Elimde Bir Gül Fidanı
çimde bir kıpırtı var sanki olmayacaklar olacak,
Yalnız değilmişim öyle söylüyor rüyalar,
Bir çiftgöz bana bakıyor her yönden,
Her yönden sanki ''hadi'' diyor,
Ve yürüyorum elimde bir gül fidanı...
Kalabalıklar ensemden yalnızlığımı bağırıyor,
Değdiğim yerler bir kıvılcım gibi üstümde,
Her biri rüyalarıma kadar uzanıyor,
Tam herşey bitti derken kabuslarım aralanıyor,
''Gel'' diyor yine o ses ''gel'',
Ve hiddetle dokunuyorum darağacına elimde bir gül fidanı...
Biliyor musunuz?
Ben kötüyüm aslında, yalan değil hiçbiri,
Kötüyüm aynaya baktıkça korkacak kadar,
Unutmaya hiç fırsatım olmuyor kötülüklerimi,
Nasıl unuturum ki!
Her biri tokat gibi düşerken yüzüme...
Biliyor musunuz?
Ben pişmanım artık her zamankinden farklı,
Pişmanım diyorum gerçekten
Biliyor musunuz?
Nerden bileceksiniz ki!
Kim bilebilir ki!
Vicdanım bile dinlemiyor artık beni,
Aman Allah'ım! Yine o ses ve yine ''gel'' diyor,
Bu sefer gitmek istemiyorum utanıyorum,
Elimde bir gül fidanı bana bakıyor oda başını eğmiş...
Her kapının kilidi bana bir fazla sunuluyor,
Benim son düğüme daha çok yolum var,
Herkes aynı bakabiliyor biliyor musunuz!
Çünkü; bana herkes aynı bakıyor,
Artık varlığımın benim için bile bir önemi yok,
Kızamıyorum kızmaya hakkımda yok,
Yine o gül fidanı bana bakıyor ama artık ben ona bakamıyorum...
Hatice Ersan... Şiirinden bölüm alıntısı
