lime yüregimiz ilmik ilmik gözyaslarimizdan baska… Hasret ki göçmen kuslarin kanadinda tasidigi gamdan bir dag gibi oturmus gözlerimize... buruk gülümsemeler dindire bilir mi hüznü ah! Can? kime ne anlatabiliriz ki agizdan çikan her söz yaraliyor yüregimizi.... Son Masal